Lögberg - 04.08.1898, Side 6

LÖGBERG, FIMMTL DAGINN 4 ÁGUST 1898
6
Ycstan úr lantli.
Strathclair, 21. jftlí 1898.
líerra ritstj. Lögb.
Mjer væri kært, ef f>jer vilduð
]j4 mjer ríirn í blaði yðaz fyrir fáar
línur. — Eins og yður er kunnugt,
breyttum við fjórir í>ingvellingar um
bústað næstliðið vor, og vil jeg til-
greina f>&: Bjarni Stefánsson, Jens
Laxdal, Hjálmar Hjálmarsson og jeg
undirskrifaður. 1 >ö áfangi okkar
gæti nú ekki heitið langur, og f>ví
síður ógreiður yfirferðar, f>ar sem við
kipptum bara 100 mílur austur með
Norðvestur-járnbr., til Strathclair,
Manitoba, J>á er ólíklegt að margar
ópægilegar munnmælasögur geti
gengið manna á milli um pað, hvern-
ig okkur hafi reitt af, en ætti ijú
petta sjer stað, pá vil jeg slá botninn
i pær frásagnir með pvi, að láta blað-
ið Lögberg segja mönnum ferðasögu
okkar eins og hún reyndist okkur.
Ferðin gekk seint, en slysalaust;
við vorum eina viku á leiðinni. I>að
varð ekki hjá pví komist að reka
hægt, pví við höfðum marga kálfa í
rekstri okkar, sem voru tregir til
gangs. I>egar til Strathclair kom,
átluin við par lengri dvöl en búist
var við, fyrir f>á orsök, að ^ „section“
(Í120 ckrur) af landi pví, sem við höfð-
um ætlað okkur, var seld pegar til
kom, en petta atvik stóð okkur ekki
að neinu leyti fyrir prifum; að eins
tveggja vikna tímatöf. Auðvitað
fjell okkur petta ekki vel í svipinn,
en svo rættist pó vel úr pvi. Við
búum nú í 12 mílna fjarlægð frá
Stratbclair, og höfum keypt hjerheila
„section“ (640 ekrur) af landi, á 18
hverja ekru. Okkur er gefinn 10 ára
frestur að borga land petta, en svo
megum við lfka borga pað á morgun
ef ástæður lcyfðu pað. Á meðan við
bcrum pessa skuld, borgum við 6 af
hundraði í vexti af höfuðstólnum.
Tvö íveruliús standa á „section“
okkar, sem nú má kalla, annað peirra
byggt fyrir 6 árum og kostaði pá
#1,500, hitt stórt og vandað „logga“-
hús, klætt að utan með „siding“.
Einnig standa stór og mikil gripa-
hús á öðru landinu, byggð úr borð-
við og með spónpaki; en hálf „sec
tion“ girt með vfr; öll pessi verk höf-
mn við feugið í kaupi okkar (nefnil.
#3 ekruna með pessum upp töldu
verkum). Nú purfum við ekki að
k varta um skort á vatni eða eldivið,
pvf land okkar liggur meðfram pykk-
um, víðlendum skógi, sem stærri og
smærri stöðuvötn finnast í pegar farið
er að ganga um hann. Sum pessara
vatna eru fiskivötn. Plógland og
beitiland er mikið og gott á pessu
svæði ennpá, og heyskaparland nægi-
legt, en sá cr pó gallinn á, að við
verðutn að kaupa slægjulcyli á cngja-
Jandi J>essu, að líkindum mest fyrir
pað, að við erum ókunnugir og ragir
við að slá okkur langt inni í skóginn,
en kunnugir menn segja í honum
nógan heyskap. Hjer er tækifæri
fyrir 3 eða 4 menn að fá sjer gott
land, ef peir ekki horfa í að kaupa.
Hjer liggur landspilda að okkur að
vestan, l^ „section“ (6 „sectiona“-
fjórðungar), og álít jeg land petta
mjög gott. I>að hefur allar pær inn-
nytjar að geyma, sem gott land parf
að hafa. I>að liggur að sama skóg-
inum og fæst með sömu kjörum og
land okkar, pvf sama landeiganda er
við að skipta. Akrar llta hjer mjög
vel út, sem náttúrlegt er, pví síðan
við komum hingað hefur jörðin hjer
fengið meira og minna regn í hverri
viku. Við fjelagar sáðum njer kart-
öflutn og rófufræi eptir 20 júní, og
hef jeg aldrei sjeð bráðari framför á
garðávexti. — Af fsl. smiðunum f
Strathclair, peim Mr. Stefánsson og
Mr. Hjálmarsson, er pað að segja, að
peir eyða engri stund til umhugsunar
um,hvernig eða hvar peir skuli leggja
næstu spýtuna. Verki peirra fleygir
fram með miklum hraða. Mann
koma pangað meira og minna á
hverjum dcgi fyrir forvitnis sakir og
glápa á pá, og sagan segir nú að
peir fjelagar inuni ckki purfa að
kvíða fyrir atvinnuskorti framvegis.
Jeg enda nú pessar lfnur með
heillaóskum frá okkur öllum til
kunningjanna í vestrinu.
Ó. Guðmlnosson.
Telegraf er eitt af helztu námsgreinum á St.
Paul ,Business‘-skólanum. Kennararnir, sem
fyrir þeirri námsgrein standa, eru einhverjir þeir
beztu í landinu, MAGUIRE BROS.
93 East Sixth Street, St. Paul, Minn.
Future comfort for prcscnt;
sccmíng economy, but buy the ;
sewíng machíne wíth an estab- ;
líshed reputatíon, that guar- ;
antces you long and satísfac- ;
tory service. jt i j*
Raw from Her
Toes to
Her Knees
DR. CHASE
MAKES A
WONDERFUL
CURE
Wwmli-M
w
ITS PINCH TENSION
. . AND . .
TENSION INDICATOR,
(devíces for regulatíng and
showíngtheexacttensíon) are
a few of the featurcs that
emphasize the hígh grade;
character of the White.
Send for our elegant H. T.
catalog.
White Sewing Machine Co.,
CLEVELAND, 0.
Til sölu hjá
iW. Crundy & Co.,
Winnipeg, Man
Mrs. Knight, 17 Hanover Place,
Toronto, makes the following
statement :—
MY mother, Mrs. Wrig-ht, who lives at
Norval, near Doncaster, suffered a
summer and winter with Eczema in
her feet. She could not walk, and very
seldorn got any sleep. It became so bad
that she was perfectly raw from the toes
to the knees. After trying every availablo
remedy without receiving any benefit,
and almost hopeless of relief, she was
advised to try Dr. Chase’s Ointment. She
has altogether used 8 boxes since com-
mencing, but with the happiest results,
for she is now completely cured. There
is but one scar on one of her feet, a
memento of her fearfui suffering condi-
tion. Any person desiring further testi-
mony in this case is at liberty tocommuni-
cate with Mrs. Wright at her address,
Norval P.O.
Mrs. Knight says after such a grand
success, is it any wonder we recommeod
Dr. Chase’s Ointment?
Arinbjorn S. Bardal
Selur líkkistur og anuast um út-
arir. Allur útbúnaðui ,á bezti.
Opið dag og nótt.
497 WILUAM AVE.
Northppn Pacific By.
TIME
MAIN LINE.
Arr. ii ooa 7 55a 6 ooa 5 ooa 1 2^a I 2 5p 12 oop 11.09a 'O 55 a 7.30 a 4.05 a 7.30a 8.30a 8.00 a )0.30a .. .Winnipeg.... .... Morris .... .. . Emerson . .. .. . Pembina.. .. . .Grand Forks.. Winnipeg Junct’n .... Duluth .... .. Minneapolis .. ....St Paul.... ... .Chicago.... Lv. i 00p 2.28p 3.20p 3.35 p 7-05p 10.4ðp 8.00 a 6.40 a 7.15a 9.35 a Lv 9 3° 12oi 2 45 9.30 5.55 4.00p
MORRIS-BRANDON BRANCH.
Less t Arr. 11.00.1 8.30p 5.15p 12.10a 9.28 a 7.00 a J>etta imeta ti nr. 104 og nistt PP Arr. 4.00 p 2 20 p 12.53 p 10.56 a 9.55 a 9.00 a byrjadi enn lest austur- tl, Frá ... Winnipeg . . .... Miami .... Baldur .... . . . Wawanesa. . . Lv. Brandon.,Ar 7. des. Kngin vidsti nni nr. 103 ú vestm eid. FarafráWpef randou: þridj ,firan Les Lv. 10.30a 12.15p 1.50p 3.55p 5.00p 6.00p da í Mo -leíð og :: nulnn t. og tau ntdur Lv. 9-3°P 7.00p 10.17p 3,22p 6,02p 8.30p rris. pa lestiun 1., midv. g.
PORTAGE LA PRAIRIE BRANCH.
Lv 4.45 p m 7.30 p m .. . Winnipeg. .. Portagela Prairie Arr. | 12.35 p m 9.30 a m
CIIAS. S. KEE, II. SWINKORD,
G.P.&T. A.,St.l’aul. Gen.Agent, Winnipe
REGLUK VID LANDTÖKU.
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórn-
inni 1 Manitoba og Norðvesturlandinu, netna 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tckið,eða sett
til síðu af stjórniuni til viðartekju eða einhvers aunars.
ÍNNRITUN.
Monn meiga skrifa sig fyrtr landinu á peirri landskrifstofu, setn
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innllutninga-umboðsmantisins I Winnipeg, geta incnn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. lnnritunargjaldið er #10,
og hafi landið áður verið lekið parf að borga #5 eða #10 umfram fyrir
sjcrstakan kostnað, sem pvl er samfara.
HEIMILISRJETT ARSK Y LDUR.
Samkvæint nú gildandi lögum verða menn að uppfylla boimilis-
rjettarskyldur sínar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og iná land-
neminn ekki vera lengur frá landinu eri 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-ráðherranum, clla fyrirgorir hann rjetti síu-
utn til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBKJF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
utnboðsuianni eða hjá peim sem sendur er til poss að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður pó að
liafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja ura eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjor ómak, pá verður liann um leið að afhendasllkutn umboðam. #5.
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir inrillytjcudur fá, á innflytjcnda skrifstofunui í Winui-
]icg og á öllum Dominion Lands skrifstofutn innan Mauitoba og Norð-
vcsturíandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótokin, og allir, sein
á pessum skrifstofum vinna, veita ínntíytjendum, kostnaðar laust, loið-
beiningar og bjálp til pess að ná í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi tirnbur, kola og námalögum. All-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins í
British Columbia, með pvl að snúa sjer brjeflega til ritara innanríkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins í Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum í Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, scm moun geta íengið gefins, og átt er við
í reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að fá til leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ymsum.
öðrum fjelögum og einstaklingum.
Oainalmcnni og aðrir,
peii. pjást af gigt og taugaveiklan
ættu að fá sjer eitt af hinum ágætu
Dr. Owkn’s Electbic beltum t>au
eru áreiðanlega fullkomnustu raf-
mrgnsbeltin, sem búin eru til. Það
er bægt að tempra krapt peirra, og
leiða rafurmagnsstraumiun í gegnutn
líkamann hvar sorn er. Margir ís-
lendingar hafa reynt pau og heppnast
ágætlega.
I>eir, sem pauta vilja belti eða
fá nánari upplýsingar beltunum við-
víkjandi, snúi sjer til
B. T. Bjöknbon,
Box368 Winnijieg, Man.
Anyone sendinsf a sketch and deacription mar
qulckly ascertain our opinion free whether an
invention ia probably patentable. Communica-
tlona atrictly confldentlal. Handbook on Patentft
sent free. Oldest apency for aecuring patenta.
Patents taken throuffh Munn & Co. recelve
epecial notice, without cnarge, in the
Scicnfific Rmerican.
A handsomely illustrated weekly. T>ar(reat, cir-
Culation of any soientiflc JournaJ. Terma. f.i a
148
inínn, þá ætia jög að biðja pig að vísá tiijcr á stýtziu
leiðina til húss hans“.
Þrællinn var í pann veginn að svara, pogar hana
00 Allcyne heyrðu veiðimanns-horn gjalla í skógin
ttffl rjett að baki sjer og Alleyne sá bregða fyrir
lilnni dökkmórauðu hlið og hvíta brjósti á göfugleg-
uin hirti, sem stökk áfram milli trjábolanna, nokkuð
inni í skóginum. Svo sem mínútu seinna sá hann
tólf eða fjórtán úfna dýrhunda koma stökkvandi cpt-
ir slóð hjartarins, og voru peir með trýnið niður við
jörðina, en skottin stóðu upp í loptið. Um leið og
]>eir streymdu fram hjá, virtist skógurinn snögglega
fyllast af lífi, og heyrðist pá hófadynur mikill og
brestir og brak í smáviðnum í skóginum, en par á
milli hin snöggu, skerandi hróp veiðimannsins.
Skammt á eptir hundunum riðu tveir veiða sveinar,
sem siguðu peim hundunum áfram, er aptur úr
drógust, og hvöttu hina fremstu til að herða sig enn
betur, og gerðu peir petta á hinu hálf franska
hrognam&li.sem tíðkaðist við hverskyns veiðar í skóg-
unum. Alleyne var enn að stara á eptir hundunum
og svcinunum og hlusta á hið skrækhljóða „áfrain
l’omers! áfram Lebryt!“ sem var pað sern sveinaruir
kölluðu til uppáhalds hunda sinua, pegar ílokkur af
riðandi mOnuum brauzt fram úr undirskóginum, ein-
mitt & blettinum pir sem prællinn hafði staðið.
Maðurinn sem á undan var virtist vera milli
fimmtugs og sextugs, og var hermannlegur og veður-
tckinn, uicð brcitt og gáfulegt enni, en augun voru
m
hijög útbreíddan uppreisnaranda, og nú hafði hann
lieyrt talað um bróður sinn eins og hann væri mið-
depillinn í pessari almennu óánægju. Sannleikurinn
var, að almenningur, um pvert og endilangt landið,
var orðinn preyttur á hinum fagra riddara-leik, sem
svo lengi hafði varið leikinn uppá hans kostnað. Á
mcðan riddararnir og barónarnir höfðu verið styrkur
og hlíf ríkisins, var liægt að pola pá, en nú, pcgar
allir menn vissu að enskir bænda-liðar og spjóts-
menn frá Wales höfðu unnið hina miklu bardaga á
Frakklandi, pá virtist bardaga-frægðin, hin eina
frægð sein riddara-og baróna-stjettin hafði reynt að
ávinna sjer, hafa yfirgefið hina brynjuklæddu, ríðandi
hermenn. Burtreiðarnar höfðu fyrrum gert mikið til
að vckja virðingu hjá almenningi fyrir riddurunuin,
cn hinir brynjuklæddu, punglamalegu riddarar mcð
fjaðraskúfinn vöktu ekki framar hvorki ótta nje virð-
ingu í brjóstum manna, sem höfðu átt feður og
hræður er höfðu skotið örvum sfnum par sein bardag-
inn var harðastur, bæði við Crésy og Poitiers, og sem
h öfðu sjeð að hinir drembnustu riddarar í veröldinni
gátu ekki unnið bug á æfðu bændaliði. Valdið hafði
flutzt úr höndum einnar stjettarinnar yfir í hendur
annarar. Verndarinn var nú verndaður af öðrum, og
allt ljensdóms-fyrirkotnulagið var í pann veginn að
hrapa. I>etta var orsökin til hins beiska rnögls hinna
lægri stjetta og hinnar stöðugu óánægju peirra, sem
brauzt út í uppblaupum og hryðjuverkum bjer og
hvar í landinu og komst á sitt hæsta stig nokkrum
152
„Nei, pað cr einungis einn hlutur, sem getur
dregið verkinn úr pví, og hann kemur máskc í fratn-
tíðinni“, sagði prællinn. „En ef pú ætlar að fiunna
bróður pinn, ungi herra, pá verður pú að fiýta pjer
áfram, pvl pað verður fundur í dag, og hinir kátu
incnn hans vonast cptir honum áður on skuggarnir
fara að liggja frá vestri til austurs. Jcg bið pig að
tefja ekki fyrir honum, pví pað væri ólán ef allir
rösku drengirnir væru samankomnir, on lciðtoganu
peirra vantaði. Jeg skyldi gjarnan fylgja pjer til
hans, en sannleikurinn er að jeg hef vorið settur &
vörð hjer, og má pví ckki fara hjeðan. Stígurinu
Jirrna liinuinegin, milli eikartrjcsins og pyrniruun.
ans, liggur inn á ncðri völlinn hans“.
Alleyne lagði tafarlaust af stað eptir leiðsögu
hins villimannlega, herralausa præls, scm liann
skildi við milli trjánna, á sama blettinum og hann
hafði hitt hann. Iljarta Alleyne’s var pynga eptir
að hafa hitt prælinn, ekki cinasta fyrir J>á skuld, að
hinu bllða eðli lians var illa við alla beiskju og hcipt,
holdur oinnig af pví, að hann hafði heyrt talað um
bróður sinn eins og hann væri foringi skógarmanna,
eða leiðtogi flokks af uppreisnarmönnum gegn rfkinu.
Af öllum hinum undarlegu hlutum, som liann hafði
enn sjeð í veröldinni og sein höfðu vakið undrua
hjá honuni, var enginn hlutur undarlegri en hatrið,
sern hver stjettin virtist bera til annarar. Tal dag-
launamannauna, skóggæzlumanuanua og bóndans á
voitingahúsinu, kveldinu áður, virtist allt benda A