Lögberg - 28.02.1894, Blaðsíða 4

4
LOUBEIÍO, •VIIDVJKUDAUINK 28. FEBKÚAIl IS?4.
Blaða grein frelsaði hann.
Saua af kadpman.vi kinum íOttawa.
Mr. R. Ilyan, sem er vel þekktur í
Ottawa eg |>ar í frrenndinni, ofr
sein hefur verið kaupmaður fning--
að tíl fyrirskömmu síðan.—Segir
frá atburði sem flestum mun J>yk ja
fróðleg-t að heyra. Allir sem
f>ekkja Mr. Ryan vita að hann
hefur verið svo að seg’ja alger-
lega hevrnarlaus síðan hann var
tólf ára gamall, og að fyrir stuttu
síðan, bættist ofan á f>að lima-
falissyki.
Tekið eptir Ottawa Free Press.
Ekki ails fyrir löngu kom pað
upp að Mr. Ryan. væri orðinn heill
lieilsu. Fregnriti nokkur sem heyrði
getið um petta tók sig pá til og bað
um leyfi til að opinbera pað i blöðun-
um, par eð hann póttist sjá fram á,
að pað hefði heillavanlegar afieiðingar
fyrir alrnenning; og hann fjekk leyfi
til pess.
Mr. Ryan sagði: „Haustið 1883,
pegar jeg var lijer um bil tólf ára að
aldri fjekk jeg kvef, sem með tíman-
um orsakaði inegna heyrnardeyfu, sem
allt af fór versnandi panrjað til í Júlí
1884.
Uin petta levti varð jeg nauð-
beygður til að hætta við skólanám
vegna heyrnarleysis. Læknarnir, sem
jeg leitaði til sögðu að heyrnarleysi
mitt væri ólæknandi, og var pví ekki
annað vænlegra en að reyna að bera
mótlætið með polinmæði.
Árið 1889 byrjaði jeg á varzlun
tvær mílur frá Calumet Islatid Que,,
en par eð jeg var ekki fær um að tala
við viðskiptavtni mína vegna heyrnar-
leysis var mjer iilmögulegt að haida
verzluninni áfram. Samt sem áður
gekk allt dável pangað til í síðastl.
Aprílmánuði að jeg fór að fá sáran
verk, eða öllu heldur krampateygur í
hægra fótinn fyrir neðan hnjeð. I>eg-
ar petta kom fyrir, var jeg seztur að í
Ottawa. í fyrstu sinti jeg pessu ekk-
ert; hugði að pað mundt líða frá, en
pvert á móti von minni tór pað versn-
andi, og áður en prjár vikur voru liðn-
ar varð jeg að fara að ganga við staf,
og gat naumast stigið í fótinn. Þessu
fór fram um tvær vikur, en pá fór jeg
að fá samskonar kvalir í hægra hand-
legginn, og práttfyrir allar lækninga-
tilraunir var jeg orðinn svo eptir viku
að jeg gat ekki lyft handleggnum
fjóra pumlunga frá siðunni, og jeg
varð pess pegar áskynja að pað sem
að mjer gekk var limafaflssfki.
íhugið nú ástand mitt.— Með
lamaðann fót, og handlegg, og par að
auki svo gott sem heyrnarlaus.
Jeg gat nú eðlilega ekkert unnið
og sökkti mjer pví niður í að lesa.
Einu sinni sá jeg grein í blaði um að
tekizt hefði að lækna limafallssyki
með I)r. Williams’ Pirik Pills. .íeg
fór pegar að brúka Pink Pills og áð-
ur en jeg var búinn með prjár öskjnr
fór jeg að fá undarlega tilfinningu í
fótinn og kvalirnar hurfu smám sam-
an nema pegar jeg gekk. Batinn
hjelt áfrain, og áður en jeg var búinn
að brúka sjö öskjur var jeg orðinn
eins gjeður bæti í fætinum og hand-
leggnum eins og jeg hafði nokkurn
tíma verið, og að öðru leyti var heilsa
mín betri en hún hafði áður verið.
En nú kemur allra merkasta atvikið.
Jeg furðaði inig á pví að peir sem
vóru að tala við mig hrópuðu af öll-
um kröptum. Auðvitað purftu peir
að tala hátt vegna pess hve illa jeg
heyrði, en nú fannst mjer peir vera
íarnir að tala hærra en vanalega.
Eptir að hafa beðið pá nokkrum siun-
um að tala lægra,'spurði jeg pví peir
væru nú enn pá að hrópa í cyruti á
irijer, og varð jeg alveg forviða er
mjer var sagt að peir töluðu ekki eins
hátt nú eins og peir væru vanir,
Þetta leiddi til pess að farið var að
grenslazt eptir ástandi mínu betur,
og mjer til ósogjanlegrar gleði kom
pað í ljós að Pink Pills væru að
lækna beyrnarleysið í mjer, sem gizkað
var á að hefði orsakast af kvefi i
höfðinu. Jeg hjelt áfram að brúka
pillurnar f sex vikur eptir petta, eg
nú er jeg orðinn algóður eptir 10 ára
heyrnardeyfu. Jeg heyri ve) samtal
manna og get sinnt störfum mínum.
Pó jeg sje heyrnar sljár, en pað er
ekki heyrnardeyfa sem að mjer geng-
ur heldur að eins sljóle.iki: afieiðingin
af tíu ára heyrnardeyfu, sem eins og
veldur pví, að jeg tek ekki eins veí
eptir pví sem sagt er eins og skyldi.
En jeg er „all right“, og pað get jeg
sagt yður að Dr. Williams’ Pink Pills
er hið bezta meðal sem upp hefur ver-
ið fundið; jeg pakka peim að eins
apturbðta minn“.
Blaðavenjan, að birta aldrei í
frjettadálkum sínum neitt pað, sem
heitið getur auglysing — veldur pvf
aö mikið af parflegum fróðleik tynist.
heiðurs hiuna ágætu Dr. Williams’
Pink Pills ætti að vera lialdið á lopti
hvervetna pær ættu að vera til á hverju
heimili, og blöðin ættu f sameiningu
að útbreiða pekkingu á peim.
Efnafræðislegar rannsóknir sýna,
að Dr. Williams’ Pink Pills inni-
hahla alla pá eiginlegleika sem parf
til að endurnyja og bæta blóðið, og
endurreisa veiklað taugakerfi. t>ær
eru eina óyggjandi meðalið, við eptiri
farandi sjúkdómum: limafallssyki, St.
Vitus dans, mjaðm agigt, tauga-
gigr, gigt, höfuðverk og influenza,
hjartaslætti taugaveiklun, og öllum
sjúkdómum, er orsakast af óbeilnæmu
blóði, svo sem kirtlaveiki, langvarandi
heimakomu o. s. frv. Þær eru einnig
óbrigðular við öllum sjúkdómum,
sem eru einkennilegir fyrir kvenn-
fólk, svo sem óregíulegar tíðir o. s.
frv. Sömuleiðis eru pær ágætar við
öllum sjúkdómum, sem orsakast af of
mikilli áreynslu andlegri og líkam-
legri og óhófi af hvaða tagi sem er.
Dr. Williams Pink Pills eru bún-
ar til af Dr. Wiliiams Medical Co.,
Brookville. Ont., og Lchenestady, N.
Y., og eru seldar í öskjum, aldrei í
tylfta-tali cða hundraðatali,) fyrir 50
cts. askjan, eða 6 öskjur fyrir $2,50,
og má fá pær hjá öllum lyfsölum, eða
með pósti, frá Dr. Williams Medical
Company frá hvorum staðnum sem
rnenn vilja heldur.
Jð væga verð á pessum pillum
gerir lækninga tilraunir mjög ódyrar
í samanburði við brúkun annara með-
ala og læknisdóma.
n
OLE SIMONSON
mælir með sínu nyja
Scaadinavian líotel
710 Main Str.
Fæði $1,00 á dag.
fjekk Fykstu Vekðlaun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasj'ningunni,
sein haldin var í Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum synt
par. En Manitoba er ekki að eins
hið bezta bveitiland í h>imi, heldur er
par einnig pað bezta kvikfjárræktar-
land, sem auðið er að fá.
Manitoha er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
í, pví bæði er par enn mikið af ótekn-
um löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, par sem gott
er fyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frískólar
hvervetna fyrir æskulyðinn.
í baijunum Wiunipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nylendunum: Argyle, Pipestone,
Nyja íslandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
íslendingar. í öðrum stöðum í fylk-
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera pangað komnir. 1 Maní-
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eru í Norð-
vcstur Tetritoriunum og British Co-
lurnbia að minnsta kosti um 1400 ís-
lendingar.
íslenzkur umboðsm. ætið reiðu-
búinn að leiðbeina ísl. innflytjendum.
Skrifið eptir n/justu upplysing-
um, bókum, kortum, (allt ókeypis) til
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister ef Agriculture & Immigration
WlNNIPEG, MaNITOBA.
Rafurmagns lækninga stofnun
Professor W. E. Bergman læknar með
rafurmagni og nuddi gigt, líkamsvisn-
un og hárlo"B á höfðum. Hann nem-
ur einnig burtu yms lyti á andliti
hálsi, handleggjum, og öðrutn lík-
amspörtum, svo sem móðurmerki, liár
hrukkur, freknur oíl. Kvennfólk ætti
að leita til lians.
Telephone 557.
HOUGH & CAMPBELL
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Mclntyre Block MainSt.
Winnipeg, Man .
LÆKNAÐI BÓLGU OG KRAMPA
í MAGANUM.
ÖTL LÍKAMSBYGGINGiN VAR
í ÓREGLU.
Abiock Place 76, Chicago, 10. nóv. ’93
Dr. A. Owen.
t>að er með gleði að jeg nú læt
yður vita, að nú eru 2 ár siðan jeg
keypti eitt af yðar nafnfrægu raf-
magnsbeltum og að pað hefur læknað
n ínar pjáningar. Aður en jeg fjekk
beltið brúkaði jeg allar tegundir af
meðölum, og leitaði margra lækna, en
allt til einskis. Loks ásetti jeg mjer,
sem seinustu tilraun til að fá heilsu
mína, að kaupa eitt af yðar beltum
og von mín brást ekki, pví núer mjer
alveg batnað.
Sjúkdómur minn er 10 ára gamall og var aðallega óttalegur krampi í
maganum, er jeg fjekk á hverjum mánuði, með óttalegum kvölum og hafði
hann vanalega hjer um bil 8 daga í senn og varð jeg pá að liggja í rúminu.
Jeg hef fundið að síðan að jeg fjekk beltið hefur mjer einlægt verið að
batna, og par eð jeg hef síðan hvorki brúkað meðöl eða leitað lækna, pá get
get jeg með vissu sagt, að einungis beltið hefur komið pessu til leiðar og
pannig gefið mjer heilsu mína aptur. Jeg pjáðist einnig af bólga í magan-
um og móðurveiki og öll líkamsbyggingin var í óreglu.
Jeg sje af bókinni yðar, að par er ekki vitnisburður frá i.einum er
læknast hefur af samskonar sjúkdómi og mlnum, pá vildi jeg að pjer tækjuð
petta brjef í yðar auglfsingar, svo að allar konur, sem pjást af samskonar
veiki, geti sjeð pað, Jeg segi, reynið beltið, pað hefur læknað mig eg mun
lækna yður.
Þennan vitnisburð gef jeg yður ótilkvödl og er reiðubúin að gefa
peim upplysingar, sem mundu vilja skriga mjer.
Marie Mikkelson.
Subscribed and sworn to before me this lOth day of November A. D. ’93.
[Seal ] Erastus M. Miles, Notary Public.
Bkltid kk ómissandi.
Dr. A. Owen. Willow City, N. 1)., 16. okt. 1893
Það eru nú 10 mánuðir síðan jeg fjekk belti yðar með axlaböndum.
Það er blutur sem jeg síst af öllu má inissa f húsina. Þegar jeg er vesall,
tek jeg á mig beltið og innan fárra klukkustunda er jeg mikið betri. Lát
petta vera talað til fieiri en til yðar, Dr. Owen, ef pjer viljið láta pað koma
á prent. Virðingarfyllst,
Andrew Fluevog.
Allir peir sem kynnu að óska eptir nánari upplýsingurn viðvíkjandi bót
á langvarandi sjúkdómum, bráðasótt og taugaveiklun eru beðnir að skrifa
eptir vorum n^ja mjög svo fallega danska eða enska príslista, pá bók jafnvel
pó hann hafi pá gömlu. Bókin er 96 bls.
The Owen Electric Belt and Appiance Co.
201-211 State St. Chicago, 111.,
Af pví Dr. Owen getur ekki haft brjefasklpti við íslendinga á peirra
eigin máli, pá setti hann pað upp við oss er hann gaf oss pessa auglysingu
að við hefðum eitt af rafmagns beltum hans hjer til synis, svöruðum
peim spurningum beltinu viðvíkjandi er oss væru sendar og tækjum móti
pöntunum. Menn snúi sjer pvl tii
H. G. Oddson.
Lögberg Pr. Pub. Oo., Winnipeg.
Maiiie Mikkelson.
VIDA ER POTTUR BR0TINN
117,000 atvinnulausir menn í Chicago
100,000 „ „ í Boston
95,000 „ „ í Cincinaty
og Einn á EYFORD
Komið pví allir: karlar sem konur, ungir sem gamlir, ríkir sem fátækir,
og gefið honum vinnu við að vikta ykkur:
28 pund af bezta haframjel fyrir........$1.00
14 „ „ mola-sykri....„................. 1.00
16 „ „ röspuðum sykri... ............. 1.00
Hrísgrjón, Bankabygg, sápu og svo margt og margt fleira. Þið sjáið
hvað jeg hef pegar pið komið. Þið purfið hvorki til Crystal
nje Milton til að sækja nauðsynjar ykkar
MAGNTJS STEFANSSON, Eyford.
56
gullið, og yfirlysing uin að enginn mætti gem peiin
neitt til miska, gegn pví að láta hann fá tvær bissur
og hund, sem var mjóhundur í aðra ættina, pá hik-
uðu peir sig ekki við fyrirtæki sitt, pótt sóttnæmt
væri á staðnum og óholla árstíðin væri í vændum.
Fyrst og fremst voru pengingaráð peirra ekki mikil
p'i. Og í öðru lagi voru peir hræddir um, að einhver
annar maður, sem ætti ráð ápremur bissum ogtveim-
ur mjóhundum mundi fá ht'fðingjann til að takaleyfi
sitt aptur og láta pennan nyja mann sitja fyrir pví.
Svo peir hjeldu með miklum erv.ðismunum pangað
sem auðæfi pessi veru fólgin, og byrjuðu leitsín með
með peirri svertingja-hjálp, sem peir gátu náð í.
í fyrstu gekk peim polanlega; hvar sem peir grófu
sáu peir gullslit, og einu sinni eða tvisvar rákust
pcir á gullmola. Þeir voru hinir vonbeztu, en svo
vildi pað allt í einu til að einn peirra fjögra—Askew
að nafni — syktist og dó af sóttveiki. Þeir grófu
hann og hjeldu áfratn, j»g gekk peim misjafnlega.
Svo syktist annar úr flokki peirra, Johnston. Ilann
var sjúkur einn mánuð, og svo dó hann líka. Þá
vildi Leonard hætta við fyrirtækið, en svo höguðu
forlögin pví á pá leið, að daginn eptir að Johnston
dó fundu peir allmikið gull, og bróðir hansyildi ekki
hlusta á slíkt ráð; löngun hans eptir að eignast fje
pað er hann purfti til að ná takmarki sfnu hafði stöð-
ugt aukizt við hin mörgu vonbrigði, sem hann hafði
orðið fyrir.
Þeir reistu pví kofa sinn af nyju á hærri og
57
hollari stað og voru kyrr’.r. En cinn óhappa-dag
fór Tómas Cutram á veiðar, villtist í skóginum og
varð að láta fyrirberast úti utn nóttina í óhollri poku-
Viku síðar fór liann að kvarta um ógleði og kvöl í
bakinu og höfðinu — og premur vikum síðar dó hann,
eins og skyrt hefur verið frá.
Allir pessir atburðir og margir aðrir, sein áður
höfðu gerzt, komu Leonard í hug par sem hann sat
dapur í bragði við hlið hins láta bróður síns. Aldrei
hafði honum fundizt hann vera svo einmana, svo al-
gerlega yfirgefinn, svo gjörsneyddur allri ást og allri
von. Hann fann til pess, að á pessu augnabliki átti
hann engan vin í víðri veröldinni, nema ef hann
skyldi geta kallað klumbunefjaða svertingjann,
hann Otur, vin sinn. Það voru mörg ár síðan hann
hafði farið burt af Englandi; hann átti par fáeiua
fjarskylda ættingja en peir hirtu ekki lengur hið
ininnsta um hann og bióður hans, sem voru að flækj-
ast um ókunn lönd, og pað voru öll líkindi til, að nú
væru skólabræður hans alveg búnir að gleyma pví,
að liann væri til.
Ein manneskja var auðvitað ótalin, Jana Beach.
En síðan pau höfðu skilið um kveldið, fyrirsjö árum,
hafði hann engin skoyti fengið frá henni. Tvisvar
hafði liann skrifað, en ekkert svar fengið. Svo hætti
hann að skrifa, pví að Leonard var stoltur maður, og
auk pess gizkaði hann á, að hún mundi ekki svara af
pví að hún gæti pað ekki. Eins og liann hafði sagt
rið bróður sinn, gat vel skcð, að Janá væri dáin, og
60
hverja klukkustundina eptir aðra við hliðina á hel-
stirða hlutnum, sem hafði verið leikfjelagi lians,
bróðir hans og vinur hans. Við og við stóð hann
upp og gekk fram og aptur um hellinn. Eptir pví
sem á daginn leið varð loptið heitara og kyrrara, og
stórt sky dróst saman niður við sjóndeildarliringinn.
„Það verður prumuveður um sólsetursleytið,41
sagði Leonard upphátt. „Jeg vildi, að Otur færi að
koma aptur, svo við getuin lokið pessu af; annars
verðum við að bíða pangað til á morgun.“
Loksins, lijer um bil hálfri stundu fyrir sólarlag,
kom dvergurinn aptur inn í hcllismunnann, og var
pá líkari einhverjum jarðanda en mennskum manni,
par sem hann bar við dökkleitan, ygldan himininn,
Hjörtur var bundinn ylir feykilega breiðu Iierðarnar
á honum, og í hendi sjer hjelt hann á stórum krans
af ilmandi fjalla-liljum.
Svo jörðuðu peir Tómas Outram, parna í ein-
manalegu gröfinni, sem hann hafði sjálfur grafið, og
prumu-drunurnar voru líksöngurinn, sem yfir honum
var sunginn. Það virtist vera hæfilegur endir á lians
órólega og örðuga lífi.