Lögberg - 23.12.1897, Síða 1

Afrs G p, ,
Pfl“J> <570 t*/
| JOLA=BLAD. |
###############
###############
S 1897. #
# #
###############
Winnipegr, Manitoba, fiinintudagrinn 33. dcsembor 1897.
Gleðileg- jól!
í fyrra sendu útgefendur Lögbergs
kaupenduinblaðsins auka-örk (jólablað)
sem jólagjöf með binu regulega númeri
blaðsins, er út kom rjett fyrir jólin, og
voru i þeirri auka-örk, meðal annars,
myndir af býlum nokkui'ra Islendinga 1
Argyle-byggðinni, myndir af fjórum
prestum kirkjufjelagsins ísl., af kirkj-
unni á Eyford, N. Dak., og af sunnu-
dagsskóla safnaðanna í Argyle.
Nú hafa útgefendur Lögbergs aptur
ráðist í að gefa út jólablað, og er það
helmingi stærra en 1 fyrra, nefnilega
tvær arkir (jafn stórt og Lögberg vana-
lega erj, og senda kaupendum Lögb. það
" sem jólagjöf með hinu vanalega numeri,
um leið og þeir óska þeim og öllum les-
endum blaðsins, íslendingum í heild
sinni og öllum skiptavinum sínum gleði-
legra jóla.
í þessu jólablaði eru myndir af i-
búðarhúsutn, sölubúðum o. s. frv. nokk-
urra íslendinga hjer í Winnipeg. sem
þeir eiga sjálfir, mynd af kirkju safnað-
anna í-Argyle, mynd af kirkju Hallson-
safn. í N.Dak., mynd af íbúðarhúsi Mr.
Er. Friðrikssonar í Glenboro, mynd af ís-
lenzka hornleikara-flokknum á Moun-
tain, N. Dak., og mynd af knattleika-
fiokknum (Base Ball-klúbbnum) íslenska
hjer í bænum, og mynd af Miss Ólafíu
Jóhannsdóttir. Útgefendur Lögbergs
vona, að kaupendum og lesendum blaðs-
ins þyki vænt um að fá þessar myndir,
og hefðu því gjarnan viljað hafa fieiri
myndir og víðar að, en hvorki leyfði
tíminn að útvega og láta búa til fleiri
myndiríþetta sinn, og svo hefur það
allmikinn kostnað i för með sjer, að láta
búa til svona vandaðar myndir. En ef
kringumstæðurnar leyfa, hafa útgefend-
ur Löghergs í hyggju, að vera sjer úti
um og láta kaupendur blaðsins fá slíkar
myndir frá hinum ýmsu íslenzku byggð-
um hjer í landi á jólum, sem koma eptir
þessi næstu jól. ,.Rómaborg var ekki
byggð á einum degi“, segir enskurmáls-
háttur, og eins er með myndasafn það,
sem útgefendur Lögbergs hafa í hyggju
að láta kaupendur blaðsins fá, að það
getur ekki allt komið út á einu ári.
Um efnið í þessu jólablaði ætlumvjer
ekki að fara neinum orðum, en vonum,
að kvæðin, sögurnar og hinar aðrar
greinir í því verði lesendum vorum bæði
til dægrastyttingar og fróðleiks.
Og svo að endingu :
GLEÐILEG JÓL!
Jólaiiótf in.
Eptir S. J. JÓHANKESSOX.
Um uppheims bláa elivoga,
þars ötal fögru blysin loga,
er eitt að líta öðrum stærra,
sem öllum hinum ljómar skærra,
það boðar fæðing frelsarans.
En holdleg augu ekki sjá það,
og engum heldur lýsa má það
sem trúir ei af öllu hjarta
á algæzkunnar ljösið bjarta
og fórnargildi frelsarans.
í kotum jafnt sem konungs-höllum,
nú kátt er heims í byggðum öllum,
þars grundvölluð er kristin kirkja
og klerkar drottins vingarð yrkja
með friðar-boðskap frelsarans.
Já, fögnuð mörgum flytja jölin,
þá færast börn í nýja kjólin,
með gleði nýjar gjafir skoða,
en gleyma hverskyns hryggð og voða,
og fagna komu frelsarans.
Sem litil börn með bljúgu geði
nú byrjum vora jólagleði.
og fylkjum oss í orði’ og verki
und alkærleikans helga merki,
að fögru dæmi frelsarans.
Á nýársnútt.
Eptir Þokstein Eiílingsson.
Nú mun ísland norðurljósin kynda,
nú mun lyptast sú in heiða brá,
meðan upp við austurfjalla tinda
árið nýja brunar hvelið á;
fram við eyjar, út við brim á sandi
ótal dísir skima fram um mar;
beri eitthvað óhreint með að landi
ætla þær að freista’ að bíða þar.
Eins mun líka’ á ýmsu fara’ að bóla
upp um landiðuúna til og frá,
þar sem álfar opua björg og hóla
og x dansi bruua glærur á.
Sumir leiða lestir heim að steinum,
ljúka upp og kveykja jóla bál;
margir bera ekki nema á einum,
en við drekkum líka þeirra skál.
Svo er meir en verðugt, vinir góðir,
vorra ungu bræðra’ að drekka skál,
sem nú heima kynda gamlárs glóðir
glaumi með, sem örfar líf og sál.
Það er frænda flokkur sá, sem hefur
framtíð sinnar möður herðum á
og sem lífið eitt sinn henni gefur,
eða læðist hennar merkjum frá.
Álf í hól og dís í bergi bláu
bráðum kveður þessi vætta nótt.
Gamla land, við hnúka þína háu
heiður dagur fer að lyptast skjótt.
Jólin.
HIN SANNA ÞÝÐIXG ÞEIRKA; BRÍÍKUN
ÞEIKllA OG VANBKÚKUN.
(Þýtt úr ensku).
Dað er kunnugt, að langt sptur í
rökkri sögnnnar hjrld • þjóðirnar vissa,
mikla hálíðisdnga. A Austurlöndum
stöðu þessir hStíðisdagar opt í ein-
hverju sambandi við himintunglin hjá
hirium menntuðustu þjóðum, eða voru
srttir í samband við árstíða-hreyting-
arnar. H|á Ve-tuilanda-þjóðunum
ftttu hátíðisdigar þe«sir optast rót sfna
að rekja til þe-s. að þeir voru haldnir
Saturnalian hátíðina, sem haldin vará
sama tíma árs, og eptir því sem krist-
indómurinn útbreiddist, ko nust inn f
jóla-h tfðarhaldið nokkrar eptirtekta
verðar siðvenjur frí eldri hátíðum hjá
hinum yinsu þjóðum, þerrar þær tóku
kristni, sem þjóðir þessar höfðu sjer-
stakar mætur á. Þannig komst sú
siðvenja inn f jóla-hátiðarhaldið á
Englandi, uin leið og fólkið varð krist
ið, að koma með eik og mistdtein inn
f heimahúsin, ásamt ymsu fieiru, sem
fólkið hafði haft mætur á og stóð f
sambandi við gamlar, heloar venjur
Ben/Ólafsson. K. K. Albert. W. Thorarinson.
P. Olson. F. W, Fridrikson, Capv. S. Anderson.
Á. Olson. E. Benediktsson., Pitcher. J. Oliver.
ÍSL. KNATTLEIKA-FLOKKURINN í WINNIPEG.
S, Sölvason. J.Th.Jounson. M.B.Hallpórsson. B.B.Halldórsson. A.Björnson. C.Indripason.
Th. Indridason. H, H.Reykjalin, S.Jonsson. M.F.Björnsson,
H. B, Halldörsson, Band Master,
ÍSL. HORNLEIKARA-FLOKKURINN, MOUNTAIN, N. D.
Færi Ægir auð að þínum ströndum,
auðnan verndi gjörvöll börnin þín
og þeim færi heilla ár að liöndum,
hvar sem á þau nýjárssölih skín.
+
Lögberg hefur fengið þetta kvæði
frá sjera Jóni Bjarnasyni, sem hefir átt
það í fórum sínurn síðan á nýársnótt 1890.
Hann v&r þá staddur íKaupmannahöfn,
og í heimboði hjá dr. Montz Halldórs-
syni. Hr. Þorsteinn Erlingsson hindi-
aðist frá að vera í því heimboði sökum
lasleika, en sendi þö þangað kvæði þetta,
og var það sungið í samkvæminu.
Kvæðið hefur vist aldrei áður verið
nrentað, og vonar Lögberg og sá, er því
heftir hjájpað um það til pventunar, að
Iiöfuuduriuu misvirði ekki traustatakið.
í heiðursskyni við einhverja volduga
guði, eða einhverjar miklar hetjur.
Hin svonefnda Saturnalian-hátíð í
Bóinaborg var f sinni upprunalegu Og
hærri merkingu að eins hyrguuar- og
skemnitihátíð. Hígar fraui liflu stund
ir, var smátt og sniátt far\ð að mif-
brúka bitlð þessa, og á hinum síðustu
og verstu dögum heunar var hún orð-
in drykkjuskapar, lauslætis- Qgslark,
hátíð. Jól krisf.inna luaqrta hyrjuðu
nokkru eptir að hin nyju trúarhrögð
— kristindómuriiiQ — fóru að ryðja
9 jer til rúms, og koinu 1 staðino í^ rir
áður en það varð kristið. Og það er
lítill vati á, að þann dag t dag er eng
in önnur hátfð til, sein er eins rótgróiu
f hugum og h örtum ungra og gam-
aila, trúaðra og veraldlega siunaðra
manna, eins og jóladagurinf. Þdtta
á rót sína að rekja til ymsra oraaka,
en ekki s’zt til þess, að aá Jágurknýt
einhverq vegi«n á dyr hjartuanna,
glæðiy hinar beztu tilfinningar hjft
manniniun,hvetur aHaÓl aðgleðjaaðra.
Jálajagurinn hefur tvöralda þyð-
ingu i augum karla og kvenna hms
„uyja tímabils“. tíaun er í siuni ajðri
merkintru árleg minningarbátíð um
byrjun nys tímabils, um fæðingu hans,
sem braut niður bókstafs dyrkunina
og stje á hálsinn á eigingirui og dyrs-
eðli mannsins, sein h.fði verið aðal-
orsökin í niðurlæging mannkynsins og
fyllt veröldina með eymd og óham-
ingju. Jesús hóf liinn nyja sið, sem
kennir, að ,,það sem þjer viljið að
mennirnir geri yður, hið sama eigið
þjer þeim að gera'4. Hann upphóf
inanninu og gerði hann göfugri Sjálfs-
ifneitan, elskatil og meðaumkun með
biuum veiku og breyzku, rjeltlæti og
Særleiai, siðferðislegur hetjuskapur
og þrek, f stuttu máli, sigur hugsjóu-
• nua eða hms andlega ytir eigingirn-
iuni og dyrseðlmu — það var það setn
Kristur lagði ftherzluua á með líferni
sínu Það var andinn í liiuum i yja
i^, Sfiin hann leitiðist við að gri.nd-
',''t M O nú á dögum er augljósr,
um allan heiininu er hre. fíng, sem
‘’yugð ei á hinuin viðtæku keuningutn
hans sein grundvallaði ki istiudómiiin.
liræðralag manuanua, rjettlæti g«gn-
art öllutn og víðtækara frelsi, «udi
t'relsis og jafnrjettis, það er silin í
ueifingu þ-ssa i, se ci vex með iinkl-
011 h a^a. ujj sem út Iftur f\rir a’'
befji 1 ytt tfmabil. Og af þessari á-
ts-ð.i hef .r hiu inikla htifð kris inna
uaiiua — jðliu — s.n.ia Ot/'djúpa
pyðíngu hja þeitn, sein eru að b.-r|ast
fyrir að umskapa heuniun ineð þvf, að
t. hiua gullioi r glu, náuuganskær-
leikann, verða að verulegu afii í lífi
maniianna — á þanu hátt að rjeltlæt-
ið rfki í staðiuu fyri sfl h us sterkaia
— sein h iu.t.r, ð bræðrabandið, ineð
öllum þeim sky duu sem þvf fyigja,
skuli hjer eptir viðurkeunt í stjórmnál-
on. Hjá oss hefur h n mtkla h.tíð
■.ristinna manna miklu víðtækari pyð
i'lj/n, vej/na pess.ra hl"t •. eu að vera
einungis hátíð í minningu þess að höf-
uudur kristiudómsins fæddist. Hún
bendir í áttiua til þess, að bið Dýja
t:mabil upprenni áður en lángt um
liður, tfmabifið, þegar kærleiki og
rj'ttlæti nær að ríkja og bin gulli a
regla verður ekki framar útilokuð fiá
þjóðlífinu.
En það er lfka önnur ástæða fyrir
því, að jólin eru kær þeim sem eru að
berjsst fyrir að betri ötd uppremn í
heiminum. Þau eru hinn eini d»gu á
arinu, sem karlar, konur og börn le t-
ast við að gleðja aðra með gjöfum, t 1
merkis um að þeir minnist þeirra í
kærleika, með viðkvæmum orðum rg
veitingum. t>að er sorglegt, að þessi
gjafatfmi, þessi úthelling sftlarinnar I
kærleiksfullum hugsunum til annaift,
skuli ekki eiga sjer stað alla daga lí s,
vors. Ea fyrst framför mannar.na
hefur enn ekki komist svo hátt, þa lát-
um oss gleðjast yfir því að þnð er þ6
til einn dagur, sem hjörtu fólks hafa
sterka lönguu til að gieðja aðra. Andi
jólanna er sá anifi sem mun drottna
ineðal mannanna þegar hin grimmn,
evðileggjandi samkeppni rýmir fyrit
bróðurlegr’ samvinnu og umhyggju,
þegar „rjettur hins sterka“ rým'T fyr-
ir rjettlæti og almeunri viðurkeun-
'ngu um jHÍnrjetti allra barna Drott-
uis. Hið óeðlilega fyrirkomuUg
i lffinu nú dögum og hinar lágu hugs-
sjónir mannfjelags, sem sokkið er nlð-
ur f að trræða peninga, hefur komiti
-.iðvenjum inn í þessa fögru gleðihft-
tfð, sem eru svo óeiginlegar fyrtr hinn
æðri og viðkvæma anda, et ætti að
drottna þennati dag, að þær rýra (■æt-
leik dagsins, sem sötti að upphefja sal-
ir allra. Vjer eigum sjerílag'. við
þann vana, sein er óðum að íærast I
VÖxt., að nota jófin til að gefa dyrar
gjafir, vanH, sem gerir hað að verkum
að mörgum, sem ekki hafa efui til
þess, finnst »ð þeir megi til að kaupa
-itthvað handa vinum sínum vei/na
þess, að þeir miini álfta að þeir sjeu
vanræktir,eða vegna þess.að þeir búast
við að þessir vinir þeirra muni kaupa
^itthvað handa þeim, og þoir vilja