Lögberg - 04.08.1898, Qupperneq 3

LðGBERG, FIMMTUDAGINN 4. ÁOUST 1898..
8
Islands frjettir.
Akureyri, 23. júní ’98.
Samtök eru komin á við Eyja-
fjörð, fyrir forgöngu verzlunarmanna,
um að vantla betur en verið hefur
verkun á saltfiski; matsmenn skulu
settir í verzlunarstöðunum við fjörð-
inn, og reglur um verkunina hafa ver-
ið gefnar út.
I.átinn er sjera Ólafur Petersen
á Svalbarði í Þistilfirði og Jönas verzl-
unarstjóri Jónsson í Hofsós. Báðir
efnilegir menn og á bezta alilri.
Babnaveiki er enn á nokkrum
baejum hjer í grenndinni, og í tveim
húsum á Oddeyri.
Tíðarfab fremur hagstætt {>enn-
an mánuð, og víða orðinu bezti stofn
á túnum. Skepnuhöld eru nú betri
en í fyrra, þó kuldarnir í maí hafi háð
sauðfjenu.
Fiskivabt er orðið í Hrísey og
útaf Svarfaðardal, en tregur afli enn.
Mælt er Jað beitusildin á íshúsinu í
Svarfaðardal hafi skemmst.
Hákarlaskipin eru enu að
koma með dágóðan afla, og er orðin
góð vertíð hjá mörgum peirra.
Þjóðminningak SAMKOMUR hafa
verið haldnar nýlega í Suður-Þing-
eyjarsyslu, önnur í Vaglaskógi,en hin
I Reykjadal, og þóttu fara mjög vel
fram. Rappreiðar og glímur, sund og
fleiri ípróttir voru preyttar. lleykja-
dals samkomuna sóttuum 800 manns.
SiGURÐUR Tiioroddsen verk-
fræðingur er kominn hjerfyrir nokkru
til að mæla út akbraut fram Eyja-
fjörðinn og er nýlcga byrjað á verk-
inu.
Akureyri, 4. júli '98.
EGiLLkom hingað 25. p. m. Með
honum kom oonsul J. V. Havsteen og
Friðrik óðalsbóndi á Iljalteyri af
Björgvinarsýningunni. Chr. Havsteen
kaupstjóri kom og með Agli til sum-
ardvalar.
Fiskilítid eun á Eyjafirði.
Barnaveikin er enu hjer í bæn-
um, en i nærsveitunum virðist hún
heldur vcra í rjenun.
VerzlOnaríjtlitið í sumar hið
ískyggilegasta, mikið af íslenzkri ull
ytra óselt síðan i fyrra, útlit fyrir að
verðlag á henni hjer í sumar verði ekki
nema 55 aurar; Ijfsi og fiskur vorður
að likindum með svipuðu veiði og I
fyrra. Vídalín ætlar að taka hjá
kaupfjelögunum 3—4 púsund fjár
12.—14. septembor í haust og svo
aptur síðast í september, eins og
venjulega.
Dví er spáð, að gott kjöt muni
verða heldur í hærra verði en í fyrra.
Tólg er ekki flytjandi út vegna verð-
leysis.—Stefnir.
Reykjavik, 21. júni ’98.
Aðgerðin á barnaskólahúsinu
gamla er nú langt komin, og flytur
póstmeistari paDgað um mánaðarmót-
in. Útbyggfbg dálítil, eða forstofa,
hefur verið reist par sunnan við húsið;
Dar eru nú aðal dyrnar. Brjefakass
arnir eiga að vera par í forstofunni
læstir, eins og víða er á pósthúsum í
útlöndum, og getur pá hver sem vill
kosta upp á pað fengið sjerstakan
kassa og lykil og gengið par alltaf að
brjefum sínum.
Veðrið er nú hið bezta dags
daglega og lítur út fyrir að grasvöxt-
ur verði góður. Fyrstu túnblettir
voru slegnir nú um helgina.
Rvik, 28. júní ’98.
Maður drukknaði i Æðey, er Magn-
ús hjet; peir voru tveir á bát og báðir
ölvaðir, og er sagt að Magnús hafi
gengið fyrir borð.
Frá Næfraholti í Dýrafirði drukkn-
aði nýlega barn, 3 ára, í flæðarmálinu,
var að leika sjer við sjóinn með fleiri
börnum.
Dvzki baróninn, sem keypt hefur
Hvítárvelli, lætur vinna par töluvert
að jarðabótum í sumar. í vor var
Einar Helgason garðyrkjufræðingur
par uppfrá um tíma, til að segja fyrir
um garðyrkju. Hann plantaði og
sunnan við íbúðarhúsið ýmsum trjá-
tegundum, sem reyna á hvort vaxið
geti hjer. í dag fór Gísli búfræðing-
ur Dorbjarnarson upp pangað, og
verður par í sumar og stendur fyrir
jarðabótunum.
Detta ár á að haga búskapnum
eins og venja er til hjer á landi, en
breyta til næsta ár. Dá ætlar hann
að fá hingað pýzka vinnumenn, pvi
honum pykir vinnufólkið hjer of dýrt.
Gísli búfræðingur Dorbjarnar-
seri hefur i vor ferðast um sveitirnar
hjer austan við fjallið fyrir búnaðar-
fjelag Suðuramtsins. Hann lætur all-
vel yfir ástandinu i búnaðinum par
eystra; einkum sagði hann að bygg-
ingar hefðu batnað, timburhús nú
víða reist. Á sumum smærri jörðun-
uin eru byggingarnar orðnar dýrari
en jarðirnar sjálfar. En hjer eru pað
leiguliðarnir, sem byggja og eiga
húsin, en ekki jarðeigendurnir, nema
á ábýlisjörðum sínum. Dví er pað
svo opt, að pað sem bezt er byggt, er
rifið niður pegar ábúendaskipti verða
og sá, sem inn flytur, ekki getur
keypt af fyrirrennara sinum eða pykir
húsin of dýr. En jarðeigendurnir ættu
allstaðar að byggja, eiga húsin, halda
peirn við og leigja pau með jörð-
unum.—Ialand.
Seyðisfirði, 25. júní 1898.
Sjera Lars Oftedal notaði tím-
ann hjer til að heilsa upp á vini sina
og gömul sóknarbörn. Hann brá sjer
og upp yfir heiði til að sjá hjeraðið
Hann er töluvert einkennilegur mað-
ur bæði að yfirlitum og ásigkomulagi.
Hann er með minnstu mönnum að
vexti, en prekinn vel og með nokkra
ístru. Andlitið kringluleitt og vel
við sig, svarthærður og skeggið stutt-
skorið, mjög pjett og nokkuð hært.
Svipurinni sýnist harðlegur og lýsa
preki og fjöri. Ilonum lágu hlýlega
orð til íslands og íslendinga.
Zeuthen læknir á Eskifirði hefur
fengið lausn frá embætti frá 31. júlí.
Dorvaldur Thoroddsen hefur
verið gerður brjeflegur heiðursfjelagi
konunglega landafræðisfjelagsins í
Lundúnum.
Helgi Jónsson jurtafræðingur
hefur verið hjer I firðinum við rann-
sóknir síðan hann kom, en fór nú
hjeðan með Thyru norður á leið.
Konráð Hjálmarsson í Mjóa-
firði er nú búinn að fá gufubát sinn.
Hann fór í fyrstu leit sína núna I vik-
unni, og fjekk (500 að sögn.—Jijarki.
Rvík, 1. júli ’98.
Málatærslumenn við laDdsyfír-
rjettinn eru skipaðir ^9. f. m. Einar
Benediktsson, ritstjóri Dagskrár, og
Oddur Gíslason, aðstoðarskrifari í ís-
lenzku stjórnardeildinni. Er hans
von hingað frá Höfn 3. p. m.
Yfiriijókrunarkona við holds-
veikraspítalann í Laugarnesi er skipuð
fröken Jörgensen í Höfn, bróðurdóttir
konsúlsfrúar C. Zimsen. Kom hingað
nú með „Thyra“.
Emiiættispróf í málfræði (í gömlu
málunum) hefur Sigfús Blöndal tekið
við háskólann með 1. einkunn.
Rigning mikil og rosaveðrátta
hefur verið hjer allan síðari hluta
næstliðins mánaðar. Grasvöxtur oið-
inn ágætur og lítur út fyrir, að bezta
grasár verði alstaðai hjer á Suður-
landi.
Rvik, 5. júli ’98.
Embættispróf í lögfræði við há-
skólann hefur tekið Guðmundur
Sveinbjörnsson (Lárusson háyfirdóm-
ara) með 2. einkunn.
Dr. Dorvaldur Tiioroddsen
ætlar í sumar að rannsaka Hallmund-
arhraun og heiðarnar par norður og
vestur af Langjökli (Arnarvatnsheiði,
Tvídægru) og víðar.—Þjóðólfur.
heyrnarleysi læknast ekki
med áburdum, þvi álirif þeirra ná ekki til þess hluta
eyrans, sem sýkin er í. f>ad er ad eins til ein adierd
tiiad lsekna heyrnnrleysi, og þad er med medölum
sem verkn á tungakerfi og slímhlrnnnr likamans
Heyrnarleysi orsakast af því ad himnur, sem liggja í
pípnm innaf hlustinnl. vetkjaet; kemnr þá vindáuda
í cyrad og heyrnin deprast. Kn lokist pfpur þessar
heyrir madur ekkert Og nema hœgt sje ad útrýina
sýkinní úr pipum þessum verdui heyrnarleysid var-
anlegt. í 9 tillellum af 10 orsakast þetta af Catanh
—sem ekki er annad en sýktar slímhimnur.
Vjer eefum eitt hundrad doliara fyrir hvert heyrn-
arleys s-tilfelli (sem orsakast af Catarrh], sem ekki
læknast vid ad brúka Hall’s Catarrh Cure. Nkrifid
eptir ókeypis upplýsingum til
F. J. Chcuey & Co., Toledo, Ohio.
—Til söln í í'llnin lyfjabúdnm, 76c.
Hall's Family Pills eru þæt bcztu.
J. W. CARTMELL, M. D.
GLENBORO MAN.,
pakkar íslendingum fyrrir undanfarin eóS vi8
sklpti, og óskar a8 geta verið þeim tilþjenustu
framvegis.
Hann selur i lyfjabúð sinni allskona
„Patent'1 meðul og ýmsan annan varning, sem
venjulega er seldur á slíkum stöðum.
Islendingur, Mr, Sölvi Anderson, vinnur
ajjóthekinu. Hann er bæði fús og vel fær að
tulka fyrtr yður allt sem þjer æskið.
I.ifid og lœrid.
Gangið á St. Paul , Iíusiness'-skólann. pað
tryggir ykkur tiltrú allra ,bnsiness‘-manna. Á-
lit hans hefur alltaf aukist þar til hann er nú á-
itinn bezti og ódýrasti skólinn í öllu Norðvest-
urlandinu. Bókhald er kennt á þann hátt, að
legar menn koma af akólanum eru þeir fœrir
um að taka að sjer hjerum bil hvaða skrifstofu-
verk sem er. Reikningur, grammatík, að stafa,
skript og að stýla brjef er kennt samkvæmt
fullkomnustu reglum Vjer erum útlærðir lög-
menn og höfum stóran klassa f þeirri námsgrein,
og getur lærdómur sá, sem vjer gefum í þeirri
námsgrein komið í veg fyrir mörg málaferli.
MAGUIRE BROS.
93 E. Sixth Street, St. Paul, Minn
Northern
PACIEIC
RAILWAY
GETA SELT TICKET
Til vesturs
Til Kooteney piássins,Victoría;Van-
couver, Seattle, Tacoma, Portland, eg
samtengist trans-Pacific línum til
Japan og Kína, og strandferða og
skemmtiskipum til Álaska. Einnig
fljótasta og bezta ferð til San Francisco
og annara Californiu staða. Pullman
ferða Tourist cars alla leið til San
Francisco. Fer frá St. Paul á hverj-
um miðvikudegi. Deir sem fara frá
Manitoba ættu að leggja á stað sama
dag. Sjcrstakur afsláttur (excursion
rates) á farseðlum ailt árið um kring.
TíLsudurs
Hin ágæta braut til Minneapolis,
. Paul, Chicago, St. Lousis o. s. frv.
Eina brautin sem hefur borðstofu og
Pullman-svefnvagna.
Til austurs
Lægsta fargjaldtil allra staðaiaust-
ur Canada og Bandarikjnnum i gegn-
um St. Paul og Chicago eða vatua-
leið frá Duluth. Menn geta baldið
stanslaust áfram eða geta fengið að
stansa ístórbæjunum ef peir vilja.
Til gamla landsins
Farseðlar seldir með öllum gufu-
skipalínum, sem fara frá Montreal,
Boston, New York og Pbiladelphia
til Nerðuráifunnar. Einnig til Suður
Ameríku og Ástralíu.
Skrifið eðatalið við agenta North-
ern Pacific járnbrautarfjelagsins, efla
skrifið til
H. SWINFORD,
General Agent,
WINNIPEG, MAN
OLE SIMONSON,
mælirmeð sínu nýja
Scaudinavian Hotcl
718 Main Steeet.
Fæði il.00 á dag.
Stranalian & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
&KR1FFÆR1, SKRAUTMUNI, o. s. fr.\
jy Menn geta nú eins og áðnr skrifað
okkur á íslenzku, þegar þeir vilja fá meööl
Munið eptir að gefa númerið aí meðalinu
MANITOBA.
fjekk Fyrstu Verðlaun (gullmeda-
líu) fýrir hveiti á malarasýningunni,
aem haldin var I Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum sýnt
par. En Manitoba e ekki að eins
hið bezta hveitiland í heinii, heldur er
par einnig pað bezta kvikfjárræktar-
land, sem auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
i, pvi bæði er par enn mikið afótekn
um löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, t>ar sem gott
fyrir karla og konur að fá atviunu.
í Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð
ast.
f Manitoba eru járnbrautlr mikl
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir friskólar
hvervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjunum Wiunipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja-íslandi, Alptavatns, Shoal Lake
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
íslendingar. í öðrum stöðum í fylk
inu er ætlað að sjeu 000 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera pangað komnir. í Mani
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eru I Norð-
vestur Tetritoriunum og British Co
lumbia að minnsta kosti um 1400 ls
endingar.
fslenzkur umboðsm. ætíð reiðu
búinn að leiðbeina isl. innflytjendum
Skrifið eptir nýjustu upplýsing
m, bókum, kortum, (allt ókeypis)
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister cí Agriculture & Immigration
WlNNIPEG, MANITOBA.
149
björt og snör, undir miklurn, slútandi brúnum.
Skeggið var mjög hæruskotið og stóð i burstum
fram af höku sem benti á ákafa geðsmuni, en bið
langa friða andlit og ákveðni inunnur sýndu Ijóslcga,
að petta var maður sem lengi hafði verið leiðtogi
annara. Hann var rjettur og hermannlegur í söðl-
inum, og sat liestinn svo ópvingað og fallega eins og
inaður sem verið liafði á hestbaki alla æfi sína. Dó
hann hefði verið í óbrotnum klæðum, pá hefði hið
valdmannslega andlit og hin tindrandi augu hans
bent til, að hann var maður sem var borinn til að
Jrottna. En nú par sem maður sá hann i silki-kyrtli
sinum, er var allur útsaumaður með gullnum liljum,
°g í flauels-kápu, fóðraðri ineð hinu konunglega
»tninever“, sem ensku ljónin voru dregin á með silf-
Rrlitum, pá gat engum blandatt hugur um, að hjer
var kominn hinn göfugi Edward, hinn herskáasti og
voldugasti af hinum mörgu bardaga-konungum, sem
drottnað höfðu yfir hinum engil-normanska pjóð-
•lokki. Alleync tók ofan og hneigði sig pegar hann
konunginn, en prællinn lagði hendurnar saman á
kylfu sinni og leit óhýrum augum á aðalsmennina
°g riddarana, sem voru í fylgd með konunginum.
„Ó!“ hrópaði Edward, og stöðvaði hinn mikla
brúna liest sinn eitt augnablik ineð taumunum. „Lfl
florf est passó? Non? Ici, Brocas; tu parlcs Aug-
lais“.
„Ilafið pið sjoð hjörtinn, aularnir ykkar?“ sagði
Hiun svipharði, húðdökki maður, cr rciö næatur kon-
156
hjer var nú inannleg vera, eins og hinn úfni fálki og
velkti kjóll bar vott um, og orsakaði hún titring í
hverri taug hans, sem draumar hans um bjarta og
ófiekkaða. anda aldrei höfðu orsakað. Hin góða, ró-
lega, ókvartandi móðir vor, náttúran, pótt hún sje
vanrækt og uppnefnd, biður sins tíma og dregur á
endanum að brjósti sjer jafnvel pau börnin sín, sem
mest fara afvega.
Karlmaðurinn og kvennmaðurinn gengu bratt
yfir völlinn að hinni mjóu brú, hann á undan, en hún
svo sem tvö skref á eptir honum. Dar stönzuðu pau,
hann sneri sjer að henni og pau sróðu par og töluðu
saman í nokkrar mínútur. Alleyne hafði lesið um,
og heyrt talað um ástir og unnustu fólk. Hann komst
að peirri niðurstöðu, að pau mundu unnast — pessi
gulhærði maður og pessi fagra mær, með hið kulda-
lega andlit og drembilega svip. Hvað annað en 6st
gat verið orsökin til pess, að pau voru saman á gangi
í skóginum,eða voru svo sokkin niður i samtal parna
við lækinn? En samt sem áður fór hann að efast
um, að hin fyrsta tilgáta sín væri rjett, par sem hann
stóð í skugga eikarinnar, óráðinn í hvort hann ætti
að ganga til peirra eða fara einhverja aðra leið til
hússins. Maöurinn, sem var hár vexti og herða-
breiður, stóð parna við brúarsporðinn og voifaði
handlnggjunum eins og hanu væri i ákafri geðshrær-
ingu, en pað mátti stundum heyra hina djúpu rödd
lians, og virtist hljómur hennar benda til, að hann
væri rciður og hcfði hótanir í frammi. Hún stóö
145
hundrað svinum—„sylva de centrum porcis“, eins og
pað er nefnt i skjölum ættarinnar. En umfram allt
gat elzti erfiDgi ættarinnar samt haldið upp höfðinu
sem s&nnur ljensmaður i Minstead—pað er að segja,
hann hafði landið að ljeni beinlínis frá konunginum
og var undir engan aðalsmann gefinn og varð ekki að
standa neinum öðrum en konunginum reiknings-
skap gerða sinna livað landið snerti. Dar eð Alleyno
vissi allt petta, pá er ekki nema eðlilegt pó hann
væri ofurlítið upp með sjer pegar hann í fyrsta skipti
leit landeignina, sem í svo marga liði hafði fylgt ætt
hans. Hann gekk pvi hraðara pegar hann hugsaði
um petta, veifaði göngustaf sinum fjörlega og skim-
aðist um við hvern sveig á stígnum til að vita, hvort
hann sæi ekki gamla saxneska íbúðarhúsið. En
hann stanzaði brátt við pað, að hann sá villimann-
legan kauða einn, með trjekylfu I hendinni, stökkva
fram úr fylgsni sínu bakvið trje eitt og varna sjer
stiginn. Sá, sem veginn varnaði, var durgslegur en
kraptalegur bóndamaður, og var hann í treyju úr
ósútuðu sauðskinni og hafði húfu úr sama efni á
höfðinu, en i stuttum leðurbrókum og sklálmum par
fyrir neðan með leðurskó á fótum.
„Stanzaðu!“ hrópaði maðurinn og fypti upp
hinni pungu kylfu sinui, til að leggja áherzlu á skip-
un sína. „Hver ert pú, sem gengur svo hiklaust í
gegnum skóginn? Hvert ertu að fara og hvaða er-
indi áttu hjer?“
„Hví ætti jeg að svara spumingum píuum, viu-