Lögberg - 17.11.1898, Blaðsíða 3

Lögberg - 17.11.1898, Blaðsíða 3
LÖQBERG, FIMMTUDAQINN 17. NÚYEMBER 1£08.. 3 Frjettabrjeí. Icel. River 8. nóv. 1898. Herra ritstjóri Lögbergs. Af f>ví að langt er eíðaD, að jeg secdi Lögbergi Hdu, mætti ætla, að pessar línur sjeu frjettaríkar, en f>vi fer samt fjarri Hjer er allt fremur tíðindalitið. Tiðarfarið er nú hið ágætasta, hljfindi á daginn, en litið frost um Dætur, f>egar miðað er við f>ennan tiroa árs, sem eptir gamla góða islenzka tímatalinu er komið i priðju vetrar-vikuna. Föl er að eins enn eða næturhjela, og einuDgis grátt i rót; hefur enn ekki á haustinu kom- ið meiri snjór en f>essi, sem nú er. Storma- og votviðrasamt var um tima í haust, en pað kom bændum að lítilli sök, f>ar kornið var pví nær ekkert til að skemmast. Kristjón Finnsson fer nú enn á ný innan skamms að byrja að fella skóg, til sögunar í mylnu sinni á næsta sumri. Hið nýja skógarhöggs- pláss hans er ekki upp með Islend- ingafljóti, eins og að undanförnu, heldur er pað á bakvið Isafoldar byggðina sunnanverða. Það, sem peir smjörgerðar-menn- irnir hjer við fljótið borguðu fyrir rjóma síðastliðið sumar, nam $1,500; af pví má ráða, hvað happadrjúgt pað fyrirtæki er fyrir fljótsbúa. Fyrir nokkrum vikum varð I>or- lákur K. Skram fyrir pví slysi, að trje, sem hann var að höggva í skógi, fjell á hann; pó enginn sjerstakleg meiðsli sæjust á honum eptir slysið, lá hann 'marga daga rænulaus og liggur hann enn pá, og er sagt að annar fóturinn sje enn aflvana, en vonandi er að með tímanum verði hann jafn-góður, pó svo virðist sem að pess sje langt að biða. Tvær konur hafa um nokkrar síðastliðnar vikurjegið rúmfastar, og voru um tíma álitnar mjög hættulega veikar. Jafnvel pó batinn sje enn hvorki fljótur nje mikill, eru pær samt ekki áiitnar eins hættulega veik- ar nú,og er vonandi að pær nái heilsu aptur áður mjög laDgt líður. Konur pessar eru: Helga, kona Jónasar Jónassonar, og Solveig, kona Hálf- dáns Sigmundssonar. Hin fyrnefnda hefur fengið meðöl frá Dr. 0. Björns- son í Winnipeg. Hinn 1. ágúst síðastliðinn ljezt að heimili sínu, bjer við fljótið, konan Guðrún Haiigrímsdóttir; hún var fædd á Múnkapverá i Eyjafirði 28.okt. 1829,—og var pví um 09 ára, pá hún ljezt. Guðrún sái. giptist 7. maí 1861 eptirlifandi manni sínum Birni Guðmunds3yni, er i mörg ár var póst- ur milli Akureyrar og Reykjavíkur. Guðrún sál. fluttist til pessa byggðar- lags fyrir rúmum 10 árum, pá beint frá íslandi. Hún var kona vel hygg- in, trygglynd, trúrækin og i alla staði hin heiðvirðasta kona. Bændafjelagið hjer við fljótið er að gangast fyrir, að keypt verði stofnavjel i petta byggðarlag, er koma á fyrir næstkomandi vor. Eins og síðastliðin 2 eða 8 sum- ur, voru hjer gripakaupmeDn á ferð i haust; annar peirra frá Winnipeg. Keypti hann bjer í sveitinni 86 gripi, flesta unga, petta 1—3 ára, og gaf hann sæmilega fyrir eptir pví, hvað giipirnir voru rýrir, 10—12 dollara fyrir ársgamalt, 15—18 dollara fyrir tvæveturt, o. s. frv. Einnig hefur Mr. Eaton, fyrrum kaupmaður i Selkirk, keypt yfir 50 gripi, helzt uxa 3 ára og eldri, auðvitað með mjög mismunandj verði. Sagt er, og að Mr. Eaton hafi einnig keypt hjer um 140 sauðfjár. Hann er enn væntanlegur að kaupa hjer fleiri gripi innan skamms. Slðastliðna viku voru hjer á ferð- inni tveir piltar með villta „ponies“ (smávaxna hesta) að sögn frá Mont- ana. Seldu peir hjer nokkra peirra fyrir unga.nautgripi, I flestum tilfell- um í sljettum skiptum, og munu peir hafa verið nóg borgun fyrir hesta nefnurnar, sem fyrir utan að vera villtir, voru bæði horaðir og meiddir. I>etta framan og ofanritaða er pað helzta, sem I frásagnir er færandi, af pví sem jeg nú í svipin man eptir. Fyrir utan áður nefnd veikindi, er pað jeg til veit almenn heilbriggði.' Dánarfregn, Því miður hefur dregist of lengi að minnast á helztu æfi.atriði Mrs. I>órunnar Guðjónsdóttur, sem andað- ist að heimili foreldra sinna I Argyle byggð 2. september slðastl. Pórunn sál. var fædd 31. ágúst 1875, að I>orvaldsstöðum í Breiðdal, í Suður-Múlas/slu á íslandi. Fluttist paðan eins árs gömul að Gilsá I sömu sveit og dvaldi par ll ár; paðan flutt- ist hún 12 ára gömul til Ameríku ásamt foreldrum sínum, Guðjóni Jóns- syni og Arnleifi Gunnlögsdóttur. Hin næstu ár dvaldi Þórunn sál. opt- ast bjá foreldrum sfnum, og á peim tíma aflaði hún sjer góðrar skóla- menntunar, pví námsgáfa hennar og greind var hin bezta. Hinn 17. nóv. 1894 giptist hún merkismanninum Benidikt Einars- syni, og varð peim hjónum eins barns auðið, sem enn lifir. Eptir priggja og hálfs árs ástúðlega hjónasambúð burtkallaðist maður hennar, eptir langvarandi sjúkdóm af tæringu, og skömmu seinna veiktist Dórunn sál. einnig af sömu veiki, sem dró hana til dauða, eins og áður er sagt, 2. september næstl. Þórunn sál. var mjög mikils virt og elskuð af peim, sem hana pekktu; enda kom pað fram I henuar pung- bæru banalegu, hve alúðlega vinir hennar og nágrannar veittu henni hina beztu aðhjúkrun. Jarðarförin fór fram 4. sept. síðastl. og var fjöldi fólks viðstaddur til að heiðra minningu hennar. Vin- ir hennar og foreldrar munu lengi sakna hennar, ásamt hennar nú móð- urlausa einkabarni. VlNU.E IIINNAR LÁTNU. GÖÐIR— lianciai?! t>ar eð eigandi verzlunarinnnr, sem jeg vinn við, hefur gefið mjer leyfi til að selja yður, löndum mfnum, með mjög lágu verði, pá finn jeg pað pað skyldu mína að láta yður vita af pvf nú pegar, svo pjergetið keypt pað sem pjer parfnist til fatnaðar fyrir vet- urinD, á meðan pjer fáið pað með pessu kosta-verði.—Þjer getið t. d. fengið ágætar loð-yfirkápur fyrir $8.00 sem æfinlega og alstaðar hafa verið seldar fyrir 15—16 dollars, og alfatn- aði, sem áður hafa verið seldir fyrir $9.00 til $10.0o fyrir að eins $5.75, og allt eptir pessu. En petta verð stendur ekki að eilífu og pví ættuð pjer að taka kjöfkaupin strax, á með- an pau eru að fá. Yðar einl. landi og vinur. BÓKHALD, IIRAÐRITUN, STILRITUN, TF.LEG raphy, LÖG, KNSKAR NAMSGItBINAR, OG „ACTUAL BUSIN»«S’% FRA BYRJUff TIL ENDA. STOFflADUR FYRIR 33 ARUM SIDAN og er eliti og bezti skólinn i öllu Nor0r«»t- urlandinu. YFIR 5000 STUDENTAIi Hf\FA UTSKRIFAST AF HONUty. og eru þer, á meðal margir raest leiOandí verrlunarmenn. pessi skóli er opinn allt írið um kring, eg geta menn þvi byrjaS hvenier sem er, hvcwt heldur þeir vilja á dagskólann eOa kveldskólaaa l^enslan •rT^fullkon\iq. Nafnfr.-egir kennarar standa fyrir hverri námsgreina-deild. paC er beeti og ó- dýrasti skólinn, og útvegar nemendum slnum betri stööu en aSrar þvílíkar stofnanir. KomiS eSa skrifiS eptir nákvæmarl upplýa ingum, MAGUIRE BROS., EIGENDUR. 93 E. Sixth Street, St. Paul, Minn. Tulegraf er citt af helztu námsgreinum á St. Paul ,Business‘-skólanum. Kennararnir, sem fyrir þeirri námsgrein standa, eru einhverjir þeir beztu í landinu, MAGUIRE BROS. 93 Eaat Sixth Street, St. Paul, Minn Phyciíian & Surgeon. ÚtakrifaSur frá Queens háskólanum i Kingston, og Toronto háakólanum i Canada. Skrifstofa i IIOTEL GILLESPIE, CRYSTAL, \ D. Stranahan & Harare, PARK RIVER, - N. DAK SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s. fr.-. Menn geta nú eins og áðnr skrifað okkur á íslenzku, þegsr þeir vilja fá meððl Munið eptir að gefa númerið af meðalinu Dr, G. F. BUSH, L. D.S. TANNLÆ.KNIR. Tennur fylltar og dregnar út án sárs. auka. Fyrir að draga út tönn 0,50. Fyrir að fylla tönn $1,00. 527 Main St. ISLENZKUR LÆKNIR Dr. M. Halldorsson, Stranahan & Hamre lyfjabúS, Park Piver, — — — N. Da,k. Er aS hitta á hverjum miSvikudegi i Grafton N. D., frá kl. 5—6 e. m. duínn. 6. Eslciföfíon fyrir The Palace Clothing Store 458 MAIN STREET. Dr. O. BJÖRNSON, 0 18 ELGIN AVE-, WINNIPEQ. Ætíð heima kl. 1 til 2.30 e. m. o kl. 7 til 8.30 e. m. Tclefón 115«. TANNLÆKNIR, M. C. CLARK, Pluttur til 532 MAIN ST- Ýfir Craigs búðinni. Assurance Co. lætur almenning hjer með vita að Mr.W. H. ROOKE hefur verið settur „Special“-agent fyrir hönd fjelagsins hjer f bænum og út í landsbyggðunum. A. McDonald, J. H. Brock, President. Man. Director gmmmmmmmmmwmmmmmmmmmwmtmwmj| láta skiptavini sína hjer moð vita að aldrei hefur sveita- verzlan tekið fram búðinni peirra á Mountain. Nýjar vörur koma inn á hverjum degf. Nýir skiptavinir bæt- ast stöðugt við. E>eir eldri aldrei ánægðari við oss en nú. ÍKÆRU SKIPTAVINIRi Komið og sjáið hvernig vjer förum að undirselja keppinauta vora í járnbrautabæjunum. Komið pið mað pað sem pið hafið að selja, við til dæmis borgum ykkur 30 til 35 ceilt® fyrir sokka- plögg eptir gæðum. I>að væri óðs manns æði að fara að telja upp pað sem við höfum að seljameð gjafverði. Viljum að eins geta pess að við getum klætt frá hvirfli til ylja, börnin, full- orðna fólkið og gamalmennin, fyrir minna verð en nokk- ur annar. KOMIÐ, SJAIÐ, SANNFÆRIST. ízmmmmmmmuimmmmuumM 323 lága strönd sig fram og aptur eins og dimmur poku- bakki, og sáust hjer og hvar enn dimmri blettir, er risu nokkuð hærra upp og bentu til hvar hinir hærri höfðar og nes voru. Detta var B’rakkland! Augu Alleyne’s skinu pegar hann horfði á pað. Frakkland! —nafnið sjálft hljómaði eins og lúður-kall í eyrum ungmennanna á EDglandi. l>að var landið, par sem forfeður peirra höfðu úthelt blóði sfnu, heimkynni riddaraskapar og afreksverka, land glæsilegra rnanna og hæverskra kvenna, land ríkmannlegra bygginga, land hinna vitru, hinna fáguðu og helgu. Þarna lá pað svo pögult og grátt, undir hinum kuldalega himni—petta land, sem var heimkynni göfugra hluta og svívirðilegra hluta—leiksviðið, par sem tækifæri var til að ávinna sjer nýjan orðstfr eða saurgi mann orð sitt. Alleyne tók hina kripluðu grænu andlits- blæju upp úr barmi sínum, kyssti hana og strengdi pess heit, að ef vaskleiki og góður vilji gæti hafið hann upp til mærinnar, sem hafði gefið honum hana, pá skyldi ekkert nema dauðinn hindra hann frá að eignast hana. Hann var enn með hugann I Min- stead-skógi og Twynham-kastala, pegar rödd skip- stjórans hreif hann aptur til baka til Biscay-flóans. „Það veit trúa mfn, að andlitið á yður, UDgi herra, er eins langt eins og andlit djöfulsins er við skírnar-athöfn“, sagði skipstjóii; „og mig undrar pað heldur ekki, pví pótt jeg hafi siglt um petta haf sfð- an jeg var lítill snáði, pá hef jeg aldrei sjeð útlitið líklegra fyrir verstu óveðurs-nótt“. 330 skreið af stað frá honum út til hafs, en skipshöfnin og bermennirnir ráku upp gleði-6p. „Lof sje Maríu mey!“ hrópaði skipstjórinn og purkaði svitann af enni sjer. „Fyrir petta skal klukkum hringt og kertum brennt pegar jeg kem aptur til Southamton. Yerið nú röskir, drengir! Togið nú vel í framskautið!“ „Við sálu mfna! jeg vildi heldur fá purran dauð- daga en votan“, sagði Sir Oliver, „pótt hamingjan viti, að jeg hef jetið svo marga fiska, að pað væri ekki nema rjettlátt að peir ætu mig. En nú verð jeg að fara niður í káhetuna aptur, pví par eru óút- kljáð málefni, sem jeg verð að sinna“. „Nei, Sir Oliver, yður er betra að vera kyr hjá okkur hjer og láta setja upp iána yðar“, sagði Sir Nigel; „pví ef mjer akjátlast ekki, pá hföum við einungis sloppið úr einni hættunni til að komast í aðra.“ „Skipstjóri góður“, hrópaði stýrimaðurinn, sem kom hlaupandi aptur eptir skipinu, „sjórinn beljar nú inn í skipið. öldurnar hafa pvegið burt seglin, sern við settum f gatið á hlið skipsins til að varna lekanum.“ A meðan hann var að tala, komu sjó- mennirnir í hópum upp úr miðju skipinu upp á fram- piljurnar og skutpallinn, til að forðast vatnið, sem beíjaði inn í miðpart pess gegnum hið mikla gat á hliðinni. Upp yfir hvininn í vindinum og orgið í sjónum heyrðist hin skerandi, nærri manneskjulegu hljóð hestanna, pegar vatnið óx óðum J kringum pá og fór að stfga upp á pá. 319 penna, sem nefndist Spaða skegg, pví að svo miklu leyti sem jeg get sjeð, pá var hann mjög sprækur og vaskur maður. En hvernig lfður yður, Edricson?-4 „Það gengur ekkert að mjer, lávarður minn“, sagði Alleyne, er nú hafði leyst af sjer hjálmung sinn, sem hafði brostið pvers yfir við kylfuhögg Nor- manans. En einmitt um leið og hann talaði orðin, svimaði hann ákaflega, hann fjell niður á pilfarið og blóðið fossaði af vitum hans. „Hann kemur til bráðum“, sagði Sir Nigel, sem beygði sig yfir Alleyne og fór með hendurnar í gegn- um hár hans. „Jeg hef misst einn v&skan og góðan riddara-svein 1 dag. Jeg get illa staðið mig við að missa annan. Hvað margir menn hafa fallið?“ „Jeg er búinn að telja liðið saman“, sagði Ayl- ward, sem var nýkominn til baka á kugginn með herra sfnum. „Það eru fallnir sjö Winchester-menn, ellefu sjómenn, sveinn yðar Terlake og nfu boga- skyttur“. „Og hvað segiö pjer um mótstöðumenuina“, spurði Sir Nigel. „Þeir eru allir dánir—að undanteknum einum normönskum riddara, sem stendur að baki yðar“, sagði Aylward. „Hvað eigum við að gera við hann?“ „HaDn verður að hengjast á ránni á eigin skipi sínu“, svaraði Sir Nigel. „Jeg hef heitstrengt pað, og pess vegna verður pað að gerast.“ „Sjóræningja-foringinn hafði staðið við borð- stokinn og var reipi um háls honum, en tveir piek>

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.