Lögberg - 25.04.1895, Qupperneq 6

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 25. APRÍL 1895.
Nokkrar atliutrasemdir.
.Teg hefði gjarnan viljað láta
hlutlais viðskipti f>eirra Styrbjarnar
og J. P. Sólm in Dsonar í blððunuin;
en í hinni löngu grein Jóh. Sólmunds-
sonar í Hkr. nr. 12 f>. 4., sem hann
kallar svar til Styrbjarnar, skyrir Jóh.
svo rangt frá (lestum atrið im málsins,
að jear get ckki leitt hji mjer að gera
athugasemdir við pær klausurnar, sem
inig snerta.
Jeg sagði meðnefndarmönnum
mínum frá pví snemma í ágúst nl. s.,
að Sólveig dóttir mín, f>á 17 en ekki
16 ára gömul, hugsaði sjer að sækja
um Kjarnaskóla, svo framarlega sem
hfin gæti fengið kennsluleyfi. Yoru
undirtektir peirra á f>á leið, að æski-
legt væri að hún færi til Winnipeg í
f>ví skyni að vita hvort hún gæti náð
leyfinu. En til pess að fá vissu um á
hvaða menntunarstigi Solveig stæði,
og hvort nokkra pyðingu hefði, að
hún gengi á skóla í Winnipeg svo
stuttan tíma, f>ar til skóli yrði settur
i hjeraðinu, f>á leitaði jeg til Jóh.
Sólmundssonar, sem hins næsta, er
vit hefði á slíku, og bað hann að yfir-
lieyra dóttur mína — ekki í pví skyni
að pað hefði ein aða önnur áhrif á
nef idina. — Jeg bað hann segja álit
sitt um, hvort Solveig væri menntun-
ar vegna hæf til að gegna • kennara-
stirfum uæsta vetur. Hann kvað
hvia fullfæra um f>að. Sagðist jafn-
val pekkja kennara, sem ekki hefði
verið kominn eins hátt í sumum
menntagreinum, pegar hann byrjaði
að kenna.
Jóh. sagði þá Solv. veraí „stand-
ar 1 VIIIáleit ekki nauðsynlegt að
húu færi upp til Wpg. í pað sinn;
o' hætti jeg pví við pá ætlan mína
vegna ummæla hans, sem jeg áleit af
einlægni töluð.
Jóh. lofaði Solv. liðsinni sínu, og
biuð að ijá henni bækur, ef hana
vantaði.
Viðvíkjandi pví bókaloforði fór
jeg á fund hans seinna, pegar jeg
pikkaði honum fyrir síðast!! (E>að
lltur út fyrir, að Jóh. sje óvanur pví
ávarpi). t>óitist hanu pá mjög á-
negður yfir pví, að Solv. hefði fengið
leyfið, og gerði pá ályktun, að hún
skyldi gefa kost á sjer fyrir 28—30
ddlara um mánuðinn; alls ekki
m:nna.
Jeg bað Jóhann að gefa Solv.
skrifiegt álit sitt, og gerði hann pað
fúsleg8. t>að álits- og meðmælabrjef
skrifaði hann til nefndarinnar í heild
sinni, en ekki til meðnefndarmanna
minna, eins og hann segir í grein sinni.
Að jeg hafi ekki skilað brjefi pessu er
ósatt. Jeg afhenti formanni nefndar-
innar pað, tveimur dögum eptir að
pað var skrifað; og með hans ráði
hafði jeg pað með höndum. H ort
jeg var ekki frjáls að pví, getur hver
sanngjarn maður sjeð. í fyrstu áleit
Jóhinn prófdóm sinn hafa nokkra
pyðingu, en nú vill hann umsnúa
honum og ónyta.
t>að cr annars kátlegt, hvernig
Jój. ærist aptur og fratn útaf pessu
brjefi sínu, par sem pó Albert virðir
pað að vettugi, og dr. Blakeley ber
pað af deildinni (!!) að brjefið liafi
nokkra pýðingu í pessu efni. Auk
pe3S veit Jóhann líklega, að jeg hefði
getað fengið eins góðan vitnisburð
hutda Solveigu annarsstaðar. t>að er
eins og hann sje hræddurum, aðhann
í ógáti hafi gert cptir beztu vitund.
,,Aptur(!) sagði Blakeley (Jóh.)
að beiðni sjerhverrar nefndar væri
jafnt tokin til greina, hvort sem hún
kæmi munnlega send með einum
nefndarmanninum eða skriflega frá
allri nefndinni; og þó hefur annar-
hvor, Sveinn eða Sifton smeygt sjer
á rönd meðfram rjettlætinu“. Skilur
nú virkilega Jóh. sjálfan sig? Eptir
að.hafa nú hvílt sig við brjefið um
stund og dvahð við nyja vitleysu,
dettur honum pað enn einu sinni í
hug. Gegnum alla grein sína, — og
er hún pó spölur — cltir Jóh. mig
líkt og úrillur tuddi, en parna er
hann froðufcllandi, og er nú frá að
slaka til. En, með pví að ausa mig
lygafroðu sinni, gerir Jóh. Sólmunds-
son mig aldrei óráðvandann I augum
heiðvirðra manna; og jeg mun jafnt
hjer eptir sem hingað til parfnast til-
slökun hans. A3 jeg hafi farið upp
eptir með auglysinguna um tilboð
skólans, er einnig rangt; en form.
nefndarinnar og mjer kom satnan um,
að yrði ekki augl. komin I blaðið
pegar jeg kæmi uppeptir, hefði hún
ekkert að pyða svo stuttann tíma, og
mætti pví sleppa henni; enda höfðu
pau Svcinn Þorvaldsson og Solveig
jafna heimild til að sækja um skólann,
hvort sem hann var auglystur eða
ekki. Jóh. Sólm. hafði líka sagt mjer,
að sú auglysing hefði litla pyðingu,
pví I fjarlægð vissi hann ekki af nein-
um líklegum til að sækja.
Að jeg hafi fest B. Arason I
tjóðri, er eins og önnur ódrengskapar
j órð Jóh. en margir góðir drengir vita,
1 að Benid. ljet alls ekki leiðast frá
^sannfæring sinni I þvl máli, enda er
hann ekki kunnurað pvl, að láta leiða
sig af peim vegi, sem skylda hans
segir honum að ganga.
Að Benidikt Aras. hafi beðið
Jóh. Sólm. að vera I fæði hjá mjer,
pykir mjer heldur ólíklegt, pví jeg
j veit að Benid. vill mjer ekki illa; og
mörgum mun hafa virzt Benid. um
, pað leiti taka sjer eins nærri hörm-
ung Jóh. sein nú, par hann hafði ekk-
I ert I „Iaupinn“ að láta. Jeg vona að
, jeg verði aldrei svo lamaður, að jeg
leitist við að auka afl mitt, innan fjöl-
skyldu minnar nje hið ytra, gagnvart
grönnutn mínum, með pví að vera
mjer úti um návist Jóh. Sólmunds-
sonar, pví: „Spyrja er best til vá-
ligra pcgna“.
Husavick, P. 0.11. apr. 1895.
Sv. Kristjánsson.
Sjö ára J>jáningar.
Hið Mekkxlkua Atvik Sem Kom
Fvrib Mann Einn I
Hamilton.
Taugagigt var lionum til meins.—
Margskonar meðöl voru reynd,
en árangurslaust.— Loks fjekk
hann bata.—Ilvernig pað at-
vikaðist.
Eptir the Canadian Evangelist, Ifamilton.
Einn af starfsmönnum Canadian
Evangelist heyrði ð Mr. RobertHeth-
erington, sem byr að 32 Railway Ave
i samtali við hann, að hann lijelt mjög
mikið upp á l)r. William’s Pink PJlls,
og ljet sjcr mjög annt um að ágæti
peirra yrði |>ekkt af almenningi.
Hann er svo pakklátur fyrir allt hið
góða, sem hann á peim að pakka, að
hann segist vera skuldbundinn til að
lofa öðrum að heyra hvernig pær hafa
reynzt honum. Mr. Hetherington
pjáðistákaflega af taugagigt I sjö ár.
Hann hafði hana ymist I höfðinu,
handleggjum eða fótum, og sárindin
voru opt svo mikil, að hann gat
ekki gengið. Hann reyndi auðvitað
að fá sjer lækningu og brúkaði pá
yms af pessum meðölum, sem kölluð
eru óbrigðul lyf, en ekkert af peim
dugði. í síðastl. ágústmánuði fór
hann af tilviljun að brúka Dr. Willi-
am’s Pink Pills. Eptir hjer um bil
tvær vikur var kvölin farin að minnka
og honum yfir höfuð farið að batna,
og er hann hafði haldið áfram að
brúka pær um tíma, var sjúkdómur-
inn alveg horfinn og hann orðinn eins
heilbrigður eins og hann liafði nokkru
sinni verið. Mr. Hetherington hefur
ekkert gefið út um pennan bata sinn,
af pví hann vildi vera viss um að bat-
inn væri fullkominn áður en hann
segði nokkuð I pá átt. Þegar hann
byrjaði að brúka pillurnar, hætti
hann a’.gerlega við ölí önnur með-
öl, og er hann fann Iivaða áhrif pær
höfðu, hjelt hann áfram að brúka pær
pangað til hann var albata. Enn-
fremur sagðist hann nú vera
eins og nyr maður. „Aður var jeg
svo stirður og preyttur á morgnana
pegar jeg fór á fætur, en nú er jeg
ætíð frískur og ólúinn og get farið að
vinna undireins og jeg kem á fætur.
Jeg lief ekki fundið til kvalanna síð-
an I september, og jeg vildi ekki líða
aðrar eins pjáningar fyrir pað, sem
tuttugu öskjur af Pink Pills kosta.
Mr. Hetherington er ekki hinn
eini af peirri fjölskyldu, sem hefur
haft gott af Pink Pills. Ein af dætr-
um hans, sem er uppkomin stúlka, var
veik I mánuð eða sex vikur, en batn-
aði strax, er hún fór að brúka pill-
urnar.
I)r. William’s Pink Pills eru
sjerlega góðar fyrir kvennfólk. Þær
byggja jpp líkamann með pví að bæta
blóðið, styrkja taugakerfið og útryma
pessum sjúkdómum sem eru svo pjá-
andi fyrir margt kvennfólk, bæði
ungt og gamalt. Svimi, hjartveiki,
höfuðverkr og taugaveiklun láta fljót-
lega undan pessu meðali. Þær hafa
pað , I sjer, sem læknar pá sjúk
dóma sem koma af skemmdu blóði
eða af taugaveiklun svo sem liðagigt,
Huggigt, aflleysi, höfuðvork, niður-
drátt, og afleiðingar af La-grippe,
o. s. frv. A karlmönnum lækna pær
preytu sem orsakast af ofmikilli and-
legri áreynslu eða ó'ió i af hvaða tagi
sem er.
]),-. William’s Pink l’ills eru seld-
ar með merki fjelagsins á (prentað
moð rauðu bleki). Þær eru aldrei
seldar I stórum heildum eða tylfta-
tali eða hundraðatali. Biðjið um Dr.
Mrilliams Pink Pills for Pale People
og takið ekki annað.
Dr. William’s Pink Pills erubún-
ar til af Dr. William’s Medical Co.,
Brcckville, Ont., og Schenectady, N.
Y., og eru seldar I öskjum, (aldrei I
tylfta-tali eða hundraðatali), fyrir 50c
askjan, eða 6 öskjur fyrir $2,50, og
má fá pær hjá öllum lyfsölutn, eða
með pósti frá Dr. William’s Medical
Co.; frá hvorum staðnum sem menn
vilja heldur.
jot fye í^Heumati^in
at^d JVIugcular
Paing yaiqeH^
Why rjot
_ I tiy fl\e 2)^íC. |
i^entHol Plagter.)
1 my wifejof me
|one, ifcured
like magic
For a long time I suffered with Rheumatism in
tlie Back so severely that I could not even sit
straight. My wife advised a D. & L. Menthol
IMaster. I tried it and was soon goinjr Aboutr.il
rijrht. S. C. Huntbr, Sweet’a Corners.
l'rice 25c.
Nýtt blað
FRAMS"0KN
Mánuðarblad. Gefið út. á Seyðisfirði
á íslandi af Frú Sigríði Þorsteins-
dóttir og ungfrú Irgihjörgu Skapta-
dóttir. Á að hlynna að menntun og
sjálfstæði íslenzkra kvenna. Kostar
40 cts. um árið I Ameríku; borgist
fyrirfram. Til sölu hjá: Mrs. Bjarna-
son, 704 lioss Ave. og Mrs. Jónasson,
537 Elgin Ave., Winnipeg.
As many good things are likely
to. But you are safe in running
the risk if you keep a bottle of
P«rry Davis*
PAIM
KILLER
at hand. It’s a never-failing
antidote for pains of all sorts.
Sold by all Druggists.
Dosk,—Qpe tva3poonf,il ln a half gla«s of water or mllk (ararm If convenlcnL)
úT7 V . . V br "ttitít ecriutt cit
v)Ouur ororomuu aiit guii.
OWENS RAFURMAGNSBELTI
LŒKNAR
OWEflS RAFUFJMACNSDELTI hefur pcgar unnið og mun
framvegis halda pví orði, sem pað liefur pogar fengið
fyrir að vera bezta rafurmagnsbeltið í heiminum, hvað
sem peirra mörgu keppinautum líður.
patV líeknar aakúta króniskk og taugasjýkdóma, gefur líkamanum
eptur krapt sinn og hressleik, hvort sem pað nú kemur af ofmikilli áreynslu
aða öðrum orsökum.
Styrkleikuk æskunnaií og lífskbaptuk kemur aptue.
Ef pjer skylduð vilja fá fleir sannanir, pá skrifið pegar eptir
okhar jstora katalog mtb mguímm.
f houum eru brjef og vitnisburðir um marga sjúkdóma, sem hafa lækn-
azt með belti Dr. Owens og batteríum hans, eptir að önnur læknislyf ogönn-
ur rafurmagnsbelti hafa reynzt ónyt. Auk pess oru I hoaum tcikningar og
verðlisti yfir hin jfmsu belti með pví sem peim heyrir til. Katalógurinn er
gefinn út bæði á ensku og norsku og er sendur hvcrt scm vill fyrir 2 centa
póstgjald. Skrifið til
The Owen Electric Belt and Appliance Co.
201-211 State St. Chicago, 111.,
Skrifið eptir príslista og upplýsingum viðvíkjandi beltunum til
B. T.BJÖRNSON, agent meðal íslenndinga
P. O. Box 368, Winnipeg, Man
116
mitt cigið hárn; hún er svo saklaus og pekkir veröld-
ina svo lítið, að pað er nauðsynlegt að einhver líti
eptir lienni. Nú eruð pjer hinn fyrsti, sem hefur
heimsótt hana, og pó er hún búin að vera hjá mjer I
tvö ár. En pegar hún kom heim I gærkveld, pá
sagði hún mjer að hún hefði hitt gamlann kunningja,
sem ætlaði að heimsækja sig; að hann hefði komið
til London til pess að leita sjer atvinnu, ætti enga
vini eða kunningja og væri svo fjarskalega niður-
beigður, að pað hefði gert hana ólukkulega að sjá
liann. Nú, pjer getið verið vissir um, að pegar hún
sagði mjer að ungur maður ætlaði að heimsækja sig>
pá varð jeg alveg forviða. Fyrst setti jeg mig upp
á móti pví, en hún taldi mig brátt á sitt mál, svo jeg
jafnaði málið með pví að segja, að pjer mættuðkoma
I petta skipti, en að ef mjer litist ekki á yður, pá
skyldi pað verða I fyrsta og síðasta skiptið, sem pjer
lieimsæktuð nana. En jeg verð að segja pað, að
pjer lítið út fyrir að vera hægur og siðsamur ungur
lierra (gentleman). Hverskonar atvinnu eruð pjer
að leita yður?-‘
Jeg sagði henni, að jeg hefði verið undirkennari
við skóla, en að nú sem stæði væri jeg að afskrifa
skjöl. Jeg gat ekki um hverrar tegundar pau væru.
Gamla frúin sagði, að undirkennara staða
væri mikið fín atvinna. Og I heild sinni virtist hún
vera mikið vel ánægð með mig.
Um kvöldið kom Mrs. Wilson með sauma sína
jnn I stofuna, og stakk upp á að jeg læsi fyrir pær.
121
finningar mínar gagnvart hcnni cru eins og hún
væri barnið mitt. En jeg verð að segja pað, að jeg
er forvitin eptir að vita meira um haoa, og er opt að
hugsa um hvílík ráðgáta hún er. Fyrst eptir að hún
kom, spurði jeg liana margra spurninga; en hvenær
sem jeg minntist á hcnnar fyrri æfi, pá varð hún svo
aum og hrædd, að jeg gat að lokum ekki fengið af
mjer að minnast á pað framar. Hún hefur hlotið að
hafa mætt einhverri grimmri meðferð I barnæsku til
pess að pað olli henni svo inikils sársauka, að minn-
ast á hana. Jeg er stundum að ímynda mjer, að
hún hafi orðið fyrir einhverju voðalegu áfalli, sem
nærri tók vitið frá henni. Hún er svo undarleg með
köfluin og svo ólík öllum öðrum ungum stúlkum,
sem jeg hef nokkurn tíma pekkt“.
Eins og jeg hef áður minnst á, var Mrs. Wilson
nokkuð sjerleg, eu hún var góð manneskja, pótii
gaman að skáldsögum, ljóðum og sönglist, og var
sjálf talsvert skáldleg að upplagi. Hún var ætíð
raj6g vingjarnleg við mig, og jeg var henni nærri
eins mikil ráðgáta og Clara. Jeg held að pað hafi
verið petta leyndardómsfulla við okkur og pað, hve
ólík við vorum öðru fólki I heiminum, sem dró hana
svona að okkur. En stundum fannst mjer samt að
liún vera nokkuð áhyggjufull út af kunningsskap
okkar.
En hún leit á okkur að mestu leyti eins og vig
værum börn, og fór með okkur samkvæmt pví.
Clara fór sjaldan út, að undanteknu pvf pegar
120
imyndað sjer af pví, scm jcg hef sagt, að Clara værí
punglynd að eðlisfari, en pað var ekki svo. Þegar
hún var við vinnu sína, pá var hún kát og glaðlynd.
Það var bara einstöku sinnum, að pessi dreymandi
sorgarblær kom yfir hana. Hún var að eðlisfari eins
og barn, viðkvæm, ótnrtryggin, opinská og pekktí
ekkert illt; hún hafði svo næma tilfinning fyrir sárs-
auka, hvort heldur ímynduðum eða verulegum, að
hún gat ekki talað um neitt, sem benti á slíkt.
„Nei, ef yður póknast, pá skulum við ekki tala
um pað; pað gerir mig svo hrygga, en mjer pykir
svo vænt um að vera glöð!“ var hún vön að segja.
Þancig vissi jeg ekkert um hennar liðnu æfi, og
jeg kærði mig ekkert að vita neitt um hana. Jeg
var cins og liún með pað, að jeg vildi ckki láta nein-
ar sorglegar myndir skyggja á gleði tlmans, seni
yfir stóð.
Clara hafði verið hjá Mrs. Wilson I meir en tvð
ár, og pó vissi hún jafnvel ekkert um hennar fyrri
æfi, ekki svo mikið sem einn dag af henni, áður en
hún kom. „Jeg hef æfinnlega heimtað góðar með-
mælingar, áður en jeg hef viljað taka nokkurn inn í
hús mitt“, sagði gamla frúin, „sjer I lagi af ungum
stúlkum, sem enga vini áttu; en hún sagði mjor að
hún gæti ekki látið neinar meðmælingar I tje, og
hún leit svo sakleysislega og góðlega út, að mjer
varð strax hlytt til hennar; og jeg hef aldrei haft
ástæðn til að iðrast pess, pvf elskulegri og betri
manneskja befur aldrei komið inn I hús mitt, og til*