Lögberg - 12.09.1901, Blaðsíða 5

LOGBERG, FIMTUDAGINN 12. SEPTEMBER 1901.
5
það borgar sig aS fara gæti-
lega með hveitibindin þegar verið
er aS aka saman hveitinu, þvl oft
vill falla úr axinu. Skynsamlegt er
að hafa bæði botninn og hliðarnar
á heygrindinni svo þétt. að hveiti-
kornið geti ekki fallið niður á milli
borðanna. Kkki veitir heldur af að
líta eftir þeim, sem þreskja, svo
þeir l&ti ekki hveiti fara með strá-
inu, og að óhreinindi og illgresis-
korn ekki sé l&tið fara með í hveiti-
málið, jafnvel þó sá maður, sem
lætur illgresi þrífast á akri sínum,
verðskuldi að vissu leyti að vera
látinn borga fyrir þresking á því.
það er ekkert vit f því að flytja ill-
gresiskornin með hveitinu til mark-
aðar, eða borga flutningsgjald undir
slíka vöru. Sumir segja að vísu, að
hveitikaupmaðurinn taki vissan
pundafjölda af vigtinni jafnt þó
hveitið só hreint, en það er of
miklu meinleysi bóndans um að
kenna só slíkt gert. Svo verður að
verka vandlega upp alt, sem niður
hefir fallið í þreskivélarstæðinu.
Bændur ættu að muna eftir skort-
inum á fóðurtegundum handa skepn-
um á síðastliðnu ári og minnast
þess, að eitt skilyrðið fyrir því að
líða ekki skort er að láta ekkert
fara til spillis.
Undanfarin reynsla hefir kent
bændum að meta stráið meira en
gert hefir verið. Alt það strá, sem
nota á til skepnufóðurs, ætti að vera
stakkað eins vei og föng eru á og
tími leyfir.
Aldrei hefir verið hættara við
slóttueldum en á þessu hausti, því
bæði er jörðin þur og svo hefir öll
grasspretta verið meiri en vanalega
gerist. Bændur mega því ekki van-
rækja að plægja vel umhverfis hús-
in og stakkana.
Haustplæging ætti að vera gerð
sem allra fyrst. Eftir því, som það
er fyrri gert, eru meiri skilyrði
fongin fyrir góðri uppskeru á næsta
ári. Só plægt snemma, þá legst
jörðin þéttara niður og getur betur
haldist rök. Hafi mikið illgresi
þotið upp um uppskerutfmann á
hvílda landinu, þá ætti að fara aft-
ur ytír það með „cultivator", og
dugi það ekki, þá fara yfir það með
„gang‘ -plóg og plægja grunt, svo
illgresið skerist í sundur. Bezt er
að gera þetta seint á haustin, en só
það ekki gert, þá heldur illgresið &-
fram á npésta sumri og gerir tjón.
—Farmer8 Advocate.
kveður pað ósóma fyrir Isl. ,,þjó6-
ernii(. En hann f»st ekki um pótt
harn beri útlent, o: ó norrænt nafn,
né finst nein minkun að pví að hafa
legið eins og lúa með saum í m*t-
ak&lum Vestur Islend'nga I stað pess
að ryðja sér braut meðal innlendra.
M&ské hann vildi reyna pað og
sj& hvað verður úr langa nafninu hans
—pó latneskt eé.
Eg nenni ekki að svara pessu
sm&smuglega hótfindnis fífli meir nú.
Fkímann.
Paris, 9. Ágúst 1901.
Jtitari í „Heimskringlu“ rsynir
að gera grýlu úr pví, að einhver ísl.
n&msmaður hafi enskað nafn sitt, og
Ordinn nijog veikhurda.
Sjúkdómseinkenni, sem geta haft
ALVAKLEG AK AFLEIÐINGAR
öskjur ft $2 50 ef skrifað er til Dr.
Williams Medioine Cj., Bri okville,
Ont.
Gif tinga^leyfl sbréf
selur Magnús Paulson bæði heima hj&
sér, 660 Ross ave. og á skrifstofu
Lögbergs.
,,Our Vovicher“ er bezta
hveitimjölið. Milton Milling Co. &
byrgist hvern poka. Sé ekki gott
hveitið pegar farið er að reyoa pað,
p& mft skila pokanum, pó búið sé &ð
opna hann, og f& aftur verðið. Reyn-
ið petta góða hveitimjöl, ,,Our
Voucher“.
Reynzla Thomas Cuda fr& Essex Co,
Taugarnar virtust mjög bilaðar
og hann poldi ekki vinnu.
Úr blaðlnu Review, Windsor, Ont.
Mr. Thomas C*da fr& Pik» Creek,
sem er sm& porp í Essex Co., er al
pekktur í sfnu bygðurlagi. Hann er
sonur Mr. John Cada, mylnu eiganda
og 8tjórBm&lamans í peirri bygð.
Fréttaritari blaðsins Windsor Review,
sem hafði verið kunnugt um að Mr.
C&da hafði verið heilsulítill um nokk-
urn undanfarinn tíma, fann hann og
s& angin vanheilsumerki & honum, og
eðlilega spurði hann með hverju hann
hefði læknast. „Með Dr. Williams’
Pink Pillls;“ svaraði Mr. C&da. E>egar
hann var spurður að hvert hann viídi
leyfa að gert yrði kunnugt hvemig
pað hefði atvikast svaraði Mr. Cada,
„auðvitað, ef pér ftlltið p&ð svo p/ð.
ingarmikið; en p&ð er ekkert undra-
vert í pessu tilfelli. Eg vatð ein-
ungis svo veiklaður og aflvana og
taugarnar virtust svo af sér gengnar
að eg gat ekki unnið erfiöa vinnu;
jafnvel hvaða vinna sem var fór illa
með mig. Líffærin virtust ekki
sködduð heldur veslaðist eg upp hine-
vegar. Eg fann að mér var að versna
og eg fór að nota meðöl. Eg reyndi
ýmsa læknisdóma, sem eg s& aug-
íýsta, en pað kom að engu haldi, jafo-
gerðu sum peirra meira illt en gott.
C>á las eg um sjúkdóm lfkann mfnum,
sem Dr. Williams’ Pink Pdls höfðu
læknað, svo eg keypti fáeinar öskjur
af peim. Eftir stuttann tfma varð eg
var við Areiðanlegann bata og eftir
f&einar vikur n&ði eg mér aftur al-
gerlega. Eg borða nú með góðri
lyst og get unuið dagsverk án pess
að preytast venju fremur, og I stuttu
máli mér finnst eg vera nýr maður
hvað heilsu og prek snertir. Auð-
vitað held eg pvf fram að Dr. Will-
ir.ms’ Pink Pills séu ftgætis meðal
fyrir p& sem eru lasnir og veikburða.
Ef pér eruð orðnir veiklaðir og
preytist fljótt, purfið pér styrkjaadi
lyf til að lækna yður og hressa, svo
pér verðið ötull og styrkur, og hið
eina styrkjandi lyf, sem aldrei bregzt
er Dr. Williams’ Pink Pills for Pale
Peopls. Reynið pessar pillur og pér
munuð sannfærast um að lækniskraft-
ur peirra hefir ekki fengið óverð-
skuldað lof. E>ær eru seldar f öllum
lyfjabúðum eða aendar með pósti, &n
burðargjalds & 50c. askjan eða sex
LONDON » CÁNADIÁN
LOAN ™ AGENCY CO.
Peninyar lánaðir gegn veði í ræktuðum bújörðum, með þægilegum
skilmalum,
XIIE'
Trust & Loan Gompany
OF CANADA,
LÖGGILT MED KONUNGLEGU BBJEFI 1845.
[OFTJJDSTOZ.I>: '7,300,000.

Pélag þetta hefur rekið starf sitt í Canada I hálfa öld, og í Manitoba í
sextán ár.
Peningar lánaðir, gegn veði i bújötðum og bæjarléðum, með lægstu
vöxtum sem nú gerast og með hinum þægilegustu kjörum, Margir af
bændunum í ístenzku nýlenðunum eru viðskiftamenn félagsins og þeirra
viðskifti hafa æflnlega reynzt vel,
Umsóknir um lán mega vera stíUðar til Thf, Tbust & Loan Company
of Canada, og serdar til starfstofu þess, 216 Pobtage Ave„ Winnipeg,
eða til virðinga'manna þess út um landið :
FIIED. AXPOUD, J. B. GOWANLOCK,
GLENBOItO. CYPRESS BIVER.
FllAXK SCHULTZ, J. FITZ KOY HALL,
BALDUR. BELMONT.
# #############*######«####
#
#
#
#
#
5
#
e
#
#
#
#
#
Allir. sem hafa reynt
GLADSTONE FLOUR.
segja að það sé hið bezta á markaðnum,
Reynið það.
Farið eigi á mis við þau gæði.
Ávalt tll sölu í biífl Á. Fridrikssonar.
#
#
#
#
#
#
#
#
9
9
#
9
#
Ifnnrtnnn v&ntar * við Arnes
At///f/ui u skóla, utn 6 mftnaöa
tíma, 3 mánuði fyrir ryftr og 3 m&n-
uði eftir nyár. Kensla byrjar 23.
Scpt. næsutomandi. Utnsækjandi
verftur að hafa „Teachers Certificat<v*
og l&ta ufldirritaðan vita hva? a kaup
bann vill hafa. Tilboftum verftur
veitt móttaka til 10 Sept. næat.koro.
andi—Arnes P. O , M&n., 14. Ágú •»
1901. Th. Thokvaldsson, skrifari
og féhirftir.
###########################
CAVEATS, TRADE MARKS,
COPYR ICHTS AND DESICNS.
Send your buttiness direct to Washlnfftoi,
sarefl tirae, costs less, better servlcc.
My offlce close to TT. 8. Patent Offlce. FREE prellmln-
ary exAmlnationi m&de. Atty’e fee not dne nnill p&teat
íb aecured. PER80NAL ATTENTION QIYEN—1» TEAR8
AOTUAL EXPERIENCE. Book “How to obtAln Pmtents,"
etc., sent free. Patents procured throngh B. Q Slgger*
--•—----... - - * i c # f —*■ -*■- *-
receive apeclal noti
wlthont chaxge, in the
INVENTIVE ACE
illufltrated mönthly—Eleventh year—terma, $1. a year
FRAM OG
AFTUR...
sérstakir prísar & farbréfum
til staða
SUDUR, AUSTUR, VESTUR
Ferðamanna (Tourist) vagnar
til California áhverjum
-miðvikudegi.
SUMARSTADIR
DETfíOIT LAKES, Mmn.,
Veiðistöðvar, bátaferðir, bað-
staðir. veitingahús, etc.—Fargj.
fram og aftur $10 gildandi í t5
daga—(Þar með vera á hðteli í 3
daga. — Farseðlar gildandi í 30
daga að eins $10.80.
Á fundinum sem Epworth
League heldur í San Francisco, frá
frá 18.—31. Júlí 1901, íást farseftlar
fram og aftur fyrir $50. Til sölu
frá 6. Júlí til 13. Ymsum lciöum
úr að velja1
Hafskipa-farbróf tilendimarka
heimsins fást hjá oss.
Lestir koma og fara frá Oanadian
Northern vagnstððvunum eins og her
segir:
Fer frá Winnipeg daglega 1.45 p. m.
Kemur til „ „ 1,30 p. m.
Eftir nánari upplýsingum getið þár
eitað til næsta Canadian Northern
agents eða skrifað
CHAS. S. FEE,
G. P. &T. A„ St.iPaul.
H. SWINFORD,
Gen. Agent, Winnípeg,
391
og s&rt vift lagfti, aft þaft hlyti að vera kvenmaður í
spilinu, og að hann skyldi hafa upp & henni og láta
bæði hana og mig kenna & sér. 8vo þaut hann út
og eg fór upp aftur til Lilian. Og þegar eg var að
tala við hana og reyna aö gera sem minst úr öllu, þ&
datt mér í hug, að skeð gæti hann kæmi aftur og
tæki mennina 1 drykkjustofunni tali, sórstaklega
Rogers, og að hann gæti mút&ð sinhverjum til pess
að visa honum & heimili mitt. Færi hann þangað þ&
ficdi hann barnið og f>& m&tti hamingjan vita hvað
kæmi fyrir. Eg flyttl mér þvf heim alt hvað eg gat,
°g þegar eg kom pangað var barnið horfið.“
„Horfið?“
„Já! Enginn gat sagt mér hvað um það hefði
erftift."
„Haldift þér, að faðir yðar hafi tekið það?“
„Eg hélt það í fyrstu, en þegar eg kom til baka,
komst eg að því, að hann hafði ekki komlð þar aftur
°g enginn minst & mig við hann. Eiginlega var
engum kunnugt um hagi mína nema Rogers, og hann
hitti föður minn alls ekki. Nei, f>að er mér óskiljan-
legt, nema hafi Samúel sleipi &tt einhvern f>átt í f>ví.
L>að er nafn bragðarefs nokkurs, sem um tíma leigði
herbergi í sama húsinu.“
„En hvað hefði Samúel sleipa getað gengið til
að gera pctta?“
„Ja, f>að er mér hulið. I>að var hugsandi, að
gamli maðurinn hefði fengið hann til pess fyrir borg-
yn, en auðvitað veit eg ekkert um það. Hann var
394
unum og kallaði leiguvagn. Þegar hann var f þann
veginn að fara inn í vagninn, studdi Barnes & öxl
hans, og sagði:
„Bíðið f>ér við! Eg tek yður fastan!“
„Hversvegna? Fyrir hvað er eg &kærður?“‘ sagði
maðurinn í f>vf hann færði sig aftur&bak & gangstétt-
inni, og svo snóri hann sér & móti rafmagns’jóiinu og
lét það skína beint framan í sig.
„Mr. Mitchel, nú er eg öldungis forviða!“ sagði
leyniiögregluþjónninn. Hvernig f ósköpunum stend-
ur & þessu öllu?;‘
„Stökkvið f>ér upp í vagninn, og akið pór heim
með mór. Eg skal segja yður f>að alt saman. Kom-
ið f>ér inn fljótt!“
XX. KAPÍTULI.
SÍÐASTA EÆÐA JlM PKÚDIKAKA.
Barnes óskaði, að hann væri horfinn til Boston
aftur, en með f>vf slíkt var nú ómögulegt, f>& iót hann
tilleiðast af forvitni að jdggja boð Mitchels, og sté
hann f>ví inn í vagninn.
„Eg byst við yður furði stórum & f>vf, að eg
skuli vera I alklæðnaði &f fötum Matthew Mora?“
sagði Mitchel og hóf pannig samtalið.
„Mig furðar ekkert & pvf pó Mora viðhafi slíka
aðferð, f>vl liann hefir gert það fyrri,“ sagði Barnesj
387
getið sannað þetta upp & mig, f>& skj&tíast yður illa.“
„Yið skulum vita!“
Mitchel prysti & r&fmagns-kall&rann, og f>egar
vikadrengurinn kom inn, fókk Mitcnel honum bréf-
miða. A meðan f>eir biðu, s&tu f>eir báðir þegjandi.
Mora reykti sfgarrettu slna og horfði hrok&fullum
augum & Mitchel. Aö svo sem tfu mínútum liðnum
var barið að dyrum og Mitchei hleypti Rebecca Pol-
aski inn til þeirra.
„Rebecca, munið J>ór eftir sögunni, sem f>ér
sögðuð mér, um [>að, að f>ér hefðuð séð manninn,
sem skildl eftir barnið I kirkjuíjarðinum?“ saaði
Mitchel.
„J&, herra minn!“ sagði stúlkan, feimnislega.
„L>að dróg frá tunglinu um tfma svo f>ér s&uð 1
andlit honum, var ekki svo? £>ér s&uð hann skyrt?*‘
„J&, já, herra minn!“
„Ef pér sæuð pennan mann aftur p& munduð
pér pekkja hann, haldið pér ekki?“
„Eg mundi pekkja hann hvar sem hann bæri
fyrir augu mér.“
„Það er ágætt. Horfið þér nú ekki lengur &
mig. Horfið pér & manninn, sem parna situr. Svona!
Segið mér nú. Kannist pér vift hsnn?*‘
Robecca Polaski einblfudi & Mora, og hann horfði
alls óhræddur & móti. Loksins s^gði hún:
„Nei, herra minn! Eg hef aldrei séð mann þenn-
an fyrri t“
Mora rak upp skollihUtur, og s&gði: Kemur nú