Lögberg - 20.10.1894, Qupperneq 1

Lögbkrg er gefið út hvern miðvikudag og
laugardag af
THE LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO.
Skrifstola: Atgreiðsl ustoia: rrcr.;™iðj»
148 Prinoess Str., Winnipeg Man.
Kostar $'2,oo um árið (á íslandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer 6 cent.
LöGBRRG is puMished every Wednesday an !
Saturday by *
THE LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO
at 148 Princess Str., Winnipeg Man.
S ubscription price: $2,00 a year payable
n advance.
Single copies 5 c.
7. Ar.
Winnipegr, Manitoba, lang-ardagrinn 20. október 1894
Nr. 82.
Gefnar
MYNDIR og BÆKUR.
•------------
Ilver sem sendir
25 Royal Crown Soap Wrappers
lil Royal Crown Soap Co., Winnipeg, Man.,
getur valið úr löngum lista af ágætum bókunr
eptir fræga höfundi:
The Modern Home Cool^ Book
eða
Ladies' Fancy Work Book
eðajvalið , úr sex
Nyjum, fallegum myndum
Fyrir
100 R0YAL"CR0WN S0APfc WRAPPERS
Ljómandi fallcgar Bækur i ljereptslrandi.
Eptir fræga höfundi.
Engum nema Royal Crown Soap vtrappers
vcrður veitt móttaka. Sendið eptir lisla yfir
bækurnar.
The Royal Soap Co., Winn'peg.
FRJETTIR
CANADA.
Thos. McGreevy, fjeglæframaður-
inn nafnkenndi, hefur ekki látið hug-
fallast fit af Urðugleikum Jjeim sem
hann hefur lent í. Hann ætlar að
leita sambandsjjingskosningar í Que-
hee, hvenær sem færi byðst. Eyrir
f&um árum var hann rekinn af pingi
fyrir óráðvendni sína, og f>ar á eptir
dæmdur i fangelsi. bað verður fróð-
legt að sjá, hvernig Quebec-kjósend-
uruir taka honum.
Flóð mikil hafa gert tjón í Que-
becfylki fyrirfarandi daga.
Prestur einn í Toronto fullyrðir,
að par i borginni sjeu 14 barnaheim-
ili, sem ekkert 'leyfi hafa fyrir tilveru
sinni, og heldur {>ví fram, að hann
geti sannað, að tala peirra barna, sem
par hafi verið drepin eða pind, nemi
nokkrum hundruðum.
BANDARIKIN.
Mr. Blake er í New York pessa
dagana til pess að safna peningum til
styrktar McCarthys deildinni af irsku
pingmönnunum. En svo er mikil
frekja peirra íra í New York, sem
draga taum Parnellssinna, að peir
hafa skorað á Ira, að láta Blake faia
tómhentan aptur, og Blakc er jafnvel
i líkamlegri hættu fyrir yfirgangi
peirra. Nfi í vikunni hjelt hann fyr-
irlestur, og átti að reyna að sprengja
samkomuna með ólátum, en tókst ekki
fyrir dugnað lögreglunnar. Loksins
fylltu óaldarseggirnir salinn með reyk,
og lá við sjálft að manntjón hlytist af
fyrir hræðslu sakir. Blake fjekk af-
stfrt pvi með stillingu sinni. Hann
fjckk saman yfir $2000 um kveldið.
tfTLÖND.
Iljer um daginn kom sfi f regn frá
Kfisslandi, að nihilistar mundu valdir
að sjfikdómi llfissakeisara, hefðu á
einhvern hátt komið eitri ofan í hann.
Ekki virðist pó peirri fregn vera trfi-
að, heldur styrkjast menn í peirri
sannfæring, að sjfikdómur hans muni
vera krabbamein í nyrunum. Honum
er, að sögn, að versna síðustu dagana,
og almennt er bfii/.t við dauða hans
mjög skyndilega.
Gukað er á, að hveitiuppskeran
I Norðurálfunni ( haust muni nema
1,435,410,000 Winchester bushelum,
en venjulega parf Norðurálfan 1,553-
500,000 bushel af hveiti.
ttrrr'—
Mixneota, Misx., 16. okt. 1894.
Herra ritstjóri.
Hjeðan fir íslenzku byggðunum
er að frjetta bærilega liðan fólks.
Nokkur veikindi gengu hjer sfðast-
iiðinn mánuð en nfi er hjer kvijlalít-
ið. Tíðarfar er sem stendur hið
æ skilegasta, annars hefur verið nokk-
uð óstillt og leiðinleg tíð I haust.
£>að sem mest er kvartað yfir er hið
lága liveitiverð, 45—40 cent fyrir
bushelið.
Hinn 26. f. m. andaðist I Lincoln
Co. að heimili sonar síns, Ólafs Jóns-
sonar, ekkjan ValgerdurHjarnadótf,-
ir, hálf-áttræð að aldri. Hfin avr
ekkja Jóns hreppstjóra Guðmudsson-
ar, bónda að Vatnanesi og síðar að
Dölum í Fáskrúðsfirði á íslandi. Val-
gerður sál. var gáfuð kona, vönduð
og trfirækin. Hfin var jarðsungin
27. s. m. af sjera Birni B. Jónssyui.
Mr. P. S. Bardal hefur dvalið
hjer nokkurn tíma og starfað að lífs-
ábyrgð. Hann leggur á stað lieim-
leiðis á morgun.
Sjera N. Steingr. Thorláksson er
í pann veginn að flytja hjeðan alfar-
inn. Hann fer til Park River. í
tilefni af burtför hans hjelt Marshall
söfnuður sjera Steingr. rausnarlegt
simsæti á föstudagskveldið var. Mr.
Chr. J. Vopnfjörð flutti prestinum á-
varp 1 nafni safnaðarins og færði Mr.
og Mrs. Thorláksson vandaða gjöf frá
söfuðinum. Sjera Steingr. pakkaði
gjöfina og kvaddi söfnuðinn með ást-
úðlcgum orðum. Sjera Björn B.
Jónsson lijelt par einnig tölu.
Síðastl. sunnudag hjeldu fulltrfi-
aj allia safnaða prestakallsins fund í
Minneota. Var par margt fólk sam-
ankomið auk fulltrúanna. Sjera
Björn stýrði fundinum. iíður en
byrjað var á sjálfum fundarmálunum
notuðu margir fundarmenn tækifærið
ti) að flytja sjera Steingr. mörg pakk-
arorð og vinakveðju fyrir eigin hönd
og safnaðannð. Siðan var eptirfylgj-
andi fundarsamþykkt gerð í einu
hljóði: „Vjer fulltrúar hinna fjögra
safnaða íslenzka prestakallsins I
Minnesota á fundi samankomnir 14. d.
okt. mán. 1894, finnum hvöt hjá oss
til að votta sjera N. Steingr. Thor-
lakssyni opinberlega pakklæti vort og
safnaðanna fyrir starf hans vor á moð-
al. Síðastl. 7 ár hefur hann verið
prestur vor, og allan pann tíma hefur
haun starfað með stakri árvekni að
málefni safnaðanna, gengt köllun
sinni með alfið og samvizkusemi og
með daglegri framkomu sinni gefið
oss liið fegursta eptirdæmi. E>egar
hann nú hættir að hafa pjónust i safn-
aðanna á hendi, af ástæðum sem alls
ekki geta ryrt liann í áliti almenn-
ings, pá er oss pað bæði ljfift og
skylt að votta honum í nafni safnaða
vorra innilegt pakklæti vort, virðing
og velvild. Vjer kvcðjum hann S
einlægum kærleika, óskum honum
allra heilla á ókominni tlð og biðjum
drottins blessan yfir hann og starf
hans.“
Við petta sama tækifæri flutti Mr.
G. S. Sigurðsson sjera Steingr. ávarp
frá St. Páls söfnuði og færði honum
sem gjöf frá söfnuðinum mjög vandað-
an gullhring. Sjera Steingr. talaði
siðan mörgum fögrum oghlyjum orð-
um til fundarmanna og pakka fyrir
gjöfina.
,.Tl»e Bliml Asylum“.
TlL IsLKNDINGA í PeMHINA Co. N. D.
Eins og pjer allir munið efalaust
eptir, pá átti við síðustu kosningar,
baugtið '92, aðák'eöa meðatk æða-
greiðslu hvor í Pembina Co. skyldi
byggja spftalann fyrir blinda menn
(The Blind Asylumj, sem Norður Da-
kota pingið hafði áðnr ákveðið að
skyldi byggjast eitihverstaðar í áður
nefndu county. En sökum pess að
enginn af peim premur bæjum, St.
Thomas, Bathgate og Crystal, sem
um pað sóttu, fengu meiri hluta allra
atkvæðanna sem greidd voru, pá verð-
ur nfi apturað greiða atkvæði um pað
sama. Og samkvæmt iögum oru pað
aðeins J<eir tveir bæirnir sem flest at-
kvæði fengu við síðustu kosningu,
sem geta sótt um pað nú, við kosning-
arnar, sem í hönd fara. St. Thomas
og Bathgate fengu hvor um sig fleiri
atkvæði haustið ’92, heldur en Crystal,
og verður pví kapphlaupið nú aðeins
á inilli peirra. Nú kunnið pið að
spyrja: Hvað kemur petta okkur
við? Má okkur ekki standa á sama,
hvor bærinn hlytur happið? Þetta er
mál, sem er athugavert, og leyfi jeg
mjer pví lijer að fara nokkrum orðum
um pað.
Þessi Blindra manna stoínun
verður efalaust sett á fót innan fárra
ára, par sem nú verður ákveðið að
hfin skulivera. Hversu stór sfi stofn-
un verður í byrjun, er ekki gott að
segja, en hitt er pó víst, að fyrr eða
slðar verður pað töluvert mikil stofn-
un, pví að Bandaríkjastjórnin hefur
gefið til pess fleiri púsund ekrur af
landi, sem seldar verða, og rentun-
um af peim peningum verður varið
til pess að viðhalda stofnuninui. Nfi
liggur í hlutarins eðli, að eptir pví
sem fleiri og meiri stofnanir komast á
fót I hverjum bæ sem er, eptir pví vex
bærinn bæði að fólksfjölda og verzl-
unarmagni. Og epitr pvl sem bær
stækkar, vex að sama hlutfalli pörfin
fyrir alla nauðsynjavöru. I>ar á með-
al má efalaust telja kjöt, smjör, egg
o. s. frv., sein bóndinn hefur að selja.
Nfi, og ef petta er satt, verður pað
hagur bóndaus að hlynna að peiin
bænum, sein nær honum er, eða sem
maður á hægra með að sækja tiL Nú
er svo ástatt, að St. Thotnas er nær
öestum íslendingum I Pembina county
heldur en hinum bænum, svo að pótt
ekkert annað væri til pess að mæla
með St. Thomas ættu íslendingar
heldur að vera með honum. En svo er
ymislcgt fleira að athuga. íslendingar
og St. Thomas-menn hafa ætfð borið
hlyjan hug til íslendinga. Þeir hafa
opt, svo jeg hef heyrt, borið íslend-
ingum gott orð og látið vel yfir við-
skiptum sínum við pá. Og jeg hef
einnig orðið var við pað, að mörgum
íslendingi er heldur hlytt til peirra.
Þeir hafa líka synt pað I kosninguin
að peir hafa ekki sett Islendinga hjá
fyrir öðrum, heldnr gefið peim at-
kvæði jafnt og pótt peir væru inn-
lendir menn. Fyrir utan pað að St.
Thomas or einmitt I sama pingmanna
kjördæmi og flostir íslendingar eru,
og getur pað J>vl liaft ákaflega mikla
pyðingu fyrir íslendinga I framtíð-
inni, að hafa St. Thomas-menn sjer
velviljaða, pað er að segja, ef menn
hafa hug á pví, að taka nokkurn pátt
I málum og lögum ríkisins.
Jeg efa pað ekki að mótstöðu-
mennirnir finni upp á öllu mögulegu,
setn ástæðu á móti St. Thomas. En
pað er ekki ávallt gott að fara eptir
pvl, sem mótstöðumaðurinn segir,
jafnvcl pótt nokkur ástæða virðist
vcra fyrir pví. I>að er opt, pegar eitt
synist vera gott og rjett, að pað ura-
hverfist óðara og maður heyrir mál-
stað hinnar hliðarinnar. Jeg vil pví
óska að menn fhugi petta með sjálfum
sjer, og breyti svo optir sinni eigin
sannfæringu, en láti ekki aðra leiða
sig nje teyg-ja með eintóinu orða-
glamri nje öðru.
Jeg byst við J>ví að menn fái að
sjá meira um petta I Lögbergi áður
6n lykur, ~og læt jeg pví hjer við
sitja að mjnnsta kosti I petta sinn.
B. T. Björnson.
Nýja verksiniðjan.
Eptir F. e. Osta.
Framh.
Hann stóð par, hinn laglegi verk-
smiðjustjóri. Idann tók ofan kurteis-
lega. Það var að sjá, að hann liefff
horft á hana.
Fyrst var henni næst skapi i ð
skoða pað eins og móðgun við sig; en
svo hugsaði hún sig betur um. Harn
var pó maður llka, hugsaði hfin; pví
skyldi hann eigi mega dást að henni
I fjarlægð. Hanti gat póraunarekli
að pví gert, að hann hafði pessa vand-
ræðastöðu, og hfin póttist vita, að
honum fjelii sjálfum illa, að hann
hlyti að vera nieð alit sitt sí cg æ til
skapraunar nábúutn sinum, creifa-
fólkinu.
Þannig hugsaði Hertha og tók
pví allpyðlega kveðju hans. En hfin
hafði sig pó jafnfratnt til vegar heim
af bakkanum við lækiun hjá myln-
unni.
Dagana á eptir flaug henni opt I
hug pessi stund, er pau hittust við
lækinn. Hfin kenndi I brjósti um
aumingja manninn, liann setn bauð
svo góðan pokka af sjer. t>að var
merkilegt, hversu henni stóð allt fit-
lit hans fyrir hugskotssjónum. Það
hlýtur að vera auma æfin, hugsaði
hún, að ala allan aldur sinn innan um
eintóma katla, sem ætla að kæfa
mann, tilfinningarlausa verkamenn og
ef til vill prjózkufulla, og skröltandi
gangvjelar. Hefði hfin ekki átt að
segja eitthvað við hann og vera |>æg-
ileg?
„Jeg skal gera pað I næsta
skipti“ hugsaði hfin.
Hfin gekk nú á hverjum 4degi
optar en einu sinni um veginn fram
með læknum. t>ó að hanaekki bein-
llnis langaði til að hitta vesalings
verksmiðjumannstötrið, pá hafði bún
samt I huga, að svo gæti farið, og
bjó sig undir pað ineð nyju móti á
hvcrjutn degi.
En hann Ijet ekki sjá sig, og
fjell henni pað liálfilla, pó að hfin
vildi raunar ekki kannast við pað við
sjálfa sig.------
I>að var einn morgun, að greif-
inn var að lesa blöðin. Honum fjell
illa ritstjórnargrein I einu blaði, sem
hann hafði haldið lengi.
„En pví erta pá að halda petta
andstyggilega blað“? spurði greifa-
dóttirin föður sinn.
„Af pvl að maður verður að
pekkja óvini sína til pess að geta ráð-
ið við pá“, anzaði greifinn: og til|>ess
að kynnast peim, verður maður að
leita pá uppi I bæli peirra sjálfra“.
t>essi orð veittu Herthu mikið
umhugsunarefni.
„Heyrðu, á j<g að segja pjer
nokkuð, faðir minn?“ mælti hún
eptir nokkra stund. „Jeg ætla að
láta syna mjer einhvern tíma papplrs-
mylnuna parna hinum megin“.
Greifinn furðaði sig með sjálfum
sjer á pvl kynlega uppátæki, eu kom
samt ekki með neinar mótbárur gegn
pvl. Hann unni dóttur sinni svo
mjög, að hann ljet aldrei á móti henni,
ef pað náði nokkurri átt.
Nær miðjum degi lagði greifa-
dóttirin af staðyfir um að skoða verk-
smiðjuna og liafði með sjer Hektor
og gauiUn pjón frá greifasetrinu,
Carsley & Co.
Með gufuskipin<i „Travc“ frá
Bremcn til New York kemur nfi utn
helgina einn kassi af nyjustu skradd-
ara saumuðum Berlin Jökkum, sjer-
lega langir með „leg of mutton slee-
ves“-sniði fir ágætum „Beaver‘ dúk,
bláir, svartir, brúnir og gulir. b-'r
era keyptir með lágu verði, og verða
ssldir fyrir minna en stórkaupa-verð.
— Einnig 1 kassi af dömu og stúlku
yfirkádum.
SJERSTÖK KJÖR-
KAITP
á kvennbolum (Vests) 25c., 50c, og
75c. hver.
Carsley & Co.
Stórsalar og smásalar.
344 ------TTlaiii Streel.
Suiinan vi5 Portagc Ave.
Jakob að nafni. Hfin var ekki fyr
komin par að hliðinu en hfin hefði
fegin viljað vera horfin heim aptur.
Allt sem par bar fyrir augu benni
kom henni svo annariega fyrir sjónir
og illa pó. Á einum staðnum lágu
feikiháir pappírshlalar I utnbúðum,
tilbúnir að sendast burtu. Á öðrum
stað lágu miklir haugar af tuskum og
Ijereptsræflum, og háir hlaðaraf pappa.
Svo var hingað og pangað fullt af alls
konar verkfærum, sem hún liafði ald-
rei sjeð fyr og vissi ekki hvað hjetu.
Hvervetna lagði fyrir megna lykt
af oliu og klór. Menn voru par á
stjái fram og ap'ur I bláum línstökk-
um eða á skyrtunni, ög bar eigi ?, að
peir veittu liinni ungu grtifadóttur
mikla eptirtekt. Voru [>ó par á með-
al ymsir frá næsta porpi, scm hlutu
að pekkja haua.
Henni fór ekki að vcrða um sel.
Hvert eða til hvers átti hún að suúa
sjer?
Hfin tók pað til bragðs, svo sem
eins og til að hleypa hug I sig, að liún
fór að klappa loðfeldinum á Hektor,
og segir við Jakob, sem auðsjeð var
að leizt síður en ekki á petta allt
saman:
„Það er beÉra að snúa aptur.
t>að er herfilegt hjer!“
„Já greifa<lóttir“, ansaði Jakob;
„J>að er verra lijer en hjá Ilundtyrkj-
anum. En J>arna kemur verksmiðju-
stjórinn!“
Hfin leit upp snfgglega.
Meira.