Lögberg - 14.03.1901, Blaðsíða 6

0
LÖ0BERC, FIMTUDAOIN'N 14 MAR2 LÖOl.
„í>Jó<5ólfs“-durgurinn.
(Adsent).
Eg tef beyrt rsddir frá n önnnm
bér restanhafs, sem halda pvl frsm,
að blaðið „I>jóðólfur“ sé nú um tlmn
—o<jr bafi rerið sfðan núrerandi lit-
stjóri tók tíö ritstjðrn f>eas—býsna
ftleitið við einstaka menn, að rök
sesndafærsla þess sé ekki vel Jjös
os{ pannig löguð, að sanngirni og
ssnnleika sé gert bysna lftgt undir
hbfði; enn fremur, að sumar setning-
ar { röksömdafœrslunni og frftsögn
inni séu ekki sem smekkleyastar, og
svo fram eftir götunum. Sum blöðin
heima & íslandi virðast hafa f>es a eða
lfka skoðun, og álfka skoðun hefur
bóiaðA 1 Lögbergi nft um tíma.
Eg kaupi ekki „Djóðölf4*, en
lang&ði til að sannfasrast um, hvort
nokkuð af pessum aðfioslum vssri &
rökum bygðar eða ekki. Eg útv^gaði
mér pvi — með talsverðri fyiirhöfn
—nokkur blöð af „I>jóððiír‘, og fór
þeg&r að blaða í peim. Fyrat leit eg
f 44. blaðið, sem ftt kom 21 sept.
1900. C>að, sem eg fyrst rakst £>ar á,
voru snuprur til „Fjallkonunnar" fyr-
ir p&ð, að hftn beföi lfttið 1 ljósi þ&
skoðun 8Ína, að Jón Pétursson, bft-
yfirdómari, teogdafaðir ritstj. „I>j6ð*
ólfs“, vssri fyrsti frumhöfundur að
hinni svo nefndu „valtysku“. Grein
pessi virðist mér b/sna sannfærandi,
npp & „I>jóðólfs“ vlsu, pvl hftn bara
bregður „Fjallk.“ um, aö bftn „risti
ekki djfipt", og J>ar með er rök-
semd&færslan búin. Þ&rna hugði eg
að umræða blaðsins um petta m&l
væri bftin, og í J>vl trausti fór eg að
lesa 4S. blaðið, er út kom 28. sept.
Þar kemur p& önnur grein um sama
efni, er nefnist „Faðerni valtysk-
unnar". Þar eru íeiknin öli af rausi
um J>aÖ, hvað Jón Pótursson myndi
bafa geit og lfttið ógert. Eg er
peirrsr skoðunar, og svo ímynda eg
mér að fleiri eéu, að p&ð sé langtum
bægra að segja hvað einhver maður
kefur gert J>*gar hann var staddur
þa*, heldnr en hvað hsnn myndi hafa
gert, hefði hann verið stsddur par.
Svo komu dæmalaust smekkleg &
lyktum eða samlfking, par sem Val-
t/íogum er lfkt við marglfttar mæður,
er lýsa dána menu feður að vafa-
geplum slnum, s«m enginn lifaodi
maður vill gang&st við faðerni að.
Með pessu er hinn lfttni hftyfirdóm»ri
og tengdafaðir ritstjórans forsvaraður
fyrir pvf, að hafa komið með skyn-
s&mlega og um leið framkvæmanlega
upp&stungu. Seioni hluti greinar
Jiessarar er að mestu leyti um nafnið
4 „V&ltýÍDgum", hversu pað skyldi
nft hljóða, Þetta er all-laDgui kafli,
en kannsko ekki að J>vf skapi sann-
fnrandi að sumra ftliti.
Svo kemur, svona hingað og
pangað inn&n um blððin er ftt komu
meðau alpiogiskosningarnar stóðu
yfir sfðastliðið haust, passi dæmalausa
lofgjörð um g&fur og ættjarðar&st
allra peirra pingratnna og ping-
manoaefua er fylgja „ÞjóðölS" að
m&lum, eftir pi-f rem hooum aegist
sj&lfura frft. En aftur eru alli- hioir,
eða flestir, er „Þjóðólfi" virðast sðr
andstæðir í pólitíkinni, taldir bæði f&.
vfsir og ilJgjarair. Mikill or s&
munur!
En, eftir & að hyggja er pað
ymsum uiönoum hulinn leyndtrdóm-
ur, að pvf mér befur h yst, hver að
sé stefna „Þjrtðólfs" f stjórnarraftlefn-
um í-lands. Eg fyrir mitt leyti er
pe8S fullviss sð ritstjórinn mun gera
hana lyðum Ijósa fyrir næsta ping,
og inun par ekki ekorta akarpskygni
og skörugleg orð og vel valinM
í rafsegulpr&ðar-m&linu er
stefna „Þjóðólfs" fyrir löngu kunn.
Hann vill ekkert annað en l&ta loggja
pr&ðinn sjóleiðis til R^ykjavfkur, f
stað pe s að leggja hann & land &
austfjörðum og paðan yfir land til
Reykj&vfkur. Þar virfist ættjarðar-
&st „Þjóðólfs" vera cærsyn og sjón-
deildarhrÍDgurinn mjög pröngur,
Eftir framkomunui 1 pvl m&li dettur
roér f hng, hvort &ð einhver hoian, sem
ÁrnesÍDgar með styrk pingmanns
sfns og alpingis ætla að gera ofan
k'appirnar við höfnina & 8tokkseyri,
sé ekki nógu stðr sjóndeildarhringur
handa ritstjóranum, og hvort að ætt-
jarðaiástin hans væri ekki beit kom-
in par Kka.
Sumar sögurnar I „Þjóðólfs"-
blöðum, sem eg hef fyrir framan mig,
eru kaunske ekki sem allra smekk.
legast orðaðar til að birtast 1 opin-
beru blaði, t.d. pegar Hallgrfmur
nokkur f Þiugeyjarsyalu er að segja
frá góðgjörðum bj& konu nokkurri,
og hvernig að Á. brytur skarð f
stfflugarð. Það er mikið að „Þjóð-
ólfur" flytur ekki sögur af Magnftsi
„blessiða" ftr Húnavatnssyslu, sem
ekki eru óápekkar pessori sögu. Eða
p& söguua um „mannshöfuðið f skrúf-
■tykkinu."
Þetta er lítið synishorn af rit-
hætti, smekkvfsi og sannleiks&st
„Þjóðólfs", og ekki er pað skrifað f
peim tilgangi að fæla menn fr& að
lesa blaðið, pvl f öllum frara&ngreind-
um kostum mun pvl fara fr&m.
„Hver efast um paðf"
a,
Æflmlnningf.
(Aðsent).
Snæbjörn ólafsson acdaðist &
sjftkrahftsinu 1 WinDÍpeg (General
Hospital) 2. febrúar sfðastl., svo sem
áður befur verið um getið 1 Lögb.—
Foreldrar bans voru ólafur Björns-
sod, prófasts frft Hftardal, og Þórdfs
Hansdðttir. Þeim hjónum varð sez
birna auðið, en fimm poirra dóu t
æsku. Snæbjörn heitinn var fæddur
f Ferjukoti f Borgarhrepp, og par
hjuggu foreldrar hans alt 11 œfiloka,
En fö'>r sinn misti bann ungur af
ald i Móöir hang giftist f annað siun
Guðmundi Stef&n.asyni, p-ófMSts fr&
Staðarstað f Snæfe'lsnessyslu, og
eignuðust pau hjón tvær dætr. önr-
ur peirra er & Iffi og heitir Ann»,
kona Nikul&sar özurarsonar, bónda í
Árnes-bygð f Nýja íslaudi. Hin dó
ung. — Á'ið 1889 fluttist Snæbjörn
Ó afsson til Ve-turheima, ftaarot ayst-
ur sinni, og d'7»ldi svo ortast f Wm-
niprg, Man. Árið 1896 gekk hann
að eiga ungfrft Ingiríði Einarsdóttnr,
yfirsetukonu, dóttur Eiuars JÓDSSOn-
ar frft övarfhóli i Mýrasyslu, og eign.
uðust pau hjón einn son, sem er fi
lffi. Hinn 7. ftgftst 1899 varð hsnn
fyrir j&rnbrautar-vsgui, sera stðr-
skaðaði hann, og 1& hann oftast rúro.
fastur upp fr& pví, leogst af s&rpj&ð-
ur, f hartoær fttjftn m&nuði. Þennan
sjftkdóm sinn bar haon með frfebærri
stilling og polinmifcði alt til síðasta
augnabliks, enda var hann m&öur vei
kristinn, og að öllu leyti góður og
raerkur maður. Hjónabnnd hans var
hið farsæi&ata.—Jarðarför hans fðr
fram 0 febr. fr& Fyrstu ifttersku
kirkju f WinDÍpeg og var margt fólk
viðstatt, Sára Jón Biarnsson héU
par lfkræðu. Þau Snæbjörn beitinn
og kona hins heyrðu til söfnuði peirr-
ar kirkju. 8næbjörn s&l. var j&rð.
■attur i Brooksi de grafreitnuro, bér
vsstan við bæinn.
f.ŒKMK,
W W. MoQueen, M D..C.M,
Physician & Surgeon.
Afgreiðgluitofa yflr State Bank.
TANLÆKMR
J. F. MoQuMfl,
Dentlst.
Afgreiðglustofa yflr Stvte Bank.
DÝRALÆIt' IR.
0. F. Elliott, D.V 8.,
DýraJæknir ríkisins.
Læknar allskonar sj íkdóma á ekepnum
Sanngjarnt verð.
LYFSALI.
H. E. Cloee,
(Pb-ófgenginn lyfsall).
Allskonar lyf og Patant mef.öl. Ritfðug
&e.—Lcknitforskriftum nftkvæmur gaum
urgs n.
DR- J. E. ROSS.
TANNLÆKNIR.
Hefur orð & sér fyrir aö vera með J>ein
bestu í bænum.
Tslefoq 1040. 842 falq St
OLE SIMONSON,
romiir með sfun nyja
ScaD(iina\iao BoteS
718 Ma.iw Stí»kkt.
Fæði 81.00 & dag.
Anrotie sendlng a »ket<*h and descrlptkra may
qulcíly ascertnin onr ©í’lnion free whetber &n
tnvon’lon 1* probnnly njjtentabie. Communtca-
tionsetrlotlyoonfldei.tlal. Uandbookon Patents
*ecf free. ''idoet apeoey for «0011x108^patents.
Pafcents ^aken tnrough Munn A Co. reoelvo
tpec.Vtl notice, wtthou. charge, lnthe
SckiUiTíc Hmerican.
Ahandsomoly illnstraied weekly. Laraeet otr-
culation of any soicntiíic toumal. Term«. $3 a
e»r : fnur rnontbs, $L Sold byall new»deaier».
7_3ÍN &Co.38,B'Mdw>»New York
firauob Offlco, 630 B St- Wufiluston, D. C.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum seotionum roeð jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórri-
inni í Manitoba og Norðvesturlandtnu, u«ma 8 og 20, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ftra gamlir eða eldri, tekið sjer 100 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki ftður tekið,eðs sett
til sfðu &f stjórniuni til viðartekju eða einhvers annars
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir iaudinu & peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-rfiðherrans,
eða innflutninga-umboðamannsins f Wiunipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til poaa að skrifa sig fyrir Jandi. Innritunargjftldið er sfslC,
og hafi iandið ftður verið tekið parf að borga $5 eða %}'' fratn fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er sarofara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR
Samkvæmt nft gildandi löguni verða merin að uppfylla haimiiis-
rjettarskyldur sfnar með 3 ftra ftbftð og yrking landsins, og mfi land
ncminn ekki vera lengur frft landinu en 0 tnftnuði & &ri hverju, ftn sier-
staks leyfis frft innanríkis-rftðherran'itn, eil& fyrirgerir hann rjotti sín-
uro til landsins.
BEIÐNI UM LIGNARBEÍÉF
ætti &ð vera gerð strax eptir að 3 firin eru liðin, annaóhvort hjft næsta
umboðsmanni eða bj& peim scro sendur er til pess að skoða bvað uon-
ið hefur verið ft landinu. Sex roánuðum ftður verður maður (>ó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, sð
hann ætli sier að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmar.n
pann, sem kemur til að skoða lanaið, ura eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, p& verður hann um loið að afhendaelíkum umboðam. ftf>,
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur f&, & innflytjenda skrifstofunni i Winni-
peg y ft öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og N orð-
vestm andsin, leiðbeiningar um p&ð hvar lönd eruótekin, ogailir, seni
ft pessum skrifstofum vinna, veitamnflytjendura, kostuaðar laust, leið-
beiningar og hj&lp til pess að nft 1 iönd sem peim eru geðfeld; eim
fremur allar upplýsing&r viövfkjandi tirnbur, kola og nftmaiöguro All-
ar slfkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig gota menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan j&rnbrautarbeltisins i
British Columbia, roeð pvf &ð snúa sjer brjefloga til ritara innanrfkis-
deildarinnar i Ottawa, inÐflytjencJa-umboðsiEannsinB f Winmpeg
tii einhverra af Dominion Lands umboðsmönnuín í Manitoba oða Norð
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta fengið gefins, og fttt er viO
reglugjörðinni bjer að ofan, p& eru jiúsnndir okra af bezta landi,sem
hægt er að f&til leigu eða kaups hjft jftrnbrautarfjelögum og ymsum
öðrum félögum og einstaklingum.
SH
pað er ekki bftið að sanna, að hann hafi veríð hér,
Hann gat hafa v«rið bér undir einhverju öðru nafni,
eins og pér skiljið. En eg bara segi pað, að «f hann
var hér, pft hafa mennirnir sagt satt einu sinni & æf
inni, og pað væri undarlegt ef peir hafðu b&ðir sagt
satt sama daginn. Það ræri sannariega skrltið".
Og svo hló skenkirinn, par til hinn feiti skrokkur
hans hristist eins og poki fullur af hlaupi.
„Nft, pér gefið p& í skyn, að pað sé mögulegt,
peg&r öllu er & botninn hvolft, að bann hafi verið
Iiór?" sagði Mitchel.
„ÓI j&i Það er mögulegt!" sagði skenkirinn,
„Allir hlutir eru mögulegir! Dagurinn f d*g gæti
verið priðjudagur, bara hann er pað ekki",
„Jæja, f peirri von að p&ð geti fttt sér stað, «ins
og pér gefið f skyn, &ð hann hafi komið ft pennan
samkomusal og að pér pekkið hann undir öðru n&fni,
p& pætti mér vænt um að fá tækifæri til að sjft hann
Lér", sagði Mitohel. „Hann hefur staöbæft, að hann
komi bingað til að kynna sér ftstaud fátæklinganna 1
pessum hluta borgarinnar, en eg ftlít, að ef hann ven-
ur komur sínar hingað & annað borð, pft sé liklogra,
að aðdr&ttaraflið sé eitthvað annað".
„í pilöum, nft!" sagði skenkirinn og hló. „Heyr=
ið migi Þér eruð enginu auli. Eruð pér leynilög.
reglumaður?"
Skenfeirinn bar pessa spurnÍDgu upp svo snögg-
lag&og horfði með svo mikilli athýgii & Mitohoi, pótt
jj*UB virtist vera öunutp kaíii>n að purka upp giss,
»3
„Það væn bara tfma eyðsla, og ekkert unnið við
pað", sagði maðurinn, „Eg hef ftttekið hegningu
mína í betrunarhftsinu fyrir sfðasta giæp minn, og eg
hef ekki gert neitt <yrir mér afðan. Hvernig gæti
lögreglan p& haldið mér föstum?"
„Hvað er langt sfðan pér komuð út úr fangelsi ?“
spurði Mitohel.
„Hílfur m&nuður, og ag hef ekki n&ð 1 neina
peninga, slðan eg kom aftur f borgina, hvorki með
rétlu eöa röngu móti. En eg s& aö pér g&fuð skenk-
inum afganginn af doliarnum, avo eg sagði við sj&lf
an mig - .Ssm, parna er fejöt handa pér‘ “.
„Og hvað pyðir petta snyrtilega orðatiltækf ?>*
sagði Mitehel.
„Það pyðir, að pér hafið svo mikla peninga, að
pár getið brent peim, og eg parfnast nokkurs af
peim“, sagði Sam.
„Hafið pér f hyggju að n& 1 pft með r&ni?" sagði
Mitoho).
„Ekki nema með pví móti að pér neyðið mig til
að drýgja glsep", sagði Samftel sleipi og horfði svo
spaugilega ft Mitohel, &ð hann gat ekki að sér gert
að skellihlæja.
Maðurion var auðsj&anlega mjt’g einkennilegur
f lyndisfaii; einn af pessum mönnum, scm eru pannig
gerðir, að peir sjft ætfð blægilegu hliðina ft hlutun.
um. Meun eins og hann eru ætf- gamansömu menn
irnir f hópuum, hvort sem hópurinn er samankomiun
í klftbbstofu eða f fangaklefa. Mr. Mítchel hélt
ftfram taiiuu og sagöi;
P9
að pað mundi verða fróðlegt, að hitta Lilian Vale, og
fullvissaði skenkirinn pvf um, að hann rnundi verða
A samkomunni.
Síðan lagöi Mr. Mitohel & stað, en haun var ein.
ungis kominn stuttan spöl burt fr& Apollo Hall p6g-
ar l&gur maður, er alurei horfði beint f augu annsra
manna, var kominn að hlið hans svo snögglega, að
pað var vafam&l hvaðan hann hafði komið. Þessi
nyi félagi yrti A haan moð lftgri og draugalegri rödd
og sagði;
„Heyrið mér, herra minnl Get eg fengið að
tala við yður svo sam eina mfufttu?‘‘
„Jái Hvað viljið pér raér?" sagði Mitohel. Svo
hélt hann að maðurinn mundi vera beiningamaður,
og tók pvf 10 oenta peuing upp ftr vasa sfnum og
ætlaöi að f& honum panioginn, en pessi n&ungi neit.
aði houum glottandi og sagði:
„Nei, herra minn. Þakka yður iunvirðuglega
íyrir, en petta er ekki mitt verð, Kg er ekki neinn
beiningamaður".
»Nú, jæja, hvað eruð pér p&?“ sagði Mr. Mit.
ohel f böstuin róm.
„Eg or glæpamaður“, svaraði hinn. „Eg er
beint og blátt áfraro glæpamaður. Nafn mitt er
Samftel sleipi, cn hvað beitið pér?“
DirfsWa mannsins hnfði í sér fólgiö aðdr&ttarafl
fj rir Mr. Mitohei; hsnn horfði ft naanninn í nokkur
augnsblik eins og eitthvert afbrigði, og Bigði sfðan:
„Svo pér eruð glæpamaður? Hví skyldi eg pft
ckki f& yður lögro^tuuni í heijdui?" ‘