Lögberg - 30.05.1901, Síða 6

6
LÖUBKKU, FIMTUDAGINM 30. MAÍ 1901
JshindN fróttir.
Seyðisfirði, 23. marz 1901.
Veður hefur verið gott og stilt; nokk-
urt, frost, rvo að fjörðinn lagði liér út
undir Vestdnlseyri. Nú er frostleysa og
grútt loft ineð léttri austanhiíð.
.rén pöntunarstjói i i Múla kom heim
úr útlai daför sinni á sunnudapskvöldið,
kom up]> til Norðfjarðar með hvalveiða-
skipi I ræðranna Bull. Hann stgir þær
fréttir af félagsskilnaði þeirra V ídalíns
og Zöllners, að Zöllner taki einn að sér
eftirlniðis öll pöntunarfélögin og allar
verzlanir þeiira félaga hér á landi.
Seyðisfirði, 30. marz 1901.
Veðrið hefur verið sti’t og kalt, e'na
n ittina 12 stiga fiost. I gær vaí' Irott-
laust og hrið.
II. þ. m. st.rauk sakamaðurinn Jó-
haunes Jóhanncsson úr gn-zluvarðliakli
frá Kjarna í Eyjafirði. l>eir ættu að fá
sér þar ‘‘klókan mann, einn eða tvo” til
þess að hafa upp á honum. Dómur var
upp kveðinn yfir lionum, 18 mánaða
betrunarhúsvist.
Seyðisfirði, 9. apríl '901.
Nú um páskana hefur verið harðasti
liriðarbálk urinn, sem komið hefur fyrir
á vetrinum. Á midvikudaginn var blind-
bylur, á fimtudaginn bjai t og kalt, en á
föstudaginn perði aftur liríð og liefur
verið nær stöðugt illviðri síðan, verst á
páskadag. Snjór er hér nú kominn
miklu meiri en nokkru sinni áður í vet
ur og nær ófært umferðar.
Frá livarfi Jóh. Jóhannessonar, sem
jæningana sveik út úr sparisjóði Eyfirð
inga, er sagt svo áf manni, sem nýlega
er kominn að norðan : "Hann var í
gæzlu hjá hreppstjóranum á Kjarna,
skamt frá Aknreyri, og hafði fyrir fáum
dögum heyrt dóm siun. Að áliðnum
degi kom ókunnur kvennmaður og bað
um leytí til að ta'.a við Jóhannes. Hún
kvaðst vera úr Skagatirði og á leið inn
Eyjafjörð, að vissum bæ, sem hún nefndi
l*au töluðust aðeins nokkur orð við
Þogar á leið kvöldið kvartaði Jóbannes
mikið um fótakulda, og fór svo að hann
hafði út þrenna sokka. Hatti sínum og
yfirfrakka hafði hann einnig náð í fram
hýsi þar í bænum og hélt svo burt ve
út búinn að fötum. Bréf hafði hann að
sögn skilið eftir til sýslumanns Eyfirð
inga og kvað nú mundi örðugra að hafa
upp á sér en í fyrra skiftið. Haldið er
aðhin pilsklædda vera, sem heiinsótti
Jólian nes. Iiafi verið karlmaður í dular
búningi, einhver af kuuningjum Jó
hannetai að ve6tan, og hafi koinið til
þess að hjálpa honum á flóttanum. Að
minsta kosti hafði enginn Skagfirskur
kvennmaður komið á bæ þann sem kona
þessi hafði nefnt til sem áfangastað
sinn.”
Seyðisfirði, 18. apríl 1901
Síðustu vikuna hefur lengstum verið
rigning eða krapahríð. Snjórinn hofur
sígið mikið, en mjög er ilt umferðar enn.
T dag er bli''viðri.
Séra Bjarni Þorsteinsson á Sigiufirði
befur fengið 6CK) kr. styrk á ári í 8 ár af
Carlsbergssjöðnum til þess að safna ís-
lenzkum þjóðlögum.
N ýdáinn er Þoilákur bóndi Gíslason í
Hólshjáleígu í Hjaltastaðaþinghá.
Seyðisfirði 23. apríl 1901.
Veðrið gott undanfarandi, suma dag-
ana töluverður hiti. Fáskasnjórinn er
að miklu horfinn iieina til fjalla.
Nýlega er dáinn Pétur Guðjohnsen,
fyrrum verzlunarstjóri á Vo]inafirði, eft-
ir langa legu.
íslenzkur stúdent. Ólafur Dan Daní-
elsson, fékk í vetur gullmedalíu frá liá-
skólanum i Khöfn fyrir lausn á visinda-
legri spurning í stærðfræði. Tveir ís-
lendingar hafa áður hlotið þar samskon-
ar verðlaun i þe.ssari fræðigrein, Stefán
Björusson, síðar skólameistari á Hólum
(dáinn 1798), og Björn Guunlögsson,
Svarfaðardal, 4. April.
.... Ómuna veðurbliða og snjóleysi
hefur verið hér í vetur, þangað til nú
fyrir hálfuin mánuði að skall á með
norðan herpings hríðar, og er nú kominn
töluverður ís upp undir land ; hákarla-
skipin hindruðust fyrir ótíð og ís, en eru
iiú öll koroin út. Síld og iiskur hefur
aflast Tiév taisvert í vetur inn á firðinuro;
selur liefur líka gert vart við sig og
hrognkelsaveiði var byrjuð þegar tiðin
spiltist. en þá tók fyrir liana.
Eftir kirkjufokið hér í haust, á Urðum
U])3um og Völlum, og eftir dauða séra
Tómasar Hallgrímssonar á Völlum, er
lézt 24. f. m., er nú hér í dalnum aðeins
ein kirkja eg einn prestur. Urðakirkja
átti i sjóði um 1200 kr. og verður að lík-
indum bygð upp aftur næsta sumar.
Upsakirkja átti þar á móti að eins 500
kr. með því sem fékkst fyrir brotin, er
stormurinn skildi eftir; en með frjálsuro
samskotum hcfur þegar verið safnað um
700 kr., í loforðum, til þess að koma
kirkjunni ujip aftui.
..... Allir sakna liér séra Tómasar,
enda var hann, eins og kunnugt er, með
betri prest.um og vel látinn ; einkum var
hann — sérstaklega á yngri árum—ó-
venjulega góður raddmaður og var unun
að heyra söng hans og tón.—Bjarrki.
ísafirði, 2G. marz 1901.
Hörmulegar slysfarir urðu hér á djúp-
inu sunnudaginn 17. þ. m., og var þó
logn og blíðviðri þann dag, svo að eng-
um gat til hugar komið, að neinii fær
sér þá að voða; en ekki þarf jafnan ill
viðrunum um að kenna, er slysin vilja
til.
Dag þenna var Guðmuudur bónili
BenedikÞson á Höfða í Grunnavíkur
hreppi, alkunnur dugnaðar- og afla
maður. á ferð norður frá Staðareyrum
Jökulfjörðum til Snæfjalla, þar sem
hann liafði stundað róðra, siöan eftir liá
tíðiruar.
Hafði Guðmundur farið norður nokkru
áður, til þess að aíla skelbeitu, sein
guött er þar af undir Staðareyrunum
og var nú á ferð þaðan aftur til Snæfjalla
á róðrarbát sínmn, með alfermi af skel
beitu.
Á bátnum með Guðmundi voru háset-
ar hans þrír : Hermann Jósepsson
vinnumaður Guðmundar, Híram Daní
elsson, unglingsmaður frá Kollsá, og
Páll Bjarnason, vinnumaður á Marðar-
eyri, og enn fremur tveir af hásetum
Ólafs útvegsböuda Gíslasonar á Snæ-
fjöllum: Bjarni Pálmason, unglings-
piltur frá Bæjum á Snæfjallaströnd og
Guðmundur Sigmundsson, unglings-
maður frá Skáhlstöðum í Reykhólasveit
í Barðastrandarsýslu.
Höfðu þeir Guðmundur Benediklsson
og Ólafur Gíslason haft samlög, að því
er beítu-ðflun snerti, svo að annar reri
báðum hlut, meðan hinn var í beituferð-
um, og þvf voru tveir af liásetum Ólafs
í för þessari.
Sáu menn á heímili Ólafs er liátur Guð
mundar Benediktssonar kom um hádeg
isbilið fyrir svonefnda Mannsevrí, sem
er skamt fyrir utan svo nefnda Gullhúsá
á Snæfjallastrðnd, en veittu því eigi
frekari eftirtekt, með þvf að geugið var ,
þá til húslesturs; en er farið var að svip- J ACK
a«t eftir bátnum, efiir lesturinn. sást
hann hvergi, og hugðu menn þetta því
verið hafa einhvern ferðabát, er farið
hefði inn hjá.
Síðar um daginn kom svo Bjarni for-
maður Jónsson norðan frá Staðareyrum
úr beituferð, og sagði hann þ"á Ouðinurnl
hafa verið farinn ástaö frá Staðareyrun-
um nokkru á undan sér, en vissi ekkert,
um hann, nema hvað liann hafði séð far-
við úr skipi á reki. nokkru fyrir utan
Snæfjöll, en þó ekki svipast neitt frekar
eftir þvl, ætlað helzt, að það væri rekið
vestan yfir Djúp.
Brá Ólafur Gíslason, og fleiri Snæ-
fjallastrendingar, þá þegar við, og héldu
út með hlíðinni þangað, er báturinn
hafði sézt fyr um daginn, og er þeir
komu út fyrir svonefndan Aurhrygg,
fundu þeir þar, miðja vegu milli Aur-
hryggs og Mannseyrar, rekinn farvið úr
bát Guðmundar og fjögur sjórekin lík
þar í fjörunni, voru það lík þeirra Guð-
mundar Sigmundssonar, Hermanns Jós-
epssonar, Bjarna Pálmasonar og Páls
Bjarnasonar, og sást að báturinn hafði
sokkið þai skamt frá landi, naumast
meira en 10 faðma undan landi, að þv
er Ólafur Gfslason telur.
Þykir óefað, að þetta hörmulega slys
hafi atvikast á þann hátt, að þeir Guð-
mundur hafi lent á blindskeri, og hafi
báturinn kastast niður á aðra hliðina,
fylt þegar og sokkið, er skuturinn skreið
með skerinu á fullrí ferð, og hafi menn
irnír þá þegar kastast út.
Lík þeirra fjögra, er rekið liöfðu, voru
þegar flutt heim að Snæfjöllum, Og
mur.u hafa verið liðnir 6—7 kl.tímar, er
þau fundust, frá því er slysið bar að,því
að það sást, að vasaúr þeirra, er drukkn-
uðu, liöfðu stöðvað kl. I. Allar lífgun-
artilraunir voru því taldar árangurs-
lausar.
Daginn eftir, 18. þ. m., hélt svo Ólafur
Gíslason þangað, er báturinn lá á mar-
arbotui, og tókst að ná honum f land, og
var hann að öllu óskemdur.
Lik þeirra Guðmundar Benediktssonar
og Hírams Daníelssonar náðust einnig,
og voru skamt fi á bátnum, og voru Hutt
lieim að Snæfjðlluin.
Guðmundur Benediktsson, er var mað-
ur á bezta skeiði, að eins 37 ára, var
kvæntur Elínu Jónsdóttur, Vagnssonar
á Höfða, og lifir hún hann, ásam 4 börn-
um þeirra. Hinir voru allir ókvæntir,
flestir ungir vaskleikamenn á bezta
skeiði, svo að telja má mikiun mann-
skaðann, ekki sízt þar sem slíkur at-
orkumaður og sœgarpur, sem Guðm.
heitinn Benediktsson var, er fallinn frá.
Sent var þegar norður í Jökulfjörðu,
til þess að tilkynna þar sorgartíðindi
þessi, og er mælt að lík Guðmundar, og
háseta hans þriggja, verði flutt norður,
og jarðsungin að Staðarkirkju i Grunna-
vík, cu hinir tveir jarðaðir að Unaðs-
daUkirkju.—Þjófiviljinn.
Odyr Eldividur.
TAMRAC...............$4.25
PINE.......... 4.00
Sparið yður peninga og kaupið eldi-
við yðar að
A. W. Reirner.
Telefón 1069. 826 Elgin Ave
Vér bjóðum $100 í hvert iVifti sem Oetarrb l*kn
nst ekki mec) Hairs Catarrh Core.
F. J. Chency & Co.elgendor. Toledo, O
Vér ondirakrifaoir h)fum f>ekt V J. Cheney i
tídagtl. lf» ár og álítum hant mjftg áreidanlegan mann
f ftllumvidsM’tnTn. og æflrHega færan vm a<J efna
þroloforderfélag hans garir.
Weit> Truax, Wholeaaie Druggist, To!edo,0,
Waiding, Kinnon & Marvln,
Whoisaie Droggiits, Toledo O.
Hall*i Catarrh Cureer tekld lnn og verkarbeln-
línls á blódid og ilimhimnurnar, verd 76c. flaekan'
aelt í hverrf jifj »búd,!Votterd aent frftt,
Haji a Famliy Pilltero þær be/to.
OLE SIMONSON,
mnlirmeð sfnu uýja
ScaDdiuavian tíotel
718 Matk Stbebt.
Fasöi $1.00 & d&g.
BO YEARS’
EXPERIENCE
Tradc Marks
Dcsigns
COPYRIGHTS 4C.
Anyone aending a iketch and descrlptlon may
qnlckly aseertaln owr opinion free whether an
Invention Is probably patentable. CommnniPft.
tlons strictly confldentlal. nandbook on Patentt
«ent free. ‘Idest apency for securlng patenta.
Patents ..akon tbroujrh Munn A Co. recelvt
Bjtec.ial not.tce, wltbont charge, ln the
Scientific Jfmcrican.
A handsoniely illnstrated weekly. I<arceit clr-
culation of any eclentlflc lournal. Terms. a
vear: four monthi, fl. 8old byall newsdeRlers.
ÍVIUNN & Co.361Bro“dway- New York
Branoh omce, ® K Dfc, Wuhlngton, D, C.
U M»1 JORDVESTURLMDID.
REGLUR VID T.ANDTÖKU.
Af öllum sectionmn með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórn-
inni I Manitoba og Norðvesturlandinu, uema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður opr karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 100 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, það er að sogja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til slðu af stjórninni til við&rtekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sijr fyrir landinu & þeirri landskrifstofu, sem
næst ligpur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-r&ðherrans,
eða innflutninga-umboÖBmannsins I Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til þess að skrifa aig fyrir landi. Innritunarfrjaldið er $1C,
Ojr hafi landið áður verið tekið þarf að borga $5 eða $fr' fram fyrir
sjerstakan kostnað, sem þvl er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nfi gildandi lögum verða menn að nppfylla boimilis-
rjettarskyldur stnar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 ui&nuði & ári hverju, &n sjer-
staks leyfis frft innanríkis-ráðberranurn, ella fyrirgerir hann rjotti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
sstti að vera gerð strax eptir að 8 árin eru liðin, annaóhvort hjft nsesta
umboðsmanni eða hjft þeim sem sendur er til þess að skoða hvað unn-
ið hefur verið & landinu. 8ex m&nuðum ftður verður maður þó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmaoninum I Ottawa J>að, að
hann setli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
þann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til þess að taka
af sjer ómak, þ& vorður hann um lcið &ð afhenda slíkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur f&, & innflytjenda skrifstofunni I Winni-
peg rr & öllum Dominion L&nds skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestuxiaodBÍn, leiðbeiningar um f>að hvar lönd eruótekin, ogallir, sem
& pessum skrifstofum vinna, veita ínnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hj&lp til þess að n& I lönd sem þeira eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvlkjandi timbur, kola ogn&maJöguro All-
ar sllkar reglugjörðir geta þeir fengið þar gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan j&mbrautarboltisins I
British Columbia, með þvl að snúa ajer brjeflega til ritara innanrlkis-
deildarinnar I Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins I Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum I Manitoba eöa Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interíor.
N. B.—Auk lands þess, sem monn geta lengið gefins, og &tt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, þ& eru þúsnndir ekra af bezta Iandi,sem
hægt er. að f&til leigu eða kaups hjft j&rnbrautarfjelögum og ymsum
öðrum félögum og einstaklingum.
220
rétt I tíma tíl að frelsa sj&lfan sig frá afleiðÍDgunum
af þeirri stundar-vitfirringu, sem það að sjft blóð
móður sinnar bafði ollað Jim prédikara—leit Mitchel
upp og sagði:
,.llún cr ekki dftin. Hjarta hennar slær!“
Jim prédikari breyttist strsx við þessi orð. Haun
setti fr& sér lampann, fé'l A kné viö hlið móður sídd-
ar, þreifaði með hendioni, til að finna hvort hjatta
hennar bærðist, og lagði eyrað við, til að vita hvort
hann heyrði bjartað slá; og & meðan var hann altaf
að rsusa, I ofboðslegum róm, það sem fylgir:
„Ekki d&in! Gu?i sé lot! Eg hkal sj&! Kg
skal vita! Dér getið verið að ljúga að mér! Hvar
er hjartað? Darns, eg hef nú fundið það! Eg hef
fucdið þaM J&, j&, það slær. Eg skal hlusta! í>ay!
J&, eg heyri það slá. Hún er lifaDdi! Lifandi! Við
höfum kon ið I tíma! Ea blóðið? Hvaðau kemur
það? Henni er að blæða út, maður, sj&ið þér það
ekki! Henni er að blæða til dauðs! Dað er hræði-
legt að sjá móður sinni hlæöa svona. Ilvað getum
við gert?“
„Hún liefur dottið tig böfuð liennar rekist ft eilt-
hvað ‘, aagði Mitehel. „Henm hefur biætt allmikið
og það hefur liðið ytir hans. Dað er alt og sum't,
held eg. S&iið er ekki mikið, en það er ef til vill
nauð-ynlfcgt að sautua það smiian. Farið þér og
sækið læknir, og eg skal hjúkra henni & meðan þér
eruð I burtu. Eg hef haft nokkra ieynslu hvað s&r
sgertir, og eg skal ftbj!rgjast yður, að aióðir yðar
225
„Til hvers viljið þór fá prest?-* sagði Mitchel.
„Af þvl að eg hef nokkuð & samvizkuuni, sem
cg verð að segja ftður en eg dey“, sagði konan.
„Sækið þess vegna prost“.
Mr. Mitchel gat ekki staðist freistinguna til
að segja:
„Ef þér þurfið að segja frá einhverju, þá trúið
mér fyrir þvl“.
„Eruð þér prestur?“ sagði konan.
„Nei!“ svaraði Mitcbel. „En eg er vinur son-
ar yðar“.
„Pér eruð þ& ,krókarefur‘, en enginn ,krófaref-
ur‘ er sannur vinur“, sagði konau.
„Yður skjátlast“, sagði M tchel. „Eg er ekki
,krókarefur‘; eg er gentlemaður“.
Konan hló og sagði: ,,í»að eru til ,genlletnen-
krókatefir', og krókóttir gentlsmen. Ef eg gæti ein-
ungis séð andlit yðar, þ& gæti eg sagt hvað þér eruð.
Dór gætuð ekki kastað ryki 1 augun & gömlu Möngu.
Blðið við! Lofið mór að skoða höndur yðar. Svons!-*
ílún tók höndina, sem hann rétti heuni, og þreifaði
ft honni með h&ðum slnum, og bætti slðan viö: „Fín
eins og silki. I>ér eruð borinn gentlernaðúr, hvaö
setn öðru líður. Eg ætla mér að treysta yður. Eg
verð að segja einhverjum það, sem eg hef & sam-
vizkunni, þvl eg efast um að eg lifi til næsta morg-
uns. Auk þess er þess að gæta, að ef Matthew
kæmi, [>ft mundi hann hindra mig fr& að segja það“.
„llver cr Matthe'v?“ sagði Mitchcl.
224
til I eiun eða tvo daga, ef eg liti svo lengi, sem ekkl
er llklegt“.
„t»að er auðvitað hræðilegt að missa sjónina, en
þvl segið þér að þér aéuð að deyja?“ sagði Mitchel.
„Af því eg er ftð deyja; það er &stæðan“, sagði
konan. „Pegar eg misti sjónina, riðaði eg & fótun.
um, og datt slðan niður stigann, niður & pallinn úti
fyrir dyrunum & herbergi mlnu. Mér tókst að skrlða
inn í herborgið, en blóðið ætlaði að kæfa mig, og eg
b/st við að það bafi liðið yfir mig?*‘
„Ilvað eruð þér að segja?“ sagði Mitchel.
„Hvernig gat blóðið úr höfðiuu & yður ætlað að
kæfa yður?“
„J&, eg veit að höfuðið & mér er líka höggvið
sundur, en það er ekki aðal roeiðslið, sem eg varð
fyrir. Dað slitnaði eitthvað innan I mór, og það kom
mikið blóð upp I munninn & mér; það var það sem
ætlsði að kæfa mig“.
„Einhver smft-æð hefur ef til vill slitnað“, sagði
Mitchel hughroystandi. „Degar hún var orðin tóm,
luetti að iilæða. Blóðrásin hofur ekki tokið sig upp
aftur, og það cr góðs viti. Við höfum sent efiir
lækni, og hann mun hjúkrayður eins vel og hægt er.
Drekkið dálltið meira af þessu whiskey. Dað mun
lialda yöur við þangað til læknirinn kemur.“
„J&, eg skal drekka þetta whiskey, af því mér
þykir það gott, því ev nú ver og miður“, aagði kon-
*n. „En eg kæn mig ekki um læknir, heldur vil
cg fö prcst“.