Lögberg - 23.04.1892, Blaðsíða 3

LÖGBERG, LAUGARDAGINN 2& ALRIL 1892
S
Þegar jeg les frjettakaflana af
íslendingum í Lögbergi og Heims-
kringlu, f)á koina tnjer til liugar
íslendingar I Brandon. t>eirra er
ekki getið að neinu, alveg eins og
peir væru ekki til. t>eir eru að
vísu fiiir og efnalitlir, en sajnt eru
þeir sannir Islendingar í húð og
hár, og tala mdðurmál sitt alveg
óbjagað og tilgjörðarlaust. Jeg get
nú ekki staðizt f>etta lengur, og
sezt f>ví við að skrifa svolítinn
frjettapistil af okkur Brandon-ís-
lendingum í von um að Lögberg
verði mjer svo greiðvikið að ljá
honum rúm.
íslendingarnir, sem lenustan
títna eru búmr að vera hjer í Bran-
don, eru búnir að vera rúm fjög-
ur ár. t>eir komu hingað í byrjun
ágústmánaðar 1887. Flestir af peim
rjeðust f>á i bændavinnu eptir á-
e'ggjan herra B. L. Baldwinssonar,
en með mjög lágu kaupi, frá 5
doll. upp í i!0. Og sunair komu úr
bændavinnunni inn til Brandon um
haustið gjörsamlega sviknir um kaup
sitt. t>ann vetur, nl. 1887—88, var
engin vinna hjer í bænum, nema
lítilfjörleg sögun, enda áttu landar
pann vetur fremur ervitt uppdrátt-
ar. Sumarið 1888 byrjaði ekki vinna
fyrr en í júní með 1 doll. um dag-
inn; svo smáhækkaði kaupið upp í
doll. á Síðan hafa landar
fengið vinnu engu síður en annara
pjóða menn, pegar vinna hefur ver-
ið. Jeg fyrir mitt leyti er mjög
pakklátur íbúum pessa snotra bæar
fyrir þá tiltrú og hlylegheit, sem
við höfum yfir höfuð liaft að mæta
af hjerlendum noönnum síðan við
fórum að kynnast peim og peir
okkur. Jeg ætla dálítið að greina
frá efnahag okkar hjer. t>egar við
komum hingað fyrst, vorum við al-
veg bersnauðir. Nú eiga prettán
íslendingar húsin, sem peir búa í
og lóðirnar unair peim, og mun
ekki of hátt, pótt matið væri á
5000 dollara. Svo eiga landar hjer
8 k/r og 2 kálfa. Nú sem stend-
ur er töluverð hreyfing í peim með
landtöku, hafa pegar tíu landar S
Brandon látið sltrifa sig fyrir heim-
ilisrjettarlöndum í sv>ikallaðri Melita
nýlendunni. Þann 1. apríl síðast
Jiðinn fór fjöldi af íslendingum frá
Melita út í nylendusvæðið bæði til
að skoða lönd og velja sjer J)au;
par af voru 7 frá Brandon. t>að
er ekki tilgangur minn að semja
fik^rslu yfir ferðina; jeg vænti henn-
ar frá öðrum. Jeg vil einungis
geta pess, að h rra Sigurður Christo-
phersson frá Grund var með í ferð-
inni, og gerði allt, sem í hans valdi
stóð, bæði til að gera ferðina sem
ódýrasta og arðmesta , fvrir latida
sína, og sjbidi bvði dugnnð og
umhyggjusemi í livívetna og á hann
par fyrir sann:)'"b'ga heiður og hrós
skilið. Einu uiaður var með i ferð ;
pessari, sein jeg *-ins og ósjálfrátt
veitti eptirtekt. I> ið var hr. Stefán I
Sigurðsson, kanpinaður i Nyja ís- |
landi. Mjer lízi uijög vel á pann
mann. Nú ætla jog að snúa heim |
aptur, og skýra dálítið frá fjelags- i
skap okkar íslendinga hjer í Brandon. j
Hjer er bæði lúterskur söfnuður, f
og vínbindindisfjelag, og er pað nú j
aðalmeinið, hvað pessum tveimur í
fjelögum gengur ilia að vinna satn- f
an. t>að er ekki um of, pótt jeg
loiði fram ofurlítið dæmi í söguformi.
í fyrra sumar byggðu íslendingar
hús og keyptu lóð undir pað. Pen- j
iuga tillögur til pess fyrirtækis voru ;
jöfnum höndum frá öllum íslend-
•'ngum hjer í Brandon, eptir pvf!
sera hver og einn fann livöt hjá
sjer og efni leyfðu. Svo var til
ætlazt, að hús petta skyldi vera
samkomuhús fyrir alda og óbortia
íslendinga í Brandon til allra sið-
samlegra san.koma, og skyldi pó
vera undir aðalumsjón safnaðarins.
Jeg get varla lýst pví, hvað aam- j
ingja bindindisfjelagið hlakkaði til
að fá nú liús til að halda fundi
sína í, pegar petta fyrirhugaða hús
væri komið upp. Húsið var byggt i
og settur á turn og síðan kallað
Lúterska kirkjan í Brandon. Núj
hugsaði bindindisfjelagið sjer til;
hreytíngs (bindindisfjelagið saman-1
stendur af safuaðar og utansafnað- !
ar mönnum) og mæltist nú til að
tnega fyrir sanngjarna póknun halda
fuudi sína í kirkjunni. Dað mætti
megnri mðtspyrnu af sumum safn-
aðarfulltrúunum, og lá við sjálft að
leytíð fengizt ekki. Loksins varð
pað pó ofan á, að ley ð fjekkst
fyrir umsamið verð. Fjelagslimir
urðu næ.ri grátfegnir, enda sfndu
peir pað í verkinu, með pví að
gefa kirkjunni 70 dollara orgel.
Núna ekki fyrir alls löngu kom sú
uppástunga fram á fundi fjelagsins
að stofua til hlutaveltu og verja á-
góðanum til styrktar peim bágstadd-
asta íslendingi hjer í bæiium og
var pað .sampykkt í einu hljóði, og
kosin framkvæmdarnetnd; kom peirri
nefnd saman um að hafa dansleik
cptir að drættirnir væru uppgengn-
ir, svo samkoman yrði bæði að
gengilegri, og um leið Hrðsamari. i
En nú fjekkst livergi hús, ifema
pá of dyrt, nema ef ske kynni að
lúterska k rkjan fengist, en pá var
nú útsjeð um dansinn. Koin pá
nefndin sjer sainan um að biðja
skólakennara lútersku safnaðarbarn-
atina að halda stuttan fyrirlestur
og lofaði hann pví, og gat pess
að efni fyrrlestursins mnndi verða
um kurteisi og afleiðingar hennar.
Brúknð n milliotiuin heiimla. +<> nra a iiiarkHðmu
Hlutaveltu nefndia skrifaði svo for-'
seta safuaðarins bónarbrjef nm að l
mega halda sniukomu pessa i kirkj-
uniii, og boðaði hann pá óðara full-
frúa saiuaðarius á fund. Eiun af j
fulltrúunum mælti með pví fastlega
að húsiö eða kirkjan væri ljeð,
hann var nefnilega mjög hlyntur
pessu fyrirtæki bindindisfjelagsins
og sjálíur ineðiimur pess, og er
mjög heiðvirður maður. Hann gat
líka skyrt frá pví, hvað efni fyrir-
lestujsins mundi verða. Ilanu er
líka einn af peim sem mest og
bezt hefur unnið í paríir safnaðar-
ins. Annar fulltrúi safnaðarins var
líka á hans máli, en pað kom fyr-
ir ekki neitt. Hann íjat lieldur
ekki með vissu skyrt frá pví hver
skyldi verða styrksins aðujótaudi,
par sem pað átti að útkljást á fje-
lagsfundi að hlutaveltunui afstað-
inni. l>að er ekki að orðlengja
pað, lúterski foriiiglnn í broddi
fylkingar vann frægan sigur og
sendi forstöðunefndinni svolátandi
brjef:
Til Hlutaveltunaf ndar fjelagains
„Bróðerni"!
Strax er forseta safnaðarins haistl
hrjef yðar af 15. þ. m. kallaði haun
fulitrúa safnaðarins á fund og samþykktu
teir eptirfylgjandi svar:
I>ar sem hiu heiðraða lilutaveltu-
nefud óskar eptir að við láimin fjel.
„Bróðeini” safnaðarhús vort tii að halda
þar hlutaveltu og lyrirlestur næstkoiu-
andi timmtiidag, |)á vildum við gjarnan
get.a orðið við ósk yðar. Eu »ð svo
skyldu máli getuu viö ekki gefið yður
eudilegt svar.
En við óskum hjer með að hin
heiðraða hlutaveltunetnd vildi gera svo
vel og skýra íyrir okkur tilgauginn moð
hlutaveltuua og 'iinihald tyriilestursins,
af ►eirri ástæðu að við höfum ekki
vald til að lána kirkju safnaðar vors,
nenia fvi að eins, að við vitum, að það
stríði ekki á móti prógrammi hennar
Nú þó að við þykjumst vita, »ð til-
gang ir fjelagsíns í |>essu efni komi
ekki í bága við það, tá óskum við samt
vinsaml. eptir frekari skýringu og mun-
um við þá gefa yður fullkomið svar.
Brandon 15. marz 1892
Með vinsemd og virðingu
Fulltrúar safnaðarins Yonin.
E>essu viðvíkjandi gat nú hluta-
veltunefndin ekki gefið frekari skýr-
ingar, en safnaðarfulltrúarnir voru
pegar búnir að fá. Hvað prógrammi
pesssarar lútersku kirkju viðvíkur,
bá veit jeg ekki um annað pró-
gram en pegar er á vikið, nl. að
petta hús, sem riú er fyrir turninn
kallað kirkja, var í byrjuninni byggt
í f eim tilgangi, sem áður er áminnzt.
Svona er safuaðarfulltrúinn og sum-
ir af safuaðarfulltrúunum varasandr,
og óttast reiði yflrvalda lú'ersku
kirkjnnnar hjer vestmi hafs, ef öðru
i ísi er sungið en einmitt svona.
Jeg segi petta vitaskuld forseta og
fulltrútim safnaðarins til verðugs
heiðurs, og pó jeg sje genginn úr
söfnuðinum, pá vil jeg ekki draga
af honum pann heiður sem hanu a
skilið. Hað kvað eiga að hafa pað
svona, og pví verður pað að vera
svona, pótt sumnm pyki pað eptir
tiútímanum nokkuð eintrjáningslegt.
Þegar svona fór, pá bauð jeg hús
mitt, pótt prörigt sje til að halda
hlutaveltuna í. Hlutaveltan var
pryðilega sótt og húsfyllir. Ágóð-
lun varð 19 dollarar og 10 c. ojj
voru hr. safiiaðarfulltrúanum gefni
par af 12 dollarar. En hitt var lagt v f
fjelagssjóð. sern stofnfje til sanis
konar fyrirtækia. Bindindii-fjehigi.
..Bróðerni1- pakkar lijartanlega p,
hluttöku, sem suinir utanfjelags
trienn veittu pessu fyrirtæki pess,
og vonar eptir að geta haldið á-
fram með aft efla bindindi og kristi-
h . an kærleika meðal íslendinga t
possuui bæ.
Braudnn 0. apríl 1892
jBergthor Johnron.
GAFENEY & FINKLE.
Innbcinitumenn og fnsteignusalar.
Yjer gefum oss sjerstaklega við innheimtum á gömium og nyjum
skuldum. — Bújarðir og bæjarlóðir keyptar og seldar. — Vjer ósk-
um eptir viðskiptum íslendinga.
Skrifstofur vorar eru yfir First Nátional Bank, Grafton, N. D.
T, W. GAFFNEY, GEORGE H. FINKLE.
Attorney at law and Notary Public. Collector and licensed auctioneer.
Hotel Du Canada,
184—88 Lombard Síreet,
WINNIPEG, -..............MAN.
H. BENARD, eigandi.
Beztu vörur. Smá og stór sjerstök
Nyfengnar
YORVORUR
KJÓLADtJKAR,
MUSLIN,
CASHMERES,
REGNKÁPUR,
REGNHLÍFAR ETC.
H U S M U N I R.
FÓÐURLJEREPT, BORÐDÚKAR, TEPPI, ÞURKUR, ÞURKUEFNI.
Handa karlmonnum.
Skirtur, skrautgerðar með silki einnig ullarskirtur og hvft
Regatta og Oxford nærföt.
Hanskar, uppihöld, slipsi, sokkar og vasak’útar.
^XTJS/L. BELI
288 MAIN STREET.
Beint a moti N. P. Hotellinu.
YEARS
In the Use of CURA-
wo Alono own^
for all Dla-J
• •
0F VARIED
udSUCCESSFUL
. • ,men •
I Who have weak ovuN-m
1 DEVELOPEQ, or diseasedl
1 orgau8, who are sufler-l,
1 ingírora [rhorsofyouth*
1 and any Excesscs, or of 1
EXPERIENCE
jriVE METHODSjirat I
kand Control, I
orders of|
• •
I.
puaranteeto',
íf they can
BTORED. our
mcthod and ap-
afíord aCUEEI
F0R A LIMITEQTlMtEREE
itfB

all patients,
POSSISLY BE BC-
own Exclusive
liances will
V pliances will
í3ý'There is, then.
• • >|HOPE FOR YOUI 'AND Y0URS.
^ndsealed, post paid, FREE, for a Hiitíxí timeT e?V/fro nJV
Rcmcmber, no oneelso has tho methods, npplianocs irad exfiert
enco that we enaploy, and wo cluim tho ímnopoly of umfopm
success Eme Medical Ce.. 64- Niagaha St. Ruffalo. nLy.
2,000 References, Name this paper when ycu write.
215
Zúlúinn ekki lettgur hulið tilfinningar sínar.
„O, Botigwan!“ sagði hann. „O, Bougwan!
Ætfð hefur rnjer pótt pú lítill maður og ljótnr,
og feitur eins og kyr komin að burði; en nú
ertu lfkur blárri skjór, sem sperrir upp stjelið.
Mig svíður í augun af nð horfa á [>ig“.
Good fjell ekki sem bezt þessi athugasemd
um fituna, og hann átti það, sannast að segja,
ekki skilið, þ' f hann hafði fyrir stöðuga áreyoslu
mjókkað um fjöra þumlunga; en yfir höfuð pótti
honum vænt utn aðdáun Umslopaagaass. Af Al-
fonse er þaö að segja að hann var all«r sem á
hjóium.
,.Já! Monsieur befur þessa ljómandi tilburði
— hermanna tilburði. Kvennfólkið nmn segja [>að
sama, pegar við komum á land. Monsieur hefur
allt, sem maður getur liugsað sjer; hann minnir
mig á kappann hann afa“ —
Hjer ljetum við hann hætta.
Þegar við nú horfðum á allt skartið utan á
Good, kviknaðt í sjálfuni okkur löngun til að
verða ekki minui, svo við fórum að búa okkur
sem bezt við gátum. Það mesta, sem við gát-
um gert í [>ví efni, var að fara í föt, sem við
vorum vanir að vera í á veiðum, og höfðum við
báðir alfatnað af þeim, en stAlskyrturnar liöfðum
við innan undir. Hvað mitt eigið útlit snerti,
f>á hefði ekki allt skart heimsins getað látið pað
yerða öðruvísi en bjálfalcgt og ófullkomið. Sir
214
um, einkennisbúningur af konunglegum sjóliðs-
foringja — skrautsverð, prístrendur hattur, gljáanci
stígvjel og allt annað búningnum tilheyra ídi; við
stóðum á öndinni og gláptum steinliissa.
„Hvað!“ sögðum við, „hvað! Þjcr ætlið pó
aldrei að fara að fara í þetta?“
„Jú, auðvitað“, svaraði hann blátt áfrarn.
„Eins og þið sjáið, þá er mikið komið undir
því, hvaða áhrif við höfum á fólkið fyrst, sjerí-
Iagi“, bætti hann við, „af því að kvennfólk cr
á meðal þeirra. Einn okkar að minnsta kosti
ætti að vera þokkalega búinn“.
Við sögðum ekki eitt orð; við urðum alveg
að gjalti, einkum þegar við hugsuðum til þess,
hve kænlega Good hefði tekizt að leyna því,
hvað var í kassanum, alla þessa mánuði. Aðeins
eina tillögu gerðum við, og það var sú, að hann
skyldi vera í stálskyrtunni næst sjer. Ilann svar-
aði að treyjan mundi ekki fara eins vel þá, en
á endanum Ijet hann þó tilleiðast. Það skemmti-
legasta af öllu þessu var, að sjá hvað Umslopo-
gaas undraðist og hvað Alfonse varð ánægjuleg-
ur yfir breytingunni, sem varð á Good. Þegar
hann sro loksins stóð upp í öllu skaninu, sem
lá meðal annars í medalíum, sem hann hafði á
brjóstinu, og speglaði sig í sljettu vatninu, eins
og ungi maðuripn í gömlu sögunni, sein jeg man
annars ekki livað hjet, maðuritin, sem varð
ástfanginn af skuggamuri sínum, þá gat gaiuli
211
skildi ekkert; hann rirtist þvert á móti verða
allt af ruglaðri og ruglaðri. Aptur á móti hafði
konan nóg að gera að virða okknr fyrir sjer, og
Good ondurgalt þá kurteisi með þvi að glápa
stöðugt á hana gegnum gleraugað sitt, orr virtist
hún hafa fremur gaman af þvi en hitt. Maður-
inn, sem ekki skildi neitt í þvi, sem við sögð-
um, snori loks bátnum við og stefndi til lands,
og þaut hann undan vindinum eins og svala.
Um leið og báturinn fór fram hjá okkur snori
tnaðurinn sjer við til að liagræða segli á honuin
og greip Good tækifærið til að kyssa á fingurua
á sjer í áttina til stúlkunnar. Mjer var illa við
að hann gerði þetta; bæði þykir mjer það ljótt
í_ verunni, og svo var jeg hræddur um að henni
mundi þykja það, en mjer til mestu ánægju sá
jeg að því var ekki svo varið, þvl að hún leit
til manns síns, eða bróður síns, eða hver sem
hann nú var, og þegar hún sá að hann tök
ekki eptir neinu nema seglinu, þá s ndi hún
Good í mesta snarræði koss aptur á sama hátt
og^ hann hfaði gert.
„Jæja“ sagði jeg. „Það er svo að sjá, sera við
liöfum loksins hitt á tungumál, sem þjóð þessa
lands skilur.“
„Já,“ sagði Sir Henry, „og mun Good reyn-
ast okkur ágætis túlkur“.
Jeg ygldi mig, því það á illa við mig, livað
Goöd er hjegómle.gnr, og bann veit það sjálfui.