Lögberg - 30.08.1900, Blaðsíða 6

LÖGBERQ, FIMTUDAGINN 30. ÁGUST 1900.
Um kúabú
P'jöldamargir l\leDdin£rar hór í
lnndi lifa eingönpu á kvikfjárrækt —
eiokum nautf/ripHrækt—, en pó peim
l&ti þegsi búskapur eins vel Oir mörp-
um öörum bærdum í nágrenni viö sip,
e<Jekki betur, p4 vantar mikið á að
peir staDdi hinum betri innlerdum
bændum jafnftttis hvað SDertir pekk-
ingu á kynbótum og meðferð á kvikfé,
eða að pað verði eins vænt hjá peim,
fjeri eins mikið gagn og seljiat eins
vel o» bezt roá verða. Vér vitum að
pað er allmikill munur á nautgripS-
kyni hjá íslendinjriim i hinum ýmsu
bygðum, og vér höfum tekið eftir, að
gripir á sama aidri seljast alment frá
5 til 10 dollurum meira hver hjá
bændum í sumum bygðum en öðrum,
sém mestmegnis eða eingÖDgu á rót
SÍna að rekja til mismunar á kyninu.
t>3ssi verðmunur þýðir ákadega mikið
pegar ræða or um hagnaðinn, sem
menn hafa af nautahjörðum sfnum,
pví fóðrið koatar ekkert meira — ef
ekki minna—fyrir gripi af góðu kyni,
en fyrir gripi af óbættu kyni. I>að
er pvt komiun tlmi til fyrir ísl. bænd-
ur, f surnum bygðura að minsta kosti,
að fara að hugl>s meira um kynbætur
en að undsnförnu. Þsð ei meira að
s3?ja lffsskilyrðið fyrir að kvikfjár-
ræktin borgi sig vel, að hafa skepnur
a‘ gófu kyni.
Pað, sem vér höfum sagt að ofan,
á einkum við um gripi sem aldir eru
upp til að selja til slátrunar. En vér
tsljum víst að fsl. bændur séu ekki
yfir höfuð leDgra á veg komnir hvað
snertir kynbætur til mjólkur, og eru
pær kynbætur pó jafnnauðsynlegar
hvervetna par sem menn hafa mjólk-
urbÚ9k»p, hvort sem menn búa til
smjör beima, eða selja mjólk eða
rjóu a á ostagerðar eða smjörgerðar
hús, sem tíðkast hér meira með hverju
árinu. Vét ætlum ekki f petta sinn
að fara út í. hinn mikla mismun á
ha ynaði, sem er á nautgripuu. af góðu
holdakyni og óbættu kyni. Eu peim
lejendum voium til fróðleiks, sem fást
við ir jólkurbúsksp á einhvern hátt,
b rtum vér hér fyrir neðan pyðingu
af grein, er nylega kom út í blaðinu
„New York Produce Review“, sem
s/nir mjög Ijóslega hvaða munur er
á ^hagnaði af mjólkurkúm af góðu
kyni, sem réttilega er fanð með, og
kúm af óvönduðu kyni, sem ekki eru
fóðraðar eins og vera ber. Greinin
hl óðar sem fýlgir :
„Smjörgerðarhús nokkurt gefur
pá skýrslu, að pað hafi árið sem leið
borgað einum af viðskiftamönnum sín-
um $60 fyrir mjólkina úr hverri kú af
16, sem hann mjólkaði, og voru 5 af
peim fyrsta-kálfs kvfgur. Öðrum við-
skiftamanni borgaðúsama smjörgerð-
athús $25 fyrir mjólkina úr hverri kú
af 20, sém hann mjólkaði. Oj'hinum
priðja borgaði pið $17 fyrir injólkina
úr hverri kú af 13 Vér ætlum .sð
sleppa síðastnefndri kúahjö:ð (13kúr-
um) úr reiliningnum í peasum hug-
leiðingum vorum, pvf kýrnar voru
ekki svo mikið sem vel hirtar.en eng-
inn maður, sem pykist ' era kúabúr-
maður, fer pannig með kýrnar sfnar.
Kýrnar sem gá'u af sér $25 bver voru
fóðraðar á sturgerðu fóðri af handa-
hófi og fengu róg korn; pær voru
hafðar í hlýju fjós', og ebgin harka
sýnd að neinu leyti í umgengni.
Kýrnar sem gáfu sf sér $60 hver
voru uppaldar á búinu sjálfu, var gef-
ið ^reglulega og mátulega inikið af
bverri fóðurtegund, en að öðru leyti
farið með pær eins og kýr négrann-
ans, er einnngis gáfu af sér $25 hver.
Kúahjarðir pessar tilheyrðu bændum
sem voru í nábýli, gengu í samkyns
hög'um, og loftslagið og veðr&tta var
pví algerlega hið sama.
Hver var pá orsökin til hins tnikla
miamunar á pvf sem kýrnar gáfu af
sér? Dað var eigandinn, sem orsak-
' aði mismun nn. BÓDdinn, sem átti
I kýrnar er gáfu af sér $60 hver, var
nátrsiraður. Hann lagði stund á að
j læra, hvernig hann ætti að fara að
pví, að koma upp góðum mjólkur-
kúm, bvernig hann ætti að fóðra pær
og á hverju, og hvernig ætti að fara
með pær að öllu leyti. Hann las
mjólkurbúskapar-blöð, las, og geymdi
til athugunar síðar, skýrslur frá bún-
aðarskólum, og kynti tér bók um
„Fóður og að fóðra“, sem kostaði
hann $2. Hann átti og notaði B*b-
cock-mjólkurprófara og vog. Hann
hafði vogina á handhægum stað í
fjósinu, vigtaði mjólkina úr hverri kú
bæði kvöld og morgun, og skrifaði
vigtina stðan í bók sfna. Fyrir pessa
notkun heila sfns fékk hann $35 meira
á ári fyrir mjólkina úr sérhverri al
kúm sfnum en nábúi hans. Launin,
sem hann /ékk fyrir nám sitt, voru
pau, að hann hafði mikinn ágóða af
mj ólknrbúi sfnu-
Bóndinn sem fékk eiuungis $25
á ári fyrir mjólkina úr hverri af kúm
sínum var vanur að gera gys að ná-
búa sfnum, sem fékk $60 eftir sér-
hverja af kúm sínum, og kallaði hann
bókabónda. Hann sagði ennfremur,
að nábúi hans mundi reka sig á pað
s’ðar, að sú tíð kæmi, að pað borgaði
sig betur fyrir hann að eyða tíma sfn-
ura úti á mafs-akrinum, en hjá kúm
sfnnm, en sú tíð virðist nú fjarlægari
en nokkru sinni áður. Tuttugu- og
fimm dollara bóudinn sagðist enga
trú hafa á að kynna sér mjólkurbú-
skapar málefni. Hann póttist vita að
kýr gæfu nóga mjólk af hvaða fóðri
sem væri; alt, sem pær pyrftu væri
að hafa nóg af fóðrinu. Hann sagð-
ist vita að pað borgaði sig ekki, að
hafa fyrir, að blanda heitu vatni sam-
an við dvykkjarvatn kúuna á veturna,
og hann póttist miög viss um að pað,
að prófa og vigta mjólkina, væri húm-
búg og alveg ónauðsynlegt. En hann
er aumkunarverður fyr:r afleiðing-
arnar »f fávizku sinni. Hann fékk
$25 á ári fyrir mjólkina úr hverri kú.
o ' v»r pað $5 meira en fóðrið kostaðj
fyrir hverja peirra. H»nn og börn
hans præluðu alt sumarið til að afla
fóðurs handa_ pessum kúm hans, en
ágóðinn af striti peirra var hreinasta
litilræði.
Tuttugu- og firnm dollara bónd-
inn nöldrar og segir, að mjólkurbú-
skaper borgi sig ekki. Hann er ekki
ánægður með hvernig mjólk hans
reynist við prófunina á smjörgerðar-
húsinu, og segir að verðið fyrir smjör-
ið f mjólkioni sé alt of lágt. Dað er
ómögulegt að koma pvf inn f höfuðið
á honum, sð petta ástand hans erekki
smjörgerðarhúsinu að kenna. Af-
sökun hans er ó&nægju-vörn, og hið
sama mun verða að áratug liðnum.
Sama smjörgerðarhúsið tók mjólk-
ina úr báðum kúahjörðunum, og
smjörið var búið til og sett f umbúðir
jafchliða. Dað var sent á sama mark-
aðinn, og sama verð fékst fyrir pund-
ið af pvf. Annar bóndinn lifði vel á
kúabúi sfnu, og safnaði peniogum að
auk. Hinn fékk* litla borgun fyrir
fóður kúnna og fyrirhöfn sína, en
samt var pað ekki smjörgerðarhúsinu
að kenns. Sá bóndinn sem fékk $60
fyrir mjólkina úr sé’hverri af kúm sín-
um var sannur mjólkurbúsmaður;
hinn bóndinn hafði geldneyta-bú, on
ekki reglulegt kúabú. Uinn síðar-
nefndi sagðist ekki yilja hafa bÚDað-
arblað, pó sér væri gefið pað. Hann
vildi ekkert gera í pá átt að menta
sig. Hinn bágborni afrakstur af kúa-
hjörð haDS var hegningin fyrir fá-
fræði hans“.
Mrs. Winslow’s Soothing Syrup.
Er pamalt og reyn| hellsubótarlyf sem í meira en 60
ór hefur verid brukað af miiliónnm mædra handa
börnum þeirra á tanntöknskeióinn. £n<3 gerir barn-
róleet, inýkir tannholdld, dregur úr bolgu, eyðir
sniða, læknar uppþembu, er þæíilegt sí bragð og
bezta lækning við niðurgangi Selt í öjlum lyfjabúc -
um í heinii. 26 centa flaskan, Biðjfð um Mre. Win
glow’a Soothing Syrup. Bezta meðalið er mæður
geta fengið handa börnum á tanutöktíinanum.
íslenzkur Málafa-rsliiinadur.
THOMAS H. JOHNSON,
BARRISTER, SOLICITOR, ETC.
Roora 7, Nanton Block,
430 llain Street, • WIMMPEÖ, HAMTOBA.
Telephone 1220. P. O. Box 750.
Dr. M. C. Clark,
Dregur tennur .kvalalaust.
Gerir við tennur og selur
falskar tennur, Alt verk
mjög vandað og verð sann-
gjarnt.;
Okfick: 532jqAIN!STREET,'
yfir Craigs-búöinni.
! CAVEATS, TRADE MARKS, I
COPYRICHTS ANO DESICNS.!
[ Send your bnsiness direct to Washinifton, i
saves time, costs less, better service. ]
My offlce close to TT. B. Patent Offlce. FREE prellmln- i
ry examinationa made. Atty’s fee notdue nntil patent (
1 ary examlnations made. Atty’s fee not dne nntll patent <
»ls secured. PERSONAL ATTENTION GIVEN-19 YEARS
' ACTUAL EXPERIENCE. Book “How to obtain Patents,”
, etc., sent free. Patents procnred through E. G. Siggerc '
i receive special notfce, withont charge, in the;
ts procn
INVENTIVE ACEj
SKEMTIFERDIR
300 mílur uorður um
WINNIPEG-VATN
Ulnatrated monthly—Eleventh year—terms, $1. a year. '
Late of C. A. Snow & Co.,
918 F St.. N. W.,5
, WASHINGTON, D. C. ]
;E. R.SISOERS
I. M. Cleghorn, M D.
LÆKNIR, og -YFIR8ETUMAÐUR, Et
Hefur keypt lyfjabúöina í Baldur og helui
þvi sjálfur uinsjon á rtllura meðölum, sem hanr
ætur frá sjer.
EEIZABETH 8T.
BALDUR, - - MAN
P. 8 Islenzkur túikur við hendina hve
nær sem hörf ger ist.
Gufuskipin „C;ty or Pki.kiiik ‘ .o
„Premier** sigla frá Selkirk, þaugað t
öðruvísi verður auglýst, þanuig:
Mánudsgskvöld......kl. 12
Fimtudagskvöld.....kl. 13
Föstud igskvöld....kl. 12
Ferðin tekur 3 til 4 daga.
Farseðlar alla leið frá Winnipeg og
þangað aftnr, kosta $14.00 og fást hjá F.
A. Drummond, 339 Main St., Winuipeg.
The Dominion Fish Company, Ltd.
W. ltOBINSON,
Manager.
uarioHr
Hefur
firomt
Alcrki
Hauitid
Eisri
Annab
Braud
E. H. Bergman,
GARDAR, N. D.
%
Komið,
^erzla hér.
sjáið, og sannfærist1 um, að það borgar sig að
Ég sel enn þá beztu Castor maskínu oltu fyrir 25c. gal-
onið, setn aðrir selja fyrir 35 til 4>0c. galonið. Einnig sel ég
beztu Jackson hey-kvísl fyrir 35c. sem aðrir selja á 45c., og
gef ótal önnur kjörkaup lík þessu.
Líka hef ég sórstaka deild í búðinni þar sem ég sel ým-
islegt af álnavöru, skótaui og járnvöru fyrir hálfvirði.
Ég skal ábyrgjast öllum góð kaup, hvort heldur það er
fyrir peninga út í hönd eða upp á lán.
I viðbét við alt þetta, gef ég eftirfylgjandi prísa’: $5, $3
og $2 þeim^ þremur mönnum eða konum, sem gera mesta
verzlun við jmig fyrir peninga út í hönd, til 1. okt.; og þejm
þremur mönnum eða konum, sem koma lengst að og,kaupa
upp á tíu dollara í poningum, gef óg,$3, $2 og.$l í peningum.
Gardar,JN. D.
E.^H.Bergman,
v/
T
W
f
T
f
T
M/
T
M/
\/
\l/

AIMiWMMRTlRE
A Radical Change in Marketing Methods
as AppJied to Sewing Machines.
Ati oríglnalpjan under which you can obtain
easipr túrms andEetter value in tlie purchase of
the world famous “White” Sewing Machiue than
ever before offered.
Write for our elegant H-lf catalogue aud detailed particulars. How
we cun save you money in the purcliase of a liigh-grade sewing macliine
and tlie eesy tenn3 of paymtnt we can offer, eitlier dircct from
factory or tlirough our regular authorized agcuts. This is au oppor-
tunity you cauuot aiford to pass. Yon knov/ the “White,’* you know
R® j^jmfscturers. Therefore, a'detaif'd dcscriptiou of tlie machine and
tts coustruc íon ís unnecessary. If you have an old machine to exchauge
we can offer most liberal terms. Write to-day. Address in full.
WHÍTE SEWING MACIiINE COMPANY, (Dep’t a.) ClCVdand, Ohlo.
Til sölu hjá
W. Grund & Co.,
Winnipeg, Man.
166
Loks sló klukkan tólf. Dá stökk Lucette strax á
fætur og sagði:
„Má ég fara nú?“
„Já, Lucette, þér megið fara eú—og afljúka
hinu litla ericdi yðir—það er að segja, ef það er
ekki oiðið of seint,“ sagði Mitchel. „Og eftir á að
hyggja, Lucette, Miss Kemsen bað mig að segja yð-
ur, að hún pyríti yðar ekki við eftir daginn í dag.“
„Meinið pér, að ég sé rekin úr vistinni?“ sagði
Lucette.
„Ekki beinlínis það,“ sagði Mitchel. „Ég sagði
að hún pyrfti yðar ekki við. Miss Remsen álítur. að
f>ér komið inn og farið út úr heibergjum of hávaða-
laust. Hún er mjög óstyrk í taugunuro, og henni
veiður hverft við að sjá yður inni hjá sér án pess að
hafa heyit yður koma inn.“
„Dér eruð reglulegur djöfull!“ sagði Lucette,
fjúkatdi reið, um leið og hún stökk út um stofu-
dyrnar, sem Mitchel hafði opnað, hljóp niður stigann
og út úr húsinu.
„Mér skjátlaðist ekki,“ hugsaði Mitchel með
sjálfum tér um leið og hann settist Diður aftur.
Lucette flýtti sér ytir á Broadway, og fór inn í
deildar telegraf stofuna á götuhorninu. Hún hripaði
par nokkrar llnur á blað í flýti, bað um sendisvein,
fékk honum miðann og pening með, og sagði bonum
að flýta sér pangað, sem bréfið átti að fara. Að því
búnu fór hún yfir 1 Madison Sipiare og beið f>ar—ég
yar nærri búinn að skrifa poliumóðlega—en f>að orð
171
var niður komin, hafði hann komist að einni niður-
stöðu: Og niðurstaðan var sú, að f>að væri nauðsyn-
legt, að hafa svo r.ákvjæmar gætur á Mr. Mitchel, að
ef hann hefði enn ekki framið glæpinn, sem hann
hafði veðjað um að drýgja, f>á skyldi hann ekki geta
gert f>að án f>ess að h&nn yrði uppvls. Dví að Mr.
Barnes var nú farinn að skoða þetta mál frá nofckuð
öðru sjónarmiði en skyldurækniunar e>ngöngu. Dossi
maður, Mitchel, hafði hvað eftir annað ónýtt ráða-
gerðir hans, og f>ess vegna var Barnes nú tvöfalt
meira áhugamfil, en áður, að Mitchel skyldi ekki
vinna veðmál sitt. Dess vegna hafði Barnes látið
Wilson hætta við að vakta Mitchel, og hafði sett til
f>ess tvo aðra menn, sem voru þaulæfðir og kænir
njósnarar. En Barnes hafði sett Wilson og annan
mann til að hafa strangar gætur á Miss Remsen, f>ví
hann vonaðist eftir að hún yrði leiðarvísirinn til pess,
að hin horfoa Rose Mitchel fyndist.
Með pví petta var h:nn 1. janúar, og f>ess vegna
síðasti dagurinn er Mitchel gat diýgt glæp sinn á
samkvæmt skilmálum . eðmáls’ns, ef hann var ekki
þegar búinn að því, f>á vildi Mr. Barnes enn einu
sinni fara yfir skýrslurnar, sem hinir ýmsu njósnar-
í. enn hans höfðu sett honum, til þess að fullvissa
sjálfan sig um, að engin yfirsjón hefði átt sér stað.
Hann byrjaði að lesa í dagbókinni [>að sem
fyígir: ^
„15. desember. Mitchel fór út úr bóteli sínu
snemma og fór ytír á Hoffman House (hótel). Hann
170
ur,“ sagði Mr. Barnes. ' „Farið nú heim; og munið
mig um f>að, að hnlda yður saman. Dér eruð búin
að gera nógan skaða nú f>egar.“
„Hef ég J>á ekki gert neitt gagn ?“ sagði Lucette.
„Ég álít að f>ér séuð mjög smásálarlegur.“
„Já, f>ér hafið gert nokkurt gagn,“ sagði Mr.
Barnes. „En f>ér munuð reka yður á f>að, að í f>ess-
ari veröldu vigtar ein mishepnan á mótí hverjum
þremur fyrirtækjum, er hepnast, í áliti mauna. Mun-
ið f>að.“
IX. KAPITUH.
DAGBÓK LEYNlLÖGliKGLUMANNSlNS.
Á nýársdagsmorgun sat Mr. Barnes 1 bríkastól
við arninn i sínu eigin, netta húsi á Staten-ey. Hann
hélt á dagbók i hendinni, og var að lesa í henni með
mesta athygli. Áður en vér gægjumst yfir öxl hans,
til að lesa i bókinni með honum, væri bezt aP gefa
lesaranum dálitla hugmynd um hva'a hugarástand
það var, sem kom honum til að fara að lýna í bókiua,
er hann bélt á, þenn&n sérstaka dag.
Eftir að Mr. Barnes hafði svo kænlega komist að
f>vi, að til var ung stúlka er hét Rose Mitchel, stúlka,
sem álitið var að væri dóttir Mr. Roberts Leroy
Mitchel, og eftir hið jafn kænlega bragð að koma
henni burt svo, að Mr. Barnes vissi ekki hvar húö