Lögberg - 11.01.1900, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FlMLMTUDAGINN 11. JANUAR 1900.
indi eingöngu mönnum sem fengnst
til að lofa að láta vandamenn hans
hafa stóran part af gróðanum af
fyrirtækinu. Hann veitti öðrum
gæðingum sinum einkaleyfi til að
fiytja inn ýmislegt, sem námamenn
gátu með engu móti án verið, er
hafði þær afleiðingar, að verðið á
þessum hlutum varð tvöfalt hærra
en ella hefði verið.
17. öll Transvaal-stjórnin var
spilt og rotin frá hinum æðsta em
bættismanni niður til hins lægsta
það var ómögulegt að liafa nokkur
viðskifti' við hana án þess að múta
tengdasonum Kruger’s forseta og
þeim, sem lifðu á snikjum hjá hon-
nm.
18. þar eð hinir útlendu ný-
lenduraenn í Transvaal höfðu mót-
mælt öllu þessu atferli í mörg ár
árangurslaust—þeim hafði oft verið
lofað umbótum, en þau loforð voru
aldrei uppfylt og stjórninni kon.
ekki til liugar að uppfylla þau—þ«
gerðu ýmsir af utlendingunum (þai
á meðal tiltölulega fleiri Bandaríkja-
menn en menn af nokkurri annari
þjóð) samsæri, er miðaði í þá átt að
neyða stjórnina með vopnum til að
veita þeim þær umbætur, er þeii
höfðu heimtað og þeim verið marg-
sinnis lofað. I>eir útveguðu sér
birgðir af riflum, púðri o. s. frv., en
notuðu þetta aldrei og frömdu
ekkert Jandráðaverk. Afbrot þeirrn
voru ekki stærri en svo, að það
hefði ekki verið hægt að hegna
þeim í Bandaríkjunum með öðru en
einföldu íaDgelsi um stuttan t ma,
eða sekta þá um upphæðir sem ekki
næmu meira en $1,000. þeir voru
hvorki að brugga það né höfðu f
hyggju að gera Transvaal að brezkri
nýlendu.
19. þar eð samsærið varð upp
v'st áður en þeir, sem ( því voru,
gátu komið þvi fram, þá voru 60 af
þeim, þar á meðal 6 Bandaríkjamenn
teknir fastir, þeim varpað í óútmál-
anlega óþverralegt fangelsi og þeim
sagt, að þeir yrðu allir hengdir nema
þeir játuðu sekt sína, en ef þeir
gerðu það, þá yrðu þeir látnir sleppa
með sektir.
20. þegar komið var með
bandingjana fyrir rétt, þá voru þeir
kærðir um brot sem samkvæmt
skýlausum landslögum ekki var
hægt að hegna með öðru en stuttri
fangelsisvist. Sóknarar ríkisins
fullvissuðu þá um, að dómurinn
yrði ekki harðari en þetta og að
þeir yrðu látnir sleppa með sektir
ef þeir játuðu brot sín, svo þeir
gerðu það allir.þrátt fyrir að ómögu-
legt hefði verið að sanna sök a
ýmsa af þeim.
21. Enginn dómari, sem til-
heyrði dómstólnum . er fjallaði um
málin, var nógu samvizkulaus til að
framkvæma fyricætlan Krnger’s.svo
hann fekk annarsstaðar frá alger-
lega samvizkulau3an dómara, Gre-
gorowiski að nafui. Dómari þessi
staðhæfði opiuberlega, að hann væri
þangað kouiinn 1 því skýlausa
augnamiði að velgja útlendingunum
(make it hot for the Outlanders).
Eftir að fangarnir höfðu þannig
allir játað sekt á sig, lýsti dómari
fessi yfir þv1, að hvað hina ijóra
fyrirliða snerti, þá ætlaði hann ekki
að dæma þá eftir hinurn rituðu
landslögum, heldur ætlaði hann að
nota sér hin órituðu lög í Transvaal,
sem legðu dauðahegningu við svona
löguðum afbrotum. Sainkvæmt
þessu dæmdi hann þessa fjóra menn
—einn af þeim var nalntogaður
Bandar.maður og cr ef til vill hinn
mesti náma-veikfræðingur í veröld-
inni—til dauða, og alla hina fangana
til fangelsis-vistar í lengri og skemri
tíma og í þungar sektir að auk.
22. Jafnvel hinir hollenzku
nýlendumenn í Suður-Afríku (Bú-
arnir) fengu hrylling í sig við þenn-
an dóm, og komu í hundraðatali til
Pretoria til þess að mótmæla honum.
þá var Mr. Kruger svo náðugur, að
taka málið til yfirvegunar, en lýsti
síðan yfir því, að hinar trúarbragða-
legu skoðanir sfnar bönnuðu sér að
brcyta dauðadóminum í sektir,
vegna þess, sagði hann, að pvílíkar
sektir yrðu blóð'peningar, og að
virðirig sú, er hai.n bæri fyrir hin-
um kæra herra Jesú, bannaði hon-
um að vera minna samvizkusamur
en prestarnir í Jerúsalem voru.
23. Hinir guðhræddu Búar létu
fangana þvf vita, að það væri ekk
hægt að hita þá lausa gegn því að
þeir borguðu sektir, en að of fang
arnir vildu af fi jalsum vilja ,gefa til
fátækra' upphæðir sem næmu fra
$25,000 til $100 000 hver fyrir
helztu mennina, og ekki minna en
$10,000 fyrir neinn þeirra, þi kynni
að mega fá hinn náðuga forseta lýð-
veldisins til að ónýta dóminn, án
þess að þeir borguðu nokkrar sektir
eða sætu í fangelsi.
24. þar eð stjórnir Bretlands
og Bandaríkjanna voru á þeim tíma
of hugdeigar til að skerast í þennan
leik, þá var ekki um annað að gera
en taka þessum kostum. Allir
Bandaríkja-þegnar í Transvaal g»ífu
stórfé ,til fátækra', þar á meðal Mr
John Hays Hammond, er borgaði
$100,000. Engar þvílíkar sektir
hat'a nokk-urntíma verið heimtaðar í
allri sögu Bandaríkjanna, og heldur
ekki á síðastliðnum liundrað árum í
nokkru mentuðu landi.
25. þessi .fátækra tillög', sem f
alt námu uin einni miljón dollara,
voru refjalaust greidd hans hátign
Paul Kruger eða tengdasyni haus.
j)að er óþarfi að taka það fram, að
þetta ,fatækra-tillag‘ hefur hvergi
komið í ljós, þótt fjögur ár séu nú
iðin sfðan þessi $1,000,000 var lögð
inn hjá hinum guðhrædda Paul
Kruger.
26. Bæði stjóm Breta og stjórn
Bandaríkjanna þoldi þessa svívirði-
legti íneðl'erð á þegnum sinum ineð
hógværð—sem þær ættu báðar að
skammast sín fyrir! það er ekkí
að furða þótt, Kruger líkti bæði
Englendingum og Bandaríkjamönn-
um við ,hunda, sem, ef þeir væru
góðir, muDdu sleikja stfgvól hans'.
Formælendur Búanna hér í
landi (Bandaríkjunum) halda því
fram, að alt, sem að ofan er sagt,
liafi skeð síðan Jameson íóðst inn í
Transvaal í dvsembermánuði 1895.
það er ekki eitt orð af sannleika í
þessari staðhæfingu þeirra, að því
undanteknu, auðvitað, að rannsókn-
in og d 'murinn yfir útlendingunum
fór frain eftir þann tíma. öll hin
undirokunar- og kúgunar-verkin,
sem talin eru að ofan, og mörg mörg
tleiri, voru framin og stöðugt halaið
áfram aður en Jameson’s-innrásin
átti sér stað eða nokkrum hafði svo
mikið sem hugkvæmst hún. Sann-
leikurinn er, að kjör útKndinganna
liafa verið sjíonl ga betri síðan
J^u.eson’s-innrásin átti sér stað.
þótt innrósarmennirnir bi vu ósigur
og væru liandsamaðir, þá var Mr
Kruger ekki alveg eihs ugglaus um
það á eftir, eins og hann var áður,
að útlendingarnir mundu aldrei
beriast. það var eftir innrásina, og
ekki fyr, að hann leyfði fbúunum í
Joliannesburg að hafa nokkurskon-
iii' ba jarstjórn, þótt hanu auðvitað
heimtaði, að þessi bæjarstjórn væri
algerlega undir valdi tóla sinna
o o
En samt var miklu skárra að hafa
bæjiustjórn cr hann hafði útnefnt í,
en að hafa alls enga“.
Illrs. AViiuíIow’h Soolliiiisr Syrup
er camrtlt og vel reynt fnísmeða), sem yttr
50 ár hefur verið brukað af núijónum
mæðra har.da biirmim feirra um tann-
tökutímann. Það huggar barnið, mýkir
tannholdið, eyðir bó'gunni, dregur úr sár-
in 'unum, læknar búkhlaup, er |>ægilegt
á bragðið, og er bezta meðal við niður-
nrgangi. Fæst, á öllnm lyfjabúðum heims-
ins. Verð 25c flaskan. Biðjið um Mrs.
Wmslow’s íroothing Syrup, mæður munu
reyna, að |>sð er bezta bainamefalið um
tanntökutímann.
„EIMREIDIN",
eitt fjölbreyttasta og skemtilegasta
tímaritið á isienzku. Ritgjörðir, mynd
ir, sögur, kvæði. Verð 40 cts. hvert
hefti. Fæst hjá H S. Bardai, S.
Berg’uann, o. fl.i
Canadian
Pacific
Raiiway Co’y
ODYRAR SKEMTIFEROIR
til allra
K YR AIIA FS STUÖ X DIN N1,
CALIFORNIA, HAWAlI EYJ-
U 1 N'. J/ 1 / N. BKBMUDA,
OG VKSTUR 1X1)1 A EYJ-
UNUM
Beztu og Fijolustu
J irnb'anta’estir til
AUSTURS OC VESTURS
Hin ein« járnv»->>nt flytnr beina le Ö
til KOOTENEY-
Ferdamannavagnar
með lestunnm til Mr"tr«sl, Tonnfo,
Vancmver, Searrl-- otr S»>i Franc'sco.
dr- Dalgleish,
TANNLCEKNIR
kunngerir hjer með, að hann hefur sett
liðnr verð á tilbúnum tónnnm (set of
teeth), en |>ó með t,ví skilyrði að borgaJ
sé út í hönd.
Hann er sá eini hér i bænnm, srm dref ur
út, tennur kvalalaust, t"yllir tennnr uppá
nýiaita og vandaðasta máta og ábyrgist
allt sut verk.
■161 MAIN ST - Mclntvre Block.
D'Lj. E. ROSS,
TANNLÆKNIR.
Ilefur orð á sér fyrir að vera með (>eim
beztu í bænum,
Telefon 1040. 628>2 M»!>1 St.
Dr, G, F. BUSH, L. D.S.
TANNLÆ.KNIR.
Tennur fyiltar og dregn&rút án s&ra.
auka.
Fyrir %ð draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
V27 Matw «t.
Feningar til leign
Land til sals...
UndirBkrifaður fitvegar peninga til
Una, gegn veði í faateign, með betri
kjörum en vanalega. Hí>r>n hefur
einnig bfijarðir til sölu vfftsvojrhr um
íslendinga-nýlcnduna.
S. GUDMUNDSSON,
Notnry Ful-lío
- Mountain, N D.
Bending
um hœttu.
Alveo- eins on’ fljótandi ijóskcr á
sjó úti eru bendintr til sjófarenda
um liætlu oof rauð Ijós á járnbraut
um bendinp: til járnbrautamanna
um það sama, svo er oar hver ein
staklingur gerðnr úr aarði, af nátt
úrunnar hendi, að hann fær bend
ing-ai frá sjáifum sér þeaar lieils
unni er eittlivað ábótavart. Það
getur aðeins verið máttleysi oa þievta, ofuriítið kvef, slapp-
leiki í vöðvunum, léleg: matarlyst eða einhver önnur bend
ing:—ógreinileff í fyrstu—um það að heilsa yðar sé ekki sem
sterkust. Ef bendingunni, um hættuna er ekki sint verða
afleiðingarnar ef til vill alvarlegar og geta máske gert útaf
við yður með öllu í níu tilfeílum af hverjum tíu er 01 sökin
sú. að blóðið er orðið ónýtt eða taugarnar gengnar úr lagi
og veiklaðar, þér þuifið einhvers sem lu essir yður—ein
hvers sem eykur lífsmagn blóðsins og styrkir taugarnar. Dr
Williams1 Pink Pills er hið eina meðal sem gerir þetta bæði
fljótt og vel. þærstyrkja frá fyrstu inntöku til hinnar síðustu
Mr. John Sjddons, London Ont., segir:—,,Eg get með sanni hrósað Dr.
Williams’ Pink Pills. Þær eru alveg afbragð tií að byggja ppp og endur
næra líkamnnn þegar maður er veikur og af sér genginu. Eg hef brúkað
þær um nokkurn undanfarin tíma og get lirósað þeirra læknandi kraftí.
Sem uppbyggendur líkamans eru þær fullkomlega það sem þær eru sagðar
að vera'1.
Til sölu í öllum lyfjabúðum, eða fást sendar með pósti
fyrir 50c. askjan eða 6 öskjur fyrir $2.50 með því að skrifa
til Ðr. Williams’ Medicine Co, Brockville, Ont.
„t»að virðist mjög Hklegt“, sagði Mouraki við
Kortes. „En til þess að hver geti farið upp og ofan
hann, Kortes minn?“
„Hver sem æskir að gera pað, lávarður minn“,
sagfti Kortes.
„Pá ætla ég að fara upp eftir honum“, sagði
Mouraki.
„Ég bið yður þúsund sinnum forláts, l&varður
minnh', sagði Kortes.
„Farið úr vegi mlnum“, sagði Mouraki reiðug-
lega. „Hvað er þetta, dirfist þér—? ‘
„HlaúpiÖ til baka inn í herbergi yðar“, hvíslaði
ég að Phroso. „Flýtið yður nú. Góða nótt“. Um
leið og ég sagði þetta, greip ég hönd hennar og
þrysti henni. Hún sneri sór við og hvarf br&tt inn
um dyrnar, sem farið var um inn 1 húsið, og fór svo
til herbergis slns. Og óg—sem varð feginn að fund-
ur okkar hafði þannig verið truflaður, þvi ég hefði
ekki þolað m&tið öllu lengur—gekk út að hllfðar-
garðinum utan með þakinu og leit út yfír hann.
Kortes stóð eins og klettur milli hins undrandi
Mouraki’s og stigans.
„Kortes, Kortes!“ hrópaði ég, og lýsti rödd mín
•orgblandinnirandrun, „er mögulegt, að þér þekkið
ekki hans tign, !andstjórann?“
„Hvað er þetta, eruð það þér, Whoatley!“ hróp-
afti Mouraki.
„Hver annar skyldi það vera, kæri pasja minn?“
B8gði ég. „Viljið þér koma hingað upp til mfn, eða
. 300
hefði verið hreinn og beinn sanuleikur, og hefur síð-
an samþykt að gera mig sælan“.
„Að giftast yður?“ sagfti Mouraki.
„Hvað annað gæti ég meint, kæri pasja minn?“
sagði 4g. Ég tók höndurnar úr vösunum, kveykti í
sfgarettu og reykti mjög ánægjulega. Mouraki sat
hreifingarlaus I stólnum, hin köldu og beittu augu
hans hvildu & mér, og það voru stórir hnik’ar í brún-
um hans.
„Og hvað er um Miss Hipgrave?“ spurði hanu
loks h&ðslega.
„Eru nokkur lög gegn þvl að rjúfa giftingar lof-
orð hér 1 Neopalia?“ spurði ég. „Sannleikurinn er
nú samt sá, kæri pasja minn, að ég er nokkuð &fellis-
verður í þvi sambandi; en þér megið ekki vera of
harður í dómum yðar um mig. Samvizka mín ónáð-
aði mig um stund; ég játa það. En stúlkan er of
inndæl til þess, að maður geti staðist hana til lengd-
ar; liún er það vissulega. Og henr-.i þykir svo vænt
um mig—ó, ég gat ekki staðist það!“ Áður en ég
hafði lokið þessari ræðu, var ég farinn að bera mig
eins aulalega eins og unguF maður, sem hefur n&ð
&st laglegrar stúlku í fyrsta sinni.
Mouraki var slingur maður, en þetta högg kom
skyndilega og óvænt 6 hann. E>að tekur jafnvel &
slingan mann, þegar stórkostlegur erfiöleiki rís upp
& vegi hans fyrirvaralaust, & vegi, sem hann hefur
með mikilli fyrirhöfn undirbúið og sléttað fyrir sj&lf-
an sig. Reiði landstjórans yfirbugaði hann, því
haun sagði:
293
„Hvar er hún?“ spurði ég.
„Uppi á þakinu“, svaraði Kortes. „Hún er í
yfirhöfn minni, svo veðrið sakar hana ekki“.
„Og bvar er Mouraki?“ sagði ég.
„Hann er genginn til rekkju“, sagfti Kortcs,
„Hún var bjá honum í fulla tvo klukkutlma“.
Ég fór upp stigann og stóð br&tt uppi á þakinu,
& blettinum þar sem Phro'O hafði staðið og starað á
litla húsið uppi 1 hæftinni. t>& vorum við að bérjast
gegn Constantine; nú var Mouraki mótstöðumaður
okkar. Constantice var nú fangi, og virtist hjálp&r-
vona og skaðlaus. Ég óskaði, að eins vel pengi »> ö
yfirbuga hinn nýja mótstöðumann minn. Að f&um
augnablikum liðnum fann ég að hönd Phroso tók 1
hönd mína. Ég kysti hönd hennar um leið og ég
heiisaði heuni 1 hálfum hljóðum; fyrsta hljóðið, sem
Phroso gaf af sér, var eÍDskonar hræðslu ekki, en hún
afsaka’i það strsx 1 liðjanda róm og sagði:
„Ég er svo þreytt, s\o fjarskalega þreytt. Ég
hef barist gegn honum 1 tvo klukkutínaa nú 1 kvöld.
Fyrirgefið nér. Ég skal vera hugrökk, lávarður
minn“.
„Ég bafði ásett mér að viðhafa kalda, starfslega
aðf' rð; ég fór því strax út 1 m&lefnið, eins og önnum
kafinn maður á skrifstofu í borg mundi gera, og
sagði:
,.E>ér vitift ráðagerð mína? Dér samþykkið
h»na?“
„J , ég he.’d að ég skilji alt samau rctt“, sagði