Lögberg - 07.03.1894, Blaðsíða 4

LDQBERG, MIDVIKUÐAGINN 7. MAIIZ 1SP4.
4
UR BÆNUM
OG
GRENDINNI.
Landi vor Mr. Bogi Eyford í
Pembina er orðinn umsjónarmaður
innflutninga og útlendra verkamanna
par (Inspector of Immigration and
foreign labor). Hann hefur áður ver-
ið yfirmaður county-fangahússins par
í bænum og staðið vel í peirri stöðu.
Mr. Jón Valdemar Jónsson,bóndi
úr Alptavatnsnýlendunni, sem lengi
hefur verið mjög heilsulaus, var á
þriðjudaginn var ópereraður á St.
Boniface-spítalanum af Dr. A. H.
Ferguson fyrir meini f innyflunum.
Honum leið svo vel, sem framast
mátti vonast eptir, f>egar vjer frjett-
um sfðast.
Til sölu mjög billega: TvÖ upp-
hækkuð lot með snotru húsi, og stóru
gripahúsi. Lotin eru inngirt. Lyst-
hafendur snúi sjer til
Á. Eggertssoxar,
715 Ross Ave., Winnipeg.
öllum peim íslendingum f Ame-
rfku, sem einhverju góðu viku að
Einari sál. syni mínum pann stutta
tíma er hann dvaldi par á meðal peirra,
hjúkruðu honum í veikindum hans,
aðstoðuðu við útför hans og fylgdu
honum til grafar, votta jeg hjer með
mitt innileg&sta pakklæti.
Reykjavik, 5. febr. 1894.
Sigfós Eymuxossox.
Einlægt eru að koma frjettir frá
kinum og öðrum, sem f fyrra fengu
,,maple“ fræ frá fyrirmyndar búinu í
Brandon. I>að sýnist að hafa heppn-
azt ágætlega; sumir bændur segjast
hafa fengið 5.000 fræplöntur upp úr
pví eina pundi af fræi, sem peim var
sent. Þessu trjefræi er enn útbftt
gefins til hvers sem um pað biður.
Þeir sem áður hafa fengið paðan fræ
eða plðntu, eiu beðnir að gefa Mr.
Bedford vitneskju, um hvernig pað
hafi reynst, hið allra fyrsta.
Mr. Sig. J. Jóhannesson skrifar
oss frá Montreal 27. febr. síðastl. með
al annars á pessa leið: „t>að var ekki
laust við, að mjer fyndist jeg vera
,.út á lifsins eyðihjarn örlagasvipum
reknn“, pegar jeg stökk upp í
vagninn í Winnipeg seinast og leit
framan í öll vina-andlitin, sem störðu
á eptir mjer. Mjer fannst af og til,
að jeg vissi ekki, hvað jeg var að
gera, eða hvert jeg var að fara.
En pó slitnaði ekki hálmstráið
til fulls, fyrr en til Austur Selkirk
kom, og Jóhannes frændi minn Nor-
dal skildi við mig. Satt að segja
mjer leið hálf-illafyrstu nóttina. Jeg
sat par einn úli í horni, horfinn öllum
vinum, og hafði heldur lítið sæti, pví
að pröngt var í vagninum. En pó
var kuldinn verri en prengslin. Eng-
inn gat fest blund, og menn voru
skjálfandi og blótandi alla nóttina.
En pegar koin fram á næsta dag, fór
allt að lagast; pá fór að rfmka í vagn-
inum, og jeg varð einvaldur yfir
tveimur bekkjum, og hjelt pví valdi
pangað til jeg kom hingað í gærdag
kl. 12.40.— Um bæ pennan get jeg
lítið sagt, nema hann er að mörgu
leyti stórfenglegur, og jeg sje að
Winnipeg er dvergur hjá honum. En
samt vildi jeg ekki skipta. Bygging-
arnar eru hrikalegar og stórar, og
eins og liggi einhver Norðurálfupung-
lyndis-blær yfir peim.— Jeg ætla að
lefir£n’a af stað til Halifax í kveld
kl. 8.40“.
Lögrerg p. o., Assa., 27. febr. ’94.
17. p. m. var haldin skemmti-
samkoma hjer í byggðinni, í húsi
Friðlundar Jónssonar. Fyrst var
leikið leikritið „Hrólfur,11 síðan
skemmtu menn sjer með ræðum, upp-
lestri og söng pangað til að morgni
hins 28., og munu allir hafa farið
heim vel ánægðir. Ekki heyrist talað
um burtflutning úr Lögbergsbyggð;
en töluverðar hreyfingarí páátt mnnu
eiga sjer stað í Þingvallanýlendu.
Mörgum pykir úr hófi keyra ofsi Hkr.
gegn Canada Settlers Loan & Trust
Co., og pá ekki síður tuddaskapur rit-
stjórans að ginna fáfróða landa sína
til að gera játningar, sem hljóta að
verða peim til minnkunar 1 augum
kunnugra og máske baka peim vand-
ræði.
Amiað Mono-kraptaverk.
Hvernig i.ífi UNGRAIí og efnieegr-
AR STÓI.KU VARÐ BJARGAÐ.
Hún pj'ðist mjög af St. Vitusdans—
Gat ekki tekið til sln fæðuna
bjálparlaust, og pað purfti að
hafa nákvæmt eptirlit á henni—
Hennar pakklátu foreldrar gera
opinbera járningu.
Tekið eptir „Shelburne“ Economist.
Hinar mörgu frásögur um pær
nærri að segja yfirnáttúrlegu lækning
sem „Dr. Williams Pink PillsforPale
Peaple“ hafa, með rjettri brúkun,
gert víðsvegar utn landið, hafa óefað
vakið mikla undrun hjá mörgum les-
endum Economist. En í huga inargra
kann að vera dálítil efasemd um á-
reiðanlegheit pessara frásagna. Ef
satt skaí segja, pá liefur sá, sem petta
skrifar, haft að undanförnu tilhneig-
ingu til pess að sneiða hjá krapta-
verka-dálkum blaðanna, en hann er
nú fús á að kannast við, að ef tilfellin
eru nokkuð lík pví, sem hefur nylega
komið fyrir hans eigin sjónir, pá geta
eigendur pessara pillna ekki sagt of
mikið u n lækningarkrapt pairra, á
peiin ýmsu sjúkdómum, sem maður
erfir.
Einn dag í vikunni set.i leið,
hafði frjettaritarinn tal af Mr. og Mrs.
John Lindsay á heimili peirra, á Lot
31, Cor. 1. E. St. S., Township of
Mono, og heyrði margt innilegt pakk-
ar orð, sem fjell af vörum peirra, um
leið og pau skýrðu honum frá peim
hræðilega sjúkdóm, sem eitt barnið
peirra hafði pjáðst af, og hvernin pað
hafði komizt til fullrar heilsu aptur
með brúkum Dr. Williams Pink Pills.
Það var einhvern tíma á vetiiu-
um 1891—1892 að barnið, Ferny Ella
May að nafni, tók lagtippe-veikina.
Eina nótt meðan á veikinni stóð,vakn-
aði faðirinn við hljóð og flýtti sjer
yfir að rúmi barnsins hvaðan pau
komu. Stúlkan virtist vera mjög ótta-
slegin og varð ekki hugguð uin stund
Og pótt hún virtist ná sjer nokkurn-
vegin af lagrippe-veikinni, varð hún
aldrei liin sama livað heilsu og prek
snerti. Það leit út, sem taugakerfið
hefði veiklast, og pegar fram liðu
stundir fóru hin hræðilegu auðkenni
St. Vitus dansins að koma í 1 jós.
Læknar gerðu allt sem peir gátu
fyrir hana, en I stað pess að henni færi
batnandi, lakaði henni allt af, par til
foreldrar hennar höfðu misst alla von.
Hún gat ekki matað sig sjálf, nje
heldur haldið á bolla pegar henni var
rjettur hann. Hún datt opt og tíðum
pegar hún reyndi að ganga eptir gólf-
inu, og pað roátti hafa stöðugt gát á
jhenni, að hún fjelli el;ki á eldstóna.
Ekki gat hún heldur setið á stól. L>að
var eins og hún hefði algerlega tapað
stjórn á útlimunum. Aður en hún
varð veik, hafði hún vanalega hjálpað
til að klæða sig, en nú purftu foreldr-
ar hennar að halda á henni bæði fót-
um og höndum á meðan pau voru að
klæða hana í fötin. Hún gat ekki
snúið sjer í rúminu og urðu foreldrar
hennar pví að gera pað. Hún var
orðin alveg ósjálfbjarga og var langt
komin nieð að missa málið. Þegar
hún talaði nokkuð, varð pað með
nauminduin skilið, pví hún hafði ekk-
ert vald á tungunni, sem allt af drógst
til annarar hliðar. Utlitið varð ein-
ræningslegt og benti til pess, að liún
væri að tapa sönsunum. Astand ves-
alings barnsins var hið átakanlegasta.
Einhvern síðasta daginn af janúar
næst liðinn, las faðirinn frásöguna um
littla Ernest Duke, sem liafði læknast
af Dr. Williams Pink Pills, svo hann
fór og fjekk sjer einn kassa hjá Mr.
Brown, lyfsalanum í Shelburne. t>að
var byrjað með pví að gefa barninu
prjár pi'llur á dag — eina eptir hverja
máltíð — og peirri reglu var fylgt
undantekningarlaust allt fram að pví
síðasta. Þegar búið var úr fyrsta
kassanum,tóku pau eptir aðlitla siúlk-
an peirra var að fá betri matarlyst, og
pegar priðji kassinn var tæmdur, var
batinn kominn á undrunarlega hátt
stig. í apríl síðastliðnum var hún
búin að ná fullkomnum bata og var
pví hætt að gefa henni inn pillurnar.
Það hafa nú liðið nokkrir mánuðir
síðan og engin merki pess hræðilega
sjúkdóms hafa komið I Ijós. Batinn
virðist vera fullkominn og engin frek-
ari meðul hefur purft að brúka. For-
eldrarnir segja liiklaust, að pað liafi
verið Dr. Williams Pink Pills, sem
frelsuðu litlu stúlkuna peirra.
Efnafræðislegar rannsóknir sýna
að Dr. Williams’ Pink Pills inni-
halda alla pá eiginlegleika sem parf
til að endnrnyja og bæta blóðið, og
endurreisa veiklað taugakerfi. Þær
eru eina óyggjandi meðalið, við eptir-
farandi sjúkdómum: limafallssyki, St.
Vitus dans, mjaðm-agigt, tauga-
gigt, gigt, höfuðverk og influenza,
hjartslætti, taugaveiklun, og öllum
sjúkdómum, er orsakast af óheilnæmu
blóði, svo sem kirtlaveiki, langvarandi
heimakomu o. s. frv. Þær eru einnig
Óbrigðular við öllum sjúkdómum,
sem eru einkennilegir fyrir kvenn-
fólk, svo sem óreglulegar tíðir o. s
frv. Sömuleiðis eru pær ágætar við
öllum sjúkdómum, sem orsakast af of
mikilli áreynslu andlegri og líkam-
legri og óhófi af hvaða tagi sem er.
Dr. Williams Pink Pills eru bún-
ar til af Dr. Williams Medical Co.,
Brookville. Ont., og Lchenestady, N.
Y., og eru seldar J öskjum, aldrei í
tylfta-tali cða hundraðatali,) fyrir 50
cts. askjai, eða ö öskjur fyrir $2,50,
og má fá pær hjá öllum lyfsölum, eða
með ]>ósti, frá Dr. Williams Medical
Comj>any frá hvorum staðnum sein
menn vilja heldur.
Ið væga verð á pessum pilluin
gerir lækninga tilraunir mjög ódyrar
I samanburði við brúkun annara með-
ala og læknisdóma.
W. II. Paulson, Winnipeg, Fit.
Friðriiísson, Glenboro og J. S.
Bergmann, Gardar, N. Dak., taka
fyrir Allan línunnar hönd á móti far-
gjöldum, sem menn viljasendalijeðan
til íslands.
W. H. Paulson.
$32,50 I rá Islandl lil Wlnnipeg $32,50
BEAVÉR LINAN
Flytur fólk á næstkomandi sutnri frá íslandi til Winnfpeg fyrir
Fullorðna..................$32.50
Börn frá 1 til 12 ára...... 10.25
Börn ekki árs göinul............. 2.50
Þeir sem vilja senda fargjöld heim, snúi sjer til
Á. FRIÐRIKSSONAR.
<511 Ross Ave., Winnii’EG.
&REAT STOCK TAKING SALE.
FER NÚ FRAM í MIKLU
ALLIANCE BUMNNI I MILTON.
Vjer ætlum að selja út hvert einasta dollars virði af vetrar vörum sem
vjer nú höfum, áður en vjer erum búnir að taka ,,s ock“. Það er alls ekk-
ert spursmál um liversu mikils virði vörurnar eru pegar vjer höfum ásett
okkur að selja út, heldur hvað billega við eigum að selja pær til að geta selt
pær út sem Jljótast vjer slátrum peim miskunarlaust, pví pær mega til
að fara.
Bara gætið nú að hvað pessir prísar pyða:
Gott svuntu Gingham á.................... .. 5 c.
Bezta ljóst og dökkleict fóðurljerept......5 c.
Flannelettes vert 124 nú...................8 c.
Kjóladúkar verðir 15 c. nú................10 c.
Bolir verðir 1,00 nú......................65 c.
Góð alullar teppi parið á.................1,00.
Rauðir aluilar Flannel dúkar vert 40 c. nú. .29 c.
Karlmanna skirtur verðar 1,00 nú..........50 c.
^Mærskirta og nrorbuxnr Vfipðar 75 o. n<*. , , ,48 o.
Allar aðrar vörutegundir tiltölulega eins billegar. Komið og skoð-
ið sjálfir.
KELLY MERCANTILE CO
VÍNIR Fátæki.ingsins.
MILTON, -............... NORTH DAKO.
Fire & Marine Insurance, stofnsett 1879.
Guardian of England höfuðstóll..............$37,000,000
City of London, London, England, höfuðstóll 10,000,000
Aðal-umboð fyrir Manitoba, North West Terretory oy British Columbia
Northwest Fire Insurance Co., höfuðstóll.. .. $500,000
Insurance Co. of N. America, Philadelphia U. S. 8,700,000
Skrifstofur 37ð og 377 Main Stest, - Winnipeg.
68
pá get jeg sagt góða nótt, Otur.“
„Já, Baas, pá getur pú sagt góða nótt, og hvað
liggur pá fyrir mjer? Baas, pú hugsar of mikið, og
hefur ekkert að gera; pess vegna ertu að veikjast.
Það væri betra, að við færum að grafa aptur.“
„Til hvers, Otur? Mauragleypu holurnar eru
fullgóðar grafir.“
„Þetta er illt tal, Baas. Það væri betra að við
færum burt og biðum bjer ekki lengur, heldur en að
pú komir með slíkt tal, scm er byrjun dauðans.14
Svo varð pögn dálitla stund.
„Sannleikurinn er sá, Otur,“ sagði Leonard svo,
„að við erum báðir flón. Það er gagnslaust fvrir
okkur að bíða hjer matarlausir, drykkjarlausir og
tóbakslausir, með ekkett í vændum nema sóttina.
En hvað gerir pað til? Flón og vitringar fá sömu
endalyktina. Drottinn minn! hvað mjer er illt í
höfðinu og hvað mikill hiti er á pví! Jeg vildi pað
væri eitthvað eptir af kíníni. Jeg ætla að fara út,“
og hann stóð upp og fór út úr hellinum.
Otur fór á eptir honum. Hann vissi, hvert hann
mundi fara — til leiðis bróður síns. Þeir vorn komn-
ir pangað eptir örskamma stund, og námu staðar á
gilbarmi. Sky huldi tunglið og peir gátu ekkert
sjeð, svo að peir stóðu kyrrir um stund og böfðust
ekki að, biðu pess að skyið liði frá tunglinu.
Meðan peir biðu parna, barst allt f einu stunu-
hljóð að eyrum peirra, eða öllu heldur hljóð, er byrj-
aði sem stuna, en endaði som langt., lágt vein.
69
„Hvað er petta?“ sagöi Leonard og leit til
skugganna hinum megin við gilið; pað virtist svo
sem hljóðið kæmi paðan.
„Jeg veit ekki,“ svaraði Otur, „nema ef pað
skyldi vera vofa eða rödd einhvers, sem syrgir dauða
ástvini.“
„Við erum einu syrgjendurnir hjer,“ sagði Leo-
nard, og um leið og hann sagði pað skalf loptið af
nyju af lága og skerandi veininu. Rjett í pví bili
leið skyið frá tunglinu, og tunglsljósið varð mjög
skært. Þá sáu peir, liver pað var, sem var að veina
á pessum eyðilega stað. Því að parna sat, ekki full
tuttugu skref frá peim, hinum megin við gilið, há-
vaxin kona og grindhoruð; hún hnipraði sig saman a
steini einum og reri fram og aptur, eins og hún væri
gagntekin af örvænting og sorg.
Leonard rak upp undrunar-óp og lagði af stað
til hennar, og dvergurinn hjelt á eptir honum. Svo
gagntckin var hún af sorg sinni, að hún varð peirra
ekki vör, hvorki sá pá nje heyrði til peirra. Jafnvel
pegar peir voru komnir fast að hlið liennar, vissi hún
ekkert af peim, enda hjelt hún höndunum fyrir and-
litið. Leonard leit á hana forvitnisaugum. Hún var
meira en miðaldra nú, en hann gat sjeð, að hún
mundi einhvern . tíma hafa verið lagleg, og mjög
bjartleit, eptir pví sem gerist með Afríkukonur. Hár
hennar var gráleitt og hrokkið fremur en ullarkennt,
og hún var handsirá og fótsmá og fagurlimuð. Á
pví augnabliki gat hann ekkert frekar sjeð, hvernig
72
hún á Leonard með sínum skörpu, dökku augutn
og sagði:
„Heyrðu, hvíti lávarður, ert pú líka præla-
kaupmaður?“
„Nei“, svaraði hann önuglega, jeg er præll“.
„Hver cr herra pinn pá?— svertinginn parna,
sem jeg held sje guð, en sem segist ekki vera guð?“
„Nei, hann er bara præll præls. Jeg á engan
herra, raóðir góð; jcg á húsmóðir, og hún er kölíuð
Ilamingja11.
„Það er sú versta húsmóðir, sem til er“, sagði
kerlingin, „eða sú bezta, pví að hún hlær ævinnlega,
pegar hún hefur yglz-t og blandar högg sín kossum“.
„Jeg pekki höggin vel, en ekki kossana11, svar-
aði Leonard punglyndislega; svo bætti hann við i
öðrum róm: ' „Hvert er erir.di pitt, móðir góð?
Hvert er nafn pitt, og að hverju ertu að leita hjer
alein í fjöllunum?11
„Nafn mitt er Sóa, og jeg er að leita að hjálp
handa manneskju sem ratað hefur í sárar raunir.
Vill lávarður minn hlusta á sögu mína?
„Talaðu11, sagði Leonard.
Þá hnipaði konan sig saman á jörðinni og sagði
sögu pessa.