Lögberg - 21.01.1897, Blaðsíða 5

f>eim. Utidir hifl sfðasta fara að
koma svartir blettir & líkamann, OjT
dregur sykin nafn sitt ,.svatt'dauði‘
af f)VÍ. £>að dnyj I fr& 50 til 90 af
hverju hundraði af þeitn, sem sjfkina
fA, eptirfiví hvað hún er mögnuð þeg
ar hún brjfzt út.
„Svartidauði“ hefur aldrei komið
til Ameríku, og er vonandi að ráð
stafaDÍr verði gerðar til að hindra, að
sýkin komist á }>etta meginland nú.
I>að er nú meiri hætta á, að sýkin
fiytjist hingað, en nokkru sinni áður,
f>ví samjjöngurnar við Asíu eru orðn-
ar margfalt meiri, en nokkru sinni
áður. En svo vegur pað á móti f>vf,
að menn kunna nú rniklu bettir, en
nokkru sinni áður, að stemma stigu
fyrir útbreiðslu drepsótta. Sýki fiessi
firífst bezt þar sem óprifuaður á sjer
stað í borgum og bæjtun, eins og á
sjer stað með aðrar sóttir.
Vi0f sama licyyaiðshornitT.
„Austii“ (nr. 34, VI. ár), dags. 9.
f. m. flyti r eptirfylgjandi ritst|órnai-
frjettagrein:
„Með ,Vesta‘ kom hingað upp frá
Ameríku, Mr. Bergsveinn Long,
timburmeistari, er hetur dvalið J>ar í
14 ár, <>g farið par víða um lönd, og
er miktð fróður ttm hagi landa vo>ra
f>ar vestra. og mjöy skemmtilejjt að
eiga tal við hann, f>ví maðurinn skýr-
ir víst s«tt frá hag ra»mia f>ar vestra
og segir kost og löst á v.-ruiini f>»r,
sem > okkuð hefur viljað bresta á hjá
suniurn ,»gentumur‘ p»r vestan að.
end» fara f>eir í erindutn (Janadastjóri -
ar upp hingað til að t»la menn upp
til að flytja vestur, f>ar sem óliætt
tnu'i að fullyrða, að löndum vorum
lfður mjög inisjafrit, og fáir h»tí
breppt J>»r f>á sælu, er f>eir bjmípnst
við. og m»rga sárlangf til íslands
aptur, en komast eigi fyrfr fátæktar
sakir.“
hóritstj. „Austra“ hafi J>að ekki
beinllnis eptir Mr, Bergsveini Long.
að „tnarga sárla igi til íslands aptur,
on I omist eigi fyrir fátæktar s»Uir“,
J>á setur h»nn f>etta i J>»nnigsim
band við pað, að hann hafi VPrið að
iula við Mr. Long um ástand ísl. hjer
'estra, að hann ætl«st atiðsjáanlega
fil að lesetidur h»ns skilji f>»ð svo, »ð
Mr Long hafi sagt honum f>ett».
Lesetidur vorir mutia eflaust eptir,
hve hlægilegan „Austri“ gerði sig og
verndara sinn, hr Otto Wathne, f hitt
eð fyrra tneð humhugginn, »ð [>yk jast
ætla að fara að gera gnstukaverk ft
Vestur íslend'ngum nieðpví, að flyt ja
f>á einskonar hreppafl'itningi úr dauð
aitum hjer f Amerfku f sæluna ft ís-
bmdi. Lögberg dró svo mikið dár að
öllum, sem við petta humbug voru
riðnir, að f>eir hafa pagað um petta
sfðan, en nú notar ritstj „Austra'* Mr.
Lot g (á heldur ó“öfugan háttj eics
vogstöug ttl að enditrreisa petta
hróatildurs-AwwÍM^. Ilvo t Mr Long
......
LÖOBÉBRÍJ, EíMMTUDAGINN gl. JivNÚAH 1897
5
er upp með sjer af pví, að láta nota
s'er panniír, er óvfst. Tlmittn leiðir
p»ð f Jjós. Eu hitt er jafn mikil
fjarstæða nú og pað var f>epar
,.Astri“ var að burðast með heimflutr*
\rgi$-humbug sitt, að fjölda marpa
Vestur-íslendinpa sárlangi til að flytja
aptur til íslands og setjast par að,
en peti ekki komist fyrir fátæktar
sakir o s. frv. t>að langar marga til
að bregða sjer til íslands snögga fetð,
til að sjá gömlu áttbagana, vini og
vandamenu. í>ó allmargir hafi þegar
brupðið sjer til Isl. (og kostað stóffje
til, pvf peir hafa ekki fcrðast eins og
hrepps-ómagar, heldur eins og ^gentle-
men’— og Jadies’) J>á lanpar fjölda
marga til pess enn, að bregða sjer til
íslands snögga ferð, en hafa ekki get-
að kornið pví við án f>ess að stórskaða
búskap sinn eða starfa. Uað hefur
ekki komið til af fátækt, að margir
fleiri hafa ekki brugðið sjertil Islands,
heldur af pví, að J>eir hefðu liðið stór-
skaða við að yfirgefa bú sin eða önnur
störf svo langan tfma og parf til ís
larids-ferðar, eins og samgönj/urnar
eru panpað og um landið. t>að ganga
4 til 6 mánuðir í íslands ferð, ef nokk-
urt paman eða g«gn á að verða að
henni, eu menn bjer mega ekki al-
mennt vera svo lengi í burtu frá störf-
um sfnum án pess, að líða nf mikinn
skaða v;ð pað—meiri en sú skemmt-
un er verð. Margur Vestur íslend-
ingur hefur eytt og eyðir eius miklu
fje í ferðalög hjer, eins og pað kost»r
að fara til íslands og dvelja par f 2
til 3 mánuði, en pó rnaður fari langar
0£ kostnaðarsamar ferðir h jer, pá er
m iðuralltaf í telegraf satnbandi við
nftunpa sina og viðskiptamann, og eru
ekki eins lengi að komast heitn, ef á
ligpur. En þessar ástæður skilur
,.Austii“ náttúrlega ekki—eða vill
ekki skiljt pær. Ef skemmtiferðir
mtlli íslands og Ameríku eru nokkru
mælikvarði fyrir ofnahag manna, pá
eru Vi stur Í'lendíngar langt um rik
ari en bræður peirra á Fróni, pvi
marpir h»fa farið slfkar ferðir hjeðati
til ísland— og pær aukast ár frá ári —
ea peir eru sárfáir, sera farið hafa
skemmtiferð hingað frá íslandi. Chi
cago-ferðin, sem hr. O. Wathne b«uð
til með 8vo eiustaklega góðura kjör-
um—þetta er ekki sk*>p—strandaði
»ð sögn á fjeieysi og f>ví, að menn
máttu ekai yfi'gefa störf sfn svo lengi.
Olj pó /ar búist við, að pað yrðu að
eins efnuðustu mennirnir, sem tækj"
pátt f þeirri skemmtiför. Og svo ekkt
tneira unt pvtta mál að sinui.
Vjer prentum annarsstaðar í blað-
inu (eptir Austra) fyrsta kafla af grein
i-ptir sjera Matthias Jochuntsson með
fyrrtögn: „Heimskt er heimalið
b»rn “ og óskum,að tnaaa lesi kaflann
með atbygli. Kaflinn er sjerlega
merkilegnr »ð [>vf levtifað h«nn sýiiir
að p»ð eru [>ó til á Islaudi menn sem
vita og viðurkenn», að skilyrðið fyrir
framförum Islandinga, f bókinennta-
legum og verklegutn efnum,er,að hafa
sem mest samblendi við aðrar þjóðir,
sem lengra eru komnar, og drekka af
menntrtbritniii peirra og nota reynzlu
peirra, í staðinn fyrir að einar grast
sem mest útaf fyrir sig og lifa í for-
tíðinni, eins og virðist vera stefna
margra peirra rnanna á Isl., er telja
sig pjóðhetjur og leiðtoga lýðsins.
Sjera \ atthías er einn af peim mönn*
um sem sjer, að einangrunar-stefnan
er skaðleg, og porir að segja f>»ð.
Vjer mtir.ntn prenta framhald grein-
arinnar pegar pað kemur.
ro
Ihnvít piwrftHMÍ -Aic .Jk iriaptorinatmniber
ofcascMui xiuuralglc auU rh< un>MVic ’ nijis, tu.j
very n.uih pleasrd wiih tuo ctreets nnd
plf'nsantness of iu appUcatí- M — . li. carpen-
TEU, M.D.. Hot T Oxlord, Btwton.
I Itavo unctl Menthol ITps'o s Jn sevoral csses
of nsuscular i Iioumatistn. hh«I find m every chs«
thia.*gavRalm 'sttnstniit srd nermniient relicf.
—J. b Mo.irb M P . Wa*h‘norton. D-C.
It C r*cs Scfatloa, L.niriba|ro, Nott-
ralj^ia, Pains in Ba«;k or Sitle, or
any Mus^uiar Pains.
Price | Davfs & I/titvrence C«.# T.t<lf
23«. | boie Proprietjrs, Montkkal.
® ® ® ® O® » í* » # öfi
¥’oyr Face
Wlll be wreath.d wlth ■ mott enfiefilng
.mlle, after you Inve.t In e
liteSewiDgMacliiDe
CpUIPPBO WITM IT« NEW
PINCH TENSION,
TENSION INDICATOR
AUTOMATIC TENSION RELEASER,
HJARTA BARNANNA VERDUR GLATT
.v.r.r.v.v.v.v.'.w,
• ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■"■ • ■ ■ ■ i
I *?':■'■ ■ X m I
éf kaupið \
MOCCASINS. YETLINGA
e(^<t eitthvað af skófatnaöi liand i börnunum ykk«r, lrá
I. A M O N T E
Fyrir utan f>«ð, að f>jer fáið hin bestu kaup, sera hngsast getur,
þá gleðjið f>ið 'aörnin ykkar utn letð—S^áið hvað
fylgir hverjutn bögli
The Peoples Popular Cash Shoe Store
^ ^ ^ </• Lamonte, 434 Main Tt.
w
Branni'og kol er ekki ódýrt, ef Pjer kaup
iö ettia itina svoueiuUu
Crand Jewel
Cook Stove
«
in til með stil baKara oiui.típdi eink ileytí \tilne'.-, öllumíeinu stykki, þá sparið
þjer að minnstu ko»t þtiöjutm eldsneytisms.
Vjer aby rgjumst að sjerhver stove líki, eða ef hún líkar ekki, þd tökum vjer huna
aptur kostnaðrtrlaiist, eptir uð haii hefur veriö reynd.
Það má brenna í henni jufut bretmi setn kolum.
Það er hægt að setja í huua vlilues patent grate fyrirlin kol, setu breunir Souns,
Galt eðu Edinonton kolum ág etlrga.
Forsómið ekkt að skoða GranJ Jewel rtove áð ir en þjer kutipið aðra teíiund.
Þær eru til sals í næni oilum bæjU'iit Manitoba,' þ u' a meðal hj Alfred Dotg
Glenboro. Sömuleiðis hjá eptir ylgjandi: Geo Hot.'ston, Cyptes- Ktver; Thos
Poole. Balilur; Moody & Suth.-rlaiid, Selki'k; A E. Siualley, Westbourne;
Goodmau & l'ergesen, O. Á. B'skervilie (iöij .Vlaiu st„ Giahatu & líolstou, 3-Z »tr«.et
vVinuipeg, Man., VV. J. Doig, Itussel, Man.
MERRICK, ANDERSON & CO.
♦ ♦ ♦ Wnoleíale a^ents, Winnipeg, IVjan.
C. HENDRICKSON & CO.
NAFIMKUNMU LYFSALARNIR.
Hafa mikiðog vandað upplag af allskonar meðalaefnum, Skriffærum, Einka-
leyfismeðölum, Gull og Silfur taui og Skrautmunum.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
MESTA VÖRUMAGN,
LÆGSTA VERD OG KURTEIS UMGENGNI
VID ALLA.
The most cotnpleta and useful devicec erer
added to aoy lawiag michine.
The WHITB 1>
Crystal,
N. Dak.
Durably and Handsomely Bullt,
Of Fine Finlsh and Perfect Adjustment,
Sews ALL Sewable Artlolea,
And will serve and ple&se you up to the fiill
limít of your expectations.
Active Dealers Wantíd in unoccu-
pied teiritory. Liberal terms. Addres*,
V/íilTE SEWiNS MAGHINE C0„
CLEVELAND, O.
T I sölu hjá
Eiis Thorwaldson,
Mountain, N. D
JDfinson & Reuialin,
-----------Mountain, N. D
Borga 4 cents fyrir pundið í blantum erripahúðuni oor §>
cents f húðuni sem vigta yfir 60 f>und.
6| cents fyrir harðar húðir.
II 00 til $1.50 fyr r hestahúðir,
Ktndagærur 15 til 35 cents.
Allir vöruprísar á uióti utjög saungjaruir.
Detta atendur óhaggað fram að nýftri.
311
eruð skynsöm kona, og kona, sem f>ekkir heiminn,
°í? Þjer skiljið rjett stöðu yðar. JÞað sem f>e.-si
veslings ptltur var að segja núna, hefur í sjer fólgið
htikið af sönuum viðburðum, sannleika og f>yðingu“.
Hjúkrunar-konan kinkaði kolli, eins og hún
vildi segja: „Dað grunaði mig líka“.
„Auðvitað grunaði yður f>að líka1^ sagði' Gran-
tou, er strax greip hina ótöluðu hugsun bennar.
„Jæja, J>ekkið f>jer lafði Sotrdale?‘‘
>>J:b jelí bef opt sjeð lafði Scardale, og heyrt
ttiikið ura hana talað“, stgði hjúkrunarkonan.
„Dj it' hafið heyrt hann nefna nafn heanar“, stgði
Granton, og leit til Geralds um leið.
„,Já, herra minn, mörgum sinnum“, sagði hún.
Dekkið f>jer unga stúlku, sem heitir Fidelia
Lbcke?” sagði Granton.
„Ungu stúlkuna, setri allt af er með lafði Scar-
cLle, þegai hún fer eitthvað? ‘ spurði hún.
•,Já, hina sömu ungu stúlku“, sagði Granton.
5lJeg hef sjeð hana tvisvar eða prisvar sinnum“
8sgði hún.
„Djer hayrðuð að hann nefudi nafn hennar?“
Sigði Grauton.
Hjúkrunarkouan kinkaði kolli til sampykkis
f>es8u.
„Jæjit, pessar konur—eða undir öllum kring-
uinstæðum lafði Scerdale—munu, að öllum líkind-
uni, koma til að vitja um Mr. Asjien“ sagði Granton.
»l>;rð ur afar áríðandi að f>ær, hvor um sig, heyri ekki
314
vin minn“. Honum datt eitthvað í bug svo hanri
staðnæmdist og sagði:
„Finnst yður f>etta leiðinlegt líf, hjúkrunar-
kona?-‘
„Ó, nei, herra minn. Jeg hugsa svo mtkið um
sjúklinga miua“.
„Ef jeg að eins get hjilpað til að frelsa sjúkling
frá dauðanutn, f>á hugsa jeg ekki unt annað.“
„Dað er alveg rjett,“ sagði Granton; „f>að er
hinn sanui hertitanns-andi. Jeg vildi að eins óska,
að við allir væruni fiannig. Sumir eru f>að ekki, ea
við reynum f>að sarnt stunduin.“
Ilún f>akkaði honum gjöfina með göfuglegri,
meðfæddri kurteisi, og gerðt hvorki of mikið nje of
lítið úr hinni dyrntætu gjöf, og svo fór Granton leið-
ar sinnar.
Dað var áhyggjufull ganga fyrir hann. Ilann
hugsaði mikið á leiðinni. Hann hafði líka sannar-
lega tnikið að hugsa um. Hann hafði komist að
vandræðum Aspens og Ftdeliu, og hann var eini
maðurinn, sem gat greitt úr [>eitn. En pað, að greiða
úr f>eirn, f>/ddt liið sama fynr hann og að gera sjálf
an sig útlagan frá hiualura menntaða heimi fyrir fullt
og allt. Honum kom ekki til hugar, að hika sjer eitt
augnablik við pað.
„Jeg kom aptur til Englands“, hugsaði hann
með sjálfum sjer, „að eins til að reyna, að gera f>ess-
ari stúlku eitthvað gott, og bjelt einhvern vegiun að
hún væri ofur lítil telpa S barnskjól. Jeg hafði ekki
307
dögum EHzabetar drottningar, en hann gat ekki
gert sjer grein fyrir hvernig [>ví var varið. Hann
hafði óákveðna, óljósa hugtnyud um, að Granton
vissi meira, en hann ljet í Ijósi, og hefði verið sjer
snjallari. Tilfinuingar hans Voru eins og manns,
sem ráfar í myrkri og veit á óákveðinn hátt, að ein-
hver óvinaher muni mæta sjer.
„Jeg mun segja lafði Scardale frjettirnar
snemma S fyrra málið,“ sagði Granton. „Góða nótt.
Yiljið pjer ekki friggja vindil? Ekki það?“
„Nei, f>akka yður fyrir,“ sagði Bostock.
„Dað er lika skiítið,“ sagði Granton alvöruge'-
inn, „að sumir menn geta lifað áD vindta. Jeg get
J>að ekki. Jeg finn |>á of mtkið til mótlætis lSfsms.
Eins og eðlilegt er, er f>essu uáttúrlega ekki svo
varið með aðra menn. Deir eru ómeiddir í herðun*
um.“ Svo fjekk hann sjer tvíhjólafan letguvagn og
ók burt.
Bostock fór sfitH leið og var í vatöcæðum Hon-
um fannst eins og bann hefði venð að skiima6t við
mótstöðumaun, sem hann vissi ekki hve ntikils mætti
sSn, og f>ótt hann befði ekki beðið ósigur, f>á fannst
honum samt eins og haun hefði átt við mann er
hefði stál-úlnlið og að bann ætti óaigur I væudutn
fyrir honum. Granton ók til „Charing Cross“ sjúkra-
hússins, hri igdi náttklukkunni, og spuiðieptir hand-
lækni spítalans, er hantt hafðt f>ekkt í fyrri tíð og
sem f>ekkti hann og ætt hans vel. Hann fjekk að
fara inu til að sjá sjúklinginn.