Lögberg - 28.01.1897, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG FIMMTUDAGINN 28 JANÚAR 1867.
ísl. bloð um Ilreta.
Niöurl. frá 3. b!s.
ihugunarverður krónuágóði, sern
kynrii að vinnast við f>að, að knje-
krjúpa hinum og þessum erlendum
ferðalöngum um of, fyrir svo lágt
verð, að pá sjálfa furðar á, pótt vjer
sjeum ekli vanir að gjalde hærra
innan lands“....
Vjer þorum að fullyrða, að það
er helbert rugl, að þeir brezkir ferða-
menn, sem komið hafa til íslands,
hafi „opt og tíðum,“ verið lítt mennt-
aðir menn, nema ef ritstjórinn telur
enga menn í heiminum menntaða
nema pá sem lært hafa á fslenzkum
skólum. Þvínær allir brezkir ferða-
menn, sem til íslandshafa komið, hafa
verið aðalsmenn, liðsforingjar úr
brezka hernum, prestar, prófessórar
við skóla, lögfræðingar, læknar, rit-
höfundar, stúdentar, bankarar, kaup-
menn, verksmiðju-eigendur o. s. frv.
Ef þessir menn eru „lít.t menntaðir,“
þá fer að verða lítið um menntamenn
á íslandi—nema ritstj. telji ekkert
menntun utan pað sem fæst á fslenzk-
um skólum, eins og vjer áður höfum
sagt. Eins og allir vita, gefa „skóla-
piltar og jafnvel stúdentar“ sig í
pjónustu útlendra ferðamanna til að
vinna sjer inn peninga, og er eins
heiðarlegt að vinna sjer inn peninga á
pann hátt eins og á nokkurn annan.
Brezkir ferðamenn undrast heldur
ekki á pessu, pví það er algengt er-
lendis að fátækir skólapiltar—og það
piltar sem eru á sumum hinnm beztu
háskólum—vinna sjer inn peninga í
frli sfnu á svipaðan hátt. Þannig
vitum vjer, að margir piltar frá ágæt-
um skólum á Þ/zkalandi fara yfir til
Englands á hverju vori, eptir að próf-
um er lokið, og fá sjer atvinnu á hót-
elum sem borðpjónar o. s. frv. þar
sem mikið kemur af ferðamönnum um
sumartfmann. Sama á sjer stað hjer
i Amerfku, að fátækir nemendur við
latfnuskóla, og jafnvel háskóla, fá
sjer atvinnu sem borðpjónar o. s. frv.
á hinum miklu sumar-hótelum við
sjáfarsíðuna og vfðar. Fátækir út-
lendir námsmenn eru ekki að gera
sjer rellu út af pví hvort þeir, sem
peir bera mat, vfn eða vindla, sje há-
menntaðir menn eða ekki. Þeir purfa
peninga til að geta h&ldið áfram námi
sfnu, og skammast sfn ekki fyrir að
vinna hvaða heiðarlegt verk sem er
til pess að fá pá. í pessum kafla end-
urtekur ritstj. Jjagskrár fjarstæðuna,
sem var I fyrri ritstjórnar-greininni,
um kaupgjaldið, og gengur pað
lengra, að hann segir, að kolaburðar
menn og kerrukarlar fái hærra kaup á
Engl andi en „fslenzkir námsmenn, ef
til vill af beztu ættum landsins“, fái
sem pjónar og hestadreDgir Englend-
inga. Auk pess, að petta atriði um
kaupgjaldið er rangt, getum vjer
e kki sjeð, hvað ættgöfgi kcmur pessu
máli við. Ættardramd er nú orðin
svo útsditin dula í enska heiminum,
að engum dettur í hug að borga
manni af aðalsættum meira en
oaglaunamanns syni, fyrir að.vinna
hvaða verk sem er, ef báðir eru
jafn færir um að vinna það.
Og hvað snertir að það sje „hart,
að sjá menn sem ef til vill eptir 2—3
ár verða komnir í opinber embætti
hjá oss (á ísl.) ganga eptir útlending-
um af lægstu stigum, sem leigupjón-
ar“, o. s. frv., pá er það að eins
bart að pví leyti, að pað er
hart að vera fátækúr2 en ekki að
pað sje þeim neitt til minnkunar. Út-
lendingar af lægstu stigum geta verið
og eru opt eins heiðarlegir og mennt-
aðir menn og menn af beztu ættum
bæði á ísl. og annarsstaðar. Vjer vit-
um ekki betur en að margir af hinum
helztu íslendingum pessarar aldar
sjeu af lágum stigum (af fátækum
bændaættum o. s. frv.), en ekki af að-
alsættum, svo ættgöfgishjal virðist
eiga illa við í pessu sambandi — sem
öðru.—Að það sjáist glöggt í ferða-
bókum ymsra útlendinga, að þeir lft-
lsvirði íslendinga fyrir pað, hve auð-
velt er að kaupa sjer pjónustu peirra
fyrir lítið, er bara misskilningur eins
og fleira hjá ritstj. Dagskrár. Og
pað sem hann hjalar um hroka ó.
menntaðra Englendinga (sem, eins og
vjer höfum áður bent á,hafa ekki ferð-
ast til íslands), pá eru staðhæfingar
hans annaðhvort sprottnar af fordóm-
um þeim gegn brezku pjóðinni, sem
ritstjórinn virðist vera svo troðfullur
af, eða eru bergmál af pví sem ein
hv«r annar, jafn fordómsfullur maður,
hefur skrifað um brezka ferðamenn.
Enskir ferðamenn eru ekki hrokafyllri
en annara pjóða ferðamenn á sama
menningarstigi. Hroki og ósanngirni
getur auðvitað átt sjer stað hjá brezk-
um ferðamönnum; pað er misjafn
sauður í mörgu fje meðal þeirra eins
og hjá öðrum pjóðum. Slíkt finnst
jafnvel á íslandi. En af pví Bretar
ferðast meira en nokknr önnur pjóð,
ber auðvitað meira & pessum mis
jöfnu sauðum.
# *
*
Áður en vjer skiljumst við þetta
mál, hvað Dagskrá snertir,þá skulum
vjer taka pað fram, að pað er mjög
skaðleg stefna, sem ritstjóri blaðsins
hefur tekið, að nfða og svívirða hina
næstu nábúapjóð íslands, líklega í
peim tilgangi að fylla fslendinga með
fordómum gagnvart Bretum og koma
inn hjá löndum sínum kala til og
jafnvel fyrirlitningu fyrir hinni mestu,
menntuðustu og sann-frjálslyndustu
pjóð heimsins, sem par að auki hefur
ætíð reynzt íslendingum vel, bæði í
verzlunar-viðskiptum og í pví að
hjálpa þegar einhver ósköpin hafa
dunið yfir ísland. t>að væri íslend-
ingum sjálfum fyrir beztu að kynnast
Bretum, menntun þeirra og hugsunar-
hætti sem bezt, því af engri pjóð geta
þeir lært eins mikið. E>að skaðar
Breta ekkert, pó stefna Dagskrár yrði
ofan á hvað pá 3nertir, en pað
sk&ðar íslenzku pjóðina, sem blaðið
pó pykist vilja vel.
«> » 9 <s> © ©
it
D.&
»menthol
i PLASTER
• n
I have pr«*«cribed Mentbol Plaster in a nurnber
ofcaaesoí nmiralgic and rheumatíc puins, and
am v*-ry n.u< b pleased with the elfocts nnd
pleaaantness of its applicatinn —H. Carpen-
TER, M.D., Hotel Oxford, Boston.
I have nsed Menth<»l Plasteis in sereral cases
of nruscular rheumatism, and find ín every cass
that »*- ga ve a 1 most i nstan t a n d permanent rellef.
—J. R MOORK M.D . Waahlrftton, D.C.
It Cures Sciatlca, Lumhago, Neu-
ralgia, Pains in Back or Side, or
any Museular Pains.
Price I Davis 6c Lawrence Co., Ltd,
25c. | Sole Proprietors, Montkeal.
• ••mosss
Northern Paciiic By.
TTJVCE CL^IRID.
Taking effect on Monday, Augnst 24, 1896.
Kead Up, MAIN LINE. - Read Down
Nortb Bound. 8TATION8. South Bound
ILs >. £ ó '5 % S5 O N — © p * © * fc s •J M * «1 W Q -1 s © ►. CL 55 3S M W O £ Ó 5 a. Z Q
8. iop 3.55n . . . Winnipeg.... i.OOa 6.45p
5-5oa i.2op 2.30P O.OOp
3-3oa 12.20p . . . Emerson ... 3.25 p ll.oop
2. ^oa 12. röp .... Pembina.... 3-4° P ll,45p
8 35p 8.453 . .Grand Forks.. Í7-°5P 73op
n.4oa 5.o5a Winnipeg Tunct’n I0.4Öp 5,.’ájp
7-3°P .... Duluth 8.00 a
8.30p .. Minneapolis... 6.40 a
8.0op .... St, Paul.... 7.15 a
10.30p .... Chicago.... 9-35 P
MORRIS-BRANDON BRANCH.
East Bound 8TATIONS. West Bound
>» S Í iíf fii r •fc g S*. << M -O M * ® w fc a*:s * a* H
8.30 p 8,2op 5.2j p 3.58 p 2.15p l-57|p 1.12 a 9.49 a 7.0o a 2.55p 12.55p 11.59p 11.20a l0.40a 9.38 9-4ia 8.35a 7.40a ... Winnipeg . . .... Roland .... .... Miami .... Somerset... .... Baldur .... ... .Belmont.... ... Wawanesa... .... Brandon.... l,00a 1.30p 2.29P 3-oop 3.ð2p ð.oip 5*22p 5'°3P 8.2op ó.^Sp 8.ooa 9.5oa 10.52a 12.51p 3,22p 4.I5P 6,02p 8.30p
PORTAGE LA PRAIRIE BRANCH.
West Bonnd. STATIONS. Eaat Bound.
Mixed No 143, every day ex.Sundays Mixed No. 144, every day ex. Sundays.
5 45 p m 7.3(fp m .. . Winnipeg. .. Portage la Prairie 12.35 a m 9.30 a m
Numbers 107 and 108 have through Pull
man Vestíbuled Drawing Room Sleeping Car
between Winnipeg and St. Paul and Minne-
apolis. Also Palace Dining Cars. Close con-
nection to the Pacific coast
For rates and full information conceming
connections with other lines, etc., apply to any
agent of the company, or,
CHAS. S. FEE, H. SWINFORD,
G.P.&T. A.,St.Paul. Gen.Agent, Winnipe
CITY OFFKiE,
Main Strest, Wintíipeg.
Arinbjorn S. Bardal
Selur líkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag og nótt.
613 ElQin
Ef Ykkur Er Kalt
Komid og kaupid hjá mjer
LODKÁPUR, LODHÚFUR,
YFIRFRAKKA, SKINNVETLINGA,
YFIRSKÓ, „MOCCASINS“,
ULLARNÆRFÖT, ULLARABREIDUR
—OG—
ALLSKON AR KARLMANNAKLÆDNAO
Allt gegn mjög lágu verði og í kaupbætir
10 Procent Afslátt
þegar kaupandi borgar strax í peningum.
Jeg heíi fengið óvenjulega góð kaup á
DRY GOODS^^-
og skal skipta hagnadinum sanngjarnlega á
millum kaupenda og seljanda.
CROCERIES^^
get jeg líka selt ódýrt, til dæmis:
5 pund bezta kaffr fyrir .$1.00
1 “ Tomson’s kaffibætir.10
3 “ Evap. epli.........25
4 “ Rúsínur............25
og margt fleira pessu líkt.
Ýmsa hluti hefi jeg frá næstlidnu ári, sem jeg sel
nú fyrir HÁLFVIRDI.
GLENBORO
Karlmanna
Yfirhafnir
og....
Fatnadur
Nærfatnadur, Lodhúfur, Lodkragar, Vetlingar, og allt
sem tilheyrir karlmanna fatnadi — Vandadar
. . . vörur med lágu verdi . . .
White $c Manahan, *
í?I-011..!! ^ ^ 1 ---496 Main Street.
vinnuri buðinni.
320
„Ekki það? í hvaða skilningi þá, góða mín?“
sagði lafði Scardale.
„Jeg er hrædd um, að jeg geti ekki útskyrt það
fyrir yður; jafnvel ekki yður. Þjer skiljið það, ef
til vill, ekki; en jeg finn svo til þess! Jeg get ekki
giptst, jeg get- ekki orðið sæl, jf g get ekki tekið á
móti sælunni, þótt hún stæði mjer til boða, fyr en
jeg hef uppgötvað manninn, sem drap föður minn og
dregið hann fyrir lög og dóm.“
Lafði Scardale vjek sjer dálítið frá Fidelíu af
undrun. Hún hafði ekki vitað, að petta gæti legið
í eðli Fidelíu.
„Góða mín!“ sagði hún blíðlega, en mótmæl-
andi, „hvaða gagn gæti pað gert föður yðar eða yð-
ur á nokkurn hátt, að draga þenna mann, hver sem
hann nú er, fyrir lög og dóm, ef þjer annars getið
pað? Er ekki sennilegt, að faðir j'ðar hafi verið
drepinn f vanalegum bardaga, I þessum vilta og
stjórnlausa fjelagsskap þar ytra?“
„Ó, pjer lfka, lafði Scardale!“ hrópaði Fidelía.
„Þetta er pað sem allir segja—Gerald og mágur
yðar og allir.“
„Jæja, kæra barnið mitt, og er ekki sennilegt að
Gerald og mágur minn hafi rjett fyrir sjer?“ sagði
lafði Scardale. „t>að er að minnsta kosti líklegra en
að pjer, sem ekki þekkið neitt til slfkra staða og
slfks lffernis, hafið rjett fyrir yður!“
„En jeg trúi því ekki! jeg get ekki trúað pví,“
sagði Fidelfa.“ Faðir minn lenti aldrei í illdeilum;
32&
væri að reyna að núa svefninu úr augunum á sjéh.
EDgin ákveðin grunsemd kom í huga^hennar, en
hún minntist hinna óákveðnu hótunaryrða Bostocks
—hótananna, sem hún hafði sett ofanj í við hann fyr-
ir, og fyrirlitið hann fyrir, pegar hann hafði pær í
frammi, pær hótanir sem sje, að pað mundi skaða
aðra eins vel og hana sjálfa, ef hún hrynti honum
frá sjer algerlega. Hún mundi eptir pvf, og hún
mundi lfka eptir að hann hefði gefið hennL í skyn,
að hann væri ekki alveg pað, sem hann sýndist vera.
Þessar hugsanir ollu henni vandræðum ,og ábyggj-
um. Henni fannst nú, að hún mega til að segja
lafði Scardale frá öllu, sem við hafðiborið; hún‘ásetti
sjer, að segja henni pað á leiðinni til spítalans.
Hún varð allt 1 einu pðgul.
„Viljið pjor fylgja okkur á sjúkra-húsið, Ru-
pert?“ spurði lafði Scanlale.
„Já, jeg skal fylgja ykkur pangað og gera
ykkur kunna hand-lækninnm par, sem er góður
kunningi minn. Ef það er ekki á móti spítala-regl-
unum, pá þori jeg að segja að hann lofar okkur inn;
en pað er líklega á móti reglunum; og hvað sem pví
lfður, pá gætuð pið ekki gert veslings Aspen neitt
gagn. Hann verður vel stundaður, pað megið pið
vera alveg vissar um.“
„Ó, við skulum fara,“ sagði lafði Scardale.
En í sömu svifunum komu skilaboð til lafði
Scardale; dagsverk skólans var að byrja, svo hún
varð að fara inn ! húsið.
324
„Það er ekki satt.“ hrópaði Fidelia. „Óg pjer
álftið ekki neitt slíkt? Ó, jeg sje pað á andliti yðar!
Það var morð-tilraun. Það var sama höndin og sló
hann Set Chickering til jarðar.“
„Jæja, ef^pjer viljið hafa pað svo,“ sagði Grant-
on rólegur, „pá álft jeg pað lfka. Jeg trúi því
staðfastlega,'að reglulegt morðnet hafi verið riðið
utan um okkur. Jeg er alveg fastráðinu í, að hætta
ekki fyr en jeg hef komist að öllum sannleikanum I
pessu efni.“
„Jeg skal hjálpa yður,“ hrópaði Fidelía með
vaknandijpreki og tindrandi augum. „Jcg veit, að
hin sama hönd, sem drap Set Chickering og föður
minn, er höndin, sem reyndi að drepa Gerald
Aspen.“
Granton brosti punglyndislega og einmanalega.
„Trúið pjer því ekk?“ spurði Fidella með
ákefð.
„Jeg trúi pví,“ svaraði Granton alvarlegur, „og
jeg er sannfærður um, að maðurinn, sem drap Set
Chickering, er sami maðurinn sem sló veslings Aspen
til jarðar. Jeg skal uppgötva hver maðurinn er.“
„Yoruð pað þjer, góði minn, sem funduð Mr.
Aspen á upphlaðna árbakkanum?“ spurði lafði
Scardale.
„Nei; pað var vinur yðar, Bostock, sem fann
hann,“ svaraði Granton.
Fidelía hrökk snögglega aptur á bak og greip
hendinni um ennið, eina og hún væri hálf-sofandi og