Lögberg - 12.12.1894, Blaðsíða 2

2
LÖGBERU MIDVGCUJAGINN 12. DESEMBER 1894.
J ö § b c r g.
lienð út að 148 Prínoess Str., Winnipeg Ma
o I The Mgberg Printing Puhlishing Co'y.
(Incorporated May 27, l89o).
Ritstjóri (Editor):
F.INAR HJÖRLEIFSSON
Baswtsss manaoer: B, T. BJORNSON.
A.UGLVSINGAK: Smá-auglýsingar í e'tt
skipti 25 cts. fyrir 30 orö efia ) þuml.
dálkslengdar; 1 doll. um mánufiinn. A stærri
auglýsingum efia augt. um lengri tima af-
sláttur eptir samningi.
BÚSTAD A-SKIPTI kaupenda verfiur afi tis
kynna skrijlega og geta um fyrverandi bó
stafi lufnframt.
UTANASKRIPT til AFGREIÐSLUSTOKl
blafisins er:
niE LÖCBERC PHINTINC & PUBLISH- CO
P. O. Box.338, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIET til RITSTJÓRANS er:
F.DITOR LftfiBKRC.
O. BOX 368. WINNIPEG MAN
__miðvikodaoinn 12. des. 1894. —
ty Samkvæm iaDr.slögura er uppsögi*
kaupanda á blaöi ógild, nema hann sé
akuldlaus, þegar h.inn segir upp. — Ef
kaupandi, sem er í skuld viö blafi
iö flytr vistferlum, án þess aö tilkynna
beimilaskiftin, þá er það fyrir dómstó’-
unum álitin sýnileg sðnuun fyrir preti
visum tilgang’.
ty Eptirleiðis verður hverjum þeim sem
sendir oss peninga fyrir blaðiö sent viður
kenning fynr borgúninni á brjefaspjaldi,
hvort sem borgantrnar hafa til vor komið
frá Umboðsmönnum vorum eða á annan
hátt. Ef menn fá ekki slíkar viðurkenn
ingar eptir hæfllega lángan tíma, óskum
vjer, að þeir geri.oss aövart um það.
_ Bandankjapeninga tekr biaðii'
fullu veröi (af Bandarikjamönn.im).
og frá íslandi eru íslenzkir pert
ingaseðlar teknir gildir futlu veröi sem
borgun fyrir blaðiö. — -Sendið borgun i
P. 0. ifoney Ordere, eða peninga í R<
giktered, Letterr. Sendið oss ekki bankaá
vísanir, sem borgast eiga annarstaðar en
Winnipeg, nema 26cts aukaborgun fyigí
fyrir innköllun.
Ottawaráð'heirarnir tala.
Ottawaráðherrarnir Wood oo
Wallace hjeldu ræður í Bi jou leikhús-
inu hjer í bænum á föstudajrskveldið
va •. ojr fangu allmarga áheyrendur,
seni hlustuðu á f>á stillilejra o<r fjolin
móðlega, f>CStt mínna væri umfagnað
arlætin, en peirar Mr. Laurier var á
ferðinni. En [>eim sem vonazt hafa
eptir að heyra eitthvað nýtt fiá hálfu
Ottawaráðherranna hafa vonirnar
brugðizt með öilu.
Að minnsta kosti gáfu peir mönn-
um síður en ekki 1 skyn, hvorki hjer
f basnum nje annars staðar, að stjórn-
in hefði í hugi að ljetta tollbyrðarnar.
Mr. Wood tók pað greinilega fram,
að ekki væri unnt að hafa pær lægri
vegn i tekjuparfar landsins. Jafn-
framt kannaðist hann f>ó við [>að, að
f>ær heíðu komið iiart niður á Mani
tobi, en hjelt pví að hinu leytinu
fram, að pær hefðu verið ljettar tölii-
vert við síðustu endurskoðun tollsins
I>að hefði hano ekki átt að gera, [>ví
að, eins og pegar hefur verið tekið
fram hjer í blafiinu, s/na vifiskipta-
sk^rslurnar, sem gefnar hafa verið út
í Ottaw>, að ÍRnílutninostollurinn
liefur að ineðaltali verið lieldur liærri
eptir tollyfirskoðunina beldur en hai n
var á undan henni.
Ekki hafa mean heldur í pessum
ráðherra-ræðum verið mikið fræddir
um hið cæst-mpsta áhugamál Mani-
tobamanna HudsonsHóa brautarmálið.
Itæðumennirnir neituðu með öllu að
segja nokkuð um fyrirætlanir stjórn-
arinnar pví viðvíkjandi, og eðlilega
hefur sá skilningur komizt inr., ein-
jnitt við ræður peirra, að sögurnar um
samninga pá sem apturhaldtleiðtog-
arnir hjer í fylkinu áttu að hafa gert
við stjórnina um Hudsonsflóa braut-
ina hafi ekki verið annað en bull.
Synilega er enn ekkert afráðið pví
ínáli viðvíkjandi, og vitanlega mjög
sterk mótspyrna gegn pví af liálfu
suinra ráðherranna og fylgismanna
stjórnarinnar í austurfylkjunum yfir-
leitt.
Efnið í ræðunum var, í einu orði
að segja, hinar venjulegu tilraunir ti/
varna fyrir stjórnnrAefnu apturha’ds-
flo'\k',ins, tilraunir, sem menn hafa
heyrt á hverjum fnndi bjer vestra,
[>eyar npturhaldsflokksrtienn linfa tnl-
! að uni pólitík. Sú spuraing virðist
p' í ligtíja nærri, livornig á pví standi,
að mciinirnir hafi tekið sjer [>essa ferð
á bendur, par sem peir höfðu ekkert
annað að segia en petta. Og svarið
sjtnist naumast gera orðið annað en
petta: að kosningar sjeu í nánd. Nú
væri pví óskaridi, að frjálslyndir rnenn
rjeðu ráðum sínum í tíma og uridir-
byggju sig eplir pví sem föng eru á.
Sanieining kirkjadeilda.
AUmerkileg hreyfing er pað sem
er að komast á innan rómversk-ka
pólsku kirkjunnar, að vinna að ein-
h vers konar sameining allra kristinra
kirkjudeilda — merkileg eigi hvað
sízt fyrir pá sök, að af ölluin kristnum
kirkjudeildum hefur römv.-kapólska
kirkjan iátið sjer einna annast um að
aðgreina sig frá öðrum; og svo eykur
pað auðvitað á [>yðiug hreyfingar-
innar, að pað er ekki lítilfjörlegra
smámenni en páfinn sjálfur, Leo 13.,
sem talinn er hafa vakið pá hreyfingu.
Nylega hafa tvö stórmenni ka-
pólsku kirkjunnar gert petta atriði
að umræðuefni. Annar peirra er
Vauehan kardínáli, sem hielt ræðu
yfir enskúm áheyrendum, og sagði
p.;im, 8Ö pó að róm»ersk-kapó!ska
kirkjan væri skyldug til að halda fast
við trúarsetningar sínar, væri pað
fullkomlega á hennar valdi, að breyta
stjórnnrfyrirkomulagi síuu, afnema
skipunina um einlifi klerka og gera
breytingar á tíðagerfiinni. Ilinn mað-
urinn var Gibbons kardfnáli. Ilann
skrifaði grein mn iriálið fyrir fáutn
vikum í kapólskt timarit eitt, sem
gpfið er út í Bandaríkjuntirn, og
kveðst par fagna peirri löngun, sem
komin sje fram lijá kristnum mönn-
um um að ganoa í bindalag. Hann
segist hafa fengið nokkur brjef frá
prótestanta prestum merkum, og seg-
ir peir láti í ljós pá von, að einhver
grundvöllur geti fundizt fyrir sam-
eining, og að pessi samcininír sje pað
sem ’nann prái einna mest af öllu.
„t>að er auðveldara að fá pessari
sameiuing fraingengt ea rnenn al-
menrit ha.lda“, segir hann. „Auðvit-
að er ekki hægt að gera neina til-
slökun að pví er snertir trúar- eða
siðgæðis kenningar. I>að or ekki
unnt að brej'ta kenningum peim, sem
Kristur hofur gefið oss. En kirkjan
getur gert pá tilslökun í stjórn sinni,
sem Ijetti undír fyrir pessari samein-
ing“.
Brjef pað sem páfinn sendi nj*-
lega kor.ungum og öðrurn pjóðhöfð-
ingj um var litað af mjöglíkum anda
eins og pað sem kardínálar [>essir
hafa sagt um máíið. Og mað pví að
paðbrjef var gefið út áður en kardi-
nálarnir tóku til máls, er svo litið á,
sem peir liafi haft sampj'kki páfans t-il
að segja pað sern peir sögðu. Afleið-
ingiu af pifabrjefinu hefur pegar
orðið sú, að tilraun hefur verið gerð
til að koma á samningum milli róm-
verskuog grísku kirknanna, og sagt
er jafnframt, að jiáfinn sje í undir-
bÚDÍngi með að ser.da biskupakirkj-
unni ensku áskorun uih eiiihverskon-
ar samband.
Hvoit sem Leo 13. tekst að koma
einhverju til leiðar í áttina til peirrar
sameiningar, sem hann viiðist [>rá,
eða honum tekst pað ekki, pá
eru pað sannarlega einkennileg tákn
timanna, að hann, í peirri stöðu, sem
hann er í, skuli hafa slíkt fyrir stafni.
Það liefðu víst fáir hugsað á peim
öldum, pegar trúarofstækin var rík-
ust í heiminum, að umburðarlyndis-
andinn mundi jafnvel komast eins
iun í kapólsku kirkjuna eins og hann
synilega er að komast—pótt hún vit-
anlega eigi enn langt í land, eins og
allt of margir, sem aðhyllast aðrar
trúarskoðanir, til pess að geta gert
sjer grein fyiir pvf góða, er aðrir
koma til leiðar, og kannast við pað.
Þrír leiötogar Japausmanna.
Það er ekki með öllu rangt, að
menn lnifa pótzt finna nokkra Ifk-
ing með Prússlandi á sfðustti ölld og
Japan nú á tímum. Þotta pyska ríki,
sem áður var lftið og engnm fannst
ástæða til að hafa inikla hliðsjón, náði
pví undir stjórn eins mikilmennisaf,
að verða stórveldi; og Japan, sem
fyrir einum 20 árum var heldur pyð-
ingarlftið og í afkirr.a Aústnrálfuunar,
er nú orðið eitt af helztu ríkjunum í
stærstu heimsálfunni, og öll -líkindi
eru til pess, að pað muni innan
skamms hafa álíka pyðingu í Austur-
álfunni eins og Prússland í Norður-
áifunni.
Enn meiri lfking kemur í Ijós
milli Prússlands og Japans, pegar
pess er gætt, að pað eru einkurn þrír
menn, sem hvr>rt ríkið um sig á að
pakka pað vald og álit, sem annað
peirra hefur pegar náð, og hitt vafa-
laustfær innan skamms. Ef Prússland
hefði ekki átt Vilhjálm I., Bismark
og Moltke, mundi pað enn í dag vera
veikasta stórveldið, eins og pað var
allt til ársins 1860. Og ef ekki hefði
komið fram í Japan samtímis prfr
slíkir menn sem Matsuhito keisari,
Ito greifi og stjórnarformaður Yama-
gata greifi og marskálkur, pá mundi
pað ekki hafa búið sig undir komandi
deilur rneð öðrum eins dugnaði og
pað befur gert, og pá hefði pað ekki
heldur gripið eins vel tækifærið, eins
og pað hefur gert, til pess að nota
hervald sitt. Árás Japansmanna inn
í Kórca í iúnf sfðastliðið sumar er
talin svo lfk árás Friðriks mikla inn í
Slesíu 1740, að menn geta ekki öðru
trúað en að helztu menn Japans hafi
gert sjor mikið far um að kynna sjer
sögu Prússlands — enda er pað vitan-
legt, að sumir peirra að minnsta kosti
hafa ger pað.
Auðvitað kemur líkingin milli
pólilíkur og herst.jórnar Prússlands
og .Jap.ms ekki frain nema í surnum
greinum. í Japan er pað t. d. keia-
arinn, sem afdráttarlaust má telja
mestan manninn. Þar á móti hefur
Vilhjálmur J. að eins lagt mikið til
framfara síns lands að pví leyti, að
hann liafði vit á að velja sjer ráfigjafa
og aðstoðarmenn, og að fylgja svo
ráðum peirra. Japönsku leiðtogarn-
ir hafa og naumast týni jafn-frábærar
gáfur eins og prússnesku stórmenn-
ín. En Matsubito keisari á pó víst
með rjettu pað sem Kossuth sagði
um hann, að liann væri einn af mestu
mönnum 19. aldarinnar; enda hefur
sá dórour peim mun meiri pyðingu,
sem hin mikla ungverska frelsishetja
hafði síður en ekki yfirleitt ást á kon-
ungum og keisurum.
Matsuhito keisari er fæddur 3.
nóvember 1852, og er pví enn tiltölu-
lega ungur maður. Faðir hans, Komei
Tenno, dó 1807, og sonur hans var
tæjira 15 ára, pegar hann tók við
völdunum. Urn pað leyti voru einna
órólegastir tímar, sem verið hafa í
Japan. Blóðugt stríð var ny-afstaðið
og Japan, sem áður hafði fylgt peirri
stefnu, að l ægja fiá sjer öllnm út-
lendum áhrifum, hafði orðið að opna
nokkrar íiafnir fyrir útlendinga.
I æpt ár var liðið frá pví ungi keis
arinn liafði tekið við stjórninni, pegar
hann hvarf rreð öllu frá stjórnarstefnu
peirri, sem fylgt hafði verið í landinu
frú ómuna tíð. Fyrst og fremst varð
Norðurálfusnið áöllu,einkum mennta-
rnálunurn cg sljórn land- og sjóhers-
irs; járnbrautanet var lagt um land-
ið á ótiúlega stuttum tíma, og fjöldi
Norðurálfumanna var fbnginn til pess
að vera kennarar Japansmanna í öll-
um greinum. Dugnaður fá sem
breytingum pessum var komið fram
með hafði aðdáanleg ðhrif á pjóðina,
og allir kepptust við að uðstoða keis-
arann í hans mikla starfi. Meðal
peirra stórbreytinga, sem á komust,
var sú, að arfgeugi aðalsmennsku og
hermennsku Var úr lögum numið,
krúnan sló eign sinni á hinar afar-
miklu tekjur pessara stjetta, og pær
fengu að eins tíunda hlutann af
tekjum peim, er pær höfðu haft.
Jafnmiklum breytingum var auðvitað
ekki unnt að fá framgengt án J>es3 að
pær vektu óánægju. Tlún brauzt út
187 i í óita!e_>ri upprcisn, sem t-kí |>’ i
landsmönuum í tvo tlokka, og varð úr
henni iiið grimmusta strið. UpprOsn
sú var kölluð Sats ima-iipji-eisniu, cg
stóð ylir 7 mánuði. í heuni fjellu oo
særðust 50,000 nianna, og næstuin
pví öllum vopnfærútn mönnum var
boðið út. Aranoiirimi varfi meðal
annars sá, að öli pjóðiu æfðist í vopn-
aburði, og lierskár auili komst inn 1
hana, og liefur haldið sjer allt til
pessa dags.
Ileiil liópur af stjórnmálamönr.-
um umkringir keisarann, rg hifa
fl istir peiria fengið menntun sína í
Norðurálfunni eða Vesturheimi <g
ferðast mikið f útlöndum. Helztir
peirra eru greifarnir Ito og Yamagata.
Stjórnarformanninum, Ito greifa,
hafur opt verið iíkt saman viö Bis-
marek endahefur hannymsa hæfilcika
pess stórmennis; lianu hefur til að
bera sama snarræðið, sömu lipurðina
og lemjinina, pegar um pað er að ræða
að ná takmarki síriu með góðu, og
hann hirðir jafnlítið um, hver meðul
hann notar, pegar hann verður að ná
takmarki sínu með ofbeldi. Eðliiega
hafa mjög miklar deilur risið út af
peirri skyndilegu breytingu, að af-
nema haiðstjórnina og gefa, pjóðinni
mjiig frjálslega stjórnarskrá og Ito
greifa hefur ávallt tekizt að færa sjer
pær deilur sem bezt í nyt. Mjög
mikil óánægja kom ujip í laudinu út
af herkostnaðinum,sem var afarmikilJ,
en Ito hjelt pví ávallt fram óbifan-
lega, að hann væri óhjákvæmilegur;
par á móti tókst bonum áð koma á
allmikluni sparnaði í umboðsstjórn-
inni. Fyrir skömmu neitaði japanska
pingið fjárframlögum, sern um var
beðið, til nys herskips; pá fjekk lto
embættismenriina til pess að slejipa
sjálfviijugiega tíunda partinum af
liunum sínum um t> ár, og konuDgur-
ian gaf sjálfur eptirdæmið í pví efni.
Mesta snilldarverk Itos á síðari
t’mum pykirpað vera, hve vel honum
t íkst að nota einmitt rjetta augna
b’ikið til að láta herstyrk Japans
koina fram á sjónarsviðið. I Japan
höfðu menn lengi beðið eptir tæki-
færi til að nota pann herafla, sem sam-
an hafði verið safnað, og taka öflugan
pátt i pólitíkiani út á við. Afskipti
Kínverja af málunum í Korea gáfu
Japansrnönnum tilefnið, og peit hafa
notað pað af hinum mesta dugnaði,
eins cg kunnugt er.
Yamagata marskálkur sjfndi sína
miklu hæfileika pegar árið 1877, í
Satsuma-uppreisninni; pað var liann,
sem var fyrir her keisarans. Hann
hefur til aö bera eina af beztu dyggð-
um herforingjn, pagmælskuna, eins
og hin mikla fyrirmynd lians, Moltke,
hafði. Og eptir Mollke hefur liann
tekið pá grundvallarsetniug hernaðar-
snilidarinnar, að hafa hergöngurnar á
víð og dreif, en sameina liðsaíiann f
bardögum („getrennt marschiren,
vereint schlagen“). Yamagata liefur
sbnt, að liann kann paðtilfulls, og
árás bans á Kfnverja, sjerstaklega í
eitt skijiti, pykir iiafa verið gerð af
svo mikilli snilld, að slíks verði ávallt
minnzt með kinum mesta sóma í hern-
aðarsögunni. Yfir höfuð pykir her-
stjórn lians liaf.a verið mjög lík hor-
stjórn Moltkes.
TIL KJÓSENDA í J>K1DJU
KJÖIiDEILD.
Mcð pví að jeg hef verið tilnefnd-
ur sem ba*jarfulltrúi pessarar kjör-
deildar fyrir 1895 og 1896, [>4 leyfi
jeg mjer að sækja ejitir atkvæðum
yðar. Auk pess sem jeg vísa til pess
orðs, er >if tnjer fór sem bæjarfnlltrúi
árin 1883 og 1884, a-t-la jeg bráðlega
að boða til funda í kjördeildinni, og
skjfra frá mínu prógrammi. Fyrst um
sinn bið jeg yður að lofa engu um
atkvæði yðar, paugað til öll fulltrúa-
efnin liafa fengið tækifæri til að láta
til sín heyra. Jeg ætla að finna svo
marga ykkar, sem rnj'er verður unnt
fyrir kosningardaginn.
W. F. Mc Creary.
GOTT RÁD Á RJETTUM TÍMA
TIL ALLRA ÞJÁÐRA.
(VÖRUMERKI )
I)r. A.OWEN
Aptur gægjast ný belta-fjelög
fram í hlöðunum, og selja belti, sem
pau kalla nr. 4 og
n r. 3, ódýrari er. vor
belti, og fyrir út-
breiðslunnar sakir
munu aðrir seljapau
ákveðinn tíma fyrir
hálfviiði. Fynnst
mönnum ekki petta
eiga eitthvað skylt
við húmbúg? t>ar
er enginn styrkur, sem pjáðum mönn-
um er geíinn á pessum höiðu tímum,
heldur gildra til að ná 1 dollarana
pína. l>ess vegna vörum við alla við
slíkum fj.elögum. . Snúið yður til Dr.
A. Owen, pá vitið pið, að pið fáið ó-
svikið belti, sem getur læknað yður;
okRar belti eru öll úr bezta efni, og
pað sem önnur fjelög kalla nr. 4 eða
3 polir sjald'iast samanburð við okkar
ód/rustu nr. 1. Skrifið eptir hinum
/msu skrám yfir belti; við pað að líta
í pær munu pið sannfærast um, að
Dr. A. Owens belti er eina ekta raf-
urmagnsbeltiö, sem getur læknað pá
sjúkdóma, sem við nefnum'—öll önn-
ur belti eru að meira eða minna leyti
gagnslaus.
LæKNAÐIST MEö HKI.TI NU KPTIK AÐ
UAFA ÁUANGUKSLAUST I.KGIÐ A
FJÓKUM SPÍTÖLUM OG LKITAÖ
KÁÐA TIL KINNAR TYLKT
AU AF LÆKNUM.
Brooklyn, N. Y., 24. jan. 1894
Dr. A. Owen.
t>að er með sannri ánægju, að
jeg seudi yður pessar línur. Þegar
jeg keypti eitt af rafurmagrnsbeltum
yðar nr. 4. í maítnánuði 1893, var jeg
svo pjáður af gigt, að jeg gat ekki
gengið, en eptir að hafa’brúkað belt-
ið 2 mánuði nákvæmiega eptir yðar
fyrirsögn, var jeg orðinn alheill heilsu.
Þetta hefur Dr. Owens belti gert fyr-
ir mig, eptir að jeg hafði pjáðst af
gigt um 5 ár, og á peim tlma legið á
4 spítölum, og auk pess leitað til
meira en heillar tylftar af læknum, án
pess mjer gæti nokkurn tíma fengið
verulega bót, eins og jeg lief nú feng-
ið af rafurmagnsbelti Dr. A. Owens.
Það eru nú 6 mánuðir síðan jeghætti
að brúka beltið, og á peim tíma hef
jeg ekki fundið minnstu aðkenning
af gigt, svo að jeg get innilega mælt
ineð uppfundning yðar sem áreiðan-
legs meðals til að lækna sjúka ménn
á skömmum tíma. Með pakklæti og
virðingu og óskum um að fjelag yðar
prífist vel framvegÍ8.
Yðar með lotningu
A. A. Gravdalil, 115 SummitStr.
BkI.TIÐ KK GUÐS HI.BSSUN OG ÞAÐ Ó-
DÝKASTA MKÐAL, SKJI UNNT KI{
AÐ KAUPA.
Itobin, Minn., 6. jan. 1894.
Dr. A. Owen.
Jcg finn hvöt hjá injer til að
scgja nokkur orð í tilefni af belti pví
sein jeg fjekk hjá yður fyrir ári síð-
an. Jeg iiafði óttalegar kvalir í
hrydgnum eptir byltu. Það leið
langur lími áður en jeg leitaði lækn-
is og jeg verð að segja honum pað til
hróss, að jeg fjekk linun um langan
tíma; en svo kom kvölin aptur, og pá
var pað að jeg sendi epiir beiti yðar,
°g pað voru ekki 15 mínútur frá pvi
jeg liafði fengið pað og pangað til
kvalirnar hurfu, og síðan hef jeg ekki
fundið neitt til muna til peirra; pegar
jeg hef við og við orðið peirra var,
hef jeg sett 4 mig beltið, og við pað
hafa pær ævinnlega látið undan. Jeg
tel pað guðs blessan, að jeg fjekk
petta belti; án pess liefði jeg víst nú
verið orðinn aumingi, og pví get jeg
ekki nógsamlega pakkað Dr. Owen.
Það er eptir minni skoðun pað ódýr-
asta meðal, sem hægt er að fá.
Virðingarfyllst
Ilans Hemmingson.
The Owen Lectric Belt
AND APPLIANCES CO,
^01—211 State Str., Chicago, 111-
Skriiið ejitir prislista og uppJ/s-
ingum viðvíkjandi beltunuin til
B. T. Bjöknsson,
agent ineðal íslendinga.
P. O. 368, - Winnijieg, Man.
HUGHES& HORN
selja likkistur og annast um
útfarir.
Beint á móti Commercial Bankanum
Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag ognótt.
el 13.
ÍSLENZKUR LÆKNIR
R*. 3MC. Halldóvason,
Fark ftiver,-þr. JjaJc,