Lögberg - 02.05.1901, Blaðsíða 6

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 2. MAÍ 1901.
6
Fréttabréf.
Spanish Fork, Utah, 17 apr. 1901.
Herra ritstj. Lögbergs:
Þad sem liðið er af þessnrr mánuði,
hefur tíðarfarið verið hæði kalt og
vindasamt, en þó úvkomulítið. Má því
segja að gróður sá, er kominn var hér i
aiðastl. mánuði, standi algei lega í stað,
og.enn er taisvert ntikill snjór til fjalla.
Heilsufar má ltir heita hærilegt, að
undantekinni bóluveikinni, sem einlægt,
lifir hér. Vorvinna gengur vel, og útlit
með atvinnu á næsta sumri mikið gott.
—Nýjar járnbrautir, fyrir það vissa
tvær, verða bygðar frá Utah til Cali-
fornia, og er þegar byrjað á annari
þeirra og gengur vel, því ekki stendur
á skildingum. Tveir miljóna-eigendur
eru fyrir frnman um þessar brauta-
byggingar, og er búist vtð fjörugum
bardaga inilli þeirra, því hvor um sig
ætlar sér að verða fyrri með braut sína
alla leið til California. • Fleiri umbætur
verða lika gerðar á ýmsum brautum, sem
allareiðu er búið að byggja hér í ríkinu,
svo þegar alt og alt er lagt saman, getur
ekki hjá því farið að timar verði hér
mjög góðir næstu 3—5 ár.
Nýlega hefur Utah-ríki orðið fyrir
því tjóni. að mega sjá & bak tveimur af
sínum merkustu og mest leiðand mðnn-
um, nefnilega senator Robert C. Chamb-
ers og George Q. Cannon. Mr. Chamb-
ers, sem var senator i þingi Utah-ríkis
og námakonungur mikill, bæði bér i
Utah og i California, lézt i San Franc-
isco hinn 11. þ. m., 69 ára að aldri, og
varð mikið snögt um hann, því hann var
við góða heilsu næsta sunnudag á und-
an. Er fráfall hans talið mikið tjón
fyrir Utah í heild sinni, því hann var
hinn mesti iðnaðar fyrirtækja maður og
veitti fjölda manna atvinnu við náma
sína, og var lika mesti garpur i pólit-
ískum málum.
Hinn maðurinn, George Q. Cannon,
lézt einnig i California, hinn 12. þ. m.
Hann var 75 ára gamall, og var æðsti
ráðgjaíi forseta Mormóna-kirkjunnar,
talinn merkur og mikilhæfur maður,
bæði í pólitiskum og kirkjulegum mál-
um. Hann var bróðir Mr. Frank J.
Cannons, fyrrum senators í congress
Bandarikjanna, og fieiri merkra manna
með því nafni. Hann lét eftir sig 5 kon-
ur og 34 börn, aðein sagan segir; önnur
segir, að konurnar muni hafa verið um
20 og börnin óteljandi; hygg eg samt að
fyrri sagan sé n»r sanni, enda hef eg
tekið hana eftir kirkjublaði Mormóna,
svo hún er sjálfsagt réttari.
Uó margt fleira mæti segja viðvíkj-
andi fráfalli þessara manna, eins og
eðlilegt er, hlýt eg að sleppa því. Vil
að eins endurtaka það, að ríkið í heild
sinni beið mikinn skaða við fráfall
þeirra frá pólitiaku sjónarmiði,
Núerbúið að auglýsa ferðaáætlun
Mclvinley’s forseta um Vesturríkin f
sumar, og sýnir hún að forsetiun ætlar
að heiðra Zíonsbúa með nærveru S'nni
2. og 3. júní uæstkomandi. Uundirbún-
ingi og ýmsum láðstöfunum í sambandi
við heimsóknina er þegar að mestu lok-
ið. Búast menn alment við góðum tím-
nm þá og fjölmenni miklu, bæði í Salt
Lake City og ein* í Ogden, því marga
mmi fýsa að sjá og heyra hiun aldua
þjóðhöfðingja Wm. McKiuley.
Hjá löndum vorum hér gerast lítil
stórtíðindi; þeim líður öllum fremur vel
og eru við sæmilega góða heilsu. Þeir
héldu nýlega fund, til þess að ræða þjóð-
minningardags-málefiii; var hann að
vanda vel sóttur, og málið rætt með
liygginduni og lipurð. Komu menn sér
saman um, að halda þjóðhátíð í sumar,
eftir vanda má nú segja, og voru þessir
kosnir í nefndina: B. J. Johnso, Jokn
Hreinson, Solveig Johnson, Kristín
Hreiason, Björn Þorvaldsson, Sarah T.
JohnBon, G. Guðmundsson, Einar And-
erson, Sarah Hannesson og E. H. John-
son. Aðal embættunum í nefndinni var
skift þannig, að E. H. Johnson er for-
seti, John Hreinson vara-forseti, Solveig
Johnson gjaldkeri og B. J. Johnson rit-
ari; verður ekki annað sagt, en að nefnd-
in sé heppilega valin, svo það verður
ekki nefndarinnar skuld, þó ekkert verði
af þjóðhátíð f snmar, sem sumir eru nú
að sjiá, jafnvel þó að það sé ósannað að
svo fari. En fari svo, mun líklega ekki
verða hægt að kenna öðrum um það en
forsetanum, því hann kvað vera, eins og
skáldið sagði, orðinn þreyttur á að berj-
ast við
,,eintrjáningsskap og afturliaUl,
viðalþýðu svefn og kirkjuvald,
og allan hel....hégómann,
sem hylur fyrir oss sannleikann.11
Hann vill að allir Islendingar haldi
einn sameiginlegan þjóðminningardag,
sem sé þjóðminnitigardagur, en ekki þjóð-
rígs-fýlu- og dutlunga-dagur, eins og
ekki er ómögulegt að sumstaðar eigi sér
stað. Halda sumir, að forsetinn muni
segja af sér bráðlega, og að þjóðhátíðar
endi með þvf í Spanish Fork.
Því liefur nýlega verið Heygt fyrir,
að lúterski söfnuðurinn hérna muni ætla
að fara að tapa sálusorgaranum sínum,
Mr. R. Runólfssyni, og muni hann ætla
að taka að sér prestþjónustu austur {
Miehigan, norður í Canada og vestur
við Kyrrahaf, sem mér þykir að vísu ó-
líkleg saga, með því nokkuð langt er á
milli allra þessara staða; þó mætti það
vel vera, ef klerkur hefði ráð á góðum
sel eða gandreiðarstaf, sem sagt er að
'prestar í fornöld hafi notað til reiðar
milli kirkna og safnaða.
Nýlega voru gefin saraan i hjóna-
band, hér í bænum, Mr.Kristján Guðna-
son og Mrs. Ágústa Ingjaldsson, og
óska eg þeim til lukku, gæfu og
geugis.
ÓÐINN.
CATARRH L*KNAST KKKI.
Með ábnrdi. mi pkýl n»r ad apptneum velklnner.
Cntarrh er »fkt í bhidinu or byggfnftnnni og ril pess
»d lœkna vendnrad vera inntaka. H»ll,s Cntarrn Ctire
ertekidinn ocverkeríí blddib og slímhimnurnnr
HatfaCatarrh Cure arekkertekotta medal, pad lielur
tll margra úra uerid rádpigt af helatu iæknum laad-
aina. baderaett smaan úrbeetu hreasandi efnum á-
ramt blódereinaandl efnnm, aem verkaá altmhlmo-
nrr ar. Samaetningþeaaar efna hefur þeaal la-knandl
áhrff á Cataarh.
Sendld eflli'gefinavottoidnm.
F. J. Cheney fc Co. Toledo.O.
Se't inlinm lyfjnbúdnm á 7r>e.
Halla Family Pills ern pa>r beatu.
OrJAFVERD
á saumavélum af ýmsu tagi, brúkaðar
en alveg eins góðar og nýjar.
Maskínu olía, nálar og viðgerð á
ailskonar vélum.
The Bryan Supply Co.,
243 Portage Ave., Winnipeo,
Heildsöluagentar fyrir
Wltocler & Wilsou Sanmavclnr.
The United States
Cream Seperator
Með nýjustu umbótum; ódýrust; sterk
ust; ároiðanlegust; hægust að hreinsa;
nær öllum rjóma og er eins létt eins og
nokkrar aðrar. Hvar annarstaðar getið
þið fengið skylvindu, sem aðskilur 17J
gallónur á klukkutímanum, fyrir $50?
Hvergi. Hún endist. helmingi lengur en
flestar aðrar, sem taldar eru jafn góðar.
Hjóltennurnar inniluktur svo þær geta
ekki meitt börnin. Það er einungis tvent
í skálinni,'sem þarf að þvo. Þið gerið
rangt gagnvart sjálfum ykkur ef þið
kaupið skilvindu áður en þið fáið
allar upplýsingar (Catalogue) um
“Tlie United States“
bjá aðal umboðsmanninum í Manitoba
og Norðvesturlandinu:
AVm. Scott.
206 Pacific l\ye., Winnipeg.
BEZTU---—
FOTOGRAFS
í Winnipeg eru búnar til hjá
Y\£
Wirinipcg.
ELFORD
COR.’MAIN STR
&IPACIFIC AVE
íslendingum. til hægðarauka
hefur hann ráðið til sín Mr.
Benidikt Ólafsson, mynda-
smið. Verð mjög sanngjarnt.
ARIN3J8RN S. BARDAL
Selur líkkistur og .annast um útfarii
Allur útbúnaður sá bezti.
Enn fremur selur hann'"ai :kona
minnisvaröa cg legsteina.
Heimili: á horninu á ^ 30B>UÍ
Ross ave. og Nena str,
SEYMOUR HOBSE
Mar\et Square, Winnipeg,1
Eitt af hextu veitingahúsum bæjarins
Máltíöir seldar á 25 cents hver, $1.00 á
dag fyrir fæði og gott herbergi. Billiard
stofa og sérlega vönduð vínföug og vindl
ar. Ókeypis keyrsla aö og frá járnbrauta-
stöðvunum.
JOHH BAIRD Eigandi.
„EIMREIDIN",
jölbreyttasta og skemtilegasta
Jmaritið á islenzku. Ritgjörðir, mynd-
r, sögur, kvæði. Verð 40 cts. hvert
íefti. Fæst hjá H. S. Bardal, S.
3ergmann, o. fl.
Odyr Eldividur.
TAMRAC..............S4 25
JACK PINE........... 4 00
Sparið yður peninga og kaupið eldi-
við yöar að
A.W. Reimer,
Telefón 1069 . 326 Elgin Ave
OLE SJMONSON,
mwlir með sínu nyja
Scandinavian Hotel
718 Maih Stebkt.
Faaði $1.00 á dag.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjrtrn-
inni í Manitoba op Norðvesturlandinu, nema 8 og 2Ö, peta f jölskyldu-
feður ofr karlmenn 18 ára pamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, það er að segja, sje landiö ekki áður tekið,eða sett
til síöu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars,
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á þeirri landskrifstofu. sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi iunaurlkis-ráðhorrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til þess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $1C,
og hafi landið áður verið tekið þarf að borga $5 eða $Fr‘ ‘fram fyrix
sjerstakan kostnað, sem því er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur slnar með 8 ára ábúð og yrking landsins, og má land
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanrlkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til l&ndsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti aö vera gerð str&x eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort bjá næsta
umboösmanni eða hjá þeim sem sendur er til þess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. Sex mánuðum áður verður m&ður f>ó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa f>að, að
hanu ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarriott, til fiess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slikum umboðam. $5,
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni f Winni-
peg y á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestui'andsin, leiðbeiningar um f>að hvar lönd eruótekin, ogallir,sem
á þessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til þess að ná f lönd sem þeim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvfkjandi timbur, kola og námalöguro All-
ar slfkar reglugjörðir geta þeir fengið þar gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins í
British Columbia, með því að snúa sjer brjeflega til ritara inn&nrfkis-
deildarinnar f Ottawa, innflytjendarumboðsmannsins f Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum f Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minlster of the Interior.
N. B.—Auk lands þess, sem menn geta íengið gefins, og átt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, þá eru þúsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er &ð fátil leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og /msum
öðrum félögum og einstaklingum.
Anyone sendlng a sketch and doscription may
quickly aseertain onr opinion free whether an
invontion U probnbly patentabie. Communicn-
tloiis st.rictly corifldential. Handbookon Patentt
eentfree. ^ldest apency for securing patents.
Patents .aken tnrough Munn & Oo. receive
tpeclal notlce, wlthoui clmrgo, ln the
Sckatifk jffmeilcan.
A handsomely illustrated weekly. Iiargest clr.
culation of any scientlfic lournal. Terms, $3 a
year; four montlis, fl. Sold byall newsdenler*.
MUNN &Co.36,B'Md-»New York
Rrauch Offlce, 62ó F HU, WashlDglon, D. C.
172
fastanfi, sem eg bjfst við að sé næsta sporið, cr J»ér
bafið í hyggju að stfga í þessu máli“.
„Kngiun annar vegur er mér opinn, en að gera
það, nema með því móti að þér getið gefið fullnægj-
ardi sl«yringu uui hið giuosaraa atferli yðar“, sagði
Barnes.
„Allir hlutir eru grunsamir í augum þeirra sem
hafa grunsemd 1 huga“, S8gði Mora. Slðan sncri
hann sér að Mr. Mitchel og bætti við: „Þessi maður
viðurkenuir, að ef morðinginn var í fötum mlnum, þá
hafi hann gert það 1 þvf skyni að grunur félli á mig.
Gott og vel. Strax og eg var látinn laus í gær,
flýtti eg mér til hússins f Essex-straéti, vegna þess,
að eg hafði bugmynd aem brátt reyndist að vera rétt.
Maðurinn haföi stoliö iötum minum, og eftir að hafa
drepiö föður minn, fór hann aftur með þau f húsið og
lét þ&u i skápinn, sem hann hafði tekið þau úr. Hugs-
ið yður stöðu mfna, ef samband mitt við húsið i Ess-
ex stræti kæmist upp og fötin fyndust i skápnum,
meö blóðslettunum á þeim? Dcgar eg fann fötin,
meö blóðblettum 1 þeim, varð eg óttaslegiun og misti
vald yfir sjftlfum mér. Eg gerði það mikla klaufa-
stykki, að flyta mér með fötin niður að fljótinu og
fleygja þeim i þ&ð. Eg sé nú, að cg befði fttt að fara
alt öðruvísi að“.
„liveruig befðuð J>ór fttt að fara aö?“ spuröi
Mr. Mitcbel.
„Eg hefði átt að fara á lögregluliðs stððvarnar
Og segja sannleikaun11, sagði Afora. „Sannleikuriun
cr ætlO sagna bcztur—eiuungis, &D i þcssu tilíelli—1“
177
fór burt úr húsi Mr. Mitchols, var Mr. Barnes sauu-
færðui um að Moia hefði bara sagt „heim“ við öku-
manninn, um leið og hann stökk inn f vagninn, þvf
hann virtist einungis segja eitt orð. Með því Mora
var auðugur maður, gat Bsrnes sér til, að hanu
mundi koma akandi f vagni til hús Mitchels. Til
þess að vera við öllu búinn, hafði Barnes þvf mælt
s-vo fyrir að leiguvagn yrði til taks skamt frá húsinu,
og var einn af njósnarmönnum hans f vaguinum.
Degar Barnes þvf sá annan vagn aka á eftir vagni
Mora, var hann viss um, að jafnvel þó honum kynni
að hafa skjátlast viðvfkjandi þvf hvert Mora ætlaði
að fara, þá mundu verða hafðar gætur á houum. En
í þeirri von, að hann hefði getið rétt til um það hvert
Mora ætlaði að fara, fór Barnes með yfirjarðar járu-
brautarlestinni, og þannig komst hann til hússins á
undan vögnunum. Að hann hafði orðið að bfða svo
leagi benti til, að Mora hlyti að hafa staDzað á leið-
inni, og Birnes hefði nú þótt mjög vænt um ef haun
hefði getað talað nokkur orð við njósnarmann siun,
sem lögreglujijónninn hafði haft burt með sér.
Dað var auöséð, að Mora hafði tekið eflir, að
vagn veitti honum eftirför, og hafði kænlega losað
sig við njósnar nanninn á þann hátt, að láta taka
hann fastaun. Að hann gæti haft nokkurn grun um,
að Barnes væri sjálfur nálægnr, virtijt mjög ólfklegt.
Mr. Barnes hrósaði því happi yfir hve vel honum
hafði tekist, og hann var ekkert hræddur um, að
hann mundi ekki geta haft gætur á Mora þ&ö sem
efUr var dagsins.
176
hús sitt og taldi sig á bakvið hurðiua á anddyrinll i
sínu eigin húsi, alveg eins og Barnes faldi sig f and.
dyrinu á húsinu hinumcgin í strætinu. Lcynilög-
reglumaðurinn undraði sig yfir, hvað þetta atferli
Mora ætti að þýða, en liann komst brátt að þvf.
Dað Iiðu einungis tvær eða þrjár mfnútur þar til
m&ður nokkur gekk hægt fram hjá og horíði ná-
kvæmlega inu f Mora liúsið. Dá kom hinn ungi
Mora strax stökkvardi út úr anddyrinu og greip
manninn fastann, en um leið og hann stökk út þrýsti
hann á rafmagnsklukku hnapp, til þess að kalla á
kjallaramann sinn. Mr. B&rncs róð það af látbragði
hins ókunna manns, að h .un væri að mótmæla þess-
ari mcðferð á sér, en Mora hélt honum föstum engu
að sfður og gaf þjóni sfnum einhverjajskipun, sem
hafði þau álirif, að hann J>aut niður eftir strætinu, án
Jiess svo mikið sem tefja sig á að fá sér hatt á höfuð-
ið. Nokkruiii n.fnútum sfðar kom kjallaramaðurinn
til baka með lögregluþjón. Dá varð auðsjáanlega
nokkur þræta, en niðurstaðan af öllu saman varð sú,
að lögrcgluþjónninn leiddi manninn moð sér niður
eftir strætinu, þráit fyrir að hann liélt áfram mótmæl*
um sínum, en Mora horfði á eftir þeim brosandi.
Mr. Barnos sá og skildi alt, sem gerðist. ll&nn
brosti einnig.
„Dú mátt losa þig við þenna mann, drengur
minn, en nú hefur þú Jack Barnes að eiga við“,
hugsaði leynilögreglumaðurinn með sér.
En það, soui skeð hafði, var þetta: Degar Mora