Lögberg - 27.10.1894, Qupperneq 4

4
LÖGBERG, LAUGARDAGINN 27. OKTÓBER 1894
Ný.jsi verksniiðjan.
Eptir F. v. Osla.
Framh. frá 1. bls.
Hertha gekk eirðarlaus nm hall-
arorarðinn fram o& aptur. Það var
eins og hún hefði hitasótt. Það liðu
nnrjrar stund'r áður en hún áttaði sig
til hlítar og kæmizt í samt lag aptur,
Hún íann, að hún mátti til að bæla
niður pessa tilfinningu. Það var nú
einu sinni engin tiltök, að hún gæti
látið sjer hann Jynda. Já, hefði hann
verið greifi eða pá í minnsta lagi bar-
ón! En pað var ekki fyrir hana og
hennar líka, hið ljúfa ástaryndi. Hún
hafði annað um að hngsa í lífinu!------
Það voru miður skemmtileg
brjefaskipti, er Hertha varð að standa
1 um hríð eptir pétta. Brjefin frá
unnusta hennar voru kuiteis og fyrir-
taks snyriilega orðuð, en par var alls
engan yl að finna. Henni fannst hið
haglega fljettaða orðalag dauflegt og
einlægnislaust, er hún hugsaði um pað.
Það var hið yt.ra gerfi hans, er
hún hafði gengizt fyrir. Nú hugsaði
hún stundum með sjálfri sjer: „Bara
að hinn innri maður samsvaraði hinu
ytra gerfi“. Og pað var ljóta leið-
indavinnan, að svara brjefunum hans.
Húu tugði pennaskaptið og liugs-
aði sig um hverja setningu. Ilún
spratt á fætur pess á milli og horfði
út um gluggann, hvort reykinn úr
verksmiðjureykháfnurri legði heldur
upp eða niður.
t>að var veðurvitinn hennar.
Sendiherraritarinn gat ekki kom-
ið sjálfur fyr en eptir 3 vikur, og pað
var nærri pví enn verra en brjefaskipt-
in, svo illa sem henni var við pau.
Hertha forðaðist eins og heitan eld að
vera nokkurn tíma ein með houum.
Ilann sem hefði getað neytt unn-
ustarjettar síns og kysst hana! Ilana
óaði beinlínis við að hugsa til pess!
Nú leið fram í septembermánuð
E>á var pað eina nótt — pað hafði
rignt daginn áður —, að hallarbúar
vöknuðu við eldköll. Það hafði kvikn-!
að í verksmiðjunni. Þustu pá allir í
mesta uppnámi yfir um pangað.
Ilertha fór á fætur. Hún var
löngu búin að færa sig aptur í gamla
herbergið sitt. Hún bar pað fyrir
sig, að sjer hefði allt af pótt svo vænt
um pað herbergi, pó að enginn maður
væri neitt að álasa henni fyrir pað.
Nú stóð hún við gluggann og
horfði á neistaflugið. Hugurinn bar
hana pangað yfir um, sem verksmiðj-
an stóð. Hún sá { huganum hinn
unga verksmiðjustjóra, er hafði svo
tnikla ábyrgð á herðuin sjer, skipa
fyrir og hjálpa sjálfur til við slökkvi-
tilraunirnar, og ,vera sí og æ par kom-
inn, er mest purfti við.
Skyldi hann vera mjög rauna-
mæddur ^firbrunanum? Skyldi eld-
urinn hafa gert mikinn skaða?
Niðurl næst.
Hælid
fyrip blinda menn.
Nokkrai* ástædur fyrir I>ví, hvers vegna St. Thomas ætti ad fd J’ad
1. Blindra hæliS er ríkisstofnun og ætti aS vera sett eins nærri miðju ríkisins og mögulegt er. St.
Thomas er mer miðju ríkisins en nokkur annar bær í Pembina County.
2. St. Thomas er á aðalgrein heiztu járnbrautarinnar í countýinu.
3. St. Thomas befur mestan bankahöfuðstól af ölluin þorpum eða borgum í countýinu.
4. St. Thomas hefur níu kornhlöður, sem taka meira cn 500,000 bushel.
5. St. Thomas hefur sex kirkjur og mest rúm fyrir kirkjufólk af ölluin þorpum og borgum í
countýinu,
í>. St. Thomas hefur vel útbúna skóla ásamt stóru láns-bókasafni.
7. St. Thomas te: ur við mestum vörusendingum og sendir frá sjer mestar afurðir af öllum þorpum
og borgum í countýinu.
8. St. Thomas er í nuðugustu bændabyggðinni í Norður Dakota ríkinu.
9. St. Thomas hefur minni veikindi og manndauða tiltölulega en nokkurt annað þorp eða borg í
countýinu.
10. St Thomas hefur reist rnörg fögur íbúðarhús og varið miklu fje til almennra umbóta á síðustu
þremur árunum.
BATHGATE, (Corporation)
Sjáid verdid á
Buxunum
vid dyrnar
$1,50
Sjáid verdid á
Fatnadinum
í gluggunum
- í —
þegar þú býr út kosningaseðilinn til þess að greiða atkvæði uin, hvar blindra hælið skuli vera, þá gæt þess VANDLEGA, að draga stryk yfir nafnið Bathgatc og skilja AÐ EINS eptir nafnið St. THOMAS (City of) eins og bent er á hjer að neðan.
FOR LOCATION i íF THE BLIND A SYLUM.
ST. T1 HC )MAS, 0 ClTY OF )
434 Main Street.
Merki: lílá stjarna.
Islendingar i Selkirk!
Hjer með bið jeg alla pá, sem
skulda mjer, að borga eða að minnsta
kosti að gera einhverja samninga við
mig viðvíkjandi skuldum sínum fyrir
nœsta mánaðcnnót. Ef menn verða
ekki við pessum tilmælum mínum inn-
an pess tiltekna tima, neyðist jeg til
að selja skuldir peirra.
TH. ODDSON,
W. Selkirk,
Man.
Arinbjorn S. Bardal
Selur líkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag og nótt.
629 Elgin \ve.
ÍSLENZKUR LÆKNIR
t
Dx*. nx. Halldorsson.
Park Rioer,-N. Da.k.
T. H. Lougheed, ffl. D.
Útskrifaður af Man, Medical University.
Dr, Louelieed hefur lyfjabúð 1 sam-
bandi við læknisstorf sín og tekur því til
öll sín meðöl sjálfur. Selur skólabækur,
ritföng og fleira þessliáttar.
Beint á móti County Court s’ r fstofunni.
GLENBORO, MAN.
OLE SIMONSON
mælir með sínu nýja
Scandinavian Hotel
710 Main Str.
Fæði $1,00 á dag.
VlNDLA- OG TÓHAKSBÍÐIN
“The Army and Navy”
er stærsta og billegasta búðin í borg-
inni að kaupa Reykjarpípur, Vindla
og Tóbak. Beztu 5c. vindlar í bænum.
537 Main St., Winnipkg.
W, Browu aud Co
470
rödd. „Jeg pakka guði fyrir, að hann heíur sýnt
mjer, allsendis óverðugum, pá miskunn, að mega
deyja í stað peirrar konu, sem jeg aun hugástum, og
afplána pá synd mína að elska hana. Lofið pið mjer
að búa mig pegar undir pað“.
„Francisco“, sagði Leonard { hálfum hljóðum,
pví að bann var í of mikilli geðshræring til að geta
talað uppháti,, „pjer eruð lieilagur maður og hetja.
Jeg get að eins sagt petta, að jeg vildi, að jeg gæti
gert petta í yð.ir stað, pví að jeg væri mjög fús á
pað, en mjer er ekki unnt að gera pað“.
„Dað virðist pá svo, sem hjer sjeu tveir helgir
menn og tvær hetjur“, sagði presturinn góðlátlega.
„En hvers vegna erum við að tala svona? Jt>að er
sjálfsögð skylda annarshvors okkar eða beggja, að
deyja fyrir hana, en pað er miklu betra að jeg deyi,
svo að pjer getið lifað til pess að elska hana og vera
henni til ánægju“.
Leonard hugsaði sig um eitt augnablik.- „Jeg
býst við, að pað verði svona að vera“, sagði hann^
„en guð veit a.ð petta er hræðilegt. Hvernig get
jeg treyst pessari Sóu? Og pó er pað svona, að ef
jeg treysti henni ekki, pá verður Júanna tafarlaust
llöátin“.
„Þjer verðið að hætta á pað“, svaraði Francisco
„pegar allt kemur til alls, pykir henni vænt um hús-
móður sína, og pað var fyrir afbryði sakir að hún
flúði til Nams og sveik okkur“.
„Svo er annað“, sagði Leonardj „hvcrnig eigum
471
við að losna við Júönnu? Ef hana grunar liið
minnsta um petta ráðabrugg, pá er pví par með lok-
ið. Sóa, komdu hingað“.
Hún kom til peirra, og hann lagði pessa spurn-
ingu fyrir hana og sagði henni jafnframt, að Fran-
cisco fjellist á ráð hennar, og að Júanna svæfi fyrir
innan dyratjaldið og gæti vaknað á hverju augna-
bliki, sem vera skyldi“.
„Jeg get ráðið fram úr peim örðugleikum,
Bjargari“, svaraði Sóa, „pví að jeg er við peim búin.
Skoðaðu til“, og hún dró ofurlítið ker fram úr klæð-
um sínum, „petta er sama vatnið, sem Saga gaf
svarta hundspottinu að drekka, pegar jeg slapp frá
ykkur. Blandaðu nú saman við pað dálitlu af vín-
anda, farðu með pað til Hjarðkonunnar, vektu hana
og biddu hana að drekka pað svo henni verði hug-
hægra. Hún mun fara að ráðu n pínum, og pá mun
hún tafarlau3t sofna fast aptur og ekki vakna fyrr en
eptir sex klukkustundir“.
.„Það er ekki eitur?“ sagði Leonard tortryggn-
islega.
„Nei, pað er ekki eitur. Hvaða pörf er á að
gefa peim eitur, sem á &ð deyja með birtingu?“
Leonard gerði svo eins og honum var boðið.
Hann tók pjáturkrús, eitt af pví fáa, sem pau áttu
til, hellti í hana öllu svefnlyfinu, og bætti par við
nógu af brennivíni, sem búið var til par í landinu, til
pess að setja lit á drykkinn. Þar næst fór hann inn
1 herbergi Júönnu, og svaf hún fast í stóra rúminu.
474
skuli ekki vera með pjer. 0! livers vegna dreymdi
Baas Tom ólukkans drauminn? Það er honum að
kenna, að við skulum ekki vera í Natal nú. Jeg
vildi, jeg hefði verið pjer betri pjónn, Baas, en nú
er orðið of seint um pað að tala“. Og um leið og
hann sagði petta fann Leonard stórt tár falla á
liönd sjer.
„Hugsaðu ekki um pjónustuna, Otur“, svaraði
liann; „af svörtum og hvítum mönnum ert pú bezti
vinurinn, sem jeg hef nokkurn tíma átt, og guð mun
launa pjer fyrir pað. Ef pú getur nokkuð hjálpað
peim Baas, sem parna stendur, pá gerðu pað. Sjáðu
að minnsta kosti um, að liann taki inn með.ilið í tfma,
pví að hann er veikur fyrir og blíðlyndur, og ekki
vcl fallinn til að deyja slíkum dauða“. Og svo sneri
hann sjer við.
Um petta leyti var Sóa búin að ldæða prestinn
í hin svörtu klæði Öcu, og hafði presturinn sjálfur
hjálpað til. Hann fór ekki i hvíta skrúðann, sem
liún bar við musterispjónustuna, pví að Júanna var
sjálf í honum, en skrúðinn var með öllu liulinn undir
liempu prestsins.
„Hver mundi nú pekkja pau sundur?*1 spurði
Sóa sigrihrósandi. Svo rjetti hún Leonard stóra
roðasteininn, sem hún hafði tekið af enni Júönnu,
og sagði: „Hjerna, Bjargari, pennan stein áttpú;
týndu honum ekki, pví að pú hefur mikið fyrir pvl
haft að eignast hann“. Leonard tók við gimstein-
inum, og í fyrstu langaði hann til að pcyta honum