Lögberg - 07.02.1894, Blaðsíða 4

LÖGBERG, MHOVIKUDAGINN 7. FEBRÚAR 1894.
4
UR BÆNUM
—og—
GRENDINNI.
31 uiiid eptir n'ð borga
Lögberg:.
„Nor-wester“, hið nyja blað Mr.
Luxtons kom í fyrsta sinni út á laug-
ardaginn.
beir sem hafa fengið til láns bindi
af Iðunni hjá S. J. Jóhannessyni, 710
Ross Ave., geri svo vel að skila f>eim
hið fyrsta.
Bræðurnir Helgi og Kristján
Einarssynir, Jón Eggertsson og Guð-
mundur Pálsson komu á sunnudaginn
norðan frá Narrows við Manitobavatn,
með 3 vagnhlöss af hvíttiski. Á mánu-
dagskveld voru f>eir búnir að selja
mestallan fiskinn og fengu 5 c. fyrir
pundið. t>eir lögðu af stað norður
aptur í gær.
Dr. John Ferguson, ungur lækn-
ir frá Selkirk, flúði hjer um daginn
suður fyrir landamærin til pess að
reyna að komast undan lögsókn, fyrir
að hafa tælt unga, fríða stúlku af góð-
um ættum hjer í Winnipegmeð marg-
ltrekuðu hjónabandsloforði, og reynt
að eyða fóstri hennar, pótt sú tilraun
yrði árangurslaus.
Miss Jóhanna Anderson kom
hingað til bæjarins um síðustu helgi
frá Park River, N. D., eptir 7 mánaða
dvöl til lækninga hjá Dr. Halldórsson.
Hún hefur fengið mikla bót á heils-
unni, svo að hún ætlar nú að fara að
fást aptur við atvinnu sína, sauma, og
jafnframt gaf læknirinn henni von
um algerðan bata með tímanum.
Jafnvel pótt scimtal pað sem
prentað er á öðrum stað hjer í blaðinu
sje heldur löng grein fyrir blað vort,
f>i álitum vjer ekki rjett að neita
henni upptöku. Hún er eptir mikils-
virtan bónda og efni hennar er hið
sama sem vitanlega er almennt um-
ræðuefni meðal landa vorra hjer vestra.
En með pvl að vjer lítum nokkuð
öðruvísi en höfundurinn á sumt, sem
hann minnist á, f>á munum vjer gera
nokkrar athugasemdir við grein hans.
I>að var húsfyllir í samkomuhúsi
Únítara á laugardagskveldið til þess
að sjá „Ævintyri ágönguför“ — nema
hvað fáein fremstu sætin voru auð,
sem tnun hafa stafað af pví, að margir
treystu sjer ekki til að sjá og heyra
f>aðan pað sem fram fór á leiksviðinu.
I>að leyndi sjer ekki, að mennskemmtu
sjer vel. Eini ánægjuspillirinn var
sá, að ekki tókst að opna glugga, og
varð f>vl hitinn of mikill og loptið of I
pungt. Reynt mun verða að gera við
peim galla pau kvöld, sem leikið verð-
ur hjer á eptir. t>að væri vel gert af
kvennfólkinu, að taka ofan hatta sína
meðan verið er að leika. Með pvl að
gólfið undir .áheyrendabekkjunuin er
ekki upphækkað að aptan, skyggja
hattarnir, einkum ef peir eru með há-
um fjöðrum, mjög á fyrir pví fólki,
sem fyrir aptau pá situr.
“ÆFINTYRI *
Á
* GÖNGUFÖR”
Laugardaginn 3. febr,
FlMMTUDAGINN 8. FEBR., Og
Laugardaginn 10. febr. næstk.
verður leikið í
Unity Ha.ll
(horni McWilliam og Nena Str.)
“Æíintyri á gfönguför”
eptir C. Hostrup.
Aðgöngumiðar fyrir alla þessa daga
fást í búð Mr. Árna Friðrikssonar,
611 og 613 Ross Ave, og kosta
35c. fyrir fullorðna, og
20c. fyrir börn (innan 12 ára).
Nákvæml. á slaginu kl. 8 e. h. verð-
ur byrjað að leika.
Ágætur hljóðfæraleikenda-fiokkur.
Ný falleg leiktjöld.
22 söngvar í leiknum.
Munpoe, West & Mather
Málafœrslurmnn o. s. frv.
Harris Block
194 tyarket Str. East, Winnipeg.
vel Jiekktir meðal íslendinga, jafnan reiöu
búnir til að taka að sjer mál þeirra, gera
yrir þá samninga o. s. frv.
Rafurmagnslaskninga stofnun.
Prófessor W. Bergman læknar
með rafurmagni og nuddi. Til ráð-
færslu er Dr. D’Eschabault ein sjer-
stök grein Professorsins er að nema
burtu ýms lýti, á andliti, hálsi, hand-
leggjum og öðrum lfkamspörtum, svo
8em móðurmerki, hár, hrukkur, frekn-
ur o. fi. Kvennfólk ætti að reyna
hann. Telephone 557.
ANNA JÓNSDÓTTIR.
Nú djúp mjer blæða saknaðs-sár,
mln sorg er pung og heit mln tár,
pví bjartað, sem jeg hsitast ann,
pað hjarta, sem jeg trúast fann,
við hjarta mitt er hætt að slá,
og hjarta mínu slitið frá.
Jeg græt en enga fróun finn,
er friðað geti huga minn.
Af alhug pjer jeg unni, vlf,
og ann á meðan tremist lif.
t>ú varst mín styrka hjálparhönd.
t>ín hreina, frjálsa, glaða önd
mjer huggun veitti ljós og lið,
og llfsins stríði breytti’ í frið.
En nú er slökk’t pað leiðarljós
og lifs míns bezta fölnuð rós.
En horfin líkams sjón pótt sjert,
jeg sje I anda, hvar pú ert
I sólarbjörtum sæluheim
að syngja lofgjörð herra peim
er treystir hjer og trúðir á
og táli heiras pig leysti frá.
Að æfilokum, elskan mín,
hann aptur leiðir mig til pín.
Jón Thorsteinsson.
Odyrasta Lifsabyrgd!
Association of New York.
Assf.ssment System.
Tryggir lif karla og kvenna fyrir
allt að helmingi lægra verð og með
betri skilmálum en nokkurt annað jafn
áreiðanlegt fjelag í heiminum.
Þeir, sem tryggja líf sitt I fjelaginu,
eru eigendur þess, ráða því að öllu leyti
og njóta alls ágóða, því hlutabrjefa höf-
uðstóll er enginn. Fjelagið getur því
ekki komizt í hendur fárra manna, er
hafi það fyrir fjeþúfu fyrir sjáífa sig og
ef til vill eyðileggi það.
Fjelagið er innbyrðis (mutual) ISfsá-
byrgðarfjelag, og hið langstærsta og öfl-
ugasta af þeirri tegund I veröldinni.
Ekkert fjelag I heiminum hefur
fengið jafumikinn viðgang á jafnstutt
um tlma. Það var stofnað 1881, en hef-
ur nú yflr
Sj tíu þísund meðlimi
er hafa til samans lífsábyrgðir úpp á
meir en tvö hundruð og þrjátíu miUýónir
dollara.
Fjelagiðhefur síðan það byrjaði borg-
að ekkjum og erflngjum dáinna meðlima
yfir 14% mitljónir dollara
Árið sem leið (1892) tók fjelagið
nýjar lifsáhyrgðir upp á liðugar 60 millj-
ónir dollara, en borgaði út sama ár erf-
ingjum dáinna meðlima $2,705,000,00.
Varasjóður fjelagsins, sem nú er
orðinn nál. 0% milljón doilara, skiptist
milli meðlima á vissum tímabilum.
í fjelagið hafa gengið yflr 370 ís-
lendingar er hafa til samans tekið lífs-
ábyrgðir upp á meír en $600,000.
Upplýsingar um fjelagið eru nú til
prentaðar á Islenzku.
W. H. Paulson
Winnipeg, Man
General agent
fyrir Man, N. W. Terr., B. Col. etc.
A. R. McNICHOL, Mclntyre Block,
Winnipeg. Manager í Manitoba, Norð-
vesturlandinu og British
Fyrsti Islendingurinn gefur vottord um
rafurmagiisbelti Dr. Owens.
Jlafdi fjáast af gigt l 15 ár; beltið bætti honum eptir 10 nœtur.
Jón Ólafssou,
Bru P. O., Man. 26. des. 1893
H. G. Uddson, E.sq.,
Ageut fyrir Dr.Owens rafuruiagnsbeltum
t>að er engin nýung pó jeg nú segi
frá pví að jeg hafi sótt margt og mikið
gott hingað til Ameríku, svo sem frelsi,
góða landeign, nóg til lífsviðurværis og
íleira, af pví petta er svo almennt meðal
okkar íslondinga I pessari heimsálfu.—
Ea pað er ekki ahnennt, að prátt fyrir
pessi ágætu umskipti á lífskjörum fá-
tækra fjölskyldumanna, skyldi heilsan,
lf$ S0tn vitanlega er fyrsta skilyrðið fyrir á-
i næolu 0í? veUiðan, hverfa mjer um leið
| ! °S jeg fyrst stje fæti ájxitta land, svo
ll| þfis«aP«r minn, I pessan byggð, hefur
®til nokkurra ára staðist, að eii.s fyrir af-
í'' ardýrt verkamannahald. Að vísu hafði
- jeS ú íslandi tvisvar legið mjög pungt í
taugaveiki samtals I 19 vikur, og sífellt
síðan verið taugaveiklaður og með vond-
um gigtar-ítökum, einkum I baki; en
strax sem jeg var kominn hingað til
landsins 1878, fjekk jeg svo vonda magaveiki að hún smátt og smátt gerði
mig svo máttlítinn að jeg, pessi stðustu árin poldi enga áreynslu, fyrir gigt,
taugaslekju og allslags ólyfjan. Síðan hafa meltingarfærin aldrei unnið
reglulega án hjálparmeðala, og pá að eins ekki nema örstutta tíma. Og pó
er sá krossinn pyngstur sem liggur á sálinni, pví pegar viðleitni manna
til að bjargast, og vonin um góða framtíð I landinu, sem svo rjett og heppi-
lega er kveðið um: „faðminn pú breiðir mót fátæks manns nauðum, frá pjer
ei hrindirðu lífsvonum hans“ — á I sífeldu stríði við svo veiklaða llkams-
byggingu að flest vinna hefur I för með sjer ill-polandi sjúkdóms eptirköst,
er ekki að undra pó lieilinn dofni og geðsmunirnir aflagist svo mjög, að pað
verði að „negativ“-áhrifum á allt fjelagslíf og vinasamband.
Eptir að jeg hafði lesið auglýsingu I blaðinu „Lögberg“ og útvegað
mjer „Katalog over Owens Elektriske Belter og Applicationer“ afrjeð jeg
að kaupa beltið nr. 4 með axlaböndum, og eptir að jeg hafði brúkað pað 10
sinnum eptir fyrirsögninni fann jeg stórmikinn mun á heilsufarinu, gigtin
hvarf og hefur en ekki, I pær 6 vikur sem síðan eru liðnar, gert vart við sig
aptur við pau störf sem hún hafði ekki leyft mjer að stunda áður, taugarnar
styrktust og meltingarfærin fóru að vinna með reglu, svo, jeg, sem er hálf
sjötugur að aldri, búinn að armæðast með stöðuga heilsuveiíriun I 15 ár, og
orðinn feyskinn raptur I mannfjelagsbyggingunni, kominn að pví aðhrökkra
I sundur, er nú orðinn svo heilsugóður og fjörugur, sem jeg framast get
vænst, pvl meðalið sem læknar eðlilegan punga ellinnar og vondn bilun I
handlegg fæ jeg á sinum tfma ókeypis úr annari átt.
Jeg er mjög glaður og ánægður yfir bví að hafa keypt beltið, og finn
mig núðann til pess að opinbera pess góðu verkanir á mjer, peim til leið-
beiningar sem pjást af slíkum sjúkdómum. Jeg vona menn skilji mig rjett.
Jeg opinbera petta ekki sem agent fyrir Dr. Owens Electric Belt and Ápp-
liance Co. af peirri einföldu ástæðu að jeg hef ekkert með pað að gera, held-
ur sem velviljaður vinur allra peirra, sem ekki geta unnið fyrir Hfi slnu,
vegna prauta af gigt, taugaslekju, óreglu meltingarfæranna og fleiri sjúk-
dóma, I von um að slíkt belti geti verið peim, eins og mjer, ótvilugt heilsu-
meðal.
Jeg er yður, Mr. Oddsonog Jónasi syni mírium mjög pakklátur fyrir
drengilega aðstoð við útvegun béltisins.
JÓN Ól.AFSSON.
Allir peir sem kynnu að óska eptir nánari upplýsingum viðvíkjandi bót
á langvarandi sjúkdómum, bráðasótt og taugaveiklun eru beðnir að skrifa
eptir vorum nýja mjög svo fallega danska eða enska prlslista, pá bók jafnvel
pó liann hafi pá gömlu. Bókin er 96 bls.
The Owen Bleotrie Belt and Appiance Co.
201-211 State St. Chicago, 111.,
Af pví Dr. Owen getur ekki haft brjefasklpti við íslendinga á peirra
eigin máli, pá setti hann pað upp við oss er hann gaf oss pessa auglýsingu
að við hefðum eitt af rafmagns beltum hans hjer til sýnis, svöruðum
peim spurningum beltinu viðvíkjandi er oss væru sendar og tækjum móti
pöntunum. Menn snúi sjer pví til
H. G. Oddson.
Lögberg Pr. Pub. Co., Winnipeg.
20
II. KAPÍTULI.
Eiðurinn.
Arthur Beach, bróðir Jönu, stóð I forstofunni
og beið eptir að geta talað við hann, en Leonard
skauzt fram hjá honum, án pess að segja eitt einasta
orð og lokaði forstofudyrunum á eptir sjer. Úti var
snjókoma, en pó ekki svo mikil, að hún skyggði fyr-
ir tunglsljósið, sem skein gegnum furutrjáa-beltið.
Leonarð gekk ofan eptir veginum, pangað til
hann var kominn nærri hliðinu; pá heyrði hann allt I
einu fótatak I snjónum fyrir aptan sig. Hann sneri
sjer við og rak upp reiðilegt hljóð, pví að hann hjelt
að petta væri Arthur Beach, og hann var ekki I pvl
skapi, að hann vildi eiga frekari orðastað við neinn
karlmann úr peirri fjölskyldu. En pað vildi svo til,
að nú stóð hann ekki andspænis Arthur, heldur Jönu
sjálfri, og hafði hún ef til vill aldrei verið yndislegri
ásýndum en á pessu augnabliki, par sem hún stóð I
snjónum og tunglsljósinu. Satt að segja var pvl svo
varið, að I hvert skipti sem Leonard hugsaði um hana
á síðari árum — og pað bar opt við — pá kom fram í
21
liuga Iians há og yndisleg stúlka, með dálltið af snjó*
kornum I kastaníulita hárinu, brjóstið gangandi upp
og niður af geðshræringu og gráu augun starandi á
hann aumkvunarlega.
„Ó, Leonard,“ sagði hún með miklum óstyrk,
„hvers vegna ferðu án pess að kveðja mig?“
Hann horfði á hana eitt augnablik, áður en
hann svaraði, pví að pað var einhver rödd I brjósti
hans, sem sagði honum, að petta mundi verða I slð-
asta sinn, sem hann fengi að sjá hana um mörg ár,
og pess vegna horfði hann á hana eins og vjer horf-
um á pá sem gröfin á að fara að hylja fyrir oss fyrir
fullt og allt.
Loksins tók hann til máls, og pað var ekkert
rómantiskt við orð hans.
„t>ú hefðir ekki átt að fara út I snjóinn moð
pessa punnu skó, Jana. t>ú fær kvef.“
„Jeg vildi óska, að jeg gæti fengið pað“, svaraði
hún einbeittlega. „Jeg vildi, að jeg gæti fengið
svo illt kvef, að pað gerði út af við mig; pá væri
raunum mínum lokið. Við skulum fara inn I sum-
arhúsið; peim dettur aldrei I hug að leita að okk-
ur par.“
„Hvernig ætlarðu að komast pangað?“ spurði
Leonard; „pað eru einir 50 faðmar pangað, og snjór-
inn liggur pegar 1 sköflum á leiðinni.“
„Ó! kærðu pig ekkert um snjóinn“, sagði hún.
En Leonard kærði sig um hann, ogá svipstundu
sá hann, livernig ráða skyldi frain úr peim vandræð-
24
„Ó, Leonard, jeg skal sannarlega gera pað, cf
jcg get. Jeg er viss um bað, að pú getur ekki elsk-
að mig meira en jeg elska pig, en jeg get aldrei
gert pjer skiljanlegt, hvað vond pau eru við mig út
úr pjer, einkum pabbi.“
„Fari hann bölvaður!“ sagði Leonard I hljóði;
og pótt Jana hefði heyrt pað, pá var ekki dótturást
hennar á pví augnabliki nógu sterk til pess að koma
henni til að taka málstað hans.
„Jæja, Jana, málið horfir svona við: annaðhvort
verður pú að bjöða peim byrginn, eða pú verður að
kveðja mig fyrir fullt og allt. Líttu nú á; eptir 6
mánuði verður pú 21 árs gömul; I pessu landi er ó-
mögulegt að neyða nokkra konu til að giptast peim
manni, sem hún vill ekki, pó að öll hennar skyldmenni
leggist á eitt, nje heldur að hamla pvl aðhún gipt-
ist peim manni, sem hún vill eiga. Nú veizt pú
utanáskrip mlna I klúbb mínum; brjef, sem pangað
eru send, fæ jeg ævinnlcga, og pað er naumast unnt
fvrir föður pinn eða neinn annan að hamla pjer frá
að skrifa mjer og koma brjefunum I póstinn. Ef pú
parft minnar hjálpar, eða villt láta mig vita eitthvað,
pá vona jeg að fá brjef frá pjer, og ef pörf gerist,
skal jeg taka pig burt og ganga að eiga pig tafar-
laust, pegar pú ert orðið fullveðja. Ef jeg að hinu
leytinu frjetti ekkert frá pjer, pá geng jeg að pvl
vlsu, að pað sje af pví að pú viljir ekkert skrifa mjer,
eða af pví að jeg mundi taka mjer of nærri að lesa
pað sem pú hefur að skrifa. Skilurðu mig?“