Lögberg - 31.12.1896, Blaðsíða 5

LÖGBERÖ, IMMTGDAGINN 31. DESEMBER 1S96
5
tneira kaupi á annan hátt. Að f>jóð-
in hjer vill fá sera flesta ísl. til að
setjast hjer að kemur til af pvf, að
þeir hafa reynst eins nýtir landnáms-
menn og nokkur annar pjóðflokknr,
en ekki pað, að hún álíti pá skræl-
ineja. t>að virðist dálítil hugsunar-
villa í pví hjá t>jóðólfl, að brezka
þjóðin vilji fá skrælingja til að byggja
lönd sfn eða búa sfn A meðal. Það
er verið að koma upp hjer í Canada
voldugri f>jóð, hraustri og harðgerðri
pjóð, og þessi f>jóð er nú tvöfalt
mannfleiri en Danmörk. Áður en öld
líður verður Canada-pjóðin ein af
stórpjóðum heimsins, af f>vi hún hef-
ur hjer frjósaman jarðveg til að pæla,
en £>jóðólfur verður pá eins lítill og
durgslegur og hann nú er, f>ó hann
alltaf pæli holtin sín.
Initflytjendii lagafrnm-
varpið.
Yjer gátum um í síðasta blaði,
að pað væri fyrir congress Bandaríkj-
anna frumvarp til nyrra innflytjenda-
laga sem, ef f>að yrði lög, gerði fá-
tæku fólki því nær ómögulegt að
flytja inn í Bandarík. Frumvarp þetta
hefur nú verið sampykkt í efri deild
congressins með miklum atkvæða mun,
og verður líklega að lögum. Frum-
varp f>etta fær allharðan dóm hjá
ým8um blöðum bæði hjer í Canada og
viðar. Blaðið Montreal Daily Wit-
ness t. d. flutti eptirfylgjandi grein út
af f>ví pann 18. p. m.
„SmásIlarleg löggjöf.
Frumvarp eitt er nú fyrir con-
gress Bandaríkjanna sem inniheldur
ákvæði um, að sjerhver karlmaður,
sem flytur inn í landið, borgi f 100 toll
fyrir sig og afsverji föðurlandi sínu alla
hollustu. Annað frumvarp inniheldur
f>á ákvörðun, að euginn, sem ekki er
Bandaríkja pegn og átt hefur par
heima 1 1 ár, skuli leita sjer atvinnu
eða piggja atvinnu í Bandaríkjunum,
og brjóti nokkur á móti þessu, pá
skal hann sektaður frá eit ttil fimm
hundruð dollara fyrir hvert brot gegn
fessu ákvæði. t>að væri lítið lengra
gengið, pó búin væru til lög er
bönnuðu öllum útlendingum, sem
ekki eru stórríkir, að vera i
Bandaríkjunum undir neinum
kringumstæðum. Vjer getum ekki
trúað, að slík játning um takmarka-
lausan ótta við innflutning eða slík
játning um þröngan pjóðar-hugsunar-
hátt, fengi neinn annan byr hjá lög-
gjöfum voldugrar pjóðar en verðskuld-
aða fyrirlitningu, ef ekki hefði verið
langt spor stígið í pessa átt
á næsta congress á undan. t>ær
pjóðir heimsins, sem harðast eru enn
reyrðar i einveldis-fjötrunum, eru ekki
eins ófrjálslyndar eins og hin mesta
lyðfrelsis pjóð ætlar að verða með
þessirí löísriöf. Ef pað er nokkuð
sem Bandaríkja-pjóðin hefur hrósað
sjer optar af en öðru, þá er pað að
hún byði öllura mönnum af öllum
pjóðum, sem kúgaðir eru, griðastað í
landi sínu og gæfi þeim tækifæri til
að komast í efni og til velgengni.
£>etta gort var jarðsungið pegar lögin,
er banna útlendum verkxmönnum að
leita sjer atvinna í Bandaríkjunum,
voru sampykkt. t>að var sá tfmi, að
Bandaríkin voru svo velmegaDdi og
fundu til pess, að auðsuppsprettur
landsins voru svo óendanlearar, að p»u
opnuðu dyr sfnar eins mikiðog rnögu-
legt var fyrir öllum, sem inn f pau
vildu flytja. Nú eru Bandarfkin
hrædd við að leyfa nokkrum manni
inDgöngu. I>annig er velgengnin og
viðgaDgurinn sem orsakast af toll-
verndun,að land, með takmarkalausum
auðsuppsprettum, verður að loka dyr-
um sfnum á sama tíma og hið pröng-
byggða frfverzlunarland, England,
leyfir öllum inngöngu hindrunarlaust.
Slík er ósanngirnin sem leiðir af
tollverndun fyrir vinnulýðinD, að hann
parf að halda á hefur sanngjarna
heimtingu á að hann sje
verndaður með eins grimmúð-
ugum lögum og peim, sem
nú er ráðgert að samþykkja til að
sporna við öllum innflutningi.
Slíkur er smfisálarskapurinn sem
tollmúrinn f kringum pjóðina, er eng-
inn sjer út yfir, orsakar, að það er
jafnvel orðinn glæpur að bera hlýjan
huga til hins gamla föðurlands sfns.
t>að er varla hægt að hugsa sjer annað
fyrirkomulag sem betur er fallið, en
fyrnefnt laga-frumvarp, til pe.-s, að
fóstra upp í landinu „FeDÍanismus,-‘
og „anarkismus11 og fá.þeimmönD-
um, sem hata alla stjórn, vopn í hend-
ur og vekja hjá þeim hatur til stjórn-
arinnar, sem þeir ern aldir upp undir,
og sem menn mega vera vissir um »5
hata alla stjórn og reglu hvar sem þeir
eru í heiminum.“
Boðskapur Clevelands.
Eins »g getið var um í sfðasta
blaði, pykir boðskapur (message)
Cleveland’s forseta til congressins,
er hann kom saman, í mörgu all-
merkilegur Nokkra helstu kafla úr
boðskap forsetans setjum vjer hjer,
en allur er boðskapurinn svo langt
mál að ekki er unt, rúmsins vegna, að
taka meira. £>essir kaflar hljóða sem
fylgir:
......»Nú, er pingið kemur saman,
er ný-liðin hjá all-mikil pólitfsk hreif-
ing, er sýnt hefur mjög ljóslega ágæti
vors frjálslega stjórnarfyrirkomulags,
hreifing, er var svo áköf að nærri lá,
að mönnum yrði skapfátt víðsvegar
um land, en sem nú er leidd til lykta
með frjá'sri atkvæðagreiðslu, án pess
að hin minnsta truflan eður sýki-merki
sæist á þjóðlíkamanum. £>egar vjer
athugum þetta, og virðum fyrir oss
um leið hve drengilega og friðsamlega
þeir tóku úrslitunum, er í minnihluta
urðu, pá megutn vjer vera pess full-
öruggir, að landar vorir munu jafnan
reynast löghlýðnir menn, er sýni að
peir beri sanna ættjarðar-fist f brjósti.
£>ví næst lýsti forsetinn yfir sorg
sinni yfir aðförum Tyrkja (við Arm
eniu-menn). En engan Bandarfkja-
pegn kvað hann enn hafa drepinn eð-
ur særðan verið í Tyrklandi, pótt alls
ekki væri hægt að segja þá óhulta
eptirleiðis. Allt hefði verið gert og
yrði gert eptirleiðis af hendi Banda-
ríkja stjórnar, er í hennar valdi stæði,
til að vernda trúboðana par eystra.
,,En,“ segir ennfremur í ertndinu,
„pótt menn kenni sárlega f brjósti
um hina undirokuðu pjóð, pá mega
menn ekki ganga svo fjær viti sínu
að heimta pað sem ómögulegt er. Allt
mögulegt verður gert til pess, að fá
endurbættar skemmdir á eignum
kristniboða í Marpoot og Marassh.*'
Hann (forsetinn) ljet í ljósi þá von, að
engar hindranir yrðu lagðar f veg fyr-
ir menn, er leita vildu burt af Tyrk-
landi til að forðast ofsóknir og dauða.
All-langt mál um Cuba-uppreisn-
ina er í erindinu,og segir par, að varla
sje hægt að sjfi, að nokkuð hafi enn
verið gert í pvf máli, er til friðar
bendi.
£>rátt fyrir pað, pótt Spánverjar
auki her sinn til að bæla niður upp-
reisnina, sje pó ástæða til að ætla, að
uppreisnarmenn ætli ekki undan að
láta fyr en þeir fá kröfur sínar upp-
fylltar. En hvorugir virðast nærri
tikmarki sínu enn. Viðvíkjandi pvf,
að viðurkenna rjettmæti uppreisnar-
innar af 'hendi eyjarskeggja, viður-
kenna pá sem óháða pjóð, að tíanda-
rikin kaupi eyjuna, eður blandi sjer í
g ál þeirra til að gera enda á ófriðn.
um, jafnvel með 'nernaði á Spánverja,
pá er öllum slíkum skoðunum vísað á
bug f erindinu.
Drepið er á Venezuelamálið >
Behrings-sjávar-málið, skýrslur fjár.
mála-stjórnarinnar, skýrslur innflutn-
inga-stjórnarinnar, stra > lvarnir, er
verið sje að gera, ásamt mörgu fleiru,
f erindi pessu.
Crlobe Hotel,
140 Princrss St. Winjjiprg
Gistihds l>etta er útbúið með ðllum nýjast
útbúnaði. Ágætt fæði, frí baðherbergi og
vínföng og vindlar af beztu togund. Lýs
upp með gas ljósum og rafmagns-klukk-
ur í öllum herbergjura.
Herbergi og fæði $1,00 fi dag. Einstaka^
mfiltíðir eða herbergi yflr nóttina 2ö ots
T. DADE,
Kigandi.
Far Yelt Hverju Fagna SRal.
En allir fagna yfir aS fá sem besta og vandaðasta vöru fyrir sína peninga. ViS höföm ævinlega
verið á undan hvað efni og tízku snertir; margir reyna til að apa okkur en tekst ekki, því innkaups-maður
okkar hefur meiri þekking og æfing en nokkur annar í norðvestur-landinu.
Matvara.
Beztn þur epli 15 pd. $1.00
Malað sykur 22 pd. 1.00
Góð síld, kannan .05
Grænt eða brent kaffl 5 pd. 1.00
40 stykki þvottasfipu 1.00
Tennys munutóbak. 1 pd. .15
Þvotta klemmur 2 dúsin .01
Brotin Grjón 25 pd. 1.00
Lax, 2 könnur .25
Molasykur 18 pd. 1.00
BARA TAKID EPTIR
Skofatnadur.
Kvenn flókaslippers ,7t
Perlus umaða i.26
Góða leður skó í.oo
Betri tegund 1.2®
Kid skór i.so
Betri tegund
Barna skór .36
.60
“ .«0
“ .00
Fínir Kid skór fóðr. flann. L00
Munið eptir að tímar eru harðir I haust, en
harðari verða peir að vori. M anið eptir hver
hefir hjálpað íslendingum áður, og er reyðubú-
inn að gera það aptur. Munið pess vegna eptir
hverja pic eigið að verzla við f haust, á meðan
pið getið sýnt pað í verkinu.
Karlm. fatnadur.
$ 5.00 föt fyrir $ 3.00
.7.00 “ “ 5.00
8.00 “ “ 6.00
10.00 “ “ 8.00
12.50 “ •* 10.00
17.00 “ “ 12.30
20.00 “ “ 1500
25.00 “ “ 20.00
Drengja fðt frá $1.50 og upp.
Kjolatau.
Fínt Brocaded tau 65e. nú fi .30
“ “ “ 50c. “ .20
Flannei) lOc. “ x06
Besta 1 jósleitt 7 c. ljerept .03
Besta dökkt lOc. “ .06
Gingham fyrir svuntur 10c. .06
Besti tvinni 8 spólur fyrir 2»
fínt tvíbreitt 75c opera nú á .80
Allt að því skapi til kjóla.
Ennfremur eru miklar byrgðir af allslags yflrhöfnum. S20.00 loikápur fyrir Sló.00. þykkir
Duffel frakkar með loðkraga og líningum, áður á S 18.00 nú að eins SV2.50. Kvenn yfirhafnir,'’ sem
seljast almennt á S12.00 nú fyrir S10.00, og enn betra SlO.OO tweed treyjur (coast) fyrir 87.50 og allk að
jöfnum hlutföllum fyrir litlar stúlkur.
Við höfum aldrei haft eins miklar, eins vandaðar og vel innkeyptar vörur með jafn lágu verði
eins og nú. Gleymíð þess vegna ekki að koma inn og biðja að sýna ykkur það sem þið kuunið að
girnast að eiga.
Yðar til þjenustu reiðubúinn
c.
CAVALIER,
A. HOLBROOK &
Per S. J. Eiriksori.
co.
N. DAKOTA.
275
með pvt að meðganga að hann hefði drepið föður
Fideliu. Granton hafði treyst drengskap hans, og
bann gat «kki svikið hann f tryggðum. „Skyldi
Fidelia halda fast við fikvörðun sína?“ hugsaði haun
með sjer. £>ví miður var hætt við pvf. Hann hafði
sjeð, að pessi ásetnÍDgur var að próast bjá henni, og
hann bjóst ekki við, að hann mundi dofna. £>essi
ásetningur var byggður á tómum misskilningi—á
peirri sannfæring, að faðir hennar hefði verið sví-
virðilega myrtur. Ef þessari sannfæring yrði út-
rýmt, pá mundi og þessi á3etningur liennar hverfa.
En hvernig var liægt að útrýma pessari sannfæring?
£>að var að eins einn maður á lífi, sem gat leiðrjett
misskilning Fideliu, og sá maður var Rupert Gran-
ton; en pað gat hann að eins gert með því móti, að
segja frá, að hann hefði orðið banamaður föður
hennar.
Aptur á móti fannst Gerald að það væri flátt-
skapur af sjer gagnvart Fideliu og tilfinningum
hennar, ef hann ljetist vera að hjálpa henni til að
komast að öllu, er snerti dauða föður hennar. £>að
væri bara að leika ófagran sjónhverfinga-leik, og
neyða stúlkuria, sem hanu elskaði, til að vera óafvit-
andi einn af leikendunum. Hvernig sem hann velti
pessu mfili fyrir sjer, pá var ekki annað sýnilegt en
vonbrigði, sorg og jafuvel örvænting.
£>að var augnabliks pðgn. Elskendurnir voru
aleinir á gangi í einu af auðu strætunum f Chelsea.
£>au voru par ein út af fyrir sig. £>aðgat varla verið
278
komlega einlægur við hana, pví með því að vera
fullkomlega einlægur hefði hann orðið að Ijósta npp
leyndarmáli. Hvað Fideliu snerti, pá var hún óend-
anlega finægð, Hún hafði elskað hann frá pvf pau
fyrst sáust; nú vissi hún að hann elskaði hana. Hún
gekk út frá—hún áleit það sjálfsagt,—að hann mundi
leggja allt kapp á að koma fram augnamiði hennar,
hvað snerti eptirgrenslanir viðvíkjandi dauða föður
hennar, og myndi gera pað að áhugamáli sínu. Hún
hafði til að bera alla pessa yndislegu einfeldni og
takmarkalausa, meðfædda traust, er konur bera til
elskbuga sinna, — pá tilfinningu, „að hvað sem jeg
vil að hann geri, pað langar hann til að gera.“ Hún
hafði lfka pessa eiukennilegu, kvennlegu tilfinning,
að hún væii nú búin að fá verndarmann—þessa
sælufullu gleði, að hún gæti nú stuðst við styrk-
leika, sem væri meiri en hennar eigin styrkur.
„Gerald mun gera alla hluti auðvelda fyrir mig“,
hugsaði hún með sjer. £>egar hún minntist samtals
sfns við Bostock pennan sama dag, þá fann liún til
pess hve æskilegt var að hafa verndara. £>að var
ekki laust við að henni stæði enn nokknr ótti af
játningu Bostocks—hinni alveg óvæntu ástajátnÍDg
hans—ógnunum hans, hinni geigvænlegu yfislýsing
hans, að hann væri í raun og veru annar maður en
hann ljetizt vera, og að nafn hans væri allt annað en
pað, sem hann gekk undir. Henni fannst hún vera nú
óhult gegn allri pessari hættu—ef um nokkra hættu
væri annars að tala—pví Gerald mundi veruda sig.
271
um mitti hennar, dró hana að Sjer ðg kyssti hana.
£>ar var enginn áhorfanði nema blessuð sólin, og
einnig hún var að hverfa niður undir sjóndeildar-
hringinn, svo hinn ungi elskbugi gæti kysst ástmey
sína enn einu sinni án pess að nokkur sæi.
„Fidelía,“ hrópaði hann upp—„ætíð Fidelfa—en
ekki Fidelía Locke?“
„Ekki ætíð,“ sagði hún með brosi, er barðist við
tárin. „Bráðum verð jeg ef til vill nefnd Fidelía“_
löng pögn—„Fidelía Aspen.“
Síðan fóru pau út úr garðinum og hann fylgdi
henni heim. „Ó, hafið hugfast, að garðurinn var
undir áhrifum töfra.“ £>ess vegna biður Edgar Poe
oss að minnast garðsins, par sem elskhuginn, er hann
syngur um, sá hina dularfullu, ógleym^nlegu flelenu
í fyrsta og síðasta sinn. £>essi Ranelagh-garður mun
ætíð verða töfragarður í hugum Geralds og Fidelíu.
Enginn blettur á jörðunni mun peim finnast eins
töfrandi og inndæll, eða vera eins dýrðlegur og hafa
sömu angan eins og pessi afskekkti afkymi í „Chel-
sea,“ par sem Gerald fjekk djörfung til að opinbera
ást sína með orðuin.
„Svo pjer pykir pá vænt um mig?“ spurði hann,
uni leið og pau fóru út úr garðinum.
„Ó, já. ímyndarðu þjer að jeg hefði ekki sagt
pjer, ef mjer pætti ekki vænt um þig?“ sagði hún.
„Já, já, auðvitað,“ svaraði hann vandræðalega.
9Jeg vissi varla hvað jeg var að segja—jeg er svq
sœll, Fidelía.11