Lögberg - 29.03.1893, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG MIÐVIKUDAGINN 29. MARZ 1893.
I R BÆNUM
OG
GRENDINNI.
Á föstudaginn laoga, verður
guðsf>jónustu-samkoma í isl. lút.
kirkjunni að kveldinu kl. 7^.
„Nytt stafrófskver1* hefur G. M.
Thompson að Gimli samið og gefið út
i prentsmiðju sinni.
Mr. Erlendur Pálmason erútsölii-
maður og umboðsmaður Lögbergs í
Cavalier, North Dakota.
Sjera Jón Bjarnason vonar að
geta prjedikað á sunnudagskveldið
kemur (páskadag), og verður það í
fyrsta sinn eptir hans langvinnu veik-
indi.
Átta ára gamall drengur, Pjetur
að nafni, sonur Mr. Björns Sigurðs-
sonar á Mulligan Ave. lijer í bænum
andað.'st 25. marz úr lungnabólgu,
sem hann fjekk upp úr mislingum.
Gimli-söfnuður hjelt ársfud í síð-
usíu viku. t>ar var samþykkt með 10
atkvæðuin gegn 7, að hafa sjera
Magnús Skaptason næsta ár fyrir prest
ineð óákveðnum launum.
Listi yfir friðdómara i fylkinu er
nyútkominn. Á þeim lista eru þessir
íslendinoar: Christian Johnson í Ar-
D
gyle-nylendunni, Jóhannes Magnús-
sou og I>orva!dur Bórarinssou í Nýja
ísiandi, og W. H. Paulson og Sigtr.
Jónasson í Winnipeg.
Mr. Sigtryggur Jónasson lagði í
gærkveldi af stað í ferð sína austur yfir
h ifið. Adressa hans verður fyrst um
sinn 33 James Str., Liverpool, Eng-
land. Samferða honum verða Mr.
Sigurður Einarsson, hjer úr bænum;
hann ætlar heim til fslands.
Mr. Jolin A. Blöndal, business-
manager Lögbergs, kom heim aptur á
sunriu aginn úr ferð sinni um íslend-
inga-nylenduna í Dakota. Hann
segir, að bylurinn, sem getið er um í
síðasta blaði, að hafi gengið yfir Minne-
sota og Suður Dakota, hafi náð norður
til íslendinga í Norður Dakota. Frá
því á miðvikudagskveld ogfram undir
kveld á föstudaginn var stöðugt bylur
þar syðra, og á fimmtudaginn blind-
hríð.— íslendingar á Mountain hafa
stofnað hornleikaraflokk mikinn (raeð
11 lúðrum) og er forstöðumaður hans
Mr. Pjeiur Jóhannesson, kaupmaður
4 Mountain.
. I>eir kaupendur Sameiningarinn-
ar, sem að undanförnu hafa vitjað
blaðsins í búð W. II. Paulsons & Co'
575 Main Str., geri svo vel að vitja
þess nú 4 afgreiðslustofu Lögbergs
573 Main Str. og gefi mjer greiuilega
utanáskript sina hið altra bráðasta.
J. A. Blöndal,
573 Main Str.
Hver sem kann að vita, hvar í
þessu landi eru nú mæðgurnar Sig-
ríður Pálsdóttir ísfeld og dóttir henn-
ar Gróa Jónsdóttir, bið jeg að gefa
mjer upplýsing um það, sem allra
fyrst.
X>ær fluttu frá Seyðislirði 4 ísl.
til Winnipeg í júl 1889, og munu
síðar hafa f,.rið til Dakota.
Winnipeg, 20 Marz 1893
W. II. Paulson
Kooin 12 Ilarris Block.
KIRKJUBLAÐIÐ.
No. 1 og 2. af þriðjaárg. Kirkju-
blaðsins er komið til mín. Menn geri
svo vel að vitja blaðsins á skrifstofu
minni, Room 12, Harris Block.
Árgangurinn kostar 60 c. Fyrir
sama verð er hægt að fá hjá mjer
annan árg. og fyrsta fyrir 25 c.
Utanbæjar inönnum verður ckki
sent blaðið neina það sje borgaðfyiir-
fram.
W. II. Paulson,
Winnipeg.
Blaðið fæst með sömu kjörum hjá
hr. Sigfúsi Bergmann á Gardar, N. D.
W. H. P.

O p
C. • Z
2
o
JJÍF'Meg hef 3 góða vinnuuxa, sem
jeg vil selja upp á lán til hausts eða
bytta fyrir lipran keyrsluhest.
B. T. Björnsson,
Mountain N. D.
ís'enzka verkamanna-fjelagið
heldur aukafund Firnmtudaginn þann
30. þ. m. á fjelagshúsinu á Jemima
St kl. 7 e. h., allir fjelagsmenn ættu
að sækja fundinnjen fremur er stjórn-
arnefnd Byggingamannafjelagsins
beðin að mæta á fundinum.
J. .). Bíldfell,
Forseti
B R 0 ’S.
Sem keypt hafa allar vörubyrgðir W.
H. Paui.sox & Co. og verzla í sömu
búðinni, 575 Main Str., selja nú með
tölumverðum afslætti allar þær vöru-
tegundir er áður voru í búðinni, harð-
vöru, eldavjelar og tinvöru o. s. frv,
Chr. Ólafsson, sem var lijá Paul-
son & Co., er aðal maður í búðinni,
og geta þvi öll kaup gerzt á íslenzku,
hann mælist til að fá s4m allra flesta
skiptavini og lofar góðu verði.
CAIPBELL BBO’S.
WINNIPEG, - - MAN.
Hjcrmeð læt jeg landa mína vita
að jeg keyri Póstsleðann sem gengur
á milli West Selkirk og íslendinga
fljóts, og vonast eptit að íslendinga,
sem þurfa að ferðast á miili tjeðra
staðar takisjerfarmeð mjer. Póstsleð-
inn er eins vel útbúinn og hægt er að
hugsa sjer, nógur hiti og gott pláss.
Ferðum verður hugað þannig, að jeg
legg af stað frá W. Selkirk kl. 7 á
hverjum þriðjudagsmorgni og kem til
íslendinga fljóts næsta miðvikudags-
kvöld; legg af stað frá ísl. fljóti kl. 7
á hveijurn fimmtudagsmorgni og kem
til W. Selkirk næsta föstudagskvöld.
Fargjald vcrður það sama og í fyrra.
E>eir sem koma frá Winnipeg og
ætla að ferðast með mjer til Nyja ísl.
ættuað koma til W. Selk. á mánudags-
kvöld, jeg verð á vagnstöðunum og
keyri þá án borgur.ar þangað sem þeir
ætla að vera yfir nóttina.
Frekari uppl. geta menn fengið
hjá George Dickinson W. Selkirk eða
hjá mjer.
W. Selkirk 16. nov. 189^,
Kr. Sigvaldason.
W D. BRADSHAW.
Livery feed & Salc Stable.
Hefur hesta til leigu og til sölu. Far'ð
með hestana eða uxana ykkar til hans
þegar þið þurfið að standa við í Cavalier
Haun er skammt fyrirsunnan þá Curtis &
Swanson.
KæRá jpÖKK
ft'á Sfcefáni Jonssyni til allra hans viðskiptavina fyiir liðna tíinann, og
sjerstaklega fyrir yfirstandandi mánuð', ]>ví afslátturinn at karl-
mannafötum og yfirhöfnum, hefur gert það að verk-
um, að nú er mjög lítið orðið eptir af
v.-trarvöruin Steíáns Jónssonar.
A_ptur hefur St. Jónsson fengið inn nýjan „Stock ‘ í karlmanna-og
drengja-fötum af öllum stærðum, einmitt fyrir voriö, sem nú e>- að byrja.
Þjer scm ]>ví þurlið að kaupa föt handa drengjunuin yðar, ættuð að koma
til S. J. áður en ]>jer kaupið annars staðar og ,-já livað hann hefur að
bjóða yðnr.
Sömuleiðis hefur Stefán Jónsson mestu fyrni af nýjum kjóladúkuin
ineð öllum mögulegum litum og misrrunandi verði. Kom-
ið bara inn og skoðið allfc, sem j7ður vantar að
sjá, það er öllum velkomið, og
kosfcar ekki neitt.
Gleymið ekki staðnum.
ISIORDAUSTUR HORN ROSS OG
Wf
ÍSABELL.
H'
Pk. STEFÁN JÓNSSON.
NYJAR VORURl LACT VERD!
Vjer erum nylega búnir að fá inn miklar byrgðir af allskonar vörum fyrir
sumarið. Svo sem alslugs Kjólatau, Hatta, Fatnað, Skótau, ásamt
öllum öðrum vörum, sem vanalega eru seldar í búðum út
um land.
Þegar þjer komið til Canton, þá munið eptir að
koma til okkar, sjá vörurnar og spyrja
um prísana, því nú hafið þið úr
ir eiru að velja en áður.
OUDMUNDSON BROS. & HANSON,
CANTON, N. DAKOTA.
Wm. Kkakt. C. Kikblek.
Kkaft & Kibbler
Nytt aktyja-verkstæði með öllum nyjustu endurbótum.M iklar vörubirgðir
Þar eð vjer böfum keypt allar vörubyrgðir John Daveys og auk þess
keypt inn mikið af vörum í viðbós, svo sem Aktýgi, Keyri, Koffort o. s. frv.i
þá getum vjer selt svo billega að yður mun blöskra.
Komið inn til okkar, þegar þjer komið Cavavalier og látið sannfærast
Vjer gerum einnig við aktygi og allt þessháttar.
KRAFT & KIBBLER,
CAVALIER. NORTH DAKOTA.
eptir timbri, lath, shingles, gluggum, hurðum, veggjapappír, etc. Einn-
ig búsbúnaði, járn- og viðar-rúmum, fjaðra-stop<-dínum, einnig ullpriíu-
um, stólum og borðum etc. Hann er agent f'yrir “Raymond“ sauma-
vjelum og “Dominion“ orgelum. Komi einn komi allir og skoðið
vörurnar.
60
lítaþeirákonur ummörgár eins og ekkert búi annað
f þeim en fláttskapur og mannvonzka, og að þeim sje
álíka vel trúandi eins og tígrisdyrum. En svo eyð-
ist þessi vitleysa með tímanum—að líkindum að sama
skapi, sem gamla ástin fölnar og deyr—og í hennar
stað kemur fyrirlitning og hryggð út af því, að svo
mikið skuli hafa eyðzt í tilefni af því sem var svo lít-
ilsvcrt. I>á er það, að maðurinn leggurá tvær hætt-
ur í annað sinn, en gerir það með ótta og kvíða, og
með alllítilli von um að fá skip sitt inn á höfn hlaðið
dyrindis farmi. Ogfari svo, að það sökkvi eða hrek-
ist til baka af mótvindum og vondutn veðritm, þ\
hættir maðurmn alveg við að afla sjer á löglejza-i hátt
varnings, sem svo lítið má út af bera með
Og nú var Haraldur Quaritch ?ð i úa skip sitt í
annað sinn, alls ekki af eigin hvöt eða frjálsum vilja,
heldur af því að skynsemi hans o<r dómgreind hfaði
orðið að lúta í lægrahaldi. í stuttu máli, hann hafði
fengið ást á ídu de la Molle, þegar hann sá hana í
fvtsta sinni fyiir fimm árum, og nú var hann fyrst að
komast að raun um þann sannleika. Þarna sat hann
í stól sínum í garrila herberginu, sem ekki var búið
húsgögnum nema að hálfu leyti, herberginu, sem
liann ætlaði að ge.a að borðstofu sinni, og hann varp
Ondinrii mæðilega út af þessari afarpyðingarmiklu
uppgötvun. Ilvað var nú orðið af lians fögru von-
um um kyrðsæl elliár, vermd af hinu unaðslega,
svefnkennda ljósi kveldsólarinnar? Hvernig stóð á
því, að hann hafði ekki þekkt þá liluti, sem til hans
61
friðar heyrðu? Og að líkindutn varð svo ekkert úr
Öllu sainan: var það líklegt, að ljómandi falleg ung
kona, eins og ída, inundi kæra sig um liðsforingja,
sem kominn var út úr hernum, og ekkert hafði sjer
til meðmælingar,neina fjögur eða fiinm hundruð pund
í árstekjur og Victoríu-kross—sem hann bar aldrei?
Lfklegast var, að ef hún giptist á annað borð, þá
mundi iiún reyna að giptast manni, sein væri fær um
að reisa aptur við hag ættarinnar, sem honum var al-
veg utn megn. Að öllu samanlögðu leizt honum
ekki vei á horfurnar, og hann sat þarnalangt fram á
nótt og saug tóma pípuna sína. Sannast að segja
leizt honum svo illa á þær, að þegar hánn loksins
stóð upp og lagði af stað í rúmið upp eptir
gamla eikarstiganum — sem var eini tilhomumikli
hluturinn í Moldvörpuhaugnum — þá hafði hann
næstuin því ráðið af að hætta algerlega við að
dvelja í Honham, heldur selja eign sína og
flytja til Vancouver-eyjunnar eða Nyja Sjálands, og
skilja þannig til fulls og alls við þetta yndislega,
þieklega andlit, sem lionum virtist einhrern veginn
hafa fcngið á sig ofurlítinn hörkusvip síðan bann sá
það seinast.
En hvert fara hin hyggilegu áform næturkyrðar-
arinnar, þegar dyrð dagssólarinnar kemur? Tilhim-
ins Iíklega, ásamt mcð þokukrönsunum og daggar-
dropunum.
Þogar gósseigandinn kom heim aptur í kastal-
ann, sat dóttir lians enn í samkvæmissalnum.
64
leikann tafarlaust, þá fer jeg aðgráta“, og það virt
ist svo, sem liún ætlaði að standa við það.
Nú var gamla gósseigandanum eins illa við að
sjá konur gráta, eins og nokkrum karlmanni getur
verið, og af öllum skapbrygðmm ídu—og þau voru
mörg—var hann hræddastur við grát hennar, sem
reyndar kom sjalclan fyrir. Auk þess elskaði hann
einkadóttur sína heitara en nokkuð annað í heimin-
um, að undanteknu einu — Honham-kastalanum —
og liann gat ekki fengið af sjer að hryggja liana.
„Gott og vel“, sagði liann, „ef þig langar til að
vita um betta, þá átt þú auðvitað heimting á því.
Mig hefur langað til að hlífa þjer við áliyggjum—
annað hefur mjer ekki gengið til; en fyrst þú gengur
svona hart eptir þessu, þá get jeg ekki annað betra
gert, en lofa þjer að ráða. En það er nú samt sem
áður orðið noltkuð framoiðið. Ef þjer stendur á
sama, þá lield jeg, að j 3g ætti heldur að bíða með
það þangað til á morgun.“
„Nei, nei, pabbi. Á morgun verður þjer snúinn
hugur. Við skulum fá það núna. Jeg vil fá að vita,
hvað mikið við í raun og veru skuldum, og hvað við
höfum til að lifa á“.
Gamli maðurinn ræskti sig dálítið, og eptir að
liann hafði á ymsan liátt gefið óþolinmæði sína í skyn,
tók hann að lokum til máls á þessa leið:
„Jæja, eins og þú veizt, þá hefur ætt okkar um
nokkrar kynslóðir haft uppeldi sitt af Jandeignunum.
Móðir þín heitin átti dálitla peninga-npphæð, fimin