Lögberg - 15.02.1893, Blaðsíða 2

2
LÖGBERO MIÐVIKUDAGINN 1.5 FEBRAÚR 1893
'£ ö g Lu u %.
iit ^ 57S llain Str. Vlnniprc
ai T"i Lóíþr.rir Printing & Publishins; Coy.
■ ÍTicorporated 27. May 1890).
Ritstióki (Editor);
EJNAR ílJÖRLEIFSSON
kusi.mrss managf.r: MAGNÚS PAULSON.
AliuLV SINGAR: Smá-auglýsingar i eitt
skipti 26 cts. fyrir 30 or?S e8a 1 þuml.
oálk iengdar; 1 doll. um mánuðinn. A stærri
augiý ingum e8a augl. um lengri tfma tt-
slát ur cptir samningi.
H. i VUA-SK.IPTI kaupenda veiður afi tn
I • r. ,i sMrtjbiga O’ geta um fyrverandi bíí
rtað jafnframt.
I T ASKKIPT til AKGREIÐSLUSTOFU
blaSsins er:
THfc LQCBEfjC PHINTING & PUBLISH- CO.
P. O. Box 368, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIFT til RITSTJÓRANS er:
EDITOR LÖOKERO.
P. O. BOX 368. WINNIPEG MAN.
— MIÐVIKU DAGINN 15. FEB. 1893.---
UIT Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaði ógild, nema hann sé
skuldlaus, þegar hann segir upp. — Ef
kaupandi, sem er í skuld við blað-
ið flytr vistferlum, án þess að tilkynna
heimilaskiftin, þá er það fyrir (lómstól-
unutn álitin sýnileg sönuun fyrir prett-
visum tilgang’.
[jgr- Eftirleiðis verðr á hverri viku prent-
uð i blaðinu viðrkenhing fyrir móttöku
allra peninga, sem því hafa borizt fyrir-
farandi viku í pósti eða með bréfum,
en ekki fyrir peningum, sem menn af-
henda sjálfir á afgreiðslustofu blaðsins*
tví að þeir menn fá samstundis skriflega
viðrkenning. — Bandaríkjapeninga tekr
blaðið fullu verði (af Bandaríkjamönn-
um), og frá íslandi eru íslenzkir pen
ingaseðlar teknir gildir fullu verði sem
ÍKirgnn fyrir blaðið. — Sendið borgun í
l’. <). Money Orders, eða peninga í Jie
t, ixtered Letter. Sendið oss ekki bankaá
visanir, sem borgast eiga annarstaðar en
i WinDÍpeg, nema 25cts aukaborgun fylg
f_i rir innköllan.
/
ÚTFLUTNINGAR FRA
lSLANDI.
Fyrir nokkrum dögum kom út í
Winnipeg-blaðinu Tribune samtal við
Mr. James Thom, agent frá Beaver-
línunni, sem þessa dagana er staddur
hjerí bænum. Meðal annars er pað
liaft par eptir Mr. Thom, að hann hafi
liingað komið til pess að gera Green-
way-stjórninni tilboð viðvíkjandi
flutning á íslenzkum emigröntum að
sumri. Við þetta bætir Tribune
pessum orðum: „Sacrt er, að stjórn-
in byggist að semja við Mr. Thom um
flutning á 2000 íslendingum næsta
sumar, og að fyrirætlunin sje sú, ef
mögulegt sje að flytja alla íslendinga
burt, eitthvað 60 eða 70 púsundir.
í stað pess að gera einbverja til-
raun til að komast eptir, hvortstjórn-
in sje nokkuð að semja um lægra
flutningsgjald fyrir útflytjendur en
það sem gufuskipa-linurnar auglýsa,
verðnr Heimskrinola bálvond út af
D
þessari meinlausu staðhæfing, og pann
11. p. m. veltir hún ruddaskömmum
yfir Mr. Thom, kallar liann afglapa,
og gefur í skyn að Tribune ogstjórn-
in sjeu allt að pví eins miklir afglap-
ar, par scm pau láti telja sjer trú urn
slfkt.
Vjer ætlum oss ekki að fara að
jagast við Ileimskriuglu um pað, hve
margir þeir sjau, sern að líkindnrn
flytji frá íslandi, hvort peir verða 2,0*'0
eða 70,000; ekki skulum vjer heldur
neitt urn pað segja, hvort Beaver-
línan haii nokkurn tíma flutt nokkra
íslendinga vfir Atlantshafið, hvort hún
inuni flytja nokkra að sumri, nje hvort
Mr. Thom viti nokkuð um, hve marg-
ir muni að Iíkindum koma næsta sum-
ar. En skjfrt hefur oss verið frá pví,
að pað sje rðag staðhæfing, að Bea-
ver-línan hafi engan umboðsmann á
Jslandi, pví að hún hafi umboðsmann
í Reykjavík, Ó. Finsen, póstmeistara.
En setjum svo, að línan hafi par eng-
an umboðsmann. Vjer gerum oss
ekki í hugarlund, að . pað murii valda
slíkum örðugleikum, að peir yrðu
ekki yfirstignir. Beaver-linan, eða
hver önnur lína, sem vildi keppa wrn
útflutning á mönnutn frá íslandi,
mundi, áður en langt uin liði,geta gert
pær ráðstafanir, sem pörf er á, til pess
að fullnægja fyrirmælum laganna.
I>að sem oss virtist mestu skipta,
pegar vjer samn pessa Tribune-grein,
var pað, livort Beaver-linan byði betri
kjör en aðrar línur. Vjcr höfurn pví
spurt oss par fyrir, sem áreiðanlegastir
fregnir var að fá, og vjer höfum feng-
ið pær upplysingar, er nú skal greina.
Akuryrkju og innflutnirigs-ráð-
herra fylkisins hefur tjáð oss, að hann
sje að gera allt, sem í hans valdi standi
til pess að fá niðursett fargjald frá
hinum ýmsu höfnum á íslandi til
Winnipegbæjar, og að jafnvel pótt
enn bafi ekki neinirákveðnirsamning-
ar verið gerðir, pá hafi hann nú feng-
ið tilboð frá einni gufuskipalínunni
um að flytja fullorðna farpegja frá ís-
landi alla leið fyiir hjer um bil $30,
og er pað \ afsláttur frá pví f.utn-
ingsgjaldi, sem riú er auglýst; pví að
sem stendur er fargjald frá íslandi til
Winnipeg $40.
Setjum nú svo, að 2000 íslend-
ingar flytji vestur á næsta sumri. Alls
mundi pá $10 afsláttur á fargjaldi
hvers manns nema $20,000, eða hjer
um bil 75,000 krónum. t>að fje, sem
sparaðist á pann hátt, inundi komasjer
allvel fyrir innflytjendur, pegar peir
færu að byrja búskap hjer vestra.
Aðalatriðið er í vorum augum
pað, að landar vorir fái svo lágt flutn-
ingsgjald, sem mögulegt er að útvega
þeim, og að vel verði með pá farið.
Hitt látum vjer oss engu skipta, livað
sú lína heitir, sem bezt kjörin býður.
Og í vorutn huga er enginn vafi á því,
að Manitoba stjórninni muni takast,
að fá fargjaldið sett niður mjög mik-
ið fyrir lok pessa mánaðar. I>ess vegna
hikum vjer ekki við að ráða mönn-
um á íslandi, sem hafa í huga að
flytja vestur næsta sumar, til að bí’Sa
með að semja um farbrjef sín, paDgað
til víst verður um samningana inilli
stjórnarinnar eg gufuskipafjeiaganna.
Á íslandi ættu merm almennt að
geta fengið að vita afsláltinn snemma
í maímánuði. I>að tapar enginn neinu
við að bíða pangað til, því að átflytj-
endur geta, hvort sera er, ekki lagt af
stað fyrr en í lok júnímánaðar eða
snemma í júlí.
Vjer endurtökum ráð vort: l>eir
sam hafa í huga a<) Jhjtja vestur mttu
ek/íi að semja v,n tar cið neina, línu
fyrr en þeir fá að vita um niðurstöð-
rtna af samninyurn þeirn sem n ú eru
i undii húningi viðvíkjandi afsloetti á
því fargjaldi, sern ný er auglýst.
HEIMILID.
[Aðsendar greinnr, frumsamdar og þýdd-
ar, sem ireta lieyrt undir „Heimilið“,
verða teknar með þökkum, sjerstaklega
ef þær eru um bú\kap, en ekki rnega
þier vera mjug langur. Ritið að eins
öðruineginá blaðið, og sendið nafn yðar
og heimili; vitaskqld verður nafni yftar
haldið leyndu, ef þjor óskið þess. Ut-
anáskript utan á þess konar greinum:
Editor “Heimilið", I.ögberg, Box 308
Winnipeg, Man.J
MANITOBA EPLL
Epli liafa priíizt vel þetta síðast-
liðna á í ýmsum stöðum í fylkinu, án
nokijurrar sjerstakrar umönnunar eða
aðhlynningar, og pað er álit allra
garðyrkjumanna, að par sem vaxi mik-
ið af vilturn jilöntum — eins og á sjer
stað meðfram Saskatchewan og White
Mud fljóturium — að par megi rækta
eplatrje fyrirhafnarlítið, með því að
planta pau norðanverðu við hús, eða
skógarbelti, pannig að pau hati hlje
fyrir sólunni á vorin, pví pað er marg
reynt að steikjandi sólarhiti, er skað-
legur fyrir öll ávaxtatrje. Ymsar teg-
undir af eplum liafa verið ræktaðar
í nánd við Portage la Pruire. I>eir
Thoinas Treston í Pilot Mouud, og
Davið íliiíl í Austin, hafa sýnt epli á
sveitasVniugunuin. Smáaldini vaxa
ríkulcga hjer og livar í fylkinu, og
Mrs. Wm. Mc Millan í Carberry send-
ir nú 24 te,gundir á heimssýninguna.
Það hafa lengi verið deildar meining-
ar um, hvort hægt væri að rækta hjer
ávexti; nú er leynslan búin að taka af
öll tvímælin.
Búðixgs sósa Hell á litla pönnu
hálfri mörk af vatni. Þegar sýður,
hrær út í það eina teskeið af „corn-
starch“,sem áður hefur verið pynnt út
í köldu vatni. Lát sósuna sjóða eina
mínútu; tak hana pá af eldinum, og
hrær út í hana eina matskeið af smjeri,
og tvær af hvítum sykri. Ber hana á
borð vel heita. Ymsar sortir af sós-
um má búa til á þessum grundvelli;
pað má breyta til og krydda pær ým-
islega; með hvaða víni sem vill, með
vanilla, eða lemónum. Púðursykur
á betur við sósu á ,,fruit“ búðing.
tC*
Bökuö epi.i. í>vo eplin, tak úr
peim kjarnana, set þau á bökunarfat
og fyll kjarnholin með sykri; lát ögn af
kryddi og svolítinn smjörbita ofan á
hvert epli; hell svo á hálfum bolla af
heitu vatni; og baka í ofninum par til
eplin eru meyr.
x-
Scalloped potat.es. Flysja og
sníð í punnar sneiðar hráar kartöflur.
Legg lug af peim í bökunardisk, og
strá á salti og pipar; legg svo annað
lag af kartöflum og aptur pipar og
salt og svona áfram, pangað til fatið
er fullt. Hell svo yfir pað ofurlitlu af
rjóma, brauðmylsnu og fáeinar smjör-
ílísar. Baka klukkutima og ber á
borð heitt.
*
Mock Duck.—Tak eitt pund af
góðri „beefsteak,“ sker úr bein og
fitu. Ríf niður lijer um bil fjórðapart
úr brauði, strá á það salti og pipar,
og ofurlitlu af smátt brytjuðu smjöri,
væt það svo lítið eitt, og drep pví á
kjötið, en ekki fast út í raðirnar. Vef
pað svo upp, og bind um þjett, á þrem-
nr eðafjórum stöðum. Lát í steikara-
pönnu og sjóð í ofninum klukkutíma,
en opt verðurað ausasoðinu yfir kjöt-
ið. Þegar steikin er búin, á hún að vera
fallega búin, allt í kring. Sker hana
pá í sneiðar, og ber á borð.
-x-
Queneli.es. Væt einn bolla af
niðurrifnu brauði með þremur mat-
skoiðum af rjóma eða mjólk; bæt í
tveimur skeiðum af bræddu smjöri,
og eins mikið og vill af smátt söxuðu
soðnu kjöti. Ilrær út í eitt vel þeytt
egg, og ealt og pipar eptir vild.
Mynda svo úr kássu pessari snúða, og
velt peim í hveiti um leið og peir eru
búnir til. Sjóð pá svo í krydduðu
soði við snarpan eld í fimm mínútur.
Svo má búa til sós úr soðinu, og hella
yfir pá. I.íka má steikja snúðana á
pönnu í svínafeiti eða smjöri.
«
Rice Feittees. Sjóð prjár mat-
skeiðar af brísgrjónum, jiar til pau
hafa prútnað eiris út og pau geta,
Hell þeim þá á sigti og lát allt vatn
síast frá þeim. Ilrær pá út í pau
fjögur egg vel peytt, fjórðapart punds
af „currants“ og lítið eitt af rifnum
lemonnberki, sömuleiðis „nutmeg“ og
sykri eptir vild. Hrær pá hveiti út í
pað, að pað verði pynnt, og lát það
3vo drjúpa af skeiðarblaði í lieita svína-
feiti, og sjóð eins og kleinur.
*
Feencii Toast. Saman við eitt
vel þeytt egg skal blanda bolla af
mjólk og dálitlu salti. Skcr jiunnar
brauðsneiðar og drep peim í blöndu
þesss, svo hver sneið drekki í sig
nokkuð af mjólkinni. Steik síðan í
smjöri, og borða heitt.
*
Mebfeed á hestum.
(Aðsont).
Ef dreng er lofað að handfjalla
besta, venjast og temjnst báðir.— Rit-
höfundur eirin segir, að drengir, sem
sjeu náttúraðir fyrir liesta, sjeu betri
til að temja tryppi heldur en fullorðn-
ir menn; góð tamning eykur verð
verð bestsins að rniklum inun. Á öll-
um tímum árs er sala fyrir vel tamda
hest.a, livo't heidur eru erfiðishestar
oða vecfa hestar. Tökum t. d. auð-
I mann í bæ, er kaupa vill sjei liest, sjer
til skemmtunar, hann vill fá fallegan
hest, fjörugan, liraustan og um fram
allt vel taminn, hest sem hann óhrædd-
ur getur iátið konu sinaogbörn keyra
hvert er vill. Allir verðleggja vel
taminn best hærra en illa taminn. —
Fjörugur hestur, sem er ilía taminn í
æsku, geldur opt tamningar vanhirðu
fóstra síns all» æfi; sumir j>ess konar
hestar ganga kaupuin og sölum, eg
lenda jiví opt í fanta höndum, og jiar
af leiðandi lalla fyrirörlög fram, deyja
á undan elli. Fyrstu skilyrðin fyrir
góðum hesti, í hvaða grein sem er, er að
hann hafi gottfóður, heilnæmt og hlýtt
liús, góðan haga og hreint vatn, en
petta allt er ekki einhlítt hestinum;
hann verður einnig að fá góða tamn-
ingu, eigi honum að líðavel. Væri pví
nauðsynlegt að j>eir er hestarækt
stunda og unna liestum, vildu gera
allt er í peirra valdi steridur, til að
geia hvern hest, er þeir upp ala, að
sunnum hesti. Oss eru kendar ýmsar
mannúðar skyldur, er hver og einn
skuli sýna öðrum, vjer höfum eirinig
slíkar skyldur gagnvart þeitn dýrum,
er vjer höfum undir hönduin. Dýrin
eru að öllu leyti sjálfum sjer bjarg-
andi í höndum voruin, einverðungu
komin á vorar náðir; vjer megum
pví ekki gleyma að brúka vald vort
rjett.
VÍNSALAN Á MOUNTÁIN.
í 356. tölubl. Heimskr. og Aldar-
innar kemur enn einu sinni fyrir al-
mennings sjónir ein af binum allra
djarflegustu og rausnarlegustu lit-
gerðum Mr. Thorláks Thorflnnssonar
á Canton.
Meðal annars eru þar stílaðar til
mín og konunnar minnar eptirfar-
andi setningar: „Ein lijón, sem
fyrir nokkru voru einna stækust móti
vínpukrinu á Mountain, hafa nú selt
par vín á pessu ári (hr. Hallur Ás-
grímsson og kona hans eða frú Engil-
ráð, sem kurteisustu menn kalla), sjer-
staklega mun það vera frúin sem stend-
ur fyrir þeirri verzlun; pað væri nú
ráðlegast fyrir pau að hætta við pá
verzlun, ef pau hafa ekki allareiðu
gjört pað.“
Jeg mundi nú haía tekið þessu
sem öðru góðgæti í pessari ritgjörð,
sem hinn nafnkunni höfundur ber á
borð fyrir mig og fjelagsbræður mína
hjer í kring, hefði Jiví verið stefnt að
mjer einum. Jeg hefði getað búizt
við slíku úr þeirri átt, eptir pekking
á manninum frá peim tíma, er hann
var fjelagsbróðir okkar hjer—sællar
minningar—en ekki neinu lakara.
En pað má segja um hann eins
og svo rrarga fleiri, að „tímarnír
breytast og maðurinn með.“ Maður
pessi hefur líka breyzt svo síðan, að
jeg vildi nú helzt ekki hafa purft að
svara sakaráburði hans neinu, og það
pví heldur sem nú vita margir, að
hann er og verður alla daga ósann-
indamaðar að þeim meinsæris-sakar-
(ty1fíjurn) er liann dróttar að mönnum
hjer og það jafnvel leiðandi mönnum
í Víkursókii; og er [>ettameiri ósvífni
heldur en pó honum liefði orðið pað á
af breyzkleika, að rjúfa bindindisheit
sitt í eitt eða fleiri skipti.
Eri það er ekki jeg einn sem
verð fyrir þessum vínsöluáburði Tli.,
heldur er j>að öllu heldur konan mín,
sem hann ófrægir með honum,og gsf-
ur henni svo frúartitil í sambandi við
pennanglæp, augsýnilega í svívirðing-
ar og háðs skyni. Af pessu vona
jeg, að mönnum skiljist, að pað er
ekki tilefnislaust, að jeg mótmæli
þessuin áburði á könuna mína, og lýsi
yfir pví, að J>að er jeg, en ekki hún, I
sem stend fyrir allri verzlan í húsi_
okkar, þó hún að eins í minni fjar-
veru hafi gengið í minn stað, og
pess utan verið mjer til aðstoðar í við-
lögum. En í verzlan minni hef jeg
hvorki áfenga drykki, nje hef haft,
nema ef vera skyldi, að undir pá mætti
heimfæra einkaleyfismeðöl, t. a. m.
lækninga ,.bitter,“ sem jeg hefi orðið
var við að liægt er að misbrúka, og af
þeirri ástæðu hef jcg líka kastað hon-
um úr minni sölubúð; og ætla jeg
mjer heldur aldr!>i að selja liann fram-
vegis.
En jeg hef als ekki gjört pað fyr-
ir ráðleggingu Th. þö hann heim-
færi liana undir heilræði o<r kurteisi.
Mjer skilst ekki sem sú heiinfærsla
sje rjett. En sje þetta misskilningur,
pá er mjer spurn: Mun það pá líka
vera kurteysi, er hann setur fram í
upjihafi næstu setningar í sambandi
við konuna mina, og eptir að vera bú-
inn að ófrægja hana eins og frá er
sagt. Orð hans hljóða svona.
„Það munu vera fleiri „blindsvín“
meðal íslendinga hjer í nylendunni,
sem pyrfti að útrýma“. Jeg get ekki
skilið, að mjer sæmi að taka J>að fyrir
kurteisi við konuna, í staðinn fyrir
að liún er mín bezta aðstoð og tneð-
hjálp af öllum mönnum. Og pó að
heilræða-gefandinn væri svo skapi far-
inn að meta j>að sem eintóma „vin-
semd“ og „kurteysi,“ ef einhver kall-
aði konu hans pessu og þvílíku nafni,
pá verð jeg að frábiðja minni konu
slíkan ósóma.
Og eitt er enn þá, sem einkennir
pessa velvild og kurteisi: Th. Th.
segir í niðurlagi greinar sinnar: „Eg
vil taka það fram, að pað er ekki af
óvild til neinna sjerstakra manna, að
jeg mintist á pessa óreglu og lagabrot
hjer.“
Nú er mjerspurn: pví nafngrein-
ir hann pá konu mína sjerstaklega
af þeim, er hann kallar „blind-
svín“ byggðarinnar? Eða á petta
að vera sjerstök kurteisi og vel-
vild við liana? En ókurteysi og óvild
við liina, sem hann nefnir ekki?
Það er annars mikið undarlegt
sjÓDlapr pessa manns. . t>að virðist svo
sem hann sjái hvorki menn nje skepn-
ur, sem eru rjett við augun á honum;
en í fjarska virðist hann sjá hvern
t tlings drft. Það var likt pessu er
hann var hjer á Mountain og eins á
Edinborg, að hann þóttist þá sjá
hverja hreifingu og atvik að Garðar
og þar í bygð, og sumt svo glöggt og
áreiðanlega að liann skaut pví I blöð-
in, en þá virtist svo sem hann sæ;
hvorki hjer nje í Edinborg neitt af
pví sem var pó af sömu tegund.
Stafi nú petta ekki af sjónlagi
mannsins, má pað til að veri einhver
klókinda náttúra og tilhneiging til, að
bíta sem allra fjarst sínum eigin bú-
stað.
Að svo mæltu vil jeg biðja hinn
velvirta rithöfund og ráðleggja hon-
um, að hafa vel hugfast, þegar hann
hjer eptir ritar í blöðin vandlætinga-
greinar, að vanda betur ritgjörð sína,
og láta liana bera með sjer, að hann
hafi gert vel lireint fyrir sínum eigin
dyrum, áður en hann hafi seilzt til að
leita eptir óhreinindum að dyrum
sinna íjarlægu náunga. Af J>ví jeg
býst við að H. og Ö. hafi í mörgu að
snúast á þessum dögum, vil jeg biðja
hinn háttvirta ritstjóia Lögbergs að
gjöra svo vel að ljá þessum línum rúm
í blaði sínu við fyrstu hentugleika.
Mountain, í janúar 1893.
H. Asgrímsson.
The Lon(ion & Canadian
Loan & Agency Co. Ld.
Manitoba Officf.:
l95 Lombard [Str., WlNNIPEG-
Gco. IHaulson, local manager.
Þar eð fjelagsins agent, Mr. S.
Christoplierson, Grund P. O. Man., er
heima á íslandi, j>á snúi menn sjer til
pess manns, á Grund, er liann liefur
fengið til að líta eptir pví í fjærveru
sinni. Allir peir sem vilja fá upplýs- *
ingar eða peningalán, snúi sjer til
pessa manns á Grund.