Lögberg - 20.09.1893, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG MIÐVIKUDAGINN 20. SEPTEMBER 1893.
0 R BÆNUM
-OG ■ -
GRENDINNI.
Mr. Arni Friðriksson og Mr. Guð
jðn Tliomas lögðu af stað á laugar-
d'ginn suður 4 Ctiicagosyuinguna.
Mr. Guðni Thorsteinsson að Gimli
hefur af Manitobastjórninni verið sett-
urlögreglu-dómaii (Police magistrate).
Guðleifur Dalman kefur tii sölu
ijósmyndir á ýmsri stærð af sjera
Matthíasi Jocbumssyni. Menn snúi
sjer til 317 Main Str.
Guttormur Þorsteinsson á Gimli,
M in. b/ðst til að stofna sundskóla, ef
svo rraroir nemendur fáist, að hann
gati haft eiua 25—50 dollara upp úr
peim starfa.
Baltlwin & Blöndal eru ný-
búnir aö fá niyndaramma
nieð ýni8ti sniíTi ojí stærðuin,
seni J»eir selja mjög ódýra.
Dr. M. Halldórsson og kona lians
voru væntanleg hingað til bæjaiins í
gi-r, en járnbrautarlestin, sem von
var á peim með, var ekki kom:n, peg-
ar blað vort var prentað.
Vjer höfum heyrt að einn landi
okkar hjer í bænum, Gunnl. Jóhanns-
son, liafi I byggju að gjöra uppboð á
mkkruin út.istandandi skuldum setn
hann geturekki innkallað sjilfur nema
með nokkurri fyrirhöfn.
Tii sölu
5 lot I Pembiua, N. D., á góðum stað
og eitt peirra liornlot, verða seld fyrir
100 dollara öll. Lysthafendur snúi
sjer til Rosa Jolmson Grand Union
Il jtel Winnipeg.
SjeraN. Stgr. Thorlaksson í Minne
o'.a h;gði fyrir fáum dögum af stað
með konu sinni til Noregs, og verða
pau hjón par fram eptir vetrinum.
Sjeia Björn B. Jónsson mun, eptirpví
sem vjer liöfuin heyit, veita ís-
lenzku Minnesota söfnuðunum ein-
hverja prestspjónustu í fjarveru sjera
Steingríms.
Stefán Dórðarson, 527 Portage
Ave, hefur til leigu 9 rúmgóð her-
bergi. I.ysthafendur gcta fengið
leigt eitt eður íleiri. Fjölskyldur með
börn verða ekki teknar; helzt ein-
hleypir karlar eða konur. Rafur-
magnssjiorvegurinn rennur ejitir
strætiuu.
Mr. Eggert Oliver kom ve3tan úr
Argylenýlendu um síðustu helgi, og
segir að uppskera reynist par minni
en menn hafi vonað, um 12 bushel af
ekrunni að meðaltali, pað sem búið
var að preskja. Einmunatíð hefur
par allt af verið, síðan inenn fóru að
fást við upjiskeru sina.
A íslenzka kaffihúsinu nr. 405
Ross St. hjá Gunnl. Jóhannssyni er
nú, siðan kólnaði, ávallt á reiðum
höndum, heitt Raffi, Sukkulað,
Cocoa, Hot Tod, og Lemonade ásamt
fleiru og fleiru.
Mr. Guðleifur E. Dalman hefur
áformað að fá gufuskip í næstu viku
til að fara frá Selkirk og flytja Dr.
Graiu pangað noiður til bróður slns,
Bjarna Dalman, sem hefur len<ri ver-
ið sjúkur. Mr. Dalman reyndi að fá
Dr. Stephensen til að fara pessa ferð,
en hann hefur pegar svo marga sjúkl-
inga að stunda, að hann sá sjer ekki
fært að fara. Þegar pessi ferð fellur
norður, gefst mönnum kostur á ódýru
Uri, og verður að líkindum nákvæm-
ara auglýst um pað í næsta blaði.
LEIÐRJETTING.
Herra ritstjóri!
í „Dakota-ferð“ yðar, sem stend-
ur í Lögbergi nr. 04., er Tangheimi,
sem snertir söfnuð okkar og kirkju
hjer á Eyford; og vil jeg með línum
pessum, leyfa mjer að leiðrjetta pessa
inissögn. Þjer segið um kirkjuna:
„sem reist hefur verið af 14 safnaðar-
bændum“; petta er ekki rjett; í söfn-
uðinum eru alls 29, bændur og ein-
hleypir menn, sem eiga land, og allir
hafa að meira og minna lcyti reist
kirkjuna. í sambandi við petta vil
jeg geta pess, að nokkrir utansafnað-
armenn hafa drengilega styrkt söfn-
uðinn með jieningaframlögum til
kirkjunnar. Það er ekki rjett frá
sagt heldur, að kirkjan sje á heimili
hr. Jakoos Eyford; hún stendur að
austanverðu við veg pann, er liggur á
milli Mountain og Gardar, á lands-
bletti, er söfnuðurinn á, og tilheyrð;
áður landi hr. Sigurjóns Gestssonar,
en fyrverandi eigandi landsins, hr.
Jón Ásmundsson og kona hans, gáfu
söfnuðinum rúma ekru af landi sínu,
sem kirkjan og grafreiturinn erunú á.
Sigurbjörn Guðmundsson.
Innbrotspjóíniiðuriiiii
á eyjunni.
FTamh. frá I. bls.
„Komið pið inn, herrar mínir,
komið pið beintinn“, sagði bann glað-
lega. „Við höfum búizt við ykkur,
og við höfum til lianda ykkur allra
bezta morgunmat“.
Jeg ætlaði næstum pví að ganga
af göflunum út af pví, hvað maðurinn
var rólegur, pví að jeg pekkti af mál-
rómnum, að petta var sami náunginn,
sem hafði ætlað að „sálga“ mjer.
En hann sagði satt — peir höfðu
búið til handa okkur bezta morgun-
mat (tekið í hann úr mínu búri), og
ekki nóg með pað, heldur höfðu peir
komizt að pví, að Hinrik var ekki
dauður, og peir höfðu pvegið honum
og annazt hann svo vel sem peim var
unnt, og peim hafði farizt svo vel úr
hendi að hjúkra honum, að liann er á
lífi pann dag í dag, en hefur að eins
Ijótt ör á hálsintnn til minningar um
pennan atburð.
Þeir voru fjórir í hópnum og inn-
an skamms vorum við búnir að setjaá
pá handjárn. Svo settumst við að
morgunverðiuum og gerðum okkur
gott af honuin, pó að jeg verði að
kannast við pað, að mjer liði ekkert
sjerlega vel.
„Þið eruð skrítnir piltar“, sagði
sá er fyrir lögreglumönnunum var við
foringja pjófanna, som hafði boðið okk-
ur ’til morgunv'erðar. „Hvers vegna
gerðuð pið petta?“
„Eigið pjer við pað, hvers vegna
við höfum búið til morgunmatinn?“
„Hvers vegna pið hafið gert pað
og allt annað, sem pið hafið hjer gert“,
sagði yfirvaldið.
,,t>að skal jeg segja yður, kaj>-
teinn: Við vorum hjer til að ná I eitt-
hvað, livort sem við yrðum að drepa
einhvern til pess eða ekki, og við
lijeldum að við heíðum diepið pann
sem fyrr varð fyrir okkur, og auðvitað
urðum við svo að drepa hinn til pess
að fá hann til að halda sjer saman.
Þegar hann svo slapp, og var búinn
að koma okkur hjer%í sjálfheldu eins
og rottum, komumst við að peirri nið-
urstöðu, að pað væri bezt að slejijia
við petta eins vel og okkur væri mögu-
legt. Sá sem við hjeldum væri dauð-
ur purfti bara að fá viðgerð, og svo
gerðum við við hann, og við vissum,
að pið munduð koma áður en langt
liði til að skyggnast um eptir okkur,
og að líkindum kæmuð pið svo snemma
að morgninum, að pið kynnuð að vera
svangir. Jeg parf að biðja húsbónd-
ann afsökunar á átroðningnum, en við
fórum inn og bjuggum til handa ykk-
ur góðan morgunmat. — Var pað nú
ekki hjer um bil pað bezta, sem við
gátum gert?-‘
Útreiðin, sem jeg hafði fengið,
mundi hafa getað komið ílestum mönn-
um í illt skaji, en mjer pótti pessi
hreinskilnislega játning einhvern veg-
inn sao skojileg, að pað greip mig
hlátur, og jeg veltist um pangað til
tárin runnu niður eptir kinnunum á
mjer, og jafnvel lögregluinaðurinn
brosti.
Vitaskuld liöfðu pjófarnir tekið
til peirra beztu ráða fyrir sjálfa sig,
sem peim var unnt; petta einstaka
snjallræði, sem peir höfðu neyðst til
að grípa til, hjálpaði peim, og peii
fengu ekki nema tíu ára betrunarhús
hver um sig. Hinrik bar peim svo vel
söguna fyrir kurteisi og aðhjúkrun,
að peir voru alls ekki látnir gjalda
pess, hvernig peir höfðu með hann
farið.
En ykkur er óhætt að trúa pví,
að jeg fór ekki aptur út á cyna. Jeg
gaf Ilinrik hana með öllu pví sem á
henni var, og par er hann með konu
sinni. Jeg held, að hann njóti virð-
ingar og aðdáunar hvers einasta inn-
brotspjófs í nágrenninu, pví að hann
hefur sjálfur mestu mætur á peim.
En pað cr satt — jeg var næst-
um pvl búinn að gleyma að segja frá
einu. Þegar pessi saga kom út I
blöðunum, varpar skýrt frá peim pætti,
sem jeg hefði í henni tekið, á pann
hátt, sem frjettasmalar einir kunna að
segja frá slíkum efnum; ísabella frjetti
um pað, og eitt tunglskinskveld sagði
hún við mig:
„Majór, jeg lijelt einu sinni, að
engin kona ætti að gijitast öðrum eins
manni og yður, en jnjer hefur snúizt
hujrur“.
Jeg fyrir mitt leyti tel mig eiga
mikið pessum innbrotspjófum að
pakka.
TIL peirra sem skulda íslenzka
Verkamannafjelaginu í Winnipeg.
Allir peir, sem tilheyra ofan-
greindu fjelagi, og enn ekki liafa
borgað mánat a"tillög sín, eru vin-
samlega beðnir að borga pau eða
semja um borgun á peim við fjelagið
sem allra fyrst. Þess skal líka getið,
að fjelagið hefur sampykkt að haga
fjármálum sínum eptir pví, sem 12.
gr. í grundvallarlögum fjelagsins á
kveður, eptir 30. sej>t. næstkomandi.
Bbnedikt Feímannsson,
forseti.
AUGLÝSING.
Kennara vantar við Kjarnasköla
fyrir 6 mánuði, frá 1. október næst-
komandi. Tilboð umsækjenda verða
að vera komin til undirskrifaðs fyrir
20. sept. næstk.
G. M. Thompson.
Gimli P. O., Man.
Tvinni, tvinni, Bindara
tvinni, Bindarar, Slattu-
vjelar, vagnar, pumpur
og plogar,
með sama verði og í stór bæunum til
sölu hjá
Stephenson & Hillman.
Mountain N. D.
Rafukmagnslækninga stofnun.
Prófessor W. Bergman læknar
með rafurtnagni og nuddi. Til ráð-
færslu er Dr. D’Eschabault ein sjer-
stök grein Professorsins er að nema
burtu yms lyti, á andliti, hálsi, liand-
leggjum og öðrum líkamspörtum, svo
sem móðurmerki, hár, hrukkur, frekn-
ur o. fl. Kvennfólk ætti að reyna
hann. Telephone 557.
LÁGT FARGJALD TIL AL-
HEIM SSÝNINGARINNAR.
Með
Noethekn Pacific Jáenbkautinni.
pann 12. ágúst og par eptir verða far-
seðlar seldir á öllum vagnstöðvum í
Manitoba til og frá Chicago, scm
gilda í 30 daga, eptir að peir eru
keyptir með eptirfylgjandi verði:
Frá Brandon <>30.05, Wavvanesa
$30.05, Baldur $29.75, Miami $27.65,
Portage La Prairie $29.10, Morris
$26.05, Winnipeg $27.70. Farseðl-
arnir gilda á öllum vagnlestum fje-
lagsins.
Nákvæmari upplysingar fást á
farbrjefa skrifstofu fjelagsins.
H. SwlNFOED.
Genl. Agent.
Odyrasía Lifsatnrgd!
Association of New York.
Assf.ssment System.
Trypgir lif karla og kvenna fyrir
allt að lielmingi lægra verð og með
betri skilmálum en noWkurt annað jafn
áreiðanlegt fjelag í heiminum.
Þeir, sem tryggja líf sitt í fjelaginu,
eru eigendur tess, ráða pví að öllu leyti
og njóta alls ágóða, i>ví hlutabrjefa höf-
uðstóll er enginn. Fjelagið getur því
ekki komizt í hendur fárra manna, er
hafi það fyrir fjeþúfu fyrir sjáífa sig og
ef til vill eyðileggi það.
Fjelagið er innbyrðis (mutual) lífsá-
byrgðarfjelag, og hið langstærsta og öfl-
ugasta af þeirri tegund í veröldinni.
Ekkert fjelag í heiminum hefur
fengið jafnmikinn viðgang á jafnstutt
um tíma. Það var stofnað 1881,enhef-
ur nú yfir
£i tíu Jjýabnd meðlimi
er hafa til samans lífsábyrgðir úpp á
meir en tvð hundruð og þrjdtíu milljónir
dollara.
Fjelagið hefur siðan það byrjaði borg-
að ekkjum og erfmgjum dáinna meðlima
yfir 14% mitljónir dollara
Árið sem leið (1892) tók fjelagið
nýjar lífsábyrgðir upp á liðugar GO millj-
ónir dollara, en borgaði út sama ár erf-
ingjum dáinna meðlima $2j705,000,00.
Varasjóður fjeiagsins, sem nú er
orðinn nál. milljón doilara, skiptist
milli meðlima á vissum timabilum.
í fjelagið hafa gengið yfir 1170 t»-
lendingar er hafa til samans tekið lífs-
ábyrgðir upp á rrtcír en $tW0,0U0.
Upplýsingar um fjelagið eru nú til
prentaðar á Yslenzku.
W. II. Pnulson
Winnipeg, Man
General agent
fyrir Alan, N. W. Terr., B. Col. etc.
A. R. McNICHOL, Mclntyre Block,
Winnipeg. Aíanager í Manitoba, Norð-
vesturlandinu og British
342
Ofr sagði svo: „Jeg ætla að skrj/a undir. Lofið
J>jer mjer að sjá skjölin“.
Mr. Quest sneri sjer til hliðar til pess að leyna
sigursvipnum, er brá yfir andlitið á honum, og svo
rjetti hann honum eignarbrjefin. Þau voru vandlega
samin, |>ví að houurn ljet vel að semja slík skjöl, al.
veg eins vel og mörguin löglegum eignabrjefa-semj-
endum við chancery-rjettinn. Aðalefni peirra var
pað, að nefndur Edward Cossey afsalaði sjer veð-
skuldinni til hans, með J>ví skilyrði, að hann, nefnd-
ur William M. Qnest, hætt? mcð öliu við hjónaskiln-
aðar-lögsókn gegn konu sinni, Bellu Quest, lögsókn,
cr jafnframt hefði átt að hefjast gegn nefndum Ed-
ward Cossey.
„Þjer takið eptir pví,“ sagði Mr. Quest, „að ef
J>jer reynið að bera á móti lögmæti pessa samnings,
sem engar líkur eru til, að mundi ha'a nokkurn á-
rangur, J>á kemur sú tilraun yður sjálfum í koll, af
pví að J>á kemst allt hnejkslið ujip. Við purfum
einhverja votta, svo að með yðar leyfi ætla jeg að
hringja bjöllunni og biðja húsmóður yðar og vinnu-
mann liennar að koma liingað upp. Þau purfa ekk-
ert að vita urn efni pessara skjala“. Og svo hringdi
hann. ‘
„Bíðið pjer við“, sagði Edward. „Hvar eru
frumrit brjefanr.a?“
„Hjer“, svaraði Mr. Quest, dró pau úr vasa ein-
um innan klæða, og s/ndi honum pau í nokkurri
fjarlægð. „Þegar húsmóðirinn kemur, Bkal jeg fá
343
henni pau í pessu umslagi og segja henni að rjetta
yður pau, pegar skjölin eru undirskrifuð og vottfest.
Hún heldur, að pað sje ekki annað en jiartur af at-
höfninni“.
Rjett á eptir kom vinnumaðurinn og húsmóðir-
in inn, og Mr. Quest skýrði peim frá pví með sínum
mesta stillingarsvip, að pau væru beðin að undir-
skrifa skjöl nokkur sem vitni, og jafnframt fjekk
liann konunni brjefin, og sagði henni, að hún ætti að
fá Mr. Cossey J>au, pegar pau væru öll búin að
skrifa undir. j
£vo skrifaði Edward Cossey undir hin yfmsu
skjöl og innsiglaði pau, og vitnin klóruðu líka nöfn
sín með miklum undirbúningi og áreynslu par sem
peim var ssgt, og eptir fáar mínútur var allt um garð
gengið, og Mr. Quest var prjátfu púsund pundum
auðugri en hann hafði verið, pegar hann kom inn
um morguninn.
„Fáið pjer nú Mr. Cossey böggulinn, Mrs.
Jeffries“, sagði hann um leið og hann purkaði undir-
skriptirnar með perriblaði, „og svo megið pjer fara1^
og pað geiði hún.
Þegar vottarnir voru farnir, leit Edward Cossey
á brjefin, og svo peytti liann peim í eldinn með
hroðalegu blótsyrði og horfði á pau meðan pau voru
að brenna.
„Verið pjer nú sælir, Mr. Cossey“, sagði Mr.
Quest, og bjóst til að leggja af stað með skjöl sín.
„Þjer hatið nú keypt reynslu yðar, og borgað mikið
346
eru fyrir handan hafið í Ameríku, og mig langar ansi
mikið til að sjá pær, og taka mjer fiídag í Lundún-
um. Svo fyrst ekki er neitt sjerstakt að gera nú, pá
lield jeg, að jeg fari, svo framarloga sem yður sje
pað ekkert á móti.
„Gott og vel“, sagði gósseigandinn, ætlið J>jer
að taka konuna yðar með yður?“
„Nei, nei; jeg sagðist ætla að fá mjer frídag, og
pað er enginn frídagur að liafa gömlu konuna með“,
og Georg hló í kamjiinn á pann liátt, að J>að var
auðsjeð, að liann vissi, hvað hann söng.
Og svona vildi pað til, að Georg karlinn var síð-
ari hluta pess sama dags, scm Edward Cossey afsal-
aði sjer veðskuldabrjefunum til Mr. Quests, að labba
um London, og var lsngt frá pví, að hann skemmti
sjer vel. Einhver Boisingham-maður, sem var
reyndur ferðamaður, hafði vlsað honurn á húsnæði
nokkurt nálægt járnbrautarstöðvunum á Liverpool-
stræti, og með aðstoð eins vingjarnlegs dyravarðar
tókst honurn að finna J>ann stað. Þaðan lagði hann
af stað til syningarinnar, en með J>ví að liann var
enginn eyðslubelgur, hjelt hann bezt væri fyrir sig
að ganga pessa leið og eiga sjálfur pá penirga, sem
annars gengju í fargjald pangað. Og svo gekk
hann langar leiðir pangað til hann var orðinn J>reytt-
ur, og svo fór hann upp í strætisvagn eptir að liafa
með alvörugefni sjiurt lögreglupjón einn til ráða,
og einni stundu síðar var strætisvagninn kominn með