Lögberg - 20.01.1892, Blaðsíða 4

4
LÖOBERG MIÐYIKUDAGINN 20. JANÚAR 1892.
ö § b £ r g.
c.66 út .8 573 3Iain Str. Winnipest.
af Tht /.cvbtrg Printing /’ublis/ung Coy.
(Incorpoíated 27. May 1890).
Ritstjóri (Editor):
/i/A'AÁ' HJÖKLEZl'SSON
rusiness manacrr: MACA’l/S /’Ai ’/.SON
AUGLÝSINGAR; Sma-auglýsingar i eitt
skipti 25 cts. fyrir 30 orö eða 1, Jmml.
dálkslengdar; 1 doll. um maouCinn. A stærri
aagtýsingmn cöa augl. um lengri tíma aj-
s'áttur eptir samningi.
BÚSTADA-SKIPTI kaupenda verður að til-
kynna sKrifleQa og geta um fyrverandi bú-
, staS jafnframt.
UTANÁSKRIPT ti! AF^REIÐSLUSTOFU
blaðsins er:
THE LOCBEHC FF|íMTINC & PUBLISH- CO.
P. O. Box 360, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIFT til R1T8TJÓRANS er:
EDITOK LÖCiBERCJ.
P. O. BOX 368. WINNIPEG MAN.
--MIÐVIKUDAGINN . 20. .TAN. 1S92. ----
_________________________ 1----------
Samkvæmt lnndslögum er uppsögn
kaupnnda á^blaði ógild, nema hann sé
skuldlauB, i>egar hann segir upp. — Et
kaupandi, sem er í skuld við blað-
ið, flytr vistferlum, án fess að tilltynna
heimilaskiftin, þit er þ*ð fyrir dómstól-
unum álitin sýnileg sönuun fyrir prett-
vísum tiigangí.
Eftírleiðis verðr á hverri viku prent-
uð í blaðinu viðrkenning fyrir móttöku
allra peninga, sem því hafa borizt fyrir-
farandi viku í pósti eða með bréfum,
en ekki fyrir peningum, sem meim af-
henda ajálfir á afgreiðslustofu blaðsins'
því að þeir mens fá samstundis skriflega
viðrkenning. — Bandarikjapeuinga tekr
blaðið fullu verði (af Bantjaríkjamönn-
iim), og frá ísiandi eru íslenzkir pen
ingaseðlar teknir gildir fullu verði sem
borgun fyrir blaðið. — Sendið borgun í
P. 0. iloney Orders, eða peninga i lie
yistered Letter. Sendið oss ekki bankaá
vísanir, sem borgast eiga annarstaðar en
í Winnipeg, nema 25cts aukaborgun fylg
fyrir innköllan.
BORGIÐ LÖGBERG.
—o—
Vinsamlega eu alvarlega leyf-
um vjer oss að leiða athygli kaup-
enda vorra að Jjví, að LSgberg
Jrarf að borgast. Mjög margir hafa
staðið vel í skilum við oss — ekki
ber J)VÍ að leyna — og Jjeim mönn-
um erum vjer einkar pakklátir. En
J>ví miður eiga samt margir eptir
að borga síðastliðinn árgang, og
sumir eiga jafnvel cnn dborgaðan
þriðja árgang. Vjer vonumst nú
fastlega eptir Jjví, að menn bregði
ná við sem allra fyrst, og borgi
oss po3sa útkomnu árganga. I)að
er öllum mönnum kunnugt, að vjer
erum engir auðmenn, og liöfuin pví
ekki naegan böfuðstól til pess að
bíða eptir borgunum kaupenda vorra
von úr viti, enda parf ekkert smá-
ræði til þess. En einkuin cg sjer-
staklega skorum vjer á menn, að
draga oss ekki lengur á borgun-
ioni fyrir .?. ánjang, cða Jui að
minnsta kosti að gera oss cinhverja
grein fyrir pvi, bvernig á pví stond-
ur, að enginn litur er sýndur á að
borga. Vjer erum fúsir á að syna
mönnum alla saungjarm. tilslökun,
og pað höfum vjer sannarlega gert;
pað mun enginn bera oss á biyn,
að vjer liöfum vcrið barðir skuld-
heimtumenn. En bitt láir oss víst
enginn maður, Jió oss J)yki J)að
nokkuð ískyggilegt, pegar inenn
trássast þegjandi við að borga ir-
um sam&n.
Kosninga-urslitin
hjcr í fylkinu þ. 13. þ. m. eru
vitaskuld gleðiefni fyrir stjórnina
hjer og Jiá menn, sem bafa J>á
sannfæring að stefna hcnnar sje
heillavænleg — þó að þau hefðu
getað orðið betri. í Manitou sigr-
aðí andstæðingaflokkur stjórnarinnar
með 25 atkv. umfram, en í Suður-
Winnipeg vann frjálslyndi flokkur-
inn sigur með 98 atkv. umfram.
t>að er alvecr óbætt að full-
C3
yrða, að í Manitou var ósigurinn
hreinni og beinni óheppni að kenna.
Svo stóð á, að sundruug kom upp
innan frjálslynda flokksins meðan á
kosninga-undirbúaingnum stóð út
úr þingmannsefni llokksins þar.
Nokkur partur nf flokknum var svo
óánægður.með Jiingmannsefnið, að
bann gekk úr leik, og þar & með-
al voru einmitt Jjeir menn, sem
einna helzt var trevst á, forseti og
skrifari frjálslynda fjelagsins þar í
kjördæminu. Allir, sem nokkurt
skynbragð bera á . kosningar, fara
nseiri um það, livílíkan glundroða
slík óhöpp gera; J>að eru ekki lengi
að gauga úr lcik fáein atkvæði,
þegar svo ber undir. Og í raun
og veru er J>essi kosning í Mani-
tou sönnun fyrir J>ví, að fylgis-
menn stjórnarinnar bljóta að vera
í talsrerðum meiri bluta þar í kjör-
dæininu, J>ar scm atkvæðamunorinn
varð ekki meiri þrátt fyrir þetta
óbapp. Frjálslyndi flokkurinn þar
er Jiogar farinn að gera ráðstafan-
ir til að búa betur um hnútana
fyrir kosninguna í sumar, svo að
hinn sanni vilji kjördæmisins geti
J>á komið fram.
í Suður Winnipeg var sigur,læg sannfæríng, að J>cir hafi ineð
stjórnarinnar svo eindreginn, sem.því áunnið sjer sóma og reynzt
framast var nokkur áslæða til að góðir borgarar á þessari nyju ætt-
búast við. Það hefur allt af verið j jörð sinni.
viðurkennt, að í cngu kjördæmi •
fvlkisins hofði blaðið Free Press j
eins mikil ábrif eins og í Suður j
Winnipcg, enda er þar búsettur
allur J)orri Jiess mikla flokks tnanna,
sem að einhverju leyti ^eru riðuir
við það blað. Og Free Press er,
eins og kunnugt er, það langsterk-
asta afl í }>essu fylki, sem risið
liefur gegu Greemvay-stjórnimni. í
FISKIVEIÐA- reglurn ar
NÝJU.
Eins og getið er um i siðasta
blaði, eru ny-koinnar út frá sam-
bandsstjórninni riyjar fiskiveiðareglur
fyrir Manitóba og Norðvestur Terrí-
tóríin. Blaðið Comjucrcl.il, sem
hefur tekið í J>etta fiski veiðamál,
e n • , _ t . ,i síðan fvrst var farið að pvæla I>ví
buður \\ innipeg a og heima ail- J 1 . J
jfram og aptur, 4 sama bátt eins og
mikill fjöldi af kabólskuin mönnum, T ,
r ’1 Lögberi
senr greiddu atkvæði svo að segja
undautekningarlaust móti stjórniuni,
vegna skólamálsins. Og ekkert var
tilsparað, sem í valdi stjórnarand-
stæðinganna stóð, til að táhna kosu-
ing Mr. Camcroris. Óbróðurinn um
stjórnina og ósannindin, sem borin
voru út í almenninef meðan á kosn-
ingadeilunni stóð, voru óstöðvandi
og blygðunarlaus, og jafnt og þjett
var blásið að trúarbragða-hleypi-
dómum manna, þar som því varð
við komið. Og ymsir íslendingar
munu geta borið um það, að pen-
ingar frá apturbaldstnönnunum voru
á boðstólum, og geta nrá nærri, að
þá bafi mútur verið boðnar fleirurn
en íslendiuguin. En ckkert dugði,
og J>inginannsefni stjórnarinnar var
kosið með alliniklum atkvæðamun.
Aukakosningar þær sem fram
hafa farið bjer í fylkinu slðan stjóru-
in byrjnði á sínu aðalmáli, sinui
aðalbaráttu, brevtingunni á skóla-
fyrirkomulaginu, benda allljóslega á
J>að, bvernig fara muni við almennu
kosningarnar, sem fram eiga að
fara í sumar. Mr. Martin var end-
urkosinn I Portage la Prairie og
Mr. Sifton í Brandon, og það ineð
auknum meiri hluta. Og nú hefur
það kjördæmi fylkisins, sem belzt
er talið, vegna þess að ])ar er
mest samankomið af menntuðum
möunum, kveðið upp sinn dóm,
þann dóm, að breytiugin á skóla-
fyrirkomulaginu sje gott mál, og
að fylkisstjórnin sje góð, beiðarleg
og ráðvönd stjórn.
Það gleður oss mjög, að geta
tekið það fram, að landar vorir,
sem atkvæði áttu við þessa kosn-
ingu bjc-r í bænuin, fylltu liinn
frjálslynda flokk rjett að segja und-
antekningarlaust. Bað er vor ein.
færir í síðusta nr. sínu
eptirfy Igjandi ritstjórnargrein uni
[>essar nyju reglur:
„Tilkynningablað stjórnarinnar,
Canadian Gazette, kemur í síðustu
viku með nyjar reglur fyrir fiski-
veiðum í Manitóba og Terrítóríun-
um. Eins og menn muna, öðl-
uðust nyjar fiskiveiðareglur (sem
vöktu rnegna óvild) gildi á síðast-
liðnu vori. Nú er kotnin tilkynning
um aðrar reglur, sem að surnu
leyti eru jafnvel onn verri en þær
eldri, #jæði að J>ví er snertir vciði-
leyfi til viðskipta og til beimilis-
nota. Fyrsta grein ákveður, uð
enginn skuii geta fengið veiðiieyfi,
neina bann sje brezkur J>egn; vjer
álítum }>að ]>yðingarlítið, með því
að auðvelt er að fara í kringum
það ákvæði, ef útletidingar skyldu
vilja stunda bjer veiði. Að öðru
leyti eru fyrstu fjórar greinarnar
hjer um bil óbreyttar frá því sem
nú er í gildi. 5. gr. kveður svo á,
að eptir 1893 skuli engiti leyfi gefin
til að veiða í venjuleg lagnet (gill
nets), nenia til hoitnilisnota. Ástæð-
au fyrir j>v{ er sú, að í óveðrum
ffeti fiskimenn stundum ekki döor-
n O
um sainan tekið upp net sfn, og
að fiskurinn, sent í J>au er þá
kominn, geri tjón, tnoð J>ví að
fiskurinn deyi bráðlega í þeim
netjum. f stað J>eirra eiga að
koma pokanet (pour.d nets); í J>eim
helzt fiskurinn lifandi þangað til
þau eru tekin upp úr vatninu. Það
er enginn vaíi á því, að tjón verð-
ur stundum af venjulegum lagnet-
um, en hið sama á sjer stað í
vötnunum austur frá, og það synist
ekki meiri ástæða til
J>esskonar net Iijer eo
á regluuum er sagt,
fái ekki leyli til að
að afnema
J>ar. Siðar
að fjelögin
veiða mcð
lagnetum
þokanetam og alinennum
á sarna tíma. En ef enginn má
nota annað en pokanet ept.r 1893,
þá ætti að leyfa fjelögunum að
íiska í ]>essi net ]>au tvö stimur,
sem eptir eru, J>angað til að á-
kvæðið fær gildi, jafnframt hinutn
netunum, með ]>ví
\erða ekki notuð
að pokanetin
nenia á sumum
stöðum, og það er þörf á því fyrir
fjelögin að fá að gera tilraun með
J>essi tiet, áður en J>au eru skyld-
uð til að bætta við almennu lag-
uetin.
6. grein á við fiskiveiðaleyfi til
heimilisþarfa, og leggur fyrir menn
hjer um bil sömu skaðvænlegu
tálmanirnar, sern þær er komust í
gildi með fiskivöiðareglunum sfð-
astliðið vor; J>ær hafa [>ega,r verið
ræddar og fordærndar í d&Ikum
þessa blaðs. Fiskiveiðaleyfi til heim-
ilisþarfa eru veitt bændum og fiski-
mönnum, sem við vatnið búa, og
greinast þau frá voiðileyfum í við-
skiptaskyrii, sem veitt oru hinunii
miklu fiskiveiðafjelögum. Breyting
er J>að á vciðileyfununt til heimil-
isþarfa, að fjögra þuml. möskva-
lengd er nú loyfð við veiðar annara
fiskitegunda en livitfiskjar, silungs,
og birtings; áður máttu engir möskv-
ar vera minni en 5 þuml. langir.
Breytingio er til batnaðar J>að seni
liún nær.
Fiiðunartíminn fyrir styrju cr
lengdur um tvo mánuði, og utn
tíma eru iíka friðuð gullaugu, pike
og ínullet, og voru þær fiskiteg-
undir ekki verndaðar áður á [>ann
bátt. Að vorri hyggju er það mjög
óviturlegt, einkum að því er snert-
ir pike. I>að er nú of mikið af
þeiin fiski fyrir hvítfiskinn, og aðra
dyrmætari fiska, sem pike Iifir á.
12. gr. bannar fiskiveiðar frá,
kl. f> á laugardagskveldum til kí.
0 á mánudagsmorgmim, og er þaö
n/tt ákvæði; {>aö leggur miklar
tálmanir fyrir fiskimenn, og veldur
þeim aukaerviðis, með því að það
neyðir J>á til að taka net sín upp
á suunudögum.
Commercial hefur þegar rætt
nákvæmlega bin mörgu skaðvæn-
legu atriði í fiskiveiðalögurn J>eim
D-PRICE’S
Powder
Brúkað a miliíóuum heimila. 40 ara amarkaOinum
50
ga&s. Jeg bjó af öllum kröptum í áttina þang-
að sem jeg glampann af hnífnum bera fyrir.
Höggið kom á ínannshandlegg, og af J>ví það
hitti þar á, sem borðstokkurinn var undir, {>4 tók
það handlegginn gersamlega í sundur rjett fyrir
ofan úlfliðinn. Af eiganda Jæirrar handar er það
að segja að bann ljet ekkert til sín heyra. t>ög-
ull eins og andi kom bann, og eins fór hann á
burt, skiljandi eptir blóðuga hönd, sem enn hjelt
utan un'i stóran hníf, eða [>ó heldur stutt sverð,
sem var grafið inn í hjarta veslings hásetans
okkar.
1 saina bili hoyröi jeg einhver læti og gaura-
gan<r, og mjer syndist jeg sjá allmarga svarta
liausa á leið til bakkans hægra megin, þangað
sem okkur var að reka með hraða, því kaðallinn,
sein við höfðum verið stjóraðir niður með, hafði
verið skorinn sundur með liníf. Jafnskjótt sem
jeg sá þetta, sá jeg líka að þeir höfðu skorið
á stjórataugina í því skyni, að okkur skyldi reka
upp að bakkanurn hægra megin, enda he,fði það
orðið, hefði stramurinn fengið að ráða; J>ar hefur
án efa flokkur J>eirra beðið okkar til þess að
stinga okkur með spjótum sínum. Jeg J>reif eina
árina sjálfur, og sagði Umslopogaas að taka aðra
(því hinn inaðurinii var of hræddur og ringlaður
til J>ess að koma að nokkru liði) og reruin við
í ákefð út á miðja ána; og ]>að mátti ekki seinna
vcra, að við tók irn það ráð, því á næstu inín-
59
Meðan á þessu stóð, hjeldum við upp hæð-
ina, som að neðanverðu var girt ineð trjágarði,
og surnstaðar með óhöggnu grjóti, og komum
inn í jurtagarða sem fullir vorn af allskonar
matjurtum. 1 hornunum á þessum görðuni voru
snotrir kofar meo gorkúlulagi og bjuggu ]>ar
svertingjar J>eir er Mr. Mackenzie hafði kristnað;
komu nú konur þeirra og börn út S straumum
til að mæta okkur. í g<;gnum miðjon garðinn
var aðalvegurinn, sem við nú genguni eptir.
Hann var umgirtur 4 báðar liliðar með röð af
orange-trjáro, sein voru að eius tíu ára gömul,
en voru þó orðin afarstór og með gullfögruro
ávöxtum vegna J>ess live ágætt er loptslagið í
kringum rætur Keniafjallsins, seni eru 5000 fet
fyrir^ofan sjávarmál. Degar viö höfðum klifrað
látlaust fjórða part úr niílu — þvS brekkan var
brött — koinum við að skínandi fallegri girðingu
úr trjáin, sein líka voru þakin aldinuni, og sú
girðing innilukti, sagöi Mr. Mackensie, fjórar ekr-
ur af landi, og var J>ar lians eigin heimagarður,
hús, kirkja, og útibyggingar; þetta náði yfir allau
efsta hlutann af hæðinni. Og þvllíkur garður!
Jeg hef ætíð verið mikill gnrða-vinur og jeg
hefði getaö fórnað upp liöndum fyrir fagnaöar-
sakir, þegar jeg sá þennan. F’yrst var nú röð
við röð af ]>eim allra lielztu ávaxtatrjám Norð-
urálfunnar, ölluin í blóma; ]>vS upp á hæðinni var
loptslagið svo temj>rað, að nærri J>ví allar cnsk-
54
ig sem við hertum okkur, gátUnl víð samt ekki
komizt nema eina mílu á klukkutímanum, og
klukkan fimm síðara hluta dagsins (og J>á vorum
við orðnir algerlcga uppgefnir) taldist okkur svo til,
að við værum fullar tíu inílur frá heiir.ili prests-
ins. Með þvi að svo búið hlaut nú að standa,
þá tókum við okkur til og fórum að búa.st um
sem bezt fyrir nóttina. Eptir það sem þá var
nyafstaðið, þorðum við blátt áfram ekki að fara
S land, og J>að því síður, sem bakkar Tana-ár-
innar voru þar ]>aktir miklum skógi, sem hefði
getað leynt fimm þúsunduni Masaia, og jeg var
farinn að halda að við mættum ^iafa náttstað í
bátunum aðra nóttina til. En til allrar hamingju
funduni við S niiðri ánni ofurlitla klettótta evju,
sem var ckki nieira en hjer um bil átta faðmar
á hvern veg. Þangað rerum við, festuin bátana,
gengum á land og bjuggumst uin eins vel og
föng voru 4, en það var S sannleika að segja
vesalt mjög. Af veðrinu er J>að að segja. að það
var argvitugt; regnið steyptist niður S flyksuni
og kuldinn gekk gegnum bein og merg, og eld
var okkur ómögulegt að kveikja. Samt sem áður
\ar regninu sainfara oitt huggunar-atrði: her-
mennirnir okkar staðhæfðu að enginn hlutur gæti
komið Masaiunum til að gera áhlaup í slíku veðri,
með því að þeir væri gersamlega frábitnir J>ví
að vera á ferli S regni, ef til vill, eins og Good
gat til, af því [>eir voru frábitnir öllutn íataþvottj,