Lögberg - 28.04.1894, Blaðsíða 3

LÖGBERG LAUGARDAGINN 28. APRÍL 1894
3
hlynnir að innflutningi útlendra vöru-
tegunda — til þess er hann gerður;
°g pegar hann er lagður á vörur, sem
vjer framleiðum, f>á tálmar hann fram-
leiðslu innlendu varanna að J>ví skapi,
sem útlendu vörurnar minnka mark-
aðinn fyiir liinar. Tekjutollur byggir
ekki upp neinar heimastofnanir; hann
gefur Bandaríkjamönnum enga at-
vinnu; hann tekur atvinnu frá peim,
pví að með því að hlynna að innflutn-
ing útlendu vörunnar, dregur hann að
sama skapi úr eptirspurn eptir inn-
lendu vörunni. Að sama skapi, sem
hann dregur úr eptirspurn eptir inn-
iendu vörunni, minnkar eptirspurnin
eptir iðnaðarmönnunuin. Að nota
útlendu vöruna, sem democratiski
tekjutollurinn hjálpar inn í landið,
pyðir pað, að minna eða ekkert verð-
ur brúkað af innlendu vörunni. Svo
lengi, sem kaupgjald er lægra í Ev-
rópu en hjer, og allt annað yfir höfuð
lægra, leiðir frjáls verzlan eða tekju-
tollur á vörum, sem keppa við vorar,
það af sjer, að annaðhvort verðum
vjer að hætta að framleiða pær vöru-
tegundir, ellegar vjer verðum að setja
kaupgjald 0g allt annað niður á jafn-
velli við það sem erlendis gerist.
Ofurlítil athugasemd.
í Lögbergi frá 4. f>. m., stendur
grein nokkur með yfirskript „Lán-
veitendur14. £>ag yirðist eins og pað
liafi verið meining hins heiðraða höf-
undar peirrar greinar, að andmæla
„Samtali milli Jóns og Bjarna“, sem
kom út í blaðinu í vetur. En f>ví
miður s/nist eins og honum hafi ekki
tekizt f>að vel, f>ví flest af f>ví sem
hann tekur fram í pví skyni viðvíkj-
andi framförum og gróða. bænda, láns-
trausti peirra, og hve mikil hjálp lán-
in hafa verið fyrir pá, er einmitt allt
saman viðurkennt í „Samtalinu“ með
skýrum orðum, svo að pessu leyti er
nefnd grein ekki andmæli, heldur
meðmæli eða sampykkt á „Samtalinu“
E>að lítur svo út, eins og greinar-
höfundurinn hafi átt eitthvað örðugt
með að finna Astæður í „Samtalinu“
fyrir peirri ályktan sinni, að höfundur
pess hafi svívirt lánveitendur með
nafninu „okurkarlar,“ enda er pað
engin furða, par sem pað orð stendur
hvergi í pví, og engin meining, er
1/tur að pví að „svívirða“ menn. Þetta
er furðuleg vangæzla af öðrum eins
ritsnillingi, eins og hinn heiðraði
greinarhöfundur álítur sig vera, og
merkilegra er, að einhverjum öðrum
(frjettaritara?) vildi þetta sama til í
vetur. Báðir pessir höfundar auð-
kenna orðið með tilvitnunarmerkjum.
Til skfringar skal þess getið, að
þetta umtalaða „Samtal“ eða efni
pessa, er ekki að öllu leyti skoðun
höfundar þess. Efnið er tekið úr
samræðum manna, sem hlut áttu að
máli pví sem par var rætt um. Og
takmark það sem „Samtalið stefnir að
er að sýna, hvað bændur hafa litla
lagavernd til að geta haldið eigum
sínum, eins og >/nt var með dæminu,
sem par var tekið. „Samtalið“ á pví
við lög, sem leyfa að selja eignir
manna fyrir hálfvirði eða minna, en
ekki við ueina menn, pó að þeir noti
sjer ef Xil vill leyfið. En því betur
er pað sjaldnar en liitt, að lánveit-
endur noti sjer sitt lagalega vald til
fulls. Og hvað sannar pað? I>að
sannar, að hin mannúðlega rjett.lætis-
tilfinning peirra álítur pað ekki rjett
og farsælt, fyrir hvorugan málspart-
inn. I>að sannar, að einhver rjett
látari takmörk sjeu til í pessu efni, en
pau sem til voru í þá gildandi lögum.
E>að á hjer vel við, að tilfæra svar
eins okkar bezta og skynsamasta
manns, par sem rætt var um, að lán-
veitandi nokkur hefði fatið illa með
lánpiggjanda. Hann sagði: „hafi
hann farið illa með lánþiggjanda, pá
gat hann pó farið mikið ver með hann
samkvæmt þeim rjetti, er hann hafði
til þess.“ Það virðist nú ekki hafa
verið svo háskalega hneykslanlegt,
pótt sú skoðun kæmi fram í „Samtal-
inn“, að bændur pyrftu meiri laga
vernd en peir hafa, til pess að geta
haldið eignum sínum, pegar litið er
til undanpágulaganna frá síðasta
pingi, sem sjálfsagt okkar beztu og
vitrustu menn hafa samið og sam-
pykkt. Einhver skynsamleg og al-
menn nauðsyn hefur pó knúð þá til
pess að gefa þau út.
Eins og „Samtalið“ viðurkennir, og
eins og allir hljóta að viðurkenna, sem
pekkja akuryrkju-sveitir Mantoba,
að framfarirnar eru miklar, og jafnvel
stórkostlegar, þá er pað injög vel til
til fallið og sláandi af greinarhöfund-
inum, að benda á „sandhólabygging“
í pví sambandi pessu til sönnunar;
pví pó að jarðvegurinn sje par ófrjórri
en á láglendinu, sjást par þó mikil
verk og framfarir, sem s/na að menn
hafa par framtíðarvon og lánstraust,
en auðvitað minni uppskeru og meiri
liættu. Spursmálið fyrir þeim (sand-
hólabúum) er pví að líkindum eins og
fyrir mörgum öðrum búendum pessa
fylkis: Hvernig eigum við að geta
haldið pví, sem við böfum; og verið
pó skilvísir við lánveitendur vora?
Ef hinn heiðraði höf. vildi fara
að rita á móti öllum lagalegum tak-
mörkunum í viðskiptalífi manna, mið-
að við fullkomið og viðurkennt mann-
frelsi, má vel vera, að liann fongi
stuðning í því máli. En undir nú-
verandi ástandi pjóðarinnar virðist pá
annað purfa að koma í staðinn.
7. apr. 1894.
M.
$2.00
Skór.
$2,00 karlmanna' Oil Grain skór endast betur
en allir aðrir. 90 cents kaupa endingargott par
af dömu Kid Slippers.
A. G. MORGAN.
verzlar með endingargóð stigvjel og skótau,
koffort og töskur.
412 Main St. Mclntyre Block.
Nytt íjelag! *
^ Nyir prísar!
Timbur til húsabygginga með lægra verði en
nokkurn mann hefur áður dreymt um. Mjög
vægir lx>rgunarskilmálar.
Nákvæmari upplysingar fást hjá undirrituðum,
John J. Vopni,
(aðalumboðsmaður meðal íslendinga),
645 Ross Ave., Winnipeg.
OLE SIMONSON
mælir með sfnu nyja
Scandinavian Hotcl
710 Main Str.
Fæði $1,00 á dag.
Capital Steara DyeWopks
T. MOCKETT &CO.
DUKA OC FATA UTARAR.
Skrifið eptil' príslista yfir litun á dúkum og
bandi, etc.
241 Portage Ave., Winnipeg, Man.
NOiTHEBN PACIFIC
RAILROAD.
TIME CARD. —Taking effect Monday,
March 5, 1894.
MAIN LINE.
ÍSLENZKUR LÆKNIR
3VI. BCalldLoi-SSOri
J'ar/c Jíiver,-A\ J ok.
LogDBrg íyrir $1.00.
♦1: . I ♦
Vjer höfum um tíma verið að hugsa um, hvaða aðferð væri heppileg-
ust til þess að auka kaupendafjölda Lögbergs, sem mest að mögulegt erá
þessu yfirstandandi ári. Og eptir töluverða íhugun höfum vjer komiztað
þeirri niðurstöðu, að í jafnmikilli peningaþurð og nú er meðal manna,
muni sjálfsagt vera heppilegast að setja verð blaðsins niður eins lágt og
vjer sjáum oss með nokkru móti fært.
það eru ýms blöð í Bandaríkjunum og víðar, sein gefa ýmiskonar
myndir í kaupbæti með blöðum sínum, þegar fullt verð er borgað fyrir
þau. En vjer höfum, enn sem komið er, ekki baft færi á að bjóða mönn-
um neinar myndir, sem vjer gætum hugsað oss að mönnum gæti þótt
nokkuð verulega varið í, eða, sem þeir gætu baft ánægju af að eiga. Apt-
ur á móti höfum vjer orðið þess vaiir að mönnum þykir ungantekningar-
laust, það vjer til vitum, töluvert mikið varið í sögur Lögbergs og hafa því
mikla nægju af að lesa j>ær, og vjer höfum því ekki hugmynd um neitt
annað betra, sem vjer gætum gefið nýjum kaupendum blaðsins eins og
nú stendur á. Vjer gerum því nýjum kaupendum Lögbergs hjer í álfu
eptirfylgjandi tilboð:
I.
þessi yfirstandandi árgangur Lögbergs frá byrjun sögunnar
“þoku-lýðurinn” ogsögurnar: Hedri, Allan Quatcnnain, í Or-
vænting og Quaritcli Ofursti fyrir að eins
II.
þessi yfirstandandi árgangur Lögbergs frá byrjun sögunnar
“þokulýöurinn” og einhver ein af ofangreindum sögum fyrir
III. þessi yfirstandandi árgangur Lögbergs frá 1. apríl fyrir að eins
No tl B’nd.
N 0 O/ &
S2 ■ 2 S
® Ó "s £ >5 l- J H 5 M W O s £
1. 20p 4.oop 0
l.oSp 3.49 p 8
l2.43p 3.3 5p •3
12 22p 3.21 p 15-3
11.643 3.o3p 28.5
II.3ia 2.541' 27.4
li.Oya 2.42p 32-5
lo.Sla •L25P 40.4
lo.ota 2.1 ip 46.8
9-23a l.ólp 6.0
8.0oa 1 • 3<>P 65.0
7.ooa i.lip 68.1
II.Oop 9.iSa 168
I.30P 5.25a 223
3.45p 45'3
8.3op 470
8.00p 481
10.30? 883
STATIONS.
South Bound.
S á ►.
0. <3
- M r’
S5 w O
Winnipeg
*LortageJu’t
*St. Norbert
* Caitier
*St. Agathe
*U nion Poil
*Silver Plain
.. Morris ..
.. St. J ean .
.Letellier
• Emers°n..
Pembina..
GrandForks
Wpg Junct
.. Duluth...
Minneapolis
. .St. Paul..
. Chicago..
ii.oop
n.lap
ll.26p
il,3tp
Il.54p
iS.Oip
I2.l3p
l'2.3op
]2.4Öp
l,o7p
i-30p
1.40p
5.2<;p
9.iöp
7.2ja
6.2Ca
7.‘ Oa
9.35,
5-3oa
5.47a
6.o7a
6.25a
6.5ia
7.o2a
7.i9a
7-45»
8.25a
9.18a
lo,l5a
ii. l5a
8,25p
i,-5p
MORRIS-BR ANDON BRANCII.
Eaast Bound. a W. Bound
Freight 130, Mon. 1 Wed. Fri. | !.-á S g £ 8*1 p4 H Mlles fro: Morris. STATIONS. S3 r 7 •- a- 5^. í 5 r j « <r> x ►> u > 7 -5f £ * ÍS § d ^ -- s Eh
l,20p 7.r>oP 4.cop I2.25p O Winnipeg . Moriis il.coa 2.3öp 5,30 a 8,00 a
6.53p 12.02 a 10 Lowe ’m 2.55p 8,44 a
5.49p 11 • 37 a 21.2 Myitle 3.2,-p 9.3i a
S.2^p ll.26a 25.9 Koland 3 32 P 9.00 a
4*3<?P n.o8a 33.5 Rosebank 3.o°P )o,23a
3.58p i0.54a 39. 6 Miami 4-c5p 10 54 a
3,t4p i0.33 a 49.0 O eerwood 4.28p 11,4-4 P
2.51p 10.21 a 54.1 Altamont 4.4I > i2. lOp
2. i5p io.o3 a 62.1 Somerset 5,08p 12,51 p
l.47þ 9.49 a 68.4 Swan 1,’ke 5,15 P 1.22þ
I.19p 9.3Sa V .6 lnd. Spr’s 5.3°p 1.54 P
12.57p 9.24 a 79.4 Marieapol 5.42 p 2.18 p
l2.27p 9.10a 8 .1 Greenway 5' 58 p 2,52 p
1 l-57a. 8.55 a 92.4 Baldur 6,iyp 7-00p 3,25 p
11. i2a 8-33» Í02.O Belm ont 4, 5p
IO-37a 8.16 a 109.7 Ililton 7,>8p 4,53 P
lo. i 3a 8-00 a 117,, Ashdown 7>35p 5,2.3 p
9.49a 7- 53a 120.0 Wawanes’ 7>44p 5/47 p
9.o5a 7.31 a 1 29. s Bounlw. 08p 27p 6.37 p
8.28a 7 -13 a 137.2 Martinv. 7,i8p
7x^0 a 6 55 a 145.1 Brandon 1 45p 8,0op
Number I 27 stops at Baldur for meals.
PORTAGE LA PRAIRIE BRANCH.
En til þess að menn fái þessi kjörkaup, verður borgunin uudir öllum
kringumstæðum að fylgju pöntuninni.
Ennfremur skulum vjer senda söguna “Quaritch Ofursti” alveg
kostnaðarlaust hverjum gömlum kaupanda Lögbergs hjer í álfu, sem
sendir oss að minnsta kosti $2.00 seni borgun upp í blaðið fyrir þann 1.
maí næstkomandi og æskir eptir að fá þá sögu.
líögrbergr Print. & Publ. Co.
E. Bound. Reed Up M ’ 1 • 144. Mondaq, Wednes- day and Friday. Miles from Winnipeg. STATIONS W. Bound. Read D’n Mixed No 143. Monday, Wednes- dav and Friday.
5,30 p.m. 0 . .. Winnipeg .... 9.oo a.m.
5.15 p.m. 3 0 *. .1’or’eTunct’n.. 9.15 a.m.
4.43 a,m. 11.5 *• • -St.Charles. . . 9.44 a.m.
4.30 a.m. i3.5 *• • • Headingly . . 9.51 a.m.
4.o7 a.m. 21.0 *■ White Plains.. lo,17 a.m.
3,15 a.m. 35.2 *• .. Eustace . .. . ll.o5 a.m.
2.4 3 a.m. 42.1 *.. Oakville .. 11. ^6 a.m.
1,43 a-m- 55.5 Port’e la Prairie 12.30 a.m.
Stations marked—*— have no agent.
Freight must be prcpaid.
Numbers 1O7 and 1C8 have through Pull-
man Vestibuled Drawing Room Sleeping Cars
betwecn Winnipeg and St. I'aul and Minne-
apolis. Also Palace Dining Cars. Close conn-
ection at Winnipeg Junction with trains to and
from the Pacific coast.
For rates and full information concerning
connections with other lines, etc., apply to any
agent of the company, or,
CHAS. 8. FEE, H, SWINFO RD,
G. P. & T.A., St. Paul Gen.Agt., AVinnipeg.
H. J. BELCII, Ticket Agent.
486 Main St., Winnipse.
161
að efast um að jeg segi satt, þá komið pjer bara
hjerna fram, og jeg skal reka petta niður í ljúgandi
kokið á ybur“, og liann lagði hönd sína á sverðshjölt-
un, steig eitt skref áfram og var hinn reiðulegasti.
Áhrifin komu tafarlaustí ljós. Pereira fölnaði dálít-
ið undir gula skinninu, því að, eins og f.est illmenni,
var bann mesti heigull.
„Látið pjer þennan svínshníf vera“, sagði hann.
5,Jeg sje, að pjer eruð rjetti maðurinn. Jeg ætlaði
bara að reyna yður. Eins og pjer vitið, verðum við
að fara gætilega í okkar starfi. Komið pjer, bróðir,
og takið í höndina á mjer og verið velkominn. Jeg
treysti yður nú, og Antonio gamli gerir aldrei neitt
liálfverk“.
„t>að væri ef til vill ekkert að pví, að reyna
bann betur“, sagði ungur maður, sem stóð nærri
Pereira, pegar Leonard ætlaði að fara að þiggja boð-
ið. „Sendið pið eptir præl, og svo skulum við reyna
bann á okkar gamla hátt; pað verður engan veginn
betur gert“.
Pereira hikaði sig, og pað var eins og Leonard
xynni kalt vatn milli skinns og hörunds.
„Sko til, ungi maður“, sagði liann nú með enn
meiri vonzku en áður. „Jeg hef skorið fleiri menn
á háls en pú hefur lamið, og ef þú vilt reyna mig,
pá skaltu fá pað. Ivomdu ofan, kjúklingurinn minn,
komduofan; pað er nógu bjart til pess að skera á
þjer hanakambinn“.
Maðurinn varð hvítur af vonzku, cn stóð eitt
160
virðingar að þiggja boð hans og er hingað kominn,
pótt ekki hafi pað verið fyrirhafnarlaust. Hann er
nú farinn að halda, að pað bafi verið betra fyrir hann
að sitja kyrr úti á skipi sínu.“
„Þetta er alveg rjett, Pereira11^ sagði Xavier,
afarstór portúgalskur maður með dálítið af svertingja-
blóði I æðum sínum og fantalegt andlit, sami maður-
iun, sem hafði farið á undan peim inn um bliðið.
„Jeg sendi pessum senor miða. Jeg sagði pjer
frá pvi“.
„Þá vildi jeg, að pú hefðir látið pað ógert“,
svaraði Pereira mjög önuglega. „Mjer lízt ekki á
pennan kunningja pinn. Hann gæti verið kapteinn
á ensku herskipi, klæddur i okkar búning“. Þegar
nefnd voru orðin „ensk herskip“, fór ótta og reiði-
suða gegnum mannsöfnuðinn. Sumir peir sem við-
staddir voru, höfðu komizt í tæri við pessi ólukkans
skip, og skinhelgu skipverjana á peim, sem ekki
unnu þessari heiðarlegu verzlun, — og öllum þeim
mönnum pótti þessi orð ills viti. Málið fór að verða
alvarlegt, og Leonard sá, að hann varð að gera eitt-
hvað og pað ekyndilega. Svo hann reiddist, eða ljet
sem hann reiddist.
„Bölvaðir tortryggnis-hundar eruð pið allir“,
sagði hann. „Jeg lief sagt ykkur, að skipið mitt
liggur parna úti, Jeg er að hálfu leyti Englending-
ur og hálfu leyti kreóli, og eins góður fyrir minn
hatt eins og hver ykkar sem er. Skoðið pjer nú til,
Dom Pereira, cf þjcr, cðanokkur >uinar maður, dirfizt
157
braut, og jafnframt við enda honnar, þótt lionuni
væri pað sjálfum ókunnugt. Hann var gamall mað-
ur, ef til vill sjötugur; hár hans var hvítt og virðu-
legt ásýndum, og var maðurinn allfeitur. Augun
voru svört og lítil, slægðarleg, kuldaleg og greindar-
leg, og svo voru pau einkennileg að pvl leyti, að pau
litu undan hverjum manni, sem við Pereira talaði, að
minnsta kosti pegar sá maður horfði framan í hann.
Pereira horfði fyrir ofan mann, neðan mann, fram lijá
manni, alstaðar, nema á mann. Eins og viðurnefni
hans benti á, var Pereira gulur á hörund, og lausa
skinnið hjekk I afarmiklum hrukkum á kinnunum á
honum. Munnurinn var stór og ruddalegur, og
feitu hendurnar voru allt af að linykkjast til og
kreppast saman, eins og af löngun eptir að prífa ut-
an um gull. Annars var hann skrautklæddur, og
nokkuð drukkinn, eins og fjelagar hans.
Svona var Pereira ásýndum, maðurinn, sem á
sínum tíma var talinn allra versti fanturinn I Afríku
— virðing, sem fáir geta vonazt eptir að öðlast —
og aðaluppspretta þrælaverzlunarinnar á peim hhita
strandarinnar. Fáir heiðursmenn liefðu getað gert
sjer I liugarlund, hve djúpt manneðlið getur sokkið,
f>rr en þeir hefðu litið á audlitið á lionum, sem bar
á sjer merki gamallar og óuinræðilegrar vonzku.
Sumir sögðu jafnvel, að það væri hið sama að sjá
hann og að skilja djöfulinn og öll lians verk.