Lögberg - 31.01.1901, Blaðsíða 3

L<3GBERG, FIMTUDAGINN 81. JANUAR 1901.
S
Fréttabréf.
Wild Oik P.O . Mhd., 2 jan.1991.
Herra ntstj. Lfígbergs.
í fyrra vetur lofaPi ew *ð lát*
yður vita Mðar hvernior sui nudtar*-
skóln-stofnuninni, sem unvu stúlk-
urnar hé_na í ísl. bygðinni á vestur-
strö'id M tnitobu.vi.tns voru nð beH-
ast fyrir, reiddi af, op skal þvf strux í
byrjun jreta f>ess, aö f>aö er nú svo
komiö, aö skóli hefur verið haldinn &
tveimur stöðum t byirðinni Jv-ð sem
af er vetriqum. En að skólinn
kom«t á, er mikið að pakka sé.a O. V.
Glslasyni, f>vl stúlkurnar voru of smá-
ar í augum sumra til f>ess, að f>e r
vildu h'ynna að fyrirtækÍDu, sem f>ær
einar genjrjust fyrir. Samt hefur dú
kvenfélsgið borgað allan af fyrirtæk-
inu lePandi kostnað, bækur og anr-
að, sem til þess f>urfti. Félagið héit
skemtisamkomu s emma í vetur, til
að geta haft upp f>aun kostnað serr
útheimt'st til að geta byrjað sunnu-
ditgsskólana. Á samkomunni voru
se'dir yrnsir munir, sem stúlkurnar
höfðu sjálfar búið til. Eir.n af mun-
um f>essum var ljótnandt falleg rúm-
ábreiða, með 34 mannanöfnum f-
saumuðum, og með nöfuum allra fé-
lags stúlknanua að auk — í miðju á-
breiöunnar—, en í félnginu eru nú lb
stúlkur. Fyrir ábreiðuna fengust 6
dolh, en hún var vel 10 doll. virði.
bað bezta var, að einn af piltunuir,
sem ganga á sunnudagsskólanr,
hrepti ábreiðuna, svo hún fór ekki út
úr bygðiuni. Samkoman var góð, ">g
fór vel fram að öllu leyti.
Ennfremur stofnuðu konurnar
kér í bygðiimi til jólatrés samkorau,
og var hún haldin á jóladags-kvöldið
í Bkólahúsinu. Tréð var Ijómandt
fallegt, og létu konurnar sækja pað
20 mílur. Skólahúsið var alt prytt
að inn n með limi af sfgrænum trjám,
en uppi yfir jólatrénu var orðið
„ Gleðileg jólA, haglega gjört úr
grænum kvist'>in. I>ar að auki var
letrað & g(,fl hússins öðrumegin með
gyltum stöfum: „Dyrð fé guði 1 upp
hæðum, friður á jörðu, og mönnum
góður vilji“, en hinumegin ágafl num
voru sömU orðin á eoskri tungu.
Konurnar p>yddu húsið sjálfar að
öllu leyti og röðuðu gjöfunum á
jólatréð, sem var alsett Ijósum. I>ær
höfðu ákvefið, að byrja skyldi satn-
komuna með að lesa viðeigandi lestur,
en pegar búsið var orðið fult af fólki
og byrja átti að less, j>á komu fram
fáeinir ópokkar, sem bönnuðu konun-
um að láta h sa guðsorð — svona er
illgresið meðal hve tisins—, svo hfi-
tíðin snerist upp f sorg og óánætrju
hjá mörgum, og með J>ví etdaði jóla-
samkoman.
En til að bæta úr f>essu, tóku
nfu bændur, sem næstir búa vatninu,
BÍg saman um að halda aldamóta-
saTikomu, ogr höfðu hana á jramlárs-
kvtld f hú i h<>rra Jakobs Crawford’s.
Samkoman <ór vel fram, og fóru allir
irlaðir or á iæirð r heim t 1 sfn af
henni, ojr pó var £uV orð lesið f
bvrinn h«m ar. S'ðtn vo'U ræðu-
Höld, yms Uvaeði lesin upp, og sungið
á milli. Umtalsefni ræðumannanna
var um pað, hvcð mannkyninu hefðj
farið fram á nftjáodu ö'dinni oj? um
framfarirntr sem orðið h-fa f heimin
um, tæ'i f fé stökum löodum og
heitninum yfir höfuð, á þessu merki-
lega tfmabili í sögunni, en sumir litu
f anda nokkuð fram í 20. ötd'rs.
Einn af ræðumönnunum var Mr Hall-
lór Dinfelason, fyrrum f>ingm. fyrir
Jflyrasyslu á íslardi, Og var ræða
hans um f>að hvað ítlandi hefði farið
fram á 19 öldinni. Hann skyrði ná-
kvremlega frá ástandinu eins og f>»ð
var við byrjun a’dtrinnar, og siðan
livernig f>að væri nú. Já, hann
skýrði svo ve) og nákvæmlega frá
hverri einuts fra nfara-hreifinyu—atd-
Iej>ri og líkamlegri — á Islandi, að
litt niögulegt væri að gera f>að bet-
ur.—M'. Iogimundur ÓLfsson talaði
um framfarir pessa lands (Ameríku),
og taldi ttpp margt af f>ví sem gert
hefði rsrið landt og lyð til frat-nfara,
og var pað góð ræða.—Mr. Jakob
Crawfo-d talaði sérstaklega um fram-
farir bygðar okkar hér pessi hin
slðustu ár aldxrinnar sem leið. og
sagðist vel. — Mr. Sveinn Skaftfell
talaði férstaklega um framför annara
lacdt á hinDÍ liðnu öld.—Guðbjörg
Suðfjörð flutti kvæði, sem hljóðaði
um öldina er leið, og átti pað vel við
tækifærið.—Mr. Einar Suðfjörð hélt
stutta ræðu, og var efni hennar pað,
hvílfka blessun liðna öldin hefði flutt
í-lendiugum með f>vi, að á henni
hefði peir byrjað að flytja til Amerfku
og farið að reisa bygðir og bú á hin-
um blómguðu, búsælu sléttum pessa
lands.
Eg sendi yður prógram alda-
móta-samkomunnar að gamni mfnu,
og er pað sem fylgir:
1. Sfineur.
2. (luðbjörg Suðfjörð les kvæði.
3. Söngur.
Sveinn Skaptfell... ræða.
5. Sömrur.
6. blelga Crawford les kvæði.
7. Sði'cur.
8. Halldór Daníelsson....ræða.
9. Söngur.
10. Einar Suðfjýrð les kvæði.
11. Sönsur.
12. .lakob Crawford....ræða.
13. Söngur.
14. Sigiún Crawford (á ensku) kvæði.
15. Söneur.
16. Julius Crawford syngur vers.
17. H'-lga Crawford lesi kvæði.
18. Söngur.
19. Tveír skólasveinar: Samtal.
20. Ineim Ólafsson... .ræða.
21. Sóntrur.
22. Halldór Daníelsson... .ræða.
23. Söngur.
24. Jakob Crawford....ræða.
25. Söugur.
26. Magnús Jónsson les kvæði.
27. Söngur.
E J. S.
Kafli úr bréfl
frá Bnllard (i Wasbington-rfki) í
Kyrrahafs-strördinni, dags. í f. rr.
„Veðráttan, sfðan eg kom f htust.
hefur verið lfkarisr>m ásumri en vetri
Mes'ur hiti 6-> gr. á Fxhr., en minstnr
36 gr. fyrir ofan 0, að undanskildum
3 dögum, sem frysti og snjóaði dálft
ið, nefnil. 18 til 21. nóv., er pótti vý
ung. Fleíri dtgana pokusúld og
■■mágerð rigniog.—Bdlard er útbær
af S->Kttle, og er sporvegur á mil i, og
ganga vas/nar 4 milli prisvar á hverj
um klukkuttma. Þegar m^nntalið
var tekið í hnuster lei , voru f Sesttle
80 púsund Ibúar, en um 6 púsund í
Billard, en mesti sægur af fóiki hef-
ur s'reymt hingnð síðan, sumt til að
setjrst hér að, fyrir fult og alt, sumt
t'.l að sjá sig hói um, og allmargt til
að vera hér yfir veturinn og hverfa
svo aftur til fitthaga sinna I vor.
Fjöldi af pessu fólki hefur orðið sð
fara til annara bæja hér á ströndiuni
vegna pess, að hér var ómögulegt að
fá húsnæði, og pó er allsstaðar, hvar
sem litið er, verið að byggja bæði
smá og stór hús, úr timbri og stein';
en áður eu búið er að leggja uodir-
stöðuna er búið að leigja pau, ef eig-
endurnir purfa pau ekki handi sjálf-
um sér. Allar húsalóðir hækkuðu í
verði í Billard f siðastb októbermán-
uði (að sagt er) 25 til 35 af hundraði
og kosta nú frá $100upp f $1,000 hver.
Allmargir íslendiugar eru hér—um
eða yfir 100 að sagt er. Flestir peirra
hafa komið petta ár (1900y, sumir
sfðastl. haust, úr öllum áttum. Marg-
ir peirra eiga góð hús og lóöir; sumir
hafa bygt hús sín sjálfir, en fleiri
keypt lóðir með húsum á. Flestir
fsl. hér lifa fi almennii vinnu, eu ein-
stöku af verzlun og iðnaði. Yfir höf-
uð virðist stórkostlegt framfarasnið
á öllu hér“. S.
Krtfli tir bréfl
fri B'rch Bay, í Washiogtou-riki,
dags. 24. des. 1900. (Birch Bty er
við sama flóann og Sesttle, og eiga
nokkrir íslendingar par heiina).
„E>etta ár hefur verið frt kar g< tt
hér. Auðvitið hefðum við getnð af
staðið dálítið af regni við ykkur aust-
ur í Rauðár-dalnum f vor sem leið,
pvf riguingar voru heldur miklar hér
alt árið, en samt ekki svo að pær
gerðu mikinu skaða. Grasvöxtur var
hér góður, og garðar hef'u orðið góð-
ir ef ekki hefði oimur koraið, sem
eyðilagði mikiðrf kartöflu.uppskeru,
p. e. hann át alt grasið, svo undir-
vöxturinng’t ekkert v>x'ð eftir piö
Ormur pessi s’ist aldrei á diginn, pvf
pá faldt hann sig í m>ldinni, en var
uppt á nóttum. Hmn gerði einnig
talsverðan skaða á baun'.-ökrum, svo
biunir eru nú orðnar fjarska dyrar
hér, en ekki vildi hmn hafra eða
bveiti. Dir á roóti vil li ormur pe>ú
jjarnHn ná I áv-xti-tré, eu menn gá.u
beldur varið pau, á panu hátt að
binda utan um pau pykkum dulum
og maka pær svo með vagna-áburði.
Ef pett,a var trert, gat ormurinu ekki
komist ttpp tré t og náð að eta ávext-
ina eða lesjgiua, sem peir spretta á
Iodfánar hér spi, að pessi orir.a
óföguuður verði í prjú ár.—Heilsufar
raanna hér er eins gott og alment
gerist—s tmir við góða héilsu, aðri
lasnir, sinu á hvern hátt, en enga'
'andfarsótt’r hafa gengið og enginn
<f tsl. hér diið, svo eg muni, nema
Yllhelmina, kona B-iajamlns í Mari-
etta, sem áður hefur verið getið um f
Lögbergi að látist hefði. ^ Hún hafði
verið góð kona og vel látin af öllum,
aera haua pektu.—Vellfðan er hér
yfir höfuð frekar góð, pví atvrana
hefur verið hór með moira móti og
allvel borguð“. J. S.
* *
*
Bréfin, sem frótta-k iflarnir hér
að ofaa eru úr, höfðu af vangá lagst
með afgreiddum bréfutn, og birtast
pe-s vegna ekki fyr en patta Dair
hafa ern sama gildi og pó peir hefðu
verið birtir strsx og brélin komu, svo
v ór álítum rétt að birta pá, pritt fyrir
nð pessi dráttur hefur orðið.—JRitstj.
JLöjb.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum sectionum með jafnn tölu,sem tilhoyra samhandsstiórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldn-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eða gett
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir l&ndinu á peirri landskrifstofu, sam
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrlkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsÍDS f Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunarg'jaldið er $1C,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eða $J/' fram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla he m'lis-
rjettarskyldur sinar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanrfkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sfn-
um til landsins. /
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
sstti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður maðnr f.ó sð
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðjs um eignarrjettinn. Biðjí maður umhoðsmav.n
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til p«sa að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slíkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni f Winni-
peg v á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestui andsin, leiðbeiningar um.pað hvar lönd eruótekin, oga))ir,sem
á pessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og bjálp til pess að ná f lönd sem peim eru geðfeld; et>n
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalögurr All-
ar slfkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltiains f
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanrfsi'--
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins í Winnípeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönntim i Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Intertot.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta íengið gefins, og átt er við
reglngjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af besta landi,sem
bægt<r að fátil leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og ymsum
öðrum félögum og ein&taklingum.
17
„ Já“, sagði Barnes. „Varðmaðurinn er alger.
lega viss f pví atriði“.
„Dað ætti að vera pýðingarmikið atriði?“ sagði
Mitchel.
„Eg hefði nú sagt pað“, sagði Barnes. „Hann
—sonurinn—fór inn í húsið, en kom út aftur kð fá-
um mínútum liðnum f fjarska mikilli geðshrærÍDgu-
Degar hann gekk fram hjá varðmanninum hrópaði
hann: ,Faðir ininn hefur verið my tur! Látið eng-
an fara inn i húsið par til eg kem aftur!‘“
„Og hvað svo?“ sagði Mitchel.
„Svo fór hann bei ía leið á næstu lögreglustöðv.
&r, og sk yrði par frá hvað skeð hefði“.
„Hann er slingur, pessi ungi maður!“ sagði
Mitchel.
„Dér munuð halda pvf áliti yðar pess meira sem
pér heyrið um málið“, sagði Barnes. „Tveir lög-
reglupjónar voru sendir með honum til hússins, og
*ðal-Lögreglustöðvunum var gert aðvart um morðið,
»vo að áður en klukkutími var liðinn, voru æfðir
íeynilögreglnmenn komnir á staðinn, sem morðið var
framið á. Einn peirra, Mr. Burrows vinur minn, var
svo vænn, að koma við hjá mór og biðja mig að fara
með eér til hússiús. Eg var pets vegna við hina
fyrstu raonsókn af hilfu hins opinbera“.
„Dér voruð heppinn“, sagði Mitohel.
„Já“, sagði Barnes. „Mói er ætíð illa við að
eiga nokkuð við svona mál eftir að aðrir eru búnir
breifa hlutina til og trafika um staðinn, par sem
24
Hvernig svaraði hann pessum spurningam, pað er að
segja, ef pér spurðuð hann um petta;‘.
„Já, eg spurði hann um petta“, sagði Birnes,
ein8 cg hálfnauðagur. „Hann sagði, að hann hefði
tekið eftir blóðinu á Ifninguuni & skyrtu sinni, og að
hann hefði reynt að pvo pað af henni vegna pess, að
hann hsfði haldið, að e:nhver leynilögreglumanns-
aulinn kynni að fá pá hugmynd, að hann hefði drepið
föður sion. Að hann hefði látið línsmokkana á sig
vegna pess, að hann hefði verið í of miklum flyti til
að haf i skyrtuskifti, og að hann hefði vonað að lfn-
sirokkurinn mundi hylja panu sannleika, að skyrtu-
lfningin hefði verið pvegin“.
„Hamingjan veit að petta er skfnandi svar, Mr.
Barnes; alveg skfnandi svar“, sagÖi Mitohel og hló
bjartanlega.
„Dað getur verið skfnandi svar“, sagði Birnes
h&lf önuglega, „en hann laug. Og eg skal sanna að
svo hafi verið, ef pvf er pannig varið“.
„Ef pvf er pannig varið!“ sagð. Mitchel. „Ah!
Dór gerðuð viturlega í að bæta pessum orðum við,
Mr. Barnes. Ef pví er pannig varið!“
„Yður kemur auðvitað saman við mig um pað“,
sagði Birnes, „að atriðið, sem mest er undir komið
f pessu m&li, er hinn ósamkvæmi framturður varð-
mannsins og Mr. Mora. Varðmaðurinn ber pað al-
gerlega óhikað, að hann hafi séð soninn fara inn I
húsið um nóttina og koma aítur út úr pví. Varð-
maðurinn hafði verið f pjóuustu hins látna manns í
18
óna-eigandi, h&ttstandandi m&ður meðal W&ll-strætis
bankara, vel pektur í húsum helrta fólksins á Fifih
avenue, og nafnkendur fyrir hiu mörgu mannkær-
leiks-verk sín“.
„Hvernig var hann drepinn?“ spurði Mitchel.
„Á hinn grimdarlegasta og hræðilegasta hátt“,
sagði Birnes. „Öldunguiinn var barinn til dtuðs
msð vopnið nokkurri.* Dað er engin getgáta, heldur
vissa. Morðingiun lét ekki svo lítið að fela vopnið,
heldur skildi pað eftir & gólfinu, nálægt lfkinu. D-tta
var kænlega gert, vegna pess, að ef hann hefði fsrið
með pað burt úr húsiuu, p& hefði pað, ef pað hefði
fundist, getað orðið leiðarvísir og leitt til peas, að
vór hefðum getað ráðið g&tuna. En með pvf að út
lftur fyrir, að kylfan hafi verið p&rtur af safni af Indf-
ána-vopnum, sem Mr. Mora átti sjálfur, pá upplysir
pað, að hún fanst í svefnherberginu, málið ekki
noitt“.
„Ó, jú, pað upplysir nokkuð“, greip Mr. Mitchel
fram I. „Sérhvert áreiðauJegt atvik, sem kunn'ts?t
er í sambandi við hvaða glæp sem er, leggur til siim
skerf af sannleika, og er pess vegna pyðingarmeira
en kenning&legar eða kringumstæðna-sannanir, sem
safnað kann að ver&“.
„Eðlilega veit eg pað“, sagði Ieynilögreglumað-
urinn stygglega. „Dað, sem eg meina, er petta, að
með pví að vopnið, sem eftir var skilið í herberginu,
tilheyrði hinum myrta manui, p& gefur p&ð oss enga
beina bendingu um, hver morðinginn er. Detta at,