Lögberg - 01.10.1896, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIM MTUDAGINN 1. OKTÓBER 1896
3
Islands frjettir.
Rvík, 15. ágúst 1896.
Maður tyndi lífi i sumar við
Sejíðisfjörð eystra með f>eim hætti, að
hann hafði lagzt fyrir til muna ölvað-
Ur i flæðarmáli fyrir neðan hús sitt hjá
b&t, sem hann átti f>ar, og flætt J>ar
Uodir hann, svo að hann drukknaði.
Aflahrögð eru lijer ágæt og
Wa verið all-lengi, en f>ví miður
Wzt til fáir að stunda róðra. Sagðir
•ojög háir hlutir orðnir hjá sumum á
Alptanesi, að minnsta kosti ef sam-
an er lagður „tröllafiskur“ og hinn
aflinn.
Ekkert kvartað framar um ónæði
af botnvörpuskipum, að minnsta kosti
«kki hjer á inn-miðum, par sem skipin
fljeldu sig í allt fyrra sumar, og má
þar kalla mikil og góð umskipti á
orðin.
Þvert á móti er að frjetta af Aust-
fjörðum; nnjög aflatregt f>ar 1 allt
!amar, pangað til daginn áður en
Vesta fór par um, að mikilla við-
brigða varð vart, enda var pá og síld
bomin.
Rvík, 29. ág. ’90.
Fullur af fiski var Hrútafjörður
nú fyrir skemmstu, inn i fjarðarbotn,
en pað er talið rojög sjaldgæft. Hlað-
afli, er á sjó var farið, af porski og
®tútung, hve nær sem reynt var, en
timi lítill til pess fyrir heyönnum.
Dr. Dorv. Tiiorodusen er ný-
komin hingað norðan að, að loknu
fannsóknarferðalagi sínu um Eyja-
fjörð og Skagafjörð, byggðir og
óbyggðir, alla leið milli Skjálfanda-
fljóts og Blöndu, og suður undir
Hofsjökul. A hann nú ekki eptir
annað óyfirfarið af landinu en Húna-
vatnssyslu með heiðunum par suður
af, Grímstungnaheiði og Arnarvatns-
beiði.
Veðkátta. Nú er loks eða llt-
Ur út fyrir að vera skipt um til batn-
aðar, um höfuðdaginn, eins og pjóð-
trúin kennir, eptir hið mesta kulda-,
fosa- Og votviðrasumar, sem elztu
menn muna, að minnsta kosti um
suður- og vesturland, og nokkuð
austur eptir norðurlandi. Fyrra laug-
ardag, 22. ágúst, fylgdi landsunnan
stórviðri og rigningu svo mikill sjáv-
argangur hjer við Faxaflóa norðan-
verðan, að miklum heysköðum olli í
Borgarfirði að minnsta kosti, bæði í
Andakíl (Hreppi, Hvanneyri, Hvítár-
ósi) og einkum norðan fram með firð-
inum (á Ölvaldsstöðum o. fl. bæjum).
Sunnudagskveldið eptir og nóttina pá
snjóaði hann mjög á fjöll og stóð hálf-
gert hausthret fram eptir vikunni.
Nú í dag er heiðskírt veður og
afbragðsperrir, á norðan.
Frjettaþráður.
I>að verður pvl miður ekki annað
ráðið af pvl sem áreiðanlegast verður
I frásögur fært af pvi áformi, hinum
fyrirhugaða frjettapræði milli Islands
og Bretlandseyja, en að málið standi
enn að öllu verulegu I sömu sporum,
eins og fyrir ári liðnu, er Mr. John
M. Mitchell hreifði pvi hjer og fjekk
pað borið undir pingmenn vora. Ilann
taldi pá eins og nú vissa von um nægi-
legt fje til pess, ef loforð fengist fyrir
hæfilegum ársstyrk frá peim 3 ríkjum,
er hann ætlaði að leita til við, auk
fúlgu peirrar, er stóð til að fram væri
lögð af vorri hálfu (45,000 kr. á ári).
En slík loforð eru ófengin enn. t>að
er mergurinn málsins. Dað er lofs-
vert og pakkarvert, að maður pessi
(Mr. Mitchell) ersamt eigi uppgefinn
við málið, heldur rær öllum árum að
pví, að pað hafist fram. Hitt er ekki
til neins fyrir oss, að gera oss sama
sem vissu úr pvi, sem ekki er nema
reikul von.
Engiim Skáldskapur.
Sagan um John Gibson frá East
London.
Hann kvaldist af mjaðmagigt. Reyndi
lœkna, fór á sjúkrahús, og
brúkaði meðöl ótæpt, allt á-
rangurslaust. Dr. Williams
Pink Pills læknuðu hann pfg-
ar allt annað brást.
Tekið eptir London Advertiser.
l>að eru tveir hlutir i pessum
heimi sem Mr. John Gibson, Queen
Ave., East London, mun hjeðan af
hafa traust á. Annað er dómgreind
konu hans, og hitt er lækningakrapt-
ur hinna svokölluðu Dr. Williams
Pink Pills. í pessu tilfelli voru bæði
pessi ntriði samfara. Mrs. Gibson
stakk upp á meðalinu, og pillurnar
gerðu pað sem upp á vantaði, og
pann dag i dag er Mr. Gibson heiií
beilsu, en slðastliðið haust var hann
sjúklingur. Fregnriti blaðsins Ad-
vertiser heimsótti Mr. Gibsou fyrir fá-
um dögum og leitaði frjetta bjá hon-
um um bata hans. Honum var tekið
mjög vel og boðið til sætis. Að pví
búnu brá Mr. Gibson sjer inn í næsta
herbergi, og að vörmu spori heyrðist
hringla I tómum flöskum. I>egar Mr.
Gibson svo kom til baka, hafði hann í
fanginu fulla körfu af flöskum, sem er
allur árangurinn af öllu pví fje, sem
hann hefur eytt til ónýtis í meðöl. Á
meðan Mr. Gibson var að sjfna pessar
flöskur og útskýra hvað pær hefðu
haft inni að balda liafði fregnritinn
gott tækifæri til að virða manninn
fyrir sjer. Málfæri hans auðkenndi
hann sem Englending og andlitið bar
enn pá vott veikina og preytu, en
hraustlegur var hann að öðru leyti og
limaburðurinn fjörlegur. Og pegar
hann segir að hann geti blaupið og
stokkið og unnið eins og hver annar,
pá máttu til með sð trúa honum. Hann
er 29 ára, fæddur í Bow Road, Strat-
ford, Englandi. Hann kom til Can-
ada 1882 og settist að i Galt, par sem
hann er mjö^r vel pekktur. Hann
var i vinnu hjá Hon. Mr. Young um
langan tíma, og fyrir 7 árum giptist
hann Miss Alice Mann. Eptir að hann
flutti til London bjó hann nálægt
vagna verksmiðjunum og gekk mjög
vel; hafði nóg að gera og nægilegt
prek til að vinna. Hann hirti ekkert
um pað pó hann yrði blautur, pangað
til fyrir einu ári síðan að hann fjekk
ákafa mjaðmagigt eptir að hafa stað-
ið lengi I vatui. ,Jeg lagðist niður
á gólfið1, sagði Mr. Gibson, ,og pjáð-
ist lengi bæði nótt og dag. Jeg gat
ekki gengið eitt fótmál, og konan
mí i varð að lypta mjer upp pegar jeg
purfti að hreyfa mig. Jeg fann fyrst
til prauta i bakinu, en að litlum tíma
liðnum færðist verkurinn yfir í mjöð-
mina. Læknar komu heim til að
3koða mig og gáfu peir mjer meðöl
og forsknptir, sem ekkert gagn virt-
ust gera, en prautastunur minar
heyrðust I næstu hús, pegar jeg'fjekk
tnestu llogin. Siðasthðið haust var
farið með mig á sjúkrahúsið og var
jeg par í 3 vikur, á meðan læknarnir
reyndu allt sem peim hugkvæmdist,
pó pað yrði allt gagnslaust. I>egar
pessar 3 vikur, voru 'iðnar fór jeg
aptur heirn engu betri en áður. Kon-
an min hafði náð í bækling par sem
skýrt var frá að Dr. Williams Pink
Pills hefði reynzt mjög vel i mörgum
tilfellum og afrjeðum við pvi að reyna
pær. Jeg brúkaði á stuttum tíma
upp úr 3 öskjum, og fann mjer skána
við pað. Jeg brúkaðisvo úr 13 öskj-
um alls; og pað eru nú meira en 2
mánuðir siðan jeg fann seinast til
prauta af gigtinni1. ,Finnst pjer pú
vera alveg heilbrigður?1 spurði fregn-
ritinn. ,Já, jeg get unnið hvaða
vinnu sem er eitis vel og nokkru sinni
áður. Jeg er mjög hress og hef góða
matarlyst. Nei, jeg vildi ekki fá
annað eins veikindakast aptur4, sagði
Mr. Gibson um leið og hann fylgdi
fregnritanum til dyra.
Mrs. Gibson var okki heima peg-
ar fregnritinn kom i fyrsta sinni, en
litlu síðar er hann heimsótti hana,
staðfesti hún sögu rnanns síns: ,Hann
var lteima i allt fyrrasumar1, sagði
Mrs. Gibson, ,og í síðastliðnum ágúst-
mánuði var hann svo illa farinn, að
hann gat ekki rjett sig upp, ef hann
beygði sig purfti opt að hjálpa hon
um, pví hann var alveg máttfarinn.
Flöskurnar sem hann sýndi pjer ltöfðu
márgar vcrið fyltar optar eu einusinni
svo að jafnvel pessi flöskumergð
nægir ekki til að sýna hve mikil með-
öl hann brúkaði. Áður en maðurinn
minn fór að brúka pillurnar, hjelt jeg
að hann mundi aldrei geta staðið upp-
rjettur, en nú‘, sagði hún, ,er hann
eins hraustur eins og hann hefur
nokkurntima verið*.
Dr. Williams Pink Pills gera
blóðið heilnæmt og taugarnar styrkar
og rnka pannig burt sjúkdómana úr
líkamanum. 1 ótal mörgum tilfellum
hafa pær læknað par semengin önnur
meðöl liafa dugað, og sanna pannig
að pær eru hin merkilegasta uppfind-
ing af meðalatagi, scm nýlega hefur
verið gerð. Ekta Piuk Pills eru að
eins seldar í öskjum og prentað á uin-
búðirnar með fullutn stöfum: Dr.
Williams Pink Pills for Pale People.
Látið ekki svikja út við ykkur pillur,
sem ekki hafa petta merki á um-
búðunum.
Break Up a Cold in Time
ÐY USIN'Í
Pyny-Pectoril
Tlie Qulck Curo íor COUGHS,
COLDS, CROIT, BRON-
CHITIS, HOAUSENESS, etc.
Mrs. Joseph Norwick,
of 63 Sorauien Ave., Toronto, writes:
•• rynv-?«ctoral hna n*v«r Mlcd to cure
rny rhlidron ofcroupAfterafewdoHe8. lt
ctired myself of » long-stnndlng cough after
ieveral mhcr roniedíes had failed. It has
nl»o provrd an cxuollent coutrh curo for nty
fuml y. I prcfer lt to «nv othor mediciue
for coughs, croup or hoarsoneaa. ’
H. O. Barbour,
of Little Rocher, N.B., writes:
••As a cure for c^nghB Pvny-Pectoral is
tho ÍM‘8t RHling medirine I havo; my cus-
tomera will have no othor.”
Large Hottle, 25 Cts.
DAVIS & LAWRENCE CO., Ltd.
Proprietors, Montreai.
$1.00
EDA
50 CENTS,
hvort sem þjer viljið heldui’.
Af því að nú er töluvert
liðið á þennan yfirstandandi
árgang Lögbergs, dettur oss í
hug að bjóða nýjum kaupend-
um sjerstakt kostaboð á því,
sem eptir er af árgangnuin.
Vjer bjóðum því:
Lögberg frá þessum tíma cil
ársloka (í rúma 7 mánuði)
og sögurnar: „þokulýður-
inn“ (656 bls.), „í leiðslu"
(317 bls.) og „Æfintýri
kapteins Horns“ (um 700
bls.) fyrir að eins
$1.00.
EDA
þeir, sem ekki kæra sig um
sögurnar, geta fengið Lög-
berg frá þessum tíma til
ársloka (í rúma 7 mánuði)
fy-rir ein
50 cents.
En aðgætandi er, að borg-
unin verður undir öllum
kringumstæðum að fylgja
pöntuninni, og að þetta kosta-
boð gildir að eins hjer í álfu.
Lögberg
Print. & Publ. Co.
*
N.B. Sögurnar ,,pokulýðurinn“ og
„I Leiðslu“ verða sendar strax
og pöntunin kemur; en „Æfin-
týri kapteins Horns“ getumvjer
ekki sent fyrr en scinna. Sagan
endar i blaðinu um júliniánaðar-
lok,og verður þú hept, sett í kápu
og send eins fljótt og unt verður.
BORCAR SIC BEZT
aö kaupa skó, sem eru að óllu leyt
vandaöir, og st-m fara vel á fæti
Látiö mig búa t.il lianda yöur Jskó
sem endast í fleiri ár. Allar aðgerö-
ir á skótaui meö mjög vægu veröí.
Stefiln Stefánsson,
6555 Main Strkkt. Winnipko
I. M. Cleghorn, M. D.,
LÆKNIU, og YFIRSETUMAÐUR, Et-
Utskrifaður af Manitoba læknaskólanum,
L. C. P. og 8. Manítoba.
Skrjfstofa yflr búö T. Smith & Co.
EEIZABETH ST.
BALDUR, - - MAN.
P. S. Islenzkur túlkur við bemlina hve
nær sem þörf gerist.
MANITOBA.
fjekk Fyrstu Ykrðlaun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýniugunni,
sem haldin var i Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum sýnt
par. En Manitoba er ekki að eins
hið bezta hveitiland í hoimi, heldur er
par einnig pað bezta kvikfjárræktar-
land, sem auðið or að fá.
Manitoba er hið hentugasla
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
í, pvi bæði er par enn mikið af ótek n
um löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, par sem gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járnbr&utir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir friskólar
hvervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjuntun Wiunipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja Islandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum í fylk-
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera pangað komnir. 1 Mani-
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eru i Norð-
vestur Tetritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
endingar.
íslenzkur umboðsm. ætið reiðu-
búittn að leiðbeina isl. innflytjendum.
Skrifið eptir nýjustu upplýsing-
m, bókum, kortum, (allt ókeypis) til
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister ®f Agriculture & Immigratioa
WlNNIPKG, MaNITOBA.
117
lífi og sál, skyldi finna til gleði yfir, að hans eigið
blað yrði svona mikið við pað mál riðið, sem öll
London hlaut nú að vera að tala um.
En pessi gleði tilfinning dofnaði við aðra til-
finningu, sem ekki var eins gleðileg. Gat ekki pað,
hvernig hann var bendlaður við inállð, komið honum
I alvarleg vandræði? Hvernig færi pað ef hann
gæti ekki skýrt pað atriði, að hann hafði brjefa-
veski hins myrta manns i höndunum, pannig, að
yfirvöldin væru ánægð með skýringarnar? Sú
hugsun flaug pess vegna í gegnum huga Geralds,
að pað væri betra fyrir hann sjálfan að gefa sig ekk-
ert fram 1 sambandi við málið, heldur fleygja hinu
hættulega brjefaveski í ána eða eldinn, svo hann
væri ekkert við m&lið riðinn. En liann rak pessa
hugsun strax frá sjer. Gerald lauk morgunverð sín-
um eins ákveðinn og Spartverji, fullvissaði sig um,
að hið leyndardómsfulla veski væri vel geymt í
brjóstvasa sinum, hneppti yfirfrakka sinum að sjer
vandlega og lagði af stað til Scotland Yu»d* eins og
hetja.
*) Stöövar leyni lögregluliðsius í London.’—Ritbtj.
En pó Gerald hefði orðið forviða pegar hann
fann brjefaveskið hjá sjer og á sögunni um morðið,
p& lá nú samt fyrir honum að undrast enn meira.
Fátæki fiskimaðurinn 1 „púsuud og einni nótt“ varð
ekki meira forviða pegar hann vissi, að pað var
voldugur andi í fangelsi 1 flöskunni, sem hann fjekk
I net sitt, en Gerald varð pegar brjofavoskið, sem
124
fyrst?“ sagði lafði Scardale lágt við meyna,sem feng-
ið hafði henni seðilinn.
„Já, lafði Scardale“, sagði mærin. „Hann spurði,
hvort Miss Locke væri hjer—og jeg sagði honum að
svo væri; og svo bað hann um að fá að tala við yður.
Hann sagðist heldur vilja tala við yður fyrst“.
„Mig grunaði petta“, sagði lafði Scardale við
sj&lfa sig. Svo sneri hún sjer að litla hópnum, sem
stóð hjá henni, og sagði:
„Jeg kem aptur að fáum mínútum liðnum, vona
jcg“, og svo íylgdi hún meynni eptir inn í húsið og
inn í lestrarstofu sina, par sem Gerald beið hennar.
Lafði Scardale var lengur burtu frá vinum sín-
um úti en hún hafði búist við. Hún kom ekki út í
garðinn til peirra aptur fyr en eptir fjórðung stundar,
og pegar hún kom, var hún ekki einsömul. Gerald
Aspen var við hlið hennar. Lafði So&rdale var mjög
alvarleg og sorgbitin í bragði, og pað var Gerald
lika. Ilann var nýbúinn að segja lafði Scardale hina
undarlegu sögu, sem bann hafði sjálfur heyrt pennan
sama morgun, og laföi Scardale hafði komist að peirri
niðurstöðu, að pað væri bezt að hann segði Fideliu
söguna sjálfur. Lafði Scardale litaðist um eptir
Fideliu, og sá hana liinu megin i garðinum, par sem
hún var að tala við suma af gestunum. Garðurinn
var nú orðinn nærri tómur af fólki, pví pað var farið
að verða svalt svo ílestallir gestirnir voru komnir inn
í búsið eða farnir.
„Bíðið hjer augnablik“, sagði lafði Scardale við
113
sjerlegt og eptirtektavett, og pessí endurminning
stríddi honum af pvi að hann gat ekki áttað sig á
um hvað hún var, gat ekki, ef svo mætti að orði
kveða, settsaman hina ýmsu parta af hinum breyti-
legu endurminningum sem voru á flugi í huga hans.
Allt í einu mundi bann samt eptir öllu saman, og pað
eins fljótt og slíkir hlutir eru vanir að renna upp
fyrir manni. Skýin hurfu burt og endurminnigarnar
sameinuðu sig, og upp reis í huga hans stór maður í
gulum fötum, myndin af manniuum, sem setið hafði
til borðs með honum við miðdagsverðiun daginn
áður. Strax rann hugur hans eptir allri brautinni
sem lá til pess, sem fyrir hafði koraið á ferðamanna-
klúbbnum, og honum fannst petta æfintýri svo
skringilegt og svo ótrúlegt, að hann ályktaði með
sjálfum sjer, að allt saman væri hvorki raeira nje
tninna en eintóinur draurnur, sem orsakast hefði af
kveldverðinum sem hann borðaði svo seint og pvi^
að skrifa „handrit“ i meir en heilan dálk af blaðinu
Catapult á eptir. En i sömu andránni og hann
korast að pessari niöurstöðu renndi hann augunutn
yfir að borðiuu og sá, að á pví lá alveg á sama
blettinum og hanu hafði lagt pað frá sjer kveldinu
áður, leður-brjefaveskið, sem hinu undarlegi, ókunni
maður hafði neytt hann til að geyma.
,,I>að er pá ekki draumur“, sagði Geruld við
sjálfau sig og varð forviða yfir pví, og hann var ekki
búinn að jafna sig útaf pessari uppgötvun pegar
hann var búinn að klæða sig og hringdi klukkunn;