Lögberg - 31.01.1901, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FTMTUDAGIT'm ». JLANUAR 1901.
5
ingar, a8 Bretar nrðu fremsta Jtjóð
heimsins. En Bretar hafa hugsaft
um fleira en verzlun og iftnað á
Victoriu tfmabilinu. Fagrar --------^
Og allskonar vfsindi hafa jafnframt höfunum
þar fæti á land í öfriðar-erindum og sinni í bygS þeirra og nffir fyrrum
engin þjóð hefur vogað sér að senda ' forsætisráðgjafa fylkisins, Mr.
herflota á hendur Bretum, því þeir Grernwny, fyrir, að hann hati ekki
listir'hafa drotnað yfir öllum veraldar-1 heimsótt njHenduna. „Hkr.“ gefur
dafnað hjá þjóðinni, uppfsæð.slu al-
mennings hefur stðrkostlega farið
fram og menning og mannúð setið í
öndvegi. Nýlendur Breta hafa feng-
ið svo frjálsl' gtoghagkvæmtsfjórn-
arfyrirkomulag, að þvílíkt þekkist
hvergi annars4aðar í heiminum —
ekki einu sinni í lýðstjórnarlöndun-
um—, og Jæss vegna eru nýlend-
urnar óaðskiljanlegir hlutar bf hinu
hrezka veldi og því til ósegjanlegs
styrks.
Flestar hinar miklu framfarir
mannkyní>ins á nftjándu öldinni
hafa orðið á Victoriu tímabilinu—á
síðastliðnum 64 árum. Jrað var að
vfsu byrjað að nota gufuaflið til að
knýja skip áfram áður en Victoria
drotning kom til ríkis, en notkun
þess var enn í barndómi. Á stjórn-
arárutn hennar var fyrst farið að
byggja skip úr járni og stsli, sem, í
sambandi við notgun gufuaflsins,
leiddi til þess, að hin afarmiklu skip
vorra daga—bæði kaupskip og her-
skip—hafa verið bygð. Stephenson
smiðaði hinafyrstu járnbraut«-iufu
vél sína 8 árum áður en Victoria
drotning kom til rikis, en það má
heita að idlar járnbrautirnar í hinu
brezka veldi—og veröldinni ( heild
sinni—hafi verið lagðar á stjórnar-
arutn hennar. Enginn telegraf var
til á Englandi þegar Victoria drotn-
ing settist í hásætið og engan hafði
svo mikið sem dreymt um hafsbotns-
þræði, sem tengt gætu saman hin
ýmsu meginlönd hnattarins, svo
allur hinn mikli telegraf þráða vef-
ur á landi og ( gjó hefur verið lagð-
ar * stjórnarárum hennar. það
mætti fylla dálka með upptalningu
metkilegra vifcburða í heimi vísind-
anna og iðnaðarins í brezka ríkinu
á stjórnarárum Victoriu drotningar,
en vér látum nægja að benda á of-
annefnda viðburði, sem orsakað hafa
aðalbiej tinguna á Bretlandi og í
heiminum i heild sinni á stjórnar-
árum hennar.— Ýms mjög þýðingar-
mikil lög hafa veriö samþykt at
brezka þinginu á stjórnarárum
Victoriu drotDÍngar, og viljum vér
einkum nefna lög er veittu um 3
ndljónum manna kosningarrétt, sem
ekki höfðu hann áður.
það má í stuttu máli segja, að
i ctoriu-tímabilið hefur verið gull-
uld brezku þjóðarinnar; hún hefur
a ^re* veriÖ jafn farsæl, mentuð
Og voldug eins og á stjórnarárum
1 ictoriu binDar góðu. EDgar upp-
reistir bafa orðið á Bretlandi, eng-
inn útlendur hermaður hefur stfgið
En þótt brezka þjóðin harmi
hina góðu og miklu drotningu, sem
rlkt hafði svo vel og leDgi, þá er
engin hætta á að nokkur vandræfi
rísi út af missi hennar. Fyrst og
fremst mun sonur drotningarinnar, heilinikið fyrir að fá Mr.
sem nú er orðinn konungur Bret-
lands, feta í fótspor móður sinnar
hvað alla stefnu snertir, og svo er
alt brezka stjörnarfyrirkomulagið á
svo föstum fæti, að varla er hugs-
andi að stjórnarstefnan breytist í
óheppilega átt við fráfall konuDga
eða drotninga á Englandi.
Victoria hin góffa er nú geng-
in til hvíldar eftir langt og bless-
unarríkt æfistarf, og minning benn-
ar mun ætíð lifa f hjörtum Breta og
í sögunni sem hins mesta og bezta
stjórnara, sem þjóðin hefur Dokkurn
tíma átt. Og hversu mikið sem
brezka ríkið kann að aukast og
blömgast á ókomnum öldum, mun
Victoriu-Mmabiliff ætíð talið gull-
öld i sögu þess.
Tilviljunar-mennirnlr.
Hið óumræðilega ísl. málgagn
afturbaids-flokksins, „Hkr.“, hefur í
siðuptu blöðum gert ijarska mikið
veður út af ferö sem hinn núver-
andi forsætisráðgjafi fylkisins, Mr
R. P. Roblin—maðurinn, sem er for-
sætisráðgjafi af tilviijun, eins og
hann eitt sinn sagði i ræðu að haDn
væri prótestant af tilviljun—fór ný-
iega norður til Nýja-íslands. í för
með Mr. Roblin var Mr. B. L. Bald-
winson (ritstjóri „Hkr.")—maðurinn,
sem er þÍDgmaður fyrir Gimli-kjör-
dæmi af tilviljun — hann sem
fékk ofurlitinn meirihluta atkvæða
( heild sinni fyrir ólögleg meðul,
sem beitt var við kosninguna, en
fékk ekki meirihluta ísienzkra at
kvæða í kjördæminu, jrótt þau hefðu
átt að ráða úrslitum kosninearinnar
í þvf
Jæja, það er ekki undravert
þótt „Hkrgeri veður út af þessu
ferðalegi og lofsyngi Mr. Roblin—
sem eitt sinn tilheyrði liberal tiokkn-
um, eins og Mr. Baidwinson
en snerist á móti lionum af tilviljun
eins og hinn siðurnefndi—þvl blaðið
lifði á styrk frá honum og öðrum
afturhaldsmönnum fyrir fylkis-
kosningarnar og lifir nú á styrk úr
fjárhirzlu fylkisins.
„Hkr.“ leggur sérstaka áherzlu
á þann heiður, sem Mr. Roblin hafi
sýnt Ný-lslendingum ueð komu
einnig ( skj-n, að Mr. Roblin hafi
farið þessa ferð til Nýja íslnnds af
eii'tómum áhuga fyrir fslendÍDgum
og mslefnum byg^arinnar þar, þótt
Mr. Buldwinson gæfi f skyn i ræ'u
sinni á Gimli, að hann hefði haft
Roblin til
að koma þangað. Hvort skyldi
segja sannara, ritstjóri blaðsins f
ræðu sinni eða biaðið? Máske ferð
þeirra Roblins og Baidwinsons hati
verið tilviljun, eins og hin pólit’ska
staða þeirra er tilviijun!
Yér ætlum ekki að vera lang-
orður í þetta sinn útaf Nýjn-
Islands-för þeirra kumpána. En
vér viijum benda á, að mjög ó-
líklegt er, að Mr. Roblin hafi tekist
æssa ferð á hendur af ást til ís-
lendinga, því hann befur ekki látið
neitt tækifæri ónotað f þinginu til
að hnjóða í íslendinga, eins og verið
hefur siður afturhaldsmanna frá
upphafi. J)að kvað svo ramt að
mjóðsyrðutn af hálfu aftuihalds-
manna um íslendinga i þinginu, að
fyrrum forsætisráðgjafi Greenway
fann sig knúðan tii að mótroæla
hinum óverðskuldaða óhróðri, og
hældi Islendingum að maklegleik-
um. En hvorki Mr. Roblin né B. L.
Baidwinson gátu verið að skyra
Ný-íslendingum frá þessu, þegar
þeir voru að ieika trúðleik s’nn hjá
þeim. þeir skáka i því skjól
inu, eins og vant er, að ís-
lendingar viti ekkert og að það
sé óhætt að bjófa þeim hvað sem er.
þeir sem þekkja framkomu aftur-
halds flokksins gaguvart íslending-
um frá upphafi, ummæli Mr. Roblins
um þá i þinginu og framkomu Mr,
Baldwinsons gagnvart Nýja-íslandi
fyr og síðar, geta nærti afhva'a
toga ferð J^eirra var spunnin, að
þeir hafa verið að undirbúa að nota
Ný-íslendinga á einhvern hatt, en
ekki verið að hugsa um hagsmuui
þeirra og bygðar þeirra.
„Hkr.“ segir að Mr. Roblin htifi
„antignað" Ný-íslendingum fyrir
vissa hluti, en það orð þýðir að hall-
mœla. það er að vísu sennilegt, að
„Hkr.“ hafi notað orðið „antignað“
í öfugri merkingu—eius og blaðinu
hættir oft við með önnur orð—, en
hvað sem um það er, þá er þetta
eitthvað hið spámannlegasta, sem
ritstj. „Hkr.“ hefur nokkurnt'ma
látið frá sér fara, því Mr. Roblin
hefur áður antignað íslendingum og
mun hafa tilhneigingu til þess enn,
þótt hann væri að reyna að sleikja
þá upp í þessari férð sinni.
Vér ætlum ekki að fara lengra
^mrnmmmmmmmmmmmmmmmmfflmmmmmK
| Rat Portago Luinbep Co., Limiled,
y1 Gladstone & Higgin Str., WINNIPtG-
3
1 BORDVIDUR.
Mestu birgðir í bænum og fvlkinu af
White Pine, Fir. Cedar iiik og BiiíS-
wood. Siritið eítir veröi.
Utanáskrift: Drawek 1230, WINNIPEG.
Jno. M. Chisholm,
(fyrv. Mannger iyrir Dick, Bauntug fc Co.)
mmmúimiiiimimmmimmmmim
MELOTTE
71
HAND CREAM
SEPARATORS.
NÝJA “A” STÆRÐXN gelur
20% meira smjör, sem boigar
fyrstu afborgun á fáui mánuðum.
Melotte” vélin polir brúkun. Pað tekur priðjungi minna afi að snúa
henni en nokkrum öðrum. Hvað þýðir það? Það þýðir, að núningur er
minni og slit þvi minna, minni áburður, minni vinna, minni óánægja, meira
verk, meiri ending. Sé ervití að snúa vindunni, þá verður ekki hraöinn nég-
ur oc svo verður eftir rjómi. Reynið “Melotte”. Skrifið eftir ókevois verð-
lista til
The Melotte Cpeam Sepapatop Co„ Limited.
243 King St , WINNIPEG.
vz.

út f þetta efni ( þessu blaði voru, en
vera má að vér tökum afstöðu
afturhalds-flokksins gagnvart ís-
lendingum til athugunar síðar—
rifjum upp nokkuð af nmmælum
hans um landann og fleira. En f-ð-
ur en vér skiljumst við þessa Nýja-
Islands-för þeirra í þetta sinn,getum
vér ekki antiaö en minst á eitt
atriði. Mr. Roblin hafði ( ræðu á
Ginili tekið Jxað fiam, að Mr. Bald-
( winson væri - sériega vinsæll hjá
kvennþjóðinni íslenzku, og befur
þetta heyrst áfur hjá afturhalds-
mönnum, hvernig sem þessi kenning
hefur komist inn hjá þeim. Eu
þeir sem þekkja orðbragð það, sem
! Mr. Baldwinson oft brúkar í viður-
j vist kvennfólks, munu ekki álíta
, þetta neinn heif ur fyrir islenzkt
| kvennfólk yfir höfuð, heldur stór-
| kostlega mófgun. J)vl þótt það
kvenrifólk kunni að vera til meðal
! Islendinga, sem þolir að láta hjóða
sér klám og annað ribbalda orð
j bragð, þá heyrir það til uudantekn-
tnga, sem betur fer.
Kennara
Verfcur afc hafa „Seoond Class Certi-
ficate“. UmssRkjendur snfii sér til
J. Anderson, Tantallan PO.,Assa.
k'onnnn 'i KRtur fenein 6 mánafca
/ stöftu við Sw*n Crenk
skóla í Alptavatng.bvgfc'nni, frá 1.
mal nsestkuniandi. Verftur afc bafa
tekið kennarapróf 03 verður að gbta
kent töngfræfci. Umsækjat'di lofi
undirskrifufcum að vita, hvað hátt
kaup hann vill fá um almaDaksmánuð-
inn.
J. Lindai., Seo Treas ,
Lundar P. O. Man.
KENNNARA «
Lundi-skóla á næstkomar^di somri.
Samningar verða að vera gerðic fyrir
prjá mftnuði eða sex mftnufci eftir
samkomulagi mill: tkólaneft darinnar
og kennarans. Ksnslaa byrjar meS
Hprílm&Du“i. U nsækjendur verft- afc
hafa stafcist annars efca þriðja ctaus
kennarapróf. Tilboð (skntieg) send-
ist undirrituðum fyrir mifcjan febrúar.
—G. Etjólfsson, Icelandic Rivei, 23.
jan. 1901.
19
W óvanalegt að góð úr stanzi fyrir f>að exnungic, 1
detta af borði niður & gólf“.
„Baði þessi atriði yðar aru góð sem kenning
sagði leynilögreglumaðurinn. „En hvorugt beii
ft við þetta tilfelli. Ef úr gengur út, þft er eaki h»i
að setja pað & stað aftur nema með pvl að draga bi
upp. Eq eg setti þetta úr & stað aftur með því ei
ungia að hrista það, jg til þess að verða enn visaar
minni sök, þá lét eg það ganga 1 heila klukkustur
ng gekk það alveg rétt. Dar næst er þess að g»i
þó flest úr stansi ekki svona hæglega, pá er þet
sérstaka úr mjög viðkvæmt fyrir höggum eða fal
“K gerÖ' tilraun með J>að, á þann hátt að sópa þvl
borði og láta það detta þannig niður á gólf, og t
sannfærðist þannig um, að það hætti að ganga I hv«
skifti sem það datt“.
„Dér hafið vissulega gert nákvæma rannsói
viðvlkjandi þessu atriði“, sagði Mitohel, „og eg bý
' ið að óhætt sé að állta fullsannað, að árásin á M
Moran hafi verið gerð um klukkan tvö“.
„Á tlmabilinu sem varðmaðurinn segir að Mo
hmn yngri bafi verið heima I húsinu”, bætti M
Barnes við.
„J>afc má auðvitað ekki gleyma framburði varð.
inannsins“, sagði Mitehel.
„Auðvitað er fyrsta hugmyndin I svona tilfellum
ætlð sú, sð ræða sé um þjðf, sem sé að reyna að
stela“, sagði leynilögreglumaðurinn. „En nákvæm
rannsóku sýndi, að engu haffci verifc stolifc, þótt auð.
n
„Drógufc þér athygli hins unga manns að þessu ?“
sagfci Mitchel.
„Já, þaö gerfci eg“, svaraði Barnes. „Hann
virtist verða vandræðaiegur, ed nftði sér brfttt aftur.
Hann gaf þ& skýringu, að blóðbli ttimir heffcu komið
á skyrtu hans þegar hann var að skofca Ifk föfcur sins,
og var að þreifa á brjósti hsns til að vits, hvort alt
llf væri horfið“.
„Hann er slÍDgur unglingur, Mr. Ðarnes“, sagðí
Mitohel.
„J>ór eruð búinn að segja það áður, og eg sagði
að þér munduð ekki broyta þvf áliti yðar“, sagðí
Barnes. „Erx svo bað eg hann að skýra hvernig á
þvl stæði, að þ&ð væri blófc á skyrtullningu hans, en
ekki á hir.um lausu llasmokkum hans“.
„Auðvitað“, sagði Mitchel. „I>*ð var gott at-
riði. Hann gat hafa skift um ltnsmokka þegar hann
skifti um hin önnur föt. I>að var hugmynd yðar, eða
var ekki svo? Hverju svaraði hann?“
„Hann sagði, að hann hefði verið burtu frá hús-
inu alla nóttina—“ sagði Brrnes.
„Burtu frá húsinu alla nóttina?“ endurtók
Mitohel.
„Ji, hann hélt því fram“, sagði Barnes. „Og
að þegar hann hefði komið heim, klukkan fimm um
morguninn, þá hefði hann fyrst ætlað sér að bátta
strax, og hefði þvl farið úr frakkanum og tekið af sér
llnsmokkana, en þft hefði hann séð að Ijðs var f her-
bergi föður síns, og hefði þSfc vakið athygli bans
15
tilfelli, sem hér er um að rssfca, er enginn vafi ft, að
morðið var fyrirhugað“.
„E>e‘.ta er merkileg upplýsing“, sagði Mitebel.
„Hvernig farið þér að stnna þetta?1
‘,Eins og eg er búinn að segja, var skftpurinn
vanalega læstur, þó lykillinn væri lfttirn stmda I
skiftnni“, sagði Birnes. „En morguninn eftir .ð
morðið var framið, var hurðin ð honum opin. t)aiiu-
ig er augljóst, að húsbóndinn hafði ekki sj&lfur tekið
kylfuna og farið með hana upp 1 herbergi sitt; því
ha»n var fyrirtaka reglusamhr mafcur I öllum hlutum,
og heffci þess vegna læst skftpnum, ef hann hefði
gengið nokkuð um hann. Nei, þar sem morðinginn
vissi, að vopn af þessu tagi var til, þft tók hann það
úr skftpuum, en það er eðlilegt að hann hefði skilið
skftpinn eftir opinn I geðshræringu sinni“.
„l>ér sögðuð ftðan, Mr. Brrnes, að sennilegrí
ályktanin væri sú, að glæpamaðurinn hefði &tt beims
1 húsinu“, sagði Mitchel. „I>etta má vera, eu þér
megið ekki lftta yður sjftst yfir þann möguleg’eika,
að ef morðÍDginn var utan að frá, og náttúrlega að
reyna afc iporna við að hann yrði uppvís, þá gat hann
hafa valið þetta vopn af þeirri ástæðu, að það mur di
leiða athygli leynilögreglumanna burt frá sjálfum
honum og að einhverjum öðrum manni. Hannu hlaut
auðvitað að hafa vitað af þessum Indíána-vopnum,
og að hon'.m var alhægt að ná I þau“. .
„Hano heíði einnig orðið sð fft tækifæri til að
komsst inn 1 húsið, og út úr því aftur, ftn þeee að