Lögberg - 17.09.1890, Blaðsíða 2

L< M IIjVI KUDAGÍNN 17. SEFT. iSqo.
o
M a c D o n a I d.
'fldníllnr lír bók mn Skota optir
Jínx O'Jldl.
—:o:—
Ilvers vc<ri)a gcngur Skolum
alstaöar vel? Ilvernig stendur á
|>vf, að í Astrnlíu, Nyja Sjálandi og
Ollum öðrum brezku nylendunum
cru S o'nr landeigendur, forstjórar
fjelaga, fremstir í flokki með alls
konar fyrirtæki? Og hvernig stcnd-
ur á því, i ð á nálcga öllum vcrk-
stöðum Stórbretalands eru verk-
stjórarnir skozkir?
f>að er mjög einfalt.
Velgengni cr mjiig sjaldan
komin af óvcnjulegum orsökura
eða af liendingu, eins og þeim er
gjarnt til að s-cgja, sem illa hefur
gengið í mannfjelaginu.
Skotinn er sparsamur, nægju-
samur, blátt áfram, nákvæmur, fram-
úrskarandi áreiðanlegur, Jrrautseig-
ur, og vinnur eins og víkingur.
llann fer snemma á fætur; p>ó
nð hann vinni sjer ekki inn ncijia
Iiálfa krónu*) á dag, J>á leggur
lmnn upp sex pence eða shilling;
linnn hugsar um J>að sem honum
sjálfum kemur við, en slettir sjer
ckki fram 1 nnnara manna sakir.
I>cgar nú par við bætist, að
hann hefur liraustan, beinamikinn,
sterkan líkama, sem allskonar heilsu-
samlcgar æfingar Iiafa gert ópreyt-
andi — pá er pað skiljanlcgt að
Skotanum gengur livcrvetna vel.
Trúarbröigð hans kenna honum,
nð treysta guði og reiða sig á
sjálfnn sig. Ioað eru framúrskar-
andi praktisk trúarbrögð, og ein-
kunnar orð peirra eru:
Hjálpaðu þjer njdf/ur, þá mun
drottinn hjálpa þjcr.
Ef skozkur rnaður biði skipbrot
nálægt cvju langt úti í útsænum,
]>á pori jcg að ábyrgjast, að liar.n
yrði fáum árum síðar orðinn góz-
eigari, og Ijeti eyjarskeggja gjalda
sjcr leigur og skatta.
t>ar scm Englendingurinn, og
í.inn sjcrstaklega, mundi deyja úr
Imrðrjetti, par mundi Skotinn draga
fram lífið; ]>ar sem Englendingur-
inn gctur dregið fram Jífið, par
lifir Skotinn í vellystingum jirakt-
uglega.
o r>
Smáviðburður sá sem hjer kem-
ur á eptir bar við I míuu eigin
húsi, og Iiann skyrði mjög vel fyr-
ir mjer, hvernig á pví stendur, að
Skotar sitja á sínum eigin jörðum
í nylcndunum, par sem aptur á
móti írar lifa á daglaunavinnu.
Jeg hafði frska eldabusku; hafi
nokkurn tíma verið til heiðarleg oo-
dygg kona, J>á var hún ]>að; og
liún var eins einlæg trúkona eins
og trúarbrögð liennar voru ójirakt-
i-k.
Stofustúlkan var alskozk; einn
inorgun kom hún út í cldhúsið; pá
var vesalings eldabuskan á hnján-
nm grátbænandi drottinn um að
láta cldinn lifna.
„Viðurinn pinn or votur“, sagði
skozka stúlkan; „hvcrnig geturðu
búizt við að liann brenni? Biddu
fyrir J>jcr, ef J>ú vilt, en drottinn
hefur um margt að hugsa. I>að.
væri betra fyrir pig, að stinga viðn-
um inn í ofninn á kvöklin, cn að
vera að nauða á drottni með ann-
að eins lítilræði.
„Þetta er pó trú“, sagði heið-
urskona ein, sein jeg sagði ]>essa
sögu.
l>að cr Icti, Iijclt jeg, cða citf-
livað henni náskylt.
l)r. Norman Macleod segir frá
J>ví, að hann hafi einu sinni verið
á bát á einu stöðuvatninu í há-
lOnduuum; J>á skall á stormur, og
liann og fjelagar lians komust í
mestu hættu. Doktoiinn var hár og
sterkur tnaður, og ineð honum var
skozkur jirestur, lítill og veiklulcg-
ur. Presturinn sneri sjer að for-
inavminttm, vakti athygli hans á
liættu peirri setn J>eir vortt staddir
i og lagði J>!iö til, að peir skyldu
*) Króna, ensk mynt -= 5 shillinjs.
allir fitrn að biðjast fvrir.
„Nei, nei“, svaraði formaðnrinn^
„litli maðurinn getur farið að bæna
sig, en stóri maðurinn verður að
tnka sjer ár I hönd; annars drukkn-
um við“.
Donald cr sá jiraktiskast mað-
ur, sem til er undir sólinni.
Ilann tékur lífið alvarlega, og
ekkert getur teygt hann burt frá
peim vogi, sem liggur að takinarki
lians.
ITann telur sig hafa einkarjett-
itidi til sjerhvcrrar góðrar stöðu í
pessutn heimi og öðruin heimi; hann
heldur boðorðin, og annars allt, sem
vert er að halda ; liann pjónar guði
á hverjum sunnudegi og Mammon
aðra daga vikunnar; ltann hcfttr pá
gáfu að geta lialdið æði-margt, en
einkum og sjerstaklcga loforð sín,
ef ltann lofar einhverju.
Hann er ekkert Ijótnandi gull
af inanni, en eiginleikar hans eru
staðgóðir, og peirra sanna gildi
verður ckki inetið, fyrr cn menn
hafa liaft kynni af manninum utn
nokkurn tíina. liann flnnar ekki að
J>jer nteð ncinum ástaryfirlysingum,
og liann sver J>jer ckki eilífa vin-
áttu; en takist J>jer að komast inn
undir hjá honuin, pá geturðu ger-
samlega reitt J>ig á liann.
Ilann borgar út í hönd, en
liann vill hafa fullt fyrir sína j>en-
inga.
Vcrðirðu skozkum manni sam-
ferða frá Edinborg til London, J>á
muntu sjá, að liann ltofur ekki
augun af landinu, sem járnbrautar-
lestin fer um. Allt af liorfir hann
út um gluggann, til J>ess að inissa
ekki cyrisvirði af }>ví fje, sem hann
hefur borgað fyrir fanð. I>ú gcisp-
ar sjálfur og teygir J>íg, og segir
svo við liann, að petta sje löng og
leiðinleg og |>reytandi ferð; liann
svarar að öllttm likindum:
„Löng, já, víst cr hún löng!
En ]>að á hún líka að vcra fyrir
2 jiund 17 shillings og 0 j>ence!“
Jeg J>ekki skozkan mann, scm
átti að borga brúartoll í Ástralíu.
En í stað J>css fór hann úr frakk-
anuni sínuin, braut liann saman og
batt liann á bakið á sjcr, og synti
yfir ána.
Hann cr cnginn grútur; pvert
á móti, hann er alkunnur að góð-
gerðasemi í nágrenni sínu. Hann
er biátt áfram Skoti út í yztu
æsar, o<r liann cetur ekki sjeð neiria
ástæðu til að borga fyrir að kom-
ast yfir á, sem liann getur koinizt
yfir fyrir okkert.
* *
Allir Skotar kunna að lesa,
skrifa og reikna.
Eiiikum að rcikna.
I>að eru ekki nem? fáir danar
O
síðan [>að bar við er nú skal greinu.
Skozkttr strákur var ákærður
fyrir uð hafa móðgað lögreglupjón,
og fógetinn i [>orj>inu dæmdi liann
til að borga hálfa krónu í sekt,
cða fara í scx daga fangelsi að
öðrtnn kosti.
I>að eru fáir Skotar, scm ekki
hafa hálfa krónu í vasanuin, og
[>ess vegna haldið pið cf til vill,
að Donald hafi , borgað jieningana,
og pótzt góður að slejijia svo vel
út úr klúðrinu.
Alls ekki. Hver scm fæddur
er í Skotlandi, hann lætur ckki frá
sjer jieninga sína án ]>ess að lmgsa
sig dálítið um.
Donakl íhugaði J>ví málið stundar-
korn.
Atti hann að borga eða fara í
fangelsi? Hann átti örðugt með
að ráða pað við sig.
„Jeg ætla að fara í fangelsi“,
seo-ir liann svo; honum datt allt í
cinti nokkttð gott ‘í hug.
Svo stóð á, að fangelsið var í
aðalbænum í countyinu, og hann
átti Jiangað dálítið crindi, en járn-
brautarfarið ]>angað var 2 shilliugs
8 jienco og hálfur jienny.
Hann sat í varðhaldi um nótt-
ina, og morguninn ejitir var liann
sendur með járnbrautarlestinui til
fangelsisins.
I>egar hann var J>angað kominn
dregur hann hálfa krónu upp úr
buddu siuni, og hcimtar kvittering
af fangavorðinum; og vörðttrinn gat
ekki annað gert en fá konum hana
og láta liann lausan. Pilturinn var
ekki lítið hróðtigur af [>ví, hve vel
sjer liefði tckizt, og [>eim tveimur
jience og hálfutn jienny, sem ltann
hafði í ágóða eptir allt sainan.
Svo lagði hann af stað inn í bæinn
og lauk orindi sínu.
Góður Skoti byrjar hvcrn dag
tneð }>essari bæn:
„Drottinn iriinn! gef J>ú að
onginn fjcflctti mig í dag og að
jeg fjcfletti cngan. Ef pú gctur
ekki vcitt mjer nema aðra af J>ess-
um velgjörðum, drottinn, J>á gef
pú að enginn fjefletti inig“.
Sá maður mætti lika liafa beiti
í nefinu, sem fjefletti Donald.
t>að er ekkert land til par scm
samningar eru cins dyggilega haldn-
ir eins og á Skotlandi. Haíir [>ú
undirskript skozks manns í vasanum,
[>á parftu ckki að gcra J>jcr neina
rellu út af J>ví atriði; cn haftr pú
lofað honuin einhverju með undir-
skript pinni, J>á lætur hann pig
standa við loforð pitt. •
Hann reiknar sjaldan rangt; en
ef einhver reikningsvilla skvldi af
hendingu fara fram hjá lionum, pá
er pað ekki hann sem byður tjón
við pað.
En hvað sem [>ví líður verð
jeg að flyta mjer að taka pað fram,
að ráðvendni Skota cr að orðtæki
liöfð á Englandi. Jeg hef ávallt
heyrt Englendinga segja, að peim
fjelli vel að eiga viðskipti við skozk-
ar verzlanir, J>ví að J>ær hefðu ein-
mitt pá eiginleika, sem æskilcgir
væru í viðskij>tum: skilsemi og á-
rciðanleik.
Ráðvendni Donalds cr ]>ví að-
dáunarverðari, sem liann er sann-
færður um ]>að í stnu lijarta, að
liann fari beint til himnarikis, hvað
sem hann kann að gcra.
I>jer munuð kannast við, að pað
er hættulegt fyrir kristinn mann,
að vera viss um að sjer verði
INNFLUTNINGUR.
I því skyni uö tíyta sem mest að mögulesrt er fyrir )>ví u
uöu löndin í
IÁNIT0BA FYLKI
byggist, óskar undirritaöur cptir aöstoð við að útbreiöa ujiplysingur
viðvikjandi landinu frá tillum sveitustióriunn og íbúum fylkisins,
scm liafa hug á aö fa vini sína til aö sctjast lijer að. pessar upp-
lýsingar fá meun, ef inenn sniía sjer til stjórnardcildar iiuitiutu-
ngsmálanna.
Látiö vini yöar fií vitneskju um Iiina
MIKLU KOSTI FYLKISINS.
Augnaitiiö stjói-narinnur er meö öllum leytilegum meöuluni aÖ
draga SJERSTA KLEGA aö ft.lk,
SEM LEGCUR STUND Á ÁKURYRKJU
og sem lagt gcti sinn skcrf til að byggja fylkiö tipp jufnframt því
scm þaö tryggir sjálfu sjer þaegiieg heimili. Ekkert land gotur tek
ið þcssu fylki fram aö
LANDGÆDUM.
Meö
HINNI MIKLU JÁRNBRAUTA-VIDBÓT,
cin mcnn bráðum yerða aðnjótandi, opnast nú
r l r
og verða hin góðu lönd þar til sölu með
VÆGU VERDI txi
AUDVELDUM BORGUNAR-SKILMÁLUM.
Aldrei gctur orðið of kröptuglega brýnt fyrir mönnum, sem
eru að streyma inn í fylkið, hve mikill lmgur cr við að sctjast að
í slíkum hjeruðum, í stað þess að fara til fjarlægari staða langt
frá járnbrautum.
TÍIOS. GREENWAY
ráðlierraakuryrkju- ug innHutnini'smála.
WlNNIPEG, MaNITOP.A,
mikið fvririrefið.
Ef til viil er ráðvcndni hans
sjirottin af skvnsamlegri íhugun, ef
nokkuð má ráða af ejilir.’arandi smá-
sögu, scm mjer var sögð á Skotlandi:
Sóinamaður einn fann dauðann
nálgast og sendi ejitir syni sínum
til pess að gefa honum sín síðustu
ráð.
„Donald“, segir hann við son
sinn, „hlustaðu nú á síðustu orðin,
sein faðir pinn segir. Ef ]>ú vilt
komast áfrain I heiminum, ]>á vertu
ráðvandur. Gleymdu pví aldrei, að
í öllum viðskiptum er ráðvendnin
affarasælust. I>ú getur trúað mjer
til. pess, sonur min — pví j e g h e f
r e y n t h v o r t v e g g j a“.
Gyðingar liafa aldrei náð fót-
festu á Skotlandi; peir mundu devja
par úr liarðrjetti.
I>að cru fáeinir í Glasgow, en
peir eru par i fjelagi við Skota,
og mynda ekki flokk út af fyrir
sig. J>eir liafa ckki mikil viðskijiti
við menn par á staðnum, lieldur
ílytja peir vörur út úr landinu og
inn í pað.
Aberdecns-menn segja frá Gyð-
ingi einum, sem kom pangað til
bæjarins og byrjaði par á verzlun;
en pað leiö ekki langur tíini áður
eu liann Ijet skran sitt niður hjá
sjer og hafði sig á burt.
„Hvers vcgna eruð pjcr að
fara?“ sjnirðu menn hann. ,.Er pað
af pví að cngir Gyðingar cru lijer
í Abcrdcen?“
„Ónei“, svaraði hann. „Jeg fer
af pví að pið eruð allir Gyðingar
hjer“.
ROBINSON & CO.
SELKIEK, JVL^LTsT. '
hafa pær mestu og beztu birgðir af alls konar söguðu timbri
hefluðu og óhefluðu og alls konar cfni til húsabygginga.
Hið helzta cr pcir verzla með er:
GlílNDA-VIÐlIl (heflaðir og óheflaðir)
GÓLF-llORÐ (hefluð og plægð)
UTANKLÆÐNING (Siding) hefluð
ÍNNANKLÆÐNING (Cciling) hefluð og jdægð
DAKSrÓNN, ýmsar tegundir
VEGGJA-RIMLAR (Latli) ýmsar tegudir.
HURÐIR og GLUGGAR. ýn sar stærðir
BRÚNN PAPPÍR og TJÖRU-PAPPlR.
Komið og skoðið og sjiyrjið ejiir vorði og öðrum kjörum áður
-----------en pið kaupið annars staðar-
í'recL ílobinson*
ág 18, 8in. ---Forstöðumaður.-
458 MAIN ST., WINNIPEG.
Ncnrly opposite the Post Office.
Manufacturers & Importers of Fine Tailor-Made and Heady-Madc clo-
thing & dealers in Hats, Caj>s & Gents Furnishings.
Allir, sem kaupa föt vilja gjarnan fá (>au sem bezt og sem ódýrast. Við búum
til meiri part af okkar fötum sjálfir og getum |ess vegna selt pui ódýrara. Við liöf-
urr allt vandað til fatanna og áliirgjumst nð )>nu endist vel. T.f |>jer kaupið bjá
okkur föt «g þnu reynast ekki eins-og vier segjum |>á megið |>jer faira okkur
|>au aptnr og þjer skuluð fá yðnr peninga. Við höfum opt lieilmikið afstökum
fötum sem við seljum með framúrskarandi lágu v e r ð i.
Fyrir llatta og fatnað yfir liöfuð sem við kaupiim nustnnað borgum við
peninga útí hönd og getum þessvegna selt mjög ódýrt.
Allir sem kaupa föt geta sjeð að |>að er hagur fvrir |á að kaupa við okkur
í við getuin selt fötin fyrir sama verð eins og íiestir verzlunarinenn í bænum
borga sjálfir við inn knupin.
Allir som geta um |>essa augiýsingu þegar |>eir koma inn til okknr fá sjer-
stakan afslátt,
CAELEY BEOS.
eptir ó d ý r u in
STÍGVJELUM og SKÓM, KOFF-
OllTUM og TÖSKUM, VETL-
INGUM og MOCKASINS.
GEO. RYAN,
492 Main St.
I. Wiltlor
Jnstice of Pcace, JVotary Pnlilic oí>* logskjalaritari;
liagls og elds vátryggjandi, fastcignasali; annast löglega bók-
un og framlögu skjala og málaflutnÍDgsathafnir; veitir lán inót fast-
eignar-veði í cjitiræsktum ujijil.æðuin cg með ódýrustu kjöruin.
Vátryggir ujij>skeru gegn hagli ! liinni gömlu, áreiðanlcgu F.
M. P. A. Uavalicr, N. Dak.