Lögberg - 11.10.1900, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 11. OETOBER 1900.
Héraðsdómara-efni.
Republikanar í Norður-Dakota
hafa tilnefnt Hon. W. J. Kneeshaw,
lögfræðing í Pembina-bæ, sem dóm-
ara-efni í sjöunda dómhéraði ríkisins,
sem myndast af þremur norðaust-
ustu „county'‘-unum, nefnilega Pem-
bina, Cavalier og Walsh.—Mr.Knee-
shaw er einn af þeim er fyrst tóku
sér bólfestu í Pembina-county, og er
í mjög miklu áliti sem lögfræðingur,
jafnvel utan Dakota-ríkis, því hann
er vel læröur maSur oghefur margra
ára reynslu sem mélafærsluinaSur?
Republikanar gátu því ekki tilnefnt
heppilegra dómara-efni, en Mr.
Kneeshaw, f 7. dómhéraSinu.
Vér þekkjum Mr. Kneeshaw
persónulega og vitum, aS hann erís-
lendingum sérlega vinveittur og
hefur mikiS álit é þeim sem þjóS-
flokki. Fjöldi af íslenzkum kjós-
endum í hinum þremur „county“-um
dómhéraðsins eru Mr. Kneeshaw
persónulega kunnugir og þekkja
hann sem ágætan lögfræSing og góB-
an dreng, sem er vel vaxinn þvi að
fylla hina vandasömu dómara-stöðu.
Flokksfylgi ætti að ráða sem
minst, þegar ræSa er um kosningu í
dómara-embætti, heldur ættu hæfi-
legleikar mannanna, sem í vali eru,
vö koma mest til greina. Og þaS
eru ekki einasta republikanar sem
segja, aS Mr. Kneeshaw sé langtum
hæfari í héraSsdómara-embættiS en
keppinautur hans,Mr. Spencer, held-
ur viSurkenna margir leiSandi demó-
kratar i hlutaBeigandi „county“-nm
þaS og fylgja Mr. Kneeshaw ein-
dregiS viB kosningarnar 6. nóvem-
ber. Vér leyfum oss því aS hvetja
alla ísleuzka kjósendur í Pembina,
Cavalier og Walsh ,„county“-um til
aS greiða eindregiS atkvæSi meS
Mr. W. J. Kneeshaw, án tillits til
þess hvaða pólitfskum flokki þeir
fylgja, sem héraSsdómara í 7. dóm-
héraSi N. Dakota-ríkis.
Eftir áreiSanlegum fréttum
sem oss hafa borist um kosninga-
horfurnar í N. Dakota, er enginn
vafi é að Mr. Kneeshaw nær kosn-
ingu meS miklum atkvæBa mun.
Eitt, sem bendir til þess, er þaS, að
þegar fulltrúar samsuSu-flokksins
mættu á fundi í Grafton, til þess aB
tilnefna héraSsdómara-efni sitt á
móti Mr. Kneeshaw, þé gat þeim
ekki komiS saman ura að tilnefna
Mr. Spencer. Demókratar vildu
tilnefna Mr. Cleary, frá Cavalier-
county, og þegar þeir gátu ekki
komið fram vilja sínum, sökum
mótspyrnu populista, þá gengu
sendimenn demókrata-flokksins frá
Pembina og Cavalier „county“-um
af fundi og fóru heim til sfn, án
þess aS taka nokkurn þátt í tilnefn-
ingu Mr. Spencers, sem popalistar
tilnefndu þannig einsamlir. Demó-
kratar þess'r fóru óánægSir heim til
sín og fylgja flestir Mr. Kneeshaw
viS kosningarnar, auk þess aS hafa
vafalaust áhrif á fjöldamarga af
flokksbræðrum sínum í sömu átt.
(Aðsent).
Ég hef aS undanförnu fylgt
demókrata-flokknum viS allar kosn-
ingar síSan ég öSlaðist atkvæSisrétt
í North Dakota og býst viS aS halda
við þá stefnu framvegis; en viB
kosningar þær, sem nú fara í hönd,
er eitt atriSi frá hálfu flokks míns,
sem ég vona, að hinir fslenzku
flokksbræður mfnir í Pembina Co.
taki ekki meS þökkum. Mr. Paul
Williams, hinn núverandi Auditor,
er fyrsti maSurinn í því embætti,
sem ráSið hefur íslenzkan aSstoðar-
mann. Eins og alkunnngt er, hefur
Mr. Williams staSiS vel í stöðu sinni
og áunnið sér almennar vinsældir
svo aS, þótt eigi væri á fleira minst,
þá verðskuldar hann endurkosn-
ingu. Eu sérstaklega verSskuldar
hann eindregið fylgi allra íslend-
inga vegna þess, að hann tók sér ís-
lending til aðstoBar í jafn vanda-
samt og ábyrgSarmikiS embætti, og
það jafn góðan dreng eins og Mr.
Svein Thorvaldson, sem mörgum er
að góSu kunnur.
Nú heyri ég sagt, að sá, sem
sækir um embættið frá hálfu míns
flokks, lýsi yfir því, aS ef hann néi
kosningu þé eigi viss íslendingur að
fá stöSu Mr. Thorvaldsonar. Getur
veriB að slikt verBi efnt og getur
verið ekki. ViB síSustu kosniugar,
eins og menn ugglaust muna, lofaði
viss county-embættismaSur íslend-
ingi samskyns stöBu og átti honum
það mest aS þakka, aS hann náði
kosningu, en svo fór um það loforð
eins og fleiri kosninga-loforS—það
var svikið. öðruvísi fórst Mr.
Williams. Hann lét það ekki upp-
skátt fyr en eftir kosningar, hver
aðstoðarmaður hans yrði, en notaSi
þaö ekki sem agn til þess að veiða
íslenzk atkvæöi, að Mr. Thorwald-
son ætti aS verða aSstoSarmaður
sinn. þá greiddi ég atkvæSi á móti
Mr. Williams vegna þess að ég er
demókrat. Nú ætla ég mér að gefa
honum atkvæði mitt vegna þess ég
vil sýna, að vér íslendingar kunnum
að meta það þegar oss er sómi sýnd-
ur og kunnum ekki viS að láta spila
meS oss eins og flón með kosninga-
loforBum.
það mundi verSa hagur fyrir
íslendinga í Pembina Co. í framtíS-
inni að fylgja Mr. Williams eindreg-
ið;, og fara í enga launkofa með á-
stæðurnar,
íslenzkur demókrat,
í Pembina County.
Heiðruðu skiftavinir!
Nú er ég hættur að lémi og f>ví
mé engion biðja mig um lén. Ég hef
mikið að borga um þessar mundir og
bið því alla, sem skulda mér, að borgs
mér sem fyrst. Sé sem gerir fljótt
f>að, sem hann er beðinn um, hann
gerir f>að tvisvar.—Ég bið mlna við-
skiftavini að muna f>að, að ég hef selt
peim upp é lén eins ódýrt og nokkur
hefði eða hefur gert, og pegar f>eir
hafa peninga, að gleyma mér ekki,
f>vl ég skal ébyrgjast að selja eins
ódýrt og nokkur annsr, hversu mikið
sem þeir létast slé af. Ég skal taka
sokka hjé öllum, sem hafa verzlað við
mig eða verzla við mig fyrir penings,
og allar bænda vörur borga ég með
hæsta verði.—Þeim, sem þurfa að léna
peninga, skal ég léna með eins légum
rentum og unt er, með f>eim kjörum,
að f>eir megi borga svo mikið eða líti*
é éri af höfuðstólnum, sem peir vilja.
Ef einhver, sem ég hef lanað, getur
ekki I haust borgað rentur, bið ég
hann að léta mig vita sem fyrst svo
ég geti hjélpað honum.—Það er alt
útlit fyrir að peninga-markaðurinn
bstni þegar búið er að leggja Bryan
I hans pólitísku gröf.
Yðar,
E. H. Bergman.
Gardar, N. D.
HVERNIG LIZT YDUR A þETTA?
Vér bjéðum $100 í hvert sklftl sem Catarrh lœkn-
ast ekki med Hall’s Catarrh Cure*
F. J. Cheney & Co., eigendar, ToTedo, O.
Vér ondirskrifadir höfum ]>ekt F. J. Cheney 1
BÍoaptiidin 16 úr og álítum hann mjög áreiðanlegan
manu í dllum vidakiftum, og œflnlega fœran um ad
efna ÖJI þau loford er f lag hans gerir.
West & Truax, Wholesale Druggists, Toledo O.
Walding, Kinnon & Marvin,
Wholeaale Drugnlsta, Toledo, O.
Hall’s Catarrh Cme er tekid inn og verkar bein-
linis á blódld og slímhimnurnar. Verd 75c flaskan.
8elt í hverri lyíjabúd. Vottord sent frítt.
Hall’s Family Pills eru þær beztu
þrjár Nauffkimlur,
Hvlt ær með hvítu lambi og svart-
ur hrútur (með marki: sneitt fram-
ao, lögg aftan hægra, hvatt vinstra)
komu til mln 3 sept. Eis'andi vitji
þeirra sem allra fyrst. En borga
verður é fallinn kostnað.
Vestfold, Man , 28. september 1900.
Sigurður Eyjólsson.
Dp. M. C. Clark,
T^AJsrisTT. ÆnriM-TP
Dregur tennur .kvalalaust.
Gerir við tennur og selur
falskar tennur. AJt verk
mjög vandað og verö sann-
gjarnt..
Ofeice: 15 3 2JH AI N|S T R E E T,í
yflr Craigs-búðinni.
Dp. M. Hallðorsson,
Stranahan & Bmra lyfjabdð,
Park River, — fl Dal^ota.
Er að hilta á bvtrjum mifvikud.
I Graftor, N. D„ fié kl.5—6 e. m.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BCEKUF.
kKRiFFÆRl, 9KRAUTMUNI, o s.frv.
0T Menn gete nú etns og áðnr skrifað
okkur á blenzku, þegar heir vilja *á meðöl
Munið eptir að gefa niímerið á glasinu.
Anyone sendtng a sketch and descriptton may
qntckly ascertaln onr optnion free whether aq
Invontlon ts probnbly patentable. Communtca-
ttons strtctly confldeittlal. Handbook on Patents
sent free. Oldest agency for securlng patents.
Patents taken through Munn A Co. recelve
tpeclnl noticey wlthout cliarge, ln the
Scicmific Jlittctlcan.
A Tinndsomety tllust.rafed weekly. Largest ctr-
culatlon of any scíenttflc Journal. Terms, $3 a
year : four months, fl 8old by all newsdealers.
MUNN & Co.36iB,oadw-yNew York
Branch Offlce. S2é í' “U Waahlngton, D. &
REGLUR VID LANDTÖKU.
Af öllum Sflctionum með jafnri tölu, sem tilheyrasambandsstjórn-
inni I Manitoba og Norðvesturlandinu, uema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 éra gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heiroilisrjettarland, það er að segia, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til slðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu é þeirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrlkis-réðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins I Winnipeg, geta menn gefið öðf-
um umboö til þess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $10,
og hafi landið éður verið tekið þarf að borga $5 eða $10 umfram fyrir
sjerstakan kostnað, sem þvi er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla beimilis-
rjettarskyldur slnar með 8 éra ébúð og yrking þmdsins, og mé land-
neminn ekki vera lengur fré landinu en 6 ménuði é éri hverju, én sjer-
staks leyfis fré innanrikis-réðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 érin eru liðin, annaðhvort hjá nnsta
umboðsmanni eða hjé þeim sem sendur er til þess að skoða hvað unn-
ið hefur verið é landinu. Sex ménuðum éður verður maður f>ó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum I Ottawa f>að, að
hann ætli sier að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
þann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda sllkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fé, é innflytjenda skrifstofunni I Winni-
peg 7 é öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og N oið-
vestui.andsin, leiðbeiningar um f>að hvar lönd eru ótekin, ogallir,sem
é pessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjélp til f>ess að né ( lönd sem þeim eru geðfeld; e*<n
fremur *llar upplýsingar viðvlkjandi timbur, kola og némalögum, Ail-
ar sllkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menu
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan jérnbrautarbeltisius I
British Columbia, með pvl að snúa sjer brjeflega til ritara innanrlkis-
deildarinnar I Ottawa, innfiytjenda-umboðsmannsins I Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum I Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy MinisteT of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og étt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, pé eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að,fétil leigu eða kaups hjé jérnbrautarfjelögum og ýmsum
öðrum félögum og einbtaklingum.
238
hinír tveir rúbínar urðu aftur algerlega með sama
lit.“
„Hvaða dæmalaus fjarstæða!“ hrópaði Randolph.
„Segið petta ekki,“ sagði Thaaret; „við getum
ekki sagt um, hvaö getur komið fyrir 1 pessari ver-
öldu.“
Mitchel hélt sögunni éfram og sagði.
„Rúbininn skifti næst höndum pegar Cleópatra
fyrirfór sjélfri sér. Ein af pjónustumeyjum hennar
stal béðum rúblnunum, en atúlkan var sjálf flutt til
Rómaborgar sem fangi og seld par l þrældóm. Mað-
urinn, sem keypti stúlkuna, uppgötvaði rúbinana hjá
henni og tók pé af henni, og drap hana siðan heimug-
lega, til pess að hún skyldi ekki geta sagt neinum, að
hún hefði haft gimsteinana. Siðan hafa rúblnar pess-
ir verið nefndir ,hinir egypzku gimsteinar.* Ég parf
ekki að þylja upp fyrir ykkur hina 1 Jngu skré af
morðum, rénum og stuldum, sem hefur étt sér stað I
sambandi við hina tvo gimsteina, pó ég hafi skrifaða
skýrslu yfir pað altsaman, og yfir nöfn allra, sem
drepnir hafa verið I sambandi við pé. Ég læt nægja
að segja, að I fjöldamörg ér hafði enginn maður hag
af að eignast gimsteinana. Það hefur ætlð verið ó-
mögulegt að selja pé, par til óg keypti pennan rúbin
sem ég gaf Miss Remsen, og er pað I fyrsta skifti
sem annar peirra hefur verið boðinn til sölu é ærleg-
an hétt. Fram að þeim tlma höfðu allir, sem éttu
gimsteinana, ýmist stolið peim eða myrt eigendur
peirra, og þorðu ekki að kannast við að peir hefðu
þé. Annað sédegt I sambandi við gimsteina pessa
243
„Þetta er of bein spurning," sagði Mitchel. „Ég
vil ekki svara henni. Veggirnir hafa stundum eyru,
eins og pér vitið. Hann sagði petta ésvo einkennileg-
an hétt, að Randolph varð ekki um sel sem snöggv-
ast. En Mitchel hélt pé strax éfram og sagði: „En ég
Bkal nú samt segja ykkur pað, að þjófurinn, hver sem
hann er, skal ekki hafa neitt gagn af stuldinum.“
„Því ekki?“ sagði Thauret.
„Vegna pess, að það eru engir aðrir gimsteinar
til, en pessir tveir, f allri veröldinni, sem hafa jafn
algerlega fullkominn lit eins og þeir. Sannleikurinn
er, að pessir tveir steinar eru mælikvarðinn, sem
allir aðrir rúbínar eru virtir eftir, Þvl er haldið
fram, að talshétturinn ,dúfu blóðs rúbln, eigi rót sfna
að rekja til þess, að annar af pessum gimsteinum
fékk hinn djúpa blóðlit sinn é þann hétt, sem ég hef
skýrt frá. Gimsteina-kaupmenn skera stundum dúf-
ur é háls, til pess að bera saman litinn é blóðinu og
lit rúbfnanna, sem peir eru að verðleggja. Þetta
þýðir pað, að það er ekki hægt að selja hinn stolna
gimstein 1 hinni núverandi mynd hans, vegna pess, að
hann mundi strax þekk jsst, og ég hef létið alla hina
meiri gimsteina-kaupmenn vita, að h num ,egypzka
rúbln* mfnum hafi verið stolið. Ef einhver reyndi að
léta skera rúb ninn sundurl smærri steina, pá mundi
g'msteina-slíparinn strax segja fré þvl, vegna pess að
verðlaunin, sem ég hef boðið, eru miklu hærri eu
borp unin sem hann fengi fyrir að skera rúblninn
sundur og slípa stykkin upp aftur.“
242
mennirnir ekki þegar peir skoðuðu I bréfagr'ndina.
Þetta heföi einnig leitt pé afvega pegar peir leituðu
I vösum pjófsins, ef bréfið hefði verið þar saman við
önnur bréf, sem einnig var skrifað utan é til hans.
Ef bréfið hefði hinsvegar verið 1 vösum þjófsins, pé
hefði maðurinn, sem loks fann pað, ekki fundið pað
é pann hétt að gera hévaða úti é stræti, og þannig
draga að sér athygli mannsins, sem stóð við glugg-
ann. Það hefði jafnvel orðið örðugt fyrir hann að
geta sér til, að bréfið væri I vösum pjófsins. Auk
pess væri þetta léttur leikur hvað rúbfninn snertir,
með pvl hann er hlutur sem maður getur losað sig
við án nokkurs fyrirvara.“
„Það er alveg satt,“ sagði Mitchel, „en-------“
Hann þagnaði eitt augnablik og virtist vera 1 pönk-
um. En hann náði sér brétt aítur og sagði: „Hvað
var óg að segja? Ég hef mist préðinn I samtali okk-
ar.“
„Mr. Thauret var að gefa I skyn, að pjófurinn
gæti geymt rúbfninn é sér,“ sagði Randolph.
„Já, einmitt pað,“ sagði Mitchel. „Ég man pað
nú. Jæja, ég segi pé að það það væri mjög vara-
samt. Ef ég hefði stolið gimsteininum, eins og pér
géfuð I skyn að ég hefði gert, Randolph, þé élít ég
að ég hefði kunnað betra réð en pað.“
„Ah, pað er farið að verða gaman að þessu,“
sagði Randolph. „Segiö okkur nú hvernig pér
munduð hafa falið gimsteininn, ef pér hefðuð tckið
hann?“