Lögberg - 16.04.1892, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, LAUGA HDAGINN 16. APBÍL 1892.
UR BÆNUM
OG
GRENDINNI.
Kona Sigfúsar Lórarinssonar í
Fort líouge lijer í bænum Ijezt í
f yrri nótt.
„Jónungar“, sem „nokkrir hlut-
hafar í Öldin Print. Co.“ kalla svo,
hafa sent oss yfirlysíng, sem kemur
næ»t.
Brownlow ad selja ut
BBKÍOBD 06 FOT.
20 pret. afsláttur
Vegna prengsla í blaðinu neyð-
umst vjer til að geyma til næsta
blaðs margt, sem hefði átt að standa
5 þessu númeri, bæði „Frjettir“ og
fleira. Lesendurnir afsaki góðfús-
legast.
Capt. Jónas Bergmann kom til
bæjarins í gær norðan frá Nyja
íslandi. Sem stendur er illmógu-
legt að eiga við vegabótina þar
vegna tíðarfarsins.
í ísl. hljóðfæraleikenda flokkn-
um eru: 1. Fíolín, Guðm. Björns-
son, Albert Oliver, Gísli Goodman.
2. Fíolin, Jón Blöndal, St. Anderson.
1. Cornet, H. S. Helgason, 2. Cornet,
Valdimar Magnússon. Clarionett,
Friðrik Friðriksson. Orgel eða Piano,
H. G. Oddson.
Mr. Friðriksson, bæjarfnlltrúi,
hefur minnt oss á pað, að æski-
legt væri að íslendmg'ir hjer í
bæiium hefðu pað hugfasfc, að hve-
nær sem um þornar, fer eptirlits-
maður hJlbrigðisástandsins um bæ-
iun, og ríður pá á, að bakgarðar
og náðhús sjeu í góðu lagi, ef
menn eiga ekki að sæta sektum.
kemur af pvagsýrum i blóðinu, og lækr.
ast bezt með Ayerx tloirapariWi. Látið
ekki bregðast að fá Ayers og enga aðra
og takiö hana inn þangað til fessi eitur
sýra er gersamlega út úr iíkamanum
rekin. Vjer skorum á menn, að veita
(.essum framburði athygli:
„Fyrir hjer um bil tveimur árum
hafði jeg um nærfellt tvö ár bjáðzt af
gigt, og gat ekki gengið nema með
talsverðum kvölum. Jeir halði reynt
ýins meðöl þar á meðal vatn úr öl-
keldum, en ekkert hafði mjer batnað
sá jeg í Chicago-blaði einu, að maður
nokkur hafði fengið bót á þessum freyt-
andi kvilla éptir Íangar þjániugar með
því að víðhafa Ayers Sarsaparilla. Jeg
rjeð |ii af að reyna þetta meðai, tók
j-að r“g’miega inn um átta mánuði, og
|að gleður n ig að geta sagt, að (mð
taknaði n• itr aigerlega. Siðan hef jeg
aldiei fundið úl þe.-sarar »ýki.“ — Mrs.
R. írving Dadge, 110 West 125 st., New
Vork.
„Fyrir einu ári síðan varð jeg sjúk
af gigtarbólgu og komst ekki út úr
húsi mínu sex mánuði. Þegar sýkin
rjeuaSi, var jeg mjög af mjer gengin,
ystarlaiis. og líkaminn allur í óreglu.
Jeg byrjaði að taka inn Ayers Sarsap-
arilla, og nner fór þegar að batn i, þrótt-
uiinn óx osr innan skamms var jeg orð-
in alhed ieil- i. Jeg tret ekki borið
#>d“.‘ á eti» i'el þekkia lyf.“ — Mrs.
1. A St rk. Na-liua, N. H
Ayers Sarsaparilla
Búin til af
Ðr J. C. Ayer & Co., Lowell Mass.
Til sölu hjá ölluin lyfsölum.
AF HVERJU DOLLARS VIRDI.
Hvern hlut í búðinni sem kostar 1,00 f.œrðu fyrir 80 c., hvern 2,00 hlut færðu fyrir 1,60; hver 5,00 hlutur kostai þig 4,00.
20 prct. er minnsti afslátturinn setn vjer gefuin; vjer sláum 30 til 50 prct. af, á sumum vörutegundum.
þjer megið ekki gleytna því aS þessi afsláttur virlcilega á sjer stað og eru engir prettir. Allar vorar vörur eru merktar og
vjer tökum 20 prct. af því. — þetta er það mesta kostaboð er vjer höfum enn gert, og það er bara fyrir stuttan tíma. Vjer
höfum stórkostlegar byrgðir að velja úr og nú er tíminn til að gera það.
THOS. BROWNLOW
422 og 424 Main Str. Winnipeg.
Mr. Gestur Oddleifsson fór í vik-
unni norður til Nyja tslands tneð
125 dollara kynbótanaut, sem hann
hefur nykeypt. Á framfaramálá-
fundinum, sem nylega var haldinn
par nyrðra, kom fram mikill áhugi
fyrir tilraunum til kynbóta í ny-
lendunni, og má því búast við að
nylendumenn syni nú að hugur hafi
fylgt máli.
S K Ý R S L A
yfir landsvæði norðvestur af Melita.
Niðurl. frá 1. bls.
Vjer ráðum þeim löndum vor-
um, *em hafa í hyggju að flytja í
þennan part fylkisins að gera nú
þegar gangskör að því, að ná í pessi
iönd sem eptir eru áður en þau
verða öll upp tekin af annara þjóða
mönnum, sem streyma þar inn dag-
lega.
Bændur, sem við fundum, kváðu
sauðfjenað þrífast ágætlega á landi
þessu, enda væri beithagi tnjög
góður á sumrum. í iækjunum er
vatn allt sumarið.
í nylendu þessari þar sem menn
eru setztir að, hafa þeir byggt öll
gripahús úr hnausum, og rept yfir
með óunnum röptum eins jog á
gamla landinu, og sumir hafa byggt
íveruhúsin úr því sama.
Eins og sjá má af korti Mani-
tobafylkis liggur meiri partur ny-
lendusvæðisins um 20 mílur frá
Melita, en nokkru styttra til braut-
ar ef faríð er beint í norðvestur,
til Virden, sem liggur á aðalbraut
C. P. R. Glenboro brautin, sem
vissa er fyrir að verði lengd á kom-
andi sumri liggur fyrst til Souris
og þaðan liggur húu saman við
Melita brautina til Menteith. Daðan
hjer um bil beint vestur og rennur
inilli Tsp 6 og 7 I nylendusvæð-
inu; sú braut er ætlazt til að liggí
til Moose Mountain. Þar er nú all-
mikil byggð. .
Skógur er hvergi á þessum
Tsp. Næstur skógur er við Pipe-
stone Creek, en mjög lítið af hon-
um. Mest sækja menn hann austur
að Souris-á, 20 til 30 mílur úr
þessu svæði; þar er eikar- poplar-
og mable-skógur, en ekki mikill.
í vestur er enginn skógur nær svo
teljandi sje, en vestur við Moose
Mountain, frá 20 til 30 mílur; þar
er góður og nægur skógur. Þess
má geta Manitoba stjórninni til verð-
ugs heiðurs, og með innilegu þakk-
læti, að hún ljet herra S. Christo-
pherson kaupa fyrir oss kev'rslu frá
Melita vestur og til baka, sem hún
borgar af sameiginlegu fje fylkis-
ins.
Sömuleiðis erum vjer C. P. R.
fjelaginu mjög þakklátir fyrir þann
heiðurs-styrk að gefa oss fría ferð
báðar leiðir milli Winnipeg og Me-
lita.
Vjer vottum einnig íslending-
utn þeim sem búa í Brandon og
Melita þakklæti vort fyrir góðar og
mannúðieír-'r viðtökur.
Að endingu erum vjer mjðg
þakklátir þeim herruin S. Christo-
pherson og Capt. S. Jónasson, fyrir
rnannúðlega hjálpsemi og umönnun
í öllu voru ferðalagi, sem með
dugnaði og framsyni gerðu ferðina
eins gagnlega og skemmtilega sem
frekast mátti verða:
Brandon R. apríl 1892.
Sigurður Guðmundss., Stefán Teitss.,
Jóhann Einarsson, Jóh. Helgason,
Eiríkur Sumarliðas., Kr. J. Dalmann,
S. J. Skardal, G. M. Blöndal,
Friðsteinn SigUrðss., Jón Ásinundss.,
Bergthor Johnson, Árni Johnson,
A. S. Bardal.
HOTEL BRUNSWICK,
€or. Alnin «& Kupcrt Strs.
Wintiiiieg Man-
AfliragS í öllu tilliti. Gott fæði. Nýsett
stand, prýtt, góð heibergi.
Fínustu vínfóng og vindlar.
M. LAREN BROS. eigendur.
Seinasta vetrardag.
Miðvikudagskveldið þ. 20. þ. m.
heldur isl. hljóðfæraleikenda flokkur-
inn „concert ‘ á Albebt Hall.
Níu hljóðfæri, 5 fiolín, 2 horn, 1
Clarionett og orgel cða píanó.
Söngur: Duetts, Solos og samsöng-
ur, upplestur og fl. Frarn kemur
einnig dvergur, 28 þumlungar á hæð,
sem skemmtir fólkinu ágætl. með
ræðum á ymsum tungumáluin, söng
og dansi. — H. G. Oddsson hefur
æft bæði hljóðf. leikenda fl’okkinn og
söngflokkinn f rúma 3 mánuði, bein-
línis fyrir þenna ,,concert“.
Byrjar kl. 8,30. Aðgangur 25c.
Kjorkaup i
GHEAPSIDE
„Flannelettes“ 5 c. yarðið. Ljósrönd-
ótt „Ginghams“. Hvitir breiðir bóm-
ullar dúkar, einnig 36 þumlunga
breiðir „Factory“ bómullardúkar
hver um sig á 5 c. yarðið.
Komið í CHEAPSIDE og látið
Miss Sigurbjörgu Stefánsdóttir af-
henda yður.
Lang & McKiecIian,
V a n t a r
góða Dressmakers. Stöðug vinna
fyrir góðar sautrmkonur. Listhaf-
endur snúi sjer til Dressmaking
Department
Carsley & Co.
344 Main Str. Winnipeg.
Hver sem veit um bústað hr.
Doigríms Thorgrímsonar, sem flutti
frá íslandi til Winnipeg sumarið
1887, er vinsamlegast beðinn að til-
kynna það undirrituðum hið allra
fyrta eða á skrifstofu „Lögbergs“.
Arnór Arnason
1203 W.4th Str.
Duluth. Minn.
MAIL COSTRACTS
INNSIGLUÐ TILBOÐ. serd púst-
mála ráðherrmuin, verða meðtekin í
Oitawa til hádegis Föstudaginn 13. maí
næstkomandi. Um að hafa á hendi yóst-
fiutning í fjögur ár, milli neðan taldra
staða, frá 1. júlí næstkomaudi.
Deloraine og Waneehe einusinni í
viku, vegalengd 20 inílur.
Domiuion City og Emerson sex sinn-
um á viku vegalengd 10 mífur.
Donora og Osborne járnbrautar
station tvisvar á viku vegalengd 1 míln.
Emerson og Stuartbnrn eiuu sinni á
viku vegalengd mílur.
Fernton og Winnipeg prisvar á viku
vegalengd 4 milur.
Marquette og Woodlands via Meadow
Lea tvisvár á- viku vegalengd 9 mílur.
Millbrook og Queei/s Valley einu
sinni á viku -vegalengd 7J£ nillur.
Itichland og Winnipeg tvísvar á viku
vegalenvd 37% mílur.
Prentaðar reglugjörðir sem gefa
frekari upplýsingar vikvíkjandí samn-
ingum og eyðublöð fást- á pósthúsun-
um við endana a ofargreindum póst-
leiðum og á þessu offisi.
W. W. McLeod,
PostOfflce Inspector
Post Office Inspectors Office )
Winnipeg 18. March 1892. )
200
skelina á eíníiverjum, lögðu hinir að þeim meidda
og rifu hann í sundur og átu með orgi og
froðufalli. En ekki ljetu þeir sjer það nægja.
Degar þeir sáu sjer fært, klipu þeir okkur, og
voru það viðbjóðsleg átök, og líka reyndu þeir
að stela frá okkur ketinu. Einn fjarska stór
krabbi náði í álptina, sem við höfðum tekið
haminn af, og fór að draga hana burtu. 1 sömu
svipan hentust margir aðrir utan um þessa
veiði, og með það byrjaði einhver sú ljótasta
orusta. Ilvað ófreskjurnar froðufelldu og skræktu
og rifu bver aðra í snndur! t>að var óviðkynni-
leg sjón, sem maður getur tæ[)lega gleymt, og
átti myrkrið og berginálið góðan þátt í að gera
það óbærílegt. Dó inönuum kunni að þykja það
ótrúlegt, þá var eitthvað í þessu svipað því sem
kemur fram hjá manninum undir vissum kring-
umstæðum. Það var eins og allur sá dyrsleg-
asti ofsi í manninum og hans ljótustu eptirlang-
anir hefðu safriazt sarnan í eina skel af krabba
og orðið þar æðisgengnar. Þeir voru svo voða-
lega áræðnir og sniðugir, og litu út eins og þeir
hefðu skynsenii.
„Heyrið þið, piltar, við skulum liafa okkur
hjeðan það fyrsta, annars er úti um okkur“,
hrópaði Good; og við Ijetum ekki segja okkur
það tvisvar. Við yttum bátnum á flot, og voru
nú hundruð af þessum skepnum að reyna að
klifra upp í hann, þó þeim tækist það ekki; við
201
hentum okkur upp í bátinn og komumst fram á
miðja ána og skildum matarleifarnar eptir, og
þessar ófreskjur froðufellandi og organdi og gátu
þær nú ríkt einar yfir öllu, sem eptir var.
„Þarna koma nú djöflarnir, sem hjer rikja“,
sagði Umslopogaas, og var auðheyrt, að hann
þóttist hafa ráðið þunga gátu, og mjer lá við
að halda þetta sama.
Athugasemdir Umslopagaass voru eins og öxin
hans — þær hittu staðinn sem hann ætlaði þtim.
„Hvað eigum við nú að gera?“ spurði Sir
Her.ry ráðaleysislega.
„Láta hrekjast, byst jeg við“, svaraði jeg,
og svo ljetum við hrekjast. Allann síðari hluta
dagsins og langt fram á kvöld rak okkur þann-
ig áfram í myrkrinu langt fyrir neðan ljósbláa
himinþráðinn, og urðum varla varir við um-
Skipti dags og nætur, því niðri í þessu mikla
djúpi var enginn munur dægranna, þangað til
loksins að Good benti okkur 4 stjörnu, sem hjekk
beint ujipi yfir okkur, og störðum við á hana með
mikilli eptirtekt af því við höfðum ekkert annað
að gera. Allt í einu livarf hún og myrkrið varð
eins svart og nokkurn tíma áður, og við heyrð-
um aptur niðinn í loptinu, setn við könnuðumst
vel við. „Niðri í jörðunni enn á ny“, sagði jeg
andvarpandi, og hjelt upp Ijóskerinu. Já, það
var enginn vafi á því. Jeg gat að eins grillt
í hvelfinguna. Opið var á. enda, og jarðgöngin
204
um staddir á skínandi fallegu vatni, en strandir
þess gat jeg ekki sjeð. Eitthvað átta eða tíu
mílur á bak við okkur var að sjá stórkostlegar
hæðir eða fjöll, eins langt burtu og augað eygði,
og líktust þau vegg, sem vatnið fjelli upp að; jeg
efaðist ekki um, að í gegn um þessar hæðir var
farveguriun, sem áin okkar rann um út í vatnið.
Og seinna fjekk jeg rissu mína um það að
þessu var þannig varið, og er það merkileg
sönnun fyrir straumhraðanum í ánni, að enn þá
rak liann bátinn okkar áfram og hjelt honum í
áttinni á þessari miklu vegalengd. Rjett f þess-
ari andránni tók jeg, eða þó heldur Umslopo-
gaas, sem þá var vaknaður, eptir nyjúm atburði,
og honum allt annað en viðfeldnum. Umslopo-
gaas sá á vatninu einhvorja hvítleita flyksu, sem
hann fór að benda mjer 4, og með fáuin ára-
togum renndi hann bátnum þangað, og sáum við
þá, að þetta var maður liggjasdi á grúfu. Þetta
var í sjálfu sjer full-óþægilegt, en þið getið
gert ykkur í liugarlund, hvílík skclfing kom yfir
mig,. þegar Umslopogaas sneri manninum við
íneð árinni, og við sáum að þetíia kinnfiskasogna
andlit var andlitið á — hyerjum, lialdið þið?
Engum öðrum en vesalings þjóninum okkar, sem
sogazt hafði tveim dögum áður niður í ána, sem
i^ðri í jörðinni rann. Mjer hnykkti ákaflega mik-
ið við þetta. Jeg liafði haldið, að við rnundum
aldrei sjá hanu aptur, og sjá! straumurinn hafði