Lögberg - 18.12.1894, Blaðsíða 2

2
LfiGREFG LAUGAROAGINN 15. DESEMBER 1894.
Sögberg.
GeriS út aS 148 Princess Str., Winmpeg Me
of Thc Lögbcrg Printing óf Publishing Co’y.
(Incorporated May 27, l89o).
Ritstjóri (Editor);
EINAR HfORLEIFSSON
BusmESS manager: B, T. BJORNSON.
AUGLÝSINGAR: Smá-auglýsingar i eii
ikipti 25 cts. fyrir 30 orS eSa 1 buroi
dálkslengdar; 1 doll. um mánuSinn. A stæri
auglýsingum eCa augl. um lengri tíma a!
sláttur eptir samningi.
BÚSTAD A-SKIPTI kaupenda verSur a»
kynna tkrijlcga og geta um fyrvcrandi b
staS jafnframt.
UTANÁSKRIPT til AFGREIÐSLUSTOF
blaSsins er:
THE LÓCBERC PHWTINC & PUBLISH. CP
P. O. Box 368, Winnipeg, Mar
UTANÁSKRIFT til RITSTJÓRANS er:
EIMTOR LÖCBF.BC.
O. BOX 368. WINNIPEG MA'
--- UUGAKIlarilNN 15. DES. 1894.
ÖF Bamkvæm ian'--3lögum er uppsög'
kaupanda á blaö’ ógild, nema hann s>
skuldlaus, kegar hann segir upp. — E
kaupandi, sem er í skuld viö blaf
iB flytr vistferlum, án t>ess aö tilkynn
beimilaskiftin, bá er )>aö fyrir dómsto
unum álitin sýnileg sðnuun fjrrir pr«'
visum tilgangí.
pjr Eptirleiðis verður hverjum þeim sen
sendir oss peninga fyrir blaðiö sent viðm
kenning fyvir borguninni á brjefaspjald
hvort sem borgantrnar hafa til vor komi<
frá Umboðsmönnum vorum eða á annai
hátt. Ef menn fá ekki siíkar viðurkenri
ingar eptir hæfllega lángan túma, óskuu
vjer, að þeir geri oss aðvart um Jað.
_ Bandaríkjapeninga tekr blað'
fuilu verði (af Bandaríkjamönnuni)
og frá íslandi eru íslen/.kir pen
ingaseðíar teknir gildir fullu verði sen
borgun fyrir blaðið. — Seudið borgun
/'. 0. Money Ordertt, eða peninga í H
gUtored Lette-. Sendið oss elcki banka<
visanir, sem borgast eiga annarstaöar ei
Winnipeg, nema 25cts aukaborgun fylg'
fyrir inuköllun.
Sir Jolin Thompson
dáinn,
Á miðvikudaginn var, nokkru
fyrir hádegi, knmii flÖ<r<r upp í hálfx
stöncr viðavegar bjer í bíenurn. lil
efnið var pað, að hraðfrjett hafði kom
ið um [>að fiá Lundúnnm, að Sir
John S. I). 7 h mtpson, stjórnarfor
niaður Canada, hefði orðið bráðkvadd
ur pá um daginn.
Fyrir nokkrum vikum hafði hann
farið til Norðurálfunnar í embæltiser-
indum, og var svo langt komiun með
starf sitt, að hann ætlaði að le£r<jja af
stað heimleiðis ]>. 19. f>. ni. Á mið
mikudagsmoriruuinn var hann hoðað-
ur til W.ndsorkastalans, aðseturshall-
ar drottriingarinnar o</skyldi honum
v-eitast par sá frami, i.ð verða tekinn
inn í léyndarráð liennar. Haun hjelt
pangað og var tekinu inn eins og til
var ætlazt. Að peirri athöfn afstað
jnni hjelt hann með nokkrum brezku
ráðberrunum inn í borðsal einn til
J>ess að neyta morcfunverðar. Hann
virtist vera ineð öllu heill heilsu.
pegar hann var kominn inn í borðsal-
inn, leið yfir hann, og liann var bor-
inti inn 1 næsta lierbergi. Eptir stutta
stund raknaði hann við, o<; afsakaði
pað, að hann skyldi hafa valdið pvf
uppn&mi, sem yfirlið hans hafði komið
til leiðar. Svo jjekk hann óstuddur
aptur inn f borðsalinn og settist að
borðum. liofrAr hann hafði setið par
tvær eða prjár mínútur, hneig hann
aptur niður, og var örendur að fáum
augnablikum liðnum. Degar petta
er ritað, er ekki komin tregn nm,
hvið muni hafa orðið banamein hans.
Sir Joh<i Thompion var fæddur f
Hilifax, N. S., 10. nóv. 1844, og hafði
faðir hans flutzt lil Nova Scotia frá
íriandi. 1805 varð liann málafærslu-
m>ður, og um (> ár var liann bæjar-
fudtiúi í Halifax. 1877 var hann
kosinn fylkispingmaður í Nova
Seotia, ocr áiið eptir varð liann lög-
stjórnarráðhorra fylkisins. 1882 vatð
haun dómari í hæiitarjetti pess, og pví
embætti hjelt hann panj-að til 1885,
að Sir Jobn A. Macdonald gerði hann
að dómsmálaráðherra í stjórn sinni.
Stjórnarformaður Canada varð hann
1892, pegar Sir John Abbott sagði af
sjer, en mun hafa ráðið mcstu í stjórn-
inrii fiá pví er Sir John A. Macdo-
nald dó.
Dað leikur orð á pví, að Thomp-
son hafi ekki verið neitt ljúft að yfir-
gefa dómarastöðu sína og fara af nyjú
að taka pátt í pólitík. Hann var fyr-
irtaks lögfræðingur og pað er almennt
viðurkenrit, að hann hafi verið betur
fallinn til að vera dómari en ráðherra
í pjóðstjórnarlandi. Ræður hans
póttu líka ávallt fremur líkjast ræð-
um dómara en manns, sem stöðugt er
ætiazt til að sje að tala til fjöldans.
Samt sem áður tókst honum svo vel f
ráðherrastöðu sinni, eins og alkunnugt
er, að hann var af öllum viðurkennd-
ur langfæraftur peirra manna í kon-
servatfva flokkniim, sem gera pólitík
að lífsstarfi síuu.
Einkum voru pað tvær pingræð-
ur han«, sem póttu fyrirtak. Aðra
hj dt hann, pegar hann var nyorðinn
d 'nnsmálaráðherra Canada, o<j var pað
vörn stjórnarinnar fyrir pá niðurstöðu
hennar að taka af lífi Riel, uppreistar-
foringja Indíána o<r kynblendinga.
Hin ræðan, sem pótti taka frain öllum
hans ræðuin, var sú er hann hjelt í
hinu nafnkeunda Jesúíta-máli, pegar
stjóinin neitaði að fella úr gildi iöy
pau er Quebec pingið hafði sampykkt
um að borga Jesúítutn eignir pær sem
peir höfðu átt í Quebec, og runnið
hö'ðu undir krúntina. Sú ræða olli
Thompson reyndar óvinsælda meðal
prótestanta í Öntario, en samt sem áð-
ur pótti öllum hún meistaraverk.
En prátt fy-rir hina miklu hæfi-
leika Sir John Thompsons, og prátt
fyrir pá almennu viðurkenning, sem
ha ín fjekk, bæði hjá fylgismönnum
s'uum og mótstöðumönnum, fy rir
persónulegan heiðarleik, verður pvf
pó naumast neitað, að vonir pær sein
rnirgir gerðn sjer um stjórn hans,
h<fa að allmiklu leyti brugðizt. Ilann
lysti yfir pví, pegar hann tók við for-
stöðu stjórnarinnar, að par eptir
skyldi eitt ganga yfir alla pá, sem
sannir yrðu að sök um óráðvendni í
m-ðferð almennings f jár. Og liann
byrjaði vel í pví efni; en ekki leið
langt um áður en rjettvísin fór að
verða miklu mjúkhentari við pá pilta.
Flokksvjelin hefur augsýoiloga orðið
ho iu n or sterk. En allir fundu pað,
að nokkurn hnekki hafði óráðvendnin
fengið, og að par sem hægt væri,
flokksfylgis vegna, að beita lögunum,
par mundi ekki stjórnarformaðurinn
og dó.nsmálaráðherrann verða pránd-
ur í götu.
„Hver verður nú til hans vopniu góð
í hraustleea höud að taka?-‘
Það er eðlilega aðalumhugsunar-
og umræðu-efni konservatíva flokks-
ins pessa dagana. Um pað er vitan-
lega allt óvfst enn. Ýmsir eru til
nefndir, einkum Sir Charles Tupper,
aðalerindsreki Canada á Englandi; en
hinn er orðinn aldraður maður, og
hefur auk pess stöðu, sem honum fell-
ur vafalaust betur cn stjórnarfor-
mennska hjer í landi, og mun naumast
búizt við að hann geri kost á sjer.
Svo eru peir ráðherrarnir Fo3ter,
Bowell og Sir Charles Hibbert Tupp-
er. Að líkindum verður einhver
peirra valinn, en ómögulegt er að
segja, hver peirra verður hlutskarp-
astur.
Allt er sem stendur eðlilega i
hinni megnustu óvissu. Og hver mð-
urstsða, sem stjórnin kann að hafa
komizt að viðvíkjandi pingrofi og nýj-
um kosuinguro, getur nú verið breyt-
ingum háð. Hætta getur verið sam-
fara hverri hreyfingu, sem apturhalds-
flokk urinn gerir um possar mundir
— eins og pað getur líka verið hættu-
iegt fyrir hann að standa í stað. Og
Ómögulegt er að gi/.ka á pað sem
stendur, að hverri niðurstöðu flokkur-
inn muní komast um pað, hvar hættan
sje að líkindum minnst.
Bandaríkjakosningarnar.
Það drógst úr hömlu fyrir oss að
gera nokkrar athugasemdir í siðasta
blaði við grein pá úr New York Tri-
bune, er oss hafði veriðsendaf eii um
re.públíkönskum viui vorum, og vjer
birtum í 96. nr. blaðs vors. Sfðan he.fur
I. V. Leifur, Glasston, sent oss nýja
grein um Bandxríkjakosningarnar, og
stendur hún í pessu blaði. t>að vill
svo vel til að vjer getum gert athuga-
semd við báðar pessar greinar í einu,
með pví að aðalefnið í peim báðum er
nákvæmlega hið sama: að menn hafi
haft tollverndarmálið sjerstaklega fyr-
ir augum við síðustu kosningar í
Bandaríkjunum, og pess vegna hafi
úrslitin orð'.ð pau sem pau urðu.
Vjer getum ekki dulizt pess, að
oss virðist með peirri staðhæfing furðu
lítið vera gert úr staðfestn—oss ligg-
ur við að segja vitsmunurn— Banda-
ríkjamanna. Við tvennar undangengn-
ar kosningar hafði afarmikill meiri
hluti pjóðarinnar kveðiðupp skylaus-
an fordæmingardóm yfir tollvernd
Repúblíkananna. Og pjóðinni tókst,
með kosningunum 1892, að reka hana
af liöndum sjer. Mundi pað nú ekki
lysa enn meiri hringlandahætti en
menn eiga að venjast í pessu lífi, ef
pjóðin hefði sjerstaklega verið að
biðja um pað 1894, sem hún liafði af-
dráttarlaust fordæmt 1890 og 1892,
og pað áður en reynsla hafði fengizt
fyrir peiin breytingum, sem koinizt
höfðu á— breytingum, sem yfirleitt
gengu í sömu átt og um var beðið,
pó að pær fasru ekki eins langt og
væru ekki eins víðtækar?
En setjum nú svo, að pjóðin sje
svona staðfestulltil, að hún vildi gjarn
an nú pegar fá McKinleys-lögin apt-
ur — sem vjer getum með engu rnóti
gert oss í hugarlund, fyrr en vjer tök-
um á pvl. Hefur pá pjóðinni verið
boðið nokkuð slíkt af laiðtogum Re-
públíkananna? Hafa pcir sagt, að
peir ætluðu að koma tollögunum apt
ur í sama horfið, sem pau voru í, áður
en peim var síðast breytt af Demó-
krötucum? Vjer könnumst hrein-
skiliiislega við pað, að vjer vitum
ekki til pess. Ef oss verður færður
heiun sanninn um, að oss skjátlist í
pví efni, skulum vjer vera manna fús-
astir á að leiðrjetta pá villu vora. En
vjer leyfum oss að halda vorri skoðun,
meðan oss er ekki st'nt Ijósara fram á
pað, að hún sje röng, en liingað til
hefur verið gert. Vitiskuld höfutn
vjer hliðsjóa af pví, að vjer erum í
fjarlægð nokkurri, og getum pví ekki
talað djarft úr flokki. En engu að
síður pykjumst vjer skilja svo mikið
í málinu, að pað sannar ekki mikið í
vorum augum, pó að New York Tri-
buno scgi, að í kosningadeilunrii hafi
rnenn allstaðar verið að „tala um pað,
hvað sú löggjöf, sem kenud er við Mc-
Kinley, hafi gert fyrir landið, og hvor
niðurstaðan hafi orðið af tolllöggjöf
peirri sem congressinn sainpykkti síð-
ast“, nje heidur pað sem Mr. Leifur
bendir á, að ræður margra Repúblík
ananna í Norður Dakota hafi verið um
tollmái. Vjer efumst ekki ura, að
pað sje satt. og vjer skiljum pað svo
vei, að Repúblíkanarnir hafi lagt
nokkia áherziu á að verja síaar undan-
farnar gerðir, og finna að gerðuu mót-
stöðumanna sinna. í>að sannar ekki
mikið. Uin hitt væri meira vert, ef
peir hefðu skuldbundið sig tii p9ss að
standa í verkinu við sínar fyrri gerðir,
og lögleiða aptur McKinleys-tollinn.
Ef Mr. Leifur bjfst við peim árangri
af síðustu kosningum, erum vjer
hræddir um, að vonir hans bregðist.
pað var nóg annað enn tollvernd-
in, sem vakað gat fyrir Bandaríkja-
mönnum í baust, pegar peir greiddu
atkvæði eins og peir gerðu —
vitanlega fyrst og fremst pað, að De-
mókrata-flokkurinn hefði staðið svo
illa við sín loforð, pegar hann fjekk
völdin, að pað var liæpió, að honutn
væri trúandi fyrir málefnutn pjóðar
mnar, eins og iiann nú er. Og svo
er pað mjög skiljanlogt, að repúbllk-
ötisku leiðtogunuin tækist að sann-
færa pji'iðina um, að pað væri hvíid
frá tollbrejtinga-æsiugum, sem henni
lægi lífið á, eiii3 og nú væri ástatt.
Og pað var einmitc á þoö »triði, að
peir Jögðu n e-ta áherziuua, eptir pvi
>em oss skilst. Og pess vegna er
pað, að kosningarnar í haust eru eng-
in sönnun fyrir hverflyndi Baudaríkja-
matina í tollverndarmáliuu.
Eun J>á uin Baiularíkja-
kosningarnar.
Jeg get ekki neitað mjer um að
gera litia athugasemd við athuga-
sernd ritst. við grein mína í Lögb. 24.
nóv. p. á., par sem lionum skilst að
pað hafi ekki verið verndartollurinn,
sem atkvæði voru greidd með 1 haust.
Sem stendur hef jeg ekki við hendina
ræður leiðtoga repúbl. flokksins, en
mig minnir ekki betur, en ræður
margra peirra fjalli um tollmál, að
mmnsta kosti pær ræður, sem jeg
heyrði: Johnsons, Cowans og fl.,
sem sóttu um embætti í N. D. Jeg
ætla að taka pað fram, að pjóðin ætti
að vita og veit prinsíp repúblíka, peir
hafa fylgt sömu reglum og fylgja
sömu grundvailar setningum fram-
vegis og peir liafa áður gert. 1892
var pjóðinni talið trú um að stjóruar-
breyting væri til bóta. Monn greiddu
atkvæði með demókrötum til reynsiu,
pjóðinni geðjaðist ekki að breyting-
unni, og sneri á leið pá, er hún hvarf
frá áður, sncri sjor að llokki peim, sem
1892 á p jóðfundi, sem haldinn var í
Álinneapolis sampykkti eptirfylgjandi
grein í flokksástneðum sínum: „We
believe that ail articles which can not
be produced in the United States, ex-
cept luxuries, should be admitted free
of duty and that on all imports, com-
ing in competition with the produots
of American labor, tliere should be
levied duties equal to the difference
between wages abroad and at home“.
Grein pessa mun mega skilja á ísl.
pannig: „Vjer álítum að allar vörur,
sem eigi verða framleiddar í Batida-
ríkjum, að undanteknum munaðar-
vörum, ættu að flytjast inn toilfríar,
og að á allar innfluttar vörur, sem
keppa við framleiðsiu iðnaðar Banda-
ríkjatnanna, skuli toliur á lagður, sem
nemi misinuninum á vinnulaunurn
heima og erlendis“.
Grein pessi stendur óliögguð,
skráð með gulinu letri fyrir hugskots-
sjónum megin liluta pjóðarinnar. l>að
er ekki til neins að telja pjóðinni trú
um hið gagnstæða. Repúblíkar vilja
tryggja og auka iðnað lundsmanna
gefa þcim tækifæri og hvatir til að
halda auð landsins í landinu sjálfu.
Reningar gera hverjum handhafa
gagn, sjeu peir í veltu. Peningar
peir scm bóudinn fær fyrir ull sínflj
eður hverjar aðra heima fengna vörur
fara til daglauna mannsins, eður kaup-
inannsins, paðan til verksmiðjunnar
svo til daglauna mannsiii3 eða bónd-
ans aptur fyrir meiri vörur og svo koll
Veitt
Hædstu verdl. a heimssyningunna
•DFj
IIIÐ BEZT TILBUNA.
Óblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eða
önnur óboll efni.
40 ára reynzlu.
af kolli. Fari peningarnir út úr land-
inu fyrir ull eðaaðrar vörurhöfum við
aldrei gagn af ]>eim, og par að auki
stemmdu pær stiga tyrir okkar eigin
vörum par sem svo mikið kom á mark-
aðinn og hin útlendu ef til vill gátu
selt hlutinafyrir minna en við hefðum
annars gotað fengið. Það er pess
vegna að rep. vilja ekki leyfa útlerd-
ingum að selja ódyrar en við sjálfir,
með öðrum orðum l&ta útlendinga
borga mismuninn á veiði hlutanna um
leið og peir koma, og ganga pessir
paningar til að kosta stjórn Banda-
ríkja. kje pað, setií kemur inn á
p mnan hátt, hrekkur eigi til að borga
k istnað stjórnarinnar og vilja pi rep.
leggja toll á munaðarvörur útlendar
svo sem gimsteína, silki o. s. frv. sem
auðmenn að eins brúka. Sykur, te
og kaffi vilja peir flytja inn tollfrítt
eða pví sem næst, jafnvei pótt af sum-
uii* sje kallaðar munaðarvörur, t>ar
sem svo ástendur, að vjer- höfum hag
á að selja iðnað vorn eða framleiðsiu
til útlanda vilja rep. gera sjerstaka
samninga við hlutaðeigandi ríki að
selja hver öðrum tollfrítt eða pví sém
næst; er petta kallað ,,recipracity“;og
yrði laDdsmönnum pannig tryggður
útlendur markaður fyrir pær vörur
sem peir kynnu að hafa of mikið af
fyrir heimamarkaðinn. Af pessu sjezt
að lep. villa auka iðnað landsins 9g
styðja samkeppni f verzlun innan-
lands sem mest má verða. Þetta bef-
ur verið aðalmark og mið rép. og
petta mun verða vaxandi áhugi pjóð-
arinnar í heild sinni, hverju nafni sem
peir kalla flqkk pfnn, er fyrir honum
berst. I>að er auðvitað að petta kem-
ur í bága við útlcndan liagnað, en við
getum ekki annað en álitið vorn eigin
bagnað meira virð, og viljum styðja að
pvl á heioarlegan hátt eins og góðum
pegnum og pjóðhollum mönnum
sæmir.
Glasston 10, des. 1894.
I. V. Leifur,
15 o rgarst j ó r a - e m b ættið
1895.
Til kjóseuda í Winnipeg.
Mjer hefur veizt sá heiður að
vera útnefndur fyrir borgarstjóra-
embættið fyrir næstá ár, og leyfi jeg
mjer pví hjer mcð að biðja yður um
fylgi yðar og atkvæði við kosning-
aruar p- 18. des. Sökum pess hversu
stuttur tími er fram að ko3nin<junum,
verður mjer ómögulegt að sjá meiri
partinn af kjósendum basjarins, en
jeg ætla mjer að finna eins rnarga og
jeg mögulega get.
Vðar einlægur
A. McMicken.
Tíl kjosenda i 3. kjor-
deild.
Jeg leyfi mjer að óska eptir at-
kvæðum yðar og fylgi við kosning-
ernar 18. desember, til pess að koma
mjer að sem bæjarfulltrúa fyrir
priðju kjördeild. Ef jeg næ kosn-
ingu, lofa jeg að fylgja fram spar-
semi og styrkja tieiðarlega og vitur-
lega bæjarstjórn.-
James Mc Diarmid.
Óskað er virðingarfyllst cptir
atkvæðtim yðar og fylgi með
JOHN ARBUTHNOT
sem bæjarfulltrúa-efni í 3 kjördeild.
Mdð pví að jeg.hef um allangan
tíma pekkt Mr. Jolm Arbutlinot, get
jeg borið um pað við landa mína, að
hann er bæði vandaður og duglegur
maður, sem ekki mun síður hafa fyrir
augum hag fátæklinga og verka-
manna i kjördeild sinni en annara
borgara par. Jeg leyfi mjer pví að
mæla með pví, að íslendingar greiði
atkvæði sitt með honum við næstu
bæ j arstj órnarkosni ngu.
S, J, Johannesson,