Lögberg - 17.09.1890, Blaðsíða 7

LÖGBERG, MIDVIKUDAGINN 17. SEPT. 1890.
V
TIL KEYNSLU,
Lögregl usagti frá Ástralíu.
Fvrir allmör<rum árum síðan —
töluvert fleiri en mjer er um að
sefrja — jrekk jejr mjög daufur í
dálkinn eptir einni aðalgötunni í
Melbourne; jeg var uð bugleiða,
hvort ]>að muudi ekki vera ráðleg-
ast fyrir niig, að fara oían að höfn-
inni og bjóða mig scm ]>jón hjá
ski]>stj(íranum á fyrsta skij'inu, sein
ætti að fara lieim til ættjaröarinn-
ar.
Mj er liafði gengið mjög illa.
öll fyrirtæki, sem jeg hafði feng-
izt við, höfðu annaðiivort farið um
koll, eða orðið mjer sjálfum til ó-
hamingju; í ]>rjfi ár liaíði jeg reynt
að komast áfram í nylendunni, en
ekki tekizt ]>að, og nú var jeg
komiun að peirri niðurstöðu, að ]>ví
fyrr sem jeg sleppti öllum vonum,
]>ví betra væri ]>að bæöi fyrir miun
sálarfrið og mína líkamlegu lieil-
brigði.
í pessu illa skapi nain jeg
staðar og fór að lesa skjal með
auglysingar og skipaáætlanir, sem
límt var upp á vegg nálægt mjer
t>á varð mjer litið á auglysingu
frá lögreglustjórninni. I>ar stóð að
bæta ætti nokkrum nyjum mönn-
um við lögregluliðið — sterkum,
fjörugum og skynsömuin jiiltum og
góðum reiðmönnum, og auk ]>ess
áttu ]>eir að vera gæddir ymsum
öðrum hæfileikum, sem að öllnm
líkindum heföu tryggt ]>eim vel-
gengni, hverja stöðu sem ]>eir svo
liefðu valið.
Jeg var reiðmaður góður, fjör
uinir os allvel að manni. Um vits-
n r»
muiii inína var jcg farinn að efast
á slðustu timum, en að ]>ví or liina
aðra hæfileika snerti — jeg get
sagt ]>að lireinskilnislega, jeg von-
aði að jeg stæði par eklti á baki
noinum ineðahnanni. t>að gat verið
að lijer gæti ■ jeg koinizt áfram;
hvað sem pví leið ]>urfti jeg ekki
að tcfjast nema fáeina daga, ef til-
raunin skyldi ekki takast. Jeg gat
vel liætt á að bjóða mig.
Jeg sneri aptur pangað sem
jetr bjó, samdi par umsóknarbrjef
ciitir peirn leiðbeiningum, sem jeg
hafði fengið, og fjekk fáum dög-
um siðar brjef; í pví var jeg beð-
inn að koma á lögreglustöðvarnar
daginn e{>tir. Jeg var rannsakaður
stranglega bæði andlega og líkam-
le<ra, o<r varð meðal annars að
standast æði strangt próf sem reið-
maður; svo var mjer tilkynnt að
jeg hefði staðizt prófiö, og að jeg
gæti búizt við að fá innan skamms
tilkynning um að jeg liefði fengið
stöðuna. Jafnframt var mjer geiin
ein bending, sú, að æskilegt væri,
að petta kæmist ekki fyrst uin
sinn í hámæli. t>að var ekki örð-
ugt fyrir mig að fullnægja peirri
kröfu, par scin jeg pekkti ekki
nokkra manneskju 1 Melbournc.
Að kveldi næsta dags fann jeg
lieima hjá mjer brjef frá lögreglu-
stjóranum. Utan á pví stóð orðið
,,prívat“, og pað færði mjer pá
pægilcgu frjett, að jeg 11 pp frá
pessuin degi, og að lionuin með-
töldum, væri ráðinn til bráðabyrgða.
Að lokuin var skorað á mig, að
koma tafarlaust til pcssa yíirmanns
míns.
Uað kom dálltil beiskja I gleði-
bikarinn, pegar jeg kom inn til
lögreglustjórans; pví að par fjekk
jog að vita að pað, livort jeg yrði
ráðinn til fulls og alls væri undir
pví komið, livort jeg leysti visst
verk af hendi viðunanlega. I>að
var allörðugt verk, og gamall lög-
reglupjónn frá öðrum lögreglustöðv-
urn hofði átt að fá petta hlutverk,
ef hann hefði ekki einmitt pá ver-
ið að fást við annað embættisstarf.
Vcrkið mátti með engu móti dru<r-
ast, <>g pað varð að felast ein-
hverjum, sem almenningi ekki var
kunnugt um að væri 1 pjón-
ustu Melbourne-lögreglunnar. í stuttu
sem vel var fallinti tu pessa verks.
Málið var jvo vaxiö, sein nú
skal greina: Mörgum merkilcgum
stjórnarskjölum liafði verið stolið
frá sendimanni, sein pau höfðu verið
fengin, og eptir upplysingum, scm
fram höfðu kuinið, virtist nokkurn
veginn áreiðanlegt, að núverandi
handhafi peirra — næstum pví al-
kunnur maður I nylendunni, mundi
koina að kveldi næsta dags til
Melbournc. En náunginn var nund-
kunnugur par í bæuum, og menn
óttuðust pví að hann inuudi kom-
ast undan. Til pess að afstyra pví
átti jeg að taka mjer stöð við brú
eina á vegiuuin, lijer um bil 1U
mílur frá Melbourne, og „taka
skjölin af houum“. I->;ið mátti ekki
skjóta miinninn, og ckki uiátti held-
ur meiða haun, svo framarlega sem
hjá pví yrði komizt; en skjölunum
„varð“ jeg að ná. Jeg fjekk ná-
kvæma lysing á manninum, og jafn-
frauit aligreinilega vísbending um
pað, að jeg mundi ekki komast
Jangt á peirri braut, sem jeg var
nykominn inn á, nema rnjer tæk-
ist vel í petta skipti.
Eins og menn munu geta geit
sjer í hugarlund, var petta ckki
sjerlega vel fallið til að koina mjer
í sem bezt skap. I>að var ckkert
sjerlegt gleðiefni að hugsa til ein-
ví<ris við mann, scm je<r hafði
vcrða strax stór-
peir móðinn,
JCS
ekki liugtnynd um livo sterkur var,
og sem gat verið búinn að inola
á mjer liauskúpuna áður cn jeg
fengi tækifæri til að ráða á hann.
En pað var ekki vert að gera sjer
rellu út af pví; petta var hvort
sem var mitt síðasta tækifæfi, o<t
7 O
jeg varð að reyna að sæta pví
möglunarlaust.
Næsti dagur var sunnudagur;
jcfí fjekk injer pá hest á Iögr >glu-
stöðvunum, stakk á mig skamm-
byssu minni og lagði af stað til
að freista hamingjunnar sein lög-
reglupjónn, og um kl. 2 e. h. var
jeg kominn í nánd við stað pann
er mjer hafði verið vísað á.
Jeg skildi licst minn cptir í
næsta hótelli við veginn og gekk
til brúarinnar; par stóð je
hallaðist út yfir grindurnar; mjer
var ckki full-ljóst, hvernig jeg
ætti að fara að, cn jeg beið manns-
íns með svo mikilli stillingu, sein
jeg átti yfir að ráða.
Tvcir tíinar voru 'liðnir, só"
farin að la
:ka a
farinn að hun-ora
OO
n var
lopti, og jeg > ar
mig við pá von,
að maðurinn mundi liafa feugið
njósnir af fyrirsát minni og farið
aðra leið; pá sá jog gangandi
minri koma.
Meðan hann var að færast nær
or nær, hafði jeg uj>p fyrir mjer
1/singuna á grunaða manninum, og
eptir stutta stund komst jog að
peirri niðurstöðu, að petta væri
einmitt náunginn, sem jeg átti er-
indi við. I>að var myndarlcgur,
sterklegur maður, hjer um bil 45
ára gamall. Hann sxbidist síður
en ekki neitt lamb að leika sjcr
við; mjer virtist hann rnundi vera
nógu sterkur til að taka mig upp
og (leygja mjer út af brúnni ofan
í glampandi vatnið.
Jeg gekk yfir brúna, pegar
maðurinn var k'ominn fast að lienni,
gekk hægt fram hjá honum, og
póttist nú viss um, að petta væri
einmitt rjetti maðurinn. Þeoar ic<r
. r> ,rh
var konnnn prjár til fjórar álnir
frá lionum, sneri jeg aptur við;
skjalapjófurinn varð var við * pað,
pví að hann lieyrði fótatak mitt fyr-
ir ajitan sig.
„Já-já, laxinaður, hvað er pað
sem pjer viljið?“ sagði liann.
„Getið pjer gort svo vel og
gefið mjer tóbak I eina ]>ípu?“
spurði _ jeg.
„O-já, ]>að get jcg vlst“, svar-
aði liann, og rjctti mjer tóbaks-
poka. „Hvað eruð pjer að gera
hjer? I>jer oruð hálf-daufur í dálk-
inn. Hefur yður gengiö illa?“
„Já, fremur pað,“ svaraði jeg.
„Nykominn eða hvað?“
„Já, svo má pað heita“.
„Jú-jú, pað pyr[>ast of margir
máli, jeg var cinniitt maðurinn,1 vesalingar til Melbouriie. £>eir koma
og búast við
ríkir, en svo missa
og fá sig ekki til að vinna fyrir
mat sínum. Látið pjer eina hnefa-
fyili í vasa yðar; pað styttir yður
stundir á ferð.daginu“.
Jeg tæmdi næstum pví tóbaks
punginn og fjekk honum liann svo
aptur. Degar eigandinn rjetti út
höndina til pess að taka við pok-
anum, brá jeg honum hælkrók svo
haun skall. Jeg var fljótur í snún-
ingum, tók utn hálsinn á honum
með viustri hendinni, setti knjeð
fyrir brjóst lionum, og fór með
hægri hendinni ofan í brjóstvasann
á frakkanum lians. Hann stritaði
ákaflega móti, en samt sem áður
hjelt jeg, að mjor mundi takast
petta. Jeg náði í einhver skjöl, en
rjett í sama bili, sem jeg dró pau
út úr vasanuin, náði fanturinn í
hægri hnjeskelina á mjer og rykkti
svo gríðarlega í liana, að jeg hjelt
hann mundi setja h<na úr liði.
L>egar hann fann að jeg fór að
á tökunum, kom liar.n allt í einu
fyrir sig hægri hðndinni og rcis upj>,
stökk á fætur, grcip um hendurn-
ar á rnjer, og dró mig að brúnni.
Hann hjelt mjer með járngreipum
og hrópaði ineð grimmdarlegu
augnaráði:
„•leg sje, livað pjer ætlið yður.
Lögreglupjónar ættu allir að fara
sömu förina. Dauðir menn segja
ekki optir manni. Doss ve<rna sku!-
uð pjer stingast lijer niður, góður-
inn minn.“
Hann Ijet ekki sitja við hót-
unina eina, lieldur slep]>ti á mjer
höndunum, tók í sama bili sterk-
lega utan um búkinn á mjer o<r
lypti mjer upp.
Oll mín lífsvon fannst mjer nú
liggja í gömlu bragði, sem jcg hafði
lært í skóla. I>egar maðurinn lyj>ti
mjer upp, spyrnti jeg mcð fótun-
um í grindurnar og rjetti mig \el
upp, beygði mig svo nokkuð, ljet
höfuðið síga niður á brin<runa 00
rak pað svo áfrain undir handlegg-
inn á fjandmanni inínum. í>essi
skóla-lærdómur minn bjargaði lífi
°- mínu, pví að maðurinn rak upp
hljóð af sársauka og sleppti takinu,
og svo rauk jeg á liann íljótur eins
°g hugur inanns.
,,J>að er ágætt, kunningi! Tak-
ið pjcr nú skjölin og lesið pau!“
í ákefðinni lijelt jeg að petta
væri ekki ncma eitthvert svikabragð.
Eu liann scttist á veginn, daufur í
bragði, og rjetti mjer skjwlin. !>að
fyrsta, setn varð fyrir augum mín-
um, var lögregluskjal stimplað cð
ofan, og á pví stóð skrifað: „petla
er raunin sem pjor verðið að ganga
í gcgn um til pess að geta kom-
izt inn í lögregluliðið“, og pað var
undirritað af lögreglustjóranum.
„Ungi maður“, pjer hafið stcð-
izt yðar siðasta ]>róf mcð heiðri cg
lafjel
frá myndafj
tain N. 1).
al,
aginu Best & Co. Winnipeg, er nú staddur á Moun-
<>g verður par um nokkurn tfma með öll áhöld
að taka myndir af mönnum, húsum, landslagi og fl.
Hann ábyrgist góðan frágang á myndunmn.
JY0(1 þeir toikifo’ríd sem rjeta.
til pess
THEO. HABERNAL,
31»odsiíixixi3,ijL ocj S!krddö.dx'i*
Brcyting, viögeið og hreinsun á skinnfötum, skinnum, karlmannafatnaði
s. frv., sjcrstaklcga annazt.
553 Main St.
Winnipeg.
Tlie ltishop Fmitiire Co.
Þui
ÍFIÐ 1-JEI
—383 MAIN ST
AÐ lvAUPA Fui’XlTl'líE?
Við skulum æfinlcga með mestu á-
nægju syna yður pað sein við höf-
um og segja yður ]>rísana.
3 8
Ef svo er, ].á borgar sig fvrir
yður að skoða okkar vörur. Við
l'öfum bæði aðfluttar vörur og
búnar til af okkur sjálfum.
> N a i 11 S t,
WIMNIPEG.
YINDIL-KEMBING.
á liendur mcð stuttum fyrir< ara a’' kemba í
fiílk, sem sjálft vill sjiinna. fejerstaklega gerum
Nú tökuinst við
fyrir
ulm spuna fyrir viðskiptainenn.
Skrifið oss og biðjið um ókeypis syuishorn af vor:
klæðistegunduin, fóðri og garni.
5 jer látum íiti sjerhvað af ofannefndu í skiptum
gefutn fyrir liana hæsta markaðsverð.
Western Woolen Mfg,
Winnipeg,
ve 1* ksmin.i u n f St. Boncfac*.
vindla
vjer oss am>]
alullar flóneii,
fyrir ull, og
Co,
DOMINIQN OF CANADA.
isiarair
u
n t
iyrir nuyomr manna.
af hveiti-
landueni
sóma. T>jer liafið næstum pví brot-
ið á mjer úlfliðinn. Hesturinn minn
er í næsta liótelii við veginn. Kom-
ið ineð mjer pangað; svo skuhim
við fá okkur stauii sanuin o<' lc«,<>-'a
* <■>
kaldar umbúðir við meiðslin. Jeg
lield, pað liafi undizt á nijer liður-
i»n, og jcg verði að fá frí meðan
mjer er að batna. Það cr Ijóti
bölvaður verkurinn í handleggmim
á mjer!“ (En pá linjeð á mjor!)
Vel var látið yfir, livernig jeg
licfði leyst verk mitt af hendi, og
jcg var ráðinn fyrir fullt og fast.
Af raun peirri som lögreglustjór-
inn lagði fyrir mig leiddi pað, að
jeg var sendur I yms cmbættiser-
indi, og komst jcg pá oj>t í liann
krapjian; en aldrci læf jog talið
mig jafn-langt leiddan, cins og peg-
ar JeÍT bafðist við yfirmann minii
til pess að koinast áfram í lieim-
inum.
MUNROE & WEST
Málafœrslumenn o. s. frv.
Frf.eman Block
490 NJain Str., Winnipeg.
vcl l’ckktir niefinl íslemlinga, jafnan reiðu-
búnir til að taka að sjer mál |>eirra. gera
yrir ]>í samninga o. s. frv,
200,000,000 ekra
' “>t beitilnndi i Mnnitoba ne Vestur-Territóríuniim í Canada ókevDÍs fvrir
n,r n • PJ'.'P'"' fntlwrlcga frjóvsanmr j«rðveS„r. megð af vatni ok /kóéi
vel er um S "" WS Jal"br"ut' Afnkstur hveitis af uf ekrunni 30 buslu, ef
í II I N II FR JÓVSA M A B E L T I,
í Rauðár dalnmn, Saskatchewan-dalnnm, Pence Kiver-dalnum, og umhverfislieirf-
'indi sljettlornb, eru feik.m miklir fiákar af ágætasta ak irb ndi. ergi og heiti and,
- hinn viðuttumesli ffáki í heimi af lítt l.yggðu hmdi. S la°dl
M il 1111 ■ n A m iv 1 a 11 <1.
'r/iA,'ZZ!'";í,LK ó”"l<u'“k" *'
,, , DknbraiitfeA hafi tilhafs.
t.amiaa Kyrraliafs jarnhrautin í sambandi við Grand Trnnk „g Inter-Colonial-hmit-
Kvn-Ib'.f"'% ->sll,na J'u-ubniut frá öllnm hnfnstöðum við Atliinzlmf i ('anada til
Ixj 1 lahafs. hu hraut liggur um miðlilut friiw«<n»n beltúin* optir bví endil incu o«-
idn — Uf Superfor-vatni ^
II c i 111 «* m t 1 o p t s 1 n sr.
I'?,!YlYÍð ¥a,.'Ltcba °S Norðvesturlandiuu er viðurkennt hið heilnæmasta
Amenkti. Hiemviðri og Mirrviðri vetur og snmar; veturinn kaldur on biartur
og staðviðrusamur. Aldrei |oka og súld, og aldroi fellihyljir oins og sunnar nJndinm
S A m It A X I> S S T .1 O K X ix í C A X A D A
fyrb" fámn7u'?ðk?jámnnnÍ 3'flr 18 “ra Sum1""' °fcr hverjum kvennmnnni, sem hefur
1 <> O c k r u r n f 1 n 11 d i
XVm„?kbM?ÍS;í.f1I<ihr ein" skiImaliV CI"> «» hndnemi hií. á landinu og yrki *nð.
A ' ■!!.. -f g .f t-b elJ"m mannl kdstur a að verða eigandi sinnar áhylisjarðar
sjálfstæður
efnalegu tilliti.
í S L E X Z K A R X Ý L E X » U R
Frokari upplýsingar
11 m )>að:
þessu efui getur hvor sem vill fengið með |>ví áð skrifa
Thomas Bennett,
Eða
B.
AtíEJVT,
T>OM. G 01 ’T. IMMIGllA TIOX
I.. I.ílldl ilisoil. (is/eiisluin timlwSsmanniJ
1)0M. GOV'T IMMIGJiATIOX OFFIi'ES.
WINNIPEG. - - - * CANADA.