Lögberg - 14.03.1901, Blaðsíða 4

4
LÖOBERG, FTMTUDAÖITCN 14 M.ARZ 1901.
LOGBERG.
6t hyern fimtadn? nf THE LÖOBERO
KlhTTIN'G & PUÐLI8HINU CO . (r'ggi’t), »0 309
1*»D Ave , Winoipeic, Man.— Kostar om árid
4 íslaudi 6 kjr.]. Bíirgiat f>rirfrnm, EiustOk nr 6c.
VnblÍKhefl every Thnr«dHy by THE LÖGBERG
PKINTINO fc PUBL18HING CO., |lncorporated |, at
809 F.lgin Ave., Winnipeg, Mnn — 8iibecription price
%iJ. «K) per yenr. payable in advance. 8ingíeoopie8 6c
Ritstjóri (Editor): Siotr. Jónasson.
Businesg Manager: M. Paulson.
Al'GLVSINGARt Smá-auglýdngar í eUtskiRiaöc
fyrlr 30 ord eóa 1 þml. délkelengdnr, 76 ct« nm
mánuðinn. A «t«err1 auglýeingnm um lengri
tíma, afkláttur efilr aamningi.
BC8TAD \-8KIFTI kaupenda veránr ad tilkynna
Bkrlflega óg geta um fyrverandlbúitadjafufrftm
Utanáskripttll afgreidsluBtofnbladiinser i
fTe logberg Printíng & Publtshlng Co.
P.O.Box 120«
W1nnlpeg,Man.
Uta iáak.ripfttl! ritatJúranB er i
Edltor LAgberg,
P -O.Box 120«,
Wlnnipeg, Man.
—— Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupanda á
1*1 dlógild,nema hannsé Bkaldlaus. þegar hann seg
Mipp.—Ef kftnpandi^em er í sknld vid bladidflytu
Tlst^erium, án þees ad tllkynna heimllaskiptin, þá er
ad ‘yt\t dömctdluDnm álitin sýnileg sðnnurafyrir
príUvísum tilgangí.
— FIMTUDAGINN, 14. MARZ 1901. —
Ekkert í aðra hönd.
Járnbrauta samnirigvr
Roblin8 við Canada Northern-
félagiðeinkúvirði fyrir Mani
toba! Nafntoguðustulögfrœð-
ingar í Canuda—\>ar á meffa '.
Mr. Crwtopher Robinson, eem
Robiin 8tjórnin hafffi valiff
fyrir 8Ína hönd — tœta aamn-
ingana alla sundur. Ábyrgð-
in á fylkinu yrði lögleg, en
ena,in trygging fyrir lœgva
flutning»gjaldi!
í Lögbergi, sem út kom 28. f.
m., birtum vér það álit Mr. H. M.
Howells, l ins nafntogaöa lögfrœð-
ings hér 1 Winnipeg, að Canadian
Northern járnbrautarfólagið gœti
ekki veitt Manitoba fylki umráð
yíir flutningsgjaldi á þeim hluta
brautar þess sem liggnr í Ontario-
íylki—á þeim 290 mílum sem fylk-
ið skal, samkvæmt samningi Roblins
við félagið, ábyrgjast $20,000 á míl-
una, eða höfuðstöl er nemur $5,800,-
000 og vöxtum af upphæðinni.
Mr. Roblin hefur marg-játað
opinberlega, að urarftð þau, sem ætl-
ast er til að Manitoba-fylki fái yfir
flutningsgjaldi, samkvæmt samn-
ingnum, alla leið frá Manitoba ti
}‘ort Arthur, séu afal-hlunnindin er
fylkið féi gegn hinni voðalegu á-
byrgð, 8em það tekur upp á sig, og
að ef félagið geti ekki veitt þessi
hlunnindi, cða fylkið fái þau ekki,
þá sé samningurinn rangur og
einkiti virði! En Mr. Roblin var
ekki ánægður með álit'Mr. Howell’s
og aunara lögfræðinga hér—f>ar á
meðd.1 Mr. Perdue’s, sem fyrstur
kvað npp það- álit sitt, að félagið
gæti ekki veitt Manitoba umráð yfir
lutningsgjaldi í Ontario-fylki—og
hefur gert gys að mötbárum þessara
og annara lögfræðinga hér vestra í
þinginu. Hann sagðist h tla að fá
frægustu lögfræfinga anstur i fylkj-
um, ef'a jnfnvel í allii Norður Am-
eríku, tilað búa út veðbiéfi''—benn-
an plágtur, sem hann og fylgifiskar
hans segja að eigi að græða öll hin
fúlu sár og hylja gloppurnar á hin-
um einhliða, vanhugsaða samnirigi
við félagið—og tilnefndi í þvf sam-
bandi Mr. Christopher Robinson, K.
C. 1 Toronto. Um þetta atriði sag*ii
Roblins-malgagnið „Tclegram“, hér
1 bænum, það sem fylgir hinu 8. þ.
m.: „Stjórnin (fylkisstjórnin) h-f-
ur fengi?f fyrirsínahönd Mr. Christ-
opher Robinson, K. C., hinn fræga
grundvallailaga-spursmála lögfræð-
ing f Toronto, og Mr. Walter Rar-
wick, K. C„ hinn vel þekta járn-
brautamála-lögfræðing, í sambandi
við veðbréfið, sem á að útbúa inilli
stjórnarinnar og Canadian North-
ern járnbrautarfélagsins'*.
það lítur nú reyndar út fyrir,
að „Tt-legram" hafi skjátlast í því,
að stjórnin vœri búin að fá Mr.
Christopher Robinson fyrir sína
hönd, en það hefur enga þýðingu
hváð élit hans snertir. Með því að
reyna að fá Mr. C. Robinson hefur
stjórnin viðurkent, eins og aðrir, að
hann sé bezti lögfi æðingurinn í
Canada viðv'kjandi svona spurs-
máli, og þar að auki hefur hann
þann kost, að vera að engu leyti rið-
inn við málefni hlutaðeigandi járn-
brautafélaga (Northern Pncific og
Canadian Northern) nó heldur Can-
adian Pacific félagsins. Lesendum
vorum mun því þykja fróðlegt að
sjá, hvaða álit Mr. Christopher Rob-
inson hefur nú gefið um samning
Roblin-stjórnarinnar við Canadian
Northern félagið, og skulum vér þv
birta þýðingu af áliti hans, og fleirí
nafntogaðra lögfræðinga, hér fyrir
neðan.
En áður en vér prentum hift
sameiginlega álit Mr. Chr. Robin-
sons og hinna annara lögfræftinga,
sera undir það hafa ritað, finst oss
rétt að geta þess hvernig þetta álit
hefur verið fengið, og er sú saga
þannig: Um síftustu mánafta-mót
baft blaftift „Tribune” (hér í bænunn
Mr. Cbristopher Robinson, Mr.
;Sh*pley, Mr. Ayleswoith og Mr.
Neabitt, sem allir eru nafntogaðir
lögfræðingar eystra—einn þeirra
félagi Mr. Barwick’s, sem Roblin-
stjórnin bað að vera fyrir slna hönd
—að gefa álit sitt um samninga þá,
er Roblin stjórnin hafói gert við
Northern P«c fic og Canadian North
jáinbrautafélögin, sem birtir
ern
höfðu verið, og svara hinum ýmsu
spurningum viðvikjandi sainningun-
þetta hafa nú nefndir lög
i’ræðingar gert, og birti , Tribune"
fllit þeirra og svör hinn 9. þ. m., sem
í Isl. þýðingu hljóðar sem fylgir:
„Toronto, 26. febr. 1901.
Til Tribune:
Viðvikjandi Manitoba fylki og
Canad:an Northern.
Gjörningurinn, sem öformaftur
er og sern útbúinn er með hinum
tveimur skjölum frá 15. janúar og
11. febrúar, 1901, virðist í megin-
atriftunum vera sem fylgir:
Leigjendur í fyrra skjalinu eru
fjögur jflrnbrautafélög ( Manitoba,
eitt af þeim að minsta ko-iti löggilt
raeö sambandsþings lögum, og ailar
brautirnar, sem þau eiga, hat'a verið
lýst verk sem sé Canada yfir höfuð
til hagsmuna, og oss skilsb að allar
brautirnar hafi verið ieigftar og
starfi fyrir reikning útlends félags,
Northern Pflcitíc-járnbrautatfélags-
ins, sem er einn hlutaðeigandi að
samningnum. Með samningi þess-
um eru allar þessar brautir leigftar
Manitoba-fylki í 999 ár, fyrir eftir-
gjald sem nemur $210,000 á ári (
byrjun, en sem verður $300,000 á
ári eftir að hin fyrstu 30 ár eru liftin.
Stjórnin skal taka við brautun
um hinn 1. npril næstkoinandi, og
skal þar eftir láta þær starfa og
hafa alt vald og réttindi leigjer.da
og borga eftirgjaldift til Northern
Pacificjárnbrautarfélagsins.
Verð hinnar leig^u eignar er
ákveðið að sé $7,000,000, og hefur
leigjandi rétt til að kaupa eignina
fyrir þessa upphæð á leigu-tíma
bilinu (999 árum).
Með siðara skjalinu er nefndur
leigusamningur og forkflupsréttur
(á brautum N. Pncific félagsins
Manitoba) færður yfir til járnbraut
arfélags sem löggilt hefur verið al’
sambandsþinginu, og semur félag
þetta um að borga eftirgjaldið og
uppfylla öll skilyrði, sam stjórnin
het'ur undirgengist. Féiagið (Can
adian Northern) skal gefa út veð
skuldabréf (bonds) fyrir $20000
á míluna á 290 mílum á þeim hluta
af braut þess sem liggur í Ontario-
fylki, og skal Manitoba stjórnin á-
byrgjast þessi veðskuldabréf, en
félagið gefi veð í brautinni (290
mdunum) fyrir upphæíiinni, og skal !
félagið (Can. Northern) hafa rétt til
að borga út brautirnar (Northern
Jacific brauta-kerfift ( Man.) sam-
kvæmt foikaupsrétti stjórnarinnar
á þeim.og má gefa fyrsta veft ( þeim
til að útvega sér kaupverðs upp-
hæftina, $7 000,000, en þcssi veft-
skuldnbréf (borid-) skulu ekki af-
hendnst fyr en búift er aS fullgera
linar 290 milur, sera skal verfta bú-
ift hinn 1 októbcr 1901, ng skulu
ressi veðskuldabréf koina i staðinn
'yrir veðskuldflbréf þau fyrir sömu
upphæð, sem þegar hafa verift gef-
in út.
Oegn þessari ábyrgð á skulda-
bréfum ogyfi'færslu leigusamnings-
ins og kauparéttarins, semur félagift
(Can. Northern) svo um, aft Mani-
toba-stjftrnin Nkuli, til hins §0. júní
1930, hafa rétt til aft akvefta flutn-
ingsgjald til og frá hvafta staft sern
er (á brautuin félagsins) ( Manitoba
til Port Aithur og til baka, Og fiá
og til allra staða í Mflnitob>; félagift
skal ekki setja hærra flntningsgjald
en þaft, og farþegaflutningsgjaldið
skal sett niftur f 3 cents á míluna.
Tekjum félagsins (af brautunum)
skal varið: fyrst, til aft borga starfs-
kostnað; næst, til aft borga afgjald
(flf N. Pac. brautunum); og þriðja,
til aft borga vöxtu; stjórnin skal
bera þann balla, sem kann aft verða.
Öll fólög, aft undanskildu Canadian
Pacific félaginu, mega fá leyfi til að
láta lestir ganga yfir brautirna*', en
hverskyns samsteypa vift þaft félag
eða umráft þess eru fyrirboðin. Et'tir
árið 1905, skal félagið (Can. North-
ern) borga stjórninni upphæft sem
ekki ytírst'gi tvo af hundraði af
samanlögðum (gross) tekjum sín
um í staftinn fyrir skatt, á meðan
veðskuldabréfin, sem fylkiö ábyrg-
ist, eru ( gildi.
það virðist augljóst að sarnn-
ingarnir, að svo miklu leyti sem
þeir eru innifaldir í hverju skjalinu
sem er, gota ekki gengið í gildi í
framkvæmdinni án þess aft bæfti
sambandsþingið og fylkisþingið sam-
þj*kki þá; og hlutaðeigendur, sem
vér búumst vift aft sé kunnugt um
nauftsynina á þessu, hafa nákvsam-
lega gert ráð fyrir þv{ ( báðutn
gjörningunum, að þvfiík löggjöf
skuli, ef mögulegt er, fengin.
þangað til þessi löggjöf er feng-
in, álítum vér að hvorugur samu-
ingurinn geti orðið framkvænidur,
og vér teljum víst aft ákvæðifl um,
aft fylkið taki við brautunmn
(Noitliern Pac fic brautunum) hinn
1. april, hljóti að hafa verið gert (
von um, aft hægt væri aft fá hið
nauðsynlega vald (lögorjöf) fyrir
að ga<»ni og hættulaust, þir til heild-
in (báðir sarnningarnir) hafa verið
staðfestir af báðum löggjafarþing-
unum.
þflft rná ekki skilja orð vor svo,
að vér fllítum þaft Ijóst, aft jafuvel
þó þvil k löggjöf fáýit, aft gjöming-
urinn verði par með gerftur fullgild-
ur aft öllu leyti. jivert A móti álit-
um vér, aft samningar þeir sem eiga
afl veita Manitoba-fylki vald til aft
takmarka tiutningsgj ild um ákveft-
ið t'mnbil á parti af sambands (Dom-
inion) járnbraut í Ontario-fylki, séu
aft minsta kosti vafa undirorpnir,
og oss virðist aft önnur atrifti í öll-
um gjörningnurn bendi til erfiðleika
og spurninga, aem kunna aft h«fa í
för með sér, aft samningarnir í heild
sinni sóu ófrnmkvæmanlegir sam-
kvæmt grund vallarlögum vorum
(Canada).
Yinsar spurningar hafa verið
bornar upp með telegraf skeyturo,
sem ásamt svöruiu vorum, er hafa
verið send á sama hátt, vóru sem
fylgii:
1. —Getur Canadiau Northern-
féhigift satnkvæmt núgildandi lög-
um aihent fylkinu (Manitoba), eins
og gert er ráð fyrir með samningi,
þau réttindi.að fylkisstjórnin ákveði
flutningsgjnld?—Nei.
2. —Ef ekki, getur þá löggjöf frá
fylkisþinginu eingöngu gert þvilik-
an samning bindandi?—Nei.
3. —Getur fylkisþingið án aftstoft-
ar sanibandsþingsins fullmaktað
dómstólana til aft skipa fyrir um, aft
samningaruir séu uppfyltir viðvikj-
andi flutningsgjaldi, eins og til er
ætlast ( 9 grein i samningnnum (við
Can Northern félagið)?—Ef svörin
að ofan eru rétt, þá væri ekki hægt
að skipa sérstaklega 1‘yrir urn að
þeir væru u}>pfyltir.
4. —Ef fylkift afhenti vefi-
skuldabréfin (bonds), er þaft hefði
ábyrgst, en því tækist eklci að fá
sambflndsþings-löggjöf sem staðfesti
samnirigana, yrði fylkið þá ábyrgð-
arfult gagnvart saklflusuui hand-
höfum veðskuldabréfflnna, þótt það
(fylkið) hefði ekkert vald til að A-
kveða tíutningsgjald?—Já.
5. —Ef sambandsþingifl stáðfesti
alla samningana að undnnskildu
þv( er snertir að * kveða flutnings-
gjald. og félagið gerði sitt bezta til
samkvæmt 4. grein, að' t'á löggjöf
sem staðfesti atriðið um flutnings-
gja'd, en tækist það ekki, hefði þá
í'élagifi á nokkurn h ítt brotið sarnn-
ing sinn? Væri hægt að neyfta
fylkið til að uppfylla sinn part af
samningnum, þótt það fengi ekkert
þar.n dng. Vér skoftum gjörning-
inn (hvorttveggju samningflnfl) sem ‘ 1hÖnd ^ l^kun á farþega-
• \ -u . ,, J , | fiutningsgjaldi (10 grein) og rett til
eina heild, og enginn hluti hans get-1 ag leggja ikatt a félagið (16. grein)?
ur að voru áliti orðið framkvæmdur __Nei.
t(u oents, «in? ug vant væri, fyrir hverj* lex(u, þá
skildi b»nn (Mitohel) loks bvernig A pv( stóð, að
börnín p»r & strætunun: dansa eins vel eftir lögunum,
sem leikin eru þar i pi&no orgelio, eins og hinir út-
lærðu nemendur Maiwig’s dansa & burtfarar prófs
drnsleikjuoum.
Mr. Mitohel gekk upp að hinu h&a veitíugaborði
og hallaði sér fram 4 það, Fyrir innan borðið var
vínskenkir, sem vsndslaust var að fá til aft spjalla,
og eftir að Mitehel hafði talað dálltið um almenn
efui, sem nokkurskonar inngang að hinu eiginlega
mnrieðuefni sfnu, ssgði hanu;
„Dekkií pór penns Mr. Mera, sem kwrður vsr
utn að hafa drepið fööur sinn?“
„Eg hafði aldrei heyrt hans getið, fyr en eg sá
nafn hans 1 blöðunum“, svaraði skenkirinn og hló
ruddalegan hlátur.
„En hann hélt þvl fram, að hann befði verið hór
nóttina sem morðið var framið“, sagði Mr. Mitohel.
„Já, eg veit pað“, sagði skenkirinn. „Hann
saunaði hérveru sÍDa eins laglega og orðið gat. Eg
býst við að hann sé allmikill heimsins maður, sá
náuDgi“.
„En eruð pér ekki allvel kunnugur pvl fólki,
sem hingað sækir?-* spurði Mitohel.
„Jú, heldur pað!“ svaraði skeiukirinn, „£>að
kemst eDginn hér inn áu þess eg sjái h&nn. Eg er
dyravö:ður“.
„Og ef Mora hefði komið hingað, munduð pér
hafa séð hann?-‘ sagði Mitchel.
95
hanu hóidi áframpess&ri rannsókn aiuni. 8&nn sueri
sér pv( að S»m með pýfllegra viðmóti og sagði:
„Jasja fyrst pér eruð svoaa fimur, þi segið œér
hvað eg er, ef eg er ekki fréttarit*ri?“
„t>að var fjarri mér að vilja móðga yður“, sagði
8im. „Ea eg si I geguum yður, það er alt og sunat.
Eg er skki neitt érleg* vitur, eu eg er ekki anuar
eins auli og þessi skenkir. Hanu spurði yður að,
hvort pér væruð leyailögreglum&ður, en hver maður
með hálfopin augun getur sóð, að pér tilheyrið ekki
þeim fiokki manna. Eq þár eruð heldur ekki frétta.
ritari. Eg skal nú segja yður hvað pér eruð Dér
eruð he'drimaður (gcntleman); einu af hinni ófölsuðu
tegund. Hvað pér h&fið fyrir st&fui 1 þessum hluta
borg&rinuar kemur mér ekki við að öðruleyti en þ í,
að eg get látið yður fá bendingar gegn peningum“.
„J&, ea hvaða upplýsingar getið pér l&tið mér í
té, sem pér álltið að eg kæri mig uin að kaupa?“
ssgði Mitohel.
„Jæja, saun leikurinn er, að eg býst við, að ef
þér hafiö eitthvert sérstakt augnamið, p& geti eg
ekki orðið yður a* miklu liði. En eg segi yður það,
að ef yður skyldi langa til að sj& nokkuð sem mundi
opna augun & karlinum ( Mulberry-stræti, þ& get eg
verið leiðtogi yðar“.
„Dér verðið að tala ljósar en petta“, sagði
Mitohel.
„Heyrið mig, er yður ekki sama pó pór snúið
við og gaugið í h;im fittina?“ sagði Snrn „Þessi ná-
90
fimlega, að auðséfl var, að hann var reiður 1 þess.
h&ttar. Slðau sneri Mr. Mitehel eér við til að fara,
en þ& tók hann eftir mycd, sem neg!d var & vegginn.
Dnð var óvöudufl litmynd, með sterkum litum, og
sýudi andlit heldur fallegrar etúlku. En það sem
sérllagi dró athygli M'tchols uð eér var það, að höf.
uðbönaður myudari mar var eia stór dal-lilja, en neð
an við myodina voru pessi orð prentuð:
„MI8B LILIAN VALE, D*L-LILJAW“.
„Hver er pessi stöIka?-‘ spurði Mr. Mitohel, um
leið og haon sneri eér aftur að sksr kinum og benti
ft myndina,
„Heyrið mig! Hún er regluleg ferskja, það er
hún; hin besta &f sinni tegundl“ Um leið og skenk
irinn sngfli petta, hallaði hann sér frara & hið h&a
drykkjuborð og lækkaði röddina niður I trúnaðar-
hljóðskraf. „Mér lízt sj&lfum vsl & Liljuna, en pað
eru fleiri 1 leikuum, svo að eg býat við að eg hafi
ekkert t»kifreri“. Hann ypti öxlum, eins og hann
væri að sýoa að haDn tæki peim örlögum sínuro, að
verða að lif& &u honnar, með undirgefni. „Hún er
eerio cotnic leikari, og syngur til skiftis 6 söng. og
leiksk&lunum ( Bowery. En hún er alt of góð iyrir
pá staði, pv( hún hefur reglulega söngfuglsrödd.
Hún ætti að syngja & Broadway, pað er sem húu
ætti ið gera. Hún gæti sungið jafnhliða LíIIírd
Russell, og pað er ekki að vita hver pessara tveggja
LillÍRna fet'gi maira lófaklapp. Eg sogi yöur pað
satt, nfl hún er roglulegasta afbragð1'.