Lögberg - 10.02.1894, Blaðsíða 1

Lögbkrg er gefið út hvern miðvikudag og
laugardag af
THE LÖGBRRG PRINTING & PUBLISHING CO.
Skrifstota: AtgreiSsl ustoia: rrcr.tcm:?j’
148 Prinoess Str., Winnipeg Man.
Kostar $2,oo um árið (á íslandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer 5 cent.
LöGBERG is puMished everý W ednesday and
Saturday by
ThE LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO
at 148 Princess Str., Winnipeg Man.
S ubscription price: $2,00 a year payable
*n advance.
Single copies 5 c.
7.
Winnipeg, Manitoba, laugardaginn ÍO. Febrúar 1894.
í Nr. 10.
“ÆFINTYRI *
A
* GÖNGUFÖR”
Laugardaginn 10. febr.
þllIDJUDAttlNN 13. FEBK.
FlMMTUDAGINN 15. FEBK.,
verður leikið í
Unity Hall
(horni McWilliam og Nena Str.)
“Æíintyri ít gönguför”
eptir C. Hostrup.
ASgöngumiðar fyrir alla þessa daga
fást í búð Mr. Árna Friðrikssonar,
611 og 613 Ross Ave, og kosta
35c. fyrir fullorðna, og
20c. fyrir börn (innan 12 ára).
Kákvæml. á slaginu kl. 8 e. h. verð-
ur byrjað að leika.
Ágætur hljóðfæraleikenda-tlokkur.
Ný falleg leiktjöld.
22 söngvar í leiknum.
FRJETTIR
CANADA.
Stjórnarformaðurinn í NovaScotia
hefur lagt fyrir pingið par frumvarp
til laga um almenna atkvæðagreiðslu
viðvíkjandi banni á aðflutningi, til-
búningi og sölu áfengra drykkja, og
á sú atkvæðagreiðsla að fara fram
samhliða næstu fylkiskosningum par.
Nú eru komnar út skýrslur frá
stjórninni í Ontario um atkvæða-
greiðsluna par viðvíkjandi áfengis-
banninu. 192,487 greiddu atkvæði
með pvl og 110,757 móti því. Um-
fram með áfengisbanninu 81,730 at-
kvæði. Ontario-stjórnin liefur lofað
að banna áfengið með lögum, svo
framarlega sem dómstólar landsins
komist að peirri niðurstöðu, að hún
hafi vald til þess.
Chamberlain sá, er greiddi at-
kvæði með Mr. Campbell undir nafni
fjölda manna við síðustu Dominion-
kosningar hjer I bænum, svarði mein-
særi, að pví er virtist, dagana par á
•eptir fyrir lögreglurjettinum hjer og
fl/ði svo suður fyrir landamærin með
tilstyrk nokkurra af gæðingum Otta-
wa-stjórnarinnar, hefur nú álpazt til
Toronto, og verið tekinn þar fastur,
°g er hann væntanlegur hingað til
bæjarins næstu daga til pess að fá sín
makleg málagjöld.
Sjálfsmorð.
íslendingur, að nafni Jón Sig-
urðsson, fannst hengdur í trje suður
við Assiniboine ána á miðvikudags-
morguninn var. Hann liafði klifrað
upp trjeð, og svo tekið upp snæri,
sem hann hefur auðsjáanlega haft með
sjer til pess að framkvæma petta verk
sitt með; en með því að það hefur
verið of stutt, hefur liann tekið skó-
pvengi sína og bætt peim við. Síðan
hefur hann sett. snöru um hálsinn á
sjer og fest hinn endann um grein á
trjenu. Svo er eins og pað hafi kom-
ið eitthvert hik á hann pvl hann hef-
ur fundið til pess, að sjer væri kalt
á hötidunum og látið pví upp vetl-
ingana. t>etta hefur gerzt annaðhvort
seint um nóttina eða snemma um
morguninn, pví líkið var enn volgt,
pegar pað fannst.
Jón sál. var ókvæntur maður,
eitthvað liðugt prítugur að aldri.
Hann kom hingað til landsins fyrir 4
árum og er ættaður frá Seyðisfirði.
Hann á systur úti I Álftavatnsn/lendu
og eitthvað af frændfólki suður í N.
Dakota.
I>að hafði ekkert borið á honum
annað en töluvert punglyndi, síðan í
baust, að hann kom vestan frá Kletta-
fjöllunum. t>ar hafði hann orðið að
hætta við vinnu sökum sjónleysis.
Og mun pað, að hann gat ekki leng-
ur unnið fyrir sjer hafa verið orsökin
til pess, að hann fyrirfór sjer. Systir
hans í Álftavatnsn/lendunni hafði í
haust boðið honum til sln, en hann
hafði með engu móti viljað piggja
pað. Ekki fyrir alls löngu hafði hann
haft orð á pví, að pegar maður gæti
ekki lengur unnið fyrir sjer og pyrfti
að vera upp á aðra kominn, en hefði
ekkert sjerstakt athvarf, pá væri
ekki lengur neitt til pess að lifa
fyrir, og pað bezta sem maður
gæti gert, væri að stytta sjer aldur.
Mr. Þórður Jónsson, sem hinn látni
hjelt til hjá, hafði æfinlega haftheldur
gætur á að hann færi ekki einn neitt
burt, en á mánudaginn hafði enginn
verið heima, nema tvær konur og var
önnur peirra veik. Og pegar Jón
sál. vissi að enginn karlmanna var
heima, pá hafði hann gengið út, og
með pvl að hann kom ekki heim um
kveldið, var pegar um morguninn far
ið að leita að honum, par til hann
fannst, eins og að sk/rt er frá hjer að
ofan.
Kynlegur farj»egi.
Eptir Eclward Heins.
Framh.
Nú hafði jeg pó nokkuð til að
halda mjer vakandi, nokkuð sem tók
I burtu alla hugsun um að fara að
sofa. Jeg hafði pá, pegar til kom
pessa konu, pennan óttalega morð-
ingja innanborðs á skipi mínu.
Jeg fór að ganga umgólf á pil-
farinu, og var mjer allt annað en ljett
I skapi. Jeg gætti ekki að hvað tlm-
anum leið, og rankaði ekki við mjer
fyrr en fór að 1/sa af degi.
Þegar morgunmatör var tilbúinn
tók jeg eptir pví, að Miss Merwin
var ekki I sæti sínu við bcrðið. Með-
an verið var að borða varð mjer optar
en einu sinni litið yfir til Mísí Lorton,
pessarar gildvöxnu, ungu konu, sem
lögreglupjónninn fullyrti svo afdrátt-
arlaust að væri Mary Youngson, sem
hafði byrlað manni sínum eitur.
Hið rólega og kyrláta látbragð
hennar, sem svo mikið kvað að, hinn
frjálsi og hreinskilnislegi svipurinn
og andlit hennar, sem óneitanlega var
ófrítt — allt viitist mjer petta svo
náttúrlegt og ósvikið, að jeg skildi
ekkert I pví hvernig lögreglupjónn-
inn gat farið að sjá I gegnum slíka
grímu.
Að afioknum morgunverði var
jeg orðinn preyttur og svaf fram und-
ir hádegi.
Þegar jeg kom aptur upp á pil-
farið, var Tom að segja fyrir um að-
gjörðina á aptursegls-ránni, sem liafði
brotnað um nóttina.
„Það er undarlegt, að Miss Mer-
win skuli ekki enn pá liafa gjört neitt
vart við sig“, sagði liann við mig, og
var auðsjeð, að honum var órótt inn-
anbrjósts.
Það leið á daginn, og aldrei kom-
um við auga á liana. Og ekki kom
hún heldur til kveldverðar.
Tom var fölur ás/ndum og á-
hyggjufullur. Loksins fór hann og
klappaði á herbergishurð hennar og
kallaði á hana, en ekkert svar kom.
„Jeg veit ekki, hvað jeg á að
hugsa um petta“, sagði hann við mig
pegar hann kom upp aptur. „Ó, faðir
minn“, bætti liann við með ákafri
geðsliræringu, „getur pað skeð, að
liún hafi dáið snögglega?-1
„Það held jeg naumast, hún leit
svo hraustlega út“, svaraði jeg honum
en með sjálfum mjer hugsaði jeg:
„Værum við ekki par sem við erum,
pá gæti mjer komið til hugar, að hún
hefði hlaupið burt með peningana
pína, drengur minn!“
Þegar leið að nóttu, fór fjarvera
liennar að vekja almennt athygli og
umtal, og mjer var ráðlagt að brjóta
upp herbergishurð hennar, sem var
læst. Jeg gerði pað, en herbergið var
tómt, koffort hennar var par kyrt, en
sjálf var hún farin.
Sonur minn varð fölur sem nár.
,,Guð minn góður! Hvað getur
hafa orðið af henni?“ sagði hann
Kveinandi.
Þetta var sannarlega mjög ein-
kennilegur atburður, og pegar jeg
setti hann I samband við pað sem á
undan var gengið, hina kynlegu breyt-
ingu á hæð hennar, pá fannst mjer
petta næst pví að vera yfirnáttúrlegt.
„Getur ekki verið, að liún hafi
farið á fætur I uppnáminu, sem varð I
nótt, og einhvern vegin fallið útbyrð-
is?“ spurði einhver af farpegjunum.
„Nei, pað er ómögulegt“, svar-
aði jeg, „pað var glaða tunglsljós og
jeg var alla nóttina uppi á pilfari, og
par að auki hafði jeg menn á verði á
skipinu; pað er óhugsandi að slíkt
hefði komið fyrir án pess við hefðum
orðið pess varir“.
Við fórum nú að leita, hvort við
fyndum ekkert blað, eða. eitthvað
sem gæti verið okkur til leiðbeining-
ar, en pað varð allt til einskis.
Því næst bauð jeg að láta leita
vandlega um allt skipið. Það var
gert, en pað kom allt fyrir ekki—hún
fannst hvergi, pó að hver krókur og
kytra væri rannsakað.
The Home Building and Savings Associalion
Forseti: M. Bull. Varaforseti P. c. McIntyke, M. P. P.
Stjórnenduri
F. W. Drewry, IIorace E. CRAwKoRn. Alex. Bi.ack, r. j, Campbell, A. Frederickson,
J. Y. GRIEFIN, J AMEa bTUAR-r. ’ ’
Vanalegir Ulntlr.
Deild A $1.20 á mánuði I 60 mánuði borgar fyrir einn hlut, $100 00
Deild B $0.60 “ “ « 90 “ “ “ " “ $100 00*
Deild C $0.40 “ » H4 « “ “ “ “ $10o!oo’.
Skrlfstofur il liorninn A Princcss og McDcrinott strætuni.
M. H. MILLER.
RÁÐ8MAÐUK.
Sii fnllvn
að Ayers Sarsaparilla læknar I íiðrum
kirtlaveiki, útbrot, kýli, veiki í hörund-
inu, lungna og nýrna veiki, harðliti
gigt og langvint kvef, ætfi að sannfæra þig
um að húu einnig muni lækna þig með
sömu iækninga aðferð. Allt það sem hef-
ur verið talað utn fáómetanlegu og óskilj-
anlegu hjálp í sjúkdómi, sem þakkaðar eru
AYERS
SARSAPARILLA
síðastliðin 50 ár, má með sanni segja að
eigi heima nú. Hún eríöllum skiltiingi
hezta meðalið. Hennar eiginlegleiki að
lækna, hvað hún er sterk, verknn hennar
og litur er alltjend eins. Og við hvaða
sjúkkdómi í blóðin u sem AyersSarsaparil 1 a
er tekin þá hefurhún bætandi áhiif. Þeg-
ar þú biður um
AYERS
SARSAPARILLA
|iá lát.tu ekki telja þigtil að kaupa eitthvað
ónýti, sem kanske er samsetningur úrþeim
allra hillegustu efnum, hefur ekkert Sa^-
saparilla efn', er óþekkt og liefuraldrei
sania lit nje verkan, og er blóðhreinsarai
bera að nalinu til, og sem reynt er til að
selja yður af því seljandi græðir meira á
þeim. Taktu
AYERS
SARSAPARILLA
Búið til af Dr. J. C. Aver & Co., Lowell,
M flss. Selt í öllum lifjabúðum og kostar
1,00 ti.; sex f}Trir 5,00.
Læknar adra, mun lækna ydur.
Þá kom rnjer til hugar, að færa
petta í tal við lögreglupjóniun, og
heyra hvað hann legði til málanna; og
jafnskjótt sem jeg hjelt að enginn
tæki eptir pví, drap jeg á lierbergis-
dyr lians. Ilann opnaði hurðina með
varúð mikilli, en pegar hann sá, hver
jeg var, bauð hann mjer tafarlaust inn.
Jeg sagði honum allt, sem við
hafði borið, og dró ekki undan að
minnast á hina snöggu breytingu,
sem jeg hafði sjeð á hæð ungu kon-
unnar. Meðan jeg var að tala við hann
tók jeg eptir pví að hvössu augun
hans s/ndust stækka, og pykka
skeggið sem huldi andlit pessa ein-
kennilega manns, hreyfðist allt til,
eins og pað bærðist líf í hverju hári
pess.
„Gefið pjer mjer tíma,“ sagði
hann í hátíðlegum róm, pegar jeg
hafði lokið tali mínu, „og pá skal jeg
leysa pessa ráðgátu; mjer heppnast
pað að líkindum innan fárra daga, en
jeg gæti orðið að pví viku eða lengur.
Jeg yfirgaf hann og fór upp á
piljur. Tom var par svo niðurbeygð-
ur, og dapur í bragði að jeg rjeði við
mig að segja honum frá nærveru lög-
reglupjónsins og hvrð hann hefði
sagt, ef ske kynni að liann hresstist
ögn við pað.
Jeg framkvæmdi pá ætlan, en
orð mín höfðu ekki pau áhrif á hann,
sem jeg bjóst við. Hann hugsaði sig
um fáein augnablik og hrópaði svo
allt I einu: „B',aðir minn, mjer er næst
að haida, að maður pessi sje ekki pað
sem hann segist vera, heldur sje að
gabba okkur; en hvort sem hann er
lögreglupjónn eða ekki, pá gruna jeg
hann nú um að vera pjóf og morð-
ingja, að liann hati komizt á snoðir
um að Miss Merwin hafði petta fimm
púsund dollara skuldabrjef, og til
pess að komast yfir pað, hafi hann
rnyrt hana, og fleygt likinu \/tbyrðisu.
Jeg starði undrandi á hann og
sagðist vera hræddir mn að sorgin
h :fði truílað skynsemi lians, jeg spurði
hinn hvernig h»n i hjeldi að maður-
inn hefði átt að varpa líkinu útbyrðis,
svo við ekki hefðum oiðið pess varir.
„Hann gat hafa kyrkt hana, bor-
ið liana út að öðrum káetuglugganum
og latið hana falla út um hann ofati í
sjóinn,“ sagði liann.
„Nei, pað er ómögulegt,“ svar-
aði jeg, ,.pví pá hefði sá sem var við
st/rið, eða einhver á pilfarinu, hlotið
að heyra skvampið. Og par að auki
er mjög mikið tvís/ni á, að hanu
liefði getað troðið líkamanum út um
glugganu, pví eins og pú veist, eru
peir háðir litlir.“
Niðurl. næst.
Krist.ján Sigvaldason
með „Royal Mail“ á íslecdingahraut.
A kongslcgum vagni hann Kristján fer
og knáleg er ferð hans um storS,
og ætíð á tiltekn nm tima hann er
aS ta ka þig meS um brrð. —
pú, vin, segist ,,ætla?“— nei fáSu þjer far
er frískar upp sálu manns.
því þægindi’ «g hlýindi hlýturSu þar
og hlæjandi sambúð við stúlkurnar
á kongslegu kerrunni hans.
Svo komdu þá, vinur, meS Kristjáni næst
paS kvnni að auka þjej móð,
þvf fór hans er hæði fjörug og glæst —
og fjörgan þarf seinstreymt blóð;
ög eigirSu’ að búa við andrúms þrötig
og annan drepandi skort.
þá slcemmt þjer með Stjána við skáldsk.-p
og söng —
og skinandi’ e\ hjarnið sem brautin er löng.
Sjá frumskóga viðlendið vort !
pó sje hann á norðan, og kófi það kalt
hann Kristján gugnar ei hót,
hann syngur í veðrið og annast um alit,
þótt aðrir kveifi sjer mót;
en þá ertu inni, við blíðlæti um borð
hjá. brosandi silkirein,
— hann truttar á hrossin með örvandi orð
og er þá svo geysileg ferð hans um storð
sem eimfáks á fsarntein.
En sje nú heiðskýrt — sem optast | að er —
er inndælt um skógargöng,
því lopthreinu er andinn i liminu hjer,
sem ljóðar þjer frumskóga söng;
og frumskógaljóð eru fögur og sterV,
þau falla þjer hagljúf ( skaut;
þau hljóma um landne-nans Ijómandi vi rk,
það lífsstarfiS göfga’ og hv.tð sagan hans m ik
má fræg verSa’ á framtíðar braut.
A þriðjudagskveldin með gunnreiðar gný,
í guSveiga svellandi móð,
f herpingsfrostinu, húminu (
hann heimsækir Gimils-þjóS,
par bíður þin Lifmann i bunandi rás
að bjóSa þjer húsvist og yl.
Og glatt'er á hjalla á „Girnl i þ.ouse“ #)
þótt gjalUndi sá marki andanum bás,
en það gerir marni minnst til.
En hvað það er skritið og samt er það satt
ef sorganna rofna svo ský,
að dagstund með Stjána þú getur þ g glalt,
þá gr eðirSu langmest á því
aS hvílast á'eptir, en til þess þarf tóm,
cg lóms þjer og hvíidar jeg ann:
Svo tak á þig náðir á „Travellers’ I fonic'
þar tigna jeg líka hin indælu blóm
sem krýna þann kyrláta rann,
Svo komdu þá, vinur. með' Kristjáni næst,
það kynni að auka þjer móð,
þ\ í för hans er iiæði fjörug og glæst _
o < fjörgan þarf scinstreymt blóð — __
J<g minnist þess nú -- þegar seinast jeg sá
hve svipleg var för þess manns, —
það hoppaði’ og dansaði’ i huga mjer þá
hve hugsýkis þyugslunum ljetta má
á kongslegu kerrunni lians.
JÓN RuNÓLI'SSON'.
#) Kvæðið cr ort áður cn Gimli IIous brann.
Munroe, W est & Mather
Mdlafœrslumenn o. s. frv.
Harris Block
194 NJarket Str. East, Winnipeg.
vel þekktir meðal íslendinga, jafnan reiðu
búnir til að taka að sjer mál þeúrra, geia
yi'ir þá samniuga o. s. frv,