Lögberg - 21.02.1901, Síða 5

LQQJMSS, Utíá&'U&JAJ&b 21. FfíJtKUAJcL ípOL
5
HJ41m89on hefur 8j>Ufur j>Ua5 við
ýinsa menn, að bréfH heffii verið frá
eér, en afsakafi sisr rneö því, að þaft
hafl verifi pr(vat bréf til knnninsrja,
en alls ekki átt afi birtast á prenti.
S imaer að segja nrn hifS alræmdi.
lygaróf)*-bréý hins afdunka^a tjald-
búðar-prests, Hvlstiins P^turssouar,
sem birtist ( „þj vér prent-
uöum upp ( L igberqri. „þjfiöálfs"-
durgurirm laug til um höfuud þ:sa,
°g reyndi á allar lundir aö villa
mönnum sjönir um hver hann vaari.
Mörgum varö þá ( fyrstu aö trúa
„þjóftólfs" durgnum og álasa oss
fyrir, aö vera aö gera Hafsteini
Póturssyni j>‘fn svívirftilegar get-
sakir og þær, aö hann heffti skrifaö
svo ósv fna lj'gi um Ameriku og
landa sina hór—ólitu, aö bréfið
mundi vera eftir Slcunkinn eöa
hinn alræmda „prófessor' (Stefan
B Jónsson). En svo kom einn
„Tjaldbúöar" baeklingur Haftseina
Péturssonar hingaft vestur skömmu
síöar, og sáu menn þá aö ( honum
var hiö sama, sem í brétínu ( „þjóö-
ólfi", og þá sannfærftust allir um, aö
brétið væri eftir afdankafta „Tjald-
búðar' prestinn, Hafstein Póturs-
son. S» soin lygur eins og ritstjóri
„þjóöólfs" hefur gert og gerir um
þessi mál og önnur, á ekki skiliö aÖ
einu orfti hans sé trúaö.'
Og að því er snertir fyrri
bréfkaflann, »em vér prentum hér
fyrir ofan, aö ööru leyti, þá
er einungis sagt aö höfundurinn sé
búsettur í Ameríku. Hann (höf.)
getur því eins vel verið búsettur í
Alaska, efta ( Suöur-Amer’ku, vest-
ur á Kyrrahafs strönd eöa austur
viö Atlantzhaf. eins og hér um miö-
bik Norftur-Ameríku, þar sem meg-
iniö af fslendingum á heima og út-
flutnings straumurinn frá fslandi
liggnr til. Vér erutn búnir aö marg-
sanna, aö ekki er aö reiða sig á eitt
orö at’ því 6em ,,þjóöólf8‘‘-durgurinn
segir um höfunda bréfa þeirra eöa
brófkafla, sem hann birtir í lyi:a
málgagni «fnu, en auk þess anglýnir
höfundur bréfkaflans S'g sem einn
af lyga-öndum „þjóöólfs*', þar sem
hann segir: „Nú er þar" (í Amer-
iku) „ekkert stjórnarland að fá
nema það, sem enginn hér vill nýta“.
þessi stafthæfing er svo frámunaleg
f jarstæða og rugl, aft hver maður>
sem nokkuö er kunnugur hér í
landi, veit, aö hún er helber lygi.
Stjórnarland er enn að fá viðsvegar
um Ameríku, og menn eru altaf að
nema það og byggja. En þaö sem
me-tta þýftingu hefur fyrir íslend-
inja er þaö, hvort nýtilegt stjórnar-
land (gefins land— bújarftir) sé að
iá á þeim stöftvum, sem íslending>ir
flytja helzt til hér í landi—( Norð-
veHtur-Canada. Jón ólafsson laug
j»ví fyrir þvínær áratng afftan, aft
ekkert nýtilegt stjórnailand væri
hér faanlegt, og svo hefur hver anl-
inn logiö þessu eftir annan,—En
sannlvikurinn er — og opinberar
skýrslur sanna það—aö tugir þús-
und i af mönnum—fjöldinn af þeim
innfædd r menn, frá Bnndaríkjun-
um, austurfylkjura Canada og
vinnumenn og baendasynir hér (
Manitoba-fylki og nágrenni—hafa
fengiö sér stjórnarland (gefini bú-
jarftir) síftan. þinnig sýna nýút-
komnar opinberar skýrslur, aft þess
ir menn.fengu sér um átta þásund
bújaröir hér í Manitoba og Noið-
vesturlandinu árid eem \eiff! þaö
hefur varla komift fyrir sá virkur
digur nú f meir en heilt ár. aö ein-
hver lshndingur hafi ekki fengið
sér stjórnarland á þessum stöðvum,
og samt segir þessi mtrki , þjóðólfs"-
andi, aö hér sé ekki lengur stjórnar-
land aö fá nema það. sem enginn
hér vilji nýtal öllu lengra getur
ósannsöglin og ómerkilegleikinn
ekki komist. þeir menn, sem svona
ljúga, gera þessu landi engHn skaða,
þvi nóg er af öðru fólki en íslend-
ingum til að nema það land, sem
eftir er, en þeir gera íslendivgum
óútreiknanlegan «kafta—ef nokkur
leggur trúnað á lygi þeirra—meft
því, að hamla þeim frá að ná í góð-
ar getíns bújarðir, á meðan þær er
að fá.
Vér ætlum ekki að þrátta um
það við þennan myrkrapúka „þjóð-
ólfs“, hvort hægra sé fyrir verka-
manninn að komast áfram hér efta á
Islandi. það atriði er Islendingum
( heild sinni alt of kunnugt til þess,
að þörf sé á að fnra út í það. En
út af því að höf. bréfkaflans segir.aft
alt sem standi i Lögbergi sé ósann-
indi, aö því er nái til hægrar at-
vinnu, skulum vér iégja, að vér höf-
um aldrei haldið því fram, að „at-
vinna" sé hægri (léttari) en annars-
staftar iheiminumjen vér höfum
haldið þvi fram, og höldum þv( fram,
aft vinna sé hér betur borguð al-
ment en víöast annarsstaftar, og vér
höfum mótmælt þv( bulli, að vinna
sé léttari á fslandi en hér ( landi-
Og svo látura vér þennan ómerkilega
ósanninda-höfund eiga sig.
Um síðari bréfkaflann er ekk-
ert annað að segja en það, að ( hon-
um eru engar fréttir af tíðarfari og
upp«keru-borfum sem ekki birtust (
Löghsrgi um sömu mnnd'r og hann
var skrifaður (( júll 1800). En
„þjóðólfs‘-durgurinn á eftir að
skýra frá þv(, að það rættist miklu
betur úr með uppskeru og heyskap
en á horfftist um þær mundir.
^.þjóðólfs ‘ durginum og öndum hans
þætti auðvitað vænst nm, að allir
Islendingar hér í landi væru á
h«u»num — eða dræpust úr hor og
harðrétti. það er öll rækt þeirra
til landa sinna hér. En þeir fá
aldrei tsekifæii til að hlakka yfir
óförum Vestur Islendinga. Amer-
íka er svo gott land, að hv. r, sem
vill eða nennir að bjarga sér, hlýtur
að verfta hér sjálfstæður Dit'ur, og
Vestur-fslendÍDgar eru komuir á
þann rekspöl, að þeir verfta meft
tfmanurn fjölmennari, nrientaftri og
sælli hluti (slenzku þjóftarinnar,
hvaft sem .,þjófiolfs“ durgurinn og
myrkrapúkar hans segja.
„Mnrkliind, M*n., 8. febr. 1901.
A. R McNiohol, K:q.;
Manager Mntnal Reserve Fund
Life Associitioo,
Wi'-nipeg, Msn.
Kæri berra.
Eg undirrituð votta hér með, aft
Mr. Chri<tjin Olafsson, frá Winnipec',
hefnr afheDt mér E> tt þtíaund dollara
(tl 000 00), aem er full borcun 6 llfs-
ftbyr^Aarakfrteini nr 141138 er maft-
urinn tninn sftlugi hsffti fift félagi
yftxr. $100 af npphsBft pesflari voiu
mér sendir rtrax eftir lftt hflns.
Gjörift svo vel aft flytja stjórn.
endutn M.tual Reserve-fól. beztu
pakkir frft mér »yrir góð og ftreiften-
leg ski! ft fé þesau.
Hvert þúsuodift & fætur öftru,
sem pnnnifir er greitt, sannar ftreiðan-
leirleik Mutual Reserve-félagsins, og
nauftsynlegt paö er fyrir alla aft hafa
lifsfebyrgft.
Yftar einlæg,
Inqibjöko Jönsson.
Vár lofuftura rétt eftir ftrsfurd
Fyrsta lút. safnaftar, bér 1 benum, aft
birta ágrip af reikningi peim yfir
tekjur og útgjöld safnaftarÍDS, er
lagftur var fram ft fundinum, en þaft
befur dregist fyrir vangft. Nú birt-
nm vér reiki ings-ftgripift, og kljóftar
paft sem fylgir:
1900. Tekjur.
1 j'in. í sjöfti frft f. ft.. $56.95
81. des. Innk. umsl. loforft... 899 96
„ Lsua sd. sam kob... 222 59
,, Sérstakar gjafir....... 448.40
„ Jólagjaflr............... 81.90
Samtals— $1657 78
1900. Útgjöld:
81. des. Séra J. Bjarnason
(laun).............. $1 000
„ G. Goodman (organ.
ista laun)........... 108 75
„ J Júllus (hirfting
kirkj'innar)......... 84 00
„ G Jc.boson (húsl fyr-
ír Bandalagift) . . . . ,. 79 00
„ Ýmisleg útgj (eldi
1 Rat Portago Lumber Co., Limited,
Gladstona &. Higgin Str., WINNlPtQ- E;
I BORDVIDUR.
E
n vn oa
White Piae, Flr, Cc^ r Kik ©g B« »-
wood. Sariflð eftir veröi.
Utanáakrlft: Ubawe* 1830, WlNNIPEa.
Jno. M. Chisholm,
(fyrv. Manngtr ifrlr Dlck, BanDi.-g k (M.)
imimumuimimmumiumimmmK
MELOTTE
HAND CREAM
SEPARATORS.
NÝJA “A” STÆHÐIN gefur
20*/. meira smjör, sem boigar
fyrstu afborgun á fám mánuðum.
“Melotte” vélin þolir brúkun. Þad tekur þriöjungi minna afl að snúa
henni en nokkrum öðrum. Hvað þýðir það? Það þýöir, að núningur er
minni og slit þvi minna, minni ftburður, minni vinna, minni ó&nssgja, meira
verk, meiri ending. Sé ervitt að snáa vindunni, þ& verður ekki hraðinn nóg-
ur oir svo verður eftir rjómi. Reynið “Melotte”. Skriflð eftir ókevpis verð-
liste til
The Melotte Cream Separator Co„ Limited.
243 King St , WINNIPEG.
MM
■3B
Alexandra Silvindarnar
eru hinar beztu, Vér hðfum fselt meira af Alexandra lælfe
•umar en nokkru sinni ftður og hdn er enn i uudan ðllum
í*ppiuautum.
Vér gerum os* 1 hugarlund, að aalan verði enn meiri
niesta ár, og vór afgreiöum fljótt og tkilvislega allar pant-
anii sendar til umboftgmanns vois
A/(r. Gunnars Sveinssonar
og eins þ®r sem kunna að verða sendar beina leið til ver
R. A. Lister & Co„ Ltd.
232 Kino Ste., WINNIPEG
viftur o. s. frv.)...... 232 33
„ Aftgjörð & kirkjunni
sjftlfri................. 72 OO
„ PenÍDgsr 1 sjóöi.... 81 70
Samtals— $1,657.78
„EIMREIDIN",
fjölbreyttasta og skemtilegast*
timaritift ft islenzku. Ritgjörftir, mynd-
ir, sögur, kviefti. Verft 40 ots. hven
hefti. Fæst hjft H. S. Bardal, S
Berprnann, o. fl.
j Miss Bain’s
Fókahattai* og
Bonnets.
Lljómandi upplag af sp&eér hðttum
fráBOc. og upp.
Ro'igh Kiders, puntaðir með Polke
Dot 8ilki á $1,35.
lega á reiðum hðndum fyrir 81.80 02
[>ar yfir.
Fjaðrir hreinsaftar, Ktaðar og krull-
sBaT- TRADING 8TANP8.
464 Maín 8t.
28 pró?ent afs'ftttur ft alslags míllin-
ery, tít allan janóarn ftmuð.
6»
Þannig fðr Mr, Mitohel nú aft ejft, afi strsetis-
nafn og búsoúmer var ófullkominn leifiarvlsir til afi
finna einstaklinga i þessum hluta borgarinnar, en
bann var ftkveftinn 1 að finna konuna, svo haan gekk
afi næstu hurfi og klappafti ft hana hvaft eftir anraft,
en fékk ekkert svar; og svo reyndi hann fyrir sér vift
næstu dyr, en pnr lauk upp hurftinni kona sem talafti
einungis eitthvert útlent mftl, er hann skildt ekki
orö f; siðan reynd hann fyrir sór viö fyrstu hurftiua
hinumegin 1 ganginum, on par lauk upp drukkinn
maður, sem ekki svarafti honum öðru en þv!, aft bölva
honum og skamma hann. Dannig hélt hann ftfram,
frft einni hurft til annarar, og sifta 1 fór hann upp &
hvert loftift eftir annaft—hann fann sem sé s'iga f
innri erda hins dimma gangs—og reyndi fyrir sér vift
hverja hurft, þar til hann var kominn upp ft sjötta loft.
£>egar hann klappafti þar & eina hurftina og
spurfti konuoa, sem lauk upp: „X Gertrude Griffin
heima hérf-‘ þft svarafti bún:
„Jft, Eruft pér lfkskoftunarmafturinn$-‘
„Nei, nei“, svarafti Mitohel, sem varft forvifta á
spurningunDÍ. „Hvers vegna spyrjift pér aft þvlí
Attuð pér von ft iíkskofiunarmanni?"
„ó, jftl Daft er aft segja, *g býst vift þvlM,
svaraftl konan.
„En þvl ftttuft pér von ft honum? Gerftuft þér
boft eftir bonum?“ sagfti Mitohel.
„Nei“, svarafti konan.
„Hvers vegna hélduft pér p&, aft hann mundi
Íoma?“ sagfti Mitohel.
6»
I>aB er erfitt aft kenna öftru eina fólki og þeasu
lardóminn um hfft eillfa réitlæti og elsku hins al.
m&ttuga föðurs. Degar meftbræftur þess lftta þaft
algerlega eiga sig 1 eymd sinni og volæfti, er pft
nokkur furfta pótt paft t»pi traustinu & guft?-‘
„t>ér hafift ekki gert neitt sérstakt til aft móftga
guft“, sagfti Mr. Mitohel. „t>aft, sem skeð hefur, er
öðrum aft kenna. Astand yftar er afleifting af fjftr-
græftgi og eigirgirni annara. Þaft er ekki rétt aft
ftfefia yftur, en þér tcegift heldur ekki állta, aft hinn
almfittugi hafi gleymt yftur“.
„Hamingjan veit, aft eg reyni aft ftllta aft hann
hafi ekki gleymt mér, en þaft er stundum erfitt, mjög
erfitt, herra uinn, aft vita, hvaft maftur ft aft hugsa um
þessa hluti“, sagfti konan, beygfti niftur höfuftift
og grét.
„Segift mér“. mælti Mitohel hughreystandi,
„hvernig alt þetta atvikaftist? I>ér eigift mann ft
llfi, efta er ekki svo? Getur hann ekki séft fyrir yftur?'1
„J&, herra micn, eg er reglulega gift kona, og
mafturinn minn er reglusamur og velþenkjandi maft-
ur og g8rir hift bezta, sem bann getur", sagfti konan.
,,En vift eigum samt mjög bftgt stundum. Verkföll.
in, Italir, sem koma hingað yfir um og keppa vift
aftra verkamenn, ftaamt ýmsu fleiru, hefur gert þaft aft
verkum, að hag okkar hefur slfelt hnignaft sfftastliftin
prjú &r. Patriok, mafturÍDn minD, sem er Irlending-
ur, fær hlaupavinnu aunaft veifift, en honum virftist
ekki bapuast aft fft neina stöftuga atvinnu, fia haun
51
& meftan hann hélt 1 hana, og sannfærft st um, aft
liftamótin ft baugfingriuum voru óvanalega digur og
endi litlsfiognrsina boginn.
,,Svo pér álitift, sft hönd barnains sýni aft þaft sé
af góftum ættum, Mra. Martin?" sagfti Mitohel vift
forstöðukonuna.
„Jft-‘, sagfti hún hiklaust.
„Jasja, p& skulum vift neyfta hinn kynstóra föður
litlu stúlkunnar til aft forsorga hana“, sagfti Mitohel.
„E>etta llkar mér aft heyra, herra minn, og eg
óska aft yftur takist þaft“, sagfti forstöftukonan, sem
haffti breytt fyrsta áliti sínu á Mr. Mitohel mikift hon-
um f vil.
„Annist litlu stúlkuna vel, þangaft til faftir henn
ar kemur aft saskja l»ra“, bætti Mr. Mitohel vift i m
leift og hann kvaddi.
„bnft skal eg gera, herra minn, og drottinn
blessi yftur, þvf pér eruft góftur maftur“, sag*i for.
stöftukonan.
I>egar Mr. Mitchel fór frá fundinna.barna heim-
ilinu, gekk hann yfir á 8. avenue og fór þar ft yfir-
jarftar-járnbrautina. Hann fór meft lest sem gekk
ofan sft Chatam-torgi, og steig þar af lestinni og fór
niöur á strætift. Kftir aft hafa gengift svo sem eina
mínútu, kom hann aö hinum einVennilega,forna graf.
reit, sem lá um 10 fetum hærra en strætift og sem
múrveggur var hlaðinn utan um, en uppi ft múr-
veggnum var girfting úr j&rui, og voru uppistandar.
aruir f Iögum efns og spjðt. 4 meðan Mf. Mitohel