Lögberg - 09.02.1899, Síða 3

LðGBEKO, FIMMTUDAGIXN 9. FEBRÚAIt »90
7
Miss Si*rrí<Tnr Jósophson,
UÁI.V 22 JAN. 18'J9.
Herr» ritstjrtri Löyberps!
É/ er ssnnfa»r?'iir uin, að ft siðsri
timurn höfum vér íslendinfjrHr sjaldan
^tt á bak að sjft konu, sem fl* irum
kostnm var prydd en unjjdrö Sifíríði
Jósephson, sem seint i síðastl. mftmiði
vaið o8s Minnesota ísleudingum svo
barmd«uða.
Hún v»r fsedd að Haukstöðnm í
Vopnafirði 8 d. maí mfin. ftrið 1861.
loreldrar hennar voru Jósef Jösefs-
•on, hinn vlðkunni stórbóndi, sem nfi
býr I Austurbygð Minnesota-nýlend-
tmnar, og fyrri konu hans Kristínar
Pétursdótt’.r. Hún ólst par upp í
föðurgarði, unz hún misti móður sína,
°R Auttist pft með föður sinum fyrst
til Kaupmannnhsfnar og siðar hingað
t'l Ameriku. Hér I landi 8tund«ði
hún skölanftm þar til hún útskrifaðist
vorið 1895, með figætis vitnisburði,
frá r*hissfeólanum í St. Cloud, Minn.
Gerðist hún siðan skólakennari, og
hóit því starfi par til hún varð að
ha tta aökiim heilsubrests. Fyrir
Hokkrum firum fór að bera ft brjóst
Veiki i henni, sem þrfittfyrir margvís
le^ar ladíiiinga-tilraunir snerist upp i
o*glu]ejja lungnatæiingu, er leiddi
hana til bana.
Sigriður sftl. var stórgáfuð kona.
Hæfilegleikar hennar voru margvis-
et;ir. Llún hafði mikla hæfilegleika
t'l bókmerita, og í skóla er n ér sagt
ún hhfi skanð fram úr flestum í að
Be«nja litgeiðir. Ekki all-ffiar bók-
ttenta,epar ritgeiðir eru eflir liana ft
prtnti. Henni veitti flestum fremur
ú't að finna feyvróitia og hlfnniny
nna I skfi’dritum. Hugur hennar
e'» dist og mjög i beimrpekilega fttt.
«rd' henrar var sífe.'t .að leita— og
nra' Hún leitaði að hinu bjaita og
{jbda. nm alla tilverui a, svo )arigt,sem
'ún gat. Bún prfiði liið alfióða og
6 h*J«rte, opr ftvalt var hún að finna
tt*'' » pott og nieiri biitu, pví lengur
ae.m húo lifði. Hið algóða og al-
lBIta fiinti hún og í ljósheimi krist
*’ ^ms’n8, Eiigin oið vissi ég henni
elgari en pessi oið mannkyns frels-
•racg. * fm Beims-itis ljós“, eg
ergin orð henni kasrari en pessi Jesú
nKomið til mín allir pér, sem
e» iðið og þnrga eruð b'aði ir, ég vil
ge a jður hvild erda lagði hún svo
>»■'», bað nng pe8s löngu nokkru ftð-
en hún dó og ei.dnrtók pft ósk sina
VI eðstardendur sína skömmu fyrir
. ^ i0ið> að yfir sér Ifitinni yrði sung-
“ sfilmnrinn nr. 131 i sftlmabókinni:
>, g heyrði Jesú himneskt orð, kom
vild ég veiti pér“. Hún vildi með
Pví vitna fyrir Ollnm lyð um „hvíld-
na > sem fielsaiinn veitir sftlum
tt'finnanna.
blið
Að lurdarfari var Sigriður s&l.
°g biein og allir unnu henDÍ.
Á^túðlegri manneskja gat ekki verið
ft heimili en liún. Föður sinn, stjúpu
sína og systkini elskaði hún af öllu
hjarta. Kærleiknr hennar nftði og til
allra, sem hún umgekkst. Hún lót sé’'
ant um alla fiitæka, og gaf af efi um
sfnuro til hjfilpar peim. Hvervetna
vildi hún vera nserstödd er einhver
fitti bfigt, og bugga pft, sem syrgðu.
Hennar minning verður lengi geymd,
og ótal eru peir, sem fisamt aðstand-
endum bennar sakna hennar og syrgja
hana.
t>egar Sigríður sftl. andaðist, var
sóknarpresturinn fjarverandi, en kom
heiin fifi Chicago til að tala við útför
hennar, sem fór fram hinn 28 f. m.
Minneota, Minn., 4. feb. 1899.
B. B. J.
Hafdi fluggigt.
Mns. Bobehts í Montreal segir
MEliKILEGA SÖGU.
Hún pjfiðist í mörg fir, og læknis-
bjá’p á irkaði ekki öðru en pví,
að veita henni stutidar frið.—
Fiéttaritari frft blaðinu Herald
rannsakar mftlið.
Eftir blaðinu Iíerald, Montreal.
„Ég hé!t pað væri eitthvað yfir
náttúrlegt pegar prir dagar liðu ftn
pess ég væri veik“, sagði Mrs. Annie
Roberts fiéttaritara blaðsins Montreal
Herald pegar hún mintist hennar
markverða heilsu bata eftir að hafa
verið veik í irieir en sjö ftr. Mr. og
Mrs. Roberts eiga heima að 34 Wolfe
Street, Montreal, og tóku pau fiótta
ritaranum inæta vel pegar hann kom
til pess að grensl»st eftir hvað satt
væri í pví að Mrs. Roberts hefði batn-
að langvarandi veikindi af Dr. Willi-
ams Pink Pills. Mr. og Mrs. Roberts
fluttu til Canada frá Englandi fyrir
liðugum firnm ftrum, og var Mrs.
Roberts orðin veik fiður en psu fluttu
paðari. „1 sjö ftr hefur fluggigt, með
öllutn peim óumræðilegu kvölum, er
henni fylgja, varla nokkurntíma skil
ið vi< mig. t>ar við bættist að ég
ékk bæði g'gt og hjnvtslatt, svo að í
hin fimni síðast liðin &r hef ég ekki
getað komið út fyrir húsdyrnar að
vetfinum til. Mór fannst stundum
að kvölin í höfðinu mundi taka frfi
rr ór vitio, og ég var svo taugaveikluð
otðin að ef bankað var & dyrnar ætl-
aði ég næstum pví að verða ærð. Síð-
an ég konr til Montreal hef ég verið
sturiduð á ýmsum tfmum, af fjóruoi
læknnm, en án pess að peir gætu gef-
ið n ér nokkurn varanlegan bata, og
ég liafði pvf gefið upp vonina um að
n ér mundi uokkurn tíma batna bér
rnegin grafarinnar. Föður vinkonu
minnar einnar hafði batnað tveírgin
ftra gömul veiki af Dr. Williams Pmk
Pills, og vildi hún pví endilega að
ég reyndi pær, Maðurinn minn
spurði læknirinn hvað hann héldi um
pillurnar og svaraði hann að hann
héldi pær væru gott meðal. Detta
svar hans kom okkur til að reyna pær.
Engin sem sér mig nú getur haft
nokkra hugmynd um ftsigkomulag
mitt ftður en ég byrjaði að brúka pill-
uri ar, og var ég pó ekki búin með
tneir en prjftr öskjur fiður en mér fór
að bi<tna. En sjö ftra veikindi miri
' oru búin að fara svo með mig að ég
fitti ekki von & að mér batnaði fljótt,
og, var pað pví meir en ég fitti von fi
pegar ég var orðin alheil heilsu eftir
að brúka, að m;g minnir, eitthvað um
hálft annað dúsín öskjur af pillunutn.
t>>ð Var pví meira undur, par sem
læknarnir bæði heima ft Englandi og
hér, gfttu ekkert bætt mér nema fyrir
sturdar sakir, og kostuðu tilraunir
peirra pó margfalt meira. Siðastliðið
samar var s& fyrsti tími í mörg ár, er
ég hafði ftnægju af að lifa, pvf ég gat
farið skemtiferð til Ridnor Forges.
Dr. Williams Pink Pills hafa einnig
gert dóttir minni Violet mikið gott.
Hún er nfu fira gömul. Hún hafði
oft verk í bakinu og höfðinu, en pill-
urnar bættu benni pað alveg“.
, Ég gleymi aldrei að mæla með
Dr. Williams Pink Pills pegar ein-
hverjir af kunningum mínum eru
veikir,“ sagði Mrs. Robert*. „Á með-
an ég var I R :dnor Forges ráðlagði
ég ungri stúlku, sem hefur lengi haft
einskonar veikindi i mænunni og
stöðugt haft slæmar liægðir, að reyna
pær og hafa pær gert henni mjög
mikið gott“.
Fióttaritarinn kannast við að
petta sé nokkuð ótrúleg saga. En
að hún er nú vel frísk má greinilega
sjfi ft a"diiti hennar. lfitbragði hennar,
oir glaðlyndi hennar. Mr. og Mrs.
Roberts eru bæði greind og tvíveið-
ug. Mr. Robert er yfir maskínumað-
nr ft „Biscuit“ verkstæði peirra Vian
& Frere, sem eru ríkustu verkstæða
eigenduruir af peirri tegund í Canada,
og baxn samsinnir öllu pví góða er
kona hans hefur að segja um Dr.
Williams Pink Pills. Hann segir að
með pví að laikna konu síua svo fljótt,
og vel hafi pær sparað sór marga
dollara.
Dr. Williams Pink Pills eru ekki
niður hreinsatidi meðal og Veikja pví
ekki Kkamann. t>ær byggja upp
blóðið með pví að veita pví pað efui,
er endurnærir pað, og styrkja tang-
arnar. Darmig lækna pær alla sjúk-
dóroa er orsakast af óhreinu og af
punnu blóði. Neitið ætíð óekta
bleiku pillunum, sem sumir lyfsalar
eru að bjóða. Gætið pess að á hverri
öskju, er [ ér kaupið standi nafnið
Dr. Willinms Pink Pills for Pale
People. Ef pér eruð ekki viss um að
fa pær réítu er bezt að skrifa til Dr.
Wiiliam Medioine Co. Brockville,
Ont., og verða pær pft sendar með
pósti fyrir 50c. askjan eða 6 öskjur
fyrir $250.
1 ’Jl* 1 íálk M
IPRDMPTLY SECUREDli
VVrito tor our interosting books " Invcnt-'
or’s Hclp ” and “ How you are swindled.”
Send us a rough skoton or modcl of your
tnvention or improveinont and we will icll
yon free our opinion as to whother it is
probably patentable. We mako a spccialty
of applijations rejectea in oLhor liandð.
Highosi roferonces furuished.
MARION & MARION
PATENT SOLXCITORS & EXPERTS
Civil & Mechanioal Enprineers, Graduatos of tho
Polytechnlc School of Enyineorinu Bach*‘loia in
Applied Science*. Laval (Jniversity, Mcmbers
Patent Law Association, Amerloan Water Works
Association, Nevr Knglaml Water Works Aseoo.
P. Q. Surveyors Association, Assoo. Mumbcr Can.
Socicty of C'ivil Bngíneers.
Offices ; í Washjnoton, D. C.
• ( Montrkal, Can.
Anyone sending a sketch and dasorlptirm raay
qrulckly ascertaln ónr optnion free whethor an
lnvention is probahly patentable. Cotnmanieii-
tlons strietly confldential. Handbookon Putenta
«ent free. Oldest flpency for semrinrpatenta.
Patents taken throuah Munn & uo. receive
apectal notics, wlthont enarge, »n the
Scicntific jjftncrican.
A handsomoly lllustrated weekiy. 'Lprfrmt <*r-
eulatlon of any sclentlflo Journal. Ten*s, $3 a
rear : four montbs, |L Sold by aíl newsdeelera.
MUNN&Co*6,B™^NewjQrk
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum íeótionum með jafnri tölu,sem tilheyrasambandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, riema 8 og 20, geta fjölakyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 100 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki ftður tekið,eða sett
til slðu *f stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu ft peirri landskrifstofu, e«m
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-rftðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir laudi. Inuritunargjaldið er »10,
og hafi landið ftður verið lekið parf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
ejerstakan kostnað, sem pví er samfara.
HEIMILISRJKTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sínar með 3 ftra fibúð og yrking landsrns, og mft land-
neminn ekki vera lengur frft landinu en 6 mftnuðí á ftri hverju, fin sjer-
staks leyfis frá innanríkis-r&ðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín- j
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRJF
ætti að vera gerð strax eptir-að 8 ftrin eru liðin, annaðhvort hjft næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað nnn-
ið hefur verið ft landiuu. Sex m&nuðum ftður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli sjér að biðja um eigaarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pft verður hann um leið að afhenda sllkum umboðam. $5. j
LEIÐBEININGAR.
Peuinga semling til lslands.
Mr. H. S. Bardal, bóksali I
Winnipeg veitir móttöku fargjöldum
fyrir pá, ar senda vilja pau til íslands,
handit fólki par, til að flytja vestur
hingað ft næsta sumri. Hann sjer um
að koma slíkum sendingum með góð-
utn skilnm; ftbyrgist endurborgun að
fula, sje ekki peningunum varið eins
ogfyrir er mælt af peim, er pá senda.
Þetta er gert til greiða fyrir p& er
penÍDga senda, en auðvii[að geta peir,
ef peim sýnist, sent sllk fargjöld
beina leið peim, er pau eiga að brúka,
eða útflutningsstjóra Mr. Sigfúsi Ei-
mundssyni I Reykjavlk.
W. H. Paulson,
Innflutninga-umboðsmaður Canada-
stjórnar.
Nýkomnir innflytjendur fá, ft innflytjenda skrifstofunni í Winni-
peg og ft öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vesturlandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, og allir, sem
á pessum skrifstofum vinna, veita ínnflytjendum, kostnaðar íaust, leið-
beiniugar og bjfilp til pess að ná I lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandí timbur, kola og nftmalögum. All-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta mena
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan jftrnbrautarbeltisins í
British Columbia, með pví ,að snúa sjer brjeflega til ritara innanríkis-
deildarinnar I Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins I Winnipeg eða
til einhverra af Dominiou Lands umboðsmönnum I Manitoba eða Norð-
vesturlanáinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interioi.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og fttt er við
1 reglugjörðinni hjer að ofan, pft eru pösnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að fft til leigu eða kaups hjft j&rnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum fjelögum og einstaklingum.
467
. ■ ÞÍer ®ttuð nú Minstead, Alleyne, pfi, v
Mnkt' P»U „|, jeR ekki hv.„, ell ,
yðu S< m eiciíi væri hreykiq af að mægjast ví
n » ’ ^ar. eð Þíer e»uð af svo góðum ættbálki. En
betr- Jens naðurinn lifir— Ha, v:ð sfilu mín
r fótatak Sir Olivers, ef mjer skjfitlast ekki.‘
fötatak'VrV^ Slr ,Ni*el saSði þetta.heyrðist punj
g • 1 f?a»»g'num, og ffieinum augnabliku
0 , 'r*'tt digri riddarinn (Sir Oliver) upp hurðin
•u vaðandi ft bægslunum inn 1 herburgið.
Sir N' T4 ^1*1 fr!Bncli minn“, sagði hann v
. ’ ’’jpff hingHÖ yfir um til að segja y
ja’rp 1 ^ ** loptinu yfir rakara-búðinni I Rue c
bru j,/’.0? r>ar er n(^ bjartarkets stykki, vafið
o deig,, 1 ofninum og flaaka af hinu bezta víoi
;U' .y^ ^1,nn beilacra James! blindur maði
Kæt, fundið húsið, pvl maður p»rf ekki annað .
. . 1 K°luna °S «anffa svo á hina sætu lykt. Fa
bvf?*t’iwX,f kftpUDa OR k°mið ÞanSað með “i'
Þ Sir W.ltor Hewett og Sir Robert Briquet, c
eða tveir aðrir, bíða p,cr eptir okkur“.
• ”iN®1’ 01iver> j«g get ekki farið með yður, p
N^eier að íara 4Í1 Montaubon í dag“, sagði g
”Tl1 Montaubon!“ hrópaði Sir Oliver. „En jc
bef heyrt sagt að hersveitin yðar ætti að fara m,
num fjörutlu Winchester bófum mínum til D„x“.
c-’ x!-t>jer VÍ)jÍð «Pra 8vo vel að SJ& urn bana
g i Sir Nigel. „Dvl jeg æUa ekki að hafa neii
474
nnum hans eins og hvítur fjaðraskúfar í riddaraliðs-
bardaga.
AUeyne Edricson hafði pannig nóg efni að
brjóta heilann um viðvlkjandi framtíðinni, par sem
hann reið yfir hina beru G rienne-sljettu, eu hinir
tveir lagsmenn hans voru mjög mikið að hugsa um
hiua yfirstaudaudi tíð og hugsuðu ekki mikið fram í
vaginn. Ayhvtrd reið I htlfa stund með hökuna öt
& aðra öxlina og hurfði til baka á hvítan klót, sem
blaktaði I stofaglugga á hiu hösi, er gægðist fram
hjfi horninu ft varnarmór borgarinnar. Þegar loks-
ins lægð I veginum garði hósið ósýnilegt, rjetti hann
við stftlhófu síaa, ypti hiuum breiðu öxlum slnum og
reið áfram með kfitíuu I augunura, og hið veðurtekna
andlit hans var allt brosandi af pegilegum endur-
intnningutn. Hordle Jóq reið líka pegjand', er, augn
hans sveimuðu h;egt og stillilega frfi eiani hlið til
annarar, og hann starði og braut beilanu og kinkaði
kolli eins og ferðamaður, sem aðgætir allt nikvæm-
lega og geymir pað I hugas inum, til að geta sagt frá.
pví síðarmeir.
„Við hinn svarta kross!“ hrópaði Jón allt í einu
og sló á lærið með hinni miklu, rauðu hendi sinni,
>,jeg vissi, að pað vantaði eitthvað, en jeg gat ekki
ftttað mig & hvað pað var.“
„Hvað er pað pi, sem vantar?“ spurði Alleyne,
sem vaknaði af draumi sínum við orð Jóns.
„Nú, pað eru limagirðingarnar“, öskraði Jón
og skellihló.
408
hjer lfður vel að öllu leyti, nema að Pepin fjakk
klftða 1 bakið, og Pommers er varla orðinn laus
við strengina, sem hann fjekk I sig við að vera
fjóra daga & skipsfjöl; og pað pvl fremur sem sjór-
inn var mjög ófinn, og pað leit út fyrir að við mund-
um sökkva vegna gats ft hliðinni á skipinu, sem kom
& pað af steini er sjóræningjar nokkrir fleygðu ft
okkur, og sem jeg bið dýrlingana að varðveita, pví
peir eru komnir burt -úr pessari veröldu, eins og lika
hinn ungi Terlake, og fjórir tugir af sjómönnum og
bogamönnum, sem hefðu verið velkomnari bjer, pví
pað er líklegt að bjer verði mjög fallegt stríð, sem
færi manni tLÍkinn heiður og von um upphefð, og
pess vegna fer jeg uó að safna fim m hersveitinni
minni, sem nó er I Montaubon og tS9 úr par og eyði-
leggur. En samt vona jeg að geta með guðs bjftlp
sýnt henni, að jeg er herra hennar, eins og jeg er,
sæta lafði mfn, pjónn pinn“.
Degar Sir Nigel var búinn að lesa brjefið, depl-
aði hann bótarlausa auganu framan í svein sinn, tals-
vert hróðugur ft svipinn, og sagði: „Hvað segið
pjer um petta, Alleyne? Hef jog ekki sagt henni
hvað drifið hefur ft daga okkar?“
„Þjer segið mikið í brjefinu, kæri l&varður
minn“, svaraði Alleyne; „en ef jeg má segja ftlit
mitt afdráttarlaust, pá er efninu prengt allmikið
saman, svo pað má vera að lafði Loring eig>i bágt
með að fttta sig ft pví. Ef setningarnar væri styttrij
pá—“