Lögberg - 07.01.1897, Blaðsíða 3

Frjettabijef
Úk. Nýja Ísl. á gamlársdag 1896.
Herra ritstj. Lögfb.
Hjeðan er fátt að frjetta Mis-
lingar hafa heimsótt flest heimili í
minni byggð og lagst all pungt á f>á,
sem veikat hafa, sem eru einkum börn,
er ekki höfðu fengið sýkina áður, og
engir hafa dáið úr henni það jejj til
veit nema 2 eða 3 börn. Pólitiski
„vindurinn er logn,“ en töluverð und-
iralda, hvenær sem óveðrið skellur á,
ef f>að hjaðnar ekki niður áður en f>að
nærströndinni hjer. „Conservativar“
hjer eru andlega lamaðir, J>ví mikið
átti að vinna f>egar stóra málið á móti
G. Thorsteinsson og Kr. Lífmann var
hafið í sumar, en sem allar llkur eru
til að hnfi orðið f>eim herrum, sem hófu
f>að, til vanvirðu og skapraunar Svo
mun líka optast fara f>egar tilgangur-
inn er óhreinn, eða málaferli byrjuð
af öfundsyki og ofstæki, og mál eiga
að vinnast með ósannindum, tudda-
skap og vindbelgingi. 5em sagt,
eitthvert veður leyuist á bakvið logn.
Ölduna. Máske f>að sje síðasta tilraun
„Servativa“ til uppreisnar hjer í
byggðinni, en f>að væri sanuarlegt
gleðiefni að sá vindur „lognaðist út
af,“ f>ví engum hefur hann gert neitt
Kagn.....
PlPSTONE BYGGÐ, 26 DE8. ’96.
Herra ritstj. Lögbergs.
Úr þessu byggðarlagi er fátt að
skrifa. Hei sufar er gott almennt o.
8. frv. Þrátt fyrir skaða J>ann, sem
menn urðu hjer fyrir af sljettu-eldin-
um síðastl. haust, líður öllum hjer
heldur vel. Afborgun á Yerkfæra-
skuldum gat auðvitað engÍD orðið hjá
J>eim mönnum, sem fyrir tjóninu urðu.
beir sem misstu allt sitt hveiti eru
búnir að fá töluvert af útsæði, bæði
keypt og gefins, f>ví enginn pessara
manna vill leita til sveitarstjórnarinn-
ar um lán.
t>eim, sem misstu heybyrgðir
sfnar, hefur gengið vel að fá fóður
fyrir gripi s:na hjá hinum, s*un hjeldu
sínu, f>ví hey-byrgðir voru hjer al
mennt miklar, þó annað væri sagt í
Heimskringlu af fregnrita hjeðan.
Ómögulegt er að ákveða með
nokkurri vissu, hvað mikið að dollara-
tali tap f>að hafi verið, sera eldurinn
orsakaði þessum sex búendum í town-
ship 6, sem fyrir mestum skaðanum
urðu, f>ví hveiti var allt í stökkum,
og verða menn f>ví að gera áætlun um
það eptir útkomu hjá öðrum. . Eins er
um hey og fleira. En eptir f>ví sem
jeg hef gert áætlun um, mun tap allra
þessara 6 manna nema yfir hálft þriðja
f>úsund dollara.
Argyle-byggð, 26. des. 1896.
.... „Austurbúar Argyle-byggðar
LÖGBERG, PIMMTUDAGINN 7. JANÚAR 1897
stofnuðu lestiarfjelag 23. f. m. (nóv.)
Gengu J>á pegar 26 menn í fjelagið,
og siðan hefur tala fjelagsmanua faiið
dagvaxandi. Stofnunar tillag hvers
fjelagsmanns var ákveðið 50 cents, en
[>areð fjelagsmenn sáu, að slíkt tillag
nægði ekki til bókakaupa handa fje-
laginu, svo tnenn gætn fengið að lesa
f>að helsta af lésandi bókum, f>á var
ákveðið, að halda skemmtisamkomu
til arðs fyrir fjelagið, í Brú-skólahúsi
f>ann 17. f>. m. (des ) Samkoma sú
var p>yðilega sótt, og 1/sti einlægum
áhuga fyrir málefninu.
Dar komu inn í sjóð fjelagsins
$46 og á dú að halda fund 1 lestrar-
fjelaginu 30. þ. m. (des.) til f>ess að
ræða um bókakaup banda fjelaginu
og velja [>að besta, sem til er af ís
leuzkum bókum.
Yfir höfuð er ekki annað hæiít
að segja,en að lestrarfysn almennings
sje rnikil, og jeg held, að smekkurinn
fyrir f>vf, sem lesið er, sje líka að
lagast. Trölla- og ykjasögurnar gömlu
eru að vfkja úr sæti fyrir öðru fróð
legra og betra.
Islands frjettir.
Rvfk, 28. okt. 1896.
F ROSTGEYMSLUHÓSIN Á AUST-
fjörðum OG víðar.—Herra ísak Jóns-
son, er hingað kom frá Vesturheimi
fyrir 2 árum, ásamt hr. Jóhannesi
Nord»l,í f>vl skyni að leiðbeina mönn-
um að koma hjer upp frostgeymslu-
húsutn, er hjer á ferð um f>essar
mundir, jg skyrir frá, að nú sjeu kora-
in upp 10 frostgeymsluhús (íshús) á
Austfjörðum og 3 fyrir norðan, öll
gerð eptir hans fyrirsögn og flest með
hans aðstoð og umsjón. I>au voru
reist 4 á árinu 1895: á Brekku í
Mjóafirði, Nesi 1 Norðfirði, Brimnesi í
Seyðisfirði og Búðareyri í Seyðisfirði
(hjfi Otto Watbne); en 9 fi f>essu áu:
fi Hánefstöðum í Seyðisfirði, f Vopna
fjarðarkaupstað,á Bakka f Borgarfirði,
á Búðum 1 Frfiskrúðsfi'ði, á VV.ttar-
nesi í Fráskrúðsfirði, í Hústvfkur-
kaupstað, á Litla Skógsandi 1 Eyja
firði, f Grenivfk f Höfðahierfi otf f
Litlu-Breiðuvík 1 Reyðarfirðt. En
byrjað verður á frostgeymsluhúsi á
Djúpavog f haust, í Svarfaðardal við
Eyjafjörð og Bæjarklettum í Skaga-
firði. Kostað hafa húsin fLst eitthvað
milli 2—3,000 kr., eitt 4,000 kr. (hjá
Otto Wathne), eitt 3,500 (í Vopna-
fjarðarkaupstað). Þau eru sum með
torfveggjum, en hin úr tómu timbri
og járni; stærðin á f>eim 10x12 álnir
eða f>ar um bil; sum stærri, en nokkur
minui; og frystir að auki vfða, 6x9
álna, auk skúra meðfram hliðinni,
sem hafðir eru fyrir starfhús. Vegg-
hæð eystra 6 álnir, Við Eyjafjörð 5.
öil eru frostgeymsluhúsin hlutafje-
lagaeign, nema petta hjá O. Wathne,
og hafa kostað samtals frekar 30 000
kr,—Er J>etta óvanalegur framfam-
kippur hjwr á voru laridi á ekki le. gri
tíma; og er pó ótalið frostgeytnsli'-
húsið í Reykjavik, sem er langstærst
og fullkomnast á landinu, enda hefur
kostað á við mörg af kinum, auk fá
einna annara vestan lands og sunnan.
(ísafirði, Bí dudal, K»-flavík) Eystra
var pað Konráð kaupmaður Hjálmar—
son á Brekku i Mjóafiiði, er reisa ljet
fyrsta frostgeymsluhúsið, á sinn kostn-
að; aðrir áræddu p«ð ekki pá, af al
ísleuzkri framfara-vantrú; en sfðan,
er peir sáu, hvað I petta var varið,
tóku peir fegins hendi tilboði Kon-
ráðs um að gera húsið að hlutafjelags
eign.—Isafold.
Rvík, 6. nóv. ’96
Breyting á Mýrdalsjökli. Svo
segja skynr menn og sannorðir, að
austan, að Myrdalsjökll hafi nú lækk-
að stórum (eptir flóðið 1 Markarfijóti
eða jarðskjálptana), mest pó að aust-
anverðu, par sem Kötlugjáer. ,,I>etta
sjest á pvf, að upp úr jöklinum hafa
komið hnúkar, par sem aldtei áður
hefir sjest á dökkvan díl. I>að erekki
hægt að segja, hve háir pessir hnúkar
eru, en ekki er ofmikið pótt gizkaö
sje á, að peir standi 10 faðma upp úr
jöklinum“. I>annig skyrir meðal
annars Markús Loftsson 1 Hjörleifs-
höfða frá, nákunnugur maður, sem á
heima nálægt jöklinum, og hefur par
að auki talsvert kynt sjer yfirleitt
jöklana par eystra (sbr. rit hans (Um
jarðelda’).
Börnin iír jarðskjálftasveit-
UNUM. Hje'r um bil helmingur af
tökubörnunum úr jarðskjálftasveitun-
um verður vetrarlangt hjer í Reykja-
jvík. Enn nú um pessar mundir eru
hÍD að fara heimleiðis.—Fjallkonan.

Pain-Killer.
(PERET DAVia’.)
A Sure and Safe Remedy in every eaae
and every kind of Bowel Complalnt ia
Pain-Killer.
Tbls is a true statement and it can't be
made too strong or too emphatlc.
It ls a simple, safe and quick cure for
Cramps, Cougli, Itheumatlsm,
Colic, Colds, Neuralgia,
Diarrhcea, Croup, Toothache,
TWO SIZES, 2Sc. and 50c.
•wtvwmmin l
Globe Hotel,
146 Princess St. Winnipeg
Gistihús þetta er útbúið með öllum nýjast
útbúnaði. Ágætt fæði, frí baðherbergi og
vlnföng og vindlar af beztu tegund. Lýs
upp með gas ljósum og rafmagns-klukk-
ur í öllum herbergjum.
Herbergi og fæði $1,00 á dag. Einstaka
máltíðir eða herbergi yfir nóttina 25 cts
T. DADE,
Kigandi.
BORCAR SIC BEZT
að keiipH «kó, sem eru að rillu levt
vandaðir. oe sem fara vel á fa'ti
Látið mig búa til handa yður skó
sem endast. í fleiri ár. Allar aðgeið-
ir á skótaui með mjög vægu verðí.
Stefán StefíVnsson,
6d5 Main Stref.t. Winnifeg
JOSHUA CALLAWAY,
Rtal Eastate, Mining and Finaneial Agent
272 Fort Stuekt, Winnipeg.
50 VEAR3’
EXPERIENCE.
Kemur peningum á vöxtu fyrir menn, með
góðum kjörum. öllum fyrirspurnum
svarað fljótt. Bæjarlóðum og bújörðum
í Manitoba. sjerstaklega gaumur gefl nn.
Patents
TRADE MARKSy
DE8ICNS,
COPYRICHT8
Anyono sendlni? a sketch and description may
quickly ascertain, free, whether an invention ls
probably patentable. Communlcatlons atrictly
confldential. Oldest aprency forsecuring patentá
in America. We have a WashiiiKton oftice.
Patents taken through Munn & Co. receive
•pecial notice in the
SGIENTIFIC AMERICAN,
Book. ON" Patents eent free. AddreM
MUNN & CO.,
361 Broadway, New York.
Lanstraust ydar
er gott —.
—hjA—
Thompson $c Wing
Crystal, N. D.
na ykkur allt sem þjer turfið af álnavöru,
ærfatnaði, yflrkápum, jökkum, leirtaui ok
i MATVÖRU.
Vjer skulurn lána ;
fatnaði, skótaui, nærf;
yflr höfuð allt nema
Matvöru (groceries) verðum vjer aðfá borgað íit í hðnd.
Vjer höfum vörurnar og þjer þurfið þeirra við. Nú er
tækifærið til að búa sig vel fyrir veturinn. Jólin eru nærri og
ykkur kemur vel að fá vörurnar. Komið og sannfænst.
Thompson & Wing,
Xrystal, N. D.
C. HENDRICKSON & CO.
NAFNKUNNU LYFSALARNIR.
Hafa mikið og> vandað upplap af allskonar meðalaefnum, SkrifEærum, Einka-
leyfismeðölum, Gull ofr Silfur taui Skrautmunum.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
MESTA VÖRUMAGN,
LÆGSTA VERD OG KURTEIS UMGENGNI
VID ALLA.
Crystal,
N. Dak.
Jonnson & Reykaiin,
----------Mountain, N. D
Borga 4 cents fyrir pundið 1 blautum gripahúðuin og &
cerns f húðum sem vigta ytir 60 frnnd.
6J eents fyrir harðar húðir.
$1.00 til $1.50 fyrir hestahúðir.
Kindagærur 15 til 35 cents.
Allir vöruprísar á móti nijög sanngjarnir.
Petta stendur óhaggað fram að uyári.
285
Jeg býst gamt við, að allt mundi hafa farið sömu
leið fyrir mjer, pótt f>jer hefðuð aldrei komið fram á
sjónarsviðið. Jeg ímynda mjer, að henni mundi
aldrei hafa pótt vænt uin mig; og af öllum peim
mönnum, sem jeg hef sjeð, get jeg betur unnað yð-
ur að vinna ást hennar, en nokkrum öðrum—fyrst
pað var eins víst og skapadómur minn, að jeg hefði
aldrei getað pað“.
„1 hamingju bænum, Mr. Bostock,“ sagði Aspen
Og staðnæmdist skyndilega og sneri sjer að hinum
sjerlega fjelaga sínum. „Hvað eruð pjer að tala
um, maður—og pví í ósköpunum eruð pjer að tala
við mig um petta?“
„t>jer vitið mikið vel um hvað jeg er að tala við
yður“, sagði Bostock, „og orsökin til pess, að jeg er
að tala við yður um betta er sú, að jeg vil ekki, að
pjer álitið mig verri en jeg á skilið, eða ímyndið
yður, að jeg hataði yður, pótt yður heppuaðist par,
sem mjer öldungis misheppuaðist—o£ par sem jeg
frá upphafi aldrei hafði hið miunsta tækifæri til, að
vinna mitt mál. Jeg er að tala um Miss Fideliu
Locke.“
„Mjer væri kærara, Mr. Bostock, að við ljetum
Vera að tala um Miss Locke, ef yður pókuast'1, sagði
Aspen. „Jeg get ekki sjeð, að yður komi hún
neitt við“.
„Ekki neitt“, sagði Bostock, ypti öxlum og
Bneri lófunum út, eins og hann bæði auðmjúklega
fyrirgefaiugar. „Þjer hafið rjett að mssla—■búu
292
„En hvað f ósköpunum gæti honum gengið til,
að ráðast á yður eða mig?“ sagði Gerald.
„Honurn gæti ugglaust ekkert gengið til að
ráðast á mig“, sagði Bostock. „En setjum svo, að
hanu vildi losast við yður?“
„Jæja, hvað gott gæti hann haft af pvi?“ sagði
Gerald.
„Dá mundi verða enn einurn færra“, sagði
Bostock.
„Einum færra?-* sagði Gerald.
„Einum færra af peim, sem kröfu gera til arf-
tökunnar—einuin færra, fyrir utan Set Chickering“,
sagði Bostock. „Þegar auðnutn verður skipt í jan-
úar, pá fengju peir, sem lifa, peim mun meira“.
„Morðinginn feugi meira?“ sagði Gerald. „Hinn
dularfulli vinur okkar með hárlubban og rauða
skeggið fengi meira?“
„Ó, nai—maðurinn, sem setti hann út, fengi
meira—Ratt Gundy, ef til vill—hver veit“, sagði
Bostock.
Gerald skelli-hló. „Mr. BostOck“, sagði hann,
„pjer hefðuð átt að stuuda mína iðn; pjer hefðuð átt
að vera blaðamaður. Eða öllu heldur, pjer hefðuð
átt að rita speuuaudi skáldsögur. Jæja, jeg verð að
fara heim. Góða nótt; og hugsið nú ekkert meira
um pessa ímynduðu hættu.“
„Það er hætta fyrir yður, en ekki fyrir mig“,
sagði Bostock.
„Jeg veit, að bettft er tnikíð vinsamlegt af yður,
281
svo, að maður dæi 1 millitlðinni, hvaða gagn hefur
maður pá af peningunum, pætti mjer gaman aö
vita“.
„Ekkert nema ánægjuna af, að eptirláta ekkju
sinni pá“, sagði hinn alvarlegi skilminga-kennari há-
tiðlega.
„Eu jeg á enga konu“, sagði Raven, „og par af
leiðir, að jeg get ekki eptirlátið neina ekkju. bað
virðist pó skynsamlega ályktað—eða er ekki svo,
Mr. Bostock?“
„Jeg á heldur ekki neiua konu“, sagði Gerald.
Mr. Bostock varð allt 1 einu mjög hljóður.
Auðvitað kom petta mál honum ekki neitt verulega
við. Hveruig átti pað llka að koma honum við?
Hjer voru tveir ungir menn, annar peirra fjarskalegt
giysmenni, en hinn óskabarn bamingjunnar—og
báðir áttu að verða ríkir menn hinn 1. dag janúar
næstkomandi—og hvað kom honum, Bostock, fátæka
skilmingH-kennaranum við menningar-skólaun, peirra
málefni við? Hann pagði pví—og umtalsefnið
breyttist. Vera má, að hanu hafi tekið eptir pví, að
hvorugum peirra virtist hafa dottið í hug, að ráð-
stafa eigum slnum eptir sinn dag, ef unnt var að ráð
stafa peirn, í pvl tilfelli að dauða annars hvers peirra
skyldi bera brátt að. En hvl skyldi hann annars
veita slíku nokkra eptirtent, og hvað gat pað komið
honum við?
Þeir borðuðu miðdegisverðinn snemma, og
Raven Jpurfti að bregða sjer eitthvað burt. Geraid,