Lögberg - 25.02.1891, Blaðsíða 7

LÖ(ín»Rð, MIÐVIKUBAfiJNÍÍ 25. FHBR. iRqI.
1
ÍSLENDINGUR MEÐ NANSEN.
í Kristj»nlu-blaðinu „Verdens
Gang“ stóð þessi grein 15. jan.
síðastliðinn:
í gær kom ungur íslendingur
upp á skrifstofu vora. Erindi hans
Hingað til bæjarins var að tala við
Dr. Friðpjóf Nansen; hann langaði
svo innilega til að taka pátt í ferð-
inni til norðurheimskautsins. Ilann
hafði verið póstur á íslandi og á
vetrum hafði hann farið á skíðum
yfir fjöllin. Fiskimaður hafði hann
verið og lent I prautum í hafísnum
kring um ísland. Að lokum hafði
hann gerzt farmaður.
Pilturinn var fjörlegur, pjett-
vaxinn og lítill vexti. Oss virtist
sem hann mundi hafa alla pá eig-
inleika, sem purfa til heimskauta-
ferðar, og hann var alveg hug"
fanginn af Dr. Nansen og norður-
heimskautinu. Hann hafði áður
skrifað Dr. Nansen og fengið vin-
gjarnlegt svar. Nú ætlaði hann að
finna liann sjálfur að máli.
Kn hann átti von á meðmæl-
'ngarbrjefi frá manni einum til Dr.
Nansens, og hann hjelt að pað
væri bezt fyrir sig að finna hann
ekki, fyrri en pað brjef væri komið.
Vjer ráðlögðum honum að fara
tafarlaust, pví að Dr. Nansen mundi
miklu heldur vilja sjá og tala við
hann heldur en lesa meðmælingar-
brjef.
Já, en hann gat ekki farið til
Dr. Nansens eins og hann stóð.
Hann mátti til með að dubba sig
dálttið upp fyrst; mundi ekki verða
n<5gu snemmt að finna hann á morg-
Un! hann yrði að búast sæmilega
td pess að geta talað við slíkan
roann. Hann innti eptir pví ytar-
^ef?a, hvort Dr. Nansen væri við-
feldinn maður, hvort pað dygði
^jrir óbreyttan Islending að tala
Vlð hann blátt áfrain.
Jú, vjer hughreystum hann sem
bezt vjer gátum hvað pað snerti.
En samt sem áður lá honum pungt
á hjarta, hvernig hann ætti að haga
sjer frammi fyrir Dr. Nansen, eins
og pað væri keisari, sem liann ætti
að tala við.
„Langar yður pá svo mjög til
að verða í heimskautsferðinni?“ spurð-
um vjer.
„Já, mig langar svo mikið til
pess, að jeg held jeg sje alveg
að ganga af göflunum.“
Hann langaði svo mjög til að
ættjörð sln feugi einhvern ofurlít-
inn pátt 1 heiðrinum.
„Jeg er fús á að láta lífið, ef
jeg að eins fæ að vera með,“ sagði
hann.
Vjer vonum að pessi hugprúði
maður fái góðar viðtökur hjá Dr.
Nansen, pegar hann finnur hann í
dag.
STÚLKAN MEÐ LEYNDAR-
MÁLIÐ.
Eptir Mary Kyle Dallas.
—o—
„Nú á cin stúlka finn að koma
—°g pað hjerna að borðinu okkar‘‘,
sagði Jane Rush; hún kom hlaup-
andi inn frá morgunmatnum og
*ettist við hliðina á Önnu Glenn,
s®m var pegar farin að eiga við
uinslögin, sem lágu fyrir framan
hana.
„Ein stúlkan enn“, hljóðaði
Anna. „Hvernig stendur á pessu ?
Mr. Tompkins sem ljet sex fara í
gær! Dað voru nú líka cinstakir
aumingjar, pær stúlkur, og ein
þeirra var vansköpuð. Hún grjet.
Jeg kenndi í brjósti um hana“.
„I>essi stúlka er enginn ein-
stakur aumingi, og pú getur verið viss
Uln) að hún er ekki í minnsta ináta
vansköpuð“, sagði Jane og aetti
hnykk á höfuðið á sjer. „Húu
hefur snoturt andlit og pess vegna
komst hún að. Hún gerði ekki
>>ema leit á hann stóru augunum,
°K pá sagði liann : „f raun og
'eru purfum við eitthvað fleira af
atúlkum 1 afgreiðslustofuna“, og
sagði henni, að hún mætti koma
haua langaði til pess. Uað var
bara vegna pess, hvað stór augu
hún hefur“.
„Jæja, henni hefur ekki orðið
mikið úr augunuin sínum I petta
skipti, pað verð jeg að segja“,
sagði Anna fyrirlitlega. „Mjer væri
forvitni á að vita, hvernig hún ætti
að geta unnið sjer minna inn en
hún gerir hjer með peim vinnu-
tíma, sem hjer er, og svo öll herra-
lætin og vinnuharkan í honum
Tompkins. Allt af er hann með
petta: „Nú eruð pjer aptur of
sein, Miss Rush—sex centum minna
pegar yður verður borgað1; ,Ekki
að vera að sjúga neinar appelsínur
yfir pessum umslögum, Miss Glenn*.
Svona lætur hann allt af. Úff,
hvað jeg liata hann !“
„Til hvers er pað ?“ sagði Jane.
„Jeg fyrir mitt leyti ætla að fara
hjeðan svo fljótt sem mjer
mögulegt; en sem stendur getum
við huggað okkur við pað, að við
höfum eitthvað að gjöra; pað er
fjöldi af stúlkum, sem ekki getur
pað“.
„Og pað er líka fjöldi af stúlk-
um, sem hafa allt, sem pær vilja
hendinni til rjetta, án pess að purfa
að gera neitt11, sagði Anna. „Ó,
hvað rtkt fólk á <fott! Hugsaðu
pjer bara að hafa ógrynni af pen-
ingum og purfa ekkert annað að
gera en eyða peim !“
„t>ei, pei“, sagði Jane í hálfum
hljóðum; „parna kemur stúlkan með
augun. Miss Prince kemur með
hana“.
Miss Prince, góðlátleg stúlka,
sem venjulega vann uppi í efra
hluta hússins, kom inn í pessu
augnabliki, og hjelt einstaklega vin-
gjarnlega í höndina á hárri, lag-
legri stúlku, mjög vel búinni.
Ókunna stúlkan hafði ljómandi fall-
egan hörundslit, og ákaflega stór,
viðkvæmnisleg, fjólublá augu með
aðdáanlega löngum augnahárum.
„Miss Rush og Miss Glenn,
petta er Miss Langley“, sagði Miss
Prince. „Hún hefur aldrei unnið
pessa vinnu, og jeg veit pið verð-
ið dæmalaust góðar við hana. Mr.
Jacks segir, að pjer getið varið
eptirmiðdeginum til að gera henni
skiljanlegt allt viðvíkjandi utaná-
skriptunum. Nú nú, góða, látið
pjcr yður nú ekki leiðast mjög
mikið. Okkur leiðist öllum í fyrstu,
en pjer venjizt pví ósköp fljótt.
Og pað er ekki nándar-nærri eins
vont fyrir augun eins og sagt er,
að vinna við gasljós allan daginn,
eins og við gerum hjer. Verið
pjer nú sælar“.
Með pessum huggunarorðum fór
litla, vingjarnlega stúlkan burt, og
Jane Rush og Anna Glenn litu
útásetningaraugum á aðkomustúlk-
una.
SEXSEX
Dar sem sex eru búoirnar, eru miklar vörur á boðstólum.
„Hjerna eigið pjer að hengja
fötin yðar“, sagði Jane loksins;
„peir láta okkur ekki hafa neinn
klæðaskáp. Og pað er betra fyrir
yður að sitja lijer við borðið á
móti mjer; birtan er p»gilegri par“
Nyja stúlkan brosti, og pær
veittu henni nákvæma eptirtekt
meðan hún var að ná af sjer hönzk-
unum; peir náðu langt upp á hand-
legginn og voru dyrir.
„I>jer hafið aldrei skrifað ut-
an á blöö fyrr, byst jeg við ?“
sagði Jane. „Þessir hanzkar mundu
hafa kostað yður heil vikulaun !“
„Nei, jeg hef aldrei gert pað“,
svaraði stúlkan, „cn pað kunna vita-
skuld allir“.
„Yður mun ckki finnast pað
pegar pjer sjáið sum nöfnin. Þetta
er svoddan einstakt hrafnaspark og
allavega stöfuð nöfnin. Eruð pjcr
nú til? Jæja pá, hjerna er bókin
með utanáskriptunum“; svo dró
hún stólinn sinn til nykomnu stúlk-
unnar og fór að kenna lienni verk-
ið, sem var ekki sjerlega vanda-
samt.
„E>etta er einstaklega viðfeldin
stúlka“, sagði hún svo á eptir við
Önnu. „Svo viðkvæm og viðmóts-
góð“.
„I>að er pú, sein er viðkvæm
Jane Rush“, svaraði Anna. „Mjer
ekkcrt á haoa — hún berst of
Heo-ar inikið er keypt, er pað uppörfun < khi að eins fyrir búðarkaupmanninn heldur og fyrir
VERKSMIDJUEIGANDANN OG STORKAUPMANNINN.
Við kauiium par sem mest fæst fyrir peningana, og erum fúsir að skipta ágóðanum petta haust milii okkar og
SKIPT A VI N A N N A.
Við stöndum við pað sem við auglysum, og höfum hirgðir af góðum
STIGVJELUM OG SKOM OG FATAEFMUM.
Allt selt fyrir minna en sumir kaupmenn kaupa pað fyrir. Komið í okkar búðir eptir kjörkaupum.
Borgun út í liönd.
Gr IBL EODGBES GO,
332, 432, 470 EV3AIN STREET.
Aukaverzlanir í Morden, Glenboro og Arden, Man.
mikið á. f>jer finnst eitthvað ann-
að en nú áður en pú skilur við
er hana“, enda fór svo áður en marg-
ar vikur voru liðnar, að illa var
talað um Miss Langley i öllu hús-
inu, og var hún pó ávallt kurteis
og ástúðleg t viðmóti.
Pað hafði fjöldi af stúlkum at-
vinnu par í húsinu, og pað var
óvenjulegt að nokkur hefði verið
J>ar heila viku svo, að hún liefði
ekki sagt svo mikið af sjálfri sjer,
að .menn liefðu getað fengið hug-
myud um hver og hvað hún var —
]>ær höfðu sagt, hvort pær ættu
foreldra, hvort pær ættu systur og
bræður. Einhver hafði orðið peim
samfeiða fótoangan li eða á strætis-
vagni um bæinn, og vissi hvar pær
áttu heima; eða |>á að einhver hafði
farið í kirltju með pe:m. Venju-
legast fór svo, að pær nykomnu
leigðu sjer innan skamms herbergi
með einhverri af peim sem fyrir
voru, eða pá að minrsta kosti urðu
einstakar vinkonur einhverrar peirra.
En pví fór svo fjarri með Miss
Langley, að pær vissu ekki einu
sinni skírnarnafn hennar. Hún tal-
aði aldrei um heimili sitt, nje fólk
pað er hún ætti heima hjá. Hún
forðaðist að verða samferða nokkurri
stúlkunni, pegar pær voru á heim-
le:ð, og peim fannst hún líta nið-
ur fyrir sig á pær. l>ó að hún
hefði verið ólagleg, pá mundi petta
hafa aflað lienni óvinsælda; en hún
var svo ljómandi falleg og karl-
mennirnir í húsinu tóku svo ein-
staklega vel eptir pvl. Stúlkurnar
heyrðu allt af lof um pessa ny-
komnu blómarós, og allt af var
ætlazt til að pær dáðutt að henni.
Hver einasti karlmaður í húsinu,
allt frá yfir-ritstjóranum og niður
að drengnum, sem fle vgði úr brjefa-
körfunni, ljet í ljósi aðdáun sína
að yndisleik hernar. Petta olli pvl
að óánægjan, sem reis út af pví
hve dul hún var, varð að hreinu
og beinu hatri.
Þó undarlegt megi virðast, vissi
Miss Langley ekki, að kvennfólk-
inu var svo illa við hana, og ekki
hafði hún heldur fullkomna hug-
mynd um aðdáun karlmannanna.
(Meira).
GEFID BURT
hverjum peim sem kaupir 1 pd. af
„Wolverton Bal^ing Powder“
og sem getur getið rjett upp á
pví núineri, sem vjer setjum á
tjeð Bed Room set (pað eru 3 stykki)
Númerin ganga frá 1 til 100.
David J. Dyson & Co.
WINNIPEG.
Tir. söi.u f
J. HELGASONAR
t
Grocery bud
s e l k, 1K W
ifarib;5íijantJ
eptir ó (1 ý r u m
STÍGYJELU.M og SKÓM, KOFF-
ORTUM og TÖSKUM, VETL-
INGUM og MOCKASLNS.
GEO. RYAN,
í IU 11 U P I
W. H.
Uppboíiöhdlíiari, birbingamaimr,
fastcignasali,
er fluttur til
551 MAIN STREET.
Vistráðastofa Northern I’acilic & Mani-
toba flutt á sama stað. Jeg reyni að
leysa samvizkusandega af hendi öll störf,
sem mier er trúað fyrir.
Jeg geri alla ánægða; borga hverj-
um sitt í tima.
Húsbúnaði allskonar hef jeg jafnan
nægtir af.
Nógar vörur. Ilappakaup handa
öllum.
EDINBU RGH, DAKOTA.
Yerzla með allan pann varning,
sem vanaleo-a er seldur í búðum í
o
smábæjunura út um landið (general
stores). Allar vörur af beztu teg-
undum. Komið inn og spyrjið um
verð, áður en pjer kaupið annars
taðar.
s
Munpoe, W est & Mathers.
Málafœrsluvienn o. s. frv.
Harris Block
194 Nlarket Str. East, Winnipeg.
vel þekktir meðal íslendinga, jafnan reiðu
búnir til að taka að sjer mál þema.' gerar
áyirmninga o. s. frv.
SEYMOUR HOUSE.
2T7 Hlarkot St. norðanverða, rjett á
moti nyja kjötmarka'ðiuum.
Agæt herbergi, ágæt rúm, ágætt fæði.
Beztu vínfóng og vindlar. Billiardstofa,
baðherbcrgi og rakara-herbergi.
Að eins $i,00 á dag.
JOIIX ItAIItD eigandi.
10. Dec.Sm
M. 0. SMITH.
----SKÓSMIÐUR----
býr til skó og stígvjel Krxiií MáLt
Suðausturhorn Ross og Ellen Str.,
hjá HUNTER & Co. Winnipeg-
25.ju.ly.]
GRAIG
iii i k 1 a
Eldtsvoda-sala.
Their hafa ny-opnad
budina eftir ad hafa
samid vid vatryggingar-
fjelogin.
Tfteirra tap
S'dar viniiingr.
Hundrud manna kaupa
nu daglega hja oss vor-
ur fyrir rans-verd.
Kaupid fyrir thad verd
sem ykkr sjalfum likar,
svo vjer verdum af med
vorurnar!
koinidimdiiv!
522, 524 & 526 Main Str.
Craig.

CANADA (\3KI.
ST.JÓKN VÍÍ ATGLÝSING.
Útgcfln af Ilon. Edgar Dewdnty yfirum-
sjónurmauui Indíána-málanna.
Með kteíju til allra, sem þetta kunno að
sjd, eða sem það að einhterju leyti
kann að koma tið.
Þar eð svo er meðal annars ákveð-
ið í lögum frá Canada bingi, nefnilega
í 43. kap. af hitium ylirskoðuðu lögmn
Canada ríkis, er nefnast. „Lög viðvíkj-
andi Indíánum“, að yfir umsjónarmaður
Indíána-málanna megi, livenær sem hann
álítur það þjóðinni til heilla, nieð opin
berri auglýsiugu fyrirbjóða, að nokkrum
Indíúna í Jlanitoba fylki eða nokkrum
hluta þess, eða í Norvestur landinu eða
nokkrum hluta [ess, sje selt, gefið eða
á nokkurn hátt lútinn fá, nokkur tilbú-
in skot eða kúlu-skot (tixed ammunition
or ball cartridge), og hver sá, sem þetta
gjörir, cptir að slíkt hofur verið bann-
að með auglýsingum, án skriflegs leytis
frá yfir umsjónarmanni Indíána-inálanna-
sæti allt upp að tvö hnndruð dollara
sektum eða allt að sex mánaða fangelsi
eða hæði sektum og fangelsi, sem þú
ekki yflrstígi $"z00.00 sekt eða sex mán-
aða fangelsi, eptir geðþótta rjettar þess,
sem málið er dæmt i.
Kunnugt okrist: að jeg, hinn of-
anuefndi Ilon. Edgar Dewdnvy. ' íír-um-
sjónarmaður Indíána málannn, álítandi
að það sje þjóðinni til heilla o; með
hliðsjón af opinberri aug’.ýsingu um
sama efni, dagsettri níti'iiida dag ágúst
85, auglýsir lijer með, aö það er apt-
u , fvrirboðið, að selja, gefa eða á ann-
an hátt láta af hendi við Ir.díána í Ca-
nada, Norðve» andinu (the NorthAVest
Territories of Can„ a) eða í nokktum
hluta þess, nokkur tilbúin skot eða kúlu-
skot (fixed ammuniatiou or ball cartridge);
og nær þetta forboð til og gildir um
Indiána í Mmútoba fylki. Sjerhvei sá,
sem án leyfis frá ytir-unisjónarmanni
Indiána-málanna, selur, gefur eða á nokk-
urn annan hátt lætur af hesdi við Ind-
íána í Canada Norðvestur landinu, oða
í nokkrum liluta þess, nokkur tilbúiu
skot eða kúluskot, roætir hegningu þeirri,
sen ákveðin er í ofannefndum lögum.
'Jessu til staðfestii hef jeg undirskrif-
að afn mitt á skrifstofu minni t ()t-
taw þann tuttugasta og sjöunda dag
jan.. rmán. 1891.
Eijgar Dbwdxev,
Hfír-uiunjuu<u'UMÓu.r iiuUáM-UMUtum.