Lögberg - 22.04.1891, Side 5

LÖMERC, mUVíKUOAUINN 22. ArRÍI, 180I.
5
vöt lijá sjcr til að gefa í annað
sinn.
Seinna fengum við að vita J>að,
að meiru fje hefði verið skotið sam-
an á Austfjörðum samkvæmt áskor-
aninni í Austra heldur en við viss-
um af er við skráðum brjefið; nú
eru par í geymslu 104 kr. 92 a.
Árangurinn af brjefi okkar lief-
ur orðið eftir öllum vonum. Gjafir,
sem hafa verið sendar undirskrifuð-
um J. Gislasyni og nú geymast í
sparisjóði Akureyrar, eru orðnar sam-
tals lijer um bil..........kr. 180,00
Á Seyðisf. eru geymdar.........104,92
í sparisjóði Reykjavíkur.... 30,00
Samkvæmt skyrslu í fyr greindu
blaði Lögbergs hafa gefizt í
Ameríku $20,05, og má
telja pað................... 14,34
Að öllu samtlldu eru patinig
til hjer utn l>il......kr. 389,26
Eptir að við senduni út brjef
okkar, kom fram í blöðunum sú
tillaga að tilhlfðilegra væri að
minnisvarðar dáinna merkismanna
stæðu sem flestuin til sy'nis í Reykj-
vfk, en ekki hingað og pangað út
um landið. Einn sá sem safnaði
gjöfunum tók ]>að og fram, að hans
gjafasafn væri bundið pví skilyrði,
að varðinn yrði reistur í Reykjavík.
Gjafirnar frá honum og öðrum, sem
settu sama skilyrði, eru 24—30 kr.
Öll eldri samskotin o<r mestur hluti
hinna seinni liafa verið gcfin með
pcirri hugsun að steinninn kæmi á
leiðið eins og við ráðgerðum í brjef-
inu og eins og tíðkast hefur að
undanförnu, pví að hin tillagan var
Þ* ókunn. Eptir að hún varð kunn,
gáfu nokkrir að eins með pví skil-
yrði að steinninn yrði látinn á leið-
ið sjálft, og álitum við okkur ekki
liafa heimild til að breyta pvf.
Undirskrifaður Kr. Jónasarson samdi
pví nasstliðið haust við steinhöggv-
ara J. Schau i Reykjavík um að
höggva stein á leiði Kr. Jónssonar
og hafa liann til snemma næsta
sumar. Sjálfur legsteinninn, 4 stein-
ar aðrir og járnstengur milli peirra,
er mynda skuli umgjörð um leiðið,
var samið um að allt skyldi kosta
170 krónur. Ekki er hægt að segja,
hve mikill allur annar kostnaður
kann að verða, en við teljum sjálf-
sagt að afgangur verði, og hvort
sem hann verður mikill eða lítill,
höfum við helzt I hyggju að leggja
liann f Söfnunarsjóðinn í Reykjavík
og láta hann geymast par pangað
til fjeð með vöxtum, vaxtavöxtum
og ef til vill öðrum tekjum, t. d.
áframhaldandi samskotum, verður orð-
ið svo mikið, að reisa megi fyrir
pað minnisvarða pann er sæma pyki
höfuðstað landsins að áliti peirrar
kynslóðar, sem pi ræður lögum og
lofum í Reykjavíkurbæ. Með pess-
ari aðferð hyggjumst við að geta
fullnægt hvorutveggju kröfunni, svo
að liáöir flokkiir gefendanna megi
vel við una. l>egar verkinu er lok-
ið orr sjeð fyrir enda á kostnaðin-
um, vonum viö að geta gefið greini-
lega skyrslu um samskotin og livern-
ig peim hefur verið varið, en verð-
um að biðja hina heiðruðu gefendur,
að hafa polinmæði pangað til.
í greininni í I.ögbergi, sem
fyrr var nefnd, er pess óskað að
við látum sjást í blöðunum, hvað
samskotunum liður; potta hefur vcrið
gert pannig, að undirskrifaður J.
Gíslsson hefur auglyst pað við og
við, yinist í Norðurljósinu eða í.yð,
auk pcss sem hann hefur til bráða-
byrgða sent flestum safnendunum
viðurkenningu fyrir upphæðinni. Til
pess nú að löndum okkar vestan
hafs sjáist síður yfir ekfrsiu pessa,
sendum við sitt samrit af henni til
prentunar í hvoru blaðinu: I.ögbergi
í Amerfku og Fjallkonunni á ís-
landi.
Kaupmannahöfn 19. marz 1891.
Jakob Gislaton, Kristján Jónasarson
THE
Mutnal Reserve FundLife
Association of New York.
er nú fað leiðandi lifíábyrgðarfjelag i
NorSur-Ameríku og Norðtirálfunni. Það
selur lifsáhyrgðir nterri lielmingi ódýrri
en hin gömlu hlutafjelög, sein okra fit
af )>eim er hjá )>eim kaupa lífsábyrgð
nærri hálfu meir en lífaábyrgð kostar að
rjettu lagi, til þess að geta sjálfir orðiö
millíónerar. Þetta fjelag *r ekkert hlnta-
fjelag. Þ«ss vegna gengur allur gróöi
)>ess að eins til þeirra, sem í pvl fá lífs
áhyrgð, en alls engra annara.
Sýnishorn af prísura: Fyrir $1000
borgar maður sem er
25 ára $15,76 j[ 85 ára $14,93 !| 45 ára $17,96
30 „ $14,24 S 40 ., $16,17 'J S0 „ $21,37
Eptir 15 ár geta menn fengið ailt
sem Veir hafa borgað, með hárri rentu,
eða þeir láta ).að ganga til að borga
sínar ársborganir framvegis en hætta þá
sjálfir að borga. Líka getur borgun
minkað eptir 10 ár.
Peningakraptur fjelagsins, til að mæta
ófellandi útgjöldum «r fjórar og hálf
millíón.
Viðlagasjóður þrjár milliónir.
Stjórnarsjóður, til tryggingar $400,060.
Menn mega ferðast livert sem þeir
vilja og vinna hvað sem þeir vilja, en
að eins heilsugóðir, vandaðir og regls-
samir menn eru teknir inn.
Frekari uppiýsingar fást hjá
W. H. Paulsson,
(Gbnebal Aoent) AV'INNTPEG
Johannes Helgason
(SrKciAi. Agknt) SELKIRK WEST
A. R. McNichol Manager.
17 Mclntyre Block, Winnipeg.
A. Htfijart. Jatnos A. iom.
HAGGÁRT & ROSS.
Málafærslumeun o. s. frv.
DUNDEE BLOCK. iIAIN STR
Pósthúskassi No. 1241.
íslendingar geta snúið sjer til þcirra
með niál síc, fullvissir um, að >eir lata
ser vera sjerlega annt uui að greiía
au seui rsekilegast.
Allt i uppnami i Walsh’s klædabud, No. 513 Main Street, beint
a moti City Hall.
30,000 VIRDI AF VOR-FÖTUM, HOTTUM 00 HÚFUM,
AUt. sem Karlmannnfnliinoi tilliryrir.
Mr. W. Walsh fór nýlega sjálfur austur á stóru m&rkaðina og keypti fyrir miana en hálfvirði >essar vörur og hýður
t>ær nú fram fyrir iriima verð en heyrzt liefur nokkru sinni áður í |>esxum bæ. Karlmannaföt A $3,5o, drengjaföt $2,50,
barnaföt $1, karlmanna tweed buxur 95c., vesti .75c., treyjur $2,50, nýir voryfirfraUkar $5. nærskirtnr 25c, nærbuxur J5c.,
j’firhafnarskirtur 35c. og 50c. Ovei'alis 25c.^50c., kragar, mansjettur, vasaklútar, sllpsi, uppihöld o. s. frv. ineð tiltölulega
lágu verði. Elleru kas»ar af stígvjelum og skóm keyptír fyrir 50c. af dollarnum, verða seidir fjarska billega.
IIATTAR! HATTAR! HATTAR! HATTAR! HATTAR!
Allir nýir. og einmitt innfluttii til þessa vorshöndluuar. Þeir voru keyptir fyrir miuna su hálfvirði, og verða seldir með
framúrskarandi lágu verði. Þjer verðið að skoða vörurnar til )>ess að geta gert yður nokkra hugmynd um >«r; a>r
eru allar nýjar «g óskemmdar og merktar að seljast fyrir minna en Íiálfvirði. Ágætt tækifæri fyrir kaupmenn úti á
landi til að fá vöru langt fyrir neðan „Wholesale'1 verð.
W A LSH’S
Ódyraata klæðabúð í borginni. . Nr. 513 Main Str. á móti City Ilall [ilmz 3m.
FARID T-IL
eptir yðar
LANDBUNADAR-VERKFÆRUM.
Deir verzla með
Vagna, Ljettvagna (buggies), Sáðtjelar, Herji, Plóga,
Hveitihreinftunar-vjelar o. s. frv.
CAVALIER ............... N. DAK.
53?” Skrifstofa austur af bæjarráðsstofuani.
Sníðir og saumar, hreinsnr og gjörir við karlmannaföt. I.ang biliegasti staður í
borgiani að fá búin til föt eptir máli. Það borgar sig fyriryður að koma til hans
áður enn ]>jer kaupið annarsstaðar.
gganic x»a,xiei, _____________________559 Main Sí., Winqipeg,
R. H. Nunn & Co.
Munroe, West & Matheps.
Málafœrslumenn o. s. frv.
Harris Block
194 tyarket Str. East, Winnipeg.
vel >ekktir meSal íslendinga, jafnan reiSa
búnir til að taka að sjer mál >eirra, gcrn
fyrir >á samninga o. s. frv.
1» Ó S T S A !»1 N I N Cl A K.
Innsigludum tilboðum stýluðum til
Postmaster General, verður tekið viö að
Ottawa til hádegis föstudaginn 15. ma
næstk., um flutning á pósti Hennar Há-
tignar, og er ætlazt til að samningarnir
gildi um 4 ár, um sjerliverja af eptir-
fylgjandi póstleiðum, frá 1. júlí næstk.:
Fort Alexander og Peguis aðra hvora
▼iku, vegalengd talin 50 raílur.
Hanlan og Meadowlea — tvisvar á viku
vegalecgd talin 8H míla.
Ignace og járnbrautarstöðin — 13 sinn-
um á viku, vegalengd talin % mílu.
Marquette og járnbrautarstöðin—12 sinn-
um á viku, vegalengd talin /% nsílu
Marquette og St. Eustache — einu sinni
á viku, vegalengd talin 7 mílur.
St. Boniface og Winnipeg — 12 sinnum
á vikn, vegalengd talin ein mila.
Prentaðar leiðbeiningar innihaldandi
frekari skýringar um skilyrðin við >essa
fyrirhuguðu samninga eru til sýnis á
pósthúsunum við enda hverrar af þessum
póstleiðum og hjer á skrifstofunni, og
þar fást einnig eyðublöð undir tilboð.
W. W. MrLEOD,
Post. Office Inspector.
Post Office Inspectors Office, /
Winmpeg, 37. Marz 1891. )
F I U U II r!
ff. H. SMITH
Hppbobshalöari, btrbingamabur,
faítcÍQnaeali,
er fluttur til
551 MAIW STREET.
Vistráðastofa Northem Pacifie & Mam
toba flutt á sama stað. Jeg reyni að
leys* samvizkusamlaga af h«ndi öll störf,
sem mjer er trúað fyrir.
Jeg geri alla ánægða; borga hverj-
um sitt í tíma.
Húsbúnaði allskonai- h«f jeg jafnan
naegtir af.
Nógar vörur. Happakaup haada
ÖllUDI.
Eptirmaður J. TEES, 407 Main St.
Selur mjög billega
Pianos, Organs,
Saumavjei.ar
og
Víólín, Guitars, Harmomkur, Concerliuas,
Munnhörpur, Boageos, Mandolin, hljóöfæra-
strengi o. s. frv.
Manitoba Music House
443 Main Str., Winnipeg [lO.des 6m.
KOUCH & CAMPBELL
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur; 362 Main St.
Winnipeg Man.
3J4
8*0> hvort hann væri reiöubúinn til
að sverja, að maðurinn sem hefði
kallað á liann v*ri sá hinn sami,
sem hefði farið inn í kerruna með
hinuta látna.
Vitnið: Já.
Calton: Eruð [>jer alveg viss
um það?
Vitnið: Já; alveg viss.
Calton: Dekkið |>jer ([>á hinn á-
k»rða sera sama mann, sem [>ann
cr leigði kerruna?
Vitnið (hikandi); Jeg <ret ekki
svarið [>að. Maðurinn, sem lei<vði
kerruna, liafði dregið hatt sinn nið-
ur fyrir augun, svo að jeg gat ekki
sjeð framan .i hann. En hann var
á sömu hæð eins o<v hinn ákærði,
og yfir höfuð lfkur honum.
Calton: Dað var [>á ekki af
Bðru en [>ví, að maðurinn, sem fór
inn í kerruna var eins klæddur eins
og hinn ákærði var }>að kveld, að
[>jer hjekluð, að J>að vieri einn og
sami maðurinn?
Vitnið: Mjer hefur aldrei dott-
ið [>að í hug eitt augnablik, að [>ar
mundi ekki vera um sama mann-
iuu að ræðaj auk £ess Lalaði hann
327
guði fyrir, að liann hefði bænheyrt
sig og frelsað líf unnusta síns.
„Farið þjer tafarlaust með mig
til hennar“, bað hún málafærslu-
manninn innilega. Hún [>ráði að
heyra af stúlkunnar eigin vöram
fagnaðar-orð [>au cr mundu frelsa
lírian frá að Játa lífið fyrir hönd-
um böðulsins.
„Nei, góða mín“, svaraði Calton
einbeittlega en vingjarnlega. „Jeg
á l>ágt með að fara með góða konu
þangað sem Sal Rawlins á heima.
Djer fáið að vita allt á morgun,
en nú verðið [>jer að fara licim og
sofa dálitið11.
„Og [>jer ætlið að segja hon-
iim [>etta?“ sagði liún í lágum róm,
og tól< fast utan um handlegginn
á Brian.
„Tafarlaust“, svaraði hann af-
dráttarlaust.
„Og jeg finn Sal Kawlins í
kveld, og hsyri, hvað liún liefur að
segja. Verið [>jer nú óhrædd góða,
inín“, bætti lianu við um leið og
hann bjálpaði henni upp í vagninn;
„honum er alveg óhætt nú“.
J3ri»u var íorsjóniuiii inuilega
322
Jiessi mismunandi framburður
um tímann var pyðingarmikið at-
riði fyrir Brian. Ef Fitzgerald hafði
koinið heim til sín 5 mínútum fyr-
ir 2, eins og liúsmóðir lians bar
samkvæmt eldhúsklukkunni, sem liafði
verið sett daginn á undan morðinu,
pá var ómögulegt, að liann hcfði
verið maðurinn, sem fór út úr kerru
Rankins á Powletts stræti kl. 2.
Næsta vituið var Dr, Chinston;
hann sór, að hinn látni liefði andazt
af klóróformi, sem beitt liefði verið
▼ ið liann í stórum skan.mti. Og á
eptir honum kom Mr. Gorby, sem
liar pað, að liann hefði fundið lianzka,
scm hinn framliðni hefði átt, i
frakkavasa hins ákæröa.
Dví næst var kallað á Roger
Moreland, trúnaðarvin liins látna.
Ilann bar pað, að liann liefði pekkt
hinn látna í Lundúnum, og bcfði
liitt hann í Melbourne. Hann liefði
þráfaldlega verið með honum. Kveld-
ið, sem morðið var framið, var vitnið
statt í Orental liótelli á Botirkes
stræti. Whyts kom inn og var í
mikilli eoðshrierinsru. Hann var á
kjólfötum og í Ljósum yfirírukka.
319
liann skrifaði það pví á málavaxta-
skjal sitt.
Dá var kallað á Mrs. Hableton,
húsmóður bins íátna. Ilún bar pað
að Oliver Whyte hefði átt heima
hjá sjer nscr pví tvo máauði. Jfann
virtist vera fremur stillt uiigiuenni,
en kom opt lieim drukkinn. Eini
vinurinn, sem hvin vissi til aö hann
ætti, var Mr. Moreland nokkur, sem
opt kom heim til lians. 14. júli
hafði liinn ákærði komið til að finna
Mr. Wliyte, og liafði peim pá orðið
sundurorða. Hún héyrði Wliyte segja:
„Hún er mín; [>jer getið ckkert
við hana gcrt“, og pá liafði ákærði
svarað „Jeg get drepið yður, og
ef ]>jer giptist lienni, pá geri jeg
það, pó að paö ætti að vera úti á
götu“. Dá liafði liún enga hugnivnd
um, livað kona sú mundi lieita, sem
peir voru að tala um.
Dessi orð liöfðu mikil áhrif 4
áheyrendurna í rjettarsalnum, og lieltn.
ingurinn af þeim, sein viðstaddir
voru, taldi slíkan framburð einan út
af fyrir sig nægja til að sanna sek
hins ákæröa.
Hvernig sem Cajton reyndi að
W ¥