Lögberg - 18.02.1897, Qupperneq 3

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 18. FEBRUAR 1897
8

]>ýðing;tr
eptir
Ilanues Hafstcin.
1.
Bœn l bardaga.
(Eptir Körner).*
Himnaguð, heyr þú
Kritifrum mig helfirungnir reykmekk-
ir rjöka,
og rjúkandi, sindrandi eldskeyti fjúka.
Konungur stríðsins, jeg kalla fiig.
Ljósfaðir, leið f>ú mig.
Ljósfaðir, leið f>ú mig,
bseði í sigri og bana mjer stjórna.
Boð pín eg játa og silu f>jer fórna.
Eins og f>jer líkar pú leiðir mig.
Faðir, jeg fiekki f>ig.
Faðir, jeg f>ekki f>ig
bnpði í þjótandi blævind í stráum
og bardagans leiptrandi pórdunum
háum.
Uppspretta náðar, jeg f>ekki f>ig.
Faðir minn, fram leið mig.
Faðir minn, fram leið mig.
Lát J>ína ásjónu yfir mjer vaka—■
f>ú öndina gafst mjer og mátt hana
taka —
í lífi og bana f>ú blessir mig.
Drottinn, jeg d/rka þig.
Drottinn, jeg dyrka þig.
X>ví ei fyrir jarðgæðum hefjumst vjer
handa,
ið helgasta verjum vjer stáltungum
branda.
í sigri og dauða jeg dyrka þig.
Faðir, þjer fel jeg mig.
Faðir, þjer fel jeg mig.
I>egar mjer helfarar þrumurnar drynja,
þegar úr æðum mjer blóðskúrir dynja,
þjer, minn faðir, jeg fel þá mig.
í’aðir, jeg kalla þig.
2.
Vanitas, vanitatum vanitas.
(Eptir Goethe).
Ekkert er nú mitt mark og mið.
Hæ, hó!
E»ví leik jeg svo glaður lífið við.
Hæ, hó!
Og hver sem við mig vill kunning-
skap ná,
Hann klingja skal með og sypgja
skal þá,
við þessa lagar-lá
Jeg setti mitt mark og mið til fjár.
Hæ, hó!
En af því myrkvuðust mínar brár.
Æ, ó!
Þær kringlóttu tvístruðust til og frá,
og tækist mjer eitthvert sinn þeim
að ná,
*) Theodor Körner var ungur liðsfor-
mgi þjöðverskur, sem barðist í sveit
Lutzow’s fyrir frelsi Þjóðverja gegn
Napóleon I. og fjell tæplega 22 ára gam-
all, árið 1813.
daginn eptr var enga að sjá.
Jeg gjörði kvennfólk mitt mark og
mið.
Hæ, hó!
Það svipti mig mínum sálarfrið.
Æ, ó!
Sú ótrygga fjekkst við annarleg skjöl,
hin einlæga gjörði mjer leiðinda kvöl.
Hin vænsta var ei föl.
Að ferðast varð þá mitt mark og mið.
Hæ, hó!
Jeg skildi mitt eigið ættarland við.
Æ, ó!
En hvergi við mig jeg'kunni sem bezt,
því kostur var ótamur, rúmin sem vest,
og misskilinn var jeg mest.
I>á gjörði’ eg mitt líísmið frægð og
fremd.
5.
óveður.
(Eptir Heine).
Hann Stormur í brimhvítu brókina fer,
og byr sig og girðir sem ramast.
Af öilum kröptum hann öldurnar ber,
þær orga og grenja og hamast.
Frá dimmum himDÍ með hroða þrótt
á hafinu regnstraumar klekkja.
E>að er sem hún keppti nú, kellingin
Nótt
kallinum Ægi að drekkja.
Við sigluna flaxast sje jeg máf
með seinum og hásum veinum,
eins og hann væri’ um óför að spá
og ýmsum að segja frá meinum.
f ' BKisi'o,Jrl
[BRIsfOL’S I
BRISTOUS
Sarsaparilla
and
.pgJJAGTAP I Ej» Zl S
The Greatest of ail Liver,
Stoniach and B'.ood Medicines.
A SPECIFIC FOR
Riieumatism, Gout and
Ciironic Complaints.
They Cleanse and Purify the
Blood.
Hæ, hó!
En meir voru annara nöfn þó nefnd.
Æ, ó!
Og hvenær sem jeg komst lítið eitt
laDgt,
þá litu menn til mín byrst og strangt,
jeg hafði’ æ gjört öllum rangt.
Svo setti jeg stríðið að marki mjer.
Hæ, hó!
Og fjölmargan sigurinn fengum vjer.
Æ, ó!
Svo brutumst vjer inn í óvinasjót,
en ei hafði vinur minn gott af því hót,
og jeg — jeg felldi fót.
Og nú hef jeg ekkert mark nje mið.
Ilæ, hó!
Og allur heimurinn hlær mjer við.
Hæ, hó!
En nú er endaður óður og veig,
og út því drekkum hinn hinnsta teyg,
já, hinnsta tæmum teyg.
3.
Kveldvisa.
(Eptir Goethe.)
Allra tinda enni
er f ró.
Hvergi jeg kenni
í kyrrum skóg
náttblævar neins.
Söngfuglar sofa í náðum.
Bíddu við, bráðum
blundar þú eins.
4.
Vísur.
(Eptir Heine).
Hún Gæfa’ erstássmey, lausí lundu,
sem lengi stenzt ei við um kjurt.
Hún strykur hár þitt upp frá euni
og eptir kossinn flöktir burt.
En öldruð húsfrú Óhamingja
fær yndi hjá þjer dável fest.
Hún segist vfst ei annrfkt eiga
og inn til þfn með prjóna sezt.
6.
Idnglar svefnsins.
(Eptir Björnstjerne Björnsson).
Með höfuð á mund .
hneig barnið í blund,
og leikandi sjer
kora ljósengla her.
Svo vaknaði barnið hjá blíðastri
móður:
„I>ú blundar svo fallega, hnokk-
inn minn góður“.
En móðir þess leið,
það burtflutning beið;
með grátdapra lund
hneig barnið í blundp
en heyrði strax móðurorð glöðum
með glaumi,
því guðseDglar fylgdust með
barnsfegum drautni.
Brátt uxu svo ár,
að af frusu tár.
Með hug-sandi lurid
það hneig þá í blund.
En englanna her kom með himn-
esku liði,
tók hugsun, og hvíslaði: „Sof
þú í friði“!
—Thnarit hins isl. bókmenntafjel.
Ver'ður að upp leysast.
Nýrnaveiki getur aðeins lœknast, nf mvðali er
leysir upp harða efnið semorsakar veikina
Pillur og Pulver geta átt vel við höfuð-
veiki og maeave'ki, En Jbegar sagt er að
bað sje einnig gott við nýrnaveiki mælir
skynsemi mans á móti því. Þessi slæma Og
sívaxandi veiki getur ekki læknast nema
nema af þvi meðali sem leysir upp harða
efnið. sem orsakar þjáningarnar og kvalir-
nar er allir þeir sem þjást af nýrnaveiki svo
iðulega líða af. South American Kidney
Cure á sjerstaklega við nýrnaveiki. Það
leysir upp þettað harða efni og græðir sár-
in um leíð.
JOSHUA GALLAWAY,
Rcal Eastatc, Hining and Financial Agent
272 Fort Strbet, Winntpeg.
Kemur peningum á vöxtu fyrirmenn.með
góðum kjörum. öllum fyrirspurnum
svarað fljótt. Bæjarlóðum og bdjörðum
Manitoba. sjerstaklega gaumur gefinn.
All Drui-glsts ani!
Ceneral Dealers.
Vier erum
NU fiunir
að fá hið bezta upplag af
Skrautmunum,
Clasvoru,
Leirtaui,
Brúðum og öðru barnagulli,
sem hægt er að finna vestan
Stórvatnanna. Og vjer ætl
um að selja það með svo lágu
verði að allir geti keypt.
Vjer höfum einnig fylt
búð vora með matvöru (groce
ries) fyrir jólin. Og fatameg-
in í búðinni höfum vjer margt
fallegtfyrir ykkur til að gleðja
vini ykkar með.
Óskandi ykkur gleðilegra jóla
og ánægjulegs n/árs, erurr.
vjer
Ykkar einlægir
SELKIRK
TRADINR CO’Y.
Til Nyja-Islantls!
Undirskrifaður lætur góðan, upp-
hitaðan sleða ganga á milli N/ja-
íslands, Selkirk og Winnipeg. Ferð-
irnar byrja næsta briðjudag (L7. þ.m,)
og verður bagað þannig:
Fer frá Selkirk (norður) þriðju-
dagsmorgun kl. 7 og kemur að ís-
lendingafijóti miðvikudagskveld kl. 6.
Fer , frá íslendingafljóti timmto-
dagsmorgun kl. 8 og keinur til Sel-
kirk föstudagskveld kl. 5.
Fer frá Selkirk til Winnipeg á
sunnudaga og fer frá Winnipeg apt-
ur til Selkirk á mánudagsmorgna kl.l.
Sleði þessi flytur ekki póst og
tefst því ekki á póststöðvum. Geng-
ur reglulega og ferðinni verður fl/it
allt sem mögulegt er, en farþegjum
þó s/nd öll tilhliðrunarsemi.
Fargjald hið lægsta, sem
þessari leið.
Helgi Sturlaugsson keyrir sleðann.
Eigandi: Geo. S. Dickinson,
SELKIRK, MAN.
BRflDENS
póstflutningasleði milli
Winnipeg’ og Icel.
River.
Kristjan Sigvaldason kryrir.
Pessi póstflutninga sleði fer frá
Winnipeg kl. 2 e. m. á hverjum
sunnudegi og kemur til Selkirk kl. 7
e. m. Leggur svo á stað norður frá
Selkirk á hverjum mánudagsmorgni
kl. 8 og kemur til Ioelandio River kl.
6 á þriðjudagskveldið. Leggur stðan
á stað aptur til baka frá Icle. River
kl. 8 á fimmtudagsmorgna og kemur
til Selkirk kl. 6 á föstudagskveldið;
leggur svo á stað til Winnipeg á
laugardagsmorgna kl. 8. Menn geta
reitt sig á, að þessum ferðum verður
þannlg hagað I allan vetur, því vjer
verðum undir öllum kringumsræðum
að koma póstinum á rjettum tíma.
I>eir sem taka vilja far með þess-
um sleða og koma med járnbraut,
hvort heldur til Austur eða Vestur
Selkirk, verða sóttir ef þeir láta oss
vita af ferð sinni og keyrðir frítt til
hvaða staðar sem er í bænum.
Viðvíkjandi fargjaldi og flutning-
um snúi menn sjer til Kr. Sigvalda-
sonar. Hann gerir sjer mjög annt
um alla farþega sína og sjer um að
þeim verði ekki kalt.
Braden’s Livery &Stage Line
0. Stephensen, M. D.,
473 Pacific are., (þriðjn hús fyrir nefian Isabel
stræli). Hann er aS finna heima kl 8—
f. m. Kl. 2—4 e. m. og eptir kl. 7 á kvöidin.
. 357
skúSunni, eru þurkaðar rætur af jurt þessari. Bæði
inntaka i dropatali og dupt úr þessum þurkuðu rót-
um mundi drepa fíl, ef honum væri gefið nógu mik-
ið af því“.
„Jæja“, sagði Mr. Bostock góðlátlega, „það er
þó satt, að maður lærir svo lengi sem raaður lifir.
En hvað það hl/tur að vera skemmtilegt fyrir yður,
að vita svona margt, Mrs. Borringer. Jeg vildi að
f eg hefði meiri almenna þekkingu, en jeg hef. Að
skilmingum undanskildum, er jeg ekki víða heima.
Jeg afla mjer að vísu ofurlítillar þekkingar hjer og
hvar, þegar jeg er að hröklast um heimin, en hún
er ekki mikil“.
Mrs. Borringer geðjaðist ekki að Mr. Bostock,
en samt sem áður var hún upp með sjer af því, að
hann hældi lienni fyrir lærdóm. Sannleikurinn var,
að hún var mikið vel að sjer í grasafræði, og hún
mundi hafa álitið Laurence munk, sem gelið er í
Romeo og J uliet, hinn viðkunnanlegasta fjelags-
bróður 1 beiminum. Ilún brosti þess vegna og var í
þann veginn að segja eitthvað, þegar útihurðinni, er
var að baki Bostocks, var lokið upp, og Raven kap-
teinn kom iun í búðina. Hann tók hl/lega í hönd
Mrs. Borringer, er reis þegar á fætur til að bjóða
hann velkominu. Hann leit í kringum sig í búðinr.i,
i-a Bostock og KÍnkaði vingjarnlega kolli til bans.
I>að var regla Ravens, að vera ætíð vingjarnlegur
' ið alla menn. Hann sagði, að með því móti gengju
' jelar lífsius uiiklu liðugra.
364
an eða eitthvað þessbáttar. Jeg er eins og Raven
kapteinn; jeg hef enga trú á læknum. En lafði
Scardale ljet svo mikið af þekking yðar, að rojer
datt 1 hug, að þjer kynnuð ef til vill, að geta bjálpað
mjer eitthvað í þessu efni“.—
Mrs. Borringer geðjaðist ekki að Mr. Bostock,
en hún hafði þá meðaumkvun, er tilheyrir læknis-
stöðunni, með öllum, sem lækninga þurftu með, og
meðfædda aumkun með öllum, sem voru í vandræð-
um. Og ennfremur—því hinir beztu meðal mann-
anna eru breyskir—var hún ætíð upp með sjer af
þvf, að menn leituðu til hennar til að láta bana
lækna sig með þossum græðandi jurtum, sem hún
hafði svo lotningarfulla trú á.
„Jæja“, sagði hún, „jeg þori að segja, að jeg
get sett eitthvað saman banda yður, sem mun bæta
yður og alls ekki gera yður neinn skaða.“
„Dað væri mjög vel gert af yður“, sagði Bos-
tock lágt.
„Alls ekki, alls ekki“, sagði Mrs. Borringer“.
„Ef þjer viljið blða eitt augnablik, þá ætla jeg að
bregða mjer upp á lopt og leita ráða I stóru bókinni
miuni“.
t>essi stóra bók var afar-stór bók I handriti, sem
Mrs. Borriuger ritaði reglulega og nákvæmlega í
alla þekkingu sína samanlagða. Bók þessi var
sannarlega mjög merkilegt fræða-forðabúr.
„X>að er enginn asi á mjer“, sagði Bostook kurt-
eislaga. „Jeg ætla að bíða, með yðar leyfi“.
§53
gerði enga sjorstaka tilraun til að útr/ma óbeit siuni
á Mr. Bostoek, enda var óbeit hennar ekki nógu á-
kveðin til þess, að orsaka henni nein veruleg ónof,
og þegar hann var fjarverandi varð hún alls ekki
vör við þessa tilfinningu.
Bostock lagði bókina á borðið þegar Mrs. Borr
inger kom í búðina og keilsaði henni. Mrs. Borring-
er hneigði sig kuldalega og settist í sætið sem Lis-
beth hafði setið í fyrir innan búðarborðið. Bostock
afsakaði, að hann hefði verið að skoða bókina, en
afsakaði sig um leið með þvf, að bókin væri svo
fróðleg.
„Djer hljój-ið að vita mjög marga fróðlega
hluti“, sagði Bostock, og horfði stöðugt á Mrs. Borr-
inger með sama undarlega svipleysinu, er andliti
hans virtist svo eiginlegt. „Dað hl/tur að vera
mikil blessun að huna til þess, að vera þess umkom-
in, að geta gert svo mikið gagn 1 veröldinni“
„Sjerhver maður æfti að gera eitthvað gagn 1
veröldinni“, sagði Mrs. Borringer með áherzlu. „Við
höfum verið sett hjer í hana til þess, b/st jeg við“.
„Dað er vafalaust, það er vafalaust“, sagði Bos-
tock og veifaði handleggnum eins og hann væri að
heilsa við skilmingar. „Jeg er yður gersamlega
samþykkur, Mrs. Borringer, gersamlega. Jeg iðrast
þess opt mjög mikið, að jeg skyldi ekki læra lækn-
isfræði á yngri árum mfnum. Jeg ímynda mjer nú
að mjer hefði reynst það gagnlegra en skilmingar —
gagnlegra bæði fyrir sjálfan mig og aðra.“