Lögberg - 22.04.1894, Blaðsíða 1

Lögbrrg er gefið út hvern miSvikudag og
laugardag af
ThE LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO.
Skrifstota: AtgreiSsl astota: rícntcntiSj"
143 Princess Str., Winnipeg Man.
Kostar $2,oo um áriS (á íslandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer 5 cent.
' «4 kvery Wednesday »6d
Lögberg is puhlisl. by
Saturday vuBLtsHItÍG CO
Thr Lögberg printing &
at 148 Princess Str., Winnipeg
Subscription price: $2,00 a year ,
]n advancc.
Single copies 5 c.
Ar. j-
Winnipeg, Manitoba, langardaginn 22. apríl 1894
Nr. 30.
og lagði hatt sinn og regnlilíf á borð-
ROYAL *
CROWtT
* SOAP
Kóngs-Kórónu-Sápan er ósvikin
hún skaðar hvorki höndurnar,
andlitið eða fínustu dúka,
ullardúkar hlaupa ekki
ef hún er brúkuð.
Tessi er til-
búin af
The Royal Soap Co., Wint\ipeg.
A. FritSriksson, mælir með henni við
landa sína.
Sápan er 1 punds stykkjum.
Umfram allt reynið hana.
FRJETTIR
CANADA.
í Canada hefur brennivtnsdrykkja
minnkað á síðustu 10 árunum; 1882
nam hún 1 gallónu á mann, en 1892
0,70 gall. l>ar á móti hefur bjór-
drykkja aukizt á sama tíma, nam 2.74
gall. 1882, en 3,51 gall. 1892.
Montreal-blað eitt franskt full-
yrðir. að allir kapólsku biskuparnir í
Canada hafi skrifað undir bænarskrá
til drottningarinnar um að breyta
skólalögum Manitoba, með J>ví að
biskuparnir hafi nú orðið enga trú á
því, aðp»r breytingar, sem fyrir peim
vaka, muni fást hjá Dominion-pinginu.
KASÍDARIKIN.
Bóluveikin í Chicago er farin að
verða allalvarleg. 30 menn svktust
þar á mánudaginn, svo menn vissu
um, og búizt við að fjöldi manna lægi
sjúkur af henni, án pess að vita, hvað
að sjer gengi. Ætla'ói bæjarstjórnin
að láta lögreglumenn ganga hús úr
húsi til pess að leita að bóiusjúkum
mönnum, og gera óvenjulega ötulleg-
ar tilraunir til pess að útryma sykinni.
Af peim 30 mönnum, sem tilkynnt
var, að hefðu fýkzt, gátu 4 að eins
komizt inn 4 spítala. Svo mikil eru
prengslin par pegar orðin, að helm-
ingurinn af bólusjúkum mönnum
verður að liggja á gólfinu.
Samningur hefur komizt á milli
Bandaríkjanna og Norðurálfupjóð-
anna um samtök til að liamla flutningi
kólerunnar frá austurlöndum. Al-
pjóðanefnd sú sem fjallað hefur um
málið, telur allt að pvl ómögulegt, að
kóleran geti flutzt til Norðurálfunnar,
ef farið verður stranglega eptir peim
reglum, sem samningurinn gerir ráð
fyrir, enda sjfndu Bandaríkin ogStór-
bretaland i fyrra, að með pví að fylgja
heilbrigðisreglum nógu fast fram, má
nú verjast pessum gesti, sem menn
stóðu áður varnarlausir fyrir.
Eptir pvl sem merkt verzlunar-
blað, sem gefið er út f New York,seg-
ir, 0L árlega að aukast neyzla áfengra
drykkja í Bandaríkjunum tiltölulega
við mannfjölda. 1881 kom 1. 21 gall-
óna af brennivíni á mann; 1893 1. 51.
Arið 1887 komu ekki nema 11.23
gallónur á mann af bjór, en 1893 16.-
08 gallónur. Jafnframt liefur á pessu
tímabili te- og kaffidrykkja minnkað
ofurlftið, og víndrykkja komst niður í
0.45 gall. á mann úr 0.55. Naumast
verður pvf haldið fram, að tölur pess-
ar syni sterk álirif frá áfengisbanns-
hreyfingunui, sem svo mikið lætur á
sjer bera í Bandaríkjunnm.
Tvær lestir tókst að senda á mið-
vikudaginn frá St. Paul eptir Great
Northern brautinni,og var önnur lest-
in sú er til Kyrrahafsins átti að fara.
Sagt er að verkamennirnir á sumum
stöðum sjeu pegar orðnir fúsir á að
taka aptur til starfa. Fjelagið hefur
fengið dómstóls-úrskurð fyrir pví, að
skrúfumennirnir verði að láta lestir
pess f friði.
4000 kolanámamenn í Pennsyl-
vaniu hafa hætt vinnu, og er búizt við
að pað verkfall muni verða innan
skamms miklu víðtækara en pað er
pegar orðið.
ÍTLÖND.
í tilefni af pví, að Canadastjórn
hefur hagað tollbreytingum sínum
pannig, að sumum ríkjum er gert
hærra undir höfði en Bretlandi með
viðskipti við Canada, hefur sú spurn-
ing komið fram á brezka pinginu,
hvort Canadastjórn sje slfkt leyfilegt,
og hefur peirri spurningenn eigi ver-
ið svarað. Einkum erhjer að ræða um
te-tollinn. Hann hefur verið af nu-m-
inn f Canada, pegar teið kemur beint
frá peitn löndum, par sem pað vex;
en sje jurtin flutt frá öðrum löndum,
er tollinum haldið; og með pvf að
mjög mikill hluti af pvf tei, sem neytt
er í Canada, er flutt frá Stórbretalandi,
hefur pessi ákvörðun mjög mikla p/ð-
•ngu fyrir verzlun Englendinga.
Frjettaritari f St. Pjetursborg
segir, áð Uyzkalandskeisari hafi beðið
ltússakeisara að stofna til piogs af
fulltrúum Norðurálfurfkjanna í pví
skyni, að fá samkomulag um að
minnka berlið pjóðanna, og að Rússa-
keisari hafi neitað að verða við peirri
beiðni.
Mello hefur nú með öllu hætt við
uppreist sína og fengið athvarf í Ar-
genti na. Þar með er borgarastríðinu
í Brazilfu lokið.
öekk 1 gildruna
Saga eptir Charles Ðickens.
Framb. frá 22. bl.
„Hjerna upp eptir, ef pjer viljið
gera svo vel; beint hjerna upp eptir,
Mr. Sampson. Farið hvorki til hægri
nje vinstri.“ Það lá við að jeg gerði
mjer í hugarlund, að jeg gæti heyrt
hann anda pessum orðum út úr sjer,
par sem hann sat og horfði á mig bros-
andi, með pessa ópolandi hárskipting
beint á móti nefinu á mjer.
„Það er enginn vafi á pví, að
pessi tilfinning á sjer stað hjá sum-
um,“ svaraði jeg. „En jeg held ekki
að hún sje sjerlega almenn.“
„Jæja,“ sagði hann, yppti öxlum
og brosti, „jeg vildi, að einhver góð-
ur andi vildi hafa áhrif á vin minn f
pessa átt. Jeg var svo ógætinn, að
lofa móður hans og systur í Norfolk
að sjá um að hann gerði petta, og
hann lofaði peim pví, að hann skyldi
geia pað. En jeg byst ekki við, að
hann geri pað nokkurn tíma.“
Eina eða tvær mínútur rabbaði
liann eitthvað svona út í bláinn, og
svo fór hann.
Jeg var naumast búinn að Ijúka
upp skúffunum í skrifborði mfnu
morguninn eptir, pegar hann kom
aptur. Jeg tók eptir pví, að hann
kom beint að hurðinni á glerveggn-
um, og stóð ekki við eitt einasta
auguablik 1 fremri stofunni.
„Getið pjer sjeð af tveimur mín-
útum handa mjer, Mr. Sampson minn
góður?“
„Mikil undur, já.“
„Þakk’ yður fyrir,“ sagði hann
ið. „Jeg kom snemma, til pess að
trufla yður ekki. Sannleikurinn er
sá, að jeg er steinhissa á pessari lífs-
ábyrgðar-umsókn, sem vinur minn
hefur samið.“
„Hefur hann gert pað?“ sagði
jeg-
,,.Tá-á,“ sagði hann, og leit á mig
eins og hann væri hugsi; og svo var
eins og honum dytti nokkuð nytt í
hug — „pað er að segja, ef hann hef-
ur ekki bara verið að segja mjer pað.
Það getur verið, að petta sje nyr veg-
ur til *ð komast undan pví. Það hef-
ur mjer sannarlega ekki dottið í hug
fyrr en nú!“
Mr. Adams var að opna morgun-
brjefin í fremri stofunni. „Hvað heit-
ir maðurinn, Mr. Slinkton?-* spurði
jeg-
„Beckwith.“
Jeg leit út um dyrnar og bað Mr
Adams að færa mjer lífsábyrgðar-um-
sóknina, ef hún hefði nokkur komið
með pvi nafni. Hann hafði pegar
lagt hana frá sjer á borðið. Honum
veitti ljett að finna hana innan um hin
brjefin, Og hann fjekk mjer hana.
Alfred Beckwith. Umsókn um tveggja
púsund punda lífsábyrgð hjá okkur.
Dagsett daginn áður.
„Frá Mið-Temple, sje jeg, Mr.
Slinkton.“
„Já, við höfum báðir sama stig-
ann; dyrnar lians eru beint á móti
mínum dyrum. Mjer hefur samt ekki
dottið í hucr, að hann mundi vitna til
mín.“
„Það synist ekki nema eðlilegt
að hann geri pað.“
„Alveg rjett, Mr. Slinkton; en
mjer hafði ekki komið pað til hugar.
Lofið pjer mjer að sjá.“ Hann tók
prentað eyðublað upp úr vasa sínum.
„Hvernig á jeg að svara öllum pess-
um spurningum?“
„Sannleikanum samkvæmt, auð-
vitað,“ sagði jeg.
„Ó, auðvitað!“ svaraði liann, og
leit brosandi upp frá blaðinu. „Jeg
átti við pað, að pær væru svo margar.
En pað er rjett af yður að vera strang-
ur í kröfum. Það er skiljanlegt, að
pjer verðið að verastrangur. Má jeg
nota yðar penna og blek?“
„Sjálfsagt.“
„Og skrifborðið yðar?“
„Sjálfsagt.“
Hann hafði verið að snúast milli
hatts síns og regnhlífar til pess að
leita að stað til að skrifa á. Hann
settist nú niðar í stól minn, við perri-
blað mitt og blekbyttu, með langa
stiginn á höfðinu á sjer beint fram
undan mjer, par sem jeg stóð og
sneri bakinu að ofninum.
Hann las hverja spurning hátt og
talaði um hana áður en hann svaraði
henni. Ilvað hafði hann lengi pekkt
Mr. Alfred Beckwith? Hann varð að
telja árin á fingrum sjer. Hvernig
voru lífernishættir hans? Það voru
engin vandræði með pá; framúrskar-
andi hófsamur maður, og hreyfði sig
heldur mikið, ef nokkuð varð að lion-
um fundið. Öll svörin voru ánægju-
leg. Þegar hann hafði skrifað pau
öll, leit hann yfir pau, og að lokum
skrifaði hann nafn sitt mjög fallega
Hann bjóst við, að nú pyrfti hann
ekki meira að gera. Jeg sagði hon-
um að ekki væri líklegt, að hann yrði
ómakaður frekara. Átti hann að
skilja skjölin eptir. Já, ef hann vildi
gera svo vel. Ástar pakkir. Guðs-
friði.
Framh.
TIL
byggingaverkamanna.
A fundi íslenzka Byggingamanna-
fjelagsins, sem lialdinn var siðastl.
mánudagskveld til að ræða um ástand
pess, var sampykkt að halda fjelaginu
áfram til maíloka n. k., en undir
breyttum lögum og reglum frá pví er
hefur verið. Syni fjelagsmenn ápessu
tímabili jafn stöðugt og ítrekað skeyt-
ingarleysi sem að undanförnu, með að
sækja fundi og borga tillög sín,verður
fjelagið tafarlaust uppleyst eða sam-
einað öðru fjelagi. Verði fundahöld
í góðu lagi pennan tilteknatíma held-
ur f jelagið spursmálslaust áfram. Við
höldum hjer eptir skrá yfir alla pá
menn sem mæta á fundum, til pess að
geta vitað upp á hár hverjir pað eru,
sem vilja halda fjelaginu áfram og
bverjir ekki. — Næsti fundur verður
haldinn næstkomandi mánudagskveld
(23. p. m.) á Verka r.annafjel.húsinu.
Byrjar kl. 8 e. h.
Jóh. B.iabnason,
(forseti).
Kolbeinn Thorðabson,
(skrifari).
Odyrasta Lifsabyrgd!
Mutual Reserve Fund Life
Association of New York.
Assf.ssmrnt System.
Tryggir lif karla og kvenna fyrir
allt að helmingi lægra verð og með
betri sRilmálum en nokkurt annað jafn
áreiðanlegt fjelsg í heiminum.
Þeir, sem tryggja lif sitt í fjelaginu,
eru eigendur þess, ráða (>vf að öllu leyti
og njóta alls ágóða, því lilutabrjefa höf-
uðstóll er enginn. Fjelagið getur því
ekki komizt f hendur fárra manna, er
hafl það fyrir fjeþúfu fyrir sjáífa sig og
ef til vill eyðileggi það.
Fjelagið er ^nnbyrðis (mutual) lífsá-
byrgðarfjelag, og hið langstærsta og öfl
ugasta af þeirri tegund i veröldinni.
Ekkert fjelag í heiminum hefur
fengið jafumikinn viðgang á jafnstutt
um tima. Það var stofnað 1881,enhef-
ur nú yflr
Sj tíu þíaund mtOlimi
er hafa til samans lífsábyrgöir úpp á
meir en trö hundruö og þrjdtíu milljónir
dollara.
Fjelagið hefur síðan það byrjaði borg-
að ekkjum og erfingjum dáinna meðlima
yfir 14% mitljónir dollara
Árið sem leið (1892) tók fjelagið
nýjar lífsábyrgðir upp á liðugar (><> millj-
ónir dollara, en borgaði út sama ár erf-
ingjum dáinna meðlima $2,705,000,00.
Varasjóður fjelagsins, sem nú er
orðinn nál. 3}^ milljón dollara, skiptist
milli meðlima á vissum tímabilum.
í fjelagið hafa gengið yfir 370 /s-
lendingar er hafa til samans tekið lífs-
ábyrgðir upp á meír en $600,000.
Upplýsingar um fjelagið eru nú til
prentaðar á islenzku.
IV. II. Paulson
Winnipeg, Man
General agent
fyrir MaD, N. W. Terr., B. Col. etc.
A. R. McNICHOL, Mclntyre Block,
Winnipeg. Manager í Manitoba, Norð-
vesturlandinu og British
MANITO B A.
fjekk Fyrstu Verðlaun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýningunni,
setu haldin var i Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum synt
par. En Manitoba er ekki að eins
hið bszta hveitiland í h>imi, heldur ec
par einnig pað bezta kvikfjáriæktar-
land, sem auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
i, pví bæði er par enn mikið af ótekn-
um löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, par sem gott
Vyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
1 Manitoba eru ágætir frískólar
hvervetna fyrir æskulyðinn.
í bæjunum Wiunipeg, Brandbn
og Selkirk og fleiri bæjnm munu
vera samtals um 4000 íslendinoar.
P
— í nylendunum: Argyle, Pipestone,
Nyja íslandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 40(0
rslendingar. í öðrum stöðum í fylk
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera pangað komnir. í Maní-
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eru í Norð
vestur 7’etritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
lendingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu-
búinn að leiðbeina ísl. innflytjendum.
Skrifið eptir nyjustu upplysintr-
um, bókum, kortum, (allt ókevpis) til
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister ef Agriculture & Immigration,
WlNNIPEG, MANITOBA.
Munroe,Wesí & Maíher
Málafœrslumenn o. *. frv.
IIarris Block
194 IVlai’ket Str. East, Winnipeg.
vel þekktir meöal íslendinga, jafnan reiffu
búnir til aff taka að sjer vni þeirra, gera
fyrir þá samninga o. s. frv
W. H. Paulson, Winnipeg, Fr.
Friðriksson, Glenboro og J. S.
Bergmann, Gardar, N. Dak., taka
fyrir Allan línunnar hönd á móti far-
gjöldum, sem menn viljasendalijeðan
til íslands.
W. H. Paulson.
J. LAMON'
434 Main Street.
§kór og Atíjgbjcl ftuiv boiib!
Heimsækjið praktíska skómanninn, sem gerir betur við ykkur en nokk
ur annar skósali i bænum.
• Sterkir barnaskór 50c.
Hnepptir eða reimaðir dömuskór á 85c. og 90c. parið.
lvarlmanna vinnuskór 1.00.
Finir karlmanna skór á 1.00, 1.25, 1.50 1.75, 2.00 og upp í 4.00.
Einnig nokkrar tegundir fyrir ^ og verðs.
Eptir billlegu skótaui er bezt að koma í alpyðlegu skóbúðina hans
J. Iiamonte,
434 MAIN ST.