Lögberg - 20.10.1898, Side 6

6
LÖGBERG FIMMTUDAGINN 20. OKTOBEP 1898
Október.
Að glaumauðgum sumarsins sölum
og söngríkum smáskðga lundum,
og glensinu’ og góðvina fundum,
f>ú svlfur frá svalviðris dölum.
í loptinu þfnu’ eg mig lauga
og logan frá sólunni’ f blóðinu slekk,
f skjólinu trjástofna tauga
sumarsins skilnaðar skál svo,
glaður og ókvíðinn, barmfyllta
botns til jeg drekk.
Og Október, fulltrúinn frosta,
pinn feldur er hreggskýja pilja,
sem haustið þjer keypti, pvf kosta
pá kvaðst ei til búnings pfns vilja.
Nú faðmar pig nötrandi Njóla,
og nóttin er fangsvöl og rennandi
blaut;
nú legst yfir hliðar og hóla,
hráslagakuldinn og myrkurs
svaitkuflinn nærskorni, mold jafnt
og mararins skaut.
Frá regninu’ og lauffalli líður
laðandi, friðandi niður.
Og helsingja kvakandi kliður
pó dimmt sje ei boðacna bíður.
Og haustið mjer hendina rjettir:
í hönd mína leggur pað næðandi
kul,
og úrig í andlit mjer skvettir
ísköldu dropunum nóttin,
svalbrjósta, koldimma baustnóttin,
draumrík og dul.
Sko, laufið til dauða sfns dansar,
í drunganum náttkyljan syngur;
og regnvotir rósanna kransar,
sem snert hafa frostnætur fingur,
peir visnir á leiðinu liggja
pess lífs, sem að gladdi pig, vfð-
lenda storð.
Það sýnist pá hálfpartinn bryggja
að hverfleikinn einsamall varir
sterkur sem dauðinn og sorgin og
almættisorð.
Og laufið, sem deyjandi dansar
og drunginn, hvar náttkyljan syng
ur
og regnvotir rósanna kransar,
sem snert hafa frostnætur-fingur,
eru tónar frá titrandi strengjum,
sem tfmina og eilffðin stemmir og
slær.
En, svalinn frá hugsnjóa-hengjum
1 haustDætur golunni leitar
að óm peim, sem átt hafði sumars-
ins blíðasti blær.
Kr. Stefánsson.
Ishiiids
Rvfk, 10. sept. 1898.
Drukknun.—Bátur fórst á Borg-
arfirði eystra 24. f. m. Formaður,
Sig. Einarsson Straumfjörð, drukkn-
aði, en hásetar tveir, sjera Stefán Sig-
fússon og sonur hans um tvítugt,
björguðust. Prestur komst upp á
sker og var par 3 klukkustundir, en
sonur hans synti f land os sótti mann-
hjá’p.
Látin er hjer í bæeum í dag
Katrín Waage, kona Eggerts Waage
verzlunarmanns, merkiskona og val-
kvenndi.
Rvfk, 17. sept. 1898.
Tíðarfar mjög stirt undanfarn-
ar 4—5 vikur, megnir ópurkar og
kuldar, nema lftilsháttar perriflæsur
fáeina daga um og eptir höfuðdaginn,
svo að pá hirtu menn sumsstaðar meira
og minna af pvf, sem peir áttu pá
úti af heyi, en vfðast lítið eða ekk-
ert, og eiga pvf mjög margir úti
meira en mánaðar heyskap. Sums-
staðar hætt fyrir nokkru við slátt
vegna vatnagangs. Nú loks perrir 1
gær og dag.
Blaðið Dagskrá er komið í
hendur nýrra eigenda og ritstjóra,Sig.
Júl. Jóhannessonar læknaskólastúd.
og Sig. l>órólf88onar búfræðings.
Verður vonandi breyting til batnaðar:
haldið nær skynsemi og rjettsýni
eptir en áður.
Mannalát.—Magnús prestur Bl.
Jónsson að Vallanesi missti konu sfna
Ingibjörgu Pjetursdóttur (Eggerz),
15. f. m., eptir langa vanheilsu og
legu f berklaveiki, frá 7 börnum ung-
um, hið yngsta nokkurra vikna. Frú
Ingibjög sál. var góð kona, greind
og vel að sjer. Hún var dóttir Pjet-
urs sál. kaupmanns Eggerz og fyrri
konu hans Pálfnu Pálsdóttur Melsted
amtmanns, yngst peirra barna, um
prftugt pegar hún ljezt.
Carl D. E. Proppé bakarameist-
ari 1 Hafnarfirði andaðist aðfaranótt
14. p. m. úr heilablóðfalli, lipurmenDÍ,
vandaður og vel IátinD,eitthvað á sex-
tugsaldri. Hann var pýzkur í báðar
ættir, kom hingað ungur nokkuð til
Bernhöfts bakara, stjórnaði síðan um
hrfð bakaraiðn fyrir P. C. Knudtzons
verzlun í Hafnarfiaði og loks mörg ár
fyrir sjálfan sig. Hann átti fslenzka
konu og með henni mörg börn, par á
meðal Jón Adolph, stúdent við há-
skólann í Khöfn, Carl verz’unarmann
á Dýrafirði, o. fl. Heimili hans var
mesta gestrisnisheimili og góðgerða.
Dáinn er nýlega (4. p. m.) merk-
isbóndinn Hjörtur Eyvindsson f Aust-
urhlfð f BiskupstuDgum, kominn á
níræðisaldur.
Húsfrú Kristfn (ekki Katrín)
Waage, sem andaðist hjer í bænum
10. p.m., var dóttir Sigurðar stúdents
Sigurðssonar frá Stokkseyri (j- 1864).
Dau Eggert kaupm. Waage áttu mörg
börn: Sigurð kaupm. hjer 1 bænum,
Jens stúdent, Kristínu sál., fyrri konu
Helga kaupm. Jónssonar (nú verzlun-
arstjóra í Borgarnesi), Guðrúnu og
Höllu. Húsfrú Kristín sál. var vel
metin ráðdeildarkona og hjartagóð.
Rvfk, 21. sept. 1898.
Holdsveikraspítalinn í Laug
arnesi er nú fullgerður að öllu leyti,
smáu og stóru, og var tekinn út í
gær af landshöfðingja og stjórnar-
nefnd spftalans, með pvf að yfirsmið-
urinn, hr. F. A. Bald, er nú á förum,
siglir með Vestu á sunnudaginn. I>að
eru 109,000 kr. sem hann hefur feng-
ið eða f*»r fyrir smíðið, að efni með-
töldu og grunnhleðslu; og hefur að
sögn pó heldur"skaðast á pvf en hitt;
að minnsta kosti ekki fengið neitt fyr-
ir sjálfs síns viunu alla saman. Með-
ai annars var flutningur á efninu f
húsið afardýr, skip óhentug og stóð
lengi á peim. En utan pess reikn-
ings eru allir ofnar í húsið og baðá-
höld, baðker, vatnsæðar af járni o. fl.,
og er mælt að sá ,kostnaður nemi
kringum 20,000 krónur að flutningi
meðtöldum og fyrirhöfninni að koma
pví fyrir.
Spítalinn er, eins og kunnugt er,
ætlaður 60 sjúklingum, og eru 59
pegar búnir að sækja, og pó ókomin
umsóknarbrjef úr ýmsum sveitum fyr-
ir á að gizka 11 holdsveika sveitaró-
maga eptir sfðustu skýrslum. Svo
frámunalega hirðulausar hafa pær
sveitarstjórnir verið, og eru petta pó
pyngstu ómagarnir í hverri sveit, en
spftalavistin stendur peim til boða ó-
keypis, með fullum forgangsrjetti fyr-
ir öðrum, ef peir gefa sig fram í tíma.
Veðrátta—Sæmilegur purkur
frá pvf fyrir helgi, en rigndi pó mikið
f fyrri nótt og nokkuð í gærkveldi.
Fara bændur vonandi að geta náð inn
beyjum sínum úr pessu, ef viðlíkt
stendur nokkra daga enn. En ó-
purkað er enn mjög mikið af fiski af
hinum mikla pilskipa-afla í sumar, 5
—600 skpd. hjá sumum útgerðar-
mönnunum.
Rvík, 24. sept. 1898.
Neðrátta.—Nú er úti perririnn.
Komiðsunnan slagviðri; byrjaði fgær;
fór raunar að væta dálftið í fyrradag
að áliðnu. Mikið höfðu samt flæsurn-
ar framan af vikunni hjálpað til að
hey bjargaðist. Ekki mjög mikið
eptir úti; sumstaðar ekkert. Lakara
austanfjalls en hjer syðra.
PlLSKIPA AFLINN. — Af 34 pil-
skipum, er stundað hafa veiðar hjer
úr bænum p. á., hafa pessi 7 aflað
mest að tölunni til, hjerum bil petta:
Margrjet (eign Th. Th ) . .86 300
Georg (B J. og I> t>.)..79,500
Guðrún Sofffa (Th. Th )... 76,000
Guðrún (frá Gufunesi)... .66,600
Stjernö (B. G ).........65,000
Liverpool (G. Z.).......64,000
Sigríður (Th. Th )......61,500
Allur aflinn, sem fengist hefur á
fyrnefnd 34 skip, hefur verið nál. l^
milljón, að sögn manns, er safnaðhef-
ur skýrslum um pað. En pvf miður
er býsnamikið af peim afla ekki full-
verkað enn, vegna ópurkanna.
M.iög eru menn hræddir orðnir
um, að eitt af pilskipum Seltirninga,
„Comet-1 frá Melshúsi,hsfi farist. Hef-
ur ekkert til pess spurst í 4—5 vikur.
Tjónið mikið fyrir hið unga og fjelitla
ábyrgðarfjelagi er mapntjónið (17)
pó margfallt tilfinnanlegra.—Isafold.
Dr. O. BJÖRNSON,
6 I 8 ELGIN AVE-, WINNIPEG.
Ætíf heima kl. 1 til-2.30e. m. og kl. 7
til 8.30 e. m.
Telefón 1150.
50 YEAR3'
EXPERIENCE
Patents

I RAut IrlANn
Desicns
COPYRIOHTS Ac.
Anyono oendlnff » eketcta and doscrlption m»Y
qulckly aacertain our opinlon free whether an
invention is probably patentable. CommunK*-
tions strictly confldential. Handbook on Patents
sent free. Oldest agency for securing patents.
Pat9nts taken through Munn A Co. reeelv^
rpeclal notice, without cnarge, in the
Sckntific RmericM.
A handsoraely illustrated weekly. Largeet eir-
culatton of any sctentlflc lournal. T«rm8, P »
year: four raonthi, |L Sold by all newsdealers-
MUNN & Co.36,Bro"dwajr- New York
Branch OíBoe. 636 F Bt- Washlugton, D. C.
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum seetionum með jafnri tölu, sem tilheyrasambandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til sfðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $10,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pvf er samfara.
HEIMILISRJETTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sínar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sfn-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRJF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhendaslíkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni f Winni-
peg og á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vesturlandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, og allir, sem
á pessum skrifstofum vinna, veitamnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og bjálp til pess að ná f lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalögum. All-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins f
British Columbia, með pvf að snúa sjer brjeflega til ritara innanrfkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins f Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum í Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta lengið gefins, og átt er við
í reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að fá til leigu eða kaupa hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum fjelögum og einstaklingum.
274
ssgði Terlake, ,.og hjá pví er blindur beiningamaður,
sem lifir á ölmusum peirra er biðjast fyrir við pað.“
„Skrín!“ hrópaði Sir Nigel. „Látum oss pá
lesa bæn“. Svo tók hann ofan húfu slna, spennti
greipar og tónaði með glymjandi raust: „Benedictus
dominus Deus meus, qui docet manua meas ad prœ-
lium, et digitos meoa ad bellum“. Hinum premur
sveinum hins smávaxna Sir Nigel’s virtist hann ein-
kennileg sjón, par sem hann sat á hinum afarmikla
hesti sínum og hóf augu sín til himins, en vetrarsólin
glampaði á hið nauðsköllótta höfuð hans. „Þetta er
göfug bæn“, sagði hann um leið og hann Ijet upp
húfu sína aptur, „og hinn aðalborni Clandos kenndi
mjer hana sjálfur“. Svo sneri hann sjer að hinum
blinda munk og sagði: „Hvernig líður yður, faðir?
Mjer finnst að jeg ætti að hafa meðaumkun með yð-
ur, par eð jeg er sjálfur líkur manni sem horfir í
gegnum rúðu úr horni, en nábúar hans hafa glerrúð-
ur í gluggum sfnum. En, við sánkti Pál! Það er
pó mikill munur á manninum, sem hefur horn-rúðuna
að horfa í gegnum, og peim, sem er innan fjögra
smugulausra veggja“.
„Ó, góði lávarður minn“, hrópaði blindi maður-
inn, „jeg bef ekki sjeð blessaðan, heiðbláa himininn
f fjóra áratugi, eða sfðan eldingar-leiptur brenndi
buit sjón mína“.
„Þjer hafið verið blindur fyrir mörgu sem er
gott og fagurt“, 88gði Sir Nige), „en pjer hafið Ifka
eloppið við að sj& inargt, sem er sorglegt og and-
279
Hersveitin fór fram hjá tveimur pvervegum &ð-
ur en hún kom að Lymington-vaðinu, og stöðvaði
Sir Nigel hest sinn & hvorttveggja pessara vegamóta
og beið par, sitjandi & hestinum dansandi, og skimað-
ist um f allar ftttir til að vita, hvort hamÍDgjan sendi
honum ekki eitthvert æfintýri. Hann skýrði sveinum
sfnum frá, að vegamót hefðu fyr meir verið ágætir
staðir til að hitta riddara og skiptast á spjótslögum
við pá, og að pað hefði ekki verið óvanalegt í ung-
dæmi hans, að riddarar hefðu hafst rið svo vikum
skipti á vegamótum og barist ljúflega við alla ridd-
ara, sem peir hittu, sjálfum sjer til frægðar og ást-
meyjum sfnum til mikils heiðurs. En tfmarnir voru
nú orðnir breyttir; vegirnir voru pögulir, ekkert
kvikt sást & peim og eDginn strfðshesta-hófadynur
eða hertýgja-glamur heyrðist sem teikn um, að
neinn mótstöðumaður kæmi, svo Sir Nigel hjelt leið-
ar sinnar daufur í bragði. Þegar fylkingin kom að
Lymington-fljótinu öslaði hún yfir pað á vaðinu, og
áði sfðan f eDginu hinumegin við ána og fit nokkuð
af brauði pvf og saltketi, sem hún flutti með sjer á
áburðar-hestunum. En áður en sólin var farin að
lækka nokkuð á lopti, var hersveitin búin að koma
öllu fyrir aptur og stikaði áfram í góðu skapi, og
hreifðust hinir tvö hundruð fætur eins og tveir fætur
væru.
Þriðji pvervegurinn, eða vegamótin, er par sem
gatan frá Boldre liggur niður lil gamla fiskiporpsins
Pitt’s Deep. Þegar Sir Nigel og fjelagar hans komu
271
„Svona hefur hann æfinlega verið“, hrópaði
gamla konan og sneri sjer kvartandi til Sir Nigels*
sem stöðvaði hest sinn og hlustaði & hana með mestu
kurteisi. „Hann hefur ætið farið sfnu fram, pr&tt
fyrir allt sem jeg hef gert til að breyta stefnu hans*
Fyrst ætlaði hann sjer svosem að verða munkur, bara
af pví að stelpu-gepill nokkur var svo vitur að snúa
við honum bakinu. Svo gengur hann f pennan fanta-
flokk og röltir af stað í hernað, pótt jeg hafi engan
til að bæta & eldinn pegar jeg er úti, eða passa kún&
úti í haganum pegar jeg er heima. Og pó hef jog
verið honum góð móðir. Jeg hef brotið prjár hesli*
viðar-tágar & hryggnum & honum á hverjum degi, en
hann hefur aldrei gefið pví meiri gaum en pjer sáuð
hann gera rjett núna.“
„Jeg efast ekki um, að hann komi heim aptur til
yðar heill á húfi og vel efnaður, kona góð“, sagði Sif
Nigel. „Að hinu leytinu ollir pað mjer sorgar, að
par eð jeg er einmitt nýbúinn að gefa blinduD3
munk, sem jeg hitti hjerna skammt frá, pyngju mína*
pá get jeg ekki—‘,
„Bíðið við, lávarður minn“, sagði Alleyne-
„Jeg hef dálítið af peningum eptir ennpá“.
„Jæja, gerið pá svo vel að gefa pá pessari verð-
ugu konu“, sagði Sir Nigel og reið af stað. E°
Alleyne gaf henni tvo pence og skildi svo við ban»
hjá yzta kofanum í Hordle, og lypti hún pá upp
hinni hvellu rödd sinni til að árna flokknum allrA
heilla, í staðinn fyrir að atyrða hann,