Lögberg - 18.02.1897, Side 5

tindnrinn sje mið keilan af gömlu
eidfjalli, sem mikið hafi hrunið utan
fir, og' sem eldgfguritin 4 er horfinn-
•lökullinn náði einu sinni miklu lengra
niður eptir fjallshlíðunum en nú 4
sjer stað. Allt fjallið .er ekki annað
en ákafleg'a mikil dyngja, sem mynd-
ast hefur af eldsumbrotum, og er um
3 ) mílur að pvermáli við rætur sfnar.
Miðjaiðarlínan liggur í gegnum fjall-
ið. E>riðja f jallið. eptir stærð, af hin-
um snjóþöktu fjöllum um miðjarðar-
línuna í Afríku er Rewenzori-fjall, og
liefur engum enn tekist að komast
upp 4 f>að.— Scientific American.
*
EINKEHNII.EG SAGA.
Fyrir skörnmu komu hjón til
Montreal, er kv&ðust heita Mr. og Mrs.
Stonton frá New York. í fylgd með
freim var dökkbærður ,,gentle“-maður,
í kringum fimmtugt, sem grunur ljek
á að væri millíóna-eigandi, að nafni
Richardson. Honum var aldrei leyft
að fara út úr skrauthysinu, sem hjón-
in bjuggu f, eður að tala við nokkurn
af gestum Jreim, er í húsið komu.
Sú saga gekk meðal manna, að
hjónin hjeldu honum stöðugt undir
áhrifum hálf-svæfandi lyfja, og neyddu
hann svo til að undirnta hverja pen-
rnga ávísanina eptir aðra, er skyldi
greiðast í hendur peirra (hjónanna).
Einn af umboðsmönnum millíóna-eig
andaus kom f janúar síðastl. til
Montreal, og var að leita hans.
Lögreglumenn segja, að umboðs-
maíurinn hafi komið í hús nefndra
hjóna, en einkis orðið vfsari og að pau
vissu ekki hið minnsta um Richardson.
Leyni-lögreglumenn rannsökuðu nú
húsið, en urðu heldur seinir, pví hjón-
in voru pá öll á burt og höfðu tekið
manninn með sjer.
Lögreglumenn segja, að hið rjetta
nafn Stontons sje Frazer og hafi hann
áður. verið prestur í New York.—
Decorah Posten.
Reyiiglau aðgreinir
niÐ GAGNLEGA EEÁ HINU GAGNS.
LAUSA.
Kona ein í Vancouver segir að Dr.
William’s Pink Pills sjeu besta
meðalið sem húc hafi pekkt, ept-
ir að hafa reynt ýms önnur með-
öl í átta ár.
Mrs. H. T. Hawson er ein af helztv
konum í Vancouver, og er pví eptir-
tektavert fyrir aðrar konur pað, sem
hún segir í eptirfylgjandi brjefi:
Vancouver, B. C., Oct. 1896.
Or. Williams Medicine Co ,
Brockville, Ont.
Heeeae—Jeg hef haft svo mikið
gott af Dr. Williams Pink Pills, eins
og pessar línur munu sýna, að mjer
finnst jeg vanrækja skyldu mína við
annað kvennfólk, sem pjáist af sams-
konar veíki og peirri, er gerði mjer
líflð svo pungbært í mörg ár, ef jeg
LÖQBERG, FÍMMTUDAGINN 18. FEBRUAR 1897
5
skýrði peim ekki frá hvernig jeg
fjekk heilsuna. Jeg pjáðist af geð-
veiki og ölium par með fylgjandi
kvillum frá pví jeg var 15 ára. Hús
læknirinn og annar læknir til reyndu
við mig á víxl, en gátu ekkert bætt
mjer. í>egar jeg var 22 ára ílutti
jeg til Oregon, og eptir að hafa farið
til tveggja lækna í pví ríki, fór jeg
eptir ráði vina minna til læknis eins í
Portland, sem stundaði sjerstaklega
veikindi eins og pau, er jeg pjáðist
af. Jeg fór eptir fyrirsögn pessa
Portland læknis í floiri mánuði og
fann enga aðra breytingu á mjer en
pá, að jeg var óðum að missa lioldin
og sökkva niður f &eyfð og dofinskap.
Jeg var orðin að eins 89 pund, og
mjer var sagt að ef engin breyting
yrði til batnaðar, gæti jeg ekki lifað
yfir 6 máuuði. En einmitt pegar lífið
var orðið næstum óbærilegt og jeg
hafði naumast prótt til að hreifa mig,
srgði vinkona mín mjer frá, að Dr.
Williams Pink Pills hefðu gert sjer
mjög mikið gott. Svo að pótt jeg
hefði enga von um bata ljet jeg til-
leiðast að reyna petta meðal. Jeg
var ekki búin nema úr einni öskju
pegar jeg varð pess vör, að pillurnar
höfðu bætandi áhrif á mig, svo jeg
hugsaði mjer að halda áfram að brúka
pær. Jeg keypti mjer pví 6 öskjur,
og pegar jeg var búin úr peim var
jeg orðin fær um að gera mín eigin
húsverk, og hafði pyng3t um tíu
pund. Eptir p ví sem heilsan batnaði
fór jeg að verða glaðlegri og hressari
yár höfuð. Að petta var ekkl aðeins
stundarbati sjest á pví, að nú er líðið
heilt ár síðan og jeg hef að einsbrúk-
að úr tveimur öskjum af pessum pill-
uro, en hef pó pyngst svo að jeg er nú
orðin 110 pund og er fær um að gera
öll mín hússtörf. Jeg get pvf ekki
sagt neitt minna en pað, að jeg álít
að Dr. Williams Pink Pills hafi frels-
að líf mitt, og jeg ráðlegg pær öllum
peim, sem pjást af líkum sjúkdómi
og jeg, pvl jpg álft pær betri en nokk-
urt annað meðal sem jeg pekki, og
par eð jeg hef í 8 ár reynt ótalmörg-
meðöl og ekki meðöl, er óhætt að
segja að jeg liafi töluverða pekkingu
í pví efni. Yðar pakklát,
Heleanob H. Haw'son.
Dr. Williams Pink Pills eiga sjer-
staklega vel við sjúkdóma pá, er geta
líf s^o margra kvennmanna pungbært,
og færir fljótt fjör og roða í kinnar.
Allir lyfsalar selja pær eða senda með
pósti sje. borgað fyrirfram 50 cents
fyrir hverja öskju, eða 6 öskjur fyrir
$2.50. En skrifa verður til Dr. Will-
iams Medicine Co., Brockville, Ont.
Gætið yðar fyrir eptirstælingum, sem
eiga að vera ,alveg eins góðar1.
Skra
yflr nöfn þeirra, sem gefið liafa peninga í
sjóð til hjálpar því fólki í Árness- og
Rangárvaila-sýslum á íslandi, erurðu fyr-
ir tjóni af jarðskjálptum, I ágúst og sept-
embermán., 1896:
Aður auglýst........... $1,201.45
Guðrún Magnússon, Wpeg... 1 00
Mrs. S. Friðriksd., Gimli.... 1 00
Safnað af G. Jóhannss., Sel-
kirk, $2.25, sem fylgir:
G. Jóhannsson................ 1 00
Gísli Gíslason............. 50
Björn Benediktsson......... 25
Ben Samson................. 50
Safnað af sjera R Runólfss.,
Spanish Fork, Utah, $3:
Bjarni J. Johnson 1 00
E. C. Christianson 50
E. Eyjólfsson 25
Ágústa Thomasson 50
Guðrún S. Johnson 25
Árni Helgason 50
Safnað af Magn. Einarssyni,
Churchbridge, Assa, $3:
M. Einarsson 2 00
Mrs. R. Magnúsd 50
Miss K. Magnússon 50
Safnað af P. J. Skjöld, Hall-
son, N. D.., $30, sem fylgir:
B. A. Bjarnason 1 00
Albert Einarsson 50
C. N. Johnson 50
John Asmundsson 50
Sigurjón Simundssoa 5 0
John K. Einarsson 1 00
Ónefndur 50
Jóhanu Jóhannsson 1 00
E. Simundson 1 00
Jóhannes Simundson 1 00
Hávarður Erlendsson 50
Grímur Ólafsson 50
Kvennfjelagið að Hallson .... 20 00
Björn Sveinsson 50
P. J. Skjold 1 00
Safnað af S. Sölvason.West-
bourne, 75 oents, sem fylgir:
Mrs. G. Suðfjörð 50
Guðm. J. Ólafsson 25
Alls...........$1,242.45
Wpeg, 18. febr. 1897.
H S. Baedal.

Pain-Killer.
(PERRT DAVIS’.)
A Snpe nnd Safe Remedy in every case
and every kind of Bowel Complaint is
Pain-Killer.
This is a true statement and it can’t be
made too strong or too emphatic.
It is a simple, safe and quick cure for
Cramps, Cough, Rheumatism,
Colic, Colds, Keuralgia,
Diarrhœa, Croup, Toothache.
TWO SIZES, 25c. and 50c.
rwiirwwwxrawwxrwwwwvwwvvvwxirvvwW*
:
Peningar til lans
gegn veði í yrktum lönduin.
Rýmilegir skilmálar.
Farið til
Tl\e London & Caqadiaq Loan &
Agency Co., Ltd.
195 Lombard St., Winnipeg.
eða
S. Christopherson,
VirðingamaSur,
Geund & Baldue.
ÍSLENZKUR LÆKNIR
Dr. M, Halldorsson,
Slranahan & Ilamre lyfjabúS, ..
Park liiver, — — — N. Dak.
Er að hitta á hverjum miðvikudegi í Grajon
N. D.,frá kl. 5—6e. m.
Ef Ykkur Er Kalt
Komid og kaupid hjá mjer
LODKÁPUR,
YFIRFRAKKA,
YFIRSKÓ,
ULLARNÆRFÖT,
—OG-
LODHtJFUR,
SKINNVETLINGA,
„MÖCCASINS“,
ullarAbreidur
ALLSKONAR K ARLM ANNAKLÆDNAD
Allt gegn mjög lágu verði og í kaupbætir
10 Procent Afslátt
þegar kaupandi borgar strax í pcningum
Jeg hefi fcngið óvenjulega góð kaup á
DRY GOODS
og skal skipta hagnadinum sanngjarnlega á
millum kaupenda og seljanda.
GROCERIES
get jeg líka selt ódýrt, til dæmis:
5 pund bezta kaffr fyrir ...............$1.00
1 “ Tomson’s kaffibætir.................10
3 “ Evrap. epli.........................25
og margt fleira pessu líkt.
Ýmsa hluti hefi jeg frá næstlidnu ári, sem jeg sel
nú fyrir HALFVIRDI.
Fr. Fridriksson,
^—CLENBORO
Karlmanna
Yfirhafnir
og ....
Fatnadur
Nærfatnadur, Lodhúfur, Lodkragar, Vetlingar, og allt
sem tilheyrir karlmanna fatnadi — Vandadar
. . . örur med lágu erdi . . .
White * Manahan, *
íslendinKur, Mr. Jacob Johnston, ___496 MðÍn Street.
vnnur í búðlnni.
359
’ns, verið heimagangar 4 bóndabýlinu, og John Rav-
en, slarkaranum, hafði allt af J>ótt mjög vænt um
Lydiu litlu. Honum þótti mjög vænt um Lydiu
einntg nú, er hún var ekkert barn lengur, og Mrs.
Horringer vissi, að J>að var hið bezta I fari hans.
Hún vissi J>að sem enginn annar vissi, J>að nefnil. að
Raven hafði beðið stúlkunnar. A allri sinni undar-
legu, hrakningsfullu fremur ófögru lífsleið, hafði
Haven aldrei kynnst neinni stúlku, sem honutn J>ótti
eins vænt um og Lydiu.
Bostock var petta að nokkru kunnr.gt af al-
mannaróm, af orðum, sem fjellu á menningar skól-
anum, látbragði Lydiu og af látbaagði Ilavens
hapteins. Honum var einnig kunnugt, að J>ótt J>að
v®ri ekki líklegt, að Wallington lávarður mundi
sampykkja J>enna ráðahag, J>á mundi Krumma kapt-
eini standa svo gersamlega á sama hvort hann væri
honum samj>ykkur eða ekki. l>eir Wallington-feðg
ar höfðu aldrei haft vnjög mikla ást hvor 4 öðrum og
sannleikurinn var sá, að ef að Wallington lávarði
mislíkaði einhver viss stefna, p>4 var J>að vanalega
nægileg ástæða fyrir John Iíaven til að taka eiumitt
J>4 stefnu.
Bostock hafði einnig sjeð J>að í blöðunuin, að
staða Ravens kapteins hafði tekið mikilli breytingu.
ii inn hafði áður verið allslaus yngri sonur, og basl-
ast afram setn bezt hann gat og tekið J>ví með J>ökk-
utn að verða skrifari ferðamanna klúbbsins. En við
Lj ittir J>ær, er opinberar urðu við morðið á Set
354
„Jæja, ef J>jer viljið fyrirgefa mjer, að jeg segi
J>að, J>4 get jeg í rauninni ekki sjeð, hvaða sjerstakt
gagn skilmingar geta verið fyrir nokkurn mann“,
sagði Mrs. Borringer.
„Ó, getið pjer J>að ekki?“ tók Bostock til máls,
og kom sár undran fram í rödd hans, en Mrs. Borr-
inger greip fram í fyrir hotium og sagði:
„Jeg veit náttúrlega að lafði Scardale hefur
mjög mikið álit á skilmingum, og jeg pori að segja,
að J>ær eru mikið góð líkamsæfing; en eru ekkert
hollari hreifing en heyvinna, sem jeg vann við J>egar
jeg var ung stúlka, og jeg er hraustari kona nú, J.Ó
jeg sje orðin fimmtug, en J>essi dóttir mín, sem
pjer eruð að kenna skilmingar, Mr. Bestock“.
„Og hún skilmist líka mjög vel; sannarlega
mjög vel“, greip Mr. Bostock fram í.
„I>að er nú ekki spurstnálið“, sagði Mrs. Borr-
inger. „Það, sem jeg vil fá að vits, er, hvaða gagn
sje að J>ví, að vera að kenna hóp af stúlkum, eða
hóp af karlmönnum líka, ef J>ví er að skipta, hvernig
eigi að handleika sverð-kríli, sem enginn maður
notar nokkurn tíma?“
„Menn nota pað á meginlandi Evrópu, kæra
Mrs. Borringer", sagði Bostock.
„Ó, á meginlandi Evrópu“, svaraði Mrs. Borr-
inger með djúpri fyrirlitningu. „A meginlandi Ev-
rópu geta menn gert sig að öpum og spýtt sig með
teinum ef peir vilja. En hjer í Englandi er J>að
okki siðvenja, og fyrst pað er ekki siðvenja bjer,
362
hlýlegri, eins og húo ætíð varð, j>egar John Raven
hafði talað vlð hana. „Jæja“, sagði hún. „Jeg
skal sjá hvað hægt er að gera. Hlaupið nú upp á
lopt, og jeg skal búa eitthvað til handa yður“.
Raven hló aptur, kinkaði kolli góðlátlega til
Bostocks og gekk út úr búðinni inn í „heimilis-
höllina“, eins og hann kallaði hinn hluta hússins.
Degar hurðin lokaðist á eptir honum, sneri Mis.
Borringer sjer aptur að Bostock og sagði:
„Meðal annara orða, Mr. Bostock, J>jer hafið
enn ekki sagt mjer, hvað erindi yðar er við mig“.
„Jeg bið yður fyrirgefningar“, svaraði Bostock.
„Jeg var svo hrifinn af samtali yðar, að jeg gleymdi
erindinu I bráðiua. Jæja, jeg kom I llkum erinda-
gerðum og Raven kapteinn.“
Mrs. Borringer leit til lians nokkuð undrandi og
sagði: „Liðið J>jer mikið af höfuðverki? Skemmtið
pjer yður dálítið, eins og hann komst að orði?“
Bostock hristi höfuðið og sagði: „Nei, alls ekki;
J>að dygði ekki fyrir mig. Hvernig mundi úlfliður-
inn á mjer og augun verða við skilmingarnar á
morgnana, ef jog skemmti mjer á kveldin? Nei,
nei, Mrs. Borringer; J>að er ekki J>að.“ Hann J>agn-
aði aptur, J>agði svo lengi, að Mrs. Borringer fannst
hún neydd til að minna hann á umtalsefnið með J>vl
að spyrja hann nokkuð hvasst:
„Hvað er J>að J>á?“
„Jæja, sannleikurinn er“, sagði Bostock, „að
upp á síðkastið hef jeg liðið mikið af svefnjeysv