Lögberg - 18.08.1894, Síða 1

Löuberg er gefið út hvern miSvikudag og
laugardag af
The LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO.
Skrifstoia: Atgreiðsl ustota: rrcr.tcrr’-iðja
148 Princess Str., Winnipeg Man.
Kostar $‘2,oo um árið (á Islandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer 5 cent.
Lögberg is puMished every Wednesday an 1
Saturday by
ThE LÖGBERG PRINTING & PUBI.ISHING CO
at 148 Princess Str., Winnipeg Man.
S ubscription price: $2,00 a year payable
‘n advance.
Single copies 5 c.
7. Ar.
Winnipeg, Manitoba, laugardaginn 18.
ágúst
18í)4
G-efnar
MYNDIB og BÆKUR.
------------
Ilver sem sendir
25 Royal Crown Soap Wrappers
til Royal Crown Soap Co., Winnipeg, Man.,
getur valið úr löngum lista af ágætum bokum
eptir fræga höfundi:
The Modern Home Cook Book
eða
Ladies’ Fancy Work Book
cða valið úr sex
Nyjum, fallegum myndum
Fyrir
100 ROYAL CROWN SOAP WRAPPERS
Ljómandi fallcgar Bækur iljercptsbandi.
Eptir fræga höfundi.
Engum nema Royal Crown Soap wrappers
verður veitt móttaka. Sendið eptir lista yfir
bækurnar.
The Royal Soap Co., Wimjipegf.
FRJETTIR
CAMin.
Hinar lögákveðuu fylkisping-
manna tilnefningar fóru fram i Bran-
don og Beautiful Plains á fimmtudag-
inn. í Beautifnl Plains voru þeir til-
nefndir Mr. Davidson af hálfu stjórn-
arandstæðinganna, og Mr. John For-
syth frá Langford af „Patrons of In-
dustry“, eins og við var búizt. t>ar
á móti kom f>að flestum á óvart, að
Mr. Adams fjekk keppinaut í Brand-
on, Mr. Charles Cliffe, ritstjóra blaðs-
ins Mail í Brandon. Ritstjóri sá er
óvenjulega óvinsæll maður, að sögn,
og pykja engin líkindi til, að hann
verði neitt nærri pvl að ná kosningu.
Mr. Mallory, yfirforseti fjelags-
ins „Patrons of Industry“, hefur gefið
út ávarp til fjelagsbræðra sinna, held-
ur því þar fram, að allt bendi á, að
Dominion-kosningar muni eiga að
fara fram innan skamms, og telur pað
skyldu county-forsetanna að halda
flokksfundi svo fljótt, sem peim sje
unnt, til pess að tilnefna ping-
mannaefni.
BANDARIKIX-
Fullyrt er, að öldungadeild con-
gressins muni ófáanleg til að sam-
pykkja lagafrumvörp fulltrúadeildar-
innar um afnám tolls á sykri, kolum,
járni og gaddavír, að minnsta kosti
ekki að þessu sinni; ef fulltrúadeildin
neyðist til að sætta sig við pað afsvar,
f>á hefur öldungadeildin, eða rjettara
sagt þeir demókratar, sem svikizt hafa
undan merkjum flokks síns, beðið al-
gerðan sigur í tollmálinu.
í Cokato, Minn., eru liugir manna
i mjög mikilli æsingu út af f>ví, að
læknar fullyrða, að maður nokkur,
som liei.na átti f>rjár mílur frá bænum,
hafi látizt af Asíu-kóleru. Tæpum
15 stundum cptir að maðurinn veikt-
ist varð liann svartur sumstaðar á lík-
amanum og dó með krampateygjum.
Visconsin-ríkið ætlar að fara að
lögsækja Bandarlkin um 8 millíónir
dollara, sem pað telur sig eiga inni
fyrir framlög til prælastríðsins.
í Knoxville, Tenn., virtist mönn-
um sem kona nokkur, Mrs. Emert,
dæi á mánudaginn var eptir nokkurra
daga sóttveiki. Á miðvikudaginn
átti að fara að jarða hana, en f>á sást
lffsmark með henni, og eptir nokkrar
klukkustundir kvaðst hún alheil. En
svo póttist hún jafnframt hafa lækn-
iizt „hinum megin“, og sagði mestu
kynjasögur bæði frá himnarlki og
helvlti, sem hún hefði heimsótt meðan
hún hefði legið I dáinu. Dar kvaðst
hún hafa sjeð nær pví alla dauða
menn, sem hún hefði pekkt, en flestir
peirra hefðu verið á lakari staðnum.
FóJk tekur mark á sögum hennar, og
hefur komizt I afarmikla trúarbragða-
æsing út af þeim, og systir hennar
jafnvel orðið bandvitlaus.
ÍTLÖND.
Stöðugt berast fregnir um, að
kóleran sje að breiðast meira og
meira út um Þyzkaland. í Johannes-
burg á Austur Prússlandi liöfðu t. d.
50 manns sykzt af henni um miðja
vikuna, og par af 21 dáið.
Santo Caserio, morðingi Carnots
forseta, var hálshöggvinn I Lyons á
fimmtudagsmorguninn var. Hann
svaf vært, þegar komið var að sækja
liann um morguninn, en brauzt um’á-
kaílega, þegar átti að fara að leggja
hann niður á höggstokkinn. Svo
lierti liann samt upp hugann og hróp-
aði af liöggstokknum: „Verið hug-
rakkir, fjelagar. Lengi lifi anarkis-
musinn!“
Ilýrmaiti tímaiis.
Eptir Sir John Lubbock.
Hverdagurer ofurlítið líf.
Allar aðrar góðar gjafir eru und-
ir tímanum komnar, að pví er dýr-
mæti þeirra snertir. Hvað eru vinir,
bækur, eða heilbrigði, skemmtun
ferðalaga, eða unaðsleikur heimsins,
ef vjer höfum ekki tíma til að njóta
þessa? £>að er opt sagt, að tíminn
sje peningar, en liann er meira —
hann er lífið; en þó eru peir margir,
sem mundu lianga við !ífið rneð ör-
væntingar-styrkleik, en hika sig ekki
við að eyða tímanum.
Schiller segir, að eilífðin sjálf
geti ekki bætt upp þau augnablik,
sem vjer látum fara til ónytis. Og
Dante segir: „Sá sem mest veit, liann
sjer mest eptir tíma-tapinu.“ E>að er
ekki svo að skilja, að sífellt strit eigi
að vera okkar fyrirmynd. Fjarri fer
pví. £>eim tíma er vel og viturlega
eytt, sem eytt er I saklausar og skyn-
samlegar skemmtanir, I umgengni við
aðra menn, og I heilsusamlega leiki.
E>að er ekki að eins að leikirnir haldi
við heilsu líkamans, heldur gefa þeir
mönnunam vald yfir vöðvunum og
útlimunum, og verður aldrei of mikið
úr pví gert. Og pað eru mcira að
segja til freistingar, sem bezt verður
spyrnt á móti með líkamsæfingum.
E>að eru venjulegast iðjuleys-
ingjarnir, sem kvarta undan pví, að
þeir komist ekki til pess sem þeir
lialda sig langi til. Sannleikurinn er
sá, að menn komast vanalega til þess
sem menn vilja gera; það erí raun og
vern ekki tíminn heldur viljinn, sem
vantar; og kosturinn við lítið annríki
er aðallega sá, að vjer getum kosið
033 sjálfir, hvað vjer gerum; pað gef-
ur oss sannarlega ekkert einkaleyfi til
iðjuleysis.
E>vl að pað er ekki eins mikið
undir stundunum sjálfum komið, eins
og því, hvernig vjer notuin pær.
„Iðjuleysi“, segir Jeremy Taylor,
„er sú mesta eyðslusemi, sem til er I
heiminum; pað fleygir því burt, sem
er ómetanlegt að pví er snertir pess
núverandi gagn, og óuppbætanlegt,
pegar það er um garð gengið, og ó-
mögulegt að fá pað aptur með nokkr-
um krapti iistarinnar eða náttúrunnar.
Jeg mundi ekki vilja halda pví
fram, að Chesterfield lávarður sje
ávalt áreiðanlegur leiðtogi, en það er
engum blöðum um pað að iletta, að
pað er mikið af hyggindum I ráð-
legging hans til sonar síns viðvlkj-
andi tímanum. „Hvert augnablik,
sem pú missir nú, er svo og svo mikið
tjón; eins og að hinu leytinu hvert
hvert augnablik, sem pú notar þjer til
gagns, er svo og svo inikið af tlma,
som pú fær afarháar leigur af.“
Og á öðrum stað segir hann:
,,E>að er einstakasta furða, að nokkur
maður skuli eyða í algerðu iðjuleysi
einu einasta augnabliki af peim litla
tíma, sem oss er úthlutaður I þessum
heimi... .Kynntu pjer hið sanna gildi
tímans; prífðu, handsamaðu og njóttu
livers einasta augnabliks af honum“.
Niðurl. næst.
Merkileg gipting-.
(Amerísk saga.)
Jeg er fæddur 10. febrúar 1853
og er sannfærður um, að það er ein-
hver óliappadagur, pví að jeg hcf ver-
ið mesta ólánsskepna alla mína æfi.
Foreldrar mínir Ijetu skíra mig Zeb-
ediu Irving Biggs. Jeg skrifa mig
Z. Irving Biggs, pví að pó að Zebedia
geti verið nógu gott nafn I sjálfu sjer,
get jeg pó ekki sagt mjer pyki neitt
vænt nm það.
Líf mitt hefur verið fullt af sorg-
um og óhöppum; ætli jeg að segjá
frá þeim öllum, mundi það verða nóg
I prjár stórar hækur, jeg ætla pví að
hlaupa yfir mikið og byrja á ár’.nu
1881.— E>á hitti jeg 5 fyrsta sinn
Annettu Graham, og pá fyrst byrjaði
líf mitt fyrir alvöru; það var sem jeg
fæddist af nýju. Jeg hef verið ást-
fanginn að minnsta kosti þúsund sinn-
um. Mjer liefur verið kastað á dyr af
ótal mörgum feðrum, af pvl að jeg
hef elskað dætur þeirra. Jeg hef ver-
ið vatni ausinn, par sem jeg hef setið
syngjandi ástarkvæði undir glugg-
um peirra er jeg elskaði, og mörgum
sinnum verið eltur og bitinn á brott
af grimmum hundum, er ekki hafa
kunnað því vel, að mig langaði til að
fylgja Marju, Elsu eða Önnu I tungl-
skininu. En jeg hef aldrei verulega
vitað, hvað ást var, fyr en jeg sá
Annettu.
E>ær voru fjórar systur, og liún
yngst; par að auki voru tvær ógiptar
móðursystur peirra á heimilinu. All-
ar pessar gömlu jómfrúr hjeldu, að
mjer litizt vel á pær hverja um sig.
E>egar jeg för að venja komur mínar
á heimilið til að finna Annettu, getur
engum dottið I hug, hvað jeg mátti
pola, til pess að komast lijá örfum
þeim er pær skutu að mjer. E>ær
sátu fyrir mjer I dyrunum, I skemmti-
garðinum við húsið, á götum, og yfir
höfuð hvar sem hugsazt gat. E>ær
buðu mjer á skemmtigöngu, sjóferðir,
reiðtúra og I spil, og jeg man ekki
hvað og hvað. Loksins var jeg svo
heppinn að hitta Annettu eina og not-
aði tækifærið til að skýra henni frá
ást minni. Ilún gaf mjer jáyrði sitt}
og var jeg nú I sjöunda himni. E>egar
jej. liað föður liennar um samþykki
sitt, svaraði hann mjer pví, að sjer
hefði geðjazt |>etur, að pað hefði ver-
ið einhver liinna eldri systra, pví pær
væru farnar að skrælna. Jeg svaraði
honum kurteislega pvl, að par að An-
netta lians lifði enn þá, gæti jeg eins
átt liana, en pegar jeg heyrði að hon-
um fannst ekki til um beryrði mín,
bauð jeg honum að taka einhverja
eldri systurina til mln, ef hún lofaðist
til að láta mig I friði, og heimtaði
ekki vegna tengda að hafa rjett til að
kyssa mig. Nú var farið að búa und-
ir brúðkaup okkar, þvl pað átti að
fara fram í byrjun aprílmánaðar, og
við svo að ferðast til Washington.
Daginn fyrir brúðkaupið fjekk
jeg svolátandi brjef: „Elskulegi Ze-
bedia Irving— Kirkju vlgsla er svo
almenn; við skulum hafa pað eitthvað
öðruvísi, eitthvað skáldlegra. Látum
okkur heimsækja Elddr Iliggins, og
faia slðan af stað með kvöldlestinni:
Segðu já, elskan; jeg treysti pjer til
að gera petta fyrir mig. E>ín einlæg
Annetta.
Mjer var ómögulegt að láta neitt
á móti henni, og sampykkti petta.
Jeg mætti henni kl. 8 um kvöldið I
garðinum; hún var mjög upp dúðuð,
og liafði blæju fyrir andlitti. Mjer
fannst liún skjálfa og rödd heunar
vera eitthvað óvanaleg; jeg lagði
hendur um liáls henni,fjekk mjer einn
koss, svo fóruin við beina leið til Eld-t
er Higgins. E>að leit svo út, sem
hann hefði vænzt okkar, pví að hann
tók við okkur fyrir dyrum úti. Ann-
etta stakk nú upp á pví, að við ljet-
um gefa okkur saman I rökkrinu, pað
var eins og hún sjálE komst að orði
eittlivað skáldlegt við pað. I>að get-
ur vorið, að pað hafi verið skáldlegt,
en víst er um það, að [>að var skolli
leiðiniegt. Samt gat jeg ekki l’tið
petta á móti henni, og par af leiðandi
vorum við gefin saman I liálf dimmu.
Degar búið var að pússa okkur saman,
fórum við af stað o<r náðum mátulecfa
I lestina.
Við leigðum okkur svefnvagn;
pegar við vorum komin inn I hann
tók jeg eptir pvl, að konan var citt-
hvað óróleg, sem jeg hjelt að væri af
feimni. „Irving“, sagði hún og lagði
hendur um liáls mjer, „elskarðu mig“?
„Meira en lífið I brjóstinu á mjer“,
sagði jeg, og faðmaði hana svo fast
að mjer, að hún æpti upp. „Og ertu
vis3 um að pú hættir aldrei að elska
mig?“ „Hættir sólin nokkurn tíma
að skína?“ „Nei ekki nema dimmt
sje uppi yfir“. „E>að skal aldrei
dimma á ástar himni mínum“, sagði
jeg. „En góða taktu nú af þjer hatt-
inn og blæjuna, svo jeg sjái framan I
þig,“ jeg ýtti um leiðvið hattinum.—
Hún fleygði hvorutveggju af sjer, og
jeg stóð auglititil auglitisframmi fyr-
ir konu minni. En guð minn góður!
Jeg hjelt pað ætlaði að llða yfir mig,
pegarjeg sá votu, bláu augun og
hvassa nefið, sem hvorutveggja til-
heyrði Annettu Graham, móðu’-systur
Annettu peirrar er jeg elskaði. E>essi
kona var sjálfsagt íimmtug. „Kona“
öskraði jeg. „Hvað á petta að þýða“.
„Láttu nú ekki svona, elskaði maður-
inn minn“. „Maður“ orgaði jeg „jeg
er ekki maður yðar. Hver f jand—“
„Þú mátt ekki bölva svona“, sagði
hún, „jeg er svo hjartv... .„Fjandinn
sæki yður og hjartveiki yðar, mig
varðar pað engu, en jeg vil vita hvern-
ig á pessu stendur“. „Ja, við erum
nú gipt, elskaði Irving. Pjetur bróð-
ir hjálpaði mjertil að koma þessu fyr-
ir, pvl við álitum að pjer mætti vora
sama, hvora okkar pú ættir, úr pví
báðar báru sama nafnið, og þess utan
er Annetta frænka mín allt of ungt
skrípi til að giptast“.
{ Nr. 04.
„En þjergætuð verið amma »nln og
eruð ljótari en erfðasyndin, snertið
mig ekki“ hrópaði jeg, pegar hún
ætlaði að prífa n.ig að sjer. Jeg fer
úr vao-ninum á næsta áfanorastað, en
pjer getið ekið til f jandans.“ Iíjett
í pessu kom lestarstjórinn inn I vagn-
inn. „Hvað gengur hjer á“, spurði
hann. „Jeg er giptur rangri konu“,
svaraði jeg. „Ekki annað“, sagði
hann, „eins og pað sje svo nýtt; pjer
eruð víst ekki sá fyrsti, sem slikt lier-
ur hent. En jeg vil uú ráðleggja
ykkur að fara að sofa og hætta pess-
um hávaða“. „Húa hefur tælt mig
og pózt vera öunuren hún er“. „Mjer
tekur sárt til yðar“ sagði lestastjórinn,
„en pví miður get jeg ekkert hjálpað
yður“. Og svo fór hann burtu.
„O Irving“ sagði gamla pipar-
mærin, „pú verður að gæta skyusem-
innar; sjerðu ,ekki að mannorð mitt
flekkast, ef pú skilur við mig? Jeg
hef nú verið alein hjer I svefnvagnin-
um hjá pjer; hjer eptir pori jeg ekki
að láta nokkurn mann sjá mig. Ó,
Irving pú ættir þó að hugsa um mann-
orð mitt“. „Mig varðar fjandann
ekkert um mannorð yðar“, sagði jeg
og stökk út úr vagninum, pví lestin
leið nú liægt áfram til áfangastaðar-
ins, en hún náði I frakkalafið mitt, og
pannig hjekk hún á mjer, og pannig
komst jeg út á brúna með hana aptan
I mjer, sleit mig af henni og fleygði
mjer út í ána.
E>að var ári kalt I vatninu; samt
var jeg ekki lengi að synda yfir um
og faldi mig I runnum nokkrum hinu
megin við ána. Ur pessu fylgsni sá
jeg mjer til mestu hugfróunar að far-
ið var að leita mín I áqni, og kona
mín var þar mitt á meðal að herða á
leitarmönnunum að finna mig. En
er leitin varð árangur»laus, og lienni
var sagt að straumurinn hefði að lík-
indum flutt lík mitt með sjer, grjct
hún hástöfum og sagði: „Ilvílík
armæða. Fyrst að liafa verið svo
lengi ógipt, og svo loksins, pegar pað
tókst, pá að missa manniun svona
fljótt og liraparlega. En samt skal
standa á legsteini mtnum „Frú“, þvf
gipt hef jeg pó verið, pótt Guði þókn-
aðist að evipta mig manninum svona
fljÓtt.“
Þegar mÖDnum fóru að leiðast
harma tölur hennar, var farið með
hana á burt. Nú fór jeg að hafa mig
á kreik og skreið inn I hlöðu er par
var skammt I burtu, gróf niig inn I
heyið, og parna lá jeg og hugstði um
harma mína. Föt mln pornuðu nú
smám saman og morguninn eptir reis
jeg upp úr heyinu og gekk til næsta
bæjar sótti um skilnað frá ófreskjunni,
og var svo lánsamur að fá lmnn. En
hugsið yður að eins, hvað fram af
mjer gekk, pegar jeg kom til þeirrar
rjettu Annettu og skýrði henni frá
málavöxtunum; hún hló pá framan I
mig og sagðtst vera trúlofuð nýja
lækninum; mjer væri því bezt að fara
aptur til móðursystir hennar og taka
hana I sátt við mig. En jeg þakkaði
henni innilega fyrir pá ráðleggino-u
og kvaddi I pjósti“.
Fari svo að jeg leggi út I aðra
biðilsför, skal jeg reyna að sjá svo
utn, að pað verði sú rjetta, scm jeg
eignast.
A. I \ I>itcluiuan
AKURYRKJUVERKFŒRA-SAL!
CI^YSTAL, - N. DAK.
Við höfum fengið nýja, endurbætta “New Deal” hjölplóga, bæði einfaldi og tvö-
falda, setu eru töluvert Ijettari en |>eir eldri, og sem við mælum fastlega með fyrir
bvaða land sem er. Einnig celjum við liina nafnfrægu “LaBellk” vagna, og öll önn-
ur verkfæri tilheyrandi landbúnaði, sem við ábyrgjumst að vera af bezta tagi.
Þegar þið l>urfið að kaupa eitthvað af ofangreindum verkfærum gerðuð fið vel I
l>ví, að beimsækja okkur. Við munnum ætíð reyna að vera sanngjarnir og prettlausir
I viðskiptum við ykkur. Með þakklæti fyrir liðinn tíma
ykkar skuldbundinn
JOHN GAFFNEY,
Manageb,