Lögberg - 13.06.1894, Blaðsíða 1

Loubkrg er gefið út hvern miðvikudag og
laugari' g af
THE LoGBERG PRINTING & PUBLISHING CO.
ökrifstoia: Atgreiðsl ustofa: rrcntcmiðj’
148 Princess Str., Winnipeg Man.
Kostar $2,00 um úrið (á íslandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer 6 cent.
Lögbbkg is puMished every Wednesday and
Saturday by
ThE LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO
at 148 Princess Str., Winnipeg Man.
S ubscription price: $2,00 a year payable
■n advance.
Single copies 5 c.
7. Ar. |
FRJETTIR
CAJÍADA.
Voðalegt jámbrautarslys vildi til
á C. P. B. brautinni á laugardaginn
var, klukkan 2£ e. h. 28 mílur fyrir
vestan Fort William. Lestin var á
hraðri ferð vestur. Vjelarstjórinn sá
reik framundan, en af J>ví skógaeldar
eru mjög tíðir }>egar f>urkar hafa
lengi gengið, J>á veitti hann p>ví enga
eptirtekt framar venju. Svo kom
knappur bugur á brautina svo að eigi
var liægt að sjá neitt eptir henni, en
hinum megin við buginn lá brautin
yfir Mattawan ána og stóð brúin yfir
liana í ljósum loga. Enginn tími nje
ráðrúm var til pess að hægja ganginn
á lestinni, og brunaði hún með fullri
ferð út í logandi dauðans voðann.
Brúin, sem orðin var nokkuð brunnin,
stóðst ekki Jiungan og fjell niður í
ána, sem var 20 fetfyrir neðan. Þann-
ig lientist í einu vetfangi allt í eina
dingju gufuvagn, kolavagn, farang-
ursvagn, expressvagn, póstvagn, emi-
grantavagn og einn fyrsta klassavagn
með ferðafólki. Einnig voru I lest-
inni tveir svefnvagnar og vagn sem
borðað er í, en enginn þeirra fór nið-
ur í ána. Að eins tvær manneskjur
misstu lífið í pessu voða falli og J>ykir
furðu gegna að ekki varð meira af.
Vjelarstjóri og kindari sluppu báðir
lífs, en meiddust báðir til muna. Ein-
ir fimm aðrir særðust meira og minna,
auk þeirra tveggja er dóu, sem var
umboðsmaður express fjelagsins, Mr.
Brown að nafni, og kona að nafni Mrs.
Baker frá Hochelaga. Hún var á
kynnisför til Elkhorn Manitoba, með
fjögur börn sín, frá hálfs priðja árs til
ellefu að aldri. Hún var í emigranta
vagninum og meiddist lítið við áfallið.
Fór í dauðans ofboði að tína börnin sín
út um glugga í vagninum, og var
tekið við J>eim að utan og komið úr
hættunni, en að J>ví búnu fór hún að
sækja dót sitt, en á meðan hafði
brunnið eitthvað af brúnni, sem vagn-
inn studdist við svo hann veltist um
ofan í ána, og drukknaði J>ar móðirin
eptir að liafa bjargað öllum börnun-
um sínum. Til allrar hamingju var
ferðafólk mjög fátt með lestinni, að-
eins prettán. En auðvitað var J>að
óhappa tala. Allur póstflutningur
sem í ferðinni var, brann, og hafði
hann verið geisimikill. Sömuleiðis
allar express-sendingar og farangur
ferðamanna.
Læknafjelagið í Ontario hefur
komist að peirri niðurstöðu að of-
drykkja sje ekki glæpur heldur sjúk-
dómur. Fjelagið hefur skorað á fylk-
isstjórnina par að koma á íót einskon-
ar apturhvarfs hospitali til pess að
senda megi pangað slika sjúklinga.
Stórkostlegar sögur hafa borist
um landið af ílóðinu í Brittish Colum-
bia og tjónið sem af peim hafi leitt. í
austurfylkjunum er farið að safna
gjöfum handa heimilislausum öreig-
um j>ar vestra. Governorinn yfir
Canada sendi nylega hraðboð til fylk-
isstjóra Dewdneys í Victoria, B. C.,
og bað hann að sendasjer áreiðanlega
frjett um ástandið par, og íjekk liann
Jiað svar, að fregnir J>aðan væru mjög
orðum auknar. Mestur væri skaðinn
á pessa árs uppskeru. Engir menn
liefðu farizt í flóðinu, og ekki væri
enn vitanlegt að neitt af lifandi pen-
ingi hefði farizt.
BANDARIKIJV.
llla gcngur rjcttvísinni í Chicago
Wfnnipeg, Manitoba, miOvikudaginn 13. júní 1894.
að „að afgreiða póstinn“ í máli Pen-
dergast’s morðingja. Snemmaí vetur
sem leið var hann dæmdur til að
hengjast á föstudaginn langa. En
pá var pví frestað til J>ess að prófa á
ny livort hann ekki væri vitskertur.
I>annig hefur pað gengið koll af kolli.
Hengingardómur hans stendur ó-
breyttur, en allt af koma fram nyjar
ástæður til pess að fresta fullnægju
dómsins. Nú nylega var henging-
unni frestað um prjá mánuði. Menn
er jafnvel farið að gruna að rjettvís-
in par í Chicago sje ekki burðugri en
svo, að hún ætli að gefast upp við að
fullnægja dómnum. Lögfræðingarnir
er og mælt að haldi pví nú fram að úr
pví Pendergast ekki var hengdr á föst-
udaginn langa, pá verði hann aldrei
hengdur á löglegan hátt. Hann hafi
verið dæmdur til að hengjast pann
dag og engan annan. Ut af öllu
pessu húmbúgi ldggur við upphlaupi
í Chicago, og sjálfsagt væri fólkið
búið fyrir löngu síðan að taka rjctt-
inn í sínar eigin hendur og hengja
Pendergast, ef fangakúsið par ekki
væri óvinnandi.
I>ann 3. p. m. dó Rev. W. A.
Passavant D. D. að heimili sínu i
Pitcsburg, Pa. Hann var einn af
allra fremstu starfsmönnum lútersku
kirkjunnar í Bandaríkjunum. Ilann
var allmikið kunnur íslendingum og
hafði Sjfnt peim og fjelagsmálum
peirra mikla velvild.
Maðurinn sem settur var í nefnd
Repúblíkanska flokksin I N. Dak. í
stað Hon. Judson LaMoures, sem sett-
ur var frá í vetur, eins og skyrt var
frá í Lögbergi fyrir nokkru síðan, hef-
ur sagt af sjer aptur, og ber J>að fyrir
sig að hann álíti að allt pað uppistand
hafi verið mjög óheppilegt. Eitt blað-
ið í Pembina Co. segir um Grant S.
Hager, blaðstjórann í St. Thomas N.
D., og sem aðallega er kennt um burt
rekstur LaMoures, að hann muni hafa
„bitið stærra stykkji en hann hafi ver-
ið fær um að tiggja“, J>ar sem um
niðurlæging LaMoures er að ræða.
ÍTLÖND.
Á föstudaginn var andaðist kona
á írlandi, sem ljet eptir sig hálfa ekru
af landi. Hún átti enga erfingja svo
vitanlegt væri, og enga ráðstöfun
gerði hún fyrir pví, hver skyldi eign-
ast landskika pennan. Daginn eptir
andlát hennar slógu sjer saman I bar-
daga, um prjátíu af nágrönnum henn-
ar, út af pví, hver eignast skyldi land-
ið. Þing f>að stóð í kringum kofa
kellingar, og var líkið parinni. Yopn
peirra voru ljáir og mykjukvíslar.
Loks brutu poir kofadyrnar og fluttist
slagurinn inn. I>eir ruddu niður lík-
inu og prifu kerti nokkur, sem ljós
logaði á par hjá líkinu, og börðust
með. Að leikslokum lágutveir menn
o
dauðir við dyrnar og fimm svosárirað
peir komust ekki burtu og urðu að
láta fyrirberast í kofanum.
Frá Lundúnum frjettist, að spurs-
málið um útgáfurjett á bókum sje nú
rætt par af mjög miklum áhuga. Við
átveizlu, sem rithöfundar lijeldu par
á fimmtudaginn var, var farið mjög
ómildum orðum um bókaútgefendur I
Canada, og pcim llkt við blóðsugur,
sem lifðu á blóði og merg ritðöfunda.
Myndir voru málaðar af nokkrum
mönnum í Toronto, sem auglystu sig
sjálfa sem prentara og bóksala, en
væru í rauninni ekki annað en rándyr
með hófum og klóm. Canadamönnum
var heitið pví, að meiri gætur skyldi
verða gefnar að bókaútgáfu peirra
hjer eptir en hingað til.
Muley Hassan, Morocco soldán er
nylátinn. Hann fæddist árið 1831 og
varð soldán 25 september 1873. Síð-
ari frjettir segja, að grunur leiki á
að hann hafi vorið drepinn með eitri.
Vitnið í þjófnaðarmálimi.
Ensk saga.
—o—
Niðurl.
„í>jer segið, að enginn nemaj>jer
og ákærða stúlkan hafi mátt koma
inn í herbergið yðar,“ sagði jeg
„Hefði nú Nancy Luther getað farið
inn í herbergið, ef hún hefði viljað?“
„Meira en svo. Jeg átti við pað
að enginn annar hefði átt pangað
neitt erindi.“
Jeg sá, að pó að Mrs. Naseby
væri að eðlisfari hörð kona, J>á komst
hún nokkuð við af óláni Elízabetar
aumingjans.
„Gæti pað verið með nokkru
móti, að eldabuskan yðar hefði vitað,
hvar peningar yðar voru geymdir?“
„Já, pvi hún liefur opt komið í
herbergi mitt J>egar jeg hef verið par,
og jeg hef fengið henni peninga til
að kaupa fyrir matvæli af markaða-
möngurum, pegar svo vildi til að peir
komu hjer með vagna sína.“
„Jeg ætla að spyrja yður enn
einnar spurningar: Vitið pjer til pess,
að fanginn haíi brúkað nokkia pen-
inga síðan að pjófnaður pessi var
framinn?“
„Nei.“
Jeg kallaði nú aptur á Nancy
Luther og fór hún nú að skjálfa lítið
eitt, pó að svipur hennar væri jafn-
djarflegur og prjóskulegur eins og
áður.
„Miss Luther,“ sagði jeg, „pví
skyrðuð J>jer ekki húsmóður yðar
strax frá J>ví, sem pjer sáuð, án J>ess
að vera að bíða eptirpví,að hún spyrði
yður eptir poningunum sem hafa
tapazt?“
„Af J>ví jeg gat eigi orðið á eitt
sátt með sjálfri mjcr, hvort jeg ætti
að koma upp um vesalings stúlkuna“,
svaraði hún hiklaust.
„t>jer segið, að pjer hafið litið
gegnum skráargatið og sjeð hana
taka peningana.“
,, Já.“
„Ilvar setti hún lampann, á með-
an hún var að pessu.“
„Á skrifborðið.“
„Þjer báruð pað fram,að hún hafi
lotið niður, er hún tók peningana.
Við hvað áttuð pjer?“
Það kom hik á stúlkuna og loks-
ins sagði hún, að hún hefði ekki átt
við neitt annað, en að hún hefði tekið
upp lampann.
„Það er svo,“ sagði jeg. „Hvað
hafið pjer vorið lengi hjá Mrs.
Naseby ?“
„Ekki follt ár.“
„Hvað borgar hún yður mikið um
vikuna.“
„Einn dollar og 75 cent.“
„Hafið pjor tekið nokkuð af
launum yðar síðan að J>jer komuð
hjer?“
„Já.“
„Hvað mikið?“
„Það veit jeg ekki.“
„Því vitið pjer J>að ekki?“
„Hvernig ætti jeg að vita pað?
Jeg hef tekið pau á ymsum tímum,
rjett eptir pvi sem jeg hef J>urft peirra
við og hef ekki lialdið reikning yfir
pað.“
„Ef pjer nú liefðuð viljað skaða
fangann, liefðuð J>jer J>á eigi getað
fengið yður 25 dollara og látið pá í
koffort honnar?“
„Nei,“ svaraði hún, og ljet sem
sjer væri heldur misboðið.
„Þá hafið pjer ekki eignast neina
peninga síðan pjer komuð hjer.“
„Nei. Og meira að segja, pen-
ingarnir sem fundust í kofforti stúlk-
unnar, voru cinmitt söinu peningarn-
ir, sem Mrs. Naseby tapaði. Þjer
liefðuð átt að vita petta, ef pjer ann-
ars munið pað, er pjer heyrið.“
„Gerið pjer svo vel að sagja mjer
hvort að pjer eruð úr pessu ríki,“
spurði jeg pessu næst.
„Já.“
„Frá hvaða bæ.“
Það kom hik á liana og dyrfsku-
svipur hennar hvarf suöggvast, en
loksins svaraði hún:
„Jeg er frá Somers, Montgomery
County.“
Jeg sneri mjer J>ví næst að Mrs.
Naseby.
„Takið J>jer kvittun af stúlkum
yðar, pegar J>jer borgið peim?“ spurði
jeg-
„Ávallt“, svaraði hún.
„Getið pjer sent eptir einni peirra
og synt mjer?“
Hún kvaðst vera fús að fara, ef
að dómarinn byði svo. Dómarinn
gerði svo og fór hún af stað. Hús
hennar var skammtpaðan og kom hún
pví bráðlega aptur og rjetti mjerfjór-
ar kvittanir, sem jog tók við og skoð-
aði.
Vitnið hafði ritað nafn sitt undir
[>ær allar með skrítilegri, óeðlilegri
hendi.
„Nú, Nancy Luthor“, sagði jeg
og snjeri mjcr að vitninu. „Gerið svo
vel að skýra rjettinum og kviðdóm-
endunum frápví og einnig mjer, livar
pjor fenguð 75 dollarana sem pjer
senduð systur yðar í Sömers?“
Vitnið hrökk við eins o? ef eld-
n
gígur hefði ojinast fyrir fótum liennar.
Hún varð náföl og ákafur skjálpti fór
um bvern lim hennar. Jeg beið
J>angað til mönnum gafstfæri á að sjá
geðshræringu hennar og tók J>á upp
spurninguna.
„Jeg hef aldiei sent neina pen-
inga“, stundi hún út úr sjer.
„Víst gerðuð pjersvo“, sagði jeg
með prumuraust, pví pað var farið að
síga í mig.
„Jeg — Jeg — hef ekki gert
pað“, mælti hún í lágum hljóðum og
preif í liandriðið við hliðina á sjer,
sjer til stuðnings.
„Virðulegi dómari og kviðdóm-
endur,“ sagði jeg, undir eins og jeg
liafði komið vitninu í bobba, „jeg kom
hingað til að verja unglingsmann einn
sem hafði veriii tekinn fastur fyrir að
hafa hjálpað til að ræna póstinn, og
meðan jeg var að kynnast málinu átti
jeg kost á að sjá brjefin, sem liöfðu
verið opnuð og stolið úr peningunum.
Þegar jeg tók að mjer mál petta og
heyrði nefnt nafn pessa vitnis, gekk
jeg út og náði í brjef pað, sem jeg
nú held á, pví jeg mundi ej>tir pví, að
jeg hafði sjeð undir einu [>eirra nafn-
ið Nancy Luther. Brjef petta var
tekið úr póstsekknum og í pví voru
75 dollarar, og ef pjer lítið á póst-
merkið, pá munuð pjer sjá að brjef
petsa vai sent einmitt daginn eptir að
hundrað dollararnir voru teknir frá
Mrs. Naseby. Jeg skal lesa ykkur
brjefið ef pjer viljið.
Rjetturinn fjellst á pað og las
jeg pað sem nú kemur, sem var án
annarar dagsetningar en peirrar er
póstafgreiðslumaðurinn hafði sett ntan
á brjefið. Jeg set pað lijer orðrjett:
Systir Dorcas, . ...jeg sendi
pjer 75 dollara, som jeg bið pig að
geyma fyrir mig pangað til jeg kem
heim. Jeg get ekki geymt pá hjer,
af pví jeg er hrædd um að poim verði
stolið. Miunztu ekki einu orði á
petta við nokkum lifandi mann, pví
Nr. 45.
jeg vil ekki að nokkur viti að jeg hafi
peninga. Vona jeg pú gerir petta.
Mjer liður hjer ágætlega, en petta ó-
fjeti Liz Madworth er hjer enn pá, en
jeg vona að sleppa við liatia núna.
Þú mannst eptir pví, að jeg skrifnði
pjer um hana. Berðu kveðju mína
öllum vinuin mínum, er eptir mjer
spyrja. Brjef petta er frá systir pinni
til dauðans Nancy Luther.
„Nú, virðuglegi dómari,“ sagði
jeg, er jeg rjetti honum brjefið og
kvittanirnar, „pjer munuð sjá að utan
á brjefið er skrifað til Dorcas Luther,
Somers, M mtgomery County; pjor
munuð og sjá, að hin sama hötid hef-
uf skrifað petta brjof og undir kvitt-
aniinar. Kviðdómendurnir munu og
gæta pess. Og nú ætla jeg að eins
að bæta pví við, að auðsjeð er hvern-
ig hundrað dollurunum hofur vorið
varið. í brjef petta voru lagðir 75
dollarar og sendir burtu til geymslu,
en 25 dollurunum sem eptir voru, var
komið í koffort fangans í peim til-
gangi að dylja hinn sanna glæj>a-
mann.“
Málið var fengið kviðdómnum í
hendur J>á er peir höfðu skoðað brjof-
ið. Án [>ess að standa upp úr sætum
sínum kváðu peir upp úrskurðinn,
„ekki sekur.“
Hinn ungi maður, sem fyrst hafði
beðið mig að verja fangann, J>reif í
í hönd mína, en hann gat ekki talað
greinilega. Hann að eins horfði á
mig um stund gegnum tár sínog paut
pá til hins fríða fanga. Ilann viitist
að gleyma hvar hann var staddur, pví
hann vafði handleggjum sinum utan
um hana og hún lagði liöfuð sitt upp
að brjósti hans Og grjet hástöfum.
Jeg ætla ekki að reyna að lysa
pví, sem á eptir fór, en ef Nancy
Luthei hefði ekki verið tekin föst
pegar í stað fyrir pjófnað, pá hefði
hún orðið að leita verndar hjá lög-
reglupjónunum, cða hinn æsti mann-
grúi mundi á alls efa hafa limlest
hana, ef að eigi neitt annað verra hefði
verið gert. Morgunin eptir fjekk jeg
brjef, mjög laglega skrifað, og vur
par sagt, að pað sem væri „innan í“,
væri að eins lítisháttar vottur pakk-
lætis pess, er mjer bæri fyiir aðstoð
pá, er jeg hefði veitt fátækri, varnar-
lausri, en mjög elskaðri stúlku. Var
skrifað undir pað: Nokkrir Borgarar.
Stuttu eptir kom hinn ungi mað-
ur og borgaði mjer alla pá jreninga,
sem liann gat náð í. Jeg syndi hon-
um að cins brjeíið, sem jeg hafði
fengið, og bað hann geyma peninga
pessa, er hann hefði orðið að vinna
svo hart fyrir, handa konu sinni, peg-
ar hann 6Ígnaðist hana. Ilann kann^
aðist við, að liann ætlaði sjer innan
skamms að giptast Lizzie Madworrh.
Capital Steam Dye Works
T. MOCKETT & CO.
DUKAOG FATA LITARAR.
Skrifið eptii príslista yfir litun á dúkum og
bandi, etc.
241 Portage Ave., Winnipeg, Man.
Tannlæknar.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
CLAEKE <Sc ETJSH.
527 Main St.
KOUGH & GAMPBELL
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Mclntyre Block MainSt,
Winuipeg, Man .