Lögberg - 04.02.1897, Blaðsíða 3

LÖGBKRG, FIMMTUDAGINN 4 FEBRUAR 1897
3
Giettisljóð.
Útgefandi Þjóðviljans urnja,
herra Skúíi Thoroddsen, hefnr samið
við höfund „Grettisljóða,“ þjóðskáld-
ið sjera Matthías Jochumson, um, að
gefa öll ljóðin út sem sjerstaka bók,
og b^st útgef. við að bókin verði full-
prentuð í vor. Ein ríman úr ljóðun-
um er prentuð í Þjóðv. unga (nr. 2,
3 og 4, 6. úrg.) sem synishorn, og
prentum vjer rímuna hjer fyrir neðan,
svo lesendur vorir fái einnig að sjá
syniahorn af ljóðunum, og vonum að
f>etta sýnishorn verði mönnum hvöt til
að kaupa bókina, pegar hún kemur út.
Grettir fellir bcrserkina.
1. Nálgast jólin helg og há
höfuðbóli Dorfinns á:
hringasól með hölda fá
höfðing-stólinn geymir pá.
2. Hersir páði liilmis boð,
hans í ráði megin-stoð,
hafði bráðast búið gnoð
burt frá láði í sólarroð.
3. Grettir par hjá garði stóð,
glóði marar spegil-flóð,
koma og fara kólgu-slóð
káta skara sá af pjóð.
4. Heimboð fundu hjer og par,
hlumdi í lundi Mardallar,
umdu grundir Glóeyjar,
glumdu í mundum árarnar.
5. Enn hinn frægi úti beið,
er á daginn fagra leið,
steind á bæinn stefndi skeið,
stafaði æginn sólin heið.
6. Skjöldum flaust var skarað pað,
skipið traust og víggirlað;
reginhraustir Ránarglað
renndu naustum Horfinns að.
7. Siðaa djarfir setja far,
síður parfir tilsýndar,
hrundu karfa IÞorfinns par,
prjátíu starf sem manna var.
8. Rumdu hljóð frá græðis geim,
Grettir stóð á áttum tveim,
kýs pó bjóða brögnum heim,
býzt nú óðar móti peim.
9. „Heilir,“ kvað hann, „hetjurnar!
Hver er maður fremstur par?
verið glaðir, víkingar,
vænn er staður gistingar“.—
10. „Þórir heit’ eg“, hinn pá tjer,
„hefnda leita skulum vjer;—
tyrfing beita títt oss er—,
tólf á fleytu Háleygir.
11. „Svíður peim, er sekur fer,
seg, hvort heima bóndinn er,
fast mig dreymir“—fólið tjer—
„fólk á sveimi muni hjer“. —
12. Hetjan svarar: „Hersir er
heirnan farinn, viti pjer,
kvenna skaiinn meður mjer
mannsins aringlóðir ver.
13. Hjer ef skyidi’ eg liefndum ná,
hitta vildi’ eg panriig á;
miklu snildarmenn að fá
með til fylgdar gæfu pá!“—
14. Ræða glaðir ræningjar:
„Rjett ber pað í vonirnar;
er hjer maður ekki spar
óskorað að veita svar“.—
15. „Orða sinna á hver ráð“,—
anzar hinn,—„pó skorti dáð;
gangið inn, pví gólf er stráð,
görpum finna skal eg bráð“.
16. llússins frú pað lieyrði og sá:
„Hvað er nú, sem gengur á?
hvers kyns hjú frá lagar lá
leiðir pú í sali há?—
17. „Gildur Þórir gekk hjer inn,
gæfu-stóri höíðinginn,
líka fór par sveit hans svinn;
sæki bjórinn kvennpjóðin.—
18. „Hjá oss talda liöfðingja,
lieyrð’ eg aldrei morðingja,
eða galda útlaga“,—
andsvör valdi húsfreyja.
19. „Illa fer pjer flitn og skraf,
llæði skeri komnum af,
fæði pjer og frelsi gaf
frægur ver, pá komst um haf.
20. „Ef ei gildi glópsku pín,
gefa vildi’ eg eigu mín,
illskufyld að fólskusvín
falla skyldu á verkum sín“.—
21. „Þú skalt varast, porna-brú“,
Þórir svarar ríkri fiú,
„mjöð að spara og matar-bú:
mann til vara fá skalt pú“.
22. „Allar konur inni hjer
eiga von á gildum ver,
lon ®g don ei liggjum vjer
lengi, er svona í veiði ber“.
23. Grettir bjórinn bar inn snar,
belgðu stórum víkingar,
glaums frá órum gust-íllar
grátnar fóru konurnar.
24. Lengi saman sátu par,
sulgu raman horna-mar,
fullur gamans Grrettir var,
gáska-haminn dável bar.
25. Dundi höll af hávaða,
hlumau sköllin víkinga,
báru spjöllin berserkja
boðaföll um stofuna.
26. Sögur lengi sagðj par
sekum drengjum kappinn snar,
hrærði gengi gleðinnar
gígju-strengi vinsemdar.
27. „Engan mann í heimi hjer
hef eg annan“ — Þórir tjer —
„hitt, er sannan sóma mjer
sýna vann, að líkist pjer.
28. Grein oss nú, hver gæða-hót
girnist pú af oss í mót;
gnógt í búi á brttgna sjót,
bindum trú af hjartá-rót“.—-
29. Grettir segir: „Gleðibrag
gjöri jeg feginn pjer í hag,
bind pó eigi bræðralag
bjórs að legi’ hinu fyrsta dig.
30. En ef verðum allir vjer
eins að gerð, er burt pú fer,
elskuverðir, eins og ber:
eg til ferðar snýst með pjei“.—
31. Grettir stóð, og greinir hátt:
„Gangi fljóð til sængur brátt,
bóndi góða býður nátt,
brúðarljóð og hörpuslátt!"
32. „Þá skal efna“—Þórir tjer—
„pað sem nefna gjörðum vjer,
bónda-efnin bíða hjer,
bráð til stefnu lundin er“.—
33. Kólna meyja kærleiks hót,
kveina og segja pær á mót,
fúsar deyi, að fði bót,
fyr en eigi gott við prjót.
34. Grettir segir: „Finnum frúr,
fá svo rnegið væran dúr,
eiga greyin útibúr,
eg kann veginn bænum úr“.—
35. Stóð á riði stokka búr,
sterkt og sniðið allt með (lúr;
strax án biðar stofunni úr
streymir lið, svo hitti frúr.
36. Þarná fipast fljótráðum,
fá svo svip af gersemunij
kjósa gripi grýttlingum
Grettir skipar ölværum.
37. Meðan geipa gnauðin hás
Grettir hleypur skjótt á rás,
hurðu sveipar hart í lás,
hana greipar sterkur ás.
38. Hleypur inn sem harðast má,
hlífa- finnur -stálin blá,
hjálm og brynju kempan kná,
krókalinna og saxi brá.
39. Hrifin starði Hárs á tól
hersis jarðar möttulsól:
„nú er í garði gleðijól,
„guð ef varðar líf og skjól!“
40. Henni móti hetjan tjer:
„Harmabót ef kjósið pjer,
enginn hót má hlífa sjer
hels í rót að fylgja mjer.“
41. Ólmur siðan út hann stökk,
ægi fríð var hetjan rökk,
eldi frýðu augun dökk,
allt til síðu fólkið hrökk.
42. Hjet á alla hersis frú
Ilnikars vallar skunda brú,
innati hallar öðlings bú
átta karlar vörðu nú.
Niðurlag á (i. bls.
Ef Ykkur Er KaSt
Komid og kaupid hjá mjer
LODKÁPUR,
YFIRFRAKKA,
YFIRSKÓ,
ULLARNÆRFÖT,
—OG-
LODHÚFUR,
SKINNVETLIXGA,
„MOCCASINS“,
ULLARÁBREIDUR
ALLSKONAR 9C ARLEVIAN N AKLÆDN AD
Allt gcg'ii mjög lágu verði og í kaupbætir
10 Procent Afslátt
þegar kaupandi borgar strax í peningum.
Jcg lieíi fengið óvenjulega góð kaup á
DRY GOODS
og skal skipta hagnadinum sanngjarnlega á
millum kaupenda og seljanda.
get jeg’ líka selt ódýrt, til dæmis:
5 pund bezta kaffr fyrir ............Sl-00
1 “ Tomson’s kaffibætir..............10
3 “ Evap. epli.......................25
4 “ Rúsínur..........................25
og margt fleira pessu líkt.
Ýmsa hluti liefi jeg frá næstlidnu ári, sem jeg sel
nú fyrir HÁLFVIRDI.
Fr. Fridriksson,
____CLENBORO
Karlmanna
Yfirhafnir
og ....
Fatnadur
Nærfatnadur, Lodhúfur, Lodkragar, Vetlingar, og allt
sem tilheyrir karlmanna fatnadi — Vandadar
. . . vörur med lágu verdi . . .
White $t Manahan, *
íslendingur, Mr. Jacoh Johnston,
1 vinnur í búðinni.
496 Main Street.
333
„Að eins eitt aujrnablik enn—jeg er Ratt
Gundy!“ sagði Granton.
„Eruð pjer Ratt Gundy?“ sagði Fidelía.
„Það var nafnið, sem jeg jjaf sjálfum mjer par
ytra,“ sagði Granton, og kippti höfðinu til ópolin-
móðlega, „parna út í pessum bölvaða stað. Jcg het
tekið mjer ýms nöfn á æfinni, og maðurinn, sem bar
sum peirra, eptirljet sjcr hlálegt mannorð. Ef pað
er nauðsynlegt að veslings mágkona tnín fái að heyra
nokkuð af pessu, pá munið eptir pví, að pað var
Ratt Gundy, sem vann verkið. Hún má ekki kom-
ast að sannleikanum. Og nú—já, jeg held að petta
3je allt sem jeg verð að segja. Jeg hef eitt verk að
vinna áður en jeg fer frá Englandi, en að pvl búnu
fer jeg, og skal ekki korna aptur. Jeg ætla mjer að
hafa upp á manninum, sem lagði ráðin á og gerði
pessar morð tilraunir, og jeg ímynda mjer að jeg sje
pegar búinn að finna slóðina hans. Jeg er einn af
erfingjunum, Fidelía, einmitt eins og pjer. Munið
eptir pví, að jeg er sá Ratt Gundy í sögunni, og
hugleiðið svo, hvort pað sje sennilegt, að jeg sje
maðurinn, sem reyndi að myrða unnusta yðar?“
„Jeg ^tst ekki trúað pvf, að pjer sjeuð Ratt
Gundy,“ hrópaði hún.
„Jeg er Ratt Gundy, eins sannarlega og pjer
eruð Fidelía Locke,“ sagði Granton. „Það var Ratt
Gundy, sem drap föður yðar; og jeg kom aptur til
Englands undir nafniuu Iiatt Gundy, til jiess að
reýna að bæta yður að einhverju leyti upp yfirsjón
-s 340
á pessum gufuaíls- og haf-kappsiglingadögum værj
Suður-Ameríka ekki langt í burtu. Að minnsta
kosti myndi fregnin um pessa slðustu morð-tilraun
berast tíjótt til Suður-Ameríku, og Mr.Guudy muudi
frjetta um liina bíræfnu árás, sem gerð hefði verið á
vin hans, Mr. Aspeu; og pá ljeti Mr. Guudy vafa-
laust eitthvað til sín heyra.
Biaðið Catapult skaraði einkum fram úr öðrum
blöðum 1 pví, hvað nákvæmlega og með hvað mikilli
skarpskyggni, og við mættum gjarnan segja alvöru-
gefni, pað skýrði frá samtalinu við Bostock. Var
ekki aunar til a£ erfingjunum, spurði lýmn ungi
frjettaritari fyrir blaðio Catapult, sem aidrei hefur
spurst uppi—eiuhver Mr. Jaíet Bland? Lá enginn
grunurá honum? Alis euginu, að pví er haun hafði
heyrt, sagði Mr. Bostock hmiaust. Hafði liann (Mr.
Bostock) ekki myndað sjer neiua kenniugu viðvikj-
andi pessu máli? Jæja, svona að nokkru ieyti, sagði
Mr. Bostock. Hann sagðist vera fremur gáfna dauf-
ur og seinn á sjer í öilu öðru en pví er suertir skilm-
ingar, og að vit sitt og getgátur væru ekki nnkils
virði; en ef hann væri knúður til að segja álit sitt,
pá yrði hann að viðurkenna, að hann heíði rnyudað
sjer kenningu, en sem sjáifsagt væri gersamiega
einskis virði. Og par eð að honum væri lagt aö
sogja álit sitt, pá Jjet hann tilieiðast, eptir að hafa
gert mjög lltið úr gáfuin síuum, og spyrja, hvort
pað væn ekki mögulegt, að hiiiin týudi Jaíet Biand,
er væri sonur eins af hinum uppVuualegu eigendum
námunnar, og sem einhverjir at hinum eigendunum
329
„Þarf jeg á h jálparhðnd að halda, Mr. Granlon
—og í hve'rju tilliti?“ spurðj Fidelia.,, Og ef je<r
parf pess, hveruig getur sá maður hjálpað mjer?“
„Yður vantar hjálparhönd mjög mikið, sárlega
mikið, og hann er eiui maðurinn, sem getur rjett
yður hana“, sagði Granton. „Heyrið pjer, Miss
Locke, pjer ætlið að ejðileggja hamingju tveggja
mauneskja, en jeg ætla ekki að láta pað viðgangast;
og heldur ekki Ratt Gundy—ef hann getur hindrað
pað.“.
„Og hvað ketn jeg pessum manui—Ratt Gundy
—við?“ sagði Fidelia. „Jeg nærri fiata að heyra
haun nefndan á uafn. Jeg \ eit ekki hvers vegua.
Þjer sögðuð mjer sjálfur, að Ratt Guudy væri ekki
nafn mannsius, sem—sem—ó, hvað pað er hræði-
legt að purfa að niinpast á slíka hluti!—sem inyrti
föður minn“.
„Fidelia, faðir yðar var ekki myrtur“, sagði
Grautou. „iiann fjell í pví sem við óaldarseggiruir
á peim dögum köliuðum svikalaust einvígi. líann
og hitin maðuriuu voru neyddir út í pað af svarc-
hjörtuðu prælmeiini, sem síðan hefur úttekid part,
emungis mjög lítinn part, af hegningu peirri, sem
hann átti skiliö. Jeg sver yður pað, að ekkert morð
átti sjer stað—nema ef pað, að koma tveimur mönn-
um, sem ekki voru eðiilegir óvinir, tii að berjast
uppá líf og dauða, er morð; og ef svó er, pá var iíka
Noi Biaud inorðiugitin, og haau var hengdur 4a
dóms og iaga skömmu saiuna. Sá morðingi er
genginn yður og mjer úr greipum“.