Lögberg - 16.05.1894, Blaðsíða 4

4
LOGBEKU, MIÐVIKUDAGINN 1G. MAÍ 1894.
ÚR BÆNUM
——OG—
GRENDINNI.
Miss Guðrún Ólafsson á brjef á
skrifstofu Lðgbergs.
Sjera Jón Bjarnason feimdi 19
ungmenni á sunnudaginn, 14 stúlkur
og 5 pilta.
Mr. Ólafur Ólafsson söðlasmiður,
sem fjrir nokkru var ópereraður á
öðru auganu af Dr. Good, er nú kom-
inn út af spítalanum, og hafði óperat-
fónin tekizt vel.
Eldur kom upp f Cbeapside búð-
inni á sunnudagsnóttina, og ónytti
um helminginn af vörubyrgðunum
par, $25,000 virði.
íslenzk stúlka bjer í bænum,
Guðrún Tómasdóttir, hefur horfið fyr-
ir eitthvað rúmum prem vikum, og
eru menn hræddir um, að hún muni
hafa ráðið sjer bana.
Patrick McGowan, gjaldkeri betr-
unarhússins í Stony Mountain, kastað-
ist út úr vagni á James Str. hjer í
bænum á mánudagskveldið, ocr beið
samstundis bana.
Safnaðarfundur verður haldinn
annað kveld (fimmtudag) í íslenzku,
lútersku kirkjunni. Ef til vill verða
á þeim fundi kosnir fulltrúar safnað-
arins á kirkjuping.
Munið eptir samkomunni sem
Stúkan LoyalGeysir heldur á North
West Hall í kveld. I>að má reyða
sig á að par verði góð skemmtan.
Sjá augl^singu á öðrum stað hjer í
blaðinu.
Mr. Boyd sambaudspingmaður
kom hingað til bæjarins um síðustu
helgi, og í samtali við blaðamann einn
kvaðst hann halda að bryggjan við
Gimli yrði byggð I sumar; að minnsta
kosti yrði fje til hennar sett inn í
aukafjárlögin á pessu pingi.
1. p. m. Ijezt á spítalanum hjer í
bænum (ruömundur Árnason. Hann
kom hingað f fyrra sumar frá Reykja-
hlíð í Myvatnssveit, og hafði verið
sjikur meira og minna lengst af, síð-
an hann kom til pessa lands.
Mr. Hjálmar Hjálmarsson kom á
mínudaginn vestan úr Uingvallany-
lendu. Hann sagði allt tíðindalaust
p tr vestra. Skepnuhöld góð og heilsu-
f ir gott. Tíðin hefur verið par frem-
ur góð í vor. Litlu mun verða sáð af
íslendingum par petta ár, og burt-
flutningshugur töluverður. Flestir,
sem burt flytja, munu ætla að setjast
að á vesturströnd Manitobavatnsins.
Commercial segir á laugardag-
inn var: „Aptur kom sá kvittur nú í
vikunni, að A. W. Ross ætti að verða
fylkisstjóri í Manitoba. Það er al-
varlega vonandi, að sá kvittur reyn-
ist tilhæfulaus, og að Manitoba verði
ekki fyrir jafn-mikilli óvirðing. Enda
pótt Ross hefði prek til að setjast í
pá stöðu, pá er vonandi að stjórnin
reynist ekki svo ósvífin að setja hann
í hana“.
KvOldskemmtim.
Stúkan „Loyal Geysir“, I. O. O.
F., M. U. heldur samkomu á North-
West Hall (sal. Guðm. Jónssonar) á
miðvikudagskveldið 16. maí. Skemmt-
anir verða hinar allra beztu: Dr. Ó.
Stepbensen og Albeit Jónsson syngja
„Friðpjófur og Björn“; Sig. Helga-
son syngur solo. Hinn nafnkunn
spilagosi Mr. Walley syngur gaman-
söngva; Tea-Pot. Quartette kemur
fram á sviðið; ágæt string-hljóhfæra
orchestra; stutt leikrit verður einnig
leikið, auk annara skemmtana. Við
erum sannfærðir um að pað verður
húsfyllir. Komið pví í tíma, svo pið
náið í sæti innarlega í salnum. Sam-
koman verður sett kl. 8. e. h. Inn-
gangur 25 cents.
Forstöðunefndin.
Samkvæmt nýútkomnu „city di-
rectory“ eru Winnipegmenn nú 35,500
að tölu.
Fyrir mannfjöldanum undanfarin
ár er pessi grein gerð í bókinni:
1876 3,240
1877 3,250
1878 3,273
1879 4,500
1880 6,468
1881 7,977
1882 11,759
1883 22,523
1884 24,700
1885 22,315
1886 20,287
1887 21,164
1888 23,496
1889 24,114
1890 25,002
1891 26,500
1892 30,000
1893 33,000
1894 35,500
Smávegis.
Fyrir fáeinum vikum skrifaði
bókaútgefandi einn í New York skáld-
sagnahöfundinum Oscar Mrilde brjer,
bað hann um sögu „uppá eitt hundr- I
að púsund orð“, og bauðst til að borga
fyrir hana ákveðið verð. Rithöfund-
inum fannst fátt um. Hann kunni
pví illa, að vörur sínar skyldu vera
mældar á pennan hátt, líkt og álna-
vara. Hann ritaði bókaútgefandanum
aptur á pessa leið: „Kæri herra. —
Jeg hef fengið yðar ágæta brjef, og
jeg hef varið tveimur til premur dög-
um til pess að hugsa um pað. Mjer
mundi pykja ánægjulegt að skrifa
söguna, en mjer er ekki Ijóst, hvern-
ig jeg á að fara að pví. t>að vill sem
sje svo óheppilega til, að pað eru
ekki til eitt hundrað púsund orð í
enskri tungu.“
*
Svertingja einum í suðurríkjun-
um varð ádálítill misskilningur. Fyrr-
verandi eigandi hans hafði leyft hon-
um að nota landskika nokkurn með
pví skilyrði að hann (eigandinn) fengi
fjórða partinn af uppskerunni. £>egar
kornið var fullproskað, fór sverting-
inn heim til sín með prjú vagnhlöss,
en flutti ekkert til hvíta mannsins.
Svo íór hann einstaklega sakleysis-
lega heim til eigandans til pess að
skila honum vagni, sem hann hafði
fengið lánaðan hjá honum til að flytja
kornið. „Já—já, Frank,“ sagði mað-
urinn, „hvar er svo minn partur af
korninu?“ „Hann er enginn,“ svar-
aði svertinginn. „Fjekkstu pá enga
uppskeru? Hvað er petta? Atti jeg
ekki að fá fjórða partinn af henni?“
„Jú, en pað var ekki neinn fjórði
partur. £>að voru bara nákvæmlega
prjú vagnhlöss.“
Atakanleg lífsreynsla.
Átta löng áe kvala og þjáninga.
Yel pekkt kona í Goderich fær endur-
reista heilsu sína og prek eptir
að læknar nefðu gert árangurs-
lausar tilraunir—-Segir sögu sína
til beilla almenningi.
Tekið eptir Goderich Signah.
Sú frábæra breyting sem átt hef-
ur sjer stað á heilsu Mrs. Culloden
Fraser, á Brictannia stræti, á síðustu
tólf mánuðunum, hefur nú í seinni tíð
verið aðal umtalsefnið meðal hennar
mörgu vina og kunningja ogallirpeir
sem vissu á hversu hræðilegan hátt
hún pjáðist, skoða að bati hennar
megi næstum kallast kraptaverk. Mrs.
Fraser er kunnug mörgum íGoderich
og nágrenninu, pví hún hefur átt
heima í pessum bæ í meir en prjátíu
ár—allt af síðan maðurinn hennar
hætti við verzlun sína og settist hjer
að. £>ar eð frjetzt hafði um pessa
merkilegu breytingu á heilsu Mrs.
Fraser, var maður frá blaðinu Signal
látinn finna hana á hennar skemmti-
lega heimili til pess að óska henni til
lukku með bót pá, er hún hefði fengið
á heilsunni og til pess að grennslast
eptir með livaða móti pessi heppilega
breyting hefði fengist. £>að var tekið
mjög vel á móti honum og Mrs. Fra-
ser sagði honum fríviljuglega pað,
sem hjer fer á eptir:
“£>að var einn morgun fyrir meir
en átta árum síðan, pegar jeg var >§
pvo mjer og strauk hendinni yfirand-
íitið, að jeg fann til sárinda 1 vangan-
um likt ogpegarstutterápyrnibrodd,
sem hefur læst sigí gegnum hörundið.
Verkurinn lijelzt við eptir petta og
smáfærðist yfir allt andlitið og höfuð-
ið. Frá vanganum fór pað fyrstíefri
vörina, svo í neðri vörina. £>aðan
færðist pað upp í ennið og yfir höfuð-
ið og síðast í augun. Jeg tók út svo
inikla kvöl af pessu að jeg poldi
hvorki að snerta hárið nje augabyrnar,
og augun voru sem logandi eldkúlur.
Gómurinn varð svo sár að jeg poldi
ekki að tyggja, og leið jeg pví tölu-
vert af næringarleysi. Ándlitið á
mjer færðist í svo mikla drjetti, að
beztu vinir mínir áttu bágt ineð að
pekkja mig — og jeg gat enga linun
fengið nema með deifandi meðölum.
Heimalæknirinn, sem hafði verið ó-
preytandi í tilraunum sínum til pess
að hjálpa mjer, sagði mjer um síðir
að hann gæti ekkert frekar gert fyrir
mig, svo pað leit út fyrir að mjer yrði
ekki með nokkru móti hjálpað. £>á
fór jeg til Clinton og leitaði til eins
frægasta læknisins par í bænum. Og
pegar hann fjekk að vita hver sjúk-
dómur minn var, sagði hann mjer að
hann gæti ekki ráðlagtmjer neitt, sem
gæti orðið mjer að gagni. £>egar jeg
kom heim var jeg alveg búin að missa
móðinn og vissi ekkert hvað jeg átti
að gera. Jeg hafði lesið t frjettablöð-
um um pær undrunarfullu lækningar,
sem átt höfðu sjer stað fyrir brúkun
Dr. Williams Pink Pills, en af pví jeg
hafði aldrei haft mikið álit á einkaleifis-
meðölum, sem svo víða eru auglyst,
en aptur á inóti reitt mig mest á góða
lækna, pá hafði mjer varla komið til
hugar að reyna pillurnar. Sem síð-
ustu tilraun datt mjer nú í hug að
prófa Pink Pills, og ljet pví kaupa
tvær öskjur í James Wilsons lyfjabúð-
inni. £>egar jeg var búin úr fyrri
öskjunni gat jeg ekki merkt neina
breytingu á mjer, en áður en jeg var
hálfbúinn úr hinni, fann jeg glöggt
að mjer var óðum að batna, pvl kvaí-
irnar höfðu minnkað til mikilla muna,
og mjer fannst jeg vera farin að verða
meir lík pví sem jeg var áður. £>etta
var I haust eð var, og pegar vinir
mínir frjettu að mjer væri óðum að
batna fóru peir að streyma heim til
mín til pess samgleðjast mjer. Fyrir
áreynsluna, sem orsakaðist af pví hve
margir komu að heimsækja mig, sem
stundum voru petta tíu og tólf á dag,
pá slö mjer niður aptur — kvalirnar
komu á ny —, en jeg hjelt stöðugt á-
fram að brúka Pinls Pills, og get með
ánægju sagt að mjer 3mábatnaði par
til jeg var orðin vel frísk eins og jeg
er nú. Síðan í ágúst í sumar hef jeg
verið alveg frí við pessa hræðilegu
plágu, en pað hef jeg aldrei fyr verið
í sjö undanfarandi sumur/ enjeg held
áfram að brúka Pink Pills svona við
og við, pví læknirinn minn ráðleggur
mjer pað til pess eins og að varna pví
að sjúkdómurinn geti komið aptur.
Jeg pakka Dr. Williams Pink Pills
eingöngu fyrir pessa miklu breytingu
á heilsu minni, og hef ekki sparað að
mæla með peim við vini mina, sem
hafa verið að spyrja mig um heilsuna,
sem jeg hef fengið fyrir pær”.
í samtali við Jas. Wilson, lyfsal-
ann, kom pað fram að mjög mikið
væri keypt af Dr. Williams Pink Pills
í Goderich, og að pað eru margir, sem
geta borið vitni um ágæti peirra, sem
blóðhreinsandi og taugastyrkjandi
meðals. Mr. Geo. A. Fear, lyfsali
talaði einnig mjög vel um hvað við-
skiptavinir sínir hefðu mikið gott af
brúkun Dr. Williams Pink Pills og
að ekkert annað meðal sem hann hefði
seldist jafn ve).
Jafn undraverð tilfelli og petta
með endurreisn á heilsu Mrs. Fraser
hafa verið allt of fá. En sökum pess
hversu almenningur er nú betur far-
ine að pekkja Dr. Williams Pink
Pills, eru pvílík tilfelli, sem betur fer,
farin að verða fleiri.
£>etta meðal hefur inni að halda
öll efni nauðsynleg til pess að gefa
blóðinu nytt líf og gera pað hraust,
og til pess að byggja upp veikl-
að taugakerfi. £>ær eru eina
óyggjandi meðalið, við eptirfar-
andi sjúkdóma: limafallssyki, St.
Vitus dans, mjaðma-gigt, tauga-
gigt, gigt, höfuðverk og influenza,
hjartslætti, taugaveiklun, og öllum
sjúkdómum, er orsakast af óheilnæmu
blóði, svo sem kirtlaveiki, langvarandi
heimakomu o. s. frv. £>ær eru einnig
óbrygðular við öllum sjúkdómum,
sem eru einkennilegir fyrir kvenn-
fólk, svo sem óreglulegar tíðir o. s.
frv. Sömuleiðis eru pær ágætar við
öllum sjúkdómum, sem orsakast af of
mikilli áreynslu andlegri og líkam-
legri og óhófi af hvaða tagi sem er.
Dr. Williams Pink Pills eru bún-
ar til af Dr. Williams Medical Co.,
Brookville. Ont., og Lchenestady, N.
Y., og eru seldar í öskjum, aldrei í
tylfta-tali eða hundraðatali,) fyrir 50
cts. askjan, eða 6 öskjur fyrir |2,50,
og má fá pær hjá öllum lyfsölum, eða
með pósti, frá Dr. Williams Medical
Company frá hvorurn staðnum sem
menn vilja heldur.
Ið væga verð á pessum pillum
gerir lækninga tilraunir mjög ódyrar
í samanburði við brúkun annara með-
ala og læknisdóma.
Lanclar! ♦ ♦ ♦
í sumarhitunum purfið pjer eitthvað
gott og hressandi til að svala yður á.
Jeg er nybúinn að fá drykki sem eru
bæði hollir og ljúffengir; peir eru
búnir til úr einirberjasafa og kosta
lítið.
Reynið pá.
G. P. Thordarson,
587 ItOss AvE.
%m« Bob,
[Tlarket Square Wlnnlpeg.
(Andspænis MarkaSnum).
Allar nýjustu cndurbætur. líeyrsla ókeypis til
og frá vagnstoðvum. AðbúnaSur hinn bezti.
John Baird,
eigandi.
OLE SIMONSON
mælir með sínu nyja
Scandinavian Hotel
710 Main Str.
Fæði $1,00 á dag.
188
kaupmennirnir, naumast á sjer setið moð að æpa
fagnaðarópum. Nú lá Leonard ofan á brjóstinu á
manninum, pvl að sjálfur hafði hann dregizt með
niður.
Eitt augnablik lá óvinur hans kyrr og stundi
við, pegar hann dró andann, pví að fallið hafði verið
hart mjög. Leonard leit kring um sig; eitthvað átta
fet frá honum var htiífurinn, og sá sem honum gat
náð hlaut að vinna pennan voðaleik. En hvernig
átti hann að geta náð honum? Xavier var að fá afl
sitt aptur, og kreisti hann óttalega fast að sjer. Ilann
sá líka hnifinn og vildi ná honum. Leonard mældi
fjarlægðina með augunum í miklum flyti og næstum
pvf ósjálfrátt. £>að var ekki nema einn vegur til að
ná hnífnum, og hann var sá, að velta sjer til hans.
Eptir fyista snúninginn hlaut hann sjálfur að verða
und:r, en hann sá, að daggarðurinn mundi pá verða
enn of langt frá Xavier til pess að hann gæti náð í
hann. Ef Leonard skyldi svo geta tekizt að velta
Xavier einn snúning til, pá varð hann sjf lfur ofan
á, og ef hann skyldi pá geta losað á sjer höndina, pá
átti hann að geta náð í daggarðinn. Áhættan var
hræðileg, en hann varð að leggja út í hana.
Iiann lá hreyfingarlaus stundarkorn til pess að
eyða ekki kröptum sínum, og Portúgalsmaðurinn
brauzt um og belgdist út undir honum; hann fann,
hvernig vöðvarnir í hinum mikla líkama hans hlupu
saman 1 hnúca í umbrotunum. Að lokum lofaði hann
Xavier að koma pví fram, sem hann var að berjast
189
við, og peir ultu um báðir. Nú var Xavier ofan á og
múgurinn grenjaði af fögnuði, pví að menn hjoldu,
að aðkomumaðurinn væri orðinn máttvana.
„Hnífinn! hnífinn!“ hrópaði Xavier og saup
hveljur, og einn af pjónum hans stökk fram til pess
að rjetta honum hann. En Otur hafði gætur á öllu
og hljóp út úr mannprönginn með brugðnu sverði;
harðneskjulega og ljóta andlitið á honum var af-
skræmt af geðshræring; pað glampaði á svörtu aug-
un og miklu herðarnar á honum gengu fram og apt-
ur. Júanna var sem töfruð af pessum hræðilega að-
gangi, og henni fannst dvergurinn vera líkur ein-
hverjum Voðalegum jarðanda, sem hefði yfirnáttúr-
legt vald, og væri að hálfu leyti padda og hálfu leyti
maður.
„Sá sem snertir pennan hníf skal deyja!“ sagði
hann á aröbsku og með kokhljóði, og rjetti út langa
handlegginn og sverðið yfir daggarðinn. „I.ofum
pessum hönum að ljúka sínum leik, herrar mínir.“
Maðurinn hrökk aptur á bak; hann var líka
hræddur við Otur, og honum fannst sem yfirnáttúr-
legur voði stæði af honum; enginn annar fór heldur
að skipta sjer af peim.
Og nú kom dauða- eða sigurs-augnablikið.
Með pví að Xavier gat ekki náð í vopnið, hnykkti
hann á og fjekk losað hægri (hönd sína og preif ura
hálsinn á Englendingnum; en fyrir pað gat hann
ekki pjappað eins hart að brjóstinu. Leonard fann
prifið utan um hálsinn á sjor, og mcð pvl að hann
192
tima sjcð annað eins og petta, að maður, sem svo var
sterkur, að afl hans var að orðtaki haft, skyldi vera
drepinn með berum hnefanum? £>eir hugsuðu ekki
út í pað, að pað er tiltölulega ljett að drepa mann,
sem liggur með höfuðið á steini.
En svo veik tafarlaust undran peirra fyrir reiði.
£>eim hafði pótt mjög vænt um Xavier, og peir voru
ekki í pví skapi, að peir vildu láta hansóhefnt. Svo
peir skipuðust utan um Leonard með ógnunarsvip
og blótsyrðum.
„Færið pið ykkur frá,“ sagði hann, „og lofið
pið mjer að fara. Jeg barðist við manninn eins og
góðum dreng sómdi; mundi jeg ekki hafa notað
petta, ef jeg hefði viljað niðast á honum?“ Og i
fyrsta sinni mundi liann nú eptir skammbissunni
sinni og tók hana upp; áhugi peirra kólnaði nokkuð,
pegar peir sáu hana, og peir færðu sig frá. „Hver
veit, nema pjer vilduð leiða mig, faðir sæll“, hjelt
Leonard áfram og sneri sjer að prestinum, sem stóð
par hjá. „Jeg er mjög eptir mig.“
Francisoo varð við tilmælum hans og peir lögðu
af stað á eptir Júönnu, en Otur varði pá að aptan
mcð sverði sínu. En Pereira ráðgaðist um í skyndi
við nokkra af undirforingjum sínum, og áður en peir
Leonard voru kcmnir fimm faðma, óð hann að peim.
„Takið pið pennan mann,“ hrópaði hann.
„Ilann liefur drepið sómamanninn Dom Xavier;fyrst
svívirti hann hann, svo drap hann hann með ofbeldi,
og hann verður að bera ábyrgðina á pvi.“