Lögberg - 02.06.1898, Blaðsíða 6

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 2. JÚNI 1898
'Jo
Islands frjettir.
Itvík, 29. inarz 1898.
í Breiðaf.jiírðab eyjum liefur
fugl ttekja mjög rýrriað hin síðustuár,
svo að lít.ð kveður að henni nú hjá
J>ví sein áður var; vita uienti ekki
hvað f>vi muni valda.
Heldri konur á ísafirði hjeldu
nýlega tombólu til styrktar ekkjum
J>eirra manns, er farist höfðu Ksjó síð-
astliðið ár. Iun komu alls 1100 kr.
Sicój.aiiátíðin eða kongsveizian
f irst fyrir í vor. Um haua hefur ver-
ið rætt af miklu kappi í latínuskólan-
um nú undanfarandi og orðið af tölu-
verðar æsingar. t>að hefur verið
venja að riota stærra svefnloptið
(„Langaloptið") fyrir borðsal á skóla-
hátíðum. En nú, pegar heimavist-
irnar voru af teknar, var pað piljað
sundur og eru par nú lestrarstofur.
Er pví húsrúm i skólanum ópægilegra
til hátíðarhaldsins en verið hefur.
Gistiherbergi hjálpræðishersins
eru nú fullger og par upp komin 12
rúm góð Og hafa pegar töiuvert verið
notuð. Kostnaðurinn hefur orðið 400
kr. og vantar berinn enn 70 kr. til að
geta staðist pann kostnað. Tíl að fá
pær inn ætlar hann að halda kvöld-
skemrotun fyrir fólkið i Iðnaðarmanns-
húsinu næsta laugardagskvöld með
lágum inngangseyri. t»ar hafa ýmsir
lofað að skemmta,og ætti pað að verða
vel sótt.
Rvík, 5. apr. 1898.
Úr Fráskrúðsfirði, 8. marz:—„Afla-
laust hefur verið hjer gersarnlega í
vetur og bjargarskortur mikill. í
kaupstaðnum, búðum, sem nú er að
vava hjer upp norðan við fjörðinn,
hafa 6 purrabúðarmenn, sem eingöngu
hafa li'að á sjó og kaupstaðarvinnu,
flosnað upp, og er pað mikið I ekki
stærri kaupstað. Margir að verða
heylausir, einkum á innsveitinni. Nú
algerlega jarðlaust og svellað yfir.
Bráðafár befur víða gert skaða,
einkum á útbæjunum, á stöku bæjnm
drepist um 30 fjár.
Bylurinn 15.—16. febr. gerði hjer
allvíða skaða. Á Búðum fuku 3 bát-
ar, í Dölum hjallur og hesthús, og
víða tók pök af hlöðum og fleir'
húsum.“
Rvík, 12. apr. 1898.
Skit pað, sem átti að flytja hing-
að riðina í holdsveikraspitalanD,strand
aði á leið frá EDglandi til Khafnar
rjett áður en pað skyldi leggja'af
stað upp hingað. Verður fjelagið
að leigja nýtt skip og hefur pví drátt-
ur orðið á komu spítalaviðanna.
Rvík, 18. april 1898.
Frjettik eru nú komnar af ping-
kosningum Dana og fór par sem við
var búist, að vinstri menn unnusigur,
og nú hafa peir og sósíalistar, sem
jifnaðarlega fylgjast að málum, ríf-
legan meirihluta í fólkspinginu.
Flokkum er par nú svo skipt: Vinstii
menn eru 63 (áður 55), sósíalistar 12
(áður 9), samkomulagsmenn eða Boje-
seningar 23 (áður 25) og hægii menn
1 b (áður 24). Talið er víst að kon-
uDgur taki nú ráðaneyti af vinstri
möunum.
Konengce vor er áttræður í ár
og er hjalað um, að hann muni segja
nú 8f sjer konungdómi og fá hann í
hendur erfðaprinzinum, en ekkert er
víst, að nokkuð sje hæft í pví.
Rvik, 26. apríl 1898.
Oddfyri, 12. april 1898: „Norð-
urland getur nú eptir öllu útliti átt
von á að fá að hysa sinn gamla óvin,
hafísinn, fyrst um sinn. Grímseying-
ar komu hjer fyrir páskana og höfðu
peir orðið varir við ísinn úti fyrir
Eyjafirði, en vegna poku og pröng-
sýnis var ekki hægt að segja, hvort
hann væri pjettur eða mikill um sig;
nokkrir jakar hafa sjest bjer inni í
fjarðarmynni, en suðaustangolan fældi
pá frá aptur. Það pykir líka vita á ís
að „Egill“, sem átti að vera pann 4.
p. m. á Oddeyri, er enn ókominn“.
ErTiR brjefum að vestan, sem
komu nú með síðasta pósti, er ís sagð-
ur úti fyrir Horni og Ströndum. Sagt
er að „Vesta“ hafi ekki komist fyrir
Horn um dagir n, en snúið suður fyrir
land. Eptir veðráttunni að dæma hjer
syðra er pó ólíklegt að ís sje nú land-
fastur fyrir norðurlandi. Aðrar frjett-
ir að norðan segja „Vestu“ hafa kom-
ist áleiðis.—Island.
Rvík, 5. apr. 1898.
Htís fauk 4, jan. í Bakkakoti í
Vesturdal í Skagafirði að Jóns bónda
Jónssonar, komst niður fyrir tún og
brotnaði í spón. Skemmdust eða
tyndust peir munir sem inni voru.
Skaðinn metinn 2,000 kr.
Rvík, 26. apr. ’97.
Húsbruni.—4. apríl brann bær-
inn i Glaumbæ i Skagafirði; fólk sak-
aði ekki, en litlu sem engu varð
bjargað; brunnu að kalla allir hús-
munir, ásamt iverufatnaði, og öll mat-
björg; fólkið klæðlítið og bjargar-
laust eptir. BærinD var vátryggður
fyrir 2,500 kr., en kostaði pegar Árni
læknir Jónsson byggði hann 3,400.
Innanhússmunir voru líka vátryggðir
að nokkru leyti, en skaðinn er samt
mikill.—I'jallk.
Rvík 22. apríl 1898.
Vrikindi allmikil hafa gengið
meðal vermanna í Þorlákshöfn. Rjett
fyrir páskana andaðist par Sæmundur
bóndi Gíslason frá Núpum í Ölfusi.
Hann hafði fengið bólu á nefið, en
rifið ofan af henni óvart með slorug-
um sjóvetlingi, og bljes allt andlit
' hans upp á svipstundu svo hroðalega,
1 að læknir, er sóttur var, gat við ekk-
ert ráðið og var maðurinn dauður inn-
an 2 daga (af blóðeitran) eptir afar-
miklar pjáningar.
Rvík 29. apríl 1898.
Riddari dannebrogsorðunnar
varð Þorsteinn Jónsson hjeraðslæknir
í Vestmannayjum, á afmælisdag kon-
ungs 8- p. m.,—hinn eini íslendingur
er pá sæmd hlaut í petta skipti, enda
hefur hrnn sjálfsagt unnið til hennar
mörgura fremur nú á síðustu tímum,
bæði sem pólitíkus og.embættismaður.
Húnavatnssy.sln 14. aprll.
Ákveðið er að halda pjóðminn-
ingardag í sumar. Skal fagnaður sá
vera á Þingeyrum 9. júlí. Þar er
einna fegurstur staður í sýslunni og
tilkomumestur. Þaðan má sjá í sjö
hreppa sysluuuar. Menn hyggja gott
til pessa dags, og segja semsatt er,
að ekki veiti af, að hrista af sjer deyfð-
ina og mókið.—Pjóðólfur.
*IOO VERDLAI N SIOO.
J>að muti gjedja lesenclnr fiessa blads þessa ad vita
ad þad er þó einn af hinum hrœdilegu sjúktiómuln
sem vísindin geta yfirbugad á Oilum hans stignm—
og þad er Catarrh. Hall’s Catarrh Cure er hid eina
virkilega Catarrh.ÍRíknisIyf, sem iæknisfrædin þekkir.
bai ed Catarra er í taugakerfinu, þá þarf ad haga
lækningunni eptir því. Hall’s Catarrh Cure er til
innthkn, verkar beint á biódid og slímhimnnrnar í
líkamanum, og kemst þannig fyrir uppt'ik sj kinnar
og styrkir sjúkiinginn med því ad uppbyggja tauga-
kerfid og hjálpar náttúrunni vid sitt starf. Eigend-
urnir hafa svo miklatrú á lækninga-krapti þess, ad
þeir lofast til ad borga eitt hnndrad ($100) dollara
fyrir hvert tilfelli af Catarrh, þar sem medalid ekki
lceknai.—Skrifld eptir vitnisburdum o.s.frv. tii
F. J. Cpeney and Co., Toledo, O
—Til s'ilu hjá lyfs’llunum, 75c.
Hall’s Family Pills eru hínar beztu.
Ricliards & Bradshaw,
Málafærslumenn o. s. frv
367 MAIN STREET,
WINNIPEG, - - MAN
Mr. Thomas H. Johnson les lög hjá
ofangreindu fjelagi og geta þessvegna Is-
lendingar, sem til þess vilja leita, snúið
sjer til hans munnlega eða brjeflega, á
þeirra eigin tungumáli.
Globe Hotel,
146 Princesb St. Winnipeg
Gistihús þetta er útbúið með öllumnýjasta
útbúnaði. Ágætt fæði, frí baðherbergi og
vínföng og vindlar af beztu tegund. Lýs
upp með gas ljósum og rafmagns-klukk-
ur í öllum herbergjum.
Herbergi og fæði $1,00 á dag. Einstaka
máltíðir eða herbergi yflr nóttina 25 ot
T. DADE,
Eigandi.
Dr, G. F. BUSH, L. D. S.
TANNEÆKNIR.
ennur fylltar og dregnarút ánsárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
527 Main St.
HOUGH & GAMPBELL
Málafærslumenn o. 8. frv.
Skrifstofur: Mclntyre Block, MainSt.
Winnipeg, Man.
FRITT:
A hverju íslenzku heimili í ríkinu ætti að vera lesiðminnsta kosti
eitt enskt bíað, og vjer vildum gjarnan að Crystal Call væri lesið á
sem allra flestum þeirra, gerum vjer þvf eptirfylgjandi boð, sem er
bctra en nokkarntima hefur áður boðist: Fyrir ein 35 cents skulum vjer senda yður blaðið
Call i þrjá mánuði, og gefa yður alveg frítt stóra (16X2O þl.) Crayon mynd af sjálfum yður eða
vin yðar. pjer undrist yfir hvernig vjer getum gert þetta, en þjer skulið ekkert hugsa um það,
vjer myndum ekki bjóða það ef vjer gætum ekki gert það. Vjer lofum einuig að senda Photo-
giaph myndina sem þjer lánið óskemmiia til baka. Klippið þessa auglýsingu úr blaðinu sendið
hana ásamt 25 centum, mynd af yður eða vin yðar og greinilega utanáskript yðar, bíðið svo og
sjáið hvort þjer verðið ekki ánægðir.
Eða ef þjer viljið heldur fá eitt af stóru vikublööunum heldur cn myndina, þá skulum vjer
senda yður fyrir 25 centin blaðið t'all í þrjá mánuði, og The Kansas City Journal í heilt ar.
petta eru ótrúlega góð boð, en vjer getum staðið við þau. Skrifið til
THE CALL, Crystal, N. Dak.
P. S.
[’egar þrír mánuðirnir sem blaðið er borgað fyrir eru liðnir, verður hætt að senda það
nema því að eins að þjer óskið að hafa það áfram. Vjer reynuin ekki að troða bla'ðinu upp
neinn.
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu,sem tilheyrasambandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, J>að er að segja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á J>eirri landskrifstofu, sem
næst lipgur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til J>ess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $10,
og hafi landið áður verið tekið J>arf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem J>vl er samfara.
HEIMILISRJETTARSKYLDUR.
Samkværat nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sínar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-ráðherr8.num, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRJF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður {>ó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa f>að, að
hann ætli sjcr að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til f>ess að taka
af sjer ómak, J>á verður hann um leið að afhendaslikum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni 1 Winni-
peg og á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vesturlandsin, leiðbeiningar um það hvar lönd eru ótekin, ogallir, sem
á |>e8sum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og bjálp til J>ess að ná 1 lönd sem J>eim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvikjandi timbur, kola og námalögum. All-
ar slíkar reglugjörðir geta J>eir fengið þar gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins í
Britisb Columbia, með }>vl að snúa sjer brjeflega til ritara innanríkis-
deildarinnar 1 Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins í Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum í Manitoba eða Norð-
vesturhindinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og átt er við
í reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru þúsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að fá til leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ymsum
öðrum fjelögum og einstaklingum.
40
bálfnagaður sauðarleggur stóð út úr skjóðu hans,
sem r/nd’, að hann var að ljúgaað bann væri í bættu
fyrir að deyja úr bungri. En J>ó hann flýtti sjer
fram hjá, pat hann ekki sloppið við bölbænirnar, sem
förumunkurinn grenjaði á eptir honum. Svo voða-
legar voru bölbænirnar, að hinn óttaslegni ungling-
ur stakk fingrunum í eyrun og hljóp eins og fætur
toguðu, pangað til hann var kominn svo langan veg
frá munknum, að hann virtist að eins vera mórauður
depill á gulleita veginum.
Þegar Alleyne kom út úr skóginum, sá hann
vöruprangara og konu hans sitjandi á föllnu trje.
Prangarinn hafði lagt byrði sína niöur á jörðina og
notaði liana sem borð, og voru |>au hjónin að jeta
afarstóra köku, sem f>au pvoðu niður um kverkarnar
með einhverjum drykk úr leirbrúsa. Prangarinn
sagði eitthvert ófínt spaugsyrði um leið og Alleyne
fór fram hjá J>eim, og konan kallaði til hans með
skrækum róm og sagði honum að koma og fá sjer
bita með peim, en við J>að reiddist maður hennar svo,
að hann barði hana eins og barðan fisk með göngu-
priki sínu. Alleyne flýtti sjer burt sera mest bann
mátti, svo að ekki blytist meira illt af honum, og var
í þungu skapi. Honum virtist, að hann sjá ekkert
nema órjettlæti og ofríki í heirninum og að raenn-
irnir bcittu harðýðgi hver við annai:.
En á meðan hann var í pessum sorglegu hugs-
unum og langaði til að hanu væri ajitur kominn í hið
Jriðsæla klauatur, kom hanii út á trjálaust svæði,
45
„Þé hafið Jijer óvanalega næmt söngey ra“, sagði
annar peirra. „Við höfum lengi óskað að hitta mann,
sem leikur eins og pjer gerið. Viljið pjer ganga í
pjónustu okkar og brokka með okkur til Ringwood?
Þjer skuluð ekki hafa mikið að gora, og við skulum
borga yður tvo pence á dag og láta yður hafa ket í
kveldmatinn á hverjum degi“.
„Og pjer skuluð fá eins mikið öl og J>jer getið
drukkið og flösku af Gascon-víni á hverjum sunnu-
degi“, sagði hinn leikarinn.
„Nei, pað getur ekki látið sig gera“, svaraði
Alleyne. „Jeg hef allt öðru að sinna. Jeg er nú
búinn að tefja allt of lengi hjá ykkur“. Og svo stóð
hann á fætur og lagði einbeittlega af stað. Þeir
hlupu spölkorn á eptir honum, og buðu honum fyrst
fjóra pence og síðan sex pence í kaup á dag, en hann
brosti einungis og hristi höfuðið, svo peir yfirgáfu
hann loksins. Þegar Alleyne var kominn nokkuð
frá leikurunum leit hann til baka og sá, að hinn yngfi
stóð uppi á öxlunum á hinum eldri, svo J>eir voru
báðir um 10 fet á hæð, og þarna veifaði hinn yngri
handleggjunum í kveðjuskyni. Alleyne veifaði hend-
inni til þeirra og hjelt síðan leiðar sinnar. Hann var
í miklu ljettara skapi fyrir að hafa hitt pessa undar-
legu skemmtimenn.
Alleyne var ekki kominn langan veg frá klaustr-
inu J>egar pessi smá-æfintýri böfðu mætt honum.
Ku par eð hann hafði vanist svo kyrlfttu lífi, að hon-
pm fannst pað mjög pýðingarmikill viðburður ef öl-
44
parna, [>á ætlum við að halda áfrain æfingum okkar“.
Alleyne settist nú fúslega niður, og lágu tveir
stórir baggar sinn við hverja hlið hans, sem sýning-
ar-fatnaður leikendanna var í—meðal annars vesti úr
eldrauðu silki og leðurbelti með láiúns- og blikk-
spöngum á. Trúðleikararnir stungu sjer aptur &
höfuðin, og dönsuðu um kring á peim með strengd-
um hálsum, ogljeku alltaf á meðan óskeikult á hljóð-
færi sín og höfðu rjettan takt við lögin. Það hittist
svo á að Alleyne sá, að út úr öðrum bagganum stóð
endi á hljóðfæri pví er nefndist „cittern“, og dró
hann pað út úr bagganum og ljek á pað undir hið
fjöruga lag, sem dansararnir spiluðu. Þegar peir
urðu pess varir, fleygðu peir frá sjer hljóðfærum
stnum, stungu höndunum niður á jörðina og hoppuðu
um kring á peim harðara og harðara og kölluðu alltaf
til Alleyne’s að spilla harðara, pangað til að peir
voru allir orðnir svo preyttir, að peir urðu loks
að hætta.
„Þjer ljekuð vel, fuglinn minn!“ hrópaði yngrí
dansarinn. „Þjer hafið óvanalega lipurt fingratak á
strengjunnm“.
„Hvernig stendur á að pjer kucnuð lagið?“
spurði eldri dansarinn.
„Jeg kunni pað ekki“, svaraði Alleyne. „Jeg
fylgdi einungis nótunum, sem jeg heyrði ykkur
leika“.
Þeir pöndu báðir upp augun, og horfðu á A!l-
eyne með eins mikilli undrun og liann hafði horft
á j>á.